( Γεια σας φατσούλες μου. Ελπίζω να είστε καλά! Νομίζω σας έλειψε η Ελένη οπότε ας δούμε σε τι φάση βρίσκεται...)
Ελένης Pov
Μμμ...σε ποιο σημείο είχαμε αφήσει την Ελένη; Ααα ναι σωστά εκεί που θα γνώριζε την ανάδοχη οικογένεια της.
Ο δικηγόρος μαζί με την Ελένη ετοιμάστηκαν και πήγαν στο γραφείο όπου τους περίμεναν οι καινούργιοι της γονείς. Η Ελένη έτρεμε και μόνο στην ιδέα. Δεν ήξερε πως θα ένιωθε όταν θα τους έβλεπε.
Έβαλε στα γρήγορα ένα τζιν παντελόνι, μια μπλούζα τοπ σε λευκό χρώμα με μια μπλέ ζακέτα και έπιασε τα μαλλιά της μια ψηλή αλογοουρά. Τοποθέτησε στα χείλη της ένα διαφανές λιποζάν και λίγη μάσκαρα στις βλεφαρίδες της.
"Έτοιμη είσαι;"
"Ναι κατεβαίνω" είπε η Ελένη
Στον δρόμο η Ελένη δεν έβγαλε μηλιά. Δεν είχε όρεξη να μιλήσει ούτε καν να εκφράσει σε έναν αδιάφορο για αυτήν άτομο τα συναισθήματα της.
"Δεν μιλάς πολύ.." είπε ο κ. Γιώργος και γύρισε να την κοιτάξει
"Προτιμώ να μείνω σιωπηλή. Κοίτα μπροστά σου. Οδηγάς!" λέει εκείνη ανήσυχη
"Ναι ναι έχεις απόλυτο δίκιο συγγνώμη" απάντησε εκείνος και γύρισε ξανά το κεφάλι του προς τα μπροστά
------------------------------------------------------------
Μπαίνοντας στο γραφείο του και οι δύο αντικρίζουν τα πρόσωπα τους.
"Καλημέρα σας" χαιρέτησε ο κ. Γιώργος, κάνοντας χειραψία
"Καλημέρα και σε εσάς κ. Γιώργο" είπε η μητέρα με τον πατέρα, ανταποκρίνοντας στην χειραψία
"Καλημέραα" είπε ψυθιστα η Ελένη ίσα που ακούστηκε
"Καλημέρα σου Ελένη!" Απάντησαν εκείνοι
Η Ελένη ένιωθε μια παράξενη αίσθηση στην ατμόσφαιρα, αλλά ταυτόχρονα επιδίωκε να το παίξει κουλ. Όσο συζητούσαν όμως και μάθαινε κι άλλα πράγματα για εκείνους όλο και περισσότερο τους λάτρευε και της τραβούσε το ενδιαφέρον.
"Λυπούμαστε που έγιναν έτσι τα πράγματα αλλά εμείς είμαστε δίπλα σου. Μπορεί να μην μας έχεις μάθει ακόμα πολύ καλά ή που λέει ο λόγος να μην θέλεις να μας δεις μπροστά σου..>> είπε και ακούστηκε ένα γέλιο
"Αλλά εμείς θα κάνουμε τα πάντα για να σε βοηθήσουμε και να σε στηρίξουμε."
"Αλήθεια σας ευχαριστώ πολύ το εκτιμώ" είπε εκείνη σκύβοντας το κεφάλι της προς τα κάτω
"Πίστεψε με ξέρω πως νιώθεις. Εγώ έχασα την μαμά μου στα 16." τραύλισε καθώς της χάιδευε ελαφρά το χέρι
"Αλήθεια; Λυπάμαι πολύ."
"Δεν πειράζει μην λυπάσαι. Εγω θέλω να είμαι δίπλα σου γιατί τότε σε εμένα κανένας δεν ήταν εκεί όταν που το χρειαζόμουν. "
"Σας ευχαριστώ πολύ. Αλήθεια το εκτιμώ και το σέβομαι."
"Θέλεις να έρθεις να δεις το σπίτι;"
"Ναι θέλω πολύ! Επιτέλους θα κάνω μια καινούργια αρχή" είπε και ένα αίσθημα ελευθερίας διαπέρασε το στομάχι της
"Σας ευχαριστούμε πολύ κ . Γιώργο" είπε ο πατέρας και πήραν το αμάξι για το σπίτι
---------------------------------------------------------
"Τι σπίτι έχετε;" ρώτησε η Ελένη ενώ βρισκόταν πάνω στο αυτοκίνητο
"Έκπληξη!" αναφώνησε ο πατέρας
Μόλις έφτασαν της έκλεισαν τα μάτια με τα χέρια τους και της είπαν να τα ανοίξει σε 3...2...1...
Παρατηρούσες στον εξωτερικό χώρο της βίλας όλα ήταν γαλήνια μεσα στη φύση με τα τεράστια πεύκα, τις κερασιές και τις μουριές, τα καλλωπιστικά φυτά παντού και γύρω από το μπάρμπεκιου, τα κτιστά ξύλινα καθιστικά και την μεγάλη πισίνα. Κοντά στο μπάρμπεκιου υπήρχε ένα μεγάλο μέρος για μπάσκετ καθώς ο θετός της πατέρας οπότε έβρισκε ελεύθερο χρόνο μαζί με τον γιο του έπαιζαν πολλούς γύρους. Ωστόσο ο εσωτερικός χώρος ήταν ακόμη πιο ωραίος αφού μετά την διάσχιση της εξωτερικής πόρτας υπήρχε ένα δυόροφο ανακαινισμένο σπίτι το οποίο πρόσφερε ευρύ χώρους μεγάλα δωμάτια και χώλ. Στο κάτω μέρος εκτείνονταν το κυρίως σπίτι. Ουσιαστικά, στο ισόγειο έβλεπες την σαλοτραπεζαρία με ένα πέτρινο τζάκι και τεράστια παράθυρα. Η βεράντα είχε τέτοια απόσταση ώστε να έπεται η ευκολότερη πρόσβαση όρασης στην πισίνα και στο μέρος του κτήματος. Επίσης στο ισόγειο ήταν η ελκυστική και ανεξάρτητη κουζίνα, πλήρως εξοπλισμένη, συνοδευόμενη από ένα τραπέζι φαγητού. Στο ισόγειο ακόμα, βρισκόταν μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα με διπλό κρεβάτι, ένα μεγάλο μπάνιο και ένα μικρό δωμάτιο αποθήκης για το πλυντήριο ρούχων. Ωστόσο, στον επάνω όροφο εκτός από το μεγάλο χώλ, περιείχε 2 μεγάλα υπνοδωμάτια με βεράντες και 1 μπάνιο. Τα υπνοδωμάτια ήταν φτιαγμένα με ξύλινα πατώματα και έτσι υπήρχε περισσότερη ζεστασιά τον χειμώνα. Τέλος, οι πίνακες και οι καμβάδες γενικά του σπιτιού έδιναν μια αίσθηση ζωντάνιας και φρεσκάδας στο χώρο καθώς απεικονίζονταν τα διάφορα θετικά συναισθήματα των καλλιτεχνών.
"Ουαουυ είναι υπέροχο"
"Σου άρεσε;" Ρώτησε η θετή μητέρα της
"Ναι πάρα πολύ!"
"Χαιρόμαστε!" απάντησε η θετή μαμά της με χαμόγελο στα χείλη της.
"Θα γνωρίσεις και ένα ζιζάνιο."
"Τι είναι αυτό;" ρώτησε καθώς γελούσαν όλοι μαζί
"Ο Κωστάκης μας. Ο γιος μας"
"Αααα χαχαχα. Τόσο ζωηρούλης είναι;"
"ΕΕ καμιά φορά το παρατραβάει. Αν και τώρα τελευταία ησύχασε λίγο. Πώς το έπαθε αυτό δεν ξέρω...χαχα. Θα χιονίσει αύριο" πρόσθεσε εκείνη και συνέχισαν να γελάνε
"Κατάλαβα.. Χαχα...Αα τον Κωστάκη.'Εμμ που θα κοιμάμαι;"
"Το δωμάτιο σου είναι στον πάνω όροφο και τέρμα δεξιά. Πήγαινε να τακτοποιήσεις την βαλίτσα σου" είπε η θετή μητέρα της
"Ευχαριστώ πολύ!" εξέφρασε εκείνη και έγνεψε
"Παρακαλώ!" απάντησε στον ίδιο τόνο
"Να ξέρετε μόλις τακτοποιήσω τα πράγματα μου θα ξαπλώσω γιατί είμαι κουρασμένη"
"Εντάξει καλή μου. Καλή ξεκούραση" της είπε, πιάνοντας την τον ώμο
------------------------------------------------------------
Με αυτά και με κείνα, την πήρε ο ύπνος και ξάπλωσε στο κρεβάτι της ώσπου μια ειδοποίηση από το κινητό της θα την ταράξει.
~📱~
Χ: Γεια σου Ελένη!
<<Ωχχ τι θέλει ο Χρήστος; Που με θυμήθηκε; Τι να του πω τώρα; Εκείνος φάνηκε να του άρεσα και εγώ σηκώθηκα και έφυγα. Αλλά να πω την αλήθεια έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω στη ζωή μου από το ασχοληθώ με τον Χρήστο. Βασικά όχι εντάξει τώρα γίνομαι κακιά. Αχχ δεν ξέρω. Τέλος πάντων ας του απαντήσω>>
Ε: Γεια σου Χρήστο!
Χ: Τι κάνεις; Πώς είσαι; Έχουμε καιρό να τα πούμε
Ε: Εφυγα από το σπίτι
Χ: Τι εννοείς έφυγες από το σπίτι;
Ε: Έφυγα την Κυριακή το πρωί. Ήθελα να γνωρίσω την καινούργια μου οικογένεια
Χ: Όπα κάτσε τι; Τι έχασα; Αρχικά συγγνώμη που άργησα να στείλω απλά είχα πολλά στο κεφάλι μου. Ναι ξέρω είναι λίγο εγωιστικό. Συγγνώμη :(
Ε: Ααα δεν πειράζει μην ανησυχείς! Είναι όλα καλά. Απλά ο δικηγόρος μου πρότεινε μια οικογένεια μέχρι να μπορέσω να τα βγάλω πέρα μόνη
Χ: Μάλιστα, κατάλαβα! Είσαι μακριά;
Ε: Ναι έχω φύγει μακριά από τον τόπο μου
Χ: Θα επιστρέψεις;
Ε: Δεν ξέρω Χρήστο
Χ: Ουφφφ 😔
Ε: Εμ δεν ξέρω τι θα κάνω. Πιστεύω το χρειαζόμουν μετά από όλα αυτά...
Χ: Ναι σωστά έχεις δίκιο! Ίσως σου κάνει καλό. Πάντως ότι χρειαστείς εδώ θα είμαι.
(Ωπππ βλέπω καινούριες εξελίξεις στην ροή της ιστορίας. Ανυπομονώ για την συνέχεια. Εσείς; 😉)