ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃការងារYiboកាន់តែរវល់មានថ្ងៃ
ខ្លះនាយមិនបានទៅផ្ទះនោះទេ គឺគេងនៅក្រុមហ៊ុន
Officeរបស់ខ្លួនតែម្តង ទំនាក់ទំនងYiboនិងZhanក៏កាន់តែឆ្ងាយពីគ្នា ដូចជាថ្ងៃនេះ
រឺងៗ~~លឺទូរស័ព្ទខ្លួនរោទិ៍Zhanក៏ចុចលើក
<<ហាឡូ!!>>Zhan
<<អូនចូលគេងទៅ បងគេងនៅក្រុមហ៊ុន មិនបានត្រឡប់ទៅផ្ទះទេ>> Yibo
<<មួយថ្ងៃៗ គិតតែពីការងារៗ បងមិនបាច់មកផ្ទះទេ
នៅទីនោះរហូតទៅ>>Zhan
<<Zhanយល់ការបន្តិចទៅបានទេ បងធ្វើការ មិនមែន
ដើរលេងទេ!!>>Yiboនិយាយ អ្នកទាំងពីកាន់តែតឹង
សរសៃកដាក់គ្នា
តឺតៗ~~មិនចាំយូរZhanក៏បិទទូរស័ព្ទតែម្តង ហើយក៏
ទម្លាក់ខ្លួន អង្គុយចុះ។។ឯខាងYiboវិញ
<<អាឡូៗ!!ហឺយ...>>(ប្រាវ)Yiboនិយាយមិនលឺការ
ឆ្លើយតបក៏បោកទូរស័ព្ទចោលតែម្តង និងយកដៃញីសក់
ខ្លួនឯងឈឺក្បាលសឹងតែផ្ទុះទៅហើយ
+ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
Yiboបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គោះទ្វារសឹងតែបាក់ដៃ
ខូចទ្វារទៅហើយក៏អ្នកខាងក្នុងមិនបើកទ្វារឲ្យ ដូច្នេះ
ហើយYiboក៏យកសោរចាក់ចូលខ្លួនឯងតែម្តង មក
ដល់ខាងក្នុងក៏ឃើញZhanកំពុងអង្គុយកាន់ស្លាបព្រា
ជ្រុមបាយស្ទើរតែម៉ដ្ឋអស់ហើយ
<<ហឺស..នេះស្អីរបស់អូននិងហា៎ស!>>Yibo
<<អូនលឺបងនិយាយដែរទេ!!>>Yiboតម្លើងសំឡេងទៅអ្នកម្ខាងទៀត
<<កុំមកតម្លើងសំឡេងដាក់ខ្ញុំ!!>>Zhanស្រែកបក
កែវភ្នែកក្រហមច្រាល ព្រោះតែខឹងនិងនាយបូករួមទាំង
គេងយំកាលពីយប់មិញទៀតនោះ
<<យប់មិញអូនយំហេ៎ស ប្រាប់ថាគ្រាន់តែបងមិន
មកផ្ទះយប់មិញអូនយំចឹងហេ៎ស>>Yiboសម្លឹងឃើញ
ភ្នែកZhanក្រហមបែបនេះក៏សួរទាំងក្តីបារម្ភ
<<មិនមែនរឿងបង!!>>ថាតែប៉ុន្នឹងZhanក៏ដើរចេញ
តែត្រូវYiboចាប់ដៃជាប់
<<លែងដៃខ្ញុំ!!>>Zhan
<<និយាយគ្នាឲ្យដឹងរឿងសិន!>>Yibo
<<គ្មានរឿងអីត្រូវនិយាយទេ!!លែងដៃខ្ញុំ>>Zhanនៅ
តែនិយាយឲ្យនាយលែងដៃខ្លួន Yiboក៏រឹតដៃនាយតូច
កាន់តែខ្លាំង Zhanនៅតែអត់ទ្រាំមើលមុខនាយចំ មិន
ស្រែកនោះទេ ឈឺក៏ឈឺទៅ សំខាន់ពេលនេះអ្នកទាំងពី
សម្លឹងមុខគ្នាដូចជាចង់ស៊ីសាច់ហុតឈាមគ្នាយ៉ាងចឹង
<<អូនយល់ពីបងខ្លះផងតើបានទេ!!>>Yiboនិយាយ
ព្រោះនៅឈរសម្លឹងមុខគ្នាបែបនេះវាគ្មានដំណោះ ស្រាយនោះទេ ពេលនោះទឹកភ្នែកនាយតូចក៏ស្រក់ចុះមក
<<ខ្ញុំយល់ បងស្លាប់ជាមួយការងាររបស់បងទៅ!!>>
Zhanនិយាយហើយក៏ក្រវាស់ដៃចេញពីដៃនាយ
ហើយក៏ដើរចូលបន្ទប់គេងបិទទ្វារក្រឹប~~កម្លាំងដៃ
ធ្ងន់គ្រាន់បើ ដែរធ្វើឲ្យYiboក្រពុលមុខទាំងព្រឹក
[មិនដឹងចាប់ផ្តើមពីពេលណានោះទេ ពួកយើងកាន់តែ
ឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នា ទំនាក់ទំនងកាន់តែសោះកក្រោះ] Zhanពោលឡើងក្នុងចិត្តសម្លឹងមើលនាក់នៅខាងក្រៅ
ក៏ឈឺក្បាលមានអារម្មណ៍ធុញថប់ខ្លាំង ម្នាក់ខាងក្នុងក៏
គិតតែពីយំអោបជង្គង់។។មិនចង់នៅផ្ទះតទៀតYibo
ក៏ទាញសោរឡានដើរចេញទៅក្រៅបាត់ទៅ
[មានអារម្មណ៍ថាចង់ត្រឡប់ក្លាយមិត្តដូចកាលពីមុន ខ្ញុំ
ក៏មិនបាច់មកឈឺចាប់ដូចឥឡូវនេះ]Zhanពោល
ឡើងក្នុងចិត្ត ហើយក៏គិតទៅរឿងប៉ុន្មានថ្ងៃមុន
Zhanដើរបណ្តើរញញឹមបណ្តើរកាន់ប្រអប់បាយសម្តៅ
ទៅOffice Yibo ឃើញទ្វារបើកក៏ធ្វើឲ្យZhanឆ្ងល់
រៀបនិងដើរចូលហើយ តែក៏ឈរគាំងមួយកន្លែងនៅ
ពេលបានឃើញទិដ្ឋភាពខាងក្នុងដែរYiboនិងCaera
កំពុងថើបគ្នាមិនគិតខ្យល់អ្នកឃើញមិនឃើញសោះឡើយ ប្រអប់បាយក៏ធ្លាក់ពីដៃZhanក្តុក Zhanក៏ដើរ
ចេញជូតទឹកភ្នែក មិនខ្វល់ថាអ្នកណាមើលមកគេយ៉ាង
មិចនោះទេ នាយតូចលែងខ្វល់អ្វីទាំងអស់សំខាន់ពេល
នេះគេទប់ទឹកភ្នែកខ្លួនលែងជាប់ហើយ ឯYiboវិញក៏
ងាកមើលទៅមាត់ទ្វារតែមិនបានចាប់ភ្លឹកអ្វីនោះទេ
Caeraក៏ចាប់ក្រអោបមុខនាយថើបគ្នាបន្តទៀត
ចាប់ពីថ្ងៃនោះមកYiboតែងតែចំណាយពេលនៅក្រុមហ៊ុនសឹងតែពេញមួយថ្ងៃ ដែរទុកឲ្យZhanអង្គុយ
ចាំបាយ រហូតទម្លាប់អង្គុយញ៉ាំបាយតែម្នាក់ឯងយំជា
រៀងរាល់ថ្ងៃ។។ត្រឡប់មកបច្ចុប្បន្នវិញ Zhanជូតទឹក
ភ្នែកចេញហើយក៏ងើបដើរចេញទៅលំហែគួរក្បាលបន្តិចដែរ នៅបែបនេះស្រ្តេសណាស់
+ម៉ោង5:00ល្ងាច
នៅហាងសាច់អាំងមួយកន្លែងក៏ឃើញZhanនិង
Jiyangនៅអង្គុយញ៉ាំនិងជជែកគ្នានៅមានផឹកស្រា
ថែមទៀត
<<ចឹងឯងគិតយ៉ាងមិចបន្ត!>>Jiyangសួរពេលស្តាប់
រឿងរ៉ាវZhanរ៉ាយរ៉ាប់ឲ្យស្តាប់រួចមក
<<មិនដឹង តែយើងស្រឡាញ់គេខ្លាំងណាស់ ឲ្យយើងហ៊ាមាត់បែកពីគេយ៉ាងមិចទៅ!!>>Zhanបញ្ចប់ប្រយោគហើយក៏លើកអកដាច់មួយកែវទៀត ដឹងថា
Zhanយំកាន់តែខ្លាំងបែបនេះJiyangក៏ទាញនាយ
មកអោបលួងលោម
<<ឯងគួរតែនិយាយគ្នាផ្ទាល់ឲ្យដឹងរឿង ពេលខ្លះអាច
ជារឿងយល់ច្រឡំក៏ថាបាន យើងមិនអាចជឿលើភ្នែក
យើងតែម្ខាងបានទេ>>Jiyangក៏ផ្តល់យោបល់ទឹកមុខ
ស្រងូតស្រងាត់ឃើញមិត្តខ្លួនបែបនេះអ្នកណាដែលថាមិនពិបាកចិត្តនោះ
ម៉ោងប្រហែល9យប់ទើបJiyang និងHaoxuan
អាចនាំZhanទៅផ្ទះបាន
<<ឯងនៅដល់យប់ជ្រៅយ៉ាងនេះអាboអារម្មណ៍ស្លាប់ហើយ!!>>Jiyangនិយាយពេលកំពុងនៅក្នុងឡាន
<<ហឺសៗ~~!ស្មើលនេះប្រហែលគេកំពុងធ្វើការមិន
ទាន់មកផ្ទះវិញទេ>>Zhanក្រវីក្បាលសើចមួយភ្លេត
ទាំងទឹកភ្នែក ទើបនិយាយតបJiyang!!Haoxuan
ដែរបើកឡាននៅខាងមុខសម្លឹងមើលអ្នកទាំងពីតាម
កញ្ចក់ក៏អាណិតZhanហេតុអីបងប្រុសខ្លួនធ្វើបែបនេះ
តែមួយភ្លេតក៏មកដល់Condoល្មម Haoxuanក៏ចង់
ទៅជួយគ្រាZhanតែZhanបដិសេធ
<<មិនអីទេ យើងមិនស្រវឹងទេពួកឯងទៅៗ!>>Zhan
<<មិនអីពិតមែន!!>>Jiyangសួរបញ្ជាក់
<<ប្រាកដហើយ សានឆាប់ជូនអាជីទៅផ្ទះទៅយប់
ណាស់ហើយ!!>>Zhan
<<តែ>>Hoaxuanចង់ប្រកែកគេចង់ជួយគ្រាZhan
ទៅលើសិន
<<តែស្ករអីឆាប់ទៅៗ!!>>Zhanដេញ
<<ក៏បាន!!>>Haoxuan
<<ចឹងយើងទៅហើយណា!>>Jiyang
<<អឺៗ!!Bay>>Zhanរាដៃបាយៗអ្នកទាំងពី រហូត
ដល់ឡានចេញផុតទើបZhanងាកក្រោយប្រុងដើរ
ចូលទៅខាងក្នុងតែក៏ត្រូវបុកនិងបុរសមាឌមាំម្នាក់ដួល
ព្រូស~~
<<អ៊ួយ~~>>បន្ទាប់ពីដួលZhanក៏ព្យាយាមងើបវិញ
<<សុំទោស!!>>Zhanនិយាយពាក្យសុំទោសទាំងមិន
មើលមុខបុរសដែរខ្លួនដើរប៉ះនោះ
<<នេះផឹកឡើងវង្វេងមើលលែងស្គាល់ប្តីខ្លួនឯងហើយ
ហេ៎ស!>>Yiboចាប់ដៃZhanមិនឲ្យដើរទៅមុខនិង
និយាយ Zhanក៏ងាកមើលមុខអ្នកនិយាយដាក់ខ្លួន
<<អ៎រ បងទេហេ៎ស ថ្ងៃនេះមិនធ្វើការទៀតទេហេ៎ស!!>>Zhanសួរទាំងអាការៈអ្នកស្រវឹងខ្លួនទន់ឲ្យដូចចាហួយ សំខាន់សួរផ្ចាញ់នាយទៀត
<<អូនកើតស្អី មិចក៏ទៅផឹកដល់ថ្នាក់នេះ!!ហើយឯណា
ទូរស័ព្ទបងខលទៅច្រើនសារហើយ មិចមិនលើក>>
Yibo
<<លែងដៃខ្ញុំ ខ្ញុំឈឺ!!>>Zhanនិយាយហើយក៏ព្យាយាមទាញដៃនាយចេញពីខ្លួន តែមានតែធ្វើឲ្យ
Yiboបន្ថែមកម្លាំងដៃរឹតកដៃនាយតូចកាន់តែខ្លាំង
<<កុំមករំអួយដាក់បង ឆ្លើយនិងសំណួរបង!>>Yibo
សង្កត់សំឡេងខ្លួននិយាយឲ្យZhanឆ្លើយនិងខ្លួន
<<ខ្ញុំចង់ផឹក ទូរស័ព្ទខ្ញុំមិនដឹង!!លែងដៃខ្ញុំបាននៅ>>
Zhanស្រែកដាក់Yibo
<<ទូរស័ព្ទអូន អូនឆ្លើយមិនដឹងយ៉ាងមិច!>>Yiboសួរ
បន្ត ឃើញZhanស្រែកដាក់ខ្លួនទំនងជាខឹងខ្លាំង
ទើបនាយនិយាយធម្មតាវិញ
<<បើមិនដឹង គឺមិនដឹង មិនដឹងបងយល់ទេ!ហឹកៗ..>>
Zhanនិយាយខ្លាំងៗដាក់នាយហើយក៏យំ ឃើញបែបនេះក៏ធ្វើឲ្យនាយក្រាស់ភាំង ហេតុអីនាយតូចយំទៀតហើយ បាននាយក្រាស់ភាំងបន្ធូរដៃខ្លួនZhanក៏ដោះដៃដើរឡើងទៅខាងលើមុន មកដល់បន្ទប់គេង Zhanក៏ទម្លាក់ខ្លួនគេងYiboដែរដើរមកតាមក្រោយក៏និយាយឡើង
<<ទៅងូតទឹកចេញសិនទៅ បងជូនទៅ!>>Yibo
និយាយតែZhanមិនតបត
<<ឆាប់ងើបមក ធំក្លិនស្រាណាស់បងគេងមិនលក់ទេ>>Yibo
<<ខ្ញុំទៅគេងសាឡុងខាងក្រៅ!!>>Zhanងើបមកក៏
និយាយហើយក៏ប្រុងដើរ តែក៏ត្រូវYiboចាប់ដៃផ្តួល
ទៅលើគ្រែវិញ ហើយក៏ឡើងទៅទ្រោបពីលើនាយតូច
ហើយក៏ឱនថើបបបូរមាត់តូចស្តើងរបស់Zhanតែនាយ
តូចបែរជាងាកមុខចេញមិនព្រមនិងនាយ
Tobe continue...
P♡