"អ្នកស្រីឆាប់ចុះមក... ចុះប្រយ័ត្នបន្តិចណា... ខ្ញុំទៅទិញសំបុត្របន្តិចសិន" ជីសុីន
"បងប្រុស... ខ្ញុំគួរហៅបងថាបងប្រុសហើយព្រោះថាបងអាយុបងខ្ញុំ... ហើយបងវិញធ្វើធម្មតាទៅ... នេះយើងមកលេងដើម្បីសប្បាយបើហៅអ្នកស្រីៗបែបនេះគេនិងសង្ស័យហើយ... ហើយបងគួរតែលេងឲ្យសប្បាយដែរទៅ... " លីលី
"តោះយើងចូលទៅ..." ម៉ាក់លីលី
"ល្អ..."
"នៅទីនេះត្រជាក់ជាងនៅកន្លែងផ្សេងទៀតន៎" ប៉ាលីលី
"ទីនេះគឺជាភ្នំទឹកកកណាអ៊ុំប្រុស... ដូច្នេះវាត្រូវតែត្រជាក់ជាងកន្លែងណាៗហើយ" ជីសុីន
"ប៉ាត្រូវការអាវរងារមួយទៀតទេ???" លីលី
"មិនអីទេ..."
"ប៉ាម៉ាក់ឈរទីនេះទៅចាំខ្ញុំថតឲ្យ" បងប្រុសលីលី
"ជីសុីន... មកទីនេះមក" ម៉ាក់លីលី
"បាទ... បាទ..." ជីសុីន
អ្នកទាំង៥ក៏បានលេងនៅទីនេះយ៉ាងសប្បាយរហូតដល់មេឃងងឹតទើបត្រលប់មកវិញ...
#វីឡា
"យប់ហើយ... អូនលេងសប្បាយទេថ្ងៃនេះ???" ជីមីនកំពុងអង្គុយធ្វើការងារនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវដើម្បីរងចាំអ្នកទៅដើរលេង
"បងសម្លាញ់..." លីលី
"នាំម៉ាក់ប៉ាក្មេកបងទៅលេងបានសប្បាយទេ??? " ជីមីន
"សប្បាយ... សប្បាយណាស់..." លីលី
"ចុងដៃអូនត្រជាក់ម៉េស??? អូនមិនប្រើកញ្ចប់កម្ដៅទេ???" ជីមីន
"ប្រើ... នេះនៀក..." លីលី
"គេមកផ្ទះដើម្បីចាំអូនឯងតាំងពីម៉ោង៤ល្ងាច" ជីន
"សួនកម្សាន្តបងមានបិទទ្វាទេ??? មេឃធ្លាក់ព្រិលបែបនេះ???" លីលី
"អត់ទេ... តែបងបានបិទឧបករណ៍មួយចំនួនខ្លាចគ្រោះថ្នាក់ព្រោះមានព្រិលធ្លាក់" ជីន
"ស្អែកខ្ញុំនាំប៉ាម៉ាក់ទៅលេងនៅសួនកម្សាន្តបង... ឲ្យសំបុត្រ free ខ្ញុំ៥សន្លឹកមក..." លីលី
"សំបុត្រមួយ១០០០០វ៉ុន... " ជីន
"ស្អែកយករបាយការណ៍ឲ្យខ្ញុំណា" ជីមីន
"ចាំបងឲ្យសំបុត្រ... សំបុត្រVVIP... មាន free របស់ញុាំ..." ជីននិយាយចប់អ្នករាល់គ្នាក៏លាន់មាត់សើចគ្រប់ៗគ្នាឯងគ្រួសាររបស់លីលីស្ដាប់មិនយល់ក៏ចេះតែសើចតាមដែរទៅ...
---------------
*តុក... តុក... តុក*
*ក្រាក... ក្រឹប...*
"កូនស្រី... មកមានការអី???" ម៉ាក់លីលី
"យប់នេះកូនចង់គេងជាមួយម៉ាក់..." លីលី
"ចុះប៉ា???"
"ប៉ាគេងជាមួយបងប្រុសទៅ... កូនបានប្រាប់បងប្រុសហើយ..." លីលី
"ល្អ..." ប៉ាលីលីក៏ដើរចេញទៅ ឯលីលីនិងម៉ាក់របស់នាងក៏បានអង្គុយនិយាយគ្នានៅលើពូក
"ដៃកូនត្រជាក់ម៉េស???" ម៉ាក់លីលី
"ប្រហែលមកពីអាកាសធាតុទេដឹង??? ម៉ាក់... នៅជាមួយកូនឲ្យបានយូរទៅល្អទេ" លីលី
"ម៉ាក់ត្រូវទៅខ្មែរណាកូន... " ម៉ាក់លីលី
"ម៉ាក់... ម៉ាក់ហ៎ា... សំបុត្រយន្តហោះរបស់ម៉ាក់ពន្យាពេលចាំប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតល្អទេ???" លីលី
"មិនបានទេ... ទោះម៉ាក់នៅយូរប៉ុណ្ណាក៏គង់តែដល់ពេលត្រូវត្រលប់ទៅផ្ទះវិញដែរ... កុំឃាត់អីណា" ម៉ាក់លីលី
"មែនហើយម៉ាក់... ម៉ាក់ថាទៅមើល... មនុស្សប្រុសគេរៀបការជាមួយយើងគឺចង់បានកូនមែនទេ???" លីលី
"ប្រហែលហើយ..." ម៉ាក់លីលី
"ចុះបើយើងមិនអាចមានកូនឲ្យគេនោះ??តើគេអាចឈប់ស្រលាញ់យើងទេ??" លីលីស្រាប់តែលើកសំណួរនេះមកសួរម្ដាយរបស់ខ្លួនទាំងម៉ាក់របស់នាងជិតបិទភ្នែកគេងទៅហើយ... ឯម៉ាក់របស់លីលីក៏ឆ្លើយមកកូនទាំងកំពុងងងុយនោះ
"ត្រូវហើយ... មនុស្សប្រុសរៀបការគឺចង់បានអ្នកស្នងត្រកូល... បើយើងមិនអាចមានកូនគេក៏មិនប្រាកដថានៅស្មោះត្រង់នឹងយើងដែរ... "
លីលីលឺបែបនេះបានត្រឹមស្រក់ទឹកភ្នែកមួយតំណក់រួចក៏ព្យាយាមបិទភ្នែកគេងក្បែរម៉ាក់នាងទៅ...
ព្រឹកឡើងអ្នកទាំង៥ក៏បានមកដល់សួនកម្សាន្តរបស់ជីនដូចដែលបានគ្រោងទុក... គ្រាន់តែមកដល់ខាងក្នុងភ្លាមក៏ឃើញជីននិងជីមីននៅអង្គុយចាំអ្នកទាំង៥រួចបាត់ទៅហើយ... ឯជីសុីនឃើញអ្នកប្រុសខ្លួនបែបនេះក៏ដើរទៅគោរព
"អ្នកប្រុស..."
"លីលី... ហេតុអីឈរមើលបងដូចមនុស្សចម្លែកអញ្ចឹង??? គេជាអ្នកនាំបងមកទេ... ហើយនេះជាកន្លែងរបស់បងស្រាប់ហើយ... "ជីនរអៀសខ្លួនពេលលីលីឈរសន្លឹងខ្លួនទាំងមិនដាក់ភ្នែក
"ខ្ញុំមានបានថាឲ្យបងឯណា... គ្រាន់តែឆ្ងល់ថាមិចក៏បងអាចបើកសួនកម្សាន្តធំបែបនេះ..."
"គឺបងសាងសង់ឡើងសម្រាប់មនុស្សម្នាក់... តែមិនអីទេ... តោះយើង... បងសុខចិត្តធ្វើជាអ្នកណែនាំចុះ... អរ... គេនោះគឺជាអ្នកជំនិតរបស់បងឈ្មោះស៊ូ... បងឲ្យគេទៅយករបស់ឲ្យបង..." ជីនចង្អុលទៅបុរសម្នាក់ដែលកំពុងរត់មក
"កូនស្រី... នេះជាសួនរបស់គេមែនទេ??? វាធំណាស់..." ម៉ាក់លីលី
"បាទម៉ាក់... នេះជារបស់គាត់... " ជីមីនដើរមកកាន់ដៃម៉ាក់ក្មេករបស់ខ្លួន
"បងប្អូនរបស់កូនម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានមុខរបររៀងៗខ្លួន, ចុះកូនវិញ???" ប៉ាជីមីនសួរទាំងឆ្ងល់
"អ្នកប្រុសគឺជាអគ្គនាយកនៅក្រុមហ៊ុននិងជា..." ជីសុីន
"បានហើយ... យើងទៅខាងក្នុងវិញល្អជាង..." ជីមីន
អ្នករាល់គ្នាក៏បានចំណាយពេលវេលាដ៏សប្បាយរីករាយរហូតដល់ពេលយប់ទើបនាំគ្នាត្រលប់ទៅវីឡាវិញ... ពេលមកដល់វីឡាភ្លាមជីមីនមើលទៅលីលីអស់កម្លាំងក៏បាននាំនាងត្រលប់មកបន្ទប់វិញរួចក៏បានរៀបចំឲ្យនាងគេងបាត់ទៅ...
មិនយូរប៉ុន្មានថ្ងៃដែលគ្រួសាររបស់លីលីត្រលប់ទៅវិញក៏បានមកដល់... ហើយថ្ងៃនោះក៏ជាថ្ងៃដែលលីលីត្រូវទៅពិនិត្យសុខភាពផងដែរ... នៅព្រឹកនោះអ្នករាល់គ្នាកំពុងញុាំអាហារពេលព្រឹកសុខៗស្រាប់តែជីមីនទទួលដំណឹងពីថេយ៉ុងថានៅក្រុមហ៊ុនមានបញ្ហាបន្ទាន់ទើបធ្វើឲ្យជីមីនចាកចេញទៅទាំងប្រញាប់ប្រញាល់តែអ្នកកម្លោះក៏មិនភ្លេចផ្ដែផ្ដាំរឿងរ៉ាវមួយចំនួននិងលាទៅកាន់គ្រួសារប៉ាម៉ាក់ក្មេកផងដែរ...
"គេប្រញាប់ទៅណានឹង???" ម៉ាក់លីលី
"គាត់មានការបន្ទាន់នៅក្រុមហ៊ុន" លីលី
"ថ្ងៃនេះប៉ាត្រូវឡើងយន្តហោះម៉ោង៥មែនទេ???"
"ចាស... ម៉ោង១ចាំកូននាំប៉ាម៉ាក់និងបងប្រុសទៅប្រលានយន្តហោះ... ទម្រាំទៅដល់គឺម៉ោងប្រហែលជិត៣រសៀលហើយ..." លីលីនិយាយទាំងមុខស្ងួត
"ឯងនឹកពួកយើងមែនទេ??? មិនដាច់ចិត្តមែនទេ???" បងប្រុសលីលី
"ត្រូវហើយ... អ្នករាល់គ្នាទើបមកបាន១០ថ្ងៃសោះ... ពេលនេះត្រូវទៅវិញហើយ... " លីលី
"យើងទៅលេងក្រុមហ៊ុនរបស់កូនប្រសារល្អទេ??? ម៉ាក់ប៉ានិងបងប្រុសកូនចង់ឃើញផ្ទាល់ដល់ហើយនៀក??? " ម៉ាក់លីលី
" ចាំកូនប្រាប់គាត់សិន"
"អឹម... អញ្ចឹងម៉ាក់ទៅធ្វើម្ហូរឲ្យកូនប្រសារម៉ាក់ញុាំសិន..." ម៉ាក់លីលីប្រុងនិងងើបចេញទៅៗហើយក៏ត្រូវឈប់ដោយសារលីលីបានឃាត់
"ម៉ាក់... ពួកយើងត្រូវទៅមន្ទីរពេទ្យសិនព្រោះកូនដល់កាលវិភាគពិនិត្យសុខភាពហើយ... បន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មកកូនតែងតែត្រូវពិនិត្យសុខភាពរៀងរាល់១ខែម្ដង... ហុឹមកូនពិតជាធុញណាស់..."
"ហុឹម... ចាំម៉ាក់ប៉ានិងបងប្រុសទៅជាមួយណា... ពួកយើងកំដរកូន" ប៉ាលីលី
"ចាសប៉ា..." លីលីឆ្លើយទាំងញញឹមបែបសោះកក្រោះ...
[ ត្រលប់ទៅថ្ងៃដែលលីលីចេញពីមន្ទីរពេទ្យដោយសារតែភាពរងារពេកនោះលីលីបានទៅជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីចង់ដឹងពីអាការរបស់នាង... ហើយថ្ងៃនោះហើយដែលធ្វើឲ្យនាងខូចចិត្តខ្លាំងនោះគឺព្រោះតែនាងមិនអាចមានផ្ទៃពោះបានទៀតនោះទេដោយសារតែគ្រោះថ្នាក់ចរាចរកាលពីប៉ុន្មានខែមុន... រីឯដុំឈាមកកនោះក៏បានវិវត្តទៅជាដុំសាច់មួយដុំផងដែរទើបថ្ងៃដែលនាងសន្លប់កណ្ដាលព្រិលនោះមានក្អកធ្លាក់ឈាម... ]
~~~~To be continued ~~~~