ဓန တို့ရဲ့ဘဝလေးထဲ သားလေးဝင်ရောက်လာတဲ့နေ့ကစလို့ကြည်နူးစရာအပြည့်နဲ့ ပျော်စရာကောင်းလွန်းခဲ့သည်။ သက်ပိုင်ကလဲ သူအပေါ် အရင်ကထက်ပို၍ကြည်ကြည်ဖြူဖြူလက်ခံပေးခဲ့သည်။
သူတို့ရဲ့အိမ်ကလေးဟာအရင်ကနဲ့ မတူတော့ပဲ ဆည်းလည်းလေး ရဲ့ အသံလေးတွေနဲ့တင် သူတို့မိသားစုက ပျော်စရာတွေ လွမ်းခြုံထားတဲ့ ကမ္ဘာလေးတစ်ခုလိုလှပခဲ့ပါသည် ။
ဟို အကောင်တွေကတော့ချွင်းချက်ပေါ့ဗျာ....
"မင်းတို့ကမပြန်တော့တာလား ဒါမှမဟုတ်အိမ်မရှိကြတာလား "
"အိမ်ရှိလဲငါတို့ပြန်ချင်မှပြန်မယ်ကွာ ငါသားနဲ့မခွဲနိုင်လို့မပြန်တာ ဘာဖြစ်လို့လဲ... "
"ဟုတ်တယ် ဆက်ကလေး နဲ့ မခွဲနိုင်လို့ မပြန်တာကွာ။ ဟျောင့်...မင်း လာငြိုငြင်စရာ ဘာအကြောင်း မှမရှိဘူး မပြန်ဘူးကွာ မပြန်တော့ ဘာဖြစ်ချင်လဲ!!!"
ဓန ဒီကောင်တွေရဲ့ သောက်ရှက်မရှိမူ့ကြီးအား စွံ့အကာ စိတ်ဓာတ် တွေကိုကျနေမိပါပြီ။
တေဇ ဆိုသည်မှာလဲ Company ကပြန်လာရင် သူကွန်ဒို တန်းမပြန်နိုင် သား ဆီတန်းရောက်လာသည်။
ရှိန်းမင်းဆက် ဆိုတဲ့ကောင်အဆိုးဆုံး ဝယ်လာသည့်ပစ္စည်း တွေက များလွန်း၍ အခန်းနဲ့ပင်မဆန့်တော့၍မနည်းတားနေရသည်။ကလေးကငယ်သေးတယ် မလိုတာတွေမ၀ယ်ဖို့ပြောလဲပြောလဲမရ။
သူနာမည် တစ်လုံးပါတာကိုပင် သူမှာ တစ်လောကလုံး အပိုင်ရသလို
ဒင်းကသွားတစ်ဖြဲဖြဲနဲ့အူမြူးနေသည်။
သူမှာ မကျေနပ်သော်လဲ ကောင်လေးရဲ့ သဘောကြောင့် ဘာမှပြောလို့မရ။ အဲ့မအေဘေးကို သူမှာပို၍ကြည့်မရဆုံးဖြစ်နေသည်။
"ရှိန်းမင်းဆက်!! "
"ဘာလဲ!!"
"မင်း!!အဆင့်တန်းကိုမရှိဘူး လူလိုဖြည်းဖြည်း ထူးလို့မရဘူးလား "
"မင်း ကလူလိုနားလည်လို့လား "
"မအေဘေး ငါစကားအကောင်းပြောမလို"
"အေး...ပြော "
" Jose ဘယ်တော့လာမှာလဲ "
"မြတ်မင်းထင် ....လား "
"မင်းလင်က ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိသေးလို့လဲ"
အပြောကြမ်းတဲ့ဓနကြောင့် သားဆက်ရဲ့ နားကို လက်နဲ့ပိတ်ရင်း ရှိန်း မကြည်သလိုကြည့်ကာဖြေလိုက်သည်။
"နောက်အပတ် ထဲရောက်
မယ်ပြောတယ် ဘာလို့လဲ "
" Switzerland မှာ လုပ်ငန်းအသစ်ထပ်ချဲ့ချင်လို့ကွာအဲ့ဘက်က ကမ္ဘာလှည့် ခရီးသွားတွေများတော့ခြေဆန့်ကြည့်မလားလို့မင်းအမြင်ရော ဘယ်လိုလဲ "
"မဆိုးပါဘူး လုပ်လေ ငါရောပါမယ် ကံစပ်ကြည့်ကြတာပေါ့"
"မင်းနဲ့ ဟား ဟား ဟား လုံးဝမလုပ်နိုင်ဘူး Jose နဲ့ လုပ်မှာ "
"ခွေးသူတောင်းစား လူးပါးဝ လို့ ငါ့လူကငါစကားတစ်ခွန်းပဲဆိုတာမေ့မနေနဲ့ဦး သားကြီး"
"ဟားဟား....အလာကြီးပါလားဟ ငါ့လူတဲ့ "
ရှိန်းမင်းဆက် ပြောပြီးမှ စကားမှားသွားမှန်း သိကာ မျက်နာတွေနီရဲသွားသည်။
"အိမ်သူ သက်ထား ဇနီးမယားတွေက အိမ်မူ့ကိစ္စ လုပ်ပြီး အိမ်မှာနေရတာမျိုးကွ "
"လိ့ကို အိမ်သူသက်ထား ငါရုပ်က အာ့လိုပုံပေါက်နေလား ဒီမှာ ငါက Top ကွ Top"
"ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် Jose က မင်းကို အောက်အရောက်ပို့လိမ့်မယ် ဟား ဟား ဟား!!! "
"ဟက်!!! လူပုံကြည့်ပြီး မဆုံးဖြတ်နဲ့ ဓန အခု ခေတ်က ရုပ်ကြည့်တော့မထင်ရသလိုနဲ့အောက်ကနေအော်ညည်းနေတဲ့သူတွေမှ တစ်ပုံကြီးပဲ နော့ ကိုတေဇ "
'ဒီနှစ်ကောင် ငါဘက်လှည့်လာပြန်ပြီး ကွာ '
"မင်းတို့ဟာ မင်းတို့ရှင်းကွာ ငါ့ဘက်လှည့် လှည့်မလာကြနဲ့ "
တေဇ ကိုယ်အပူနဲ့ကို အိုးမလုံ အုံပွင့်နေရသည့်အဖြစ်မျိုး။ ဓနရဲ့ နိုပ်ကွပ် မူ့အောက် တစ်သက်လုံး သူအရောက်မခံနိုင်။
"စကား အကောင်းပြောမယ်ကွာ ကျွတ်!!မင်းပါးစပ်ကို ခဏလောက် တည်တည် တန့်တန့်ထား "
"မင်းက.....ဘယ်လောက်ထိ မှန်းထားလို့လဲ "
"ငါ Hotel အပြင် အပန်းဖြေ Villa လေးတွေထိလုပ်ကြည့်မလားမှန်းထားတယ် "
"လွယ်တော့ မလွယ်ပေ့မယ့် ထိုးဖောက်ကြည့်မယ်လေ။ ငါလဲ ကူညီမယ် ဦးမြတ်မင်းထင် လဲ ကူညီမှာပါ သူနဲ့မင်း ရင်းနှီးနေတာပဲ "
"အွန်း.. သူနောက်အပတ် လာမှာမလား အဲ့ချိန်မှ သေချာဆက်ပြောကြတာပေါ့"
သူနဲ့စကား ဖြတ်ပြီး ရှိန်း ကသားနဲ့ ပြန်ဆော့နေသည်။ဓန လဲCompany ကပါလာတဲ့ အလုပ်လေးတွေကိုတေဇနဲ့ အတူလက်စဖြတ်နေကြသည်။
မှိုင်း သူ့ဆိုင်ကပြန်ရောက်လာပြီ ထင် ကားသံကြားလိုက်ရသည်။
"ဘဲကြီး! "
" မှိုင်း ပြန်လာပြီလား ဆိုင်ကသိမ်း ပြီပြီလား "
"ပြီပြီး အကုန်လက်စဖြတ်ပြီးမှ ဘဲကြီးတို့နဲ့ ထမင်းအတူစားချင် လို့ ပြန်လာတာ။ ဘာမှတောင်မစားခဲ့ရသေးဘူး သက်ပိုင်ရော "
"နောက်ဖေးမှာ ညနေစာ ချက်ပြုတ်နေလေရဲ့ "
မှိုင်း တေဇ ခေါင်းကို နမ်းလာမို့ တေဇ အနည်းငယ်ရှောင်တိမ်းလိုက်သည်။ ဓန အထင်လွဲသွားလို့မဖြစ်။
"ဝါးး.. ငါတူလေး လာပါဦး ကယ်ကယ်ဆီ အမလေး ဖြူဖွေးနေတာပဲကွာ ငါ့ဆက်ကလေးက သူ့အဖေနဲ့များကွာပ့"
"ဟျောင့်!!! ပြန်....ပြန်မင်းတို့တွေပြန်ကြကွာ ဘာထမင်းမှ မရှိဘူး တေဇ မင်းဟာလေးမင်းခေါ်ပြီး ပြန်လိုက်တော့ "
ဓန အမူယာကြောင့် သူတို့ ရယ်ကြပြန်သည်။
"ဟား!!!မှိုင်းပြောတာ ဘာမှားလို့လဲ "
"ဘဲကြီး "
"ဗျာ "
"ဆက်ကလေး ကရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးနဲ့ နော် "
မှိုင်း ကိုဓန မမြင်အောင် တေဇကို မျက်စိတစ်ဖတ် မှိတ်ပြလိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ်မှိုင်း.... ကိုလဲ သတိထားမိလို့ကြည့်နေတာ ဓနရော သက်ပိုင်မှာ ပါးချိုင့်မပါဘူးတစ်ယောက်တစ်ယောက်နဲ့ တူနေ သလိုပဲ "
"ဟုတ်တယ်လို့ သေချာရင်းနှီးနေတာ အနီးနားကတစ်ယောက်ယောက်
ပဲ "
"ဟာ.... ကိုယ်သိပြီ ရှိန်းမင်းဆက် မင်းရယ်ပြစမ်း"
ရှိန်းမင်းဆက် ဘာမှမသိ လဲယောင်ယမ်းကာ ရယ်ပြတော့သည်။
"ဟာ....တူလိုက်တာဗျာ တစ်ပုံစံထဲ
ပဲ "
ထိုအခါမှ ရှိန်းမင်းဆက် လဲ သဘောပေါက်သွားကာ အော်ရယ်တော့သည်။ ဓန ရဲ့မျက်နာမှာတော့ ပေါက်ကွဲတော့မယ် ဗုံး တစ်ဖွယ် နီရဲကာ မျက်မှောင်ကို ကုတ်ထားသည်။
ရှိန်းကလဲ အငြိမ်မနေပါ ဓန မကြိုက်မှန်းသိလေ သူတို့ပိုပြောလေ ဖြစ်နေကြသည်။
"ငါ့သား ငါနဲ့တူတာဘာစမ်းလို့လဲ
ကွ! "
"ငလိုးမသားတွေ!!!! အကုန်ပြန်ကြအခုပြန်နော် "
ဓန သူတို့ကို ခြေထောက်နဲ့ လှမ်းကန်တော့ တေဇ ရောမှိူင်းပါ ထွက်ပြေးသည်။ ဓန အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ဆောင့်ကြီး အောင့်ကြီး တက်သွားတော့သည်။
ဓန အရမ်းသဝန်တို တတ်တာ တေဇတို့သိ၍ ဝိုင်းကြပ်လိုက်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ဓန တက်သွားတဲ့ပုံကို ကြည့်ကာ သူတို့အော်ရယ်ကြပြန်သည်။
"ဟား ဟား ဟား!!! "
"ဘာတွေရယ် နေကြတာလဲ ထမင်းစားကြမယ်လေ။အကုန် အဆင်သင့်ပဲ ဟင်... ကိုကိုကရော ခဏက ဒီနားရှိပါတယ်"
"ခင်များလင်တော်မောင်က
စိတ်ကောက်တော်မူသွားလေရဲ့
ဗျာ... "
"ဟင်..... ဘာလို့လဲ "
"ကိုယ်တို့စလိုက်တာ သွားချော့ခေါ်
လိုက်ဦး ကိုယ်တို့ ထမင်းစားဝိုင်းက စောင့်မယ် "
"ကိုကြီးတို့ကလဲ ဟိုက
ကလေးလူကြီး အဲ့ဒါကိုသိသိကြီးနဲ့လဲ သွားသွားစ ဟိုက မကြိုက်ပါဘူး ဆို ကြားထဲက သက်ပိုင်ပဲ ဟွန့် "
သက်ပိုင် ပွစိပွစိနဲ့ ပြောကာ လှေကား ပေါ်သို့ တတ်သွားသည်။ အပေါ်ထပ်ရှိ ကိုကို အခန်းတံခါးအားသူ ခေါက်လိုက်သည်။
"ဒေါက်! ဒေါက်! ဒေါက် ကိုကို!!ကိုကို ထမင်းစားရအောင် "
ဘာအသံမကြားရ၍ သက်ပိုင် တွန်းဖွင့်ကာ အထဲဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။
"ဟင်.... ကိုကိုလဲ မရှိဘူး "
သက်ပိုင် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည်။
"တစ်ယောက် ထဲ ဘာတွေပြောနေတာလဲ "
"အမေ့!!"
နောက်ကထွက်လာတဲ့အသံကြောင့်သက်ပိုင် လန့်သွားသည်။ ကိုကိုက ရေချိုးခန်း ထဲက ထွက်လာသည်ထင် အောက်ပိုင်းတွင် သဘက်တစ်ထည်ထဲသာပတ်ထားသည်။ရေစိုနေတဲ့ ရင်ဘတ်ပြင်ကျယ်ကြီးက ညိုပြီး ကျယ်ပြန့်လွန်းလှသည်။
ညိုညစ်နေတဲ့အသားရည် နဲ့ကိုကိုက ကျန်းမာရေးလိုက်စားကာအမြဲလေ့ကျင့်ထားတာမို့ Sixpack အမြောင်မြောင်ထနေကာ ဗိုက်မှတစ်ဆင့်အောက်ဘက်ကို V ပုံစံဆင်းသွားကာ သူစိတ်တွေကို တစ်မျိုးဖြစ်သွားစေသည်။
သက်ပိုင် အကြည့်တို့ကို ချက်ချင်းပြန်ရုတ်သိမ်းကာ တံတွေး တစ်ချက် မြိုချ လိုက်မိသည်။
" ကိုယ်ယောကျ်ား ကို ဘာလို့အဲ့ထိလောက်ငေးနေတာလဲ "
"ဟို ...မငေးပါဘူး ထမင်းစားဖို့ လာခေါ်တာ "
"ကလေး..."
ဓန သက်ပိုင်ကို မြူစွယ်သံ မမြောက်သော မြူစွယ်သံဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။
နောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာခေါ်လာတဲ့ကိုကိုအသံကြောင့် သက်ပိုင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားသည်။
"ဖယ် ... လွှတ်ပါ ရေမချိုးရသေးဘူး ။ သား....ဟင်းတွေချက်ထားလို့ တစ်ကိုယ်လုံး လဲညစ်ပတ်နေတယ် "
"ဒါပေ့မယ့် ကိုယ်အတွက်မွှေးနေတယ်..."
သူ ကောင်လေးရဲ့ ဂုတ်ကို တစ်ချက်ဖိကပ်နမ်းရှိူက်ရင်းဆိုတော့ သူ့ကလေးက တွန့်သွားသည်မို့ သူသဘောကျစွာပြုံးလိုက်မိသည်။
ကလေးရဲ့ ကိုယ်ကအရင်ကနဲ့မတူသားရဲ့ အနံ့လေးတွေ ပေါင်းကာတစ်မျိုးလေး မွှေးနေသည်။
မြတ်နိုးလွန်းရသည် ။အသက်အမျှလောက်ချစ်ပါသည် ။ ဒီဘဝမပြောနဲ့ နောက်ဘဝတွေရှိလာခဲ့ရင်တောင် လောကကြီးရဲ့နိယာမတွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ ဆန်ကျင့်ကာ ထိုလူသားအား ပိုင်ဆိုင်ဖို့သာထပ် ကြိုးစားမည်။
"ကိုယ်...ဒီအထိတွေ့တွေကိုအရမ်း လွမ်းနေခဲ့တာ ကိုယ်ဘယ်ချိန်မှ မင်းအနားကပ်ခွင့်ရမှာလဲ... "
သက်ပိုင် တင်ပါးကိုပူနွေးနွေးအရာတစ်ခုလာထောက်တာမို့ မထိတွေ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ သက်ပိုင် ဒူတွေမခိုင်ချင်တော့ပေ။
" ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေကြပြီ
ကိုကို "
"ကိုကို ...ကိုမသနားဘူးလား ဟင် မင်း ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထဲကအနားမကပ်ရတာအခု သားတောင်အခုဆို 8 လပြည့်တော့မယ်။ ဘယ်ချိန်မှ အနားကပ် ခံမှာလဲ ကလေးရာ ကို
ယ်ကို မင်းသနားပါအုံး ... "
သက်ပိုင် သိပါသည်။ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်လာရင်ဒီအရာတွေ လွန်ဆန်လို့ မရဘူးဆိုတာ သူကောင်းကောင်းသိသည်။
ရခဲ့ဖူးသော စိတ်ဒဏ်ရာ တွေ ကြောင့် ကိုကိုနဲ့ ထိတွေ့ရမှာ ကြောက်ရွံကာ သူရှောင်ဖယ် ထားခဲ့မိသည်။ ကိုကိုကလဲ သူ့ကို နားလည်ပေးကာ အခုချိန်ထိ ဘာတစ်ခွန်းမှ မတောင်းဆို
ခဲ့ ။
အသွေးနဲ့အသား နဲ့တည်ဆောက်ထားတဲ့ကျန်းမာသည့် ကိုကိုအဖို့ ထိုအရာတွေကို လွန်ဆန်ဖို့ ရေရှည်ခက်ခဲပါလိမ့်မည်။ သူဘက်ကအတတ်နိုင်ဆုံးလိုက်လျောဖို့ကြိုးစားရပါမည်။
"ကိုကို...အောက်ထပ်က စောင့်နေမယ် ဆင်းလာတော့နော် ထမင်းစားရအောင် "
"မင်းကကွာ.... "
အင်္ကျီကမပါ ရုပ်ကြမ်းကြီးနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လိုပွတ်သပ်ချွဲနွဲ့နေသော လူကြီး အားကြည့်ကာ သက်ပိုင်ရယ်လဲရယ်ချင် သနားလဲသနားလာသည်။
"ဟို.."
"အွန်း... "
"ဒီည ဒီည ပေးမယ်"
သက်ပိုင် ပြောပြီးချက်ချင်းရူန်းဖယ် ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ကိုကို ဘယ်လိုကျန်ခဲ့သည်သူမသိ။ သူရင်တွေတော့ ဒီလူနဲ့ပတ်ငတ်ရင်အတိုင်း
ဆမဲ့ခုန်နေပြန်ပါသည်။
"ရေး! !!"
ဓန မှိုရတဲ့ မျက်နာဖြင့် အင်္ကျီဝတ်ကာ ဆင်းလာခဲ့လိုက်တော့သည်။
"အော် ....ဒီအိမ်ကကိုယ်တော်ဒီတစ်သက်ဆင်းလာပါဦးမလားလို့ ... "
"မစောင့်နိုင်ရင်မစားကြနဲ့! မင်းပါးစပ်ပိတ်အောင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ငါဟာငုားမလား"
"ဟဲဟဲ ရပြီ ညီလက်ရာနဲ့ပဲ ပိတ်လိုက်တော့မယ် "
ဆက်ကလေးအား မဘုတ်ခေါ်သွားတာမို့ သူတို့ထမင်းဝိုင်းလေးကလူစုံနေသည်။
သူတို့ငါးယောက် ညနေတိုင်းလိုထမင်းလက်ဆုံစားဖြစ်ကြသည်။ စားတိုင်းအမြဲ ရန်ဖြစ်ကြသော သူတို့သုံးယောက်အား မှိုင်းနဲ့သက်ပိုင် ဒိုင်ခံရယ်သည်။
ကျိုးကြား ကျိုးကြား မှိုင်းက ရုပ်တည်ကလေးနဲ့ ဝင်ဝင် ဆေးထိုးပေးတတ်သေးသည်။
"ကိုကြီးရှိန်း ထည့်စားလေ ဆိတ်သား နှပ် ကြိုက်တယ်ဆို "
"သူမှာ လက်ပါတယ် "
စလာပါပြီ။ သက်ပိုင်အပြောကို ဓန လက်မခံ ။
"ထည့်ပေးပါအုံး ညီ ကိုယ်မမှီလို့ "
ရှိန်းကလဲ ဓန မကြိုက်လေ သက်ပိုင်ကိုချွဲလေဖြစ်သည်။
"ဟင်းခွက်ကမင်းရှေ့မှာတင်နော် ကန်းနေတာလား "
"ဟ!!!မမှီလို့ပေါ့ကွ "
သက်ပိုင် ဘာမှ ဝင်မပြော ရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းကာ ဟင်းကို ရှိန်းပန်းကန်ထဲ လှမ်းထည့်ပေးလိုက်သည်။
"ဓန သားကြီး မင်းကပုစွန် ကြိုက်တာမလား ထည့်ကျွေးမယ့်လူမရှိရင် လာ...လာ ငါခပ်ထည့်ပေးပါ့
မယ် "
"မလိုဘူး ဟျောင့်!!မင်းဟာမင်းစားလာမဖားနဲ့ "
"ကဲပါ..... ရော့ ချစ်လို့ထည့်ပေးတာ သက်ပိုင်ကလဲကွာ ရှိန်းပဲဂရုစိုက်နေတာ ငါ့ကောင်ကြီးသနားပါတယ် "
တေဇ ဓန ပန်းကန်ထဲ ပုစွန်ထုတ် လှမ်းထည့်ပေးတော့ မှိုင်းက ဝင်၍ ထောက်ပြန်သည်။
"နေအုံး... ဘဲကြီး ခဏနေဦး "
"ဘာတုန်းမှိုင်းရဲ့ "
"ဒီနေ့မှ ပုစွန်ထုတ်က ပါးချိုင့်ကြီး ပါနေတယ် ကိုဓန ပါးချိုင့်တွေနဲ့ အလဂျစ်ရှိတယ်မလား ပေး...ပေး ကျွန်တော် ပဲစားလိုက်တော့မယ် "
"အော်...အေးအေး ဟုတ်သလား"
မှိုင်း ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ လှမ်းစတော့ ဓန ပေါက်ကွဲကာ ထအော်ပါတော့သည်။
"မင်းမေကြီးတော် ပါးချိုင့် ငလိုးမသားတွေ ပြန်ကြ ပြန်ကြတော့လို့!!! "
"ဟား ဟား ဟား!!!!"
သူတို့ ထမင်းဝိုင်းလေးသည် ဆူညံစွာ ပျော်စရာ အတိ ကြည်နူးစရာအပြည့် ။ ညနေတိုင်း ကြားနေကြ ရန်ပွဲလေးတွေ ဘယ်တော့မှ ပြောက်ဆုံးမသွားဖို့တော့ ဆုတောင်းပါတယ်လေ။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
❗❗warning sexual ခန်းများပါ၍ မကြိုက်ပါက ကျော်ဖတ်ပါရှင်❗❗❗
သက်ပိုင် ရေချိုးသန့်စင်ကာ သားလေးကို အခန်းထဲတွင် ချော့၍သိပ်နေသည်။ ကိုကို က ကုတင်ဘေးမှာ laptop တစ်လုံးနဲ့ Companyကပါလာတဲ့ အလုပ်တွေကို လုပ်နေသည်။
သက်ပိုင် ဖင်လေးပုတ်ကာ မဆိုတတ်ဆိုတတ်နှင့် သီချင်းလေးဆိုကာ သိပ်တော့ သားကမအိပ်သေး နို့ဗူးလေး ပါးစပ်မှာစို့ကာ မှိန်းနေ သည် ။
အနောက်ကနေ သူအင်္ကျီထဲ၀င်လာတဲ့ လက်တစ်စုံကြောင့် သက်ပိုင်မှာ အလန့်တစ်ကြား။ ကိုကို ဘယ်ချိန်ထဲက ကုတင်ပေါ်တက်လာတယ်သူမသိလိုက်။
"ကိုကို!! သားမအိပ်သေးဘူး"
သူအလန့်တစ်ကြားဆိုတော့ ကိုကိုက ရယ်သည် ။
" ကိုယ်သိပါတယ် ဒီတိုင်းလေးကိုင်နေချင်လို့!"
အင်္ကျီထဲ လက်လျိုဝင်နေသူကအငြိမ်မနေ။ သူရဲ့ နို့တွေကို စုတ်ချေနေသည်။ ယောကျာ်းလေးမို့ နို့ရည်သိပ်မထွက်သော်လဲ သားကိုမွေးထားရ၍ စူသယောင်ယောင် တင်းမာနေတတ်သည်။
ကိုကိုက အသီးတွေကို အတင်းဖိချေနေတော့ သူနေရ ခက်လှသည်။
"ကိုကို အ့ ! သားမအိပ်သေးဘူးလို့ အရမ်းကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ကိုအ့!! "
"ကိုယ်မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ....အရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ..... "
သက်ပိုင် သားနိုးမှာကြောက်၍ အသံထပ်မထွက်ရဲ သားမြန်မြန်အိပ်ဖို့သာ အာရုံစိုက်နေရသည်။
သို့သော်လဲ ဘယ်လိုမှ
အာရုံစိုက်မရ ကိုကိုလက်တွေက သူတင်ပါးတွေထိစုပ်နှယ်လာပြန်သည်။
ဓန ကောင်လေးရဲ့ ပုဆိုးလေးကိုဆွဲလှန်ကာ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
"ကိုကို!"
လက်နဲ့တွန်းဖယ်သူကြောင့် ဓန ပခုံးနုနုကို ခပ်ဆတ်ဆတ် လှမ်းကိုက်ရင်း
"ကိုယ် ကိုင်ရုံပဲကိုင်မှာပါ "
ကိုကို စကားကဘယ်တော့မှ မယုံရ။
"အာ့ အွန့်!"
စိမ်းသက်သက် ၀င်လာတဲ့လက်တစ်ချောင်း ။ သားနိုးမှာ ဆိုး၍ ပါးစပ်ကိုခပ်မြန်မြန် လက်နဲ့အုပ်လိုက်ရသည်။
"အ့ အွန့်!!ဟာ့ "
သက်ပိုင် မထိတွေ့ကြာပြီဖြစ်တဲ့အတွက် နှစ်ချောင်းမြောက်မှာ နာကျင်မူက တိုးဝင်လာသည်။
အံကိုကြိတ်ထားရင်း တိုးဝင်လာတဲ့ အရေတွက်များလေ ခြေဖျားတွေယောင်ယမ်းကုတ်မိသည်အထိ စိမ့်လွန်းလှသည်။
သူအသံတော့ မထွက်ရဲ ဒီအတိုင်းသာဆို သားနိုးသွားခဲ့ရင်တောင် ကိုကိုက ရပ်ပေးမယ့်ပုံမမြင်တော့။
"အား ဟင်း အာ့ဟာ့!! "
"ကလေး..."
"ဟင်.... "
"ကိုယ် xိုးချင်ပြီ..."
ကိုကို စကားကြောင့် သက်ပိုင် အောက်နူတ််ခမ်းကိုဟကိုက်လိုက်မိသည်။ သွေးကြောတစ်လျှောက် ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားကာ မျက်လုံးတို့ကို မှိတ်ပစ်လိုက်သည်။
အသံထွက်မလာတဲ့ ကလေး ကြောင့် ဓန ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့နီရဲထောင်မတ်နေတဲ့ အရာကို Lurb သုတ်လိုက်ပြီး တစ်ရစ်ချင်း ခပ်စစ ထိုးရင် ၀င်ရောက်လိုက်သည်။
"အားးဟာ့ !"
ကလေး ပါးစပ်ထဲ ကို သူ့လက်ဖျံကို ထည့်ပေးတော့ ခပ်တင်းတင်းကိုက်လာသည်။
"ကိုကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲထည့်မှာ နာရင် ကိုကို လက်ကို ကိုက်ထား
နော် "
"ခင်များ ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားစမ်းပါ!"
သူမှာနာနေသည့်ကြားမှ သားမျက်နှာကိုလဲ ကြည့်ရသေးသည်။
ဓန အရာကတစ်ဝက်ပင်ရောက်သေးသော်လဲ ခံစားမူ့ကရူးမတတ်။ အသိစိတ်ရှိ ခံစားမူက ကျောရိုးမှ တစ်ဆင့် ဦးနှောက်ထိ တတ်ပြီး ကောင်းပါသည်။
"အာ့ဟာ့!! ရှီး!!! ကောင်းလိုက်တာ.."
"အားးး!!! နာတယ်တစ်အား
နာတယ် "
"ကျွတ်...ကျွတ် ပြီးပြီး ၀င်နေပြီ
နော် "
ကိုကိုကသူလက်မောင်းတွေကိုကလေးတစ်ယောက်လိုပွတ်သပ်ကာချော့လာသည်။ မမြင်ဖူးတဲ့အပြုမူကြောင့်ထင် သက်ပိုင် ရှက်သလိုခံစားနေရသည်။
ဓန သက်ပိုင် ပေါင်ကို မ၍ အနောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်ကာ အထဲသို့ တစ်ချက်ချင်း နှဲလိုက်သည်။ သူကြမ်းလို့မရသေး။ သားကအအိပ်ဆက်သည်မို့ နိုးသွားလျှင် ကြားကသူငတ်မည်။
သူဆောင့်ရင် ဆောင့်ရင်အားမရလာတော့ ။
"ကလေး ကိုယ် အားမရတော့ဘူးကွာ...."
"မရ အာ့!!အ့ သား !! ရှိသေးတယ်
အွန့် !!အ့"
"သားက အိပ်နေပါပြီကွာ..အောက်ဆင်းလုပ်ရအောင် မဟုတ်ရင်တော့သားနိုးလဲ ကိုယ်ဂရုမစိုက်ဘူးနော် ကိုလုပ်တော့မှာ "
သက်ပိုင် မျက်စောင်းဖြင့်လှမ်း
ကြည့်တော့ ကိုကို မျက်နှာက စူပုတ်နေသည်။ သူလဲမထူးတော့ သဖြင့်ခေါင်းညိတ်ပြတော့ကိုကိုက မှို ရသည့် မျက်နှာဖြင့် သူအရာအား ဆွဲ ထုတ်သွားသည်။
သက်ပိုင်ဟာတာတာကြီး ခံစားလိုက်ရစဥ် ကိုကိုက ရုတ်တရက်ကြီး သူ့ကို မချီပြစ်လိုက်သည်။
"အမေ့! !"
ဓန သက်ပိုင်အား ကောက်ပွေ့ကာ ဆို နူတ်ခမ်းတွေကို အကြမ်းပတမ်း စုပ်ယူကာ နမ်းတော့သည်။
တင်းပါကိုလဲဆုပ်နယ် ဆွဲတင်ကာ အစပျိူးခြင်းမရှိပဲမက်တပ်ရပ်ကာတိုးဝင်၍ ဆောင့်တော့သည်။
"အာ့ ကိုကို ပြုတ်ကြမယ် အာ့ဟာ့!!!အ့အ့ လျော့ဦး "
သက်ပိုင် ကိုကို လည်ပင်းအား အတင်းဖက်ထားရင်း အော်ရတော့သည်။
"အားအား!!!ကောင်းလိုက်တာအ့ ရူးသွားတော့မလို့ပဲ ဟာ့"
ဓန သက်ပိုင် ကို တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး ကုတင် ကိုကိုင်ကာ လေးဘက်ကုန်းစေလိုက်သည်။
"ကိုကို ....အဲ့နားလေး မြန်မြန်လေးအ့ဟာ့အ ဟာ့ "
ကလေး ဘက်ကကောင်းနေပြီဆိုတာ သိ၍ ဓန ပို၍အသားကုန်ကြမ်းတော့သည်။
ပုံစံတွေလဲ မျိုးစုံနေပြီး သက်ပိုင် ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းမသိ ပြီးမြောက်ကာပျော့ခွေသွားသည်။
" တော်တော့ ကိုကို....သားရှိသေးတယ် ကျွန်တော် မနက်မထနိုင်ပဲ နေလိမ့်မယ် "
"ကိုယ်အားမရသေးဘူးလေ ကလေး
ရာ... "
နီရဲ ပြီးရမ်းနေသောကိုကိုအရာက အခုထိ အထောင်ပင်မကျသေး။ သက်ပိုင် သက်ပြင့်း ချကာ ကိုကိုအားမက်တပ်ရပ်စေပြီး သူနူတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုပ်ယူပေးလိုက်သည်။
သူအောက်ပိုင်းတွေက မခံနိုင်တော့။ကျိန်းစပ်နေတာကြောင့် ကိုကိုအား ဒီထက်ပိုသူအလိုမလိုက်နိုင်တော့ပါ။
"အာ့!!ဟာ့ အားရှီး ကောင်းလိုက်တာ မြန်မြန်လေး အာ့ ကိုကိုပြီးတော့မယ် ဟာ့"
သက်ပိုင် မြန်မြန်သွက်သွက်လေးစုပ်ပေးလိုက်ရာ ကိုကို ရဲ့ ပြီးမြောက်ခြင်းအချစ်အရည်တွေ သူ့ ပါးစပ်ထဲ အပြည့် ဝင်လာသည်။သူလဲ ယောင်ယမ်းကာ မြိုချမိလိုက်
သည် ။
"အာ.....ကလေးရယ် ကိုကို ရူးတော့မှာပဲကွာ "
ဓန သက်ပိုင်အား ရေချိုးခန်းထဲပွေ့ခေါ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးအိပ်ယာပေါ် ပွေ့တင်ပေးကာ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့သည်။
လောကကြီး တွင် အချစ်နဲ့ထပ်တူအတူတကွရှိနေရတာဟာ အကောင်းဆုံးပင်...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ရှိန်းမင်းဆက် ဦးမြတ်မင်းထင် ဒီနေ့ ပြန်လာမည်ဆို၍ လေဆိပ်တွင် မနက်ထဲလာရောက်စောင့်ကြိုရခြင်းဖြစ်သည်။
မချစ်သော်လဲ အောင့်ကာနမ်း ဖေဖေသဘောကရှိသေးသည်။ သူအပေါ်လဲ ကူညီထားတာတွေ ရှိသည်မို့ မကောင်းတတ်လို့ လာကြိုရခြင်းမို့ စိတ်ကမပါ။
စဥ်းစားပေးမယ် ပြောရုံနဲ့ ဒင်းက အိမ်ပေါ်ထိပါ တတ်ချင်နေပြီ မို့ပို၍ ကြည့်မရဖြစ်နေရသည်။
ရှိန်း နာရီဝက်လောက် ထိုင်စောင့်ပြီး ဆိုက်ရောက်မည့် လေယာဥ် ကြော်ငြာတာနှင့် ထရပ်ကာ ဧည့်ကြိုနေရာတွင် ရပ်စောင့်လိုက်သည်။
လည်ကတုံး အပြာနုလေးကို ကချင်ပုဆိုးအပြာရင့်လေးဝတ်ထားကာ ကတ္တီပါ ဖိနပ် အပြာလေးစီးထားသည့်ရှိန်းက လူအများကြား ထင်ပေါ်ကာ ရှင်းသန့်နေလေ၏။
ကောင်မလေးတွေက ရှိန်းအား ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် နှင့် ပြုံးစိစိ လုပ်နေကြသည်။
"ကောင်မ ....ဟိုအစ်ကိုက BTSထဲက RM နဲ့အရမ်းတူတယ်နော် "
"ဟိ ...ဟုတ်ပဟယ် တစ့်ကယ့်အဆင်လေး"
"ဟုတ်ပါ့ဟယ် သူသာရလို့ကတော့ လုပ်ကျွေးချင်လုပ်ကျွေးရပါစေ ဟိပါးချိုင့်လေးနဲ့ကွာ အာ...ငါရူးပြီ "
ရှိန်း ထိုအသံတွေကိုမကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ရပ်နေရသည်မို့စိတ်ကသိပ်မရှည်ချင်။ ထိုစဥ် ခရီးသည်များ အစီအရီထွက်လာကြသည်။
'ဟောတွေ့ပါပြီဒင်းကို ..'
သူကိုသူ ဟောလိဝုဒ် ကမင်းသားတွေလို့ ကျောပိုးအိတ်တစ်လုံးသာ လွယ်ထားသည်။ black အင်္ကျီလက်ပြတ် ကို Jean ဘောင်းဘီမိုးပြာကြမ်းကြမ်းနဲ့တွဲဝတ်ထားကာမျက်မှန် အနက် နဲ့ ပဲများထားသည်။
ညိုနေသော ဆံပင်က ဖြူဖွေးနေသောထိုလူအသားရည်နဲ့ လိုက်ဖက်လွန်းလှသည်။ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကလဲ Tattooအပြည့် ထိုးထားသည်မှယ တံတောင်ဆစ်အထိပင်ရောက်သည်။
ရှိန်းနှင့်ထိုလူပုံစံလဲမတူ၊အကြိုက်လဲမတူ အကုန်ကွဲပြားပါလျှက်နဲ့ ဘယ်လိုရေစက်ကြောင့် လာဆုံရပါသလဲသူမသိ။ သူ မကောင်းတတ်လို့လက်ပြလိုက်တော့ အသံကျယ်ကြီး ဖြင့် အော်သူ။
"Hello My Cow!!!!"
"ဟမ် !!!"
ရှိန်းမင်းဆက် လဲကြောင်သွားသလို ဘေးကကောင်မလေးတွေကလဲ ပြုံးစစဖြစ်ကုန်ကြသည်။
"ဟယ်.... "
"ဟာ....."
" ဟင်.... "
"အို ဘယ်လိုကြီးလဲ"
"ငါတို့အဆင်လေးနာမည်က နွားတဲ့ ဟိဟိ"
Ah Shin 💛
(နက်ဖြန်မှ ကိုကို Jose ရဲ့အလွှဲတွေကို ထပ် ခွီးကြတာပေါ့😁 )
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဓန တို့ရဲ့ဘဝေလးထဲ သားေလးဝင္ေရာက္လာတဲ့ေန့ကစလို့ြကည္နူးစရာအျပည့္နဲ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလြန္းခဲ့သည္။ သက္ပိုင္ကလဲ သူအေပါ္ အရင္ကထက္ပို၍ြကည္ြကည္ြဖူြဖူလက္ခံေပးခဲ့သည္။
သူတို့ရဲ့အိမ္ကေလးဟာအရင္ကနဲ့ မတူေတာ့ပဲ ဆည္းလည္းေလး ရဲ့ အသံေလးေတြနဲ့တင္ သူတို့မိသားစုက ေပ်ာ္စရာေတြ လြမ္းြခုံထားတဲ့ ကမ္ဘာေလးတစ္ခုလိုလွပခဲ့ပါသည္ ။
ဟို အေကာင္ေတြကေတာ့ခ်ြင္းခ်က္ေပါ့ဗ်ာ....
"မင္းတို့ကမျပန္ေတာ့တာလား ဒါမွမဟုတ္အိမ္မရွိြကတာလား "
"အိမ္ရွိလဲငါတို့ျပန္ခ်င္မွျပန္မယ္ကြာ ငါသားနဲ့မခြဲနိုင္လို့မျပန္တာ ဘာြဖစ္လို့လဲ... "
"ဟုတ္တယ္ ဆက္ကေလး နဲ့ မခြဲနိုင္လို့ မျပန္တာကြာ။ ေဟ်ာင့္...မင္း လာျငိုျငင္စရာ ဘာအေြကာင္း မွမရွိဘူး မျပန္ဘူးကြာ မျပန္ေတာ့ ဘာြဖစ္ခ်င္လဲ!!!"
ဓန ဒီေကာင္ေတြစကားေြကာင့္ ေသာက္ရွင္မရွိမူ့ြကီးအား စြံ့အကာ စိတ္ဓာတ္ ေတြကိုက်ေနမိပါျပီ။
ေတဇ ဆိုသည္မွာလဲ Company ကျပန္လာရင္ သူကြန္ဒို တန္းမျပန္နိုင္ သား ဆီတန္းေရာက္လာသည္။
ရွိန္းမင္းဆက္ ဆိုတဲ့ေကာင္အဆိုးဆုံး ဝယ္လာသည့္ပစ္စည္း ေတြက မ်ားလြန္း၍ အခန္းနဲ့ပင္မဆန့္ေတာ့၍မနည္းတားေနရသည္။ကေလးကငယ္ေသးတယ္ မလိုတာေတြမ၀ယ္ဖို့ေျပာလဲေျပာလဲမရ။
သူနာမည္ တစ္လုံးပါတာကိုပင္ သူမွာ တစ္ေလာကလုံး အပိုင္ရသလို
ဒင္းကသြားတစ္ြဖဲြဖဲနဲ့အူျမူးေနသည္။
သူမွာ မေက်နပ္ေသာ္လဲ ေကာင္ေလးရဲ့ သေဘာေြကာင့္ ဘာမွေျပာလို့မရ။ အဲ့မေအေဘးကို သူမွာပို၍ြကည့္မရဆုံးြဖစ္ေနသည္။
"ရွိန္းမင္းဆက္!! "
"ဘာလဲ!!"
"မင္း!!အဆင့္တန္းကိုမရွိဘူး လူလိုြဖည္းြဖည္း ထူးလို့မရဘူးလား "
"မင္း ကလူလိုနားလည္လို့လား "
"မေအေဘး ငါစကားအေကာင္းေျပာမလို"
"ေအး...ေျပာ "
" Jose ဘယ္ေတာ့လာမွာလဲ "
"ျမတ္မင္းထင္ ....လား "
"မင္းလင္က ဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိေသးလို့လဲ"
အေျပာြကမ္းတဲ့ဓနေြကာင့္ သားဆက္ရဲ့ နားကို လက္နဲ့ပိတ္ရင္း ရွိန္း မြကည္သလိုြကည့္ကာေြဖလိုက္သည္။
"ေနာက္အပတ္ ထဲေရာက္
မယ္ေျပာတယ္ ဘာလို့လဲ "
" Switzerland မွာ လုပ္ငန္းအသစ္ထပ္ခ်ဲ့ခ်င္လို့ကြာအဲ့ဘက္က ကမ္ဘာလွည့္ ခရီးသြားေတြမ်ားေတာ့ေြခဆန့္ြကည့္မလားလို့မင္းအျမင္ေရာ ဘယ္လိုလဲ "
"မဆိုးပါဘူး လုပ္ေလ ငါေရာပါမယ္ ကံစပ္ြကည့္ြကတာေပါ့"
"မင္းနဲ့ ဟား ဟား ဟား လုံးဝမလုပ္နိုင္ဘူး Jose နဲ့ လုပ္မွာ "
"ေခြးသူေတာင္းစား လူးပါးဝ လို့ ငါ့လူကငါစကားတစ္ခြန္းပဲဆိုတာေမ့မေနနဲ့ဦး သားြကီး"
"ဟားဟား....အလာြကီးပါလားဟ ငါ့လူတဲ့ "
ရွိန္းမင္းဆက္ ေျပာျပီးမွ စကားမွားသြားမွန္း သိကာ မ်က္နာေတြနီရဲသြားသည္။
"အိမ္သူ သက္ထား ဇနီးမယားေတြက အိမ္မူ့ကိစ္စ လုပ္ျပီး အိမ္မွာေနရတာမ်ိုးကြ "
"လိ့ကို အိမ္သူသက္ထား ငါရုပ္က အာ့လိုပုံေပါက္ေနလား ဒီမွာ ငါက Top ကြ Top"
"ြဖစ္ပါလိမ့္မယ္ Jose က မင္းကို ေအာက္အေရာက္ပို့လိမ့္မယ္ ဟား ဟား ဟား!!! "
"ဟက္!!! လူပုံြကည့္ျပီး မဆုံးြဖတ္နဲ့ ဓန အခု ေခတ္က ရုပ္ြကည့္ေတာ့မထင္ရသလိုနဲ့ေအာက္ကေနေအာ္ညည္းေနတဲ့သူေတြမွ တစ္ပုံြကီးပဲ ေနာ့ ကိုေတဇ "
'ဒီနွစ္ေကာင္ ငါဘက္လွည့္လာျပန္ျပီး ကြာ '
"မင္းတို့ဟာ မင္းတို့ရွင္းကြာ ငါ့ဘက္လွည့္ လွည့္မလာြကနဲ့ "
ေတဇ ကိုယ္အပူနဲ့ကို အိုးမလုံ အုံပြင့္ေနရသည့္အြဖစ္မ်ိုး။ ဓနရဲ့ နိုပ္ကြပ္ မူ့ေအာက္ တစ္သက္လုံး သူအေရာက္မခံနိုင္။
"စကား အေကာင္းေျပာမယ္ကြာ က်ြတ္!!မင္းပါးစပ္ကို ခဏေလာက္ တည္တည္ တန့္တန့္ထား "
"မင္းက.....ဘယ္ေလာက္ထိ မွန္းထားလို့လဲ "
"ငါ Hotel အျပင္ အပန္းေြဖ Villa ေလးေတြထိလုပ္ြကည့္မလားမွန္းထားတယ္ "
"လြယ္ေတာ့ မလြယ္ေပ့မယ့္ ထိုးေဖာက္ြကည့္မယ္ေလ။ ငါလဲ ကူညီမယ္ ဦးျမတ္မင္းထင္ လဲ ကူညီမွာပါ သူနဲ့မင္း ရင္းနွီးေနတာပဲ "
"အြန္း.. သူေနာက္အပတ္ လာမွာမလား အဲ့ခ်ိန္မွ ေသခ်ာဆက္ေျပာြကတာေပါ့"
သူနဲ့စကား ြဖတ္ျပီး ရွိန္း ကသားနဲ့ ျပန္ေဆာ့ေနသည္။ဓန လဲCompany ကပါလာတဲ့ အလုပ္ေလးေတြကိုေတဇနဲ့ အတူလက္စြဖတ္ေနြကသည္။
မွိုင္း သူ့ဆိုင္ကျပန္ေရာက္လာျပီ ထင္ ကားသံြကားလိုက္ရသည္။
"ဘဲြကီး! "
" မွိုင္း ျပန္လာျပီလား ဆိုင္ကသိမ္း ျပီျပီလား "
"ျပီျပီး အကုန္လက္စြဖတ္ျပီးမွ ဘဲြကီးတို့နဲ့ ထမင္းအတူစားခ်င္ လို့ ျပန္လာတာ။ ဘာမွေတာင္မစားခဲ့ရေသးဘူး သက္ပိုင္ေရာ "
"ေနာက္ေဖးမွာ ညေနစာ ခ်က္ျပုတ္ေနေလရဲ့ "
မွိုင္း ေတဇ ေခါင္းကို နမ္းလာမို့ ေတဇ အနည္းငယ္ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။ ဓန အထင္လြဲသြားလို့မြဖစ္။
"ဝါးး.. ငါတူေလး လာပါဦး ကယ္ကယ္ဆီ အမေလး ြဖူေဖြးေနတာပဲကြာ ငါ့ဆက္ကေလးက သူ့အေဖနဲ့မ်ားကြာပ့"
"ေဟ်ာင့္!!! ျပန္....ျပန္မင္းတို့ေတြျပန္ြကကြာ ဘာထမင္းမွ မရွိဘူး ေတဇ မင္းဟာေလးမင္းေခါ္ျပီး ျပန္လိုက္ေတာ့ "
ဓန အမူယာေြကာင့္ သူတို့ ရယ္ြကျပန္သည္။
"ဟား!!!မွိုင္းေျပာတာ ဘာမွားလို့လဲ "
"ဘဲြကီး "
"ဗ်ာ "
"ဆက္ကေလး ကရယ္လိုက္ရင္ ပါးခ်ိုင့္ေလးနဲ့ ေနာ္ "
မွိုင္း ကိုဓန မျမင္ေအာင္ ေတဇကို မ်က္စိတစ္ဖတ္ မွိတ္ျပလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္မွိုင္း.... ကိုလဲ သတိထားမိလို့ြကည့္ေနတာ ဓနေရာ သက္ပိုင္မွာ ပါးခ်ိုင့္မပါဘူးတစ္ေယာက္တစ္ေယာက္နဲ့ တူေန သလိုပဲ "
"ဟုတ္တယ္လို့ ေသခ်ာရင္းနွီးေနတာ အနီးနားကတစ္ေယာက္ေယာက္
ပဲ "
"ဟာ.... ကိုယ္သိျပီ ရွိန္းမင္းဆက္ မင္းရယ္ျပစမ္း"
ရွိန္းမင္းဆက္ ဘာမွမသိ လဲေယာင္ယမ္းကာ ရယ္ျပေတာ့သည္။
"ဟာ....တူလိုက္တာဗ်ာ တစ္ပုံစံထဲ
ပဲ "
ထိုအခါမွ ရွိန္းမင္းဆက္ လဲ သေဘာေပါက္သြားကာ ေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။ ဓန ရဲ့မ်က္နာမွာေတာ့ ေပါက္ကြဲေတာ့မယ္ ဗုံး တစ္ဖြယ္ နီရဲကာ မ်က္ေမွာင္ကို ကုတ္ထားသည္။
ရွိန္းကလဲ အျငိမ္မေနပါ ဓန မြကိုက္မွန္းသိေလ သူတို့ပိုေျပာေလ ြဖစ္ေနြကသည္။
"ငါ့သား ငါနဲ့တူတာဘာစမ္းလို့လဲ
ကြ! "
"ငလိုးမသားေတြ!!!! အကုန္ျပန္ြကအခုျပန္ေနာ္ "
ဓန သူတို့ကို ေြခေထာက္နဲ့ လွမ္းကန္ေတာ့ ေတဇ ေရာမွိူင္းပါ ထြက္ေျပးသည္။ ဓန အိမ္အေပါ္ထပ္သို့ေဆာင့္ြကီး ေအာင့္ြကီး တက္သြားေတာ့သည္။
ဓန အရမ္းသဝန္တို တတ္တာ ေတဇတို့သိ၍ ဝိုင္းြကပ္လိုက္ြကြခင္း ြဖစ္သည္။ဓန တက္သြားတဲ့ပုံကို ြကည့္ကာ သူတို့ေအာ္ရယ္ြကျပန္သည္။
"ဟား ဟား ဟား!!! "
"ဘာေတြရယ္ ေနြကတာလဲ ထမင္းစားြကမယ္ေလ။အကုန္ အဆင္သင့္ပဲ ဟင္... ကိုကိုကေရာ ခဏက ဒီနားရွိပါတယ္"
"ခင္မ်ားလင္ေတာ္ေမာင္က
စိတ္ေကာက္ေတာ္မူသြားေလရဲ့
ဗ်ာ... "
"ဟင္..... ဘာလို့လဲ "
"ကိုယ္တို့စလိုက္တာ သြားေခ်ာ့ေခါ္
လိုက္ဦး ကိုယ္တို့ ထမင္းစားဝိုင္းက ေစာင့္မယ္ "
"ကိုြကီးတို့ကလဲ ဟိုက
ကေလးလူြကီး အဲ့ဒါကိုသိသိြကီးနဲ့လဲ သြားသြားစ ဟိုက မြကိုက္ပါဘူး ဆို ြကားထဲက သက္ပိုင္ပဲ ဟြန့္ "
သက္ပိုင္ ပြစိပြစိနဲ့ ေျပာကာ ေလွကား ေပါ္သို့ တတ္သြားသည္။ အေပါ္ထပ္ရွိ ကိုကို အခန္းတံခါးအားသူ ေခါက္လိုက္သည္။
"ေဒါက္! ေဒါက္! ေဒါက္ ကိုကို!!ကိုကို ထမင္းစားရေအာင္ "
ဘာအသံမြကားရ၍ သက္ပိုင္ တြန္းဖြင့္ကာ အထဲဝင္ြကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိ။
"ဟင္.... ကိုကိုလဲ မရွိဘူး "
သက္ပိုင္ ဇေဝဇဝါ ြဖစ္သြားသည္။
"တစ္ေယာက္ ထဲ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ "
"အေမ့!!"
ေနာက္ကထြက္လာတဲ့အသံေြကာင့္သက္ပိုင္ လန့္သြားသည္။ ကိုကိုက ေရခ်ိုးခန္း ထဲက ထြက္လာသည္ထင္ ေအာက္ပိုင္းတြင္ သဘက္တစ္ထည္ထဲသာပတ္ထားသည္။ေရစိုေနတဲ့ ရင္ဘတ္ျပင္က်ယ္ြကီးက ညိုျပီး က်ယ္ျပန့္လြန္းလွသည္။
ညိုညစ္ေနတဲ့အသားရည္ နဲ့ကိုကိုက က်န္းမာေရးလိုက္စားကာအျမဲေလ့က်င့္ထားတာမို့ Sixpack အေျမာင္ေျမာင္ထေနကာ ဗိုက္မွတစ္ဆင့္ေအာက္ဘက္ကို V ပုံစံဆင္းသြားကာ သူစိတ္ေတြကို တစ္မ်ိုးြဖစ္သြားေစသည္။
သက္ပိုင္ အြကည့္တို့ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ရုတ္သိမ္းကာ တံေတြး တစ္ခ်က္ ျမိုခ် လိုက္မိသည္။
" ကိုယ္ေယာက်္ား ကို ဘာလို့အဲ့ထိေလာက္ေငးေနတာလဲ "
"ဟို ...မေငးပါဘူး ထမင္းစားဖို့ လာေခါ္တာ "
"ကေလး..."
ဓန သက္ပိုင္ကို ျမူစြယ္သံ မေျမာက္ေသာ ျမူစြယ္သံြဖင့္ ေခါ္လိုက္သည္။
ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ကာေခါ္လာတဲ့ကိုကိုအသံေြကာင့္ သက္ပိုင္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားသည္။
"ဖယ္ ... လြွတ္ပါ ေရမခ်ိုးရေသးဘူး ။ သား....ဟင္းေတြခ်က္ထားလို့ တစ္ကိုယ္လုံး လဲညစ္ပတ္ေနတယ္ "
"ဒါေပ့မယ့္ ကိုယ္အတြက္ေမြွးေနတယ္..."
သူ ေကာင္ေလးရဲ့ ဂုတ္ကို တစ္ခ်က္ဖိကပ္နမ္းရွိူက္ရင္းဆိုေတာ့ သူ့ကေလးက တြန့္သြားသည္မို့ သူသေဘာက်စြာျပုံးလိုက္မိသည္။
ကေလးရဲ့ ကိုယ္ကအရင္ကနဲ့မတူသားရဲ့ အနံ့ေလးေတြ ေပါင္းကာတစ္မ်ိုးေလး ေမြွးေနသည္။
ျမတ္နိုးလြန္းရသည္ ။အသက္အမ်ွေလာက္ခ်စ္ပါသည္ ။ ဒီဘဝမေျပာနဲ့ ေနာက္ဘဝေတြရွိလာခဲ့ရင္ေတာင္ ေလာကြကီးရဲ့နိယာမေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဆန္က်င့္ကာ ထိုလူသားအား ပိုင္ဆိုင္ဖို့သာထပ္ ြကိုးစားမည္။
"ကိုယ္...ဒီအထိေတြ့ေတြကိုအရမ္း လြမ္းေနခဲ့တာ ကိုယ္ဘယ္ခ်ိန္မွ မင္းအနားကပ္ခြင့္ရမွာလဲ... "
သက္ပိုင္ တင္ပါးကိုပူေနြးေနြးအရာတစ္ခုလာေထာက္တာမို့ မထိေတြ့တာြကာျပီြဖစ္တဲ့ သက္ပိုင္ ဒူေတြမခိုင္ခ်င္ေတာ့ေပ။
" ထမင္းစားဖို့ ေစာင့္ေနြကျပီ
ကိုကို "
"ကိုကို ...ကိုမသနားဘူးလား ဟင္ မင္း ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထဲကအနားမကပ္ရတာအခု သားေတာင္အခုဆို 8 လျပည့္ေတာ့မယ္။ ဘယ္ခ်ိန္မွ အနားကပ္ ခံမွာလဲ ကေလးရာ ကို
ယ္ကို မင္းသနားပါအုံး ... "
သက္ပိုင္ သိပါသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ ြဖစ္လာရင္ဒီအရာေတြ လြန္ဆန္လို့ မရဘူးဆိုတာ သူေကာင္းေကာင္းသိသည္။
ရခဲ့ဖူးေသာ စိတ္ဒဏ္ရာ ေတြ ေြကာင့္ ကိုကိုနဲ့ ထိေတြ့ရမွာ ေြကာက္ရြံကာ သူေရွာင္ဖယ္ ထားခဲ့မိသည္။ ကိုကိုကလဲ သူ့ကို နားလည္ေပးကာ အခုခ်ိန္ထိ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေတာင္းဆို
ခဲ့ ။
အေသြးနဲ့အသား နဲ့တည္ေဆာက္ထားတဲ့က်န္းမာသည့္ ကိုကိုအဖို့ ထိုအရာေတြကို လြန္ဆန္ဖို့ ေရရွည္ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။ သူဘက္ကအတတ္နိုင္ဆုံးလိုက္ေလ်ာဖို့ြကိုးစားရပါမည္။
"ကိုကို...ေအာက္ထပ္က ေစာင့္ေနမယ္ ဆင္းလာေတာ့ေနာ္ ထမင္းစားရေအာင္ "
"မင္းကကြာ.... "
အင္္က်ီကမပါ ရုပ္ြကမ္းြကီးနဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပြတ္သပ္ခ်ြဲနြဲ့ေနေသာ လူြကီး အားြကည့္ကာ သက္ပိုင္ရယ္လဲရယ္ခ်င္ သနားလဲသနားလာသည္။
"ဟို.."
"အြန္း... "
"ဒီည ဒီည ေပးမယ္"
သက္ပိုင္ ေျပာျပီးခ်က္ခ်င္းရူန္းဖယ္ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ကိုကို ဘယ္လိုက်န္ခဲ့သည္သူမသိ။ သူရင္ေတြေတာ့ ဒီလူနဲ့ပတ္ငတ္ရင္အတိုင္း
ဆမဲ့ခုန္ေနျပန္ပါသည္။
"ေရး! !!"
ဓန မွိုရတဲ့ မ်က္နာြဖင့္ အင္္က်ီဝတ္ကာ ဆင္းလာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
"ေအာ္ ....ဒီအိမ္ကကိုယ္ေတာ္ဒီတစ္သက္ဆင္းလာပါဦးမလားလို့ ... "
"မေစာင့္နိုင္ရင္မစားြကနဲ့! မင္းပါးစပ္ပိတ္ေအာင္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ငါဟာငုားမလား"
"ဟဲဟဲ ရျပီ ညီလက္ရာနဲ့ပဲ ပိတ္လိုက္ေတာ့မယ္ "
ဆက္ကေလးအား မဘုတ္ေခါ္သြားတာမို့ သူတို့ထမင္းဝိုင္းေလးကလူစုံေနသည္။
သူတို့ငါးေယာက္ ညေနတိုင္းလိုထမင္းလက္ဆုံစားြဖစ္ြကသည္။ စားတိုင္းအျမဲ ရန္ြဖစ္ြကေသာ သူတို့သုံးေယာက္အား မွိုင္းနဲ့သက္ပိုင္ ဒိုင္ခံရယ္သည္။
က်ိုးြကား က်ိုးြကား မွိုင္းက ရုပ္တည္ကေလးနဲ့ ဝင္ဝင္ ေဆးထိုးေပးတတ္ေသးသည္။
"ကိုြကီးရွိန္း ထည့္စားေလ ဆိတ္သား နွပ္ ြကိုက္တယ္ဆို "
"သူမွာ လက္ပါတယ္ "
စလာပါျပီ။ သက္ပိုင္အေျပာကို ဓန လက္မခံ ။
"ထည့္ေပးပါအုံး ညီ ကိုယ္မမွီလို့ "
ရွိန္းကလဲ ဓန မြကိုက္ေလ သက္ပိုင္ကိုခ်ြဲေလြဖစ္သည္။
"ဟင္းခြက္ကမင္းေရွ့မွာတင္ေနာ္ ကန္းေနတာလား "
"ဟ!!!မမွီလို့ေပါ့ကြ "
သက္ပိုင္ ဘာမွ ဝင္မေျပာ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းကာ ဟင္းကို ရွိန္းပန္းကန္ထဲ လွမ္းထည့္ေပးလိုက္သည္။
"ဓန သားြကီး မင္းကပုစြန္ ြကိုက္တာမလား ထည့္ေက်ြးမယ့္လူမရွိရင္ လာ...လာ ငါခပ္ထည့္ေပးပါ့
မယ္ "
"မလိုဘူး ေဟ်ာင့္!!မင္းဟာမင္းစားလာမဖားနဲ့ "
"ကဲပါ..... ေရာ့ ခ်စ္လို့ထည့္ေပးတာ သက္ပိုင္ကလဲကြာ ရွိန္းပဲဂရုစိုက္ေနတာ ငါ့ေကာင္ြကီးသနားပါတယ္ "
ေတဇ ဓန ပန္းကန္ထဲ ပုစြန္ထုတ္ လွမ္းထည့္ေပးေတာ့ မွိုင္းက ဝင္၍ ေထာက္ျပန္သည္။
"ေနအုံး... ဘဲြကီး ခဏေနဦး "
"ဘာတုန္းမွိုင္းရဲ့ "
"ဒီေန့မွ ပုစြန္ထုတ္က ပါးခ်ိုင့္ြကီး ပါေနတယ္ ကိုဓန ပါးခ်ိုင့္ေတြနဲ့ အလဂ်စ္ရွိတယ္မလား ေပး...ေပး က်ြန္ေတာ္ ပဲစားလိုက္ေတာ့မယ္ "
"ေအာ္...ေအးေအး ဟုတ္သလား"
မွိုင္း ရုပ္တည္ြကီးနဲ့ လွမ္းစေတာ့ ဓန ေပါက္ကြဲကာ ထေအာ္ပါေတာ့သည္။
"မင္းေမြကီးေတာ္ ပါးခ်ိုင့္ ငလိုးမသားေတြ ျပန္ြက ျပန္ြကေတာ့လို့!!! "
"ဟား ဟား ဟား!!!!"
သူတို့ ထမင္းဝိုင္းေလးသည္ ဆူညံစြာ ေပ်ာ္စရာ အတိ ြကည္နူးစရာအျပည့္ ။ ညေနတိုင္း ြကားေနြက ရန္ပြဲေလးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာက္ဆုံးမသြားဖို့ေတာ့ ဆုေတာင္းပါတယ္ေလ။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
❗❗warning sexual ခန္းမ်ားပါ၍ မြကိုက္ပါက ေက်ာ္ဖတ္ပါရွင္❗❗❗
သက္ပိုင္ ေရခ်ိုးသန့္စင္ကာ သားေလးကို အခန္းထဲတြင္ ေခ်ာ့၍သိပ္ေနသည္။ ကိုကို က ကုတင္ေဘးမွာ laptop တစ္လုံးနဲ့ Companyကပါလာတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနသည္။
သက္ပိုင္ ဖင္ေလးပုတ္ကာ မဆိုတတ္ဆိုတတ္နွင့္ သီခ်င္းေလးဆိုကာ သိပ္ေတာ့ သားကမအိပ္ေသး နို့ဗူးေလး ပါးစပ္မွာစို့ကာ မွိန္းေန သည္ ။
အေနာက္ကေန သူအင္္က်ီထဲ၀င္လာတဲ့ လက္တစ္စုံေြကာင့္ သက္ပိုင္မွာ အလန့္တစ္ြကား။ ကိုကို ဘယ္ခ်ိန္ထဲက ကုတင္ေပါ္တက္လာတယ္သူမသိလိုက္။
"ကိုကို!! သားမအိပ္ေသးဘူး"
သူအလန့္တစ္ြကားဆိုေတာ့ ကိုကိုက ရယ္သည္ ။
" ကိုယ္သိပါတယ္ ဒီတိုင္းေလးကိုင္ေနခ်င္လို့!"
အင္္က်ီထဲ လက္လ်ိုဝင္ေနသူကအျငိမ္မေန။ သူရဲ့ နို့ေတြကို စုတ္ေခ်ေနသည္။ ေယာက်ာ္းေလးမို့ နို့ရည္သိပ္မထြက္ေသာ္လဲ သားကိုေမြးထားရ၍ စူသေယာင္ေယာင္ တင္းမာေနတတ္သည္။
ကိုကိုက အသီးေတြကို အတင္းဖိေခ်ေနေတာ့ သူေနရ ခက္လွသည္။
"ကိုကို အ့ ! သားမအိပ္ေသးဘူးလို့ အရမ္းြကီး မလုပ္ပါနဲ့ ကိုအ့!! "
"ကိုယ္မေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ....အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနျပီ..... "
သက္ပိုင္ သားနိုးမွာေြကာက္၍ အသံထပ္မထြက္ရဲ သားျမန္ျမန္အိပ္ဖို့သာ အာရုံစိုက္ေနရသည္။
သို့ေသာ္လဲ ဘယ္လိုမွ
အာရုံစိုက္မရ ကိုကိုလက္ေတြက သူတင္ပါးေတြထိစုပ္နွယ္လာျပန္သည္။
ဓန ေကာင္ေလးရဲ့ ပုဆိုးေလးကိုဆြဲလွန္ကာ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်ြတ္လိုက္သည္။
"ကိုကို!"
လက္နဲ့တြန္းဖယ္သူေြကာင့္ ဓန ပခုံးနုနုကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ လွမ္းကိုက္ရင္း
"ကိုယ္ ကိုင္ရုံပဲကိုင္မွာပါ "
ကိုကို စကားကဘယ္ေတာ့မွ မယုံရ။
"အာ့ အြန့္!"
စိမ္းသက္သက္ ၀င္လာတဲ့လက္တစ္ေခ်ာင္း ။ သားနိုးမွာ ဆိုး၍ ပါးစပ္ကိုခပ္ျမန္ျမန္ လက္နဲ့အုပ္လိုက္ရသည္။
"အ့ အြန့္!!ဟာ့ "
သက္ပိုင္ မထိေတြ့ြကာျပီြဖစ္တဲ့အတြက္ နွစ္ေခ်ာင္းေျမာက္မွာ နာက်င္မူက တိုးဝင္လာသည္။
အံကိုြကိတ္ထားရင္း တိုးဝင္လာတဲ့ အေရတြက္မ်ားေလ ေြခဖ်ားေတြေယာင္ယမ္းကုတ္မိသည္အထိ စိမ့္လြန္းလွသည္။
သူအသံေတာ့ မထြက္ရဲ ဒီအတိုင္းသာဆို သားနိုးသြားခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုကိုက ရပ္ေပးမယ့္ပုံမျမင္ေတာ့။
"အား ဟင္း အာ့ဟာ့!! "
"ကေလး..."
"ဟင္.... "
"ကိုယ္ xိုးခ်င္ျပီ..."
ကိုကို စကားေြကာင့္ သက္ပိုင္ ေအာက္နူတ္္ခမ္းကိုဟကိုက္လိုက္မိသည္။ ေသြးေြကာတစ္ေလ်ွာက္ ဖ်င္းကနဲြဖစ္သြားကာ မ်က္လုံးတို့ကို မွိတ္ပစ္လိုက္သည္။
အသံထြက္မလာတဲ့ ကေလး ေြကာင့္ ဓန ျပုံးလိုက္ျပီး သူ့ရဲ့နီရဲေထာင္မတ္ေနတဲ့ အရာကို Lurb သုတ္လိုက္ျပီး တစ္ရစ္ခ်င္း ခပ္စစ ထိုးရင္ ၀င္ေရာက္လိုက္သည္။
"အားးဟာ့ !"
ကေလး ပါးစပ္ထဲ ကို သူ့လက္ဖ်ံကို ထည့္ေပးေတာ့ ခပ္တင္းတင္းကိုက္လာသည္။
"ကိုကို ြဖည္းြဖည္းခ်င္းပဲထည့္မွာ နာရင္ ကိုကို လက္ကို ကိုက္ထား
ေနာ္ "
"ခင္မ်ား ပါးစပ္ကိုပိတ္ထားစမ္းပါ!"
သူမွာနာေနသည့္ြကားမွ သားမ်က္နွာကိုလဲ ြကည့္ရေသးသည္။
ဓန အရာကတစ္ဝက္ပင္ေရာက္ေသးေသာ္လဲ ခံစားမူ့ကရူးမတတ္။ အသိစိတ္ရွိ ခံစားမူက ေက်ာရိုးမွ တစ္ဆင့္ ဦးေနွာက္ထိ တတ္ျပီး ေကာင္းပါသည္။
"အာ့ဟာ့!! ရွီး!!! ေကာင္းလိုက္တာ.."
"အားးး!!! နာတယ္တစ္အား
နာတယ္ "
"က်ြတ္...က်ြတ္ ျပီးျပီး ၀င္ေနျပီ
ေနာ္ "
ကိုကိုကသူလက္ေမာင္းေတြကိုကေလးတစ္ေယာက္လိုပြတ္သပ္ကာေခ်ာ့လာသည္။ မျမင္ဖူးတဲ့အျပုမူေြကာင့္ထင္ သက္ပိုင္ ရွက္သလိုခံစားေနရသည္။
ဓန သက္ပိုင္ ေပါင္ကို မ၍ အေနာက္ကေန ြဖည္းြဖည္းခ်င္းတိုးဝင္ကာ အထဲသို့ တစ္ခ်က္ခ်င္း နွဲလိုက္သည္။ သူြကမ္းလို့မရေသး။ သားကအအိပ္ဆက္သည္မို့ နိုးသြားလ်ွင္ ြကားကသူငတ္မည္။
သူေဆာင့္ရင္ ေဆာင့္ရင္အားမရလာေတာ့ ။
"ကေလး ကိုယ္ အားမရေတာ့ဘူးကြာ...."
"မရ အာ့!!အ့ သား !! ရွိေသးတယ္
အြန့္ !!အ့"
"သားက အိပ္ေနပါျပီကြာ..ေအာက္ဆင္းလုပ္ရေအာင္ မဟုတ္ရင္ေတာ့သားနိုးလဲ ကိုယ္ဂရုမစိုက္ဘူးေနာ္ ကိုလုပ္ေတာ့မွာ "
သက္ပိုင္ မ်က္ေစာင္းြဖင့္လွမ္း
ြကည့္ေတာ့ ကိုကို မ်က္နွာက စူပုတ္ေနသည္။ သူလဲမထူးေတာ့ သြဖင့္ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့ကိုကိုက မွို ရသည့္ မ်က္နွာြဖင့္ သူအရာအား ဆြဲ ထုတ္သြားသည္။
သက္ပိုင္ဟာတာတာြကီး ခံစားလိုက္ရစဥ္ ကိုကိုက ရုတ္တရက္ြကီး သူ့ကို မခ်ီျပစ္လိုက္သည္။
"အေမ့! !"
ဓန သက္ပိုင္အား ေကာက္ေပြ့ကာ ဆို နူတ္ခမ္းေတြကို အြကမ္းပတမ္း စုပ္ယူကာ နမ္းေတာ့သည္။
တင္းပါကိုလဲဆုပ္နယ္ ဆြဲတင္ကာ အစပ်ိူးြခင္းမရွိပဲမက္တပ္ရပ္ကာတိုးဝင္၍ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
"အာ့ ကိုကို ျပုတ္ြကမယ္ အာ့ဟာ့!!!အ့အ့ ေလ်ာ့ဦး "
သက္ပိုင္ ကိုကို လည္ပင္းအား အတင္းဖက္ထားရင္း ေအာ္ရေတာ့သည္။
"အားအား!!!ေကာင္းလိုက္တာအ့ ရူးသြားေတာ့မလို့ပဲ ဟာ့"
ဓန သက္ပိုင္ ကို တစ္ဖက္လွည့္လိုက္ျပီး ကုတင္ ကိုကိုင္ကာ ေလးဘက္ကုန္းေစလိုက္သည္။
"ကိုကို ....အဲ့နားေလး ျမန္ျမန္ေလးအ့ဟာ့အ ဟာ့ "
ကေလး ဘက္ကေကာင္းေနျပီဆိုတာ သိ၍ ဓန ပို၍အသားကုန္ြကမ္းေတာ့သည္။
ပုံစံေတြလဲ မ်ိုးစုံေနျပီး သက္ပိုင္ ဘယ္နွစ္ြကိမ္မွန္းမသိ ျပီးေျမာက္ကာေပ်ာ့ေခြသြားသည္။
" ေတာ္ေတာ့ ကိုကို....သားရွိေသးတယ္ က်ြန္ေတာ္ မနက္မထနိုင္ပဲ ေနလိမ့္မယ္ "
"ကိုယ္အားမရေသးဘူးေလ ကေလး
ရာ... "
နီရဲ ျပီးရမ္းေနေသာကိုကိုအရာက အခုထိ အေထာင္ပင္မက်ေသး။ သက္ပိုင္ သက္ျပင့္း ခ်ကာ ကိုကိုအားမက္တပ္ရပ္ေစျပီး သူနူတ္ခမ္းေတြနဲ့ စုပ္ယူေပးလိုက္သည္။
သူေအာက္ပိုင္းေတြက မခံနိုင္ေတာ့။က်ိန္းစပ္ေနတာေြကာင့္ ကိုကိုအား ဒီထက္ပိုသူအလိုမလိုက္နိုင္ေတာ့ပါ။
"အာ့!!ဟာ့ အားရွီး ေကာင္းလိုက္တာ ျမန္ျမန္ေလး အာ့ ကိုကိုျပီးေတာ့မယ္ ဟာ့"
သက္ပိုင္ ျမန္ျမန္သြက္သြက္ေလးစုပ္ေပးလိုက္ရာ ကိုကို ရဲ့ ျပီးေျမာက္ြခင္းအခ်စ္အရည္ေတြ သူ့ ပါးစပ္ထဲ အျပည့္ ဝင္လာသည္။သူလဲ ေယာင္ယမ္းကာ ျမိုခ်မိလိုက္
သည္ ။
"အာ.....ကေလးရယ္ ကိုကို ရူးေတာ့မွာပဲကြာ "
ဓန သက္ပိုင္အား ေရခ်ိုးခန္းထဲေပြ့ေခါ္ကာ သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပးျပီးအိပ္ယာေပါ္ ေပြ့တင္ေပးကာ ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ျပီး အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ေလာကြကီး တြင္ အခ်စ္နဲ့ထပ္တူအတူတကြရွိေနရတာဟာ အေကာင္းဆုံးပင္...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ရွိန္းမင္းဆက္ ဦးျမတ္မင္းထင္ ဒီေန့ ျပန္လာမည္ဆို၍ ေလဆိပ္တြင္ မနက္ထဲလာေရာက္ေစာင့္ြကိုရြခင္းြဖစ္သည္။
မခ်စ္ေသာ္လဲ ေအာင့္ကာနမ္း ေဖေဖသေဘာကရွိေသးသည္။ သူအေပါ္လဲ ကူညီထားတာေတြ ရွိသည္မို့ မေကာင္းတတ္လို့ လာြကိုရြခင္းမို့ စိတ္ကမပါ။
စဥ္းစားေပးမယ္ ေျပာရုံနဲ့ ဒင္းက အိမ္ေပါ္ထိပါ တတ္ခ်င္ေနျပီ မို့ပို၍ ြကည့္မရြဖစ္ေနရသည္။
ရွိန္း နာရီဝက္ေလာက္ ထိုင္ေစာင့္ျပီး ဆိုက္ေရာက္မည့္ ေလယာဥ္ ေြကာ္ျငာတာနွင့္ ထရပ္ကာ ဧည့္ြကိုေနရာတြင္ ရပ္ေစာင့္လိုက္သည္။
လည္ကတုံး အျပာနုေလးကို ကခ်င္ပုဆိုးအျပာရင့္ေလးဝတ္ထားကာ ကတ္တီပါ ဖိနပ္ အျပာေလးစီးထားသည့္ရွိန္းက လူအမ်ားြကား ထင္ေပါ္ကာ ရွင္းသန့္ေနေလ၏။
ေကာင္မေလးေတြက ရွိန္းအား ကြက္ြကည့္ ကြက္ြကည့္ နွင့္ ျပုံးစိစိ လုပ္ေနြကသည္။
"ေကာင္မ ....ဟိုအစ္ကိုက BTSထဲက RM နဲ့အရမ္းတူတယ္ေနာ္ "
"ဟိ ...ဟုတ္ပဟယ္ တစ့္ကယ့္အဆင္ေလး"
"ဟုတ္ပါ့ဟယ္ သူသာရလို့ကေတာ့ လုပ္ေက်ြးခ်င္လုပ္ေက်ြးရပါေစ ဟိပါးခ်ိုင့္ေလးနဲ့ကြာ အာ...ငါရူးျပီ "
ရွိန္း ထိုအသံေတြကိုမြကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ရပ္ေနရသည္မို့စိတ္ကသိပ္မရွည္ခ်င္။ ထိုစဥ္ ခရီးသည္မ်ား အစီအရီထြက္လာြကသည္။
'ေဟာေတြ့ပါျပီဒင္းကို ..'
သူကိုသူ ေဟာလိဝုဒ္ ကမင္းသားေတြလို့ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လုံးသာ လြယ္ထားသည္။ black အင္္က်ီလက္ျပတ္ ကို Jean ေဘာင္းဘီမိုးျပာြကမ္းြကမ္းနဲ့တြဲဝတ္ထားကာမ်က္မွန္ အနက္ နဲ့ ပဲမ်ားထားသည္။
ညိုေနေသာ ဆံပင္က ြဖူေဖြးေနေသာထိုလူအသားရည္နဲ့ လိုက္ဖက္လြန္းလွသည္။ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကလဲ Tattooအျပည့္ ထိုးထားသည္မွယ တံေတာင္ဆစ္အထိပင္ေရာက္သည္။
ရွိန္းနွင့္ထိုလူပုံစံလဲမတူ၊အြကိုက္လဲမတူ အကုန္ကြဲျပားပါလ်ွက္နဲ့ ဘယ္လိုေရစက္ေြကာင့္ လာဆုံရပါသလဲသူမသိ။ သူ မေကာင္းတတ္လို့လက္ျပလိုက္ေတာ့ အသံက်ယ္ြကီး ြဖင့္ ေအာ္သူ။
"Hello My Cow!!!!"
"ဟမ္ !!!"
ရွိန္းမင္းဆက္ လဲေြကာင္သြားသလို ေဘးကေကာင္မေလးေတြကလဲ ျပုံးစစြဖစ္ကုန္ြကသည္။
"ဟယ္.... "
"ဟာ....."
" ဟင္.... "
"အို ဘယ္လိုြကီးလဲ"
"ငါတို့အဆင္ေလးနာမည္က နြားတဲ့ ဟိဟိ"
Ah Shin 💛
(နက္ြဖန္မွ ကိုကို Jose ရဲ့အလြွဲေတြကို ထပ္ ခြီးြကတာေပါ့😁 )
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>