<ចាប់ដោះរបស់ឯង> ជុងហ្គុក
<លោ..លោកប្រធាន?> ថេយ៉ុងផ្ដើមរដាក់រដុបសារជាថ្មី នៅពេលដែលលឺសម្ដីរបស់ជុងហ្គុកចង់ចាប់របស់គេ។ សម្ដីរបស់នាយលើកណាក៏មិនដែលធ្វើឲគេមិនភ្ញាក់ផ្អើលនោះដែរ។
<ហឹម!..ភ្ញាក់ផ្អើលអី? រឺឯងមិនធ្លាប់ឲអ្នកណាចាប់ទេ?> ឃើញថេយ៍ដូចជាមិនចង់ នាយលើកចិញ្ចើមម្ខាងសួរឈរជ្រែកចង្កេះយ៉ាងសង្ហារ និយាយមកធូរៗ។
<ខ្ញុំសូមទៅធ្វើការហើយ!> ដោយឃើញថាជុងហ្គុកនាយបុិននិយាយអត់ប្រយោជន៍ គេក៏ខ្ចិលតបត ម្យ៉ាងចង់ភាសខ្លួនចេញផង។ ថេយ៍ស្រដីរួចឱនមុខគេចពីក្រសែរភ្នែកនាយបន្តិចមុននឹងដើរហួសតែ..
ផាច់!!~
មួយដៃចេញពីដៃគ្រើមៗរបស់លោកប្រធាន ទះទៅលើគូទដ៏ទន់ៗរបស់រាងតូច!
<..លោកប្រធាន!!~> ថេយ៍រហ័សងាកមកវិញបង្ហាញការមិនពេញចិត្តសម្លក់ទៅកាន់ជុងហ្គុក។ ជាស្អីនឹងគ្នាម្ដេចមកលេងអ្វីបែបនឹង? ទះមិនដឹងអីឈឺណា៎!
<ស្អែកបើមកយឺតទៀត 2ដៃ!> គេមិនចាប់អារម្មណ៍ បែរជាញញឹមខិល បើកទ្វារចេញពីបន្ទប់បាត់។ ទុកឲរាងតូចឈរហួសចិត្តម្នាក់ឯង។
<ប្រសៃប្រសាទទេដឹងនេះ?> គេរង៉ូវៗក្នុងមាត់ទាំងមិនយល់។
_____
#មួយសបា្តហ៍ក្រោយ
ពេលរសៀល!!
មួយសប្តាហ៍ដែលកន្លងផុតទៅនេះ ថេយ៉ុងតឹងចិត្តជាមួយជុងហ្គុកស្ទើរតែប្រេះបែកឱរ៉ាទៅហើយ! មនុស្សស្អីទេ ពិតជាមិនធ្លាប់ជួបប្រទះ! ដៃគេដល់សាហាវណាស់ ចង់តែមកប៉ះលិចប៉ះកើតមិនឈប់! ខ្លួនគេផ្ទាល់មកធ្វើការមិនមែនទេ! ដូចមកធ្វើសង្គ្រាមការពារខ្លួនពីនាយច្រើនជាង។
<លោកប្រធាន! កន្លែងនេះតើត្រូវដាក់បែបនេះមែនទេ?> ថេយ៍តុធ្វើការនៅមិនឆ្ងាយពីជុងហ្គុកប៉ុន្មានទេ។ គេឆ្ងល់ចង់សួរនាយលើកក្រដាសចង្អុលបង្ហាញអក្សរ! ព្រោះបើងើបទៅរកច្បាស់ជាញ៉ោះទៀតហើយ ទើបតែបានស្ងប់ប៉ុន្មានម៉ោងមុននេះទេ។ ហេតុថាចរឹករបស់ថេយ៉ុងគេមិនចូលចិត្តមនុស្ស ដៃដល់បែបនេះឡើយ អាចនិយាយបានថាស្អប់។
<ឯងទៅទិញកែវយ៉ឺតឲយើងមក! ដាក់ឡើងចម្ងាយមេឃអ្នកណាមើលឃើញ?>
<ហិហិ! ចាំបន្តិចចឹង!> ថេយ៍សើចលក្ខណៈមិនសម ងើបចេញពីតុទៅតាំងៗទាំងលួចគិតថា÷(ទៀតហើយអញ-,-)
<គឺកន្លែងនេះ!> មកដល់ភ្លាម គេឈរនៅចំហៀងនាយចំកោងខ្នងឱនទៅរក ចង្អុលបង្ហាញកន្លែងដែលឆ្ងល់។
<កន្លែងណា៎?> មាត់ចេះតែនិយាយឲតែផុតៗទៅ ព្រោះភ្នែកទាំងគូរជាប់រវល់គយគន់ពីស្រស់ដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់លេខាថ្មីកំពុងតែបង្អួចចេញមក។ នាយមិនយល់ពីខ្លួនឯងដែរ ធម្មតាគេមិនចាប់អារម្មណ៍លើក្មេងប្រុសឡើយ ចង់ស្អាតដល់កម្រិតណាទៀតក៏មិនខ្ចីខ្វល់ដែរ ប៉ុន្តែបែរជាមានអារម្មណ៍ដាច់ស្រឡះពេលឃើញក្មេងម្នាក់នេះដំបូង ចិត្តគេបែរជាប្រាប់ថា ចង់លេងសើចជាមួយ!!
<គឺ..អាយ៎!!~> និយាយមិនទាន់ផុត រាងតូចត្រូវស្រែកចាចស្ទើរលួសព្រលឹងអស់ ព្រោះចង្កេះអង្រងមួយក្ដាប់របស់ខ្លួន ត្រូវបានជុងហ្គុកទាញយកមកអង្គុយពីលើ អោបជាប់ដោយគ្មានសូមការអនុញ្ញាត។
<ស្រែកធ្វើមើលតែគេយកទៅសម្លាប់! ព្រលឹងតិចម្លេះ?> មិនត្រឹមតែនិយាយ ថែមទាំងលោមុខទៅរកគេទៀតផង។
<លោកប្រធាន លែងខ្ញុំ!~> ថេយ៍យកដៃឃាំងទ្រូងនាយប្រឹងប្រើកម្លាំងរុញចេញ គេចមុខសឹងតែថ្លោះ.កទៅហើយ។ បើសិនជាមិនធ្វើចឹងច្បាស់ណាស់ថានឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង។
<កើតអី? ប៉ះតិចតួចមិនបាន គំរិះម្លេះ?> ធ្លាប់តែរាល់ដងចំពោះនារីផ្សេងៗមិនដូចថេយ៍ នាយបក់ដៃតែបន្តិចមកឯង ប៉ុន្តែរាងតូចដូចជាលេងរឹកខ្លាំងណាស់។
<លែងខ្ញុំទៅលោកប្រធាន បើមានគេមកឃើញមិនល្អទេ!> ដូចដើមគេនៅតែប្រឹងរើ!
<មិនល្អត្រង់ណា? គ្រាន់តែឯងអង្គុយលើយើងនឹង! បើយើងកំពុងជិះលើឯងហើយមានគេមកឃើញអាចថាខ្លះ!> ពាក្យសម្ដីបែបៗនេះវាគ្មានអ្វីពិបាកសោះចំពោះការហាចេញ ធម្មតាៗ! ប៉ុន្តែអ្នកដែលស្ដាប់លឺនេះចង់តែជ្រែកដីចេញឲផុតពីនាយនោះទេ បើអាច!
<លោកប្រធាន! ខ្ញុំមកធ្វើការមិនមែនមកអង្គុយលើលោកប្រធាននោះទេ សូមគោរពខ្ញុំខ្លះផង!> ថេយ៍ឈប់រើបម្រាស់ ប៉ុន្តែលើកនេះគេនិយាយបែបមានម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងមិនលេងសើច សម្លឹងចំភ្នែករបស់នាយមិនគេចវេស។ ប៉ុន្តែមានអារម្មណ៍ថាចង់គាំងបេះដូង! មនុស្សស្អីសង្ហារយ៉ាងនេះ? ទទួលស្គាល់ថានាយសង្ហារតែចរឹកមិនបាន!ឲសូន្យពិន្ទុ!
<,,ចឹង?> មើលមុខគេស្ងាត់មួយសន្ទុះស្មានតែដឹងខ្លួន លឺសំនៀងហើយសឹងកើតឆ្កួត! នៅឆ្លៀតមកវ៉ៃចិញ្ជើមឌឺទៀត ដូចគ្មានញញើតក្រែងចិត្តអ្នកដទៃសូម្បីបន្តិចណាសោះ។
<ហ្ហឹក!..ឆាប់លែងខ្ញុំទៅ!> ដោយធ្វើម៉ត់ចត់គេនៅតែមិនស្ដាប់ ដូចនេះចរឹកកូនក្មេងក៏លេចឡើង ធ្វើមុខជូរហួញកាច់.កនៅលើភ្លៅរបស់រាងក្រាស់ដូចដើម។ កុំតែប្រធានក្រុមហ៊ុនទេ មិនចឹងបត់.កយូរហើយ។
<5ពាន់!> 5ពាន់!គឺ5ពាន់ដុល្លារ មុខនឹងបែបចង់ជះលុយលើគេទៀតហើយ តាមទម្លាប់ដែលនាយធ្វើរាល់ដង។
<5ពាន់អីគេ?> គេឈប់ងក់ សម្លឹងមុខនាយទាំងភាពងើយឆ្ងល់ គេឆ្ងល់ត្រង់ថានៅសុខៗនិយាយ5ពាន់ ចង់និយាយពីអី?
<អង្គុយលើយើងបែបនេះ យើងឲឯង5ពាន់ដុល្លារ!> កាកលុយចំពោះនាយ! ទុកថាថេយ៍ពិសេសដែលនាយជះលុយត្រឹមតែអង្គុយគេអោបចង្កេះ។
<គិតថាខ្ញុំមុខលុយ? ចង់5មុឺនដុល្លារទៀតក៏ខ្ញុំមិនយកដែរ!..ឆាប់លែងទៅ!>
<ចុះបើយើងចង់ដេញឯងចេញពីក្រុមហ៊ុន?> ចរឹកនាយបើចង់បានអីហើយគឺត្រូវតែបាននឹង ម្យ៉ាងនាយដឹងថាថេយ៍ដាក់ពាក្យនៅក្រុមហ៊ុនណាក៏មិនដែលជាប់ដែរ។
<យី!..ស្អីក៏ចរឹកអន់ម្លេះ?> ថេយ៍ស្រែកទៅកាន់នាយ បង្ហាញទឹកមុខឡើងក្រម៉ក់ក្រម៉ូវ។ ស្អីក៏ទ្រង់ម្លេះៗ!?
<ងើបចេញបានហើយ បន្ទាប់មកជួយរើអីវ៉ាន់ឯងចេញពីក្រុមហ៊ុនផង!> អត់ខ្វល់! គេនិយាយរួចថែមទាំងលែងដៃចេញពីចង្កេះទៀត! ចង់ងើបចេញពេលណាក៏បានឲតែហ៊ាន!
<..អង្គុយក៏បាន!> រាងតូចខាំបបូរមាត់ខ្មួលខ្មាញ់នឹងចរឹករបស់នាយប៉ុនពេក គេឆ្លើយដោយសម្ដីមានល្បឿនលើកដៃព័តចូលគ្នាងាកមុខចេញមិនខ្ចីមើល។
<បានអង្គុយលើយើងសំណាងឯងហើយ!> នាយនិយាយរួច ក៏ត្រឡប់មកធ្វើការវិញដូចធម្មតា ទាំងក្នុងចិត្តសែនរីកស្កុះស្គាយ ព្រោះបានឈ្នះ មិនចង់អីណាស់ណាទេ តែមនុស្សចង់ឈ្នះ ចង់មានព្រៀបលើគេ។
(អាលោកប្រធានរោគចិត្ត!) ខឹងគេក៏បានត្រឹមលួចជេរក្នុងចិត្ត។
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny🧸