"ဘာ!!!!ငါ့စက်ရုံကို နိုင်ငံပိုင်ရဲတွေ ဝင်စစ်လို့ ဟုတ်လား "
"ဟုတ်...ဟုတ်ပါတယ်ဆရာ "
"သေချာပြောစမ်း!!!! "
ဦးမြမာန်ဒေါသဖြစ်စွာ ၀န်ထမ်းကောင်လေးရဲ့ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်တွန်းရင်းပြောလိုက်သည်။
"စက်ရုံ က မူးယစ်ဆေးတွေရယ် Compnay အခွန်ရှောင်တာတွေကိုပါ အကုန် ဝင်စစ်ပြီး သိမ်းသွားပြီ ဆရာ...။ အခု မြို့လယ်က ကာစီနိုကိုလဲ ခဏပိတ်ထားရပါတယ် "
"တောက် !!! ဘယ်သူ လက်ချက်လဲ ကွ မြမာန် ကိုဒါမျိုးလာစမ်းလို့ရမလား "
"ဆရာ ခဏရှောင်နေမှ ဖြစ်မယ် ဆရာကို လဲ မြေလှန် ရှာနေ
ကြပြီ"
"ငါသဘောပေါက်ပြီ မင်းအခြေနေကိုစောင့်ကြည့်ထား "
ဦးမြမာန် သွေးပျက်နေပြီဖြစ်သည်။သူရဲ့ပိုင်ဆိုင်မူတွေ လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေက ဘယ်သူကြောင့် ဘာကြောင့် ရုတ်တရက်ခဏလေးအတွင်းပျက်စီးသွားရတာလဲ။
သူဒီအလုပ် လုပ်လာခဲ့တာ ရာစုနှစ်ကျော်နေပြီ ဒါမျိုး ဖြစ်ရပ်မျိုးတစ်ခါမှမဖြစ်ဘူးခဲ့။အခုအခြေနေက သူလမ်းဘေးရောကက်သွားနိုင်တဲ့အနေထားကို ရောက်နေသည်။
ထိုစဥ် အိမ်မှ ရုတ်တရက် ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် သူလျင်မြန်စွာကိုင်လိုက်သည်။
"ဘာ! !! ခင် ...ခင်ဆုံးသွားပြီဟုတ်လား "
"ဟုတ်တယ် ဆရာ သတင်းတွေအကုန်ကြားကြားခြင်း မူးလဲပြီး အသက်ပါသွားတာ။ အိမ်မှာလဲ ရဲတွေပိုက်စစ် တိုက်ရှာနေကြတယ် "
"အေမီရော အေမီလေးရော "
"မမလေးကိုလဲ အော်ဟစ်ရူန်းကန်နေလို့ ချုပ်ပြီး ခေါ်သွားကြတယ် "
ဦးမြမာန် စကားပင်ပြန်မပြောနိုင်တော့ပဲ အရုပ်ကျိုးပြတ်လဲကျသွားသည်။ သူအဖြစ်က မြွေပါလဲဆုံး သားလဲဆုံးရပြီ။ သူဇနီး သူသိပ်ချစ်ရတဲ့ တူမလေး သူခေါင်းတွေချာချာလည်နေသည်။
သူဘယ်သူကို အကူညီတောင်းရမလဲ ။ သူတုန်ယင် နေသော လက်တွေအား ထိန်းကာ ဖုန်းနံပတ် တစ်ခုကို ကောက်ဆက်လိုက်သည်။
"Hello... Jose ....Jose လား "
"ပြောပါ..... ဦးမြမာန် "
တည်ကြည်စွာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံက ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်သည့်ဟန်။
"ကူညီပေးပါဦး မောင်ရင် ကျုပ်အခုဒုက္ခရောက်နေပြီ ။ မောင်ရင်ကူညီရင် အကုန်အဆင်ပြေသွားမှာ။ ဟိုတစ်ခါအပေးယူ ကိစ္စထဲက အခွန်ကင်းလွှတ်ခွင့်ကို မောင်ရင် လုပ်ပေးထားတယ်ဆိုအခုဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ ကူညီပေးပါ ကိုယ်တို့တွေမြန်မာအချင်းချင်း ပဲ ဦးကိုကူညီပေးပါနော်"
ကူညီပေးပါဆိုတဲ့စကားလုံးတွေထပ်နေသူကြောင့် မြတ်မင်းထင် တစ်ချက်ရယ်လိုက်မိသည်။
"ဟွန်း!!!အခုဟာက ကျွန်တော် နဲ့မဆိုင်ဘူး ဦးမြမာန်.... နိုင်ငံပိုင်တွေ လုပ်တာဆိုတော့လေ။အကြီးအကဲတွေရဲ့ Mail ထဲကို ခင်များအရူပ်တွေတိုက်ရိုက် ကြီး ရောက်သွားတာဗျ။ ခင်များရဲ့ လုပ်ငန်းတွေ အခွန်ရှောင်ထားတာတွေ ခင်များရဲ့တရားမဝင် လမ်းကြောင်းတွေ အကုန် ဒဲ့ရောက်သွားတယ်ကြားတယ်။ ဒီနိုင်ငံရဲ့ ဥပဒေကိုခင်များသိသားနဲ့ ရှင်းလို့မရနိုင်တော့ဘူးလို့ကျုပ်ထင်တယ်။ ကျုပ်လဲ စိတ်မကောင်းပါဘူး "
"နေပါဦး ...ခဏ ခဏ လေးပါ Jose ကူညီရင်ရတာ ဦးသိပါတယ် ခဏ ခဏ ဟာ ..... "
မြတ်မင်းထင် ဖုန်းကိုချပြစ်လိုက်သည်။ ဒီကိစ္စကို သူအပြည့်ဝကူညီနိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဒါတွေအကုန် ဓနဘုန်းအောင် လက်ချက်မှန်းသူသိတာကြောင့်သူဘေးထွက်နေလိုက်သည်။ သူနဲ့ အလွှတ်ကြီးပါ။
ဓန နဲ့လဲရင်းနှီးနေတာမို့ ဒီကိစ္စတွေသူဝင်မပါချင်။ စီးပွားရေး လောကမှာ ဦးမြမာန်ရဲ့ ဖျံကြမူတွေကို သူသဘောမကျတာ ကြာပြီ မို့ သူလျစ်လျူ ရှူ့လိုက်တာဖြစ်သည်။
သူ ဖုန်းကိုယူ၍ ဓန ဆီလှမ်းဆက်လိုက်သည်။
"Hello... ဓနဘုန်းအောင် "
(Hello Jose ... အစစအရာရာ အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် )
"မလိုပါဘူး အကုန်အဆင်ပြေရဲ့လား"
(ခင်များ ကျေးဇူးကြောင့် အကုန်အဆင်ပြေပါတယ် )
"Ok ကျုပ် မြန်မာပြည် ပြန်လာမှပဲ
ခင်များ ဆီသီးသန့်လာခဲ့အုံးမယ်"
(ခင်များ ဒီရောက်ရင် ဟိုနွားကိုပါ ခေါ်ပြီ တစ်ဝိုင်းလောက်လုပ်ကြတာပေါ့)
"Who is cow? "
(ရှိန်းမင်းဆက် ကိုပြောတာ)
"ကျုပ်....ရှိန်းလေးက cow ..? "
(ဟုတ်တယ် ပြန်လာရင် အဲ့လိုခေါ်ခေါ်ပေး အဲ့လိုခေါ်ရင် သူကအရမ်းသဘောကျတာ။ သူကနွားအရမ်းချစ်တယ်လေ )
"ဟုတ်လားသူကြိုက်တတ်တာလေးတွေ၊ သူသဘောကျတတ်တာလေးတွေ သိရင် ပြောပြပါဦး။ ပြီးရင်နည်းလမ်းလေးဘာလေးလဲမျှပေးပါဦး "
(စိတ်ချ Jose အဲ့နွားကို နိုင်တဲ့နည်း ကျုပ်အကုန်သိတယ် )
" အားကိုးပါရစေဗျာ "
ဓန ဖုန်းချပြီးကြိတ်ရယ်လိုက်သည်။ အခုဖြစ်ချင်တာတွေ သူလုပ်ချင်တာတေ သူရည်မှန်းချက်တွေပြည်စုံသွားခဲ့ပြီ။ သူဘာကောင်လဲဆိုတာ ဦးမြမာန်သိအောင်တော့သူပြောပြရမည်။
"Hello ဦးမြမာန်လားဗျာ... "
(ဘယ်သူလဲ!!)
ခပ်ဆတ်ဆတ်ထွက်လာတဲ့အသံ
"ကျုပ်ကို တောင်မမှတ်မိတော့လောက်အောင် ဘာသွေးပျက်စရာ တွေများရှိလို့လဲ ဦးမြမာန်"
(မင်း!!!မင်း ဓနဘုန်းအောင် မလား)
"ဟုတ်ပါ့ဗျာ ကျန်းချမ်းသာလို့
မာပါစ "
(မင်းဘာလို့ အခုချိန်မှ ငါဆီဆက်သွယ်လာရတာလဲ ဘာအတွက်လဲ မဟုတ်မှ လွှဲရော မင်း!!မင်းလုပ်တာမဟုတ်လား)
"ဟုတ်ပါ့ဗျာ ကျုပ်လဲ မxိုးရပဲ နားဖားကြိုးထိုးခံပြီး နွားဖြစ်ဆဲဆဲ
မတော်လိုက်ရတဲ့ ခင်များရဲ့တူလေး ဓနဘုန်းအောင် ပါခင်ဗျ"
(မင်း! မင်း အောက်တန်းစား မင်းလုပ်လိုက်တာလား ဒီလိုတွေဖြစ်ကုန်တာမင်းရဲ့လက်ချက်လား )
"စွပ်စွဲလှ ချည်းလား ဦးမြမာန်ရဲ့
ခင်များမှာသက်သေလဲမရှိပဲ ဗျာ ကျုပ်ကိုစွပ်စွပ်စွဲစွဲ။ ခင်များရဲ့လုပ်ငန်းတွေကိုက နဂိုထဲ
က တရားမဝင်လို့ နေမှာပေါ့"
(မင်း ..ခွေးစကားမပြောနဲ့ )
"လူလိုပြောလို့အစထဲကခင်များသိခဲ့ရင် ဒီလို ဖြစ်လာစရာအကြောင်းကို မရှိဘူး"
(ပျော်ပါ မင်းပျော်လိုက်... ဓနဘုန်းအောင် မင်းရဲ့အဒေါ် လဲဆုံးသွားပြီ။ အဲ့တော့ မင်းအပြည့်အ၀ပျော်လိုက်တော့မင်းဖြစ်စေ ချင်တာတွေအကုန်ဖြစ်ပြီလေ မင်းပျော်လိုက်တော့ "
ရင်ထဲ မျက်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ သူအဲ့လောက်ထိမရယ်ရွယ်ခဲ့ပါ။
စီးပွားရေး ပျက်ရုံနဲ့ ဦးမြမာန် ထောင်ထဲတွင် အရိုးဆွေး သွားရုံလောက်ပါပဲသူရည်ရွယ်ခဲ့သည် ။
ဒေါ်ဒေါ်က ဘွားဘွားတို့ထားခဲ့တဲ့အမွေတွေ သုံးမကုန်၍သူဟာသူ စိတ်ချမ်းသာသာကျန်ရစ်မည်ဟု သူထင်ထားခဲ့တာ။ စိတ်ဆင်းရဲရလဲခဏပေါ့။ ခုတော့...ခုတော့ သူခဏမျှ ငိုင်သွားမိသည်။
(မင်း ဒီနေ့ကို မှတ်ထား ဓနဘုန်းအောင် ငါမိသားစု ပြိုကွဲရသလို မင်းလဲပြန်ခံစေရမယ် မင်းငါ့ကိုစောင့်နေလိုက်)
ဓန ဘာစကား မှပြန်မပြောနိုင်။ သူရင်ထဲ စို့နင့်စွာခံစားလိုက်ရသည်။ သူရည်ရွယ်ခဲ့တာ သူပြစ်မှတ်က ဦးမြမာန် ဒေါ်လေးလုံ၀ မဟုတ်။ အခုတော့ ဘယ်လောက်ပင်မုန်းနေပါစေ တစ်လောကလုံးတွင် သူဆွေမျိုးဆိုလို့ဒေါ်လေးပဲ ကျန်တော့သည်။
သူရင်ထဲမှာ စို့နှစ်မွန်းကြပ်လွန်း၍Company ကနေ အေးချမ်းတဲ့အရပ်ရှိရာအိမ်သို့သာတန်းပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်လာထဲ မျက်နှာ မကောင်းတာသူသတိထားမိသည်။ အရင်က ပြန်လာရင် သူကိုမေးနေကြ အခု ဘာစကားမှ မပြောပဲ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တန်း တတ်သွားသည်။
သူလဲ ဘယ်လောက်ပဲ မုန်းနေပါစေ အခုလိုကျနေသားမကြ။
* ကိုကိုဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာဖြစ်လာတာလဲ စိတ်ညစ်စရာ တစ်ခုခုရှိလို့လား၊အလုပ်ကအဆင်မပြေဘူးလား*
သူ အတွေးပေါင်းစုံတွေးကာထိုင်နေမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ သွားမမေးချင်။
"အင်းလေ မနက်မှ ကိုတေဇ ကို လှမ်းမေးရမှာပဲ "
ကလေးမွေးဖို့က သိပ်မလိုတော့ ရက်ပိုင်းမျှသာ လိုတော့သည်။ မှိုင်းနဲ့ ကိုကြီးရှိန်းက အိမ်ကိုချောင်းပေါက်မတတ်လာကြသည်။
သူဇာနဲ့ဝတ်ရည် ကတော့ မကြာမကြာ လာပေးရှာသည်။ သူတို့လဲ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်နေရသည်မို့ သူအပြစ်မမြင်ပါ။ ဗိုက်က လရင့်လေးလေး နေရခက်လာလေဖြစ်သည်။ အထဲကလေးလေးက ကန်လွန်းလှသည်။
ညဘက်တွေဆို သူအိပ်မပျော်။ မွေးလာမှ ဘာလေးလဲဆိုတာ သူသိချင်၍ သူအာထရာဆောင်းမရိုက်ပါ ။ကိုကိုက အရမ်းသိချင်သည်ရိုင်ရအောင် ပြောသော်လဲ သူတမင်မရိုက်ပေးပဲပစ်ထားတာဖြစ်သည် ။
သားလေး ဖြစ်ဖြစ် သမီးလေး ဖြစ်ဖြစ် သူနှင့်နေအောင် ချစ်ပေးမည်။ သူလို စိတ်ဆင်းရဲမူတွေ မကြုံရအောင် သူအကောင်းဆုံးထားပေးမည်။
သူအများကြီး ပြုစု ပျိုးထောင်ပြီးချစ်ပေးမှာမို့သူကလေးလေးကိုကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ ဝင်ရောက်လာဖို့သာ သူရယ်ရွယ်ပါသည်။
သက်ပိုင် အခန်းထဲဝင်လာတော့ ကိုကို ကျောပေးကာ အိပ်နေပြီဖြစ်သည်။ဘာဖြစ်လာတာလဲ
မေးချင်သော်လဲ စကားမပြောတာကြောင့် မေးရမှာ အောင့်သက်သက် ဖြစ်နေသည်။
သက်ပိုင် လဲဘာမှ မပြောတော့ပဲ ဘေးတွင် ဝင်လှဲအိပ်ကာ မီးကိုပိတ်လိုက်သည်။ ကိုကို သူဘက်လှည့်လာကာ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လာတော့ သူငြင်းဆန်ခြင်းမပြုပဲငြိမ်နေလိုက်သည်။ ခဏအကြာမှာသူဂုတ်တွေ စိုစွတ်လာသလို သူခံစားလိုက်ရတာတာမို့ ။
'ကိုကို ငိုနေတာလား '
သူစိတ်ထဲ တွေးနေတုန်း ကိုကိုက ကြေကွဲသံအပြည့်ဖြင့်ဆိုလာသည်။
"ကလေး .... ဒေါ်လေး ဆုံးသွားပြီ တဲ့ "
ကိုကို ကပြောပြီ ငိုနေတော့သူစိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်သည်။ ကိုကိုဘက်သို့လှည့်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ကိုကိုခေါင်းလေးထည့်ကာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
စိတ်မကောင်းရုံကလွဲသူလဲ ဘာမှမတတ်နိုင် ။ဘယ်လောက်ပဲ မကောင်းတဲ့သူ ဖြစ်ပါစေဦး ကိုကို အတွက်တော့ နောက်ဆုံး ကျန်သည့် မိသားစုဝင် မို့သူလဲတော်တော်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်။
အိမ်ထောင်တစ်ခု ဖြစ်လာရင် ဒါတွေကို သူရှောင်လွှဲနေလို့မရပါ။ လင်ဖြစ်သူ ဝမ်းနည်းလာရင် ဖေးမ ပေးရမှာ သူတာဝန်မို့ အတ္တတွေ အငြိုးတွေကို သူခဏ မေ့ထားလိုက်သည်။ ရှောင်လွှဲလို့မှမရပဲကို။
သူ့ကလေးအတွက် အခုမှလောကထဲကိုရောက်လာမယ့်ကလေးရှေ့မှာ သူတို့ရဲ့ မပြီးဆုံးနိုင်တဲ့ အငြိုးတရားတွေ အမုန်းတရားတွေကိုသူမပြချင်တော့ပါ။
*ဒီပါးပါး က သင်ပုန်းချေလိုက်ပါပြီ ကလေးရယ် မင်းပျော်ရွှင်ဖို့ ပါးပါးက အများကြီး စိတ်လျှော့ ထားတာမို့ ကျန်းကျန်းမာမာလေး လောကထဲကိုတော့ ရောက်လာပေးပါနော်*
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဓန ဧည့်ခန်းထဲ သတင်းစာ ထိုင်ဖတ်နေစဥ် ရှိန်းမင်းဆက် ၊ တေဇ၊မှိုင်း တို့ အထုတ်တွေဆွဲကာ ဝင်လာကြသည် ။
'ဒီကောင်တွေငါ့အိမ်ကို ရောက်လာကြပြန်ပြီကွာ ဘာလာလုပ်ကြပြန်ပြီ
လဲ '
"ဘာလာရူပ်ကြတာလဲ အဲ့.... ဘာလာလုပ်ကြတာလဲ "
"အထုတ်တွေနဲ့ပါ ဆို ဘာလာလုပ်တာလဲဆိုတော့ ကိုယ့်စားရိတ်နဲ့ ကို မင်းဖင်လာချတာဟေ့ "
"ငလိုးမသား မင်း...မ မိုက်ရိုင်းနဲ့ "
"မော ရတဲ့ကြားထဲ ဖယ်စမ်းပါ မဲမဲသဲသဲ နဲ့အခန့်သားထိုင်နေတာ နေပူထဲက လာတဲ့ ငါတို့ မင်းကိုမြင်ပြီး အမောစို့လိုက်တာ "
"မင်း...သတ်သတ်မဲ့ ဘလိုင်းကြီး
လာစော်ကားနေတာပဲ။ ငါကမဲလဲမိမိုက်ပြီးသား။ ငါအသားအရည်တွက် ငါအမြဲဂုဏ်ယူပြီးသား..။ မင်း....သာ လူဖြူအလုပ်ခံရတော့ မှာ မကြာဘူး "
"ဓနဘုန်းအောင် မင်းမမိုက်ရိုင်းနဲ့နော်!!! "
တွေ့တာနဲ့သတ်ကြပါပြီ ဒီ မကြီးမငယ်နှစ်ကောင် ။
"သူ ထိတော့ နာတတ်တယ်။ ဒါနဲ့ နေပါဦး မင်းတို့က ငါအိမ်ကိုအထုတ်တွေနဲ့ဘာလာလုပ်တာလဲ တေဇ မင်းပိုင်ဆိုင်မူတွေက သက်ငယ် မုဒိန်းမူ့နဲ့ သိမ်းခံလိုက်ရလို့လား"
"လိ့ကို သက်ငယ်မုဒိန်းမူ့လား မင်းသာကျမှာမအိမ်လုံး "
တေဇ စကားကြောင့် ဓန ရယ်မိလိုက်ပေ့မယ့် ရုပ်ကိုချက်ချင်းပြန်တည်လိုက်သည်။
"ဟိုနွား ရှိန်းမင်းဆက် မင်းကရောဘာလာလုပ်တာလဲ နေစရာမရှိလို့ပါဆိုပြီး လာမပြောနဲ့နော် မင်းဥစ္စာတွေ လက်ညိုးထိုး မလွှဲဘူး "
"ငါချမ်းသာမှန်း ငါသိတယ် မင်းဖင်လာမယားနဲ့"
"ကဲ... ကဲ တော်ကြတော့ဗျာ ဒီလို ကိုဓန ရေ သက်ပိုင်မွေးကာနီးပြီ မို့ မှိုင်း တို့အားလုံးက ဒီမှာလာနေပေးကြတာ။ စိတ်မချလို့ဆိုပိုမှန်မယ် အိမ်မှာက ကိုဓန နဲ့ သက်ပိုင် ပဲဆိုတော့ ညရေးညတာအတွက်စိတ်မချလို့"
"မင်းတို့က ထားပါ ဟိုနွားကရော ဘာလာလုပ်တာလဲ မစားရတော့မှန်းသိသိကြီး ခဏခဏအညော်လာခံနေတာကြီးက မြင်ရတာအဆင်မပြေဘူး "
"မင်း!! !မင်း အောက်တန်းစား ငါကလေးကို စိတ်မချလို့လာတာကွ! မင်း မနေခိုင်းလဲငါနေမှာ ရှင်းလား ။
ချာတိတ်ကို ငါပြောပြီပြီ ဟော ပြောရင်း ငါ့ညီ လာပြီ"
လှေကားပေါ်ကာဆင်းလာသော သက်ပိုင်ကို ရှိန်းမင်းဆက်ပြုံးပြလိုက်သည်။
*ဟွန့် မအေလိုး ရုပ်ကရွံစရာနဲ့ နုနေသေးတယ် *
ဓန ထိုအမူအယာကိုကြည့်၍စိတ်ကထဲပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ဆဲလိုက်မိသည်။
"ညီ.... ကိုယ်တို့ ရောက်ပြီ။ ညီနေရထိုင်ရတာ ကောင်းရဲ့လား ဟိုအကောင်က ဂရုရောစိုက်ရဲ့လား ကိုယ်တို့ ရောက်လာပြီဆိုတော့ဘာမှ အားမငယ်နဲ့နော်"
သက်ပိုင် တစ်ရစပ်ပြောနေတဲ့ ကိုကြီးစကားကြောင့်ရယ်လိုက်ပြီး
"ကိုကြီးရှိန်းက ညီအခန်းမှာပဲ နေလိုက်အကုန်ပြင်ထားပြီပြီ ကိုတေဇနဲ့ မှိုင်းက အောက်ထပ်က အခန်းရှင်းထားပေးတယ် "
"အလကားနေရင်းပင်ပန်းသွားပြီ ငါညီလေး ဒါနဲ့ မနက်ထဲကဒီလာဖို့ စိတ်ရောက်နေကြတာနဲ့ ဘာမှကိုမစားရသေးဘူး ဘာစားစရာရှိလဲ...ညီ"
"ဟို မဘုတ်ကို ဒီနေ့နဲ့မနက်ဖြန် နားရက်ပေးထားတာ ။အဲ့ဒါကြောင့်ချက်မယ့်သူတော့မရှိဘူး။ ရေခဲသေတ္တာ ထဲမှာတော့ အစုံရှိတယ် "
အားလုံးရဲ့ မျက်၀န်းတွေက ဓန ဆီ ဦးတည်လာကြသည်။ ဓန ဟိုကြည်ါသည်ကြည့်နဲ့မသိချင်ယောင်ဆောင်လဲမရ။
"ဟျောင့်!! ဓန မင်းလက်ရာ မစားရတာကြာပြီ လုပ်ပါဦး "
"ဟာ ဟေ့! ! မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး လုံး၀မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး။ စားချင်ရင်ကိုယ်ဟာကို ချက်စားကြ ။ မင်းတို့စားဖို့ ငါကလိ့ဖြစ်လို့ချက်ပေးရမှာလားကွ ငါ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းကြီးတစ်ခုရဲ့ Ceo ကွ Respect လေးတော့ထားကြအုံး"
ဓန စကားကိုအရေးလုပ်တဲ့သူမရှိ ဟင်းချက်ခိုင်းဖို့သာ စိတ်အားထက်သန်နေကြသည်။
"လုပ်ပါ ဓနရာ နော်....နော်
ငါကော ရှိန်းရောဟင်းမချက်တတ်ဘူးကွ"
ဓန မှိုင်းကို ဘု့ကြည့်လှမ်းကြည့်တော့ မှိုင်းကလဲ ပြာပြာသလဲငြင်းလာသည်။
"No.. No ကြက်ဥတောင်ဖြောင့်အောင် မပြုတ်တတ်ဘူး "
"သူမချက်ကျွေးလဲ သားပဲချက်ကျွေးပါ့မယ်"
"ဟာ ကလေးချက်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ ကျစ်!!ကဲကဲ.. ...ကိုယ်ပဲ ချက်လိုက်ပါ့မယ့်ကွာ "
ဓန ဟိုကောင်တွေဘက် မကြည်သလို မျက်မှောင်ကုတ်၍ ကြည့်လိုက်ကာ
"ကျွတ်...နေလဲသာပါတယ်၊ ရာသီဥတု လဲကောင်းရဲ့သားနဲ့ အကုသိုလ် တွေ ကအထုတ်နဲ့အထည်နဲ့ကို အိမ်ထိရောက်လာကြတာ မနိုပ်လိုက်တာ ဗျာ ငလိုးမဘ၀...."
"ပွစိပွစိနဲ့ ပြောမနေနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ဒီမှာ မင်းအဖေတွေက ဗိုက်ဆာနေပြီ"
"ငလိုးမသားတွေ လိ့မှမလုပ်ပေးဘူး စောင့်နိုင်ရင်စောင့် မစောင့်နိုင်ရင်လစ် "
ဓန လက်ခလယ်ထောင်ကာ မီးဖို ထဲဝင်သွားတော့ အားလုံးအားရပါးရရယ်လိုက်ကြတော့သည်။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
သူများအိမ်လာပြီး စားလိုက်သောက်လိုက်ကျတာ ဘယ်ဘဝ ကငတ်လာကြတယ်မသိ ။ဟိုနွားကရှိန်းမင်းဆက်ပိုဆိုးသည်။
သူကိုယ်သူ အီတီယိုးပီးယား က ဆယ်ဘဝငတ်လာသည့်ပုံနဲ့ မျိုလိုက်စို့လိုက်တာဆိုတာ ဟိုဟာလေး လုပ်ပေးပါဦး ဒီဟာလေးစားချင်လို့နဲ့ ကိုယ်ကမလုပ်ပေးရင်လဲ ကလေးကထလုပ်ပေးမယ်ဆိုတော့ ကိုယ်ကပဲ ထ ထ လုပ်ပေးနေရသည်။
"ငလိုးမသား တွေတစ်ကွေ့ကွေ့တော့ တွေ့ဦးမယ် "
ဒီကောင်တွေ အိမ်ရောက်နေတာဒီနေ့နဲ့ဆို နှစ်ရက်ပင်ပြည့်တော့မည်။ သူတို့ကိုသူတို့ ပျော်ပွဲစား ထွက်လာကျတယ် ထင်နေကြသည့်အလား စောက်လုပ်စောက်ကိုင်မရှိတဲ့သူတွေလို ကလေးဗိုက်ကို အေကြာင်းပြကာအိပ်လိုက် စားလိုက် နဲ့ သာယာနေကြသည်။
ဓန လဲထိုကောင်တွေကို အစစအရာရာလိုက်လုပ်ပေးရရင် ညဆိုနှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်အိပ်ပျော်သွားသည်။
"ကိုကို ခဏထပါအုံး ကိုကို!! "
"ဟင် ..အင်း ဘာလဲ ဘာလဲ
ကလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ "
"ဗိုက်ကနာတယ် ဒီနားကအရမ်းနာတယ်"
ငိုရင်းပြောလာတဲ့ကောင်လေး
ကြောင့် ဓန မှာခြေမကိုင်မိလက်မပိုင်မိ။
" ညနေက အစားများမှားသေးလား။ အခု အရမ်းနာနေလား "
"အ့အာ့ နာတယ် မသိဘူး ခါးနားက အရမ်းနာတယ် ကိုကို "
"ခဏလေး ခဏလေးနော် ကို ဟိုကောင်တွေ သွားနိုးဦးမယ်"
"ဒုန်း!!ဒုန်း ရှိန်း ဟျောင့် ရှိန်းမင်းဆက် ထစမ်း ထအုံး "
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဓန "
တံခါးဖွင့်ရင်မေးသူကိုဓန စိတ်မရှည် ဆွဲကာခေါ်လာခဲ့သည်။
"သက်ပိုင် ဗိုက်နာ နေပြီတဲ့ "
"ဟ!.... လာပြီလာပြီ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟ "
"အား အ့း နာတယ် နာတယ် အရမ်းနာတယ် "
"ခဏလေး ဆေးရုံအခုသွားမယ် ခဏလေးနော် ဟျောင့်!! ကားသွားထုတ်လိုက် တေဇတို့ကို လိုတာတွေယူဖို့ပြောလိုက် ငါကလေးကို အခုပွေ့လာခဲ့မယ် "
"အေးအေး..."
ရှိန်း ကကားမောင်းကာ ဓန ကလေးကိုပွေ့ချီကာနောက်ခန်းမှာထိုင်၍ ဆေးရုံပြေးကြသည်။ တေဇနဲ့မှိုင်း က တော့လိုတာတွေယူပြီး နောက်က လိုက်လာကြသည်။ ဟိုရောက်တော့ ဗိုက်ကအရမ်းအနာစိတ်လာတာမို့ ချက်ချင်းခွဲခန်းဝင်ရသည်။
"အားးးး နာတယ် ကိုကို သား အရမ်းနာတယ် "
ဓန ကလေးနဲ့အတူ ငိုမိသည် သူရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးလဲ သူမသိ။ ကလေးအစား သူသာပြေးဝင်ခံပေးလိုက်ချင်သည်ထိ လူကကတုန်ကယင်။
ခွဲခန်းထဲ ဝင်သွားသော ကလေးအား ကြည့်ကာ ဓန ဘယ်လိုမှနေမရ ခွဲခန်းရှေ့ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်ဟိုသည်လျှောက်ကာ အင်္ဂုလိမာလ သုတ်ကိုအဆက်မပြတ် ရွတ်နေမိသည်မှာ ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်။
သူလက်သီးကို တင်းတင်းစုတ်ကာ ကြောက်နေမိသလိုတစ်ဖက်မှာ ကြည်နူးသည့်စိတ်ကလဲ ရှိနေပြန်သည်။ရင်ထဲကခံစားချက်ကိုသူမဖော်ပြတတ်။
"ခဏ ထိုင်ပါအုံး ဓန ....ရာ ငါမျက်စိတွေနောက်လာပြီ "
"အေး...အေးပါ "
တေဇ ပြောတော့ ဓန ခုံတန်းတွင် ဝင်ထိုင်သည်ကနှစ်မိနှစ်မပြည့်ပါ။ထရပ်ရင်းခွဲခန်း၀သို့သွားပြန်သည်။ သူတို့ စောင့်နေတာ တစ်ရာရီပြည့်တော့မည်။
"တေဇ ....ရှိန်း ငါ့ကလေး
ဘာမှတော့ မဖြစ်လောက်ပါဘူးနော်"
"မဖြစ်ပါဘူး ညီ...သန်မာတာ ငါတို့အားလုံးသိတာပဲ အေးဆေးပါ စိတ်အေးအေးထားစမ်းပါ "
"ငါ ....ငါ စိတ်ပူတယ် "
သူ့စကားမဆုံးသေး ခွဲခန်းတံခါး ပွင့်လာသည်။
"ကလေး အဖေ ဘယ်သူလဲ "
သူတို့ ပြိုင်တူ ထရပ်လိုက်ကြပြီး
"ကျွန်တော်....ကျွန်တော်ပါ "
ဓန ပြာပြာသလဲဆိုလိုက်သည်။
"သားလေး မွေးပါတယ် 8ပေါင်6အောင်စ ပါ "
"ဟျောင့်တွေ !!သားတဲ့ သားတဲ့ကွ !!"
"ရေး!! သားလေးကွ "
သားလေးဖြစ်သဖြင့် ရှိန်းရော သူပါအကုန်၀ိုင်းပျော်ကုန်ကြသည်။
"သက်ပိုင်ရော ကလေးရဲ့အဖေရော"
"ကလေးဖခင်က သွေးနဲနဲလွန်ထားလို့ အပြင်ရောက်ဖို့ ခဏစောင့်ရပါအုံးမယ်"
ဓန လက်ထဲသို့ သားလေး ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ဓန သားလေးကိုကြည့်ကာ ဖော်မပြတတ်တဲ့ခံစားချက်တွေကြောင့်ငိုတော့သည်။
ရှိန်းနဲ့တေဇကလဲ သားကို ကြည့်ကာ ပီတီ မျက်ရည် ကျကြသည်။ မှိုင်းက တော့ အူယားလို့ဆိုကာ တိုစိတို့စိ လုပ်ရင်း ရယ်လိုက်ပြုံးလိုက်ဖြစ်နေသည်။
"တေဇ သားကြီး ငါတစ်ကယ်ကြီး ကလေးဖေ ဖြစ်ပြီ ဖြစ်ပြီကွ!! "
"ဟုတ်တယ်... မင်း ကလေးဖေ ဖြစ်ပြီ ဓန ငါဂုဏ်ယူတယ်ကွာ "
ဓန တေဇ ကိုခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ ငိုသည်။ ရှိန်းလက်ထဲကသားမျက်နှာကိုကြည့်လိုက် မျက်နှာကိုပွတ်လိုက်နဲ့ဓန မှာဝမ်းနည်းဝမ်းသာနဲ့ ယောက်ယက်ခပ်နေရှာသည်။
မေမေတို့ ရှိရင် သူတို့မြေးလေးကို ကြည့်ကာ သိပ်ပျော်မည်။ သူတောင်ဒီလောက် ရူးမတတ်ပျော်ရပါလျှင် ဝမ်းနဲ့လွယ်မွေး ခဲ့ရပါသော သူကလေးလေးက ဘယ်လောက်ပျော်ရှာမလဲ။
"စိတ်ချပါ သားရယ် သားအတွက် သားပါးပါးတွက် ဖေဖေက အဖေကောင်းတစ်ယောက် ခင်ပွန်းကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါမယ့် ဖေဖေ ကတိပေးပါတယ် သား... "
သက်ပိုင် ကို အခန်းထဲပြောင်းရွေ့လာပေ့မယ့် သတိလစ်နေတုန်းပင် ။ ရှိန်းကသားလေးကို နို့ဖျော်ကာတိုက်နေသည်။ တေဇနဲ့မှိုင်းက ပြန်သွားကြပြီ မနက်မှ လိုအပ်တာတွေ ယူပြီး ပြန်လာကြမည်။ သူနဲ့ရှိန်းမင်းဆက် ပဲဆေးရုံမှာကျန်ခဲ့သည်။
"ရေ ရေနည်းနည်း ပေးပါ..ရေ "
"ရှိန်း...သားကို မင်းခဏ ပွေ့ထား
ပေးဦး"
"အေးအေး ပေးငါကို "
"ဖြည်းဖြည်း ပွေ့နော် ငါသားကနုနုလေး "
"ဒီကောင်ကွာ သွားမှာ သွားစမ်းပါ"
ဓန ရေဘူးအား ပိုက်လေးတပ်ကာ ကလေးနား ကပ်သွား လိုက်သည်။
"နည်းနည်းပဲ သောက်လိုရမယ် ကလေး ဆရာဝန်တွေ က မသောက်ခိုင်းသေးဘူး "
"ကိုကို.... ကျွန်တော်တို့ ဘာလေး
မွေးလဲ"
"သားလေး မွေးတယ် ကလေး ။ သားက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်တယ် သိလား "
"သားလေးတဲ့လား.... "
ဓန သက်ပိုင် နှဖူးလေးအား ငုံနမ်းလိုက်သည်။
"ကိုယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကလေး။ ကိုကို ဘဝထဲကို ဝင်လာပေးလို့ အခုချိန်ထိ ဒုက္ခတွေ ခံ ပြီး ကိုကို ကိုယုံကြည်ပေးခဲ့လို့ ၊ သားလေးကိုလဲကိုယ့်အတွက်မွေးထုတ်ပေးခဲ့လို့ ကိုကိုက အများကြီးကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ...."
သက်ပိုင် ဓန အားနူ့ညံ့စွာ ပြုံးပြလိုက်ပြီ
"သား က ကြာသပတေးသားလေးဆိုတော့ ပိုင်ဆက်ဘုန်းအောင် လို့နာမည်ပေးရအောင်ကိုကို "
"ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အဲ့နာမည်တော်တော်လှတယ် "
ရှိန်းဝမ်းသာအားရ ဝင်ပြောတော့ ဓန မျက်စောင်းနဲ့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ဒင်းနာမည်ပါလို အူမြူးနေတာသကောင့်သား ဒီက မသိရင်ခက်မယ်။
"တိတ်တိတ်လေး နေစမ်းပါ ငါသားနိုးသွားမယ်"
"ဟဲဟဲ ညီက နာမည်ပေး လှသားပဲနောက်က ဘုန်းအောင်ဆိုတာကြီး
မထည့်ပဲ တစ်ခြားနာမည် စဥ်းစား ပေးလို့မရဘူးလား "
"မင်း....လူပါးကိုလိုတာထက်ပို၀မလာနဲ့နော်.."
သက်ပိုင် ပြုံး၍ သာ ကြည့်နေရတော့သည် ။ဘယ်သောအခါမှ
တည့်မည်မဟုတ်သည့်နှစ်ယောက်။
သား ကသိပ် ကံကောင်းပါသည်။ သူကိုသဲသဲလှုပ်ချစ်မည့် ဖေဖေ၊ ဦးလေးတွေအများကြီး ခုထဲကရနေပြီ မဟုတ်လား။
"ဘယ်လိုလဲအဲ့နာမည်ကြိုက်လား"
ဟု သက်ပိုင်မှေးဆတ် ပြလိုက်တော့
"မင်း....သဘောပါကွာ။ အရာရာကလေး သဘောပါပဲ ကိုယ်တို့ချိုမြိန်တဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေကြား လှပတဲ့နေရက်လေးတွေကိုပဲ ဖန်းတီးသွားကြမယ်နော်..... ကလေး"
(ပိုင်ဆက်ဘုန်းအောင် လေးကိုလဲ ချစ်ပေးကြပါဦးလို့💛Love you all)
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ဘာ!!!!ငါ့စက္ရုံကို နိုင္ငံပိုင္ရဲေတြ ဝင္စစ္လို့ ဟုတ္လား "
"ဟုတ္...ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ "
"ေသခ်ာေျပာစမ္း!!!! "
ဦးျမမာန္ေဒါသြဖစ္စြာ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးရဲ့ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္တြန္းရင္းေျပာလိုက္သည္။
"စက္ရုံ က မူးယစ္ေဆးေတြရယ္ Compnay အခြန္ေရွာင္တာေတြကိုပါ အကုန္ ဝင္စစ္ျပီး သိမ္းသြားျပီ ဆရာ...။ အခု ျမို့လယ္က ကာစီနိုကိုလဲ ခဏပိတ္ထားရပါတယ္ "
"ေတာက္ !!! ဘယ္သူ လက္ခ်က္လဲ ကြ ျမမာန္ ကိုဒါမ်ိုးလာစမ္းလို့ရမလား "
"ဆရာ ခဏေရွာင္ေနမွ ြဖစ္မယ္ ဆရာကို လဲ ေျမလွန္ ရွာေန
ြကျပီ"
"ငါသေဘာေပါက္ျပီ မင္းအေြခေနကိုေစာင့္ြကည့္ထား "
ဦးျမမာန္ ေသြးပ်က္ေနျပီြဖစ္သည္။သူရဲ့ပိုင္ဆိုင္မူေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြက ဘယ္သူေြကာင့္ ဘာေြကာင့္ ရုတ္တရက္ခဏေလးအတြင္းပ်က္စီးသြားရတာလဲ။
သူဒီအလုပ္ လုပ္လာခဲ့တာ ရာစုနွစ္ေက်ာ္ေနျပီ ဒါမ်ိုး ြဖစ္ရပ္မ်ိုးတစ္ခါမွမြဖစ္ဘူးခဲ့။အခုအေြခေနက သူလမ္းေဘးေရာကက္သြားနိုင္တဲ့အေနထားကို ေရာက္ေနသည္။
ထိုစဥ္ အိမ္မွ ရုတ္တရက္ ဖုန္းဝင္လာသြဖင့္ သူလ်င္ျမန္စြာကိုင္လိုက္သည္။
"ဘာ! !! ခင္ ...ခင္ဆုံးသြားျပီဟုတ္လား "
"ဟုတ္တယ္ ဆရာ သတင္းေတြအကုန္ြကားြကားြခင္း မူးလဲျပီး အသက္ပါသြားတာ။ အိမ္မွာလဲ ရဲေတြပိုက္စစ္ တိုက္ရွာေနြကတယ္ "
"ေအမီေရာ ေအမီေလးေရာ "
"မမေလးကိုလဲ ေအာ္ဟစ္ရူန္းကန္ေနလို့ ခ်ုပ္ျပီး ေခါ္သြားြကတယ္ "
ဦးျမမာန္ စကားပင္ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ပဲ အရုပ္က်ိုးျပတ္လဲက်သြားသည္။ သူအြဖစ္က ေျမြပါလဲဆုံး သားလဲဆုံးရျပီ။ သူဇနီး သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ တူမေလး သူေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္ေနသည္။
သူဘယ္သူကို အကူညီေတာင္းရမလဲ ။ သူတုန္ယင္ ေနေသာ လက္ေတြအား ထိန္းကာ ဖုန္းနံပတ္ တစ္ခုကို ေကာက္ဆက္လိုက္သည္။
"Hello... Jose ....Jose လား "
"ေျပာပါ..... ဦးျမမာန္ "
တည္ြကည္စြာ ထြက္ေပါ္လာတဲ့အသံက ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္သည့္ဟန္။
"ကူညီေပးပါဦး ေမာင္ရင္ က်ုပ္အခုဒုက္ခေရာက္ေနျပီ ။ ေမာင္ရင္ကူညီရင္ အကုန္အဆင္ေျပသြားမွာ။ ဟိုတစ္ခါအေပးယူ ကိစ္စထဲက အခြန္ကင္းလြွတ္ခြင့္ကို ေမာင္ရင္ လုပ္ေပးထားတယ္ဆိုအခုဘယ္လိုြဖစ္ရတာလဲ ကူညီေပးပါ ကိုယ္တို့ေတြျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ပဲ ဦးကိုကူညီေပးပါေနာ္"
ကူညီေပးပါဆိုတဲ့စကားလုံးေတြထပ္ေနသူေြကာင့္ ျမတ္မင္းထင္ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိသည္။
"ဟြန္း!!!အခုဟာက က်ြန္ေတာ္ နဲ့မဆိုင္ဘူး ဦးျမမာန္.... နိုင္ငံပိုင္ေတြ လုပ္တာဆိုေတာ့ေလ။အြကီးအကဲေတြရဲ့ Mail ထဲကို ခင္မ်ားအရူပ္ေတြတိုက္ရိုက္ ြကီး ေရာက္သြားတာဗ်။ ခင္မ်ားရဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အခြန္ေရွာင္ထားတာေတြ ခင္မ်ားရဲ့တရားမဝင္ လမ္းေြကာင္းေတြ အကုန္ ဒဲ့ေရာက္သြားတယ္ြကားတယ္။ ဒီနိုင္ငံရဲ့ ဥပေဒကိုခင္မ်ားသိသားနဲ့ ရွင္းလို့မရနိုင္ေတာ့ဘူးလို့က်ုပ္ထင္တယ္။ က်ုပ္လဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး "
"ေနပါဦး ...ခဏ ခဏ ေလးပါ Jose ကူညီရင္ရတာ ဦးသိပါတယ္ ခဏ ခဏ ဟာ ..... "
ျမတ္မင္းထင္ ဖုန္းကိုခ်ျပစ္လိုက္သည္။ ဒီကိစ္စကို သူအျပည့္ဝကူညီနိုင္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ဒါေတြအကုန္ ဓနဘုန္းေအာင္ လက္ခ်က္မွန္းသူသိတာေြကာင့္သူေဘးထြက္ေနလိုက္သည္။ သူနဲ့ အလြွတ္ြကီးပါ။
ဓန နဲ့လဲရင္းနွီးေနတာမို့ ဒီကိစ္စေတြသူဝင္မပါခ်င္။ စီးပြားေရး ေလာကမွာ ဦးျမမာန္ရဲ့ ဖ်ံြကမူေတြကို သူသေဘာမက်တာ ြကာျပီ မို့ သူလ်စ္လ်ူ ရွူ့လိုက္တာြဖစ္သည္။
သူ ဖုန္းကိုယူ၍ ဓန ဆီလွမ္းဆက္လိုက္သည္။
"Hello... ဓနဘုန္းေအာင္ "
(Hello Jose ... အစစအရာရာ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ )
"မလိုပါဘူး အကုန္အဆင္ေျပရဲ့လား"
(ခင္မ်ား ေက်းဇူးေြကာင့္ အကုန္အဆင္ေျပပါတယ္ )
"Ok က်ုပ္ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာမွပဲ
ခင္မ်ား ဆီသီးသန့္လာခဲ့အုံးမယ္"
(ခင္မ်ား ဒီေရာက္ရင္ ဟိုနြားကိုပါ ေခါ္ျပီ တစ္ဝိုင္းေလာက္လုပ္ြကတာေပါ့)
"Who is cow? "
(ရွိန္းမင္းဆက္ ကိုေျပာတာ)
"က်ုပ္....ရွိန္းေလးက cow ..? "
(ဟုတ္တယ္ ျပန္လာရင္ အဲ့လိုေခါ္ေခါ္ေပး အဲ့လိုေခါ္ရင္ သူကအရမ္းသေဘာက်တာ။ သူကနြားအရမ္းခ်စ္တယ္ေလ )
"ဟုတ္လားသူြကိုက္တတ္တာေလးေတြ၊ သူသေဘာက်တတ္တာေလးေတြ သိရင္ ေျပာျပပါဦး။ ျပီးရင္နည္းလမ္းေလးဘာေလးလဲမ်ွေပးပါဦး "
(စိတ္ခ် Jose အဲ့နြားကို နိုင္တဲ့နည္း က်ုပ္အကုန္သိတယ္ )
" အားကိုးပါရေစဗ်ာ "
ဓန ဖုန္းခ်ျပီးြကိတ္ရယ္လိုက္သည္။ အခုြဖစ္ခ်င္တာေတြ သူလုပ္ခ်င္တာေတ သူရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည္စုံသြားခဲ့ျပီ။ သူဘာေကာင္လဲဆိုတာ ဦးျမမာန္သိေအာင္ေတာ့သူေျပာျပရမည္။
"Hello ဦးျမမာန္လားဗ်ာ... "
(ဘယ္သူလဲ!!)
ခပ္ဆတ္ဆတ္ထြက္လာတဲ့အသံ
"က်ုပ္ကို ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ဘာေသြးပ်က္စရာ ေတြမ်ားရွိလို့လဲ ဦးျမမာန္"
(မင္း!!!မင္း ဓနဘုန္းေအာင္ မလား)
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ က်န္းခ်မ္းသာလို့
မာပါစ "
(မင္းဘာလို့ အခုခ်ိန္မွ ငါဆီဆက္သြယ္လာရတာလဲ ဘာအတြက္လဲ မဟုတ္မွ လြွဲေရာ မင္း!!မင္းလုပ္တာမဟုတ္လား)
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ က်ုပ္လဲ မxိုးရပဲ နားဖားြကိုးထိုးခံျပီး နြားြဖစ္ဆဲဆဲ
မေတာ္လိုက္ရတဲ့ ခင္မ်ားရဲ့တူေလး ဓနဘုန္းေအာင္ ပါခင္ဗ်"
(မင္း! မင္း ေအာက္တန္းစား မင္းလုပ္လိုက္တာလား ဒီလိုေတြြဖစ္ကုန္တာမင္းရဲ့လက္ခ်က္လား )
"စြပ္စြဲလွ ခ်ည္းလား ဦးျမမာန္ရဲ့
ခင္မ်ားမွာသက္ေသလဲမရွိပဲ ဗ်ာ က်ုပ္ကိုစြပ္စြပ္စြဲစြဲ။ ခင္မ်ားရဲ့လုပ္ငန္းေတြကိုက နဂိုထဲ
က တရားမဝင္လို့ ေနမွာေပါ့"
(မင္း ..ေခြးစကားမေျပာနဲ့ )
"လူလိုေျပာလို့အစထဲကခင္မ်ားသိခဲ့ရင္ ဒီလို ြဖစ္လာစရာအေြကာင္းကို မရွိဘူး"
(ေပ်ာ္ပါ မင္းေပ်ာ္လိုက္... ဓနဘုန္းေအာင္ မင္းရဲ့အေဒါ္ လဲဆုံးသြားျပီ။ အဲ့ေတာ့ မင္းအျပည့္အ၀ေပ်ာ္လိုက္ေတာ့မင္းြဖစ္ေစ ခ်င္တာေတြအကုန္ြဖစ္ျပီေလ မင္းေပ်ာ္လိုက္ေတာ့ "
ရင္ထဲ မ်က္ကနဲြဖစ္သြားသည္။ သူအဲ့ေလာက္ထိမရယ္ရြယ္ခဲ့ပါ။
စီးပြားေရး ပ်က္ရုံနဲ့ ဦးျမမာန္ ေထာင္ထဲတြင္ အရိုးေဆြး သြားရုံေလာက္ပါပဲသူရည္ရြယ္ခဲ့သည္ ။
ေဒါ္ေဒါ္က ဘြားဘြားတို့ထားခဲ့တဲ့အေမြေတြ သုံးမကုန္၍သူဟာသူ စိတ္ခ်မ္းသာသာက်န္ရစ္မည္ဟု သူထင္ထားခဲ့တာ။ စိတ္ဆင္းရဲရလဲခဏေပါ့။ ခုေတာ့...ခုေတာ့ သူခဏမ်ွ ငိုင္သြားမိသည္။
(မင္း ဒီေန့ကို မွတ္ထား ဓနဘုန္းေအာင္ ငါမိသားစု ျပိုကြဲရသလို မင္းလဲျပန္ခံေစရမယ္ မင္းငါ့ကိုေစာင့္ေနလိုက္)
ဓန ဘာစကား မွျပန္မေျပာနိုင္။ သူရင္ထဲ စို့နင့္စြာခံစားလိုက္ရသည္။ သူရည္ရြယ္ခဲ့တာ သူျပစ္မွတ္က ဦးျမမာန္ ေဒါ္ေလးလုံ၀ မဟုတ္။ အခုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပင္မုန္းေနပါေစ တစ္ေလာကလုံးတြင္ သူေဆြမ်ိုးဆိုလို့ေဒါ္ေလးပဲ က်န္ေတာ့သည္။
သူရင္ထဲမွာ စို့နွစ္မြန္းြကပ္လြန္း၍Company ကေန ေအးခ်မ္းတဲ့အရပ္ရွိရာအိမ္သို့သာတန္းျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ကိုကို အိမ္ျပန္ေရာက္လာထဲ မ်က္နွာ မေကာင္းတာသူသတိထားမိသည္။ အရင္က ျပန္လာရင္ သူကိုေမးေနြက အခု ဘာစကားမွ မေျပာပဲ အိမ္အေပါ္ထပ္သို့ တန္း တတ္သြားသည္။
သူလဲ ဘယ္ေလာက္ပဲ မုန္းေနပါေစ အခုလိုက်ေနသားမြက။
* ကိုကိုဘာြဖစ္လို့လဲ ဘာြဖစ္လာတာလဲ စိတ္ညစ္စရာ တစ္ခုခုရွိလို့လား၊အလုပ္ကအဆင္မေျပဘူးလား*
သူ အေတြးေပါင္းစုံေတြးကာထိုင္ေနမိသည္။ သူကိုယ္တိုင္လဲ သြားမေမးခ်င္။
"အင္းေလ မနက္မွ ကိုေတဇ ကို လွမ္းေမးရမွာပဲ "
ကေလးေမြးဖို့က သိပ္မလိုေတာ့ ရက္ပိုင္းမ်ွသာ လိုေတာ့သည္။ မွိုင္းနဲ့ ကိုြကီးရွိန္းက အိမ္ကိုေခ်ာင္းေပါက္မတတ္လာြကသည္။
သူဇာနဲ့ဝတ္ရည္ ကေတာ့ မြကာမြကာ လာေပးရွာသည္။ သူတို့လဲ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနရသည္မို့ သူအျပစ္မျမင္ပါ။ ဗိုက္က လရင့္ေလးေလး ေနရခက္လာေလြဖစ္သည္။ အထဲကေလးေလးက ကန္လြန္းလွသည္။
ညဘက္ေတြဆို သူအိပ္မေပ်ာ္။ ေမြးလာမွ ဘာေလးလဲဆိုတာ သူသိခ်င္၍ သူအာထရာေဆာင္းမရိုက္ပါ ။ကိုကိုက အရမ္းသိခ်င္သည္ရိုင္ရေအာင္ ေျပာေသာ္လဲ သူတမင္မရိုက္ေပးပဲပစ္ထားတာြဖစ္သည္ ။
သားေလး ြဖစ္ြဖစ္ သမီးေလး ြဖစ္ြဖစ္ သူနွင့္ေနေအာင္ ခ်စ္ေပးမည္။ သူလို စိတ္ဆင္းရဲမူေတြ မြကုံရေအာင္ သူအေကာင္းဆုံးထားေပးမည္။
သူအမ်ားြကီး ျပုစု ပ်ိုးေထာင္ျပီးခ်စ္ေပးမွာမို့သူကေလးေလးကိုက်န္းက်န္းမာမာနဲ့ ဝင္ေရာက္လာဖို့သာ သူရယ္ရြယ္ပါသည္။
သက္ပိုင္ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ကိုကို ေက်ာေပးကာ အိပ္ေနျပီြဖစ္သည္။ဘာြဖစ္လာတာလဲ
ေမးခ်င္ေသာ္လဲ စကားမေျပာတာေြကာင့္ ေမးရမွာ ေအာင့္သက္သက္ ြဖစ္ေနသည္။
သက္ပိုင္ လဲဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ ေဘးတြင္ ဝင္လွဲအိပ္ကာ မီးကိုပိတ္လိုက္သည္။ ကိုကို သူဘက္လွည့္လာကာ ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လာေတာ့ သူျငင္းဆန္ြခင္းမျပုပဲျငိမ္ေနလိုက္သည္။ ခဏအြကာမွာသူဂုတ္ေတြ စိုစြတ္လာသလို သူခံစားလိုက္ရတာတာမို့ ။
'ကိုကို ငိုေနတာလား '
သူစိတ္ထဲ ေတြးေနတုန္း ကိုကိုက ေြကကြဲသံအျပည့္ြဖင့္ဆိုလာသည္။
"ကေလး .... ေဒါ္ေလး ဆုံးသြားျပီ တဲ့ "
ကိုကို ကေျပာျပီ ငိုေနေတာ့သူစိတ္မေကာင္းြဖစ္ရျပန္သည္။ ကိုကိုဘက္သို့လွည့္လိုက္ျပီး ရင္ခြင္ထဲ ကိုကိုေခါင္းေလးထည့္ကာ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။
စိတ္မေကာင္းရုံကလြဲသူလဲ ဘာမွမတတ္နိုင္ ။ဘယ္ေလာက္ပဲ မေကာင္းတဲ့သူ ြဖစ္ပါေစဦး ကိုကို အတြက္ေတာ့ ေနာက္ဆုံး က်န္သည့္ မိသားစုဝင္ မို့သူလဲေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းြဖစ္သြားသည္။
အိမ္ေထာင္တစ္ခု ြဖစ္လာရင္ ဒါေတြကို သူေရွာင္လြွဲေနလို့မရပါ။ လင္ြဖစ္သူ ဝမ္းနည္းလာရင္ ေဖးမ ေပးရမွာ သူတာဝန္မို့ အတ္တေတြ အျငိုးေတြကို သူခဏ ေမ့ထားလိုက္သည္။ ေရွာင္လြွဲလို့မွမရပဲကို။
သူ့ကေလးအတြက္ အခုမွေလာကထဲကိုေရာက္လာမယ့္ကေလးေရွ့မွာ သူတို့ရဲ့ မျပီးဆုံးနိုင္တဲ့ အျငိုးတရားေတြ အမုန္းတရားေတြကိုသူမျပခ်င္ေတာ့ပါ။
*ဒီပါးပါး က သင္ပုန္းေခ်လိုက္ပါျပီ ကေလးရယ္ မင္းေပ်ာ္ရြွင္ဖို့ ပါးပါးက အမ်ားြကီး စိတ္ေလ်ွာ့ ထားတာမို့ က်န္းက်န္းမာမာေလး ေလာကထဲကိုေတာ့ ေရာက္လာေပးပါေနာ္*
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဓန ဧည့္ခန္းထဲ သတင္းစာ ထိုင္ဖတ္ေနစဥ္ ရွိန္းမင္းဆက္ ၊ ေတဇ၊မွိုင္း တို့ အထုတ္ေတြဆြဲကာ ဝင္လာြကသည္ ။
'ဒီေကာင္ေတြငါ့အိမ္ကို ေရာက္လာြကျပန္ျပီကြာ ဘာလာလုပ္ြကျပန္ျပီ
လဲ '
"ဘာလာရူပ္ြကတာလဲ အဲ့.... ဘာလာလုပ္ြကတာလဲ "
"အထုတ္ေတြနဲ့ပါ ဆို ဘာလာလုပ္တာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္စားရိတ္နဲ့ ကို မင္းဖင္လာခ်တာေဟ့ "
"ငလိုးမသား မင္း...မ မိုက္ရိုင္းနဲ့ "
"ေမာ ရတဲ့ြကားထဲ ဖယ္စမ္းပါ မဲမဲသဲသဲ နဲ့အခန့္သားထိုင္ေနတာ ေနပူထဲက လာတဲ့ ငါတို့ မင္းကိုျမင္ျပီး အေမာစို့လိုက္တာ "
"မင္း...သတ္သတ္မဲ့ ဘလိုင္းြကီး
လာေစာ္ကားေနတာပဲ။ ငါကမဲလဲမိမိုက္ျပီးသား။ ငါအသားအရည္တြက္ ငါအျမဲဂုဏ္ယူျပီးသား..။ မင္း....သာ လူြဖူအလုပ္ခံရေတာ့ မွာ မြကာဘူး "
"ဓနဘုန္းေအာင္ မင္းမမိုက္ရိုင္းနဲ့ေနာ္!!! "
ေတြ့တာနဲ့သတ္ြကပါျပီ ဒီ မြကီးမငယ္နွစ္ေကာင္ ။
"သူ ထိေတာ့ နာတတ္တယ္။ ဒါနဲ့ ေနပါဦး မင္းတို့က ငါအိမ္ကိုအထုတ္ေတြနဲ့ဘာလာလုပ္တာလဲ ေတဇ မင္းပိုင္ဆိုင္မူေတြက သက္ငယ္ မုဒိန္းမူ့နဲ့ သိမ္းခံလိုက္ရလို့လား"
"လိ့ကို သက္ငယ္မုဒိန္းမူ့လား မင္းသာက်မွာမအိမ္လုံး "
ေတဇ စကားေြကာင့္ ဓန ရယ္မိလိုက္ေပ့မယ့္ ရုပ္ကိုခ်က္ခ်င္းျပန္တည္လိုက္သည္။
"ဟိုနြား ရွိန္းမင္းဆက္ မင္းကေရာဘာလာလုပ္တာလဲ ေနစရာမရွိလို့ပါဆိုျပီး လာမေျပာနဲ့ေနာ္ မင္းဥစ္စာေတြ လက္ညိုးထိုး မလြွဲဘူး "
"ငါခ်မ္းသာမွန္း ငါသိတယ္ မင္းဖင္လာမယားနဲ့"
"ကဲ... ကဲ ေတာ္ြကေတာ့ဗ်ာ ဒီလို ကိုဓန ေရ သက္ပိုင္ေမြးကာနီးျပီ မို့ မွိုင္း တို့အားလုံးက ဒီမွာလာေနေပးြကတာ။ စိတ္မခ်လို့ဆိုပိုမွန္မယ္ အိမ္မွာက ကိုဓန နဲ့ သက္ပိုင္ ပဲဆိုေတာ့ ညေရးညတာအတြက္စိတ္မခ်လို့"
"မင္းတို့က ထားပါ ဟိုနြားကေရာ ဘာလာလုပ္တာလဲ မစားရေတာ့မွန္းသိသိြကီး ခဏခဏအေညာ္လာခံေနတာြကီးက ျမင္ရတာအဆင္မေျပဘူး "
"မင္း!! !မင္း ေအာက္တန္းစား ငါကေလးကို စိတ္မခ်လို့လာတာကြ! မင္း မေနခိုင္းလဲငါေနမွာ ရွင္းလား ။
ခ်ာတိတ္ကို ငါေျပာျပီျပီ ေဟာ ေျပာရင္း ငါ့ညီ လာျပီ"
ေလွကားေပါ္ကာဆင္းလာေသာ သက္ပိုင္ကို ရွိန္းမင္းဆက္ျပုံးျပလိုက္သည္။
*ဟြန့္ မေအလိုး ရုပ္ကရြံစရာနဲ့ နုေနေသးတယ္ *
ဓန ထိုအမူအယာကိုြကည့္၍စိတ္ကထဲပ်စ္ပ်စ္နွစ္နွစ္ဆဲလိုက္မိသည္။
"ညီ.... ကိုယ္တို့ ေရာက္ျပီ။ ညီေနရထိုင္ရတာ ေကာင္းရဲ့လား ဟိုအေကာင္က ဂရုေရာစိုက္ရဲ့လား ကိုယ္တို့ ေရာက္လာျပီဆိုေတာ့ဘာမွ အားမငယ္နဲ့ေနာ္"
သက္ပိုင္ တစ္ရစပ္ေျပာေနတဲ့ ကိုြကီးစကားေြကာင့္ရယ္လိုက္ျပီး
"ကိုြကီးရွိန္းက ညီအခန္းမွာပဲ ေနလိုက္အကုန္ျပင္ထားျပီျပီ ကိုေတဇနဲ့ မွိုင္းက ေအာက္ထပ္က အခန္းရွင္းထားေပးတယ္ "
"အလကားေနရင္းပင္ပန္းသြားျပီ ငါညီေလး ဒါနဲ့ မနက္ထဲကဒီလာဖို့ စိတ္ေရာက္ေနြကတာနဲ့ ဘာမွကိုမစားရေသးဘူး ဘာစားစရာရွိလဲ...ညီ"
"ဟို မဘုတ္ကို ဒီေန့နဲ့မနက္ြဖန္ နားရက္ေပးထားတာ ။အဲ့ဒါေြကာင့္ခ်က္မယ့္သူေတာ့မရွိဘူး။ ေရခဲေသတ္တာ ထဲမွာေတာ့ အစုံရွိတယ္ "
အားလုံးရဲ့ မ်က္၀န္းေတြက ဓန ဆီ ဦးတည္လာြကသည္။ ဓန ဟိုြကည္ါသည္ြကည့္နဲ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လဲမရ။
"ေဟ်ာင့္!! ဓန မင္းလက္ရာ မစားရတာြကာျပီ လုပ္ပါဦး "
"ဟာ ေဟ့! ! မလုပ္ေပးနိုင္ဘူး လုံး၀မလုပ္ေပးနိုင္ဘူး။ စားခ်င္ရင္ကိုယ္ဟာကို ခ်က္စားြက ။ မင္းတို့စားဖို့ ငါကလိ့ြဖစ္လို့ခ်က္ေပးရမွာလားကြ ငါ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းြကီးတစ္ခုရဲ့ Ceo ကြ Respect ေလးေတာ့ထားြကအုံး"
ဓန စကားကိုအေရးလုပ္တဲ့သူမရွိ ဟင္းခ်က္ခိုင္းဖို့သာ စိတ္အားထက္သန္ေနြကသည္။
"လုပ္ပါ ဓနရာ ေနာ္....ေနာ္
ငါေကာ ရွိန္းေရာဟင္းမခ်က္တတ္ဘူးကြ"
ဓန မွိုင္းကို ဘု့ြကည့္လွမ္းြကည့္ေတာ့ မွိုင္းကလဲ ျပာျပာသလဲျငင္းလာသည္။
"No.. No ြကက္ဥေတာင္ေြဖာင့္ေအာင္ မျပုတ္တတ္ဘူး "
"သူမခ်က္ေက်ြးလဲ သားပဲခ်က္ေက်ြးပါ့မယ္"
"ဟာ ကေလးခ်က္လို့ဘယ္ြဖစ္မလဲ။ က်စ္!!ကဲကဲ.. ...ကိုယ္ပဲ ခ်က္လိုက္ပါ့မယ့္ကြာ "
ဓန ဟိုေကာင္ေတြဘက္ မြကည္သလို မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ြကည့္လိုက္ကာ
"က်ြတ္...ေနလဲသာပါတယ္၊ ရာသီဥတု လဲေကာင္းရဲ့သားနဲ့ အကုသိုလ္ ေတြ ကအထုတ္နဲ့အထည္နဲ့ကို အိမ္ထိေရာက္လာြကတာ မနိုပ္လိုက္တာ ဗ်ာ ငလိုးမဘ၀...."
"ပြစိပြစိနဲ့ ေျပာမေနနဲ့ ျမန္ျမန္လုပ္ဒီမွာ မင္းအေဖေတြက ဗိုက္ဆာေနျပီ"
"ငလိုးမသားေတြ လိ့မွမလုပ္ေပးဘူး ေစာင့္နိုင္ရင္ေစာင့္ မေစာင့္နိုင္ရင္လစ္ "
ဓန လက္ခလယ္ေထာင္ကာ မီးဖို ထဲဝင္သြားေတာ့ အားလုံးအားရပါးရရယ္လိုက္ြကေတာ့သည္။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
သူမ်ားအိမ္လာျပီး စားလိုက္ေသာက္လိုက္က်တာ ဘယ္ဘဝ ကငတ္လာြကတယ္မသိ ။ဟိုနြားကရွိန္းမင္းဆက္ပိုဆိုးသည္။
သူကိုယ္သူ အီတီယိုးပီးယား က ဆယ္ဘဝငတ္လာသည့္ပုံနဲ့ မ်ိုလိုက္စို့လိုက္တာဆိုတာ ဟိုဟာေလး လုပ္ေပးပါဦး ဒီဟာေလးစားခ်င္လို့နဲ့ ကိုယ္ကမလုပ္ေပးရင္လဲ ကေလးကထလုပ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ထ ထ လုပ္ေပးေနရသည္။
"ငလိုးမသား ေတြတစ္ေကြ့ေကြ့ေတာ့ ေတြ့ဦးမယ္ "
ဒီေကာင္ေတြ အိမ္ေရာက္ေနတာဒီေန့နဲ့ဆို နွစ္ရက္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။ သူတို့ကိုသူတို့ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္လာက်တယ္ ထင္ေနြကသည့္အလား ေစာက္လုပ္ေစာက္ကိုင္မရွိတဲ့သူေတြလို ကေလးဗိုက္ကို ေအြကာင္းျပကာအိပ္လိုက္ စားလိုက္ နဲ့ သာယာေနြကသည္။
ဓန လဲထိုေကာင္ေတြကို အစစအရာရာလိုက္လုပ္ေပးရရင္ ညဆိုနွစ္ြခိုက္စြာ အိပ္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
"ကိုကို ခဏထပါအုံး ကိုကို!! "
"ဟင္ ..အင္း ဘာလဲ ဘာလဲ
ကေလး ဘာြဖစ္လို့လဲ "
"ဗိုက္ကနာတယ္ ဒီနားကအရမ္းနာတယ္"
ငိုရင္းေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလး
ေြကာင့္ ဓန မွာေြခမကိုင္မိလက္မပိုင္မိ။
" ညေနက အစားမ်ားမွားေသးလား။ အခု အရမ္းနာေနလား "
"အ့အာ့ နာတယ္ မသိဘူး ခါးနားက အရမ္းနာတယ္ ကိုကို "
"ခဏေလး ခဏေလးေနာ္ ကို ဟိုေကာင္ေတြ သြားနိုးဦးမယ္"
"ဒုန္း!!ဒုန္း ရွိန္း ေဟ်ာင့္ ရွိန္းမင္းဆက္ ထစမ္း ထအုံး "
"ဘာြဖစ္လို့လဲ ဓန "
တံခါးဖြင့္ရင္ေမးသူကိုဓန စိတ္မရွည္ ဆြဲကာေခါ္လာခဲ့သည္။
"သက္ပိုင္ ဗိုက္နာ ေနျပီတဲ့ "
"ဟ!.... လာျပီလာျပီ ြဖည္းြဖည္းလုပ္ပါဟ "
"အား အ့း နာတယ္ နာတယ္ အရမ္းနာတယ္ "
"ခဏေလး ေဆးရုံအခုသြားမယ္ ခဏေလးေနာ္ ေဟ်ာင့္!! ကားသြားထုတ္လိုက္ ေတဇတို့ကို လိုတာေတြယူဖို့ေျပာလိုက္ ငါကေလးကို အခုေပြ့လာခဲ့မယ္ "
"ေအးေအး..."
ရွိန္း ကကားေမာင္းကာ ဓန ကေလးကိုေပြ့ခ်ီကာေနာက္ခန္းမွာထိုင္၍ ေဆးရုံေျပးြကသည္။ ေတဇနဲ့မွိုင္း က ေတာ့လိုတာေတြယူျပီး ေနာက္က လိုက္လာြကသည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဗိုက္ကအရမ္းအနာစိတ္လာတာမို့ ခ်က္ခ်င္းခြဲခန္းဝင္ရသည္။
"အားးးး နာတယ္ ကိုကို သား အရမ္းနာတယ္ "
ဓန ကေလးနဲ့အတူ ငိုမိသည္ သူရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုြကီးလဲ သူမသိ။ ကေလးအစား သူသာေျပးဝင္ခံေပးလိုက္ခ်င္သည္ထိ လူကကတုန္ကယင္။
ခြဲခန္းထဲ ဝင္သြားေသာ ကေလးအား ြကည့္ကာ ဓန ဘယ္လိုမွေနမရ ခြဲခန္းေရွ့ ေခါက္တုန့္ေခါက္ျပန္ဟိုသည္ေလ်ွာက္ကာ အင္္ဂုလိမာလ သုတ္ကိုအဆက္မျပတ္ ရြတ္ေနမိသည္မွာ ေဇာက္ထိုးမိုးေမ်ွာ္။
သူလက္သီးကို တင္းတင္းစုတ္ကာ ေြကာက္ေနမိသလိုတစ္ဖက္မွာ ြကည္နူးသည့္စိတ္ကလဲ ရွိေနျပန္သည္။ရင္ထဲကခံစားခ်က္ကိုသူမေဖာ္ျပတတ္။
"ခဏ ထိုင္ပါအုံး ဓန ....ရာ ငါမ်က္စိေတြေနာက္လာျပီ "
"ေအး...ေအးပါ "
ေတဇ ေျပာေတာ့ ဓန ခုံတန္းတြင္ ဝင္ထိုင္သည္ကနွစ္မိနွစ္မျပည့္ပါ။ထရပ္ရင္းခြဲခန္း၀သို့သြားျပန္သည္။ သူတို့ ေစာင့္ေနတာ တစ္ရာရီျပည့္ေတာ့မည္။
"ေတဇ ....ရွိန္း ငါ့ကေလး
ဘာမွေတာ့ မြဖစ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္"
"မြဖစ္ပါဘူး ညီ...သန္မာတာ ငါတို့အားလုံးသိတာပဲ ေအးေဆးပါ စိတ္ေအးေအးထားစမ္းပါ "
"ငါ ....ငါ စိတ္ပူတယ္ "
သူ့စကားမဆုံးေသး ခြဲခန္းတံခါး ပြင့္လာသည္။
"ကေလး အေဖ ဘယ္သူလဲ "
သူတို့ ျပိုင္တူ ထရပ္လိုက္ြကျပီး
"က်ြန္ေတာ္....က်ြန္ေတာ္ပါ "
ဓန ျပာျပာသလဲဆိုလိုက္သည္။
"သားေလး ေမြးပါတယ္ 8ေပါင္6ေအာင္စ ပါ "
"ေဟ်ာင့္ေတြ !!သားတဲ့ သားတဲ့ကြ !!"
"ေရး!! သားေလးကြ "
သားေလးြဖစ္သြဖင့္ ရွိန္းေရာ သူပါအကုန္၀ိုင္းေပ်ာ္ကုန္ြကသည္။
"သက္ပိုင္ေရာ ကေလးရဲ့အေဖေရာ"
"ကေလးဖခင္က ေသြးနဲနဲလြန္ထားလို့ အျပင္ေရာက္ဖို့ ခဏေစာင့္ရပါအုံးမယ္"
ဓန လက္ထဲသို့ သားေလး ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဓန သားေလးကိုြကည့္ကာ ေဖာ္မျပတတ္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြေြကာင့္ငိုေတာ့သည္။
ရွိန္းနဲ့ေတဇကလဲ သားကို ြကည့္ကာ ပီတီ မ်က္ရည္ က်ြကသည္။ မွိုင္းက ေတာ့ အူယားလို့ဆိုကာ တိုစိတို့စိ လုပ္ရင္း ရယ္လိုက္ျပုံးလိုက္ြဖစ္ေနသည္။
"ေတဇ သားြကီး ငါတစ္ကယ္ြကီး ကေလးေဖ ြဖစ္ျပီ ြဖစ္ျပီကြ!! "
"ဟုတ္တယ္... မင္း ကေလးေဖ ြဖစ္ျပီ ဓန ငါဂုဏ္ယူတယ္ကြာ "
ဓန ေတဇ ကိုခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ ငိုသည္။ ရွိန္းလက္ထဲကသားမ်က္နွာကိုြကည့္လိုက္ မ်က္နွာကိုပြတ္လိုက္နဲ့ဓန မွာဝမ္းနည္းဝမ္းသာနဲ့ ေယာက္ယက္ခပ္ေနရွာသည္။
ေမေမတို့ ရွိရင္ သူတို့ေျမးေလးကို ြကည့္ကာ သိပ္ေပ်ာ္မည္။ သူေတာင္ဒီေလာက္ ရူးမတတ္ေပ်ာ္ရပါလ်ွင္ ဝမ္းနဲ့လြယ္ေမြး ခဲ့ရပါေသာ သူကေလးေလးက ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ရွာမလဲ။
"စိတ္ခ်ပါ သားရယ္ သားအတြက္ သားပါးပါးတြက္ ေဖေဖက အေဖေကာင္းတစ္ေယာက္ ခင္ပြန္းေကာင္း တစ္ေယာက္ြဖစ္ေအာင္ ြကိုးစားပါမယ့္ ေဖေဖ ကတိေပးပါတယ္ သား... "
သက္ပိုင္ ကို အခန္းထဲေျပာင္းေရြ့လာေပ့မယ့္ သတိလစ္ေနတုန္းပင္ ။ ရွိန္းကသားေလးကို နို့ေဖ်ာ္ကာတိုက္ေနသည္။ ေတဇနဲ့မွိုင္းက ျပန္သြားြကျပီ မနက္မွ လိုအပ္တာေတြ ယူျပီး ျပန္လာြကမည္။ သူနဲ့ရွိန္းမင္းဆက္ ပဲေဆးရုံမွာက်န္ခဲ့သည္။
"ေရ ေရနည္းနည္း ေပးပါ..ေရ "
"ရွိန္း...သားကို မင္းခဏ ေပြ့ထား
ေပးဦး"
"ေအးေအး ေပးငါကို "
"ြဖည္းြဖည္း ေပြ့ေနာ္ ငါသားကနုနုေလး "
"ဒီေကာင္ကြာ သြားမွာ သြားစမ္းပါ"
ဓန ေရဘူးအား ပိုက္ေလးတပ္ကာ ကေလးနား ကပ္သြား လိုက္သည္။
"နည္းနည္းပဲ ေသာက္လိုရမယ္ ကေလး ဆရာဝန္ေတြ က မေသာက္ခိုင္းေသးဘူး "
"ကိုကို.... က်ြန္ေတာ္တို့ ဘာေလး
ေမြးလဲ"
"သားေလး ေမြးတယ္ ကေလး ။ သားက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္တယ္ သိလား "
"သားေလးတဲ့လား.... "
ဓန သက္ပိုင္ နွဖူးေလးအား ငုံနမ္းလိုက္သည္။
"ကိုယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကေလး။ ကိုကို ဘဝထဲကို ဝင္လာေပးလို့ အခုခ်ိန္ထိ ဒုက္ခေတြ ခံ ျပီး ကိုကို ကိုယုံြကည္ေပးခဲ့လို့ ၊ သားေလးကိုလဲကိုယ့္အတြက္ေမြးထုတ္ေပးခဲ့လို့ ကိုကိုက အမ်ားြကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ...."
သက္ပိုင္ ဓန အားနူ့ညံ့စြာ ျပုံးျပလိုက္ျပီ
"သား က ြကာသပေတးသားေလးဆိုေတာ့ ပိုင္ဆက္ဘုန္းေအာင္ လို့နာမည္ေပးရေအာင္ကိုကို "
"ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ အဲ့နာမည္ေတာ္ေတာ္လွတယ္ "
ရွိန္းဝမ္းသာအားရ ဝင္ေျပာေတာ့ ဓန မ်က္ေစာင္းနဲ့လွမ္းြကည့္လိုက္သည္။ဒင္းနာမည္ပါလို အူျမူးေနတာသေကာင့္သား ဒီက မသိရင္ခက္မယ္။
"တိတ္တိတ္ေလး ေနစမ္းပါ ငါသားနိုးသြားမယ္"
"ဟဲဟဲ ညီက နာမည္ေပး လွသားပဲေနာက္က ဘုန္းေအာင္ဆိုတာြကီး
မထည့္ပဲ တစ္ြခားနာမည္ စဥ္းစား ေပးလို့မရဘူးလား "
"မင္း....လူပါးကိုလိုတာထက္ပို၀မလာနဲ့ေနာ္.."
သက္ပိုင္ ျပုံး၍ သာ ြကည့္ေနရေတာ့သည္ ။ဘယ္ေသာအခါမွ
တည့္မည္မဟုတ္သည့္နွစ္ေယာက္။
သား ကသိပ္ ကံေကာင္းပါသည္။ သူကိုသဲသဲလွုပ္ခ်စ္မည့္ ေဖေဖ၊ ဦးေလးေတြအမ်ားြကီး ခုထဲကရေနျပီ မဟုတ္လား။
"ဘယ္လိုလဲအဲ့နာမည္ြကိုက္လား"
ဟု သက္ပိုင္ေမွးဆတ္ ျပလိုက္ေတာ့
"မင္း....သေဘာပါကြာ။ အရာရာကေလး သေဘာပါပဲ ကိုယ္တို့ခ်ိုျမိန္တဲ့ခ်စ္ြခင္းေမတ္တာေတြြကား လွပတဲ့ေနရက္ေလးေတြကိုပဲ ဖန္းတီးသြားြကမယ္ေနာ္..... ကေလး"
(ပိုင္ဆက္ဘုန္းေအာင္ ေလးကိုလဲ ခ်စ္ေပးြကပါဦးလို့💛Love you all)
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>