ဓန အိမ်ပြန်ရာက်လာတဲ့နေထဲကစ၍ ကလေး အတွက် တစ်ရက် မှမပြတ်ပဲ မနက်စာကို သူကိုယ်တိုင်ပြင်ပေးဖြစ်သည်။
ကလေးကြိုက်တတ်တာလေးတွေကိုကြိုးစားကာ သူချက်ပေးဖြစ်၏။
မဘုတ်က သူချက်ပါ့မယ်ဆိုရင်တောင်လက်မခံ။အစစအရာရာသူကိုယ်တိုင်ပဲလုပ်ပေးချင်သည်။
သူချက်တာသိလျှင် မစားမည်ဆို၍ ကလေးမနိုးခင် မနက်အေစာကြီးထ၍ သူချက်ပြုတ်သည်။
Company နဲ့အိမ် သူပင်ပန်းသော်လဲတစ်ချက်မငြီးရက်၊ ကလေးသူ့အပေါ်ပြန်အမြင်ကြည်ဖို့သာသူမျှော်လင့်မိသည်။
ကောင်လေးကသူကို့ နဲနဲမှအတွေ့မခံတွေ့လျှင်တောင်ရှောင်ထွက်သွားတတ်သည်။ လမ်းပြန်လျှောက်နိုင်နေပြီဆို့ပေ့မယ့် မပေါ့မပါးနဲ့မို့ သူအိမ်အောက်ကိုပင်မဆင်းစေချင်သေးပါ။
ကလေးအတွက် မနက်စာ သွားပို့သည်ဆိုတာနဲ့ ဓန အခန်းထဲပြေး
ဝင်ပြီး laptop ကိုဖွင့်ကာ ကလေးရဲ့ ပုံရိပ်လေးကို တစ်စိမ့်စိမ့် ကြည့်ရသည်မှာ သူရဲ့နေ့စဥ်အလုပ်တစ်ခု။
သူကြောင့် သက်ပိုင် စိတ်ဒဏ်ရနေပြီး သူကိုတွေ့လျှင် ကြောက်ရွံ မုန်းတီးနေသည့်ပုံစံမျိုးနဲ့ သူကိုလဲအမြဲရှောင်နေတတ်သည်။ ကောင်လေးရဲ့အပြုအမူတွေကို ရင်ထဲမကောင်းပေ့မယ့် ကိုယ်အပြစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ဘာမှမတတ်နိုင်။
"ကိုကို... မင်းအနားမှာအရင်လိုအမြန်ဆုံးပြန်နေခွင့်ရချင်ပြီးကလေးရယ်"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
BHONE Group.....
ဓန Company ကို အရင်လို အမြဲတော့မလာဖြစ်။အိမ်ကနေသာ တေဇ ပို့ပေးသော Mail တွေ ကိုသူစစ်ပေးဖြစ်သည်။ အရေးကြီးမှသာ သူလာဖြစ်တော့သည်။
သူ ဝင်လာတာနှင့် ဝန်ထမ်းတွေအကုန် မက်တပ်ရပ်ကာ နူတ်ဆက်ကြသည်။ ဓန တစ်ချက်ဝှေ့ကြည့်လိုက်ပြီး
"အားလုံးပဲ အလုပ်လုပ်ရတာအဆင်ပြေကြလား "
"ပြေပါတယ်boss! !!"
"အေး....လိုတာရှိရင် တေဇနဲ့မဟန်နီကို ပြောပါ။ ကူညီတောင်းစရာရှိရင်လဲ အားမနာပဲ ပြောလို့ရတယ် ဟုတ်ပြီလား..."
"ကျေးဇူး တင်ပါတယ် boss"
အားလုံးညီတူဖြေကြတော့ ဓန ပြုံးလိုက်သည်။
"ငါတို့က တစ်လှေထဲစီး တစ်ရေထဲသောက် မိသားစုတွေပဲစည်းစည်းလုံးလုံးရိုင်းပင်းကူညီပြီးနေသွားကြတာပေါ့ ကဲကဲ ထိုင်ကြ ထိုင်ကြ..."
အားလုံးက အံအားသင့်ကာ ကျန်ခဲ့ကြသည်။ boss က မလိုအပ်လျှင်စကားပင်မပြော။ လုပ်ပေးစရာရှိလျှင်Company အကျိုးဆောင် မှာသာပြောခွင့်ရှိသည်။အခုမှဘာစိတ်ကူးပေါက်လို့လဲမသိနဲနဲတော့ ထူးဆန်းသည်ဟုအားလုံးထင်နေကြသည်။
သူ့ စိတ်တွေကို အတတ်နိုင်ဆုံးပြင်
နေသည်မှာကောင်လေးကြောင့်ဆိုတာ သူမပြောလို၊ လူတွေသိစရာလဲ မလိုအပ်ပါ။ ကလေးအတွက် သူ့ကိုယ်သူအတတ်နိုင်ဆုံးပြောင်းလဲဖို့ကြိုးစားနေမိသည်။
"ဓန...သက်ပိုင်.... သက်သာရဲ့လား နေရောကောင်းနေပြီလား"
တေဇ အသံကြောင့် ဓန ဘောပင်ကိုချကာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"ကလေးက ကောင်းပါတယ်"
"အဲ့ဒါဆို မင်းက မကောင်းဘူးပေါ့"
"အဲ့လိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး "
"ဘာလဲဟ မင်းဟာက မရှင်း မရှင်းနဲ့"
"သက်ပိုင် ကငါကိုမုန်းနေသေး
တယ်ကွာ ငါမခံစားနိုင်တော့
ဘူး တေဇ ကြာရင်ငါရူးတော့မယ်"
"ငါမင်းကို အကြိမ်ကြိမ် ပြောခဲ့ဖူးတယ်မလား ဓန ...သက်ပိုင်က မင်းအပိုင်မို့မင်းထားရနေစေရာသွားမယ့်ကလေးပါ။ မင်းဘက်က ညင်သာပါ။ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြောဆိုဆက်ဆံပါ လက်မပါပါနဲ့ ငါခဏ ခဏ မပြောဘူးလား သတိမပေးခဲ့ဘူးလားဟမ်!!!"
"ငါမကောင်းတာပါ တေဇရာ ကောင်လေးနဲ့တွေ့ရင် ငါစိတ်တွေ အကုန် လွှတ်ထွက်ကုန်တာ ဘာကြောင်လဲငါကိုယ်ငါလဲမသိတော့ဘူးကွာ.... "
"ခဏပါ... သက်ပိုင်လဲ ကလေးမျက်နှာမြင်ရင် စိတ်ပြေသွားမှာပါ"
"ငါလဲ အဲ့လိုပဲ မျှော်လင့်နေရတာပါပဲကွာ။ အခုဆို ကလေးငါ့ကိုမြင်ရင်ရှောင်နေတော့တာ။ငါလဲ သူထွက်သွားမှာ ဆိုးလို့ဘာမှမပြောရဲဘူး တေဇရာ ငါအရမ်းခံစားရတယ်"
"ငါနားလည်ပါတယ်.. သားကြီးရာ"
"US က ကိစ္စ မင်းဘယ်လို လုပ်လိုက်လဲ တေဇ "
"အဲ့ကောင်ကိုငါ
Engineer ကို တိုက်ပေါ်က တမင်ကြံစည် တွန်းချမူ့နဲ့အထဲကိုထည့်လိုက်ပြီ။ ဟိုဘက်ကလဲ တရားခံက ဝန်ခံလိုက်တော့ ကျေအေးလိုက်ပြီလေ Site ဇယားကလဲ ရှိန်း ဘဲကြီးကြောင့် ငြိမ်သွားပြီ..."
"အော်..."
"အံသြစရာတစ်ခုကအဲ့ကောင်လေး အထဲရောက်သွားတဲ့ ထိ ဦးမြမာန် ခိုင်းလို့လုပ်ရတယ်ဆိုတာ တစ်ခွန်း ပြောမသွားဘူး "
"သစ္စာတော်ခံကြီးပေါ့ ဟွန်း"
"အေး သူတို့ကြား ဘာတွေရှိလဲတော့ ငါလဲမသိဘူး "
"တေဇ ....ငါဦးမြမာန်ကို စုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင် လုပ်ချင်တယ် "
"သူက ဟိုမှာအခြေခိုင်တဲ့သူနော် ဓန
မင်းလွယ်ပါ့မလား "
"ငါ စီစဥ်ပြီးသားပါ...."
"မင်းသူ့Company ကို Hack မလို့လား "
"အွန်း....ကုန်းကောက်စရာ မရှိတော့တဲထိ ထောင်ထဲမှာ အရိုး ဆွေး သွားအောင် ငါလုပ်မယ်။ အဲ့လူကိုငါ့ကိုလာရန်စတဲ့အတွက်နောင်တအကြီးကျယ် ရသွားစေရမယ် "
ဓန သည် ကျောင်းနေစဥ် US မှာထဲက Hackers တွေနဲ့လည်ပင်းဖက်ပေါင်းလာတာသူအသိဆုံးဖြစ်သည်။ ဆော့ဝဲလ်Hacker ပိုင်းဖြင့် သိပ်ကို ကျွမ်းကျင်အဆင့်တွေဆိုပေ့မယ် သူဓန အတွက်စိတ်ပူမိသည်။
ဦးမြမာန် ယုတ်မာတတ်တာ တေဇ သိသည်။ နောက်ဆုံးထိ မစားရလျှင် သဲနဲ့ ပတ်တတ် သည့်လူစားမျိုး။ ဓန ကလဲသူလုပ်မည်ဆိုလျှင် သိကြားမင်း ဆင်းတားတောင်မရ။ တားနေမယ့်အစားအနားကနေအကောင်းဆုံးSupport ပေးဖို့သာသူတွေးထားလိုက်တော့သည်။
"တေဇ ငါ ဒီနေ့စောစော ပြန်မယ်။ သက်ပိုင် ဒီနေ့ဗိုက်ပြရမယ်နေ့ ။ ငါ ဆရာဝန်ကြီး နဲ့ချိန်းထားတယ်"
"တစ်ယောက် ထဲရရဲ့လား "
"ရပါတယ် ပထမဆုံးမို့တော့
ငါနဲနဲ ရင်ခုန်နေတယ်"
"ဟား ဟား ဟား !!!ဟုတ်ပါပြီ ကလေးအဖေကြီးရယ်"
"မင်းကလဲကွာ... "
ဓန မရှက်စဖူး ရှက်သွားတော့ တေဇ အော်ရယ်ပါတော့သည်။ သူ့ချစ်ရတဲ့သူငယ်ချင်းကို ကြည့်ကာ စိတ်တော့မကောင်းမိ။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဓန ဒီနေ့ Company က နေ စောစော
ပြန်လာခဲ့သည်။ကောင်လေးကို ဆေးရုံသို့ပထမဆုံးဗိုက်အပ်ရမည်နေ့မို့သူရင်ထဲမှာ ပီတိနဲ့ပျော်ရွှင်မူ့တွေရောထွေးကာဘယ်လိုကြီးလဲမသိ မရိုးမယွနဲ့သူပျော်နေမိသည်။
သူပုံစံက အရမ်းကြီး over ဖြစ်နေမလား မသိပေ့မယ့် သူပျော်ရွှင်မူ့ ဝမ်းနည်းမူ့ စိတ်ချမ်းသာမူ့တွေက ထိုကောင်လေးနှင့် ပတ်သတ်လျှင် သူဘယ်သူ့ကိုမှဂရုမစိုက်နိုင်။
ဓန အပေါ်ထပ်သို့တတ်လာကာ သက်ပိုင်ရဲ့အခန်းတံခါးကိုဖြည်းငြင်းစွာဖွင့်လိုက်သည်။ကောင်လေးက ကုတင်ပေါ်တွင် ကွေးကွေးလေး အိပ်နေရှာသည်။
"ကလေး.. ထတော့လေ ဒီနေ့ဗိုက်ပြရမှာမလား ထတော့ကလေး"
ဓန ကလေး လက်ကလေးကိုင်ကာနိုးတော့ အွန်းအဲ လုပ်ကာ ပြန်အိပ်သွားသည်။ သူတစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်းအူယားနေမိသည်။
သူအဲ့လောက်ထိ မြတ်နိုးရသည် ချစ်ရသည် တန်ဖိုးထားရသည့် သူရဲ့ အသက် သူရဲ့ဘဝလေး ကိုသူစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မြတ်နိုးစွာ နုဖူးလေးကို ငုံနမ်းလိုက်သည်။
"ခွပ်!!!"
"အ့!!"
"ခင်များ !!!ခင်ဗျား
ဘာလုပ်တာလဲ ဘာလုပ်ပြန်ပြီလဲ သွား မထိနဲ့!!လာ မထိနဲ့!! "
"ကိုကို....ဘာမလုပ်ပါဘူး ကလေးရဲ့
ရဲ့ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး ။ ကိုကို
နမ်းရုံလေးပါပဲ နမ်းတာပါကလေးရဲ့...ကိုယ်ကိုယုံပါ"
"ခင်များကို ဘယ်သူထိခိုင်းလို့လဲ
မထိနဲ့ ရွံတယ်!! အရမ်းရွံ့တာမို့လာ မထိပါနဲ့"
"အေးပါ.... အေးပါကွာ ကိုကိုမှားပါတယ် ။အခုတော့ဆေးရုံသွားရမယ့်အချိန်ရောက်နေပြီထတော့နော် ကိုကိုတောင် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ"
"ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ။
ဘာလို့ ခင်များနဲ့သွားရမှာလဲ ကျုပ်ကိုကြီးရှိန်း ကို ဖုန်းဆက်ပြီပြီ သူနဲ့ပဲသွားမှာ အဲ့ကြောင့်လဲစောင့်နေတာ"
"ကလေး ....ကိုကိုကလေ"
"ခင်များနဲ့ကျုပ်ဘာမှမဆိုင်တော့ဘူး စာချုပ်ပေါ်က လက်မှတ် တစ်ခု
ကြောင့်သာခင်များက ကလေးရဲ့အဖေနေရာကရှိနေတာ။ ဒီလောက်နဲ့ပဲကိုယ်နေရာကိုသိပါ။နောက်တစ်ခါ ကျုပ်အသားကို လာမထိနဲ့ သတ်ပစ်မှာ!!!!"
"လုပ်ရက်လား... ကလေးက ကိုယ်ကို လုပ်ရဲလို့လား "
"ဟက်!!! မယုံရင် စမ်းကြည့်လိုက်လေ "
"ကလေးက သတ်ချင်ရင်လဲ ကို
ယ်သေဖို့အဆင်သင့်ပါပဲ"
"သွားစမ်းပါ !!!ခင်များခေါင်းထဲမှာ အတ္တတွေ ၊အငြိုးတွေ အနိုင်ယူမူ့တွေနဲ့ အောက်တန်းစား အတွေးတွေပဲရှိတာ "
"ကလေး မင်း!!!"
ဓန ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောလိုတော့၍ ဒေါသတွေကိုမြိုသိပ်ကာကျောခိုင်းကာ ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။
'စာချုပ်ပေါ်က လက်မှတ်တစ်ခုထဲလား ကလေးရာ...'
ဖြစ်ပြီးသွားပြီမို့ သက်ပိုင်က ဘာမင်္ဂလာပွဲမှမလုပ်ချင်။လက်မှတ်တောင်မှ တရားဝင်အကြင်လင်မယားဖြစ်အောင် တေဇ တို့ မနည်းချော့မောပြောကာ ထိုးခိုင်းမှ သူရဲ့ကလေးမျက်နာမငယ်ရအောင် ထိုးပေးလိုက်တာဖြစ်သည်။
'ကိုအများကြီးမျှော်လင့်ထားခဲ့တာလေ ။ကလေးနဲ့စကား ပြောခွင့်မရရင်တောင် ကိုယ်ဟာကလေးရဲ့အဖေပါဆိုပြီး လက်မှတ် ထိုးပေးချင်ခဲ့တာ။ ဆေးရုံမှာသူဂုဏ်ယူချင်ခဲ့တာလေ ခုတော့ခုတော့ ကွာ....'
ဓန ကုတင်ပေါ် အရုပ်ကြိုးပြတ်လဲ ကျကာ မျက်ရည်ကျမိသည်။
ရှိန်းရဲ့ကားသံကိုကြားတော့ သူတစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ။ပြတင်းနားအားယူကာထကြည့်တော့ ရှိန်း ကကလေးကို ကားပေါ်တင်ကာခေါ်သွားသည်။ ကားလေးက တစ်ရွေ့ရွေ့ ခြံထဲမှထွက်ခွာသွားသည်။
ထွက်သွားတာက ကားတစ်စီးနဲ့လူနှစ်ယောက်။။ သူကဘာလို့ နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ပါသွားသလို ခံစားနေရပါသလဲ။ သူနှလုံးသားအား တက်ကြိတ် သွားသလို ခံစားနေရပါသလဲ။ အရာအားလုံးဆုံးရူံးလိုက်ရသူလိုဗလာနတ္ထိ။
သူစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲအခန်းတွင်းရှိ ပစ္စည်းတွေ အကုန်သူ ရိုက်ခွဲပစါလိုက်တော့သည်။
"ဝုန်း!!!ဝုန်း! ခ!လွမ်း !!"
"အားးးးး!!"
"ဒုတ်!ဒုတ်!ဒုတ်!!"
နံရံကို လက်သီး ဖြင့်သူဆင့်ကာ ဆင့်ကာ ထိုးပြစ်လိုက်သည်။ လက်မှစီးကျလာသည့်သွေးတွေနဲ့နာကျင်မူ့တွေကသူရင်ထဲကနာကျင်မူ့ကိုစိုးစဥ်မျှမမှီ။
"ငါကြောင့် ငါကြောင့် ငါအတ္တ တွေ ငါအငြိူးတွေ ငါမာနတွေကြောင့်ငါအခုလိုဖြစ်နေရတာ...ဟာကွာ!! မင်းကွာ မင်းးးး"
ဓန အရုပ်ကျိူးပြတ်လဲကျသွားကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာအံကိုကြိတ်၍ငိုမိတော့သည်။
"မေမေ သားအဖြစ်ကို လာကြည့်ပါဦးဗျာ!! သား ကိုကယ်ပါဦး....သားကြာရင်ရူးတော့မယ်"
ကလေးတစ်ယောက်လို ပါးစပ်ကလဲအော်ဟစ်နေရင်း အမေ့ကိုသာတနေမိဆော့သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ကို သက်မင်းပိုင် ဝင်လို့ရပါပြီ"
ရှိန်းကပါ အတူလိုက်ဝင်ပေးတော့
ဆရာဝန်ကြီးက ပြုံးပြသည်။
"ဟော ...သားရှိန်းပါလား မောင်ဓန မပါဘူးလား "
ကောင်လေး မျက်နာပျက်သွားတာကို ရှိန်းမြင်လိုက်သည်။
"ဟုတ်.. ဆရာ ဓန ကမအားလို့ပါ "
"ဒါနဲ့ပဲကလေးအဖေ နေရာ မှားလာတယ်ပေါ့"
"ဟာ... ဆရာကလဲနောက်နေပြန်ပါပြီဗျာ"
ဆရာနဲ့ ရှိန်း ပြိုင်တူရယ်လိုက်ကြသည်။ သက်ပိုင်ကတော့မပြုံးနိုင်။
"ကလေးရောလူကြီးပါ ကျန်းမာရေး အနေထားအကုန် ကောင်းတယ်။ သေချာတော့ဂရုစိုက်ပေးရမယ်နော်။ လမ်းလျှောက်ပေးပါ ပင်ပန်းတာတွေမလုပ်ပါနဲ့ ။။ယောကျ်ားလေးကိုယ်ဝန်ဆောင်မို့ အရမ်းသတိထားရမယ် နော်သား ...။ မမွေးခင်ထိ အတူနေတာကို ရှောင်ကျဥ် ပေးပါ နေခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် အဖော်အသုံးပြုရပါမယ်"
သက်ပိုင် ဆရာစကား ကြောင့် ရှက်လွန်းလို့ ခေါင်းငုံ့သွားသည်။ ကိုကြီးရှိန်း ရှိနေတာမို့ နားရွက်တို့က ရဲကနဲ။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ....ဆရာ"
"နောက်နှစ်လ နေရင် ဘာလေးလဲ
သိရပါပြီ "
"ဟုတ် ...ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ ပြန်လိုက်ပါဦးမယ်"
"ကောင်းပါပြီ ဗျာ"
"ဟုတ် ...ခွင့်ပြုပါဦးဆရာ"
ရှိန်း ဆရာဝန်ကြီး အားနူတ်ဆက်ကာ ကောင်လေးအား တွဲ ၍ ဆေးရုံထဲမှထွက်လာခဲ့သည် ။
"ညီ ဘယ်သွားချင်သေးလဲဘာလုပ်ချင်သေးလဲ "
"ဟို အင်းလျားဘက် ခဏလောက်လေ ညှင်းခံချင်တယ် ကိုကြီး"
"ok.... ဖြစ်စေရမယ်ဗျာ "
အင်လျား ရောက်တော့ သက်ပိုင် ကားပေါ်ကဆင်းကာ ကားBODYကိုမှီ၍လေညှင်းခံလိုက်သည်။စိတ်ပင်ပန်းသမျှတွေအတိုးချရင်း လွပ်လပ်မူ့အရသာကိုသူခံစားနေရ၏။
"ညီ ဓန နဲ့ အဆင်ပြေအောင်ပြန်
နေဖို့မစဥ်းစားတော့ဘူးလား"
"လောလောဆယ်တော့ မဖြစ်နိုင်သေးဘူး။ ကျွန်တော် ရင်ထဲမှာနာကျင်ခံစားနေတုန်းပဲ ကိုကြီး..."
"ကိုယ် နားလည်ပါတယ် ဒါပေ့မယ့် အိမ်ထောင်တစ်ခု ဖြစ်လာပြီ ဆိုရင် ကလေးကမျက်နှာကလဲ ရှိသေးတယ်မလား "
"ကျွန်တော် ကြိုးစားပါ့မယ် ။ ဘာလဲ ကိုကြီးကပါသူဘက်ကလား "
"ဟားး.... မဟုတ်ရပါဘူးကွာ ကိုကြီးက အမြဲဒီ ချာတိတ်လေး ဘက်ကပါကွာ "
သူခေါင်းလေးပုတ်ရင်း ကိုကြီးကပြုံးတော့ သက်ပိုင်ငေးမိသွားသည်။
ကိုကြီးက သူအပေါ်တွင်တစ်ကယ်ကောင်းသည့် မိသားစုဝင်တစ်ယောက်ထက်ပိုပါသည်။သူအစ်ကို တစ်ယောက် ကောက်ရလိုက်သလိုပါပဲ။
ကိုကိုသာမရှိခဲလျှင်ကိုကြီးကို သူသေချာပေါက်ရွေးချယ်မိလိမ့်မယ်ထင် ။အခုတော့ထိုလူမှ လွှဲ၍ ဒီနှလုံးသားလေး မူပိုင်သည့်နှယ် ဘယ်သူမှ လက်ခံလို့မရတဲ့သူနှလုံးသားကိုသူ သိပ်စိတ်ပျက်မိသည်။ ထိုလူကိုမှဘာကြောင့်အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်ပျက်နေရတာလဲ။
"ဟိတ် ...ဘာတွေတွေးနေတာလဲ "
"ဘာမဟုတ်ပါဘူးဗျာ ကိုကြီးကို ဟို ကိုကြီးလူဆီက ပြန်လုမလားလို့ပါ "
"ဘယ်ကကိုကြီးလူ တုန်း တေဇကလဲ ကလေးကို ပါးစပ်ဖွာပြန်ပြီကွာ"
"မဟုတ်လို့လား... လုံးဝရှယ်အမိုက်စားကြီးဆို "
"တော်စမ်းပါ ...ကြည့်မရလို့ ခေါက်ထားတာ"
"အဲ့လိုလူတွေက ညားတတ်တယ်ဗျ ကျွန်တော် တော့ကျန်ရစ်ဖြစ်ပါပြီဗျာ..."
"ဟာ.... ဒီဗိုက်ကလေးကတော့ကွာ"
သူတို့ စိတ်လွှတ်လက်လွှတ် ရယ်မောလိုက်ကြသည်။
"ညီ...သားလေးမွေးရင် ကိုကြီးနာမည်ပါအောင်ပေးရမယ်နော် "
"ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘူး "
"ညီ... လို့"
"ဗျာ ...ဆို"
"ကိုယ်နာမည်ပါအောင်ပေး ပေးပါနော်.... တူလေးကိုအခုချက်ချင်းတောင်မြင်ချင်ပြီကွာ"
"ဟောဗျာ..."
သက်ပိုင်ရဲ့ရယ်သံတွေအင်းလျားကန်တစ်လျှောက် ပြန်လွင့်သွားတော့သည်။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
သက်ပိုင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည8နာရီပင်ထိုးနေပြီ ဖြစ်သည်။ အခုချိန်ထိဟိုလူရဲ့အရိပ်အယောင်တောင်သူမမြင်ရ။မတွေ့ချင်တာနဲ့ အတော်ပဲပေါ့။
သူ အသင့်ကြိုပြီး နွေးပေးထားသောနွားနို့အား ယူသောက်ကာ
ခြေလက်သန့်စင်ပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်တော့သည်။
ကလေးအိပ်နေသည့်ပုံလေး
အား ဓန laptop ပေါ်
တွင် ကြည့်၍ငိုမိပြန်ပါသည်။
"ကိုကို ကိုခွင့်လွတ်ပေးပါတော့ ကလေးရယ် ကိုကို ဒီလိုကြီးကြာကြာနေရင် ကိုကိုရူးရလိမ့်မယ်ကလေးရဲ့.."
ဓန ကောင်လေးအိပ်တာသေချာမှအခန်းထဲသို့ဝင်ကာအနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီးမျက်လုံးတို့ကိုမှိတ်လိုက်သည်။
ဓန နေ့စဥ်လုပ်နေကြအလုပ်တစ်ခု
။ကောင်လေး အိပ်မောကျနေလျှင်သူဝင်အိပ်မည် ကောင်လေး
မထခင် သူအခန်းသူပြန်မည်။
သူဒီကိုယ်သင်းနံလေးမှ မရလျှင် သူတစ်ကယ်ရူးသွားရတော့မည်။ ဒီကောင်လေး နဲ့ထိတွေ့မှသာ နှစ်ခြိုက်စွာသူအိပ်ပျော်တတ်သည့်အကျင့်ကဖျောက်မရတော့ပေ။ ဓန ဒီညလဲ ဒီရနံ့တွေနဲ့ ထုံမွှန်နွေးထွေးစွာအိပ်စက်လိုက်တော့သည်။
ထိုစဥ် မျက်လုံးဖွင့်လာတဲကောင်လေးတစ်ယောက် မသိမသာနှုတ်ခမ်းများက ပြုံးယောင်သမ်းသွားသည်။
ဒီရင်ခွင် ဒီအငွေ့သက်တွေနဲ့ နေသားကြနေတဲ့ နှလုံးသားကိုလည်း သူ့ရဲ့ဦးနှောက် ကမလွန်ဆန်နိုင်ပါ။
'အော်...ခက်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်
အနားမှာ လူတစ်ယောက်လုံး
လာအိပ်နေတာ မသိရအောင် ကျွန်တော် က မူကြိုကလေးမှမဟုတ်တာဗျာ.....'
ဒီလောက်ထိ လူကြီး ပိန်းလိမ့်မည် သူမထင်ခဲ့မိ....
Ah Shin💛
(စာတွေပြန်ပြင်ရတာမောလိုက်တာလူတွေရယ် တစ်ယောက်တစ်ချက်နမ်းသွားကြပါလား😁)
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဓန အိမ္ျပန္ရာက္လာတဲ့ေနထဲကစ၍ ကေလး အတြက္ တစ္ရက္ မွမျပတ္ပဲ မနက္စာကို သူကိုယ္တိုင္ျပင္ေပးြဖစ္သည္။
ကေလးြကိုက္တတ္တာေလးေတြကိုြကိုးစားကာ သူခ်က္ေပးြဖစ္၏။
မဘုတ္က သူခ်က္ပါ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္လက္မခံ။အစစအရာရာသူကိုယ္တိုင္ပဲလုပ္ေပးခ်င္သည္။
သူခ်က္တာသိလ်ွင္ မစားမည္ဆို၍ ကေလးမနိုးခင္ မနက္ေအစာြကီးထ၍ သူခ်က္ျပုတ္သည္။
Company နဲ့အိမ္ သူပင္ပန္းေသာ္လဲတစ္ခ်က္မျငီးရက္၊ ကေလးသူ့အေပါ္ျပန္အျမင္ြကည္ဖို့သာသူေမ်ွာ္လင့္မိသည္။
ေကာင္ေလးကသူကို့ နဲနဲမွအေတြ့မခံေတြ့လ်ွင္ေတာင္ေရွာင္ထြက္သြားတတ္သည္။ လမ္းျပန္ေလ်ွာက္နိုင္ေနျပီဆို့ေပ့မယ့္ မေပါ့မပါးနဲ့မို့ သူအိမ္ေအာက္ကိုပင္မဆင္းေစခ်င္ေသးပါ။
ကေလးအတြက္ မနက္စာ သြားပို့သည္ဆိုတာနဲ့ ဓန အခန္းထဲေျပး
ဝင္ျပီး laptop ကိုဖြင့္ကာ ကေလးရဲ့ ပုံရိပ္ေလးကို တစ္စိမ့္စိမ့္ ြကည့္ရသည္မွာ သူရဲ့ေန့စဥ္အလုပ္တစ္ခု။
သူေြကာင့္ သက္ပိုင္ စိတ္ဒဏ္ရေနျပီး သူကိုေတြ့လ်ွင္ ေြကာက္ရြံ မုန္းတီးေနသည့္ပုံစံမ်ိုးနဲ့ သူကိုလဲအျမဲေရွာင္ေနတတ္သည္။ ေကာင္ေလးရဲ့အျပုအမူေတြကို ရင္ထဲမေကာင္းေပ့မယ့္ ကိုယ္အျပစ္နဲ့ကိုယ္မို့ ဘာမွမတတ္နိုင္။
"ကိုကို... မင္းအနားမွာအရင္လိုအျမန္ဆုံးျပန္ေနခြင့္ရခ်င္ျပီးကေလးရယ္"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
BHONE Group.....
ဓန Company ကို အရင္လို အျမဲေတာ့မလာြဖစ္။အိမ္ကေနသာ ေတဇ ပို့ေပးေသာ Mail ေတြ ကိုသူစစ္ေပးြဖစ္သည္။ အေရးြကီးမွသာ သူလာြဖစ္ေတာ့သည္။
သူ ဝင္လာတာနွင့္ ဝန္ထမ္းေတြအကုန္ မက္တပ္ရပ္ကာ နူတ္ဆက္ြကသည္။ ဓန တစ္ခ်က္ေဝွ့ြကည့္လိုက္ျပီး
"အားလုံးပဲ အလုပ္လုပ္ရတာအဆင္ေျပြကလား "
"ေျပပါတယ္boss! !!"
"ေအး....လိုတာရွိရင္ ေတဇနဲ့မဟန္နီကို ေျပာပါ။ ကူညီေတာင္းစရာရွိရင္လဲ အားမနာပဲ ေျပာလို့ရတယ္ ဟုတ္ျပီလား..."
"ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ boss"
အားလုံးညီတူေြဖြကေတာ့ ဓန ျပုံးလိုက္သည္။
"ငါတို့က တစ္ေလွထဲစီး တစ္ေရထဲေသာက္ မိသားစုေတြပဲစည္းစည္းလုံးလုံးရိုင္းပင္းကူညီျပီးေနသြားြကတာေပါ့ ကဲကဲ ထိုင္ြက ထိုင္ြက..."
အားလုံးက အံအားသင့္ကာ က်န္ခဲ့ြကသည္။ boss က မလိုအပ္လ်ွင္စကားပင္မေျပာ။ လုပ္ေပးစရာရွိလ်ွင္Company အက်ိုးေဆာင္ မွာသာေျပာခြင့္ရွိသည္။အခုမွဘာစိတ္ကူးေပါက္လို့လဲမသိနဲနဲေတာ့ ထူးဆန္းသည္ဟုအားလုံးထင္ေနြကသည္။
သူ့ စိတ္ေတြကို အတတ္နိုင္ဆုံးျပင္
ေနသည္မွာေကာင္ေလးေြကာင့္ဆိုတာ သူမေျပာလို၊ လူေတြသိစရာလဲ မလိုအပ္ပါ။ ကေလးအတြက္ သူ့ကိုယ္သူအတတ္နိုင္ဆုံးေျပာင္းလဲဖို့ြကိုးစားေနမိသည္။
"ဓန...သက္ပိုင္.... သက္သာရဲ့လား ေနေရာေကာင္းေနျပီလား"
ေတဇ အသံေြကာင့္ ဓန ေဘာပင္ကိုခ်ကာ ေမာ့ြကည့္လိုက္သည္။
"ကေလးက ေကာင္းပါတယ္"
"အဲ့ဒါဆို မင္းက မေကာင္းဘူးေပါ့"
"အဲ့လိုလဲ မဟုတ္ပါဘူး "
"ဘာလဲဟ မင္းဟာက မရွင္း မရွင္းနဲ့"
"သက္ပိုင္ ကငါကိုမုန္းေနေသး
တယ္ကြာ ငါမခံစားနိုင္ေတာ့
ဘူး ေတဇ ြကာရင္ငါရူးေတာ့မယ္"
"ငါမင္းကို အြကိမ္ြကိမ္ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္မလား ဓန ...သက္ပိုင္က မင္းအပိုင္မို့မင္းထားရေနေစရာသြားမယ့္ကေလးပါ။ မင္းဘက္က ညင္သာပါ။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပာဆိုဆက္ဆံပါ လက္မပါပါနဲ့ ငါခဏ ခဏ မေျပာဘူးလား သတိမေပးခဲ့ဘူးလားဟမ္!!!"
"ငါမေကာင္းတာပါ ေတဇရာ ေကာင္ေလးနဲ့ေတြ့ရင္ ငါစိတ္ေတြ အကုန္ လြွတ္ထြက္ကုန္တာ ဘာေြကာင္လဲငါကိုယ္ငါလဲမသိေတာ့ဘူးကြာ.... "
"ခဏပါ... သက္ပိုင္လဲ ကေလးမ်က္နွာျမင္ရင္ စိတ္ေျပသြားမွာပါ"
"ငါလဲ အဲ့လိုပဲ ေမ်ွာ္လင့္ေနရတာပါပဲကြာ။ အခုဆို ကေလးငါ့ကိုျမင္ရင္ေရွာင္ေနေတာ့တာ။ငါလဲ သူထြက္သြားမွာ ဆိုးလို့ဘာမွမေျပာရဲဘူး ေတဇရာ ငါအရမ္းခံစားရတယ္"
"ငါနားလည္ပါတယ္.. သားြကီးရာ"
"US က ကိစ္စ မင္းဘယ္လို လုပ္လိုက္လဲ ေတဇ "
"အဲ့ေကာင္ကိုငါ
Engineer ကို တိုက္ေပါ္က တမင္ြကံစည္ တြန္းခ်မူ့နဲ့အထဲကိုထည့္လိုက္ျပီ။ ဟိုဘက္ကလဲ တရားခံက ဝန္ခံလိုက္ေတာ့ ေက်ေအးလိုက္ျပီေလ Site ဇယားကလဲ ရွိန္း ဘဲြကီးေြကာင့္ ျငိမ္သြားျပီ..."
"ေအာ္..."
"အံၾသစရာတစ္ခုကအဲ့ေကာင္ေလး အထဲေရာက္သြားတဲ့ ထိ ဦးျမမာန္ ခိုင္းလို့လုပ္ရတယ္ဆိုတာ တစ္ခြန္း ေျပာမသြားဘူး "
"သစ္စာေတာ္ခံြကီးေပါ့ ဟြန္း"
"ေအး သူတို့ြကား ဘာေတြရွိလဲေတာ့ ငါလဲမသိဘူး "
"ေတဇ ....ငါဦးျမမာန္ကို စုတ္ျပတ္သတ္သြားေအာင္ လုပ္ခ်င္တယ္ "
"သူက ဟိုမွာအေြခခိုင္တဲ့သူေနာ္ ဓန
မင္းလြယ္ပါ့မလား "
"ငါ စီစဥ္ျပီးသားပါ...."
"မင္းသူ့Company ကို Hack မလို့လား "
"အြန္း....ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေတာ့တဲထိ ေထာင္ထဲမွာ အရိုး ေဆြး သြားေအာင္ ငါလုပ္မယ္။ အဲ့လူကိုငါ့ကိုလာရန္စတဲ့အတြက္ေနာင္တအြကီးက်ယ္ ရသြားေစရမယ္ "
ဓန သည္ ေက်ာင္းေနစဥ္ US မွာထဲက Hackers ေတြနဲ့လည္ပင္းဖက္ေပါင္းလာတာသူအသိဆုံးြဖစ္သည္။ ေဆာ့ဝဲလ္Hacker ပိုင္းြဖင့္ သိပ္ကို က်ြမ္းက်င္အဆင့္ေတြဆိုေပ့မယ္ သူဓန အတြက္စိတ္ပူမိသည္။
ဦးျမမာန္ ယုတ္မာတတ္တာ ေတဇ သိသည္။ ေနာက္ဆုံးထိ မစားရလ်ွင္ သဲနဲ့ ပတ္တတ္ သည့္လူစားမ်ိုး။ ဓန ကလဲသူလုပ္မည္ဆိုလ်ွင္ သိြကားမင္း ဆင္းတားေတာင္မရ။ တားေနမယ့္အစားအနားကေနအေကာင္းဆုံးSupport ေပးဖို့သာသူေတြးထားလိုက္ေတာ့သည္။
"ေတဇ ငါ ဒီေန့ေစာေစာ ျပန္မယ္။ သက္ပိုင္ ဒီေန့ဗိုက္ျပရမယ္ေန့ ။ ငါ ဆရာဝန္ြကီး နဲ့ခ်ိန္းထားတယ္"
"တစ္ေယာက္ ထဲရရဲ့လား "
"ရပါတယ္ ပထမဆုံးမို့ေတာ့
ငါနဲနဲ ရင္ခုန္ေနတယ္"
"ဟား ဟား ဟား !!!ဟုတ္ပါျပီ ကေလးအေဖြကီးရယ္"
"မင္းကလဲကြာ... "
ဓန မရွက္စဖူး ရွက္သြားေတာ့ ေတဇ ေအာ္ရယ္ပါေတာ့သည္။ သူ့ခ်စ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ြကည့္ကာ စိတ္ေတာ့မေကာင္းမိ။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဓန ဒီေန့ Company က ေန ေစာေစာ
ျပန္လာခဲ့သည္။ေကာင္ေလးကို ေဆးရုံသို့ပထမဆုံးဗိုက္အပ္ရမည္ေန့မို့သူရင္ထဲမွာ ပီတိနဲ့ေပ်ာ္ရြွင္မူ့ေတြေရာေထြးကာဘယ္လိုြကီးလဲမသိ မရိုးမယြနဲ့သူေပ်ာ္ေနမိသည္။
သူပုံစံက အရမ္းြကီး over ြဖစ္ေနမလား မသိေပ့မယ့္ သူေပ်ာ္ရြွင္မူ့ ဝမ္းနည္းမူ့ စိတ္ခ်မ္းသာမူ့ေတြက ထိုေကာင္ေလးနွင့္ ပတ္သတ္လ်ွင္ သူဘယ္သူ့ကိုမွဂရုမစိုက္နိုင္။
ဓန အေပါ္ထပ္သို့တတ္လာကာ သက္ပိုင္ရဲ့အခန္းတံခါးကိုြဖည္းျငင္းစြာဖြင့္လိုက္သည္။ေကာင္ေလးက ကုတင္ေပါ္တြင္ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနရွာသည္။
"ကေလး.. ထေတာ့ေလ ဒီေန့ဗိုက္ျပရမွာမလား ထေတာ့ကေလး"
ဓန ကေလး လက္ကေလးကိုင္ကာနိုးေတာ့ အြန္းအဲ လုပ္ကာ ျပန္အိပ္သြားသည္။ သူတစ္စိမ့္စိမ့္ြကည့္ရင္းအူယားေနမိသည္။
သူအဲ့ေလာက္ထိ ျမတ္နိုးရသည္ ခ်စ္ရသည္ တန္ဖိုးထားရသည့္ သူရဲ့ အသက္ သူရဲ့ဘဝေလး ကိုသူစိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ ျမတ္နိုးစြာ နုဖူးေလးကို ငုံနမ္းလိုက္သည္။
"ခြပ္!!!"
"အ့!!"
"ခင္မ်ား !!!ခင္ဗ်ား
ဘာလုပ္တာလဲ ဘာလုပ္ျပန္ျပီလဲ သြား မထိနဲ့!!လာ မထိနဲ့!! "
"ကိုကို....ဘာမလုပ္ပါဘူး ကေလးရဲ့
ရဲ့ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး ။ ကိုကို
နမ္းရုံေလးပါပဲ နမ္းတာပါကေလးရဲ့...ကိုယ္ကိုယုံပါ"
"ခင္မ်ားကို ဘယ္သူထိခိုင္းလို့လဲ
မထိနဲ့ ရြံတယ္!! အရမ္းရြံ့တာမို့လာ မထိပါနဲ့"
"ေအးပါ.... ေအးပါကြာ ကိုကိုမွားပါတယ္ ။အခုေတာ့ေဆးရုံသြားရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီထေတာ့ေနာ္ ကိုကိုေတာင္ အဆင္သင့္ြဖစ္ေနျပီ"
"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ ။
ဘာလို့ ခင္မ်ားနဲ့သြားရမွာလဲ က်ုပ္ကိုြကီးရွိန္း ကို ဖုန္းဆက္ျပီျပီ သူနဲ့ပဲသြားမွာ အဲ့ေြကာင့္လဲေစာင့္ေနတာ"
"ကေလး ....ကိုကိုကေလ"
"ခင္မ်ားနဲ့က်ုပ္ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ဘူး စာခ်ုပ္ေပါ္က လက္မွတ္ တစ္ခု
ေြကာင့္သာခင္မ်ားက ကေလးရဲ့အေဖေနရာကရွိေနတာ။ ဒီေလာက္နဲ့ပဲကိုယ္ေနရာကိုသိပါ။ေနာက္တစ္ခါ က်ုပ္အသားကို လာမထိနဲ့ သတ္ပစ္မွာ!!!!"
"လုပ္ရက္လား... ကေလးက ကိုယ္ကို လုပ္ရဲလို့လား "
"ဟက္!!! မယုံရင္ စမ္းြကည့္လိုက္ေလ "
"ကေလးက သတ္ခ်င္ရင္လဲ ကို
ယ္ေသဖို့အဆင္သင့္ပါပဲ"
"သြားစမ္းပါ !!!ခင္မ်ားေခါင္းထဲမွာ အတ္တေတြ ၊အျငိုးေတြ အနိုင္ယူမူ့ေတြနဲ့ ေအာက္တန္းစား အေတြးေတြပဲရွိတာ "
"ကေလး မင္း!!!"
ဓန ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာလိုေတာ့၍ ေဒါသေတြကိုျမိုသိပ္ကာေက်ာခိုင္းကာ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ။
'စာခ်ုပ္ေပါ္က လက္မွတ္တစ္ခုထဲလား ကေလးရာ...'
ြဖစ္ျပီးသြားျပီမို့ သက္ပိုင္က ဘာမင္္ဂလာပြဲမွမလုပ္ခ်င္။လက္မွတ္ေတာင္မွ တရားဝင္အြကင္လင္မယားြဖစ္ေအာင္ ေတဇ တို့ မနည္းေခ်ာ့ေမာေျပာကာ ထိုးခိုင္းမွ သူရဲ့ကေလးမ်က္နာမငယ္ရေအာင္ ထိုးေပးလိုက္တာြဖစ္သည္။
'ကိုအမ်ားြကီးေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့တာေလ ။ကေလးနဲ့စကား ေျပာခြင့္မရရင္ေတာင္ ကိုယ္ဟာကေလးရဲ့အေဖပါဆိုျပီး လက္မွတ္ ထိုးေပးခ်င္ခဲ့တာ။ ေဆးရုံမွာသူဂုဏ္ယူခ်င္ခဲ့တာေလ ခုေတာ့ခုေတာ့ ကြာ....'
ဓန ကုတင္ေပါ္ အရုပ္ြကိုးျပတ္လဲ က်ကာ မ်က္ရည္က်မိသည္။
ရွိန္းရဲ့ကားသံကိုြကားေတာ့ သူတစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲ။ျပတင္းနားအားယူကာထြကည့္ေတာ့ ရွိန္း ကကေလးကို ကားေပါ္တင္ကာေခါ္သြားသည္။ ကားေလးက တစ္ေရြ့ေရြ့ ြခံထဲမွထြက္ခြာသြားသည္။
ထြက္သြားတာက ကားတစ္စီးနဲ့လူနွစ္ေယာက္။။ သူကဘာလို့ နွလုံးသားတစ္ခုလုံး ပါသြားသလို ခံစားေနရပါသလဲ။ သူနွလုံးသားအား တက္ြကိတ္ သြားသလို ခံစားေနရပါသလဲ။ အရာအားလုံးဆုံးရူံးလိုက္ရသူလိုဗလာနတ္ထိ။
သူစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲအခန္းတြင္းရွိ ပစ္စည္းေတြ အကုန္သူ ရိုက္ခြဲပစါလိုက္ေတာ့သည္။
"ဝုန္း!!!ဝုန္း! ခ!လြမ္း !!"
"အားးးးး!!"
"ဒုတ္!ဒုတ္!ဒုတ္!!"
နံရံကို လက္သီး ြဖင့္သူဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ထိုးျပစ္လိုက္သည္။ လက္မွစီးက်လာသည့္ေသြးေတြနဲ့နာက်င္မူ့ေတြကသူရင္ထဲကနာက်င္မူ့ကိုစိုးစဥ္မ်ွမမွီ။
"ငါေြကာင့္ ငါေြကာင့္ ငါအတ္တ ေတြ ငါအျငိူးေတြ ငါမာနေတြေြကာင့္ငါအခုလိုြဖစ္ေနရတာ...ဟာကြာ!! မင္းကြာ မင္းးးး"
ဓန အရုပ္က်ိူးျပတ္လဲက်သြားကာ ြကမ္းျပင္ေပါ္တြင္ထိုင္ကာအံကိုြကိတ္၍ငိုမိေတာ့သည္။
"ေမေမ သားအြဖစ္ကို လာြကည့္ပါဦးဗ်ာ!! သား ကိုကယ္ပါဦး....သားြကာရင္ရူးေတာ့မယ္"
ကေလးတစ္ေယာက္လို ပါးစပ္ကလဲေအာ္ဟစ္ေနရင္း အေမ့ကိုသာတေနမိေဆာ့သည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ကို သက္မင္းပိုင္ ဝင္လို့ရပါျပီ"
ရွိန္းကပါ အတူလိုက္ဝင္ေပးေတာ့
ဆရာဝန္ြကီးက ျပုံးျပသည္။
"ေဟာ ...သားရွိန္းပါလား ေမာင္ဓန မပါဘူးလား "
ေကာင္ေလး မ်က္နာပ်က္သြားတာကို ရွိန္းျမင္လိုက္သည္။
"ဟုတ္.. ဆရာ ဓန ကမအားလို့ပါ "
"ဒါနဲ့ပဲကေလးအေဖ ေနရာ မွားလာတယ္ေပါ့"
"ဟာ... ဆရာကလဲေနာက္ေနျပန္ပါျပီဗ်ာ"
ဆရာနဲ့ ရွိန္း ျပိုင္တူရယ္လိုက္ြကသည္။ သက္ပိုင္ကေတာ့မျပုံးနိုင္။
"ကေလးေရာလူြကီးပါ က်န္းမာေရး အေနထားအကုန္ ေကာင္းတယ္။ ေသခ်ာေတာ့ဂရုစိုက္ေပးရမယ္ေနာ္။ လမ္းေလ်ွာက္ေပးပါ ပင္ပန္းတာေတြမလုပ္ပါနဲ့ ။။ေယာက်္ားေလးကိုယ္ဝန္ေဆာင္မို့ အရမ္းသတိထားရမယ္ ေနာ္သား ...။ မေမြးခင္ထိ အတူေနတာကို ေရွာင္က်ဥ္ ေပးပါ ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အေဖာ္အသုံးျပုရပါမယ္"
သက္ပိုင္ ဆရာစကား ေြကာင့္ ရွက္လြန္းလို့ ေခါင္းငုံ့သြားသည္။ ကိုြကီးရွိန္း ရွိေနတာမို့ နားရြက္တို့က ရဲကနဲ။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ....ဆရာ"
"ေနာက္နွစ္လ ေနရင္ ဘာေလးလဲ
သိရပါျပီ "
"ဟုတ္ ...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္"
"ေကာင္းပါျပီ ဗ်ာ"
"ဟုတ္ ...ခြင့္ျပုပါဦးဆရာ"
ရွိန္း ဆရာဝန္ြကီး အားနူတ္ဆက္ကာ ေကာင္ေလးအား တြဲ ၍ ေဆးရုံထဲမွထြက္လာခဲ့သည္ ။
"ညီ ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ "
"ဟို အင္းလ်ားဘက္ ခဏေလာက္ေလ ညွင္းခံခ်င္တယ္ ကိုြကီး"
"ok.... ြဖစ္ေစရမယ္ဗ်ာ "
အင္လ်ား ေရာက္ေတာ့ သက္ပိုင္ ကားေပါ္ကဆင္းကာ ကားBODYကိုမွီ၍ေလညွင္းခံလိုက္သည္။စိတ္ပင္ပန္းသမ်ွေတြအတိုးခ်ရင္း လြပ္လပ္မူ့အရသာကိုသူခံစားေနရ၏။
"ညီ ဓန နဲ့ အဆင္ေျပေအာင္ျပန္
ေနဖို့မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား"
"ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မြဖစ္နိုင္ေသးဘူး။ က်ြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာနာက်င္ခံစားေနတုန္းပဲ ကိုြကီး..."
"ကိုယ္ နားလည္ပါတယ္ ဒါေပ့မယ့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ြဖစ္လာျပီ ဆိုရင္ ကေလးကမ်က္နွာကလဲ ရွိေသးတယ္မလား "
"က်ြန္ေတာ္ ြကိုးစားပါ့မယ္ ။ ဘာလဲ ကိုြကီးကပါသူဘက္ကလား "
"ဟားး.... မဟုတ္ရပါဘူးကြာ ကိုြကီးက အျမဲဒီ ခ်ာတိတ္ေလး ဘက္ကပါကြာ "
သူေခါင္းေလးပုတ္ရင္း ကိုြကီးကျပုံးေတာ့ သက္ပိုင္ေငးမိသြားသည္။
ကိုြကီးက သူအေပါ္တြင္တစ္ကယ္ေကာင္းသည့္ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ထက္ပိုပါသည္။သူအစ္ကို တစ္ေယာက္ ေကာက္ရလိုက္သလိုပါပဲ။
ကိုကိုသာမရွိခဲလ်ွင္ကိုြကီးကို သူေသခ်ာေပါက္ေရြးခ်ယ္မိလိမ့္မယ္ထင္ ။အခုေတာ့ထိုလူမွ လြွဲ၍ ဒီနွလုံးသားေလး မူပိုင္သည့္နွယ္ ဘယ္သူမွ လက္ခံလို့မရတဲ့သူနွလုံးသားကိုသူ သိပ္စိတ္ပ်က္မိသည္။ ထိုလူကိုမွဘာေြကာင့္အဲ့ေလာက္ထိ ြဖစ္ပ်က္ေနရတာလဲ။
"ဟိတ္ ...ဘာေတြေတြးေနတာလဲ "
"ဘာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ကိုြကီးကို ဟို ကိုြကီးလူဆီက ျပန္လုမလားလို့ပါ "
"ဘယ္ကကိုြကီးလူ တုန္း ေတဇကလဲ ကေလးကို ပါးစပ္ဖြာျပန္ျပီကြာ"
"မဟုတ္လို့လား... လုံးဝရွယ္အမိုက္စားြကီးဆို "
"ေတာ္စမ္းပါ ...ြကည့္မရလို့ ေခါက္ထားတာ"
"အဲ့လိုလူေတြက ညားတတ္တယ္ဗ် က်ြန္ေတာ္ ေတာ့က်န္ရစ္ြဖစ္ပါျပီဗ်ာ..."
"ဟာ.... ဒီဗိုက္ကေလးကေတာ့ကြာ"
သူတို့ စိတ္လြွတ္လက္လြွတ္ ရယ္ေမာလိုက္ြကသည္။
"ညီ...သားေလးေမြးရင္ ကိုြကီးနာမည္ပါေအာင္ေပးရမယ္ေနာ္ "
"ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူး "
"ညီ... လို့"
"ဗ်ာ ...ဆို"
"ကိုယ္နာမည္ပါေအာင္ေပး ေပးပါေနာ္.... တူေလးကိုအခုခ်က္ခ်င္းေတာင္ျမင္ခ်င္ျပီကြာ"
"ေဟာဗ်ာ..."
သက္ပိုင္ရဲ့ရယ္သံေတြအင္းလ်ားကန္တစ္ေလ်ွာက္ ျပန္လြင့္သြားေတာ့သည္။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
သက္ပိုင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည8နာရီပင္ထိုးေနျပီ ြဖစ္သည္။ အခုခ်ိန္ထိဟိုလူရဲ့အရိပ္အေယာင္ေတာင္သူမျမင္ရ။မေတြ့ခ်င္တာနဲ့ အေတာ္ပဲေပါ့။
သူ အသင့္ြကိုျပီး ေနြးေပးထားေသာနြားနို့အား ယူေသာက္ကာ
ေြခလက္သန့္စင္ျပီး အိပ္ယာဝင္လိုက္ေတာ့သည္။
ကေလးအိပ္ေနသည့္ပုံေလး
အား ဓန laptop ေပါ္
တြင္ ြကည့္၍ငိုမိျပန္ပါသည္။
"ကိုကို ကိုခြင့္လြတ္ေပးပါေတာ့ ကေလးရယ္ ကိုကို ဒီလိုြကီးြကာြကာေနရင္ ကိုကိုရူးရလိမ့္မယ္ကေလးရဲ့.."
ဓန ေကာင္ေလးအိပ္တာေသခ်ာမွအခန္းထဲသို့ဝင္ကာအေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္ျပီးမ်က္လုံးတို့ကိုမွိတ္လိုက္သည္။
ဓန ေန့စဥ္လုပ္ေနြကအလုပ္တစ္ခု
။ေကာင္ေလး အိပ္ေမာက်ေနလ်ွင္သူဝင္အိပ္မည္ ေကာင္ေလး
မထခင္ သူအခန္းသူျပန္မည္။
သူဒီကိုယ္သင္းနံေလးမွ မရလ်ွင္ သူတစ္ကယ္ရူးသြားရေတာ့မည္။ ဒီေကာင္ေလး နဲ့ထိေတြ့မွသာ နွစ္ြခိုက္စြာသူအိပ္ေပ်ာ္တတ္သည့္အက်င့္ကေဖ်ာက္မရေတာ့ေပ။ ဓန ဒီညလဲ ဒီရနံ့ေတြနဲ့ ထုံမြွန္ေနြးေထြးစြာအိပ္စက္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုစဥ္ မ်က္လုံးဖြင့္လာတဲေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ မသိမသာနွုတ္ခမ္းမ်ားက ျပုံးေယာင္သမ္းသြားသည္။
ဒီရင္ခြင္ ဒီအေငြ့သက္ေတြနဲ့ ေနသားြကေနတဲ့ နွလုံးသားကိုလည္း သူ့ရဲ့ဦးေနွာက္ ကမလြန္ဆန္နိုင္ပါ။
'ေအာ္...ခက္လိုက္တာ ကိုကိုရယ္
အနားမွာ လူတစ္ေယာက္လုံး
လာအိပ္ေနတာ မသိရေအာင္ က်ြန္ေတာ္ က မူြကိုကေလးမွမဟုတ္တာဗ်ာ.....'
ဒီေလာက္ထိ လူြကီး ပိန္းလိမ့္မည္ သူမထင္ခဲ့မိ....
Ah Shin💛
(စာေတြျပန္ျပင္ရတာေမာလိုက္တာလူေတြရယ္ တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္နမ္းသြားြကပါလား😁)
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>