Zawgyi
အခန္း ၁၅၈- သူ႔ရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အတိတ္ကို ရင္ဆိုင္ရမယ္။
Maryမေျဖေတာ့ Monroeရပ္သြားတယ္။
သူၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမရဲ႕အၾကည့္နဲ႔သြားဆုံတယ္။
"ကိုယ္အဲ့လိုေျပာတာကို ေဘမႀကိဳက္ဖူးလား?"
"မႀကိဳက္ဖူးလို႔ မဟုတ္ပါဖူး။ နည္းနည္းရွက္စရာေကာင္းတယ္ ထင္လို႔။"
သူ႔ရဲ႕ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ အၾကည့္ကို ဖုံးလိုက္တယ္။ "ကိုက စိတ္တိုစရာပဲ။ ဝင္မွာလား မဝင္ဖူးလား?"
Monroeတင္ပါး ျပဳတ္က်သြားသည္။
Hmm.... Maryက လုံးဝ ထုံသြားတယ္။
Monroeႏႈတ္ခမ္းေတြ ေက်နပ္ျခင္းေၾကာင့္ ေကာ့တက္သြားသည္။ "အရင္ဆုံး ကိုဘယ္ေလာက္ ကြၽမ္းေၾကာင္း ေဘသိေအာင္ လုပ္ျပမယ္။ ကိုတကယ္ ေဘ့ကို f*ckတဲ့ေန႔က်ရင္ ငိုၿပီး လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာရမယ္။"
Monroeအဲ့လိုညစ္ညမ္းစကားေတြကို ထပ္မေျပာေတာ့ဖူး။ အဲ့အစား သူအရွိန္ျမန္လာတယ္။ လွ်ပ္စစ္ေမာ္တာအေသးတစ္လုံးလိုပဲ ပြတ္တိုက္ၿပီး ပြတ္တိုက္တယ္။
သူတို႔ၿပီးေျမာက္သြားတယ္။
Monroeလက္နဲ႔ေထာက္လိုက္ၿပီး သူ႔နဖူးက ေခြၽးတယ္ထြက္ေနတယ္။
Mary ေနာက္ထပ္ ၿပီးေျမာက္သြားတယ္။
သူမ ေရတြက္ၾကည့္ေတာ့ ဒါကသုံးႀကိမ္ေျမာက္ပဲ။
သူမ အားမရွိေလာက္တဲ့ထိ ပင္ပန္းေနၿပီမလို႔ Monroeကိုညႇင္းပန္းခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။
သူဒီလိုမ်ိဳး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဘယ္ခ်ိန္ထိသြားေနမယ္ဆိုတာ သူမ မသိဖူး။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ Monroeတိုးတိုးေလးညည္းၿပီး သူ႔လိင္တံကို သူမေျခေထာက္ေတြၾကားက ထုတ္ၿပီး သူမရဲ႕ဗိုက္ေပၚမွာ ပူေႏြးတဲ့အရည္ေတြ ထုတ္လိုက္တယ္။
Monroe ကုတင္ေပၚ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး Mary လက္ကိုယူၿပီး ဆက္ထုတ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕d*ckေပၚ အေပၚေအာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္တယ္။
Mary သူမကို Monroeမထူေပးခင္ထိ လုံးဝ မလႈပ္ဖူး။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သြားၾကတယ္။
Maryက ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမလြတ္ၿပီလို႔ ေတြးလိုက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူမ Monroeက သူမကို ေရခ်ိဳးကန္မွာ ဖက္တာကို ခြင့္ျပဳထားလိုက္တယ္။
ခဏနားၿပီးေတာ့ မ၇ အားတစ္ခ်ိဳ႕ျပန္ရလာတယ္။
Monroeက သူမကို ဘယ္လက္နဲ႔ဖက္ထားၿပီး Maryရဲ႕ေ႐ႊေရာင္ဆံပင္ေတြနဲ႔ ေဆာ့ေနတယ္။
Monroeညာဘက္လက္မွာ ဝိုင္ခြက္ကိုင္ထားၿပီး တစ္ငုံ႔ေသာက္ၿပီး သူမကို ေမးလိုက္တယ္။ "ပင္ပန္းေနၿပီလား?"
Maryေၾကာင္သြားတယ္။ "ရွင္ဘာလို႔ တက္ႂကြေနတာလဲ? ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဖူး။ ပင္ပန္းေနၿပီ။"
Mary သူမအားနည္းေနလို႔လဲ အံ့ၾသေနတယ္။
အဲ့ဒါက အရမ္းကိုေကာင္းေပမဲ့လဲ တိုက္ခိုက္ရတာထက္ ပိုပင္ပန္းတယ္။
Monroeမ်က္ခုံးပင့္လိုက္တယ္။ "ေနာက္တခါ ေဘဦးေဆာင္ရင္ေရာ ဘယ္လိုလဲ? ေလ့က်င့္ၾကမယ္ေလ!"
Maryက တံေတြးေထြးၿပီး "ဒါက ကိုယ္ ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ တိုက္ပြဲေတြ ႀကဳံဖူးလို႔ ထင္တယ္။"
Monroeသည္ ေခတၱရပ္ကာ သူမေမးေစ့ကိုဆြဲကာ အႏၲရာယ္ရွိေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ သူမကို ၾကည့္လိုက္သည္။ "ဘာေတြေျပာေနတာလဲ အရႈပ္ေလး!"
Mary မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္သည္။ "ကို႔ရဲ႕ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အတိတ္ကို ရင္ဆိုင္ရမယ္ေလ Monroe!"
Monroeသည္ သူ႔ရင္ထဲတြင္ အသက္ရႈၾကပ္ေနေသာ္လည္း ေခ်ပရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ရွာမေတြ႕ေပ။
သူ႔အတိတ္ကို ဒီအရႈပ္ေလးက ဒီလိုအျပစ္တင္ဖို႔ ဘယ္သူက ေျပာျပလိုက္တာလဲ။
သူအရမ္းစိတ္ဆိုးတယ္။ သူမကို ႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္ ဖမ္းမိခဲ့ၿပီး နည္းနည္းေလးပဲ မေတာ္တေရာ္လုပ္ခဲ့တာကို ေဒါသထြက္တယ္။
Monroeက Maryကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားသည္။ တစ္ရက္က် သူမ႐ုတ္တရက္ ေနာင္တရၿပီး ထြက္ေျပးသြားမွာကို သူနည္းနည္းေၾကာက္သြားတယ္။
"ေဘ ကို႔ကိုအၿမဲတမ္းလိုအပ္ေနမွာ ဟုတ္တယ္မလား"
Maryသည္ ဒီအနည္းငယ္စိတ္ဆိုးေသာေလသံကိုၾကားေသာအခါ သူမသည္ သြားၿပီဟုထင္ခဲ့သည္။
သူမက Monroeကို ဖက္လိုက္သည္။ "ဒါေပါ့! ဒါေပမယ့္... ကို႔ကိုသတိမေပးခဲ့ဘူးလား။ မနက္ျဖန္ ေဘ Hughရဲ႕အိမ္ကို သြားမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုလည္း သစၥာရွိၿပီး တျခားမိန္းမေတြကို မၾကည့္ရဖူး။ ေန႔တိုင္းေဘ့ကိုေတြးေန။ အားရင္ မက္ေဆ့ခ္်ပို႔လိုက္။ ေဘ့ကိုဖုန္းလဲဆက္ ၿပီးေတာ့ ေဘ့ကိုပဲၾကည့္ေနေပး..."
Maryသည္ စကားရွည္ရွည္ ေျပာလိုက္သည္။
Monroe၏အၾကည့္မ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ႏူးညံ့လာသည္။
သူသည္ Hugh၏အိမ္သို႔ သူမကို အမွန္တကယ္ မသြားေစခ်င္။
ေန႔တိုင္း သူ႔ေဘးမွာပဲ ထားခ်င္တာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူမကို ခါးပတ္နဲ႔ ခ်ည္ထားတာ ပိုေကာင္းတယ္။
သူမပါးစပ္က စကားေျပာေနတာကို အခ်ိန္မေ႐ြးၾကားခ်င္သည္။ သူမကို အခ်ိန္တိုင္းေတြ႕ခ်င္သည္။ သူမကို နမ္းခ်င္၊ ဂ႐ုစိုက္ေပးခ်င္... f*ckခ်င္တယ္!
"အယ္? ဘာလို႔..."
Maryသည္ Monroe၏ေအာက္ပိုင္း၌ ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။
သူ... ထလာျပန္ၿပီ။
ဒါေပမယ့္ နာရီဝက္ပဲရွိေသးတယ္ေလ...
"အား..."
Monroeက စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာ။ သူ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး Mary၏ပါးစပ္ေလးကို ပိတ္လိုက္သည္။
သူက လူလား ျမင္းလား?!
သူ႔လိင္စိတ္ဆႏၵက အရမ္းျပင္းထန္ေနတာမဟုတ္ဖူးလား!
Maryဟာ ဒီေမးခြန္းေတြကို စဥ္းစားဖို႔ အခြင့္အေရး မရွိေတာ့ဘူး။ Monroeသည္ သူမ၏လွပေသာ ရင္သားမ်ားကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး သူမ၏လက္ကေလးကို အျခားတစ္ဖက္ႏွင့္ သူ၏ ခြၾကားဆီသို႔ ဆြဲယူလိုက္သည္။ တစ္ဖန္ သူသည္ သူမအား ရမၼက္ပင္လယ္ထဲသို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္...
ေနာက္ဆုံးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိ ေရခ်ိဳးကန္ထဲတြင္ ရွိေနခဲ့ၾကသည္။ Maryသည္ Monroe၏ဆႏၵမ်ားကို ေျပေလ်ာ့ေအာင္ သူမ၏လက္ႏွင့္ ပါးစပ္ကို အသုံးျပဳခဲ့ရသည္။
သူမအတြက္ကေတာ့ လုံးဝကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၿပီ။ Maryသည္ ဆံပင္ကိုေျခာက္ေအာင္ေလမမႈတ္မီ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
**********
Unicode
အခန်း ၁၅၈- သူ့ရဲ့ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ အတိတ်ကို ရင်ဆိုင်ရမယ်။
Maryမဖြေတော့ Monroeရပ်သွားတယ်။
သူကြည့်လိုက်တော့ သူမရဲ့အကြည့်နဲ့သွားဆုံတယ်။
"ကိုယ်အဲ့လိုပြောတာကို ဘေမကြိုက်ဖူးလား?"
"မကြိုက်ဖူးလို့ မဟုတ်ပါဖူး။ နည်းနည်းရှက်စရာကောင်းတယ် ထင်လို့။"
သူ့ရဲ့လောင်မြိုက်နေတဲ့ အကြည့်ကို ဖုံးလိုက်တယ်။ "ကိုက စိတ်တိုစရာပဲ။ ဝင်မှာလား မဝင်ဖူးလား?"
Monroeတင်ပါး ပြုတ်ကျသွားသည်။
Hmm.... Maryက လုံးဝ ထုံသွားတယ်။
Monroeနှုတ်ခမ်းတွေ ကျေနပ်ခြင်းကြောင့် ကော့တက်သွားသည်။ "အရင်ဆုံး ကိုဘယ်လောက် ကျွမ်းကြောင်း ဘေသိအောင် လုပ်ပြမယ်။ ကိုတကယ် ဘေ့ကို f*ckတဲ့နေ့ကျရင် ငိုပြီး လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလာရမယ်။"
Monroeအဲ့လိုညစ်ညမ်းစကားတွေကို ထပ်မပြောတော့ဖူး။ အဲ့အစား သူအရှိန်မြန်လာတယ်။ လျှပ်စစ်မော်တာအသေးတစ်လုံးလိုပဲ ပွတ်တိုက်ပြီး ပွတ်တိုက်တယ်။
သူတို့ပြီးမြောက်သွားတယ်။
Monroeလက်နဲ့ထောက်လိုက်ပြီး သူ့နဖူးက ချွေးတယ်ထွက်နေတယ်။
Mary နောက်ထပ် ပြီးမြောက်သွားတယ်။
သူမ ရေတွက်ကြည့်တော့ ဒါကသုံးကြိမ်မြောက်ပဲ။
သူမ အားမရှိလောက်တဲ့ထိ ပင်ပန်းနေပြီမလို့ Monroeကိုညှင်းပန်းခွင့်ပြုလိုက်တယ်။
သူဒီလိုမျိုး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဘယ်ချိန်ထိသွားနေမယ်ဆိုတာ သူမ မသိဖူး။
နောက်ဆုံးတော့ Monroeတိုးတိုးလေးညည်းပြီး သူ့လိင်တံကို သူမခြေထောက်တွေကြားက ထုတ်ပြီး သူမရဲ့ဗိုက်ပေါ်မှာ ပူနွေးတဲ့အရည်တွေ ထုတ်လိုက်တယ်။
Monroe ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး Mary လက်ကိုယူပြီး ဆက်ထုတ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့d*ckပေါ် အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။
Mary သူမကို Monroeမထူပေးခင်ထိ လုံးဝ မလှုပ်ဖူး။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံး ရေချိုးခန်းထဲ သွားကြတယ်။
Maryက နောက်ဆုံးတော့ သူမလွတ်ပြီလို့ တွေးလိုက်တယ်။
ဒါကြောင့် သူမ Monroeက သူမကို ရေချိုးကန်မှာ ဖက်တာကို ခွင့်ပြုထားလိုက်တယ်။
ခဏနားပြီးတော့ မ၇ အားတစ်ချို့ပြန်ရလာတယ်။
Monroeက သူမကို ဘယ်လက်နဲ့ဖက်ထားပြီး Maryရဲ့ရွှေရောင်ဆံပင်တွေနဲ့ ဆော့နေတယ်။
Monroeညာဘက်လက်မှာ ဝိုင်ခွက်ကိုင်ထားပြီး တစ်ငုံ့သောက်ပြီး သူမကို မေးလိုက်တယ်။ "ပင်ပန်းနေပြီလား?"
Maryကြောင်သွားတယ်။ "ရှင်ဘာလို့ တက်ကြွနေတာလဲ? ဘာမှမလုပ်ချင်တော့ဖူး။ ပင်ပန်းနေပြီ။"
Mary သူမအားနည်းနေလို့လဲ အံ့သြနေတယ်။
အဲ့ဒါက အရမ်းကိုကောင်းပေမဲ့လဲ တိုက်ခိုက်ရတာထက် ပိုပင်ပန်းတယ်။
Monroeမျက်ခုံးပင့်လိုက်တယ်။ "နောက်တခါ ဘေဦးဆောင်ရင်ရော ဘယ်လိုလဲ? လေ့ကျင့်ကြမယ်လေ!"
Maryက တံတွေးထွေးပြီး "ဒါက ကိုယ် ရာနဲ့ချီတဲ့ တိုက်ပွဲတွေ ကြုံဖူးလို့ ထင်တယ်။"
Monroeသည် ခေတ္တရပ်ကာ သူမမေးစေ့ကိုဆွဲကာ အန္တရာယ်ရှိသော မျက်လုံးများဖြင့် သူမကို ကြည့်လိုက်သည်။ "ဘာတွေပြောနေတာလဲ အရှုပ်လေး!"
Mary မျက်တောင်ခတ်လိုက်သည်။ "ကို့ရဲ့ကြောက်စရာကောင်းတဲ့အတိတ်ကို ရင်ဆိုင်ရမယ်လေ Monroe!"
Monroeသည် သူ့ရင်ထဲတွင် အသက်ရှုကြပ်နေသော်လည်း ချေပရန် အကြောင်းပြချက်ကို ရှာမတွေ့ပေ။
သူ့အတိတ်ကို ဒီအရှုပ်လေးက ဒီလိုအပြစ်တင်ဖို့ ဘယ်သူက ပြောပြလိုက်တာလဲ။
သူအရမ်းစိတ်ဆိုးတယ်။ သူမကို နှစ်ကြိမ်တောင် ဖမ်းမိခဲ့ပြီး နည်းနည်းလေးပဲ မတော်တရော်လုပ်ခဲ့တာကို ဒေါသထွက်တယ်။
Monroeက Maryကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသည်။ တစ်ရက်ကျ သူမရုတ်တရက် နောင်တရပြီး ထွက်ပြေးသွားမှာကို သူနည်းနည်းကြောက်သွားတယ်။
"ဘေ ကို့ကိုအမြဲတမ်းလိုအပ်နေမှာ ဟုတ်တယ်မလား"
Maryသည် ဒီအနည်းငယ်စိတ်ဆိုးသောလေသံကိုကြားသောအခါ သူမသည် သွားပြီဟုထင်ခဲ့သည်။
သူမက Monroeကို ဖက်လိုက်သည်။ "ဒါပေါ့! ဒါပေမယ့်... ကို့ကိုသတိမပေးခဲ့ဘူးလား။ မနက်ဖြန် ဘေ Hughရဲ့အိမ်ကို သွားမယ်၊ ဒါပေမယ့် ကိုလည်း သစ္စာရှိပြီး တခြားမိန်းမတွေကို မကြည့်ရဖူး။ နေ့တိုင်းဘေ့ကိုတွေးနေ။ အားရင် မက်ဆေ့ခ်ျပို့လိုက်။ ဘေ့ကိုဖုန်းလဲဆက် ပြီးတော့ ဘေ့ကိုပဲကြည့်နေပေး..."
Maryသည် စကားရှည်ရှည် ပြောလိုက်သည်။
Monroe၏အကြည့်များသည် တဖြည်းဖြည်း နူးညံ့လာသည်။
သူသည် Hugh၏အိမ်သို့ သူမကို အမှန်တကယ် မသွားစေချင်။
နေ့တိုင်း သူ့ဘေးမှာပဲ ထားချင်တာ။ ဖြစ်နိုင်ရင် သူမကို ခါးပတ်နဲ့ ချည်ထားတာ ပိုကောင်းတယ်။
သူမပါးစပ်က စကားပြောနေတာကို အချိန်မရွေးကြားချင်သည်။ သူမကို အချိန်တိုင်းတွေ့ချင်သည်။ သူမကို နမ်းချင်၊ ဂရုစိုက်ပေးချင်... f*ckချင်တယ်!
"အယ်? ဘာလို့..."
Maryသည် Monroe၏အောက်ပိုင်း၌ ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
သူ... ထလာပြန်ပြီ။
ဒါပေမယ့် နာရီဝက်ပဲရှိသေးတယ်လေ...
"အား..."
Monroeက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြော။ သူ ခေါင်းငုံ့ပြီး Mary၏ပါးစပ်လေးကို ပိတ်လိုက်သည်။
သူက လူလား မြင်းလား?!
သူ့လိင်စိတ်ဆန္ဒက အရမ်းပြင်းထန်နေတာမဟုတ်ဖူးလား!
Maryဟာ ဒီမေးခွန်းတွေကို စဉ်းစားဖို့ အခွင့်အရေး မရှိတော့ဘူး။ Monroeသည် သူမ၏လှပသော ရင်သားများကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူမ၏လက်ကလေးကို အခြားတစ်ဖက်နှင့် သူ၏ ခွကြားဆီသို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။ တစ်ဖန် သူသည် သူမအား ရမ္မက်ပင်လယ်ထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်...
နောက်ဆုံးတွင် သူတို့နှစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲရှိ ရေချိုးကန်ထဲတွင် ရှိနေခဲ့ကြသည်။ Maryသည် Monroe၏ဆန္ဒများကို ပြေလျော့အောင် သူမ၏လက်နှင့် ပါးစပ်ကို အသုံးပြုခဲ့ရသည်။
သူမအတွက်ကတော့ လုံးဝကို ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပြီ။ Maryသည် ဆံပင်ကိုခြောက်အောင်လေမမှုတ်မီ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
**********