<ធ្លាប់!..ហើយក៏ស្រឡាញ់ខ្លាំងទៀតផង!> ចម្លើយរបស់រាងតូចធ្វើឲនាយស្ងាត់បន្តិចមុននឹងសួរបន្តថា÷
<គេមានចំណុចពិសេសខ្លាំងហេ៎ ដែលធ្វើឲថេយ៍និយាយដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ?> ន័យរបស់នាយលើកនេះសម្ដៅដល់ការចេះមើលថែផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅនឹងពេលវេលា។
<..ហឹម! បើនិយាយទៅគេល្អណាស់ គេមិនសង្ហារអ្វីណាស់ណាទេ ប៉ុន្តែគេជាមនុស្សម្នាក់ដែលនៅក្បែរហើយទទួលបានភាពកក់ក្ដៅ!> ថេយ៍មើលទៅមុខនាយបន្តិច មុនញញឹមឡើងនិយាយរៀបរាប់អ្វីដែលគេចង់ដឹង។ តាមថាគេមិនដែលរំលឹករឿងនេះយូរហើយ ទើបតែមាននាយម្នាក់ដែលសួរ ទុកថាជាប្រធានបទជជែកគ្នាលេងចុះ។
<ហើ*..>ចង់សួរពីទំនាក់ទំនងគេបន្ត ប៉ុន្តែដូចជាស្ទាក់ស្ទើរចិត្ត។ ថេយ៍យល់ពីអ្វីដែលនាយគិតរួចស្រដីកាត់ថា÷
<មនុស្សប្រុសល្អ?..លើលោកនេះគ្មានទេមនុស្សប្រុសដែលល្អ! ពួកគេគ្រាន់តែចូលមកក្នុងជីវិតនរណាម្នាក់ដើម្បីតែកំដរពេលវេលា បន្សល់ទុកអនុស្សាវរីយ៍ដែលពិបាកក្នុងការលុបចេញ បន្ទាប់មកអស់ចិត្តក៏ចាកចេញទៅ!> នឹកដល់ឃ្លាដែលត្រូវនិយាយចេញស្រាប់តែទម្លាក់ទឹកមុខចុះមួយរំពិច។ ដូចសម្ដីអនុស្សាវរីយ៍រវាងមនុស្សម្នាក់នឹងមនុស្សម្នាក់ ម្ដេចនឹងអាចលុបចេញងាយៗនោះ? ទោះបីជាពួកគេបាត់ទៅ ការចងចាំទាំងអស់នោះក៏ទៅតាម។
<អាម្នាក់នោះជាអ្នកណាទៅ?> ឃើញថេយ៍ដូចជាអន្លង់អន្លោច អ្នកដែលអង្គុយចាំស្ដាប់ប្រែជាមានកូនចិត្តតូចមួយហាក់ខឹងជំនួស នាយជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាហាក់ចង់ដឹងឈ្មោះជាខ្លាំង។
<អាម្នាក់នោះហេ៎?..ហឹស! ស្លាប់បាត់ហើយ!>ថេយ៍សម្លឹងមុខនាយមុននឹងសួរបញ្ជាក់ សើចក្នុងបំពង់.កបន្តិច ផ្ដល់ចម្លើយមួយដែលស្លាប់ហើយពិតជាឆ្ងល់។
<ហឹម!?~~>
<តើមានមនុស្សប្រុសឯណាមកស្រឡាញ់មនុស្សប្រុសដូចគ្នា ហើយស្ម័គ្រស្មោះមួយនឹងមួយនោះ? ដូច្នេះហើយវាក៏គ្មានហេតុផលអ្វីឲគេនៅ ជម្រើសដែលល្អគេក៏ទៅយកមនុស្សម្នាក់ដែលកសាងជីវិតឲគេ!> មិនខុសទេ! ថេយ៉ុងគេធ្លាប់មានសង្សារ! ប៉ុន្តែបែកគ្នាយូរហើយកាន់ឆ្នាំដែរ គ្រាន់តែថាអនុស្សាវរីយ៍ខ្លះៗមិនទាន់រលុប! ដូច្នេះហើយទើបគេស្អប់មនុស្សដែលមានចរឹកព្រាននារី! មួយមិនដឹងមួយចង់ជិះទូកពីរនេះឯង។
<ថោកទាបណាស់!~> មិនដែលទាំងស្គាល់មុខគេផង កុំថាឡើយមុខត្រឹមឈ្មោះក៏មិនស្គាល់ តែនាយនេះក្ដៅជំនួស លេងជេរសុតតែសង្រឺតជើងធ្មេញ។
<ហឹស!..លោកប្រធានជេរខ្លួនឯង?>
<ហឹម?..ជេរអាម្សៀរនោះនឹងហើយ ជេរខ្លួនឯងយ៉ាងមិច? រឺថេយ៍គិតថាយើងចរឹកដូចវា?>
<លោកប្រធានគិតមើលខ្លួនឯងទៅថាដូចរឺអត់?..រឺក៏លោកប្រធានល្អជាង? ក្នុងមនោគតិរបស់លោកប្រធានចរឹកព្រាននារីបែបនេះគឺជាសុភាពបុរស?> នឹកជ្រេញចរឹកលោកប្រធានខ្លួនឯងយូរហើយ ដូច្នេះនិយាយយូរៗចង់ចូលលក្ខណៈលួចដៀល-,-!
<..មិចត្រូវយកយើងទៅប្រៀបនឹងអាម្សៀរ
សង្សារចាស់របស់ថេយ៍?..ចរឹកវាមួយរៀលៗបែបនេះសមឲដៀលហើយ! ត្បិតតែយើងមិនដឹងមួយនឹងមួយមែន ប៉ុន្តែក៏មិនដែលទៅយកប្រុសគ្នាឯងហើយធ្វើបែបនឹងដែរ!> ជុងហ្គុកនាយដោយសម្ដីមានល្បឿន ញ៉ាប់ៗស្ដាប់មិនចង់ទាន់។ ប៉ុន្តែសម្ដីរបស់នាយចុងប្រយោគធ្វើឲថេយ៍គេហាក់មានអារម្មណ៍ខឹង!
<..ខ្ញុំងងុយហើយ!> ថេយ៍ទឹកមុខស្មើរធេងសម្លេងមានលំនឹង ងើបគ្រោសដើរចេញទៅ បើសិនជាអ្នកស្គាល់ចរឹករបស់គេ ចាប់បានច្បាស់ណាថាកំពុងខឹង។
<Shit*..ចរឹកយើងទៅដូចវាត្រង់ណាទៅទើបយកមកប្រៀបគ្នា? បែកគ្នាទៅហើយនិយាយប៉ះពាល់បន្តិចមិនបាន!> ទោះថេយ៍ងើបចេញក៏នាយមិនខ្វល់ នៅយោលជើងចុះឡើងរង៉ូវៗក្នុងមាត់ម្នាក់ឯងទាំងមិនអស់ចិត្ត។
______
//ថ្ងៃថ្មី!
តាំងពីព្រឹករហូតមកទល់ថ្ងៃត្រង់ ថេយ៉ុងគ្មាននិយាយរកជុងហ្គុកសូម្បីមួយម៉ាត់! អ្នកម្ខាងទៀតនោះអង្គុយតែឆ្ងល់ថាខ្លួនឯងបានទៅធ្វើអ្វី!
<ថេយ៍ពេលល្ងាចចង់ញុាំអ្វី?> តាមថាគ្មានអ្វីត្រូវសួរទេ ប៉ុន្តែយល់មនុស្សចង់ឲគេនិយាយរកវិញរឺអត់? តាមធម្មតាចរឹកនាយមិនចេះទ្រ! មិនស្រណុកចិត្តអញ្ចឹងឡើយ! ប៉ុន្តែលើកនេះបែរជាប្លែក។
<លោកអ៊ុំ!!~~> ថេយ៍ងើបគ្រោសមិនតបជាមួយនាយ បែរជាដើរចេញក្រៅ បក់ដៃខ្វៃៗ ព្រោះឃើញកាណូតរបស់លោកអ៊ុំវ៉ូ បើកមកប្រហែលជាឆ្លងកាត់។ ចំណែកឯអ្នកខាងនោះស្ពែ!
<មានអ្វីហេ៎!> គាត់អែបកាណូតចូលខាង សួរទៅកាន់រាងតូច។
<លោកអ៊ុំអញ្ជើញទៅណា?>
<ទៅរាវខ្យង នឹងដាំកូនឈើ!> នេះហើយគឺជាការងារកម្សាន្តរបស់គាត់ប្រចាំថ្ងៃ រាវខ្យងនៅវាភក់ជាមួយអ្នកភូមិ នឹងដាំកូនឈើកោងកាងនៅវាភក់។
<ហិ!..ខ្ញុំសូមទៅដែរលោកអ៊ុំ!> ថេយ៍ញញឹមឡើងហាក់ដូចជាសប្បាយចិត្ត ព្រោះគេនៅផ្ទះធុញមួយថ្ងៃហើយ។
<ទៅណា៎?> ជុងហ្គុកគេដើរមកសួរពីក្រោយ។
<អ្នកក្រុងដូចពួកឯងធ្វើកើតហេ៎? សុតតែភក់ផុងជើងកប់ចង់ដល់ចង្កេះ!>
<កើតលោកអ៊ុំ ខ្ញុំធ្វើបាន!> ថេយ៍ស្រដីរួចក៏ចុះកាណូតយ៉ាងរហ័យអង្គុយប៉ុក គ្មានខ្វល់ពីវត្តមានជុងហ្គុកបន្តិច។
<ខ្ញុំទៅដែរលោកអ៊ុំ ចាំបន្តិច!> ប្រុងឲនៅម្នាក់ឯងយ៉ាងមិច ដូច្នេះមានតែតាមទៅដែរ នាយរត់ចូលក្នុងទៅយកមកត្រម៉ាងបាំងថ្ងៃមួយចេញមក។
.....
រំលងប្រហែលជាមួយម៉ោងទើបដល់គោលដៅ ឃើញមាននៅអ្នកដែលមករាវដែរប្រហែល9ទៅ10នាក់ ទំនងសប្បាយណាស់ម្នាក់ៗភក់កប់សឹងដល់ភ្លៅ។
<ដល់ហើយ មើលចុះឲស្រួលបួលប្រយ័ត្នលងភក់!> ធម្មតាគាត់ទម្លាប់ ដូច្នេះចុះទៅបានយ៉ាងស្រួល។ ចំណែកជុងហ្គុកមិនមានជំនាញនោះទេ ប៉ុន្តែនាយមាំជាងដូច្នេះហើយចាត់ទុកថាធម្មតា។
<បាទលោកអ៊ុំ!> បាទតែមាត់ ប៉ុន្តែរកកន្លែងចុះមិនត្រូវខ្លាចលិចភក់។
<ថេយ៍ចុះកើតរឺអត់? តាមនេះមកវាមិនសូវជ្រៅ!> ជុងហ្គុក នាយចាំតែចម្លើយនោះទេ គេអូខេពេលណា នាយសប្បាយចិត្តនឹងជួយពេលនោះ។ មិនដឹងយ៉ាងមិចដែរ ចេះតែចង់នៅក្បែរៗឲស្និតនឹងក្មេងម្នាក់នេះ។
<អត់កើតទេដឹង!> តតែបែបនឹងទើបដាច់ចិត្តនិយាយរក។ រាងក្រាស់គ្រាន់តែលឺសំនៀងគេហៅរក លោកអឺយ! ប្រែជារីកថ្លើមមួយរំពិច ព្រោះគេអត់ស្ដីជាមួយពាក់កណ្ដាលថ្ងៃហើយ! ចង់ញ៉ោះក៏ញ៉ោះមិនកើត លេងសើចប៉ះពាល់ដូចរាល់ដងក៏មិនកើត។
<មិនអីទេ ខ្ញុំជួយទ្រថេយ៍ពីក្រោមហើយ!> នាងលើកដៃឡើងចាំទប់ចង្កេះថេយ៉ុង សម្រួលឲគេចុះ។ ឃើញទេ បានលោកប្រធានល្អបែបនេះយកចិត្តទុកដាក់ម្លឹងៗទៅរកឯណាបានសួរ? ល្អបុិននឹងហើយ នៅតែគេចមិនផុតពីមាត់ដ៏ឆ្នើមរបស់អ្នកជាលេខា ឲតែមានគ្នានិយាយដើមរហូត><
<អឹម!!~> ថេយ៉ុងក្រហឹមបន្តិចជាការយល់ព្រម បន្ទាប់មកក៏លើកដៃទាំងពីទៅស្រាកលើស្មានាយ។ ជុងហ្គុកក៏លើកគេចុះមកក្រោមនេះឯង ដែលមើលពីចម្ងាយទៅវាដូចជាគេទាំងពីរអោបគ្នា។
<ហិ!..អគុណលោកប្រធានហើយ!> ថេយ៍ញញឹមស្រស់ងើយទៅមើលនាយ ព្រោះគេមានកម្ពស់ត្រឹមស្មា។ ធ្វើឲចិត្តអ្នកជាព្រាននារីនេះបាក់ស្រឹប! ដូចជាឃ្លាថា÷ បងធ្លាក់ក្នុងពន្លង់ស្នេហ៍អូនហើយ><! ប៉ុន្តែមិនបែបនេះទេ ព្រោះមនុស្សនាយឲតែស្អាតឆាប់ស្រឡាញ់ទាំងអស់។
<ថ្ងៃក្ដៅណាស់ ពាក់មួកនេះទៅ!> ខ្លាចថាគេខូចសម្រស់ នាយសុខចិត្តដោះមួកពីក្បាលខ្លួនឯងឲរាងតូចពាក់ ពោលសំនៀងមកយ៉ាងទន់ល្មើយដូចចាហួយ មានទឹកដមដូចសម្លេងតន្រ្តី។
<..អ--អគុណ!!~> វាយវិការបែបនេះ ហាក់ធ្វើឲរាងតូចមានអារម្មណ៍ថាខ្មាស់ៗ ដែលគេហៅថាអៀនៗ ថ្ពាល់ឡើងក្រហមមួយរំពេច អោនមុខគេចមិនសម្លឹងចំផ្ទៃមុខដ៏សង្ហាររបស់លោកប្រធានឡើយ។
<ហេមៗ!..មកញ៉ែគ្នា ក៏មករាវខ្យង!?> ឃើញថាគេទាំងពីរផ្អែមខ្លាំងពេក សម្លឹងមើលអ្នលជិតខាងនាំគ្នាញញឹមមើលមកកាន់គេទាំងពីរពេញនឹង ទើបលោកអ៊ុំវ៉ូគាត់ក្រហេម។
<គ្មា--គ្មានទេ!!~> មនុស្សកំពុងតែក្ដៅមុខផង មកបែបនេះរាងតូចរហ័សប្រកែកញ៉ាប់មាត់ ខិតដើរចេញពីរាងក្រាស់យ៉ាងលឿន។ ជុងហ្គុកនាយមិនមាត់ត្រឹមសម្លឹងពីក្រោយខ្នងថេយ៍ ដោយអារម្មណ៍មួយដែលធ្វើឲនាយសប្បាយចិត្ត ទទួលស្គាល់ថាពេលបាននៅជិតដូចជាខុសប្រក្រតី។
TO BE CONTINUE
BY: Ju jinny 🧸