Zawgyi
အခန္း ၁၆၈- လမ္းမွာ
သုံးရက္အၾကာတြင္ သူတို႔ေလးေယာက္သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေနာက္ဆုံးေတာင္တန္းေဒသသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။
Maryအႀကံျပဳခ်က္အတိုင္း သူတို႔သည္ ေနာက္ဆုံးၿမိဳ႕တြင္ အစားအစာႏွင့္ လိုအပ္ေသာအေထာက္အပံ့မ်ားကို ဝယ္ယူခဲ့ၿပီး ၎တို႔ကို RVတြင္ ထည့္ထားသည္။
ေတာင္ထဲဝင္ေသာအခါ Hermanသည္ ကားစတီယာရင္ကို ထိန္းထားသည္။ ျမဴပိုထူလာသည္ႏွင့္အမွ် ေတာင္ေပၚလမ္းသည္ သြားလာရန္ ပိုမိုခက္ခဲလာသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္လုံး ကပ္သီးကပ္သပ္ ေရွ႕ခန္းထဲ ေရာက္လာတယ္။
"ျဖည္းျဖည္းေမာင္း ျဖည္းျဖည္း။"
Hughသည္ ျမဴေတြကို ျမင္ေသာအခါ အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္။
Maryက သူ႔ကို ထူးဆန္းစြာ ၾကည့္ေနတယ္။ "နင္က Hermanေဘးကင္းကင္း ကားေမာင္းတာကို ထိခိုက္ေစတယ္.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ နင္ ငါတို႔ကို တစ္ခုခု ဖုံးထားတာလား။"
Hermanလည္း Hughကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔အၾကည့္ေတြက Maryရဲ႕ေမးခြန္းနဲ႔ တူညီေနတယ္ဆိုတာ သိသာတယ္။
Hughက သဘာဝမက်တဲ့အမူအရာနဲ႔ေျပာခဲ့တယ္ "ဒါက... ငါဒီရက္အနည္းငယ္မွာ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ ဒီဟိုတယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပို႔စ္ေတြနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြကို ဖတ္ခဲ့တယ္။ ေတာင္တန္းေဒသထဲ ဝင္တာက Karstenဟိုတယ္၏ဧရိယာထဲသို႔ ဝင္တာႏွင့္ ညီတယ္လို႔ ေျပာထားၾကတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ထူးဆန္းေသာအရာမ်ားကို ႀကဳံေတြ႕ရမည္ျဖစ္ၿပီး Karsten ဟိုတယ္ထဲ ဝင္သည့္အခါမွသာ တကယ့္အႏၲရာယ္ကို သိရွိႏိုင္မည္ျဖစ္တယ္။
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေသးစိတ္ ရွင္းျပခ်က္ေတာ့ မရွိဘူး။ မည္သည့္spoilersမဆို ဖ်က္ထားတယ္လို႔ ထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ မစူးစမ္းရန္ သတိေပးခ်က္ အနည္းငယ္သာ ရွိတယ္။ မျပန္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတယ္"
"Karstenဟိုတယ္မွာ တစ္ႏွစ္ကို အနည္းဆုံး လူ၁၀၀ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ စာရင္းဇယားေတြေတာင္ ရွိေသးတယ္။
"ဒါေပမဲ့ ရဲေတြ လာစုံစမ္းတဲ့ အခါတိုင္း သူတို႔က ဒီတိုင္းၿပီးသြားတယ္။ သူတို႔ ဘာမွရွာမေတြ႕ဘူး။ အဲ့မွာမွာ မင္းကို နာက်င္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အ႐ူးေတြေတာင္ ရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္..."
Maryက သူမဖုန္းကို ထုတ္ကာ booking platformေပၚရွိ ဟိုတယ္ratingကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ၾကယ္ 1.4လုံးပဲ ရွိတယ္။
၎သည္ အင္တာနက္ေပၚတြင္ အနိမ့္ဆုံးရမွတ္ျဖစ္ႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔ပင္ အဆုံးမရွိေသာ စမ္းေခ်ာင္းထဲသို႔ ဝင္လာသူမ်ား ရွိေသးသည္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာလဲ။
Maryက "ဒီအခ်က္အရ ႏွစ္စဥ္ လူတစ္ရာေလာက္ ေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္။ ဘာလို႔ လူေတြဒီေလာက္ ထပ္လာေနေသးတာလဲ။"
ေတာင္တန္းေဒသသို႔သြားရာလမ္းတြင္ အျခားကားမ်ား မေတြ႕ရေသာ္လည္း ႀကိဳတင္စာရင္းသြင္းမႈ အေျခအေနကိုၾကည့္ေတာ့ အခ်ိဳ႕လူမ်ားက ႏွစ္ဆယ့္သုံးထပ္ရွိ အခန္းတစ္ဝက္ခန႔္ကို ႀကိဳတင္မွာယူထားၾကသည္။ အလြန္တုန္လႈပ္စရာ ေကာင္းေနသည္။
ဒီအေၾကာင္းကို Hughက သိၿပီးသား။ "ဒါဟာ ကမာၻတစ္ဝွမ္းက စြန႔္စားခန္းပရိသတ္ေတြအျပင္ သဘာဝလြန္ ဝါသနာရွင္ေတြ။ ဒီဟိုတယ္က အလြန္ဆန္းၾကယ္ေသာေလထုကို ဖန္တီးထားတယ္။ နာမည္ပ်က္ေလ ပိုနာမည္ႀကီးလာတာကို မင္းသတိမထားမိဘူးလား"
Adela ႐ုတ္တရက္ ေဒါသျဖစ္သြားတယ္။ "ဒီလူတစ္ရာေလာက္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတာက ဒီဟိုတယ္နဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဒါသူတို႔လုပ္ေနတာပဲ! မိုက္႐ိုင္းလြန္းတယ္! ငါအဲဒီကိုေရာက္ရင္ ဘယ္လိုသရဲတေစၦလဲဆိုတာေတြ႕ရင္ မေအာ္မခ်င္း႐ိုက္ပစ္မယ္!"
ဂိုဏ္းသားတစ္ဦးသည္ ထိုသို႔ေသာ တရားမွ်တမႈကို ခံယူပုံရသည္။ သူတို႔သုံးေယာက္လုံး ထူးဆန္းတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။
Maryသည္ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ႏိုင္သည့္ လမ္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမမ်က္လုံးကို မွိတ္ထားသည္။ "ဒီထဲမွာ ဘယ္လိုလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို ဖုံးကြယ္ထားပါေစ၊ ငါတို႔ရဲ႕လုံၿခဳံေရးကို အရင္ဆုံး ဦးစားေပးရမယ္။"
ကားက ပိုနက္ထဲ ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔ရဲ႕ဖုန္းေတြေပၚက လိုင္းတိုင္ေတြလည္း ေလ်ာ့သြားတယ္။ တိုင္ႏွစ္ခုသာက်န္ေတာ့ေသာအခါ Maryသည္ Hermanကို လမ္းေဘးတြင္ ကားရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။
"အရင္ မက္ေဆ့ခ်္နည္းနည္းပို႔လိုက္ဦးမယ္။ ေနာက္က် တိုင္ လုံးဝေပ်ာက္သြားမွာကို ေၾကာက္တယ္။"
Herman ကားကို ရပ္လိုက္သည္။ ထၿပီး ေရေသာက္ဖို႔ ေနာက္ကို ေရာက္လာတယ္။
Maryက Monroeဆီ မက္ေဆ့ခ္်အရင္ပို႔တယ္။ "ကြၽန္မတို႔ ေတာင္ေပၚမွာ။ လိုင္း မမိႏိုင္ဖူး။ စိတ္မပူပါနဲ႔ ကြၽန္မတို႔အဆင္ေျပမွာပါ။"
ထို႔ေနာက္ သူမသည္ Big Bad Wolfထံသို႔ ေနာက္ထပ္ မက္ေဆ့ခ်္တစ္ခု ပို႔ခဲ့သည္။ "ငါတို႔ေတာင္ေပၚသြားေနၿပီ။"
Monroeက အလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္ အေၾကာင္းမျပန္ဘူး။
Big Bad Wolfက "သတိထားေနာ္ ငါေျပာဖို႔ေမ့သြားတယ္။ ဒီတစ္ခါ မင္းFBIက ပါတနာရွိတယ္။ ဟိုတယ္ကို တစ္ရက္ႀကိဳေရာက္ေနၿပီ။ တစ္ဖက္လူက အသက္ 27ႏွစ္ရွိၿပီး Iron Wolfလို႔ နာမည္တပ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး။"
Iron Wolf? သူမသည္ အလြန္အားေကာင္းေသာ သူတစ္ေယာက္လို႔ ထင္ရသည္။
ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သူမမွာ လက္တြဲေဖာ္တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ၿပီး Isidoreရဲ႕ ႐ုတ္တရက္အသြင္အျပင္နဲ႔ မတူဘူး။
သို႔ေသာ္ Maryသည္ အေဖာ္ရွိေသာ္လည္း Karstenဟိုတယ္ကို ေလ့လာျခင္းတာဝန္၏အႏၲရာယ္ကိုလည္း ခံစားခဲ့ရသည္...
သူတို႔သည္ စတီယာရင္ေပၚ အတည္ၿငိမ္ဆုံးလက္မ်ားရွိသည့္ Hermanႏွင့္အတူ ထြက္ခြာသြားသည္။
ကားသည္ ျဖည္းညႇင္းစြာ ေမာင္းႏွင္လာၿပီး ေတာင္ကုန္းမ်ားဆီသို႔ ဆက္လက္ သြားခဲ့သည္။
တျဖည္းျဖည္း အာ႐ုံစူးစိုက္ခဲ့ေသာ Hughသည္ ပထမဆုံး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ထၿပီး ခဏေလာက္ အနားယူခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး အေနာက္ထဲ ဝင္သြားတယ္။
Adelaလည္း မသိရတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေနာက္ျပန္သြားခဲ့တယ္။ Maryႏွင့္ Hermanတို႔သာ ေရွ႕ခုံတြင္ က်န္ခဲ့သည္။
သူမ ေရွ႕ကို အာ႐ုံစိုက္ေနတုန္း Hermanက ႐ုတ္တရက္ေခၚလိုက္သည္။ "Mary ေရတစ္ခြက္ ယူေပး" ဟု
Mary ေၾကာင္သြားသည္။ သူဘာလို႔ ခဏခဏ ေရေသာက္ေနတာလဲ။ သူ ဆားငန္တဲ့မနက္စာ စားခဲ့တာလား။
သို႔ေသာ္လည္း သူမသည္ ေရခြက္ကို သူ႔ထံသို႔ ေပးလိုက္သည္။ Hermanသည္ ေရခြက္ကိုယူရန္ လက္ဆန႔္ၿပီး သူမကို ၾကည့္လိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ Maryသည္ သူမ၏မ်က္လုံးေထာင့္မွ လမ္းလယ္၌ ရပ္ေနေသာ ႐ုပ္ပုံတစ္ပုံကို ႐ုတ္တရက္ လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။
"သတိထား!" Maryက စတီယာရင္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး ကားက ဘယ္ဘက္မွာရွိတဲ့ ေက်ာက္နံရံကို တိုက္မိသြားတယ္။
"Bang!" က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခု ထြက္လာသည္။
Hermanသည္ ဘရိတ္ကိုနင္းၿပီး လက္ဘရိတ္ကို ဆြဲလိုက္သည္။ "ဘာျဖစ္လို႔လဲ? ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"ဘာျဖစ္တာလဲ?!"
Hughနဲ႔ Adelaက ခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာတယ္။
Maryသည္ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေရွ႕ကို ၾကည့္ကာ ခဏတာ အသိမရွိေန။
Hermanက ေရခြက္ကိုခ်ၿပီး သူမေနာက္ေက်ာကို ပုတ္လိုက္တယ္။ "ဘာမွမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ကားေပၚကေန ဆင္းၾကည့္ရေအာင္။"
သူတို႔ ေလးေယာက္ ကားေပၚမွ ဆင္းလာၾကသည္။ ျမဴထူတဲ့လမ္းမွာ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။
ကားက အေရွ႕ဘက္မွာ နည္းနည္း ပ်က္စီးသြားၿပီး ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။
ေလထုက ထူးဆန္းေနတယ္။ ကားေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့ Hughက ေမးတယ္။ "ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
Maryက ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္ေနေသးေပမယ့္ စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းထားခဲ့တယ္။ "ဆံပင္ျဖဴျဖဴနဲ႔ အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ဝတ္ထားတဲ့ အဘြားအိုကို လမ္းလယ္မွာ ရပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္တယ္။"
**********
Unicode
အခန်း ၁၆၈- လမ်းမှာ
သုံးရက်အကြာတွင် သူတို့လေးယောက်သည် နောက်ဆုံးတွင် နောက်ဆုံးတောင်တန်းဒေသသို့ ဝင်ရောက်လာသည်။
Maryအကြံပြုချက်အတိုင်း သူတို့သည် နောက်ဆုံးမြို့တွင် အစားအစာနှင့် လိုအပ်သောအထောက်အပံ့များကို ဝယ်ယူခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ကို RVတွင် ထည့်ထားသည်။
တောင်ထဲဝင်သောအခါ Hermanသည် ကားစတီယာရင်ကို ထိန်းထားသည်။ မြူပိုထူလာသည်နှင့်အမျှ တောင်ပေါ်လမ်းသည် သွားလာရန် ပိုမိုခက်ခဲလာသည်။ သူတို့လေးယောက်လုံး ကပ်သီးကပ်သပ် ရှေ့ခန်းထဲ ရောက်လာတယ်။
"ဖြည်းဖြည်းမောင်း ဖြည်းဖြည်း။"
Hughသည် မြူတွေကို မြင်သောအခါ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။
Maryက သူ့ကို ထူးဆန်းစွာ ကြည့်နေတယ်။ "နင်က Hermanဘေးကင်းကင်း ကားမောင်းတာကို ထိခိုက်စေတယ်.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ နင် ငါတို့ကို တစ်ခုခု ဖုံးထားတာလား။"
Hermanလည်း Hughကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အကြည့်တွေက Maryရဲ့မေးခွန်းနဲ့ တူညီနေတယ်ဆိုတာ သိသာတယ်။
Hughက သဘာဝမကျတဲ့အမူအရာနဲ့ပြောခဲ့တယ် "ဒါက... ငါဒီရက်အနည်းငယ်မှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ ဒီဟိုတယ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ပို့စ်တွေနဲ့ မှတ်ချက်တွေကို ဖတ်ခဲ့တယ်။ တောင်တန်းဒေသထဲ ဝင်တာက Karstenဟိုတယ်၏ဧရိယာထဲသို့ ဝင်တာနှင့် ညီတယ်လို့ ပြောထားကြတယ်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ထူးဆန်းသောအရာများကို ကြုံတွေ့ရမည်ဖြစ်ပြီး Karsten ဟိုတယ်ထဲ ဝင်သည့်အခါမှသာ တကယ့်အန္တရာယ်ကို သိရှိနိုင်မည်ဖြစ်တယ်။
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အသေးစိတ် ရှင်းပြချက်တော့ မရှိဘူး။ မည်သည့်spoilersမဆို ဖျက်ထားတယ်လို့ ထင်သည်။ ထို့ကြောင့် ရူးရူးမိုက်မိုက် မစူးစမ်းရန် သတိပေးချက် အနည်းငယ်သာ ရှိတယ်။ မပြန်နိုင်တော့တဲ့ ဖြစ်နိုင်ခြေရှိတယ်"
"Karstenဟိုတယ်မှာ တစ်နှစ်ကို အနည်းဆုံး လူ၁၀၀ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ စာရင်းဇယားတွေတောင် ရှိသေးတယ်။
"ဒါပေမဲ့ ရဲတွေ လာစုံစမ်းတဲ့ အခါတိုင်း သူတို့က ဒီတိုင်းပြီးသွားတယ်။ သူတို့ ဘာမှရှာမတွေ့ဘူး။ အဲ့မှာမှာ မင်းကို နာကျင်အောင်လုပ်ဖို့ အရူးတွေတောင် ရှိသေးတယ်လို့ ပြောကြတယ်..."
Maryက သူမဖုန်းကို ထုတ်ကာ booking platformပေါ်ရှိ ဟိုတယ်ratingကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကြယ် 1.4လုံးပဲ ရှိတယ်။
၎င်းသည် အင်တာနက်ပေါ်တွင် အနိမ့်ဆုံးရမှတ်ဖြစ်နိုင်သည်။
သို့သော် ထိုကဲ့သို့ပင် အဆုံးမရှိသော စမ်းချောင်းထဲသို့ ဝင်လာသူများ ရှိသေးသည်။ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ။
Maryက "ဒီအချက်အရ နှစ်စဉ် လူတစ်ရာလောက် ပျောက်ဆုံးနေတယ်။ ဘာလို့ လူတွေဒီလောက် ထပ်လာနေသေးတာလဲ။"
တောင်တန်းဒေသသို့သွားရာလမ်းတွင် အခြားကားများ မတွေ့ရသော်လည်း ကြိုတင်စာရင်းသွင်းမှု အခြေအနေကိုကြည့်တော့ အချို့လူများက နှစ်ဆယ့်သုံးထပ်ရှိ အခန်းတစ်ဝက်ခန့်ကို ကြိုတင်မှာယူထားကြသည်။ အလွန်တုန်လှုပ်စရာ ကောင်းနေသည်။
ဒီအကြောင်းကို Hughက သိပြီးသား။ "ဒါဟာ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းက စွန့်စားခန်းပရိသတ်တွေအပြင် သဘာဝလွန် ဝါသနာရှင်တွေ။ ဒီဟိုတယ်က အလွန်ဆန်းကြယ်သောလေထုကို ဖန်တီးထားတယ်။ နာမည်ပျက်လေ ပိုနာမည်ကြီးလာတာကို မင်းသတိမထားမိဘူးလား"
Adela ရုတ်တရက် ဒေါသဖြစ်သွားတယ်။ "ဒီလူတစ်ရာလောက် ပျောက်ဆုံးသွားတာက ဒီဟိုတယ်နဲ့ သေချာပေါက် ဆက်စပ်နေတယ်။ ဒါသူတို့လုပ်နေတာပဲ! မိုက်ရိုင်းလွန်းတယ်! ငါအဲဒီကိုရောက်ရင် ဘယ်လိုသရဲတစ္ဆေလဲဆိုတာတွေ့ရင် မအော်မချင်းရိုက်ပစ်မယ်!"
ဂိုဏ်းသားတစ်ဦးသည် ထိုသို့သော တရားမျှတမှုကို ခံယူပုံရသည်။ သူတို့သုံးယောက်လုံး ထူးဆန်းတယ်လို့ ခံစားရတယ်။
Maryသည် သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်နိုင်သည့် လမ်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမမျက်လုံးကို မှိတ်ထားသည်။ "ဒီထဲမှာ ဘယ်လိုလျှို့ဝှက်ချက်တွေကို ဖုံးကွယ်ထားပါစေ၊ ငါတို့ရဲ့လုံခြုံရေးကို အရင်ဆုံး ဦးစားပေးရမယ်။"
ကားက ပိုနက်ထဲ ရောက်လာတာနဲ့အမျှ သူတို့ရဲ့ဖုန်းတွေပေါ်က လိုင်းတိုင်တွေလည်း လျော့သွားတယ်။ တိုင်နှစ်ခုသာကျန်တော့သောအခါ Maryသည် Hermanကို လမ်းဘေးတွင် ကားရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
"အရင် မက်ဆေ့ချ်နည်းနည်းပို့လိုက်ဦးမယ်။ နောက်ကျ တိုင် လုံးဝပျောက်သွားမှာကို ကြောက်တယ်။"
Herman ကားကို ရပ်လိုက်သည်။ ထပြီး ရေသောက်ဖို့ နောက်ကို ရောက်လာတယ်။
Maryက Monroeဆီ မက်ဆေ့ခ်ျအရင်ပို့တယ်။ "ကျွန်မတို့ တောင်ပေါ်မှာ။ လိုင်း မမိနိုင်ဖူး။ စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်မတို့အဆင်ပြေမှာပါ။"
ထို့နောက် သူမသည် Big Bad Wolfထံသို့ နောက်ထပ် မက်ဆေ့ချ်တစ်ခု ပို့ခဲ့သည်။ "ငါတို့တောင်ပေါ်သွားနေပြီ။"
Monroeက အလုပ်များနေတာကြောင့် အကြောင်းမပြန်ဘူး။
Big Bad Wolfက "သတိထားနော် ငါပြောဖို့မေ့သွားတယ်။ ဒီတစ်ခါ မင်းFBIက ပါတနာရှိတယ်။ ဟိုတယ်ကို တစ်ရက်ကြိုရောက်နေပြီ။ တစ်ဖက်လူက အသက် 27နှစ်ရှိပြီး Iron Wolfလို့ နာမည်တပ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီး။"
Iron Wolf? သူမသည် အလွန်အားကောင်းသော သူတစ်ယောက်လို့ ထင်ရသည်။
ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူမမှာ လက်တွဲဖော်တစ်ယောက်ရှိခဲ့ပြီး Isidoreရဲ့ ရုတ်တရက်အသွင်အပြင်နဲ့ မတူဘူး။
သို့သော် Maryသည် အဖော်ရှိသော်လည်း Karstenဟိုတယ်ကို လေ့လာခြင်းတာဝန်၏အန္တရာယ်ကိုလည်း ခံစားခဲ့ရသည်...
သူတို့သည် စတီယာရင်ပေါ် အတည်ငြိမ်ဆုံးလက်များရှိသည့် Hermanနှင့်အတူ ထွက်ခွာသွားသည်။
ကားသည် ဖြည်းညှင်းစွာ မောင်းနှင်လာပြီး တောင်ကုန်းများဆီသို့ ဆက်လက် သွားခဲ့သည်။
တဖြည်းဖြည်း အာရုံစူးစိုက်ခဲ့သော Hughသည် ပထမဆုံး အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ထပြီး ခဏလောက် အနားယူချင်တယ်လို့ ပြောပြီး အနောက်ထဲ ဝင်သွားတယ်။
Adelaလည်း မသိရတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ နောက်ပြန်သွားခဲ့တယ်။ Maryနှင့် Hermanတို့သာ ရှေ့ခုံတွင် ကျန်ခဲ့သည်။
သူမ ရှေ့ကို အာရုံစိုက်နေတုန်း Hermanက ရုတ်တရက်ခေါ်လိုက်သည်။ "Mary ရေတစ်ခွက် ယူပေး" ဟု
Mary ကြောင်သွားသည်။ သူဘာလို့ ခဏခဏ ရေသောက်နေတာလဲ။ သူ ဆားငန်တဲ့မနက်စာ စားခဲ့တာလား။
သို့သော်လည်း သူမသည် ရေခွက်ကို သူ့ထံသို့ ပေးလိုက်သည်။ Hermanသည် ရေခွက်ကိုယူရန် လက်ဆန့်ပြီး သူမကို ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုအချိန်တွင် Maryသည် သူမ၏မျက်လုံးထောင့်မှ လမ်းလယ်၌ ရပ်နေသော ရုပ်ပုံတစ်ပုံကို ရုတ်တရက် လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။
"သတိထား!" Maryက စတီယာရင်ကို လှည့်လိုက်ပြီး ကားက ဘယ်ဘက်မှာရှိတဲ့ ကျောက်နံရံကို တိုက်မိသွားတယ်။
"Bang!" ကျယ်လောင်သော အသံတစ်ခု ထွက်လာသည်။
Hermanသည် ဘရိတ်ကိုနင်းပြီး လက်ဘရိတ်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ? ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
"ဘာဖြစ်တာလဲ?!"
Hughနဲ့ Adelaက ချက်ချင်း ရောက်လာတယ်။
Maryသည် ကြောက်လန့်တကြား ရှေ့ကို ကြည့်ကာ ခဏတာ အသိမရှိနေ။
Hermanက ရေခွက်ကိုချပြီး သူမနောက်ကျောကို ပုတ်လိုက်တယ်။ "ဘာမှမဟုတ်လောက်ပါဘူး။ ကားပေါ်ကနေ ဆင်းကြည့်ရအောင်။"
သူတို့ လေးယောက် ကားပေါ်မှ ဆင်းလာကြသည်။ မြူထူတဲ့လမ်းမှာ လူတစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။
ကားက အရှေ့ဘက်မှာ နည်းနည်း ပျက်စီးသွားပြီး ကြီးကြီးမားမားတော့ မဖြစ်ပါဘူး။
လေထုက ထူးဆန်းနေတယ်။ ကားပေါ်ပြန်ရောက်တော့ Hughက မေးတယ်။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ"
Maryက ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေသေးပေမယ့် စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အောင် ထိန်းထားခဲ့တယ်။ "ဆံပင်ဖြူဖြူနဲ့ အဖြူရောင်ဂါဝန်ဝတ်ထားတဲ့ အဘွားအိုကို လမ်းလယ်မှာ ရပ်နေတာ တွေ့လိုက်တယ်။"
**********