(düzenlendi)
İyi okumalar
Oy ve yorum yapmayı unutmayın askolar
***
Ağır yaralıyım ama ölmem medet ummam ve boyun eğmem
Napıyorsun
Hanım efendi ben deliyem
Beynimin verdiği kısa esden sonra olayı toparlamak adına öne çıktım.
İyi bok yedin
"Abi sizin burada ne işiniz var." Sorduğum soru ile tek kaşını kaldırdı.
Gidin de direk. Hatta siz gelmeseydiniz diye başla konuya
Terbiyesiz!
"Buluşma yeri senin evine daha yakın olduğu için aldım geldim bizimkileri." Açıklamasına karşı duraksadım. Bizimkiler ben yalnızca Abim ve Kerim sanmıştım.
"Bi arabayı park edemedin aq." Duyduğum ses ile huzursuz oldum.
Poyraz neden gelmişti.
"Ne yapabilirim Poyraz, Sonere bırakacağına sen deseydin." Duyduğum diğer sesle daha da gerilmiştim.
Kapı açık olduğu için hepsi gelmiş ve bize bakıyordu.
"Esma?" Şaşkınlıkla Esma'ya baktım ulan neden haber vermiyon.
"Aradım ama,"
"Biz gelmeseydiniz çocuk yapcaktınız dimi ben demiştim. On beş dakika geç gelsek ohoooo." Esma'nın sözünü bölüp konuşan tabiki Kerim olmuştu.
"Kerim!" Dedi Asaf.
"Ne sarmaş dolaş değil miydiniz?" Dedi sorar nitelikte. Öyleydik.
Poyraz ile göz göze geldik.
Bakışı değişmişti bana artık eskisi gibi bakmıyordu.
Sevgilisine baksın öyle puşt
Doğru
Bir anda elimin tutulmasıyla şaşkına döndüm. Lan napiyon delii.
"Seviyorum lan Sera'yı." Asaf'ın dediği şey ile bozguna uğramıştım.
Sevmeyin aq beni.
Ne olsun istiyon
Asaf'a baktım emin ve kararlı duruyordu. Reddetmem lazımdı şuanda elimi çekmem gerekirdi.
"Be.."
"Poyraz sevgilim telefonun arabada kalmış."
Duyduğum ses ile gelen kişiye baktım.
Eş zamanlı olarak da Poyraza. Benim evime kadar getirmiş. Şaka mı?
"Ben sevmiyorum. Özür dilerim !" Asafa döndüm.
"Ben özür dilerim."
***