(düzenlendi)
İyi okumalar
Oy ve yorum yapmayı unutmayın askolar muck
Bu bölüm Poyrazdan.
Araba sürmeyecek olduğumu anlayıp anahtarı Sinana verdim. Ne dendir bilinmez içimde çok acı bir sızı vardı.
Bugün Levent abiylede konuşup Esila olayını çözmem gerekiyordu. Çok bile uzatmıştı Sera ile daha fazla arama bir şeylerin girmesine izin veremezdim. Onun uğruna kaybettiğim şeyler varken hele.
O kadar haklıydı ki haklı olmasının yanında çok da kırgındı.
Bende kırgındım ama kendimi düşünecek kadar bencil değildim.
Yavaş ilerleyen yola baktığımda yan bariyerlerin parçalanmış sağlık ve polis ekiplerinin çalışma yaptığını gördüm.
"Kaza olmuş galiba geçiş yok biraz beklicez." Hepimiz onu onaylayarak sessiz kaldık.
Her ne olmuşsa umarım yaşıyordur kaza yapan kişiler.
Cama tıklanması ile dikkatimi açılan camdan dışarı verdim.
"Gençler neden bekliyorsunuz geri gidip arka yoldan gidin." Sinan onaylayan mırıltılar çıkartıp arka taraftaki yolu öğrendi.
Aklıma gelen ile polise baktım. "Ölü var mı?" Yüzünü buruşturup geriye çekildi.
"İki araba var ama tek kişi var gencecik kız çıkartmaya çalışıyorlar." Duyduğum şey ile kalbime ağrı girmişti.
"Adı ne?" Şaşkınlıkla baktı bana. "Henüz bilinmiyor." Nefesim kesildi. Sinan'ın aklına Sera gelmemiş olacak ki fazla sakindi.
"Arabası? Yani arabası ne model rengi ne?" İnmeme izin vermeyeceği o kadar barizdi ki.
"Siyah mustang. Hayırdır niye soruyorsun." Sinan umursamadan arabayı çalıştıracağı sırada duyduğum şey şimdi zihnime işgal etmişti.
Siyah mustang.
"Sera! Sinan Sera'nın arabası mustang değil mi?" Hızla bana dönmüş ve arabadan inmişti.
"Yaklaşma!" Az önce bizimle konuşan adamın bağırması ile durmuştuk.
"Kardeşim olabilir kaza yapan ne olur görmeme izin ver." Adam duyduğu ile geri çekilmiş ve bize yol vermişti.
Kendimi göreceğim şeye hazırlarken derin nefesler aldım. Hayır! Hazır değildim olamaz o olmasın.
Sinan'ın çoktan uçurumun kenarına yaklaştığını fark ettim ve ardından onun acı feryadını.
"SERAAA!"
***
I am sorry
Hep güleceğiz diye bir kanun yok.