" တီတောင်! တီတောင်!!"
အဆက်မပြတ် မြည်နေတဲ့တံခါးကြောင့် သက်ပိုင်ဖွင့်ရမှာကြောက်နေသည်။
"ဘယ်သူလဲ မသိဘူး ကိုကြီးတေဇဆို တံခါးဖွင့်ဝင်ခဲ့မှာ"
ဘဲလ်ကိုအဆက်မပြတ်တီးနေသော ကြောင့် သက်ပိုင် မဝံ့မရဲနဲ့ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
"ဟင် ....ကိုကို "
သက်ပိုင် ကိုကို ကိုမြင်လိုက်ရတာမို့အရမ်းအံသြသွားကာ သူကြောင်ပြီးငေးကြည့်မိသည်။
"ပြွတ်!"
"ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ "
နူတ်ခမ်းကို ဖျက်ကနဲပိုင်စိုးပိုင်နင်း နမ်းလိုက်တာမို့ သက်ပိုင် ခြေလှမ်းတို့နှောက်သွားသည်။
'လူကိုရှင်းပြခွင့်တောင်မပေးပဲစွပ်စွပ်စွဲစွဲလုပ်ထား ဟွန့်!အခုမှ '
"အိမ်ပြန်မယ် "
"မလိုက်ဘူးကိုကို သား မပြန်ချင်တော့ဘူး "
"သက်မင်းပိုင်!! ငါနှစ်ခါမပြောဘူး"
'လာခေါ်တာတောင် အကျောကြီးနဲ့ ခေါ်ပေါ့ မလိုက်ဘူး '
သက်ပိုင် တစ်ဖက်သို့လှည့်ပြစ်လိုက်သည်။
"ကလေး... လာပါ အိမ်ပြန်ရအောင်နော် ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ်"
"သက်ပိုင်.... ပြန်မလိုက်တော့ဘူး ကိုကို "
"သက်မင်းပိုင်!!!"
ဓန အော်လိုက်တော့ ကောင်လေး တုန်သွားသည်။ ဓန စိတ်သိပ်မရှည်။ချော့မော့ပြောနေရသည်မှာ သူ ၏ Type မဟုတ်။
" ကိုကို မလိုချင်လို့စွန့်ပြစ်လိုက်ပြီပဲသက်ပိုင် ကိုယ်ကိုမကြိုဆိုတဲ့နေရာကိုပြန်မလိုက်ချင်တော့ဘူးကိုကို "
"အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး"
ကိုကို စကားကြောင့် သက်ပိုင် အံသြသွားကာ ချက်ချင်းပြန်လှည့်ကြည့်သည်။
"ဟင် အန်တီနဲ့ မအေမီကရော "
"ကို ...မောင်းထုတ်လိုက်ပြီ"
"ဟင် မောင်းထုတ်တယ် "
"အွန်း ...ဘာလို့လဲ ပြန်ခေါ်ပေးရမလား "
YOU ARE READING
"အငြိုးတွေသာပြယ်စေသား"(Complete)
Romanceအငြိုးတွေအမုန်းတွေကြား ချစ်ခြင်းကသာအနိုင်ရမလားဆိုတာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ခံစားသွားရမှာပါ။ warinng ‼‼‼ကြိုပေးတာမို့ မကြိုက်တဲ့သူများမဖတ်လို့ရပါတယ်
