Zawgyi
အခန္း ၁၂၇- ဒါဟာႀကီးမားတဲ့စိန္ေခၚမႈတစ္ခု!
Maryသည္ Monroeကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႕ဖက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္လုံးမွိတ္ကာ အနားယူၾကသည္။
႐ုတ္တရက္ Maryသည္ သူမ၏မ်က္စိကို ဖြင့္လိုက္သည္။ "ဒါေပမယ့္ ရွင့္ရဲ႕အလင္းေခ်ာင္းက ကြၽန္မကို ေထာက္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ တကယ္အိပ္ေပ်ာ္ပါ့မလား?"
Monroeက ၿပဳံးျပသည္။ "ကိုယ္ မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး။ ဘယ္လိုလဲ... မင္းလက္နဲ႔အရင္ကူညီပါ့လား"
Monroeက ေနာက္ေျပာင္ေနေပမယ့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ Maryလွည့္ၿပီး ထထိုင္လိုက္တယ္။
"ေကာင္းၿပီ!"
Maryသည္ ဝတ္စုံ ရွာလိုက္ကာ သူမေဘးနားရွိ ရွပ္အက်ႌကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး Monroe၏လက္ကို ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္လိုက္သည္။
"ေဟး..." Monroeက ျငင္းခ်င္သည္။
ဒါေပမယ့္ Maryက သူ႔ကို ကိုင္ထားၿပီး "ကြၽန္မ မျငင္းခဲ့ဘူး" လို႔ ေျပာတယ္။
သူမဆိုလိုသည္မွာ သူနာခံမႈရွိရန္ျဖစ္သည္။
Monroeသည္ ကူကယ္ရာမဲ့ ေခါင္းငုံ႔ကာ Mary သူ႔လက္ကို ဆြဲမထားသည့္ တိုင္ေအာင္ သူမလုပ္တာကို ၾကည့္ေနသည္ ။
သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ထက္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ Monroe မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ ေသခ်ာတာေပါ့ သူ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေပမယ့္... သူမ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားလဲဆိုတာ ျမင္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ခ်ဳပ္ေႏွာင္လိုက္တယ္။
Maryသည္ Monroe၏ေျခေထာက္မ်ားၾကားတြင္ ဒူးမေထာက္ခင္ တီရွပ္အသစ္လဲရန္ အဝတ္လဲခန္းသို႔ အရင္ေျပးသြားခဲ့သည္။
"အဟမ္း! ကြၽန္မစေတာ့မယ္!"
Monroeသည္ သူမကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္ေနမိသည္။ "Mmm! စလိုက္ရေအာင္!"
Mary အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္ေတာ့ Monroe ရယ္ေမာလိုက္သည္။
Maryသည္ Monroe၏ေပါင္ကို အေပ်ာ္သေဘာျဖင့္ ထိုးလိုက္သည္။ "ဘာရယ္တာလဲ!"
Monroeက သူ႔လည္ေခ်ာင္းကို ရွင္းလိုက္တယ္။ "မဟုတ္ဘူး... မင္းက ႀကီးမားတဲ့စိန္ေခၚမႈကို ရင္ဆိုင္ရသလိုပဲလို႔ ကိုယ္ခံစားရတယ္။ ပုံမွန္အတိုင္းပဲ။ တျခားဘာမွ မဆိုလိုဘူး ကေလးရဲ႕!"
Maryက ဘာမွ မေျပာဘူး။
"ကြၽန္မမွာ အေတြ႕အႀကဳံမရွိဘူး! ဘာလို႔ စိန္ေခၚမႈႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္ရမွာလဲ။"
Monroe ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားသည္။ "မင္းအရင္က ခ်ိန္းေတြ႕ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးေတြက သာမာန္လူေတြလား"
Maryက "ကြၽန္မမွာ ရည္းစားတစ္ေယာက္ပဲ ရွိခဲ့တယ္။ Harry ကြၽန္မကအရမ္းလွေပမဲ့ သူကေတာ့ ပုံမွန္မဟုတ္တာမို႔ အႀကိမ္အနည္းငယ္ နမ္းၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ဘာခံစားခ်က္မွမရွိဘဲ လမ္းခြဲခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူသာမန္လို႔ ရွင္ေရာထင္လား"
Monroe ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ "ကိုယ္နားလည္ပါတယ္၊ သူက ေယာက္်ားေတြကို ႀကိဳက္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္!"
Maryသည္ Monroeကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ "ရွင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနတာက အရင္က ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ထိဖူးတယ္လို႔ ဆိုလိုတာလား။"
Monroeက ရယ္သည္။ "ေဘဘီ! ေသခ်ာေပါက္ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္က မိန္းမေတြကိုပဲ ႀကိဳက္တာ။ ကိုယ္က လိင္တူခ်စ္သူ မဟုတ္ဘူး။ ေနာင္... မင္းသိမွာပါ!"
Monroe ဘာေျပာေနမွန္း Mary မသိ။
Monroeက "ေဘဘီ မင္းက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ အလယ္တန္းေက်ာင္း ဒါမွမဟုတ္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ရည္းစားဆက္ဆံေရးမ်ိဳး တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူးလား"
Maryသည္ Monroe၏ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္စျပဳလာသည္။ "ကြၽန္မက စာလုပ္ရတာနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တာ။ သိုသိုသိပ္သိပ္နဲ႔ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းပဲေနတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းမၿပီးခင္ထိ မ်က္မွန္တပ္ရတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြက အဲ့လိုေကာင္မေလးေတြေနာက္ကို လိုက္မယ္လို႔ ထင္လား"
Monroeသည္ သူမ၏ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ေလးနက္ေသာ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ေယာက္်ားေလး အတန္းေဖာ္မ်ားကို အ႐ူးေတြလို႔ စိတ္ထဲက က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီအ႐ူးေတြက မမိုက္မဲပါဘူး။ သူမကို တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့တာက ေကာင္းလိုက္တာ မဟုတ္ရင္ သူမရဲ႕ ရွက္႐ြံ႕မႈနဲ႔ ထူးျခားမႈကို သူဘယ္လိုခံစားႏိုင္မလဲ။
ဒီေလာက္လွေသာ ရတနာကို ဘုရားသခင္က သူ႔အား အမွန္တကယ္ မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့ၿပီး Maryကို သူ႔ထံ ထားခဲ့သည္။
ဒါက ကံၾကမၼာလား။
တစ္ေန႔မွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ဒီေလာက္ထိ ခ်စ္မိသြားလိမ့္မယ္လို႔ သူ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ့မိဘူး။
သူမ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ သူမေရွ႕က ျမင္ကြင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္၊ သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီက သူ႔ရဲ႕ေထာင္ေနတဲ့အလင္းေခ်ာင္းကို လုံးဝမဖုံးထားႏိုင္ဘူး။
သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီအစြန္းေအာက္က အစိတ္အပိုင္းႀကီးတစ္ခု ေပၚေနတယ္။
ေဖာင္းေနေသာအပိုင္း၏အ႐ြယ္အစားကို ၾကည့္ၿပီး Maryသည္ Monroeကို ယေန႔ညတြင္ လိင္မဆက္ဆံရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ အလြန္ဝမ္းသာမိသည္။
ဒီေလာက္ႀကီးေသာ အလင္းေခ်ာင္းသည္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲဆိုတာကို သူမ မေတြးရဲ။
Maryသည္ သူမ၏တံေတြးကို မ်ိဳခ်ၿပီး Monroe၏အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အနားကို ဂ႐ုတစိုက္ ဆြဲခ်လိုက္သည္ ။
Monroeသည္ Mary၏မ်က္ႏွာေပၚရွိ အမူအရာမ်ားကို ၾကည့္ေနသည္။
ထိတ္လန႔္မႈ၊ သက္သာရာရမႈ၊ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ၊ ေျပေလ်ာ့မႈ... ႏွင့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ တင္းမာမႈ။
မေနႏိုင္ပဲ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့! အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး Monroe၏အလင္းေခ်ာင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ထြက္ေပၚလာသည္။
ရွည္ၿပီး ေထာင္ေနကာ အံ့ဖြယ္ပဲ။
ထို႔အျပင္ အေမႊးတစ္ခုမွမရွိဘဲ လွပၿပီး ထူးထူးျခားျခား အနံ႔မရွိဘဲ သန႔္ရွင္းေနသည္။
**********
Unicode
အခန်း ၁၂၇- ဒါဟာကြီးမားတဲ့စိန်ခေါ်မှုတစ်ခု!
Maryသည် Monroeကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ကာ နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးမှိတ်ကာ အနားယူကြသည်။
ရုတ်တရက် Maryသည် သူမ၏မျက်စိကို ဖွင့်လိုက်သည်။ "ဒါပေမယ့် ရှင့်ရဲ့အလင်းချောင်းက ကျွန်မကို ထောက်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်မတို့ တကယ်အိပ်ပျော်ပါ့မလား?"
Monroeက ပြုံးပြသည်။ "ကိုယ် မအိပ်ချင်သေးဘူး။ ဘယ်လိုလဲ... မင်းလက်နဲ့အရင်ကူညီပါ့လား"
Monroeက နောက်ပြောင်နေပေမယ့် မမျှော်လင့်ဘဲ Maryလှည့်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။
"ကောင်းပြီ!"
Maryသည် ဝတ်စုံ ရှာလိုက်ကာ သူမဘေးနားရှိ ရှပ်အင်္ကျီကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး Monroe၏လက်ကို ကြိုးဖြင့်ချည်လိုက်သည်။
"ဟေး..." Monroeက ငြင်းချင်သည်။
ဒါပေမယ့် Maryက သူ့ကို ကိုင်ထားပြီး "ကျွန်မ မငြင်းခဲ့ဘူး" လို့ ပြောတယ်။
သူမဆိုလိုသည်မှာ သူနာခံမှုရှိရန်ဖြစ်သည်။
Monroeသည် ကူကယ်ရာမဲ့ ခေါင်းငုံ့ကာ Mary သူ့လက်ကို ဆွဲမထားသည့် တိုင်အောင် သူမလုပ်တာကို ကြည့်နေသည် ။
သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ထက်မှာ ချိတ်ဆွဲထားသည်။ Monroe မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သေချာတာပေါ့ သူ လွတ်မြောက်နိုင်ပေမယ့်... သူမ ဘယ်လောက် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားလဲဆိုတာ မြင်တော့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ချုပ်နှောင်လိုက်တယ်။
Maryသည် Monroe၏ခြေထောက်များကြားတွင် ဒူးမထောက်ခင် တီရှပ်အသစ်လဲရန် အဝတ်လဲခန်းသို့ အရင်ပြေးသွားခဲ့သည်။
"အဟမ်း! ကျွန်မစတော့မယ်!"
Monroeသည် သူမကို မျှော်လင့်တကြီး ကြည့်နေမိသည်။ "Mmm! စလိုက်ရအောင်!"
Mary အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်တော့ Monroe ရယ်မောလိုက်သည်။
Maryသည် Monroe၏ပေါင်ကို အပျော်သဘောဖြင့် ထိုးလိုက်သည်။ "ဘာရယ်တာလဲ!"
Monroeက သူ့လည်ချောင်းကို ရှင်းလိုက်တယ်။ "မဟုတ်ဘူး... မင်းက ကြီးမားတဲ့စိန်ခေါ်မှုကို ရင်ဆိုင်ရသလိုပဲလို့ ကိုယ်ခံစားရတယ်။ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ။ တခြားဘာမှ မဆိုလိုဘူး ကလေးရဲ့!"
Maryက ဘာမှ မပြောဘူး။
"ကျွန်မမှာ အတွေ့အကြုံမရှိဘူး! ဘာလို့ စိန်ခေါ်မှုကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ရမှာလဲ။"
Monroe ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်။ "မင်းအရင်က ချိန်းတွေ့ဖူးတဲ့ ကောင်လေးတွေက သာမာန်လူတွေလား"
Maryက "ကျွန်မမှာ ရည်းစားတစ်ယောက်ပဲ ရှိခဲ့တယ်။ Harry ကျွန်မကအရမ်းလှပေမဲ့ သူကတော့ ပုံမှန်မဟုတ်တာမို့ အကြိမ်အနည်းငယ် နမ်းပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံးက ဘာခံစားချက်မှမရှိဘဲ လမ်းခွဲခဲ့ကြတယ်။ ဒါကြောင့် သူသာမန်လို့ ရှင်ရောထင်လား"
Monroe ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ကိုယ်နားလည်ပါတယ်၊ သူက ယောက်ျားတွေကို ကြိုက်တာဖြစ်နိုင်တယ်!"
Maryသည် Monroeကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ "ရှင် ကောင်းကောင်းနားလည်နေတာက အရင်က ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ထိဖူးတယ်လို့ ဆိုလိုတာလား။"
Monroeက ရယ်သည်။ "ဘေဘီ! သေချာပေါက် မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်က မိန်းမတွေကိုပဲ ကြိုက်တာ။ ကိုယ်က လိင်တူချစ်သူ မဟုတ်ဘူး။ နောင်... မင်းသိမှာပါ!"
Monroe ဘာပြောနေမှန်း Mary မသိ။
Monroeက "ဘေဘီ မင်းက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်၊ အလယ်တန်းကျောင်း ဒါမှမဟုတ် အထက်တန်းကျောင်းမှာ ရည်းစားဆက်ဆံရေးမျိုး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူးလား"
Maryသည် Monroe၏ဘောင်းဘီကို ချွတ်စပြုလာသည်။ "ကျွန်မက စာလုပ်ရတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့တာ။ သိုသိုသိပ်သိပ်နဲ့ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲနေတယ်။ အထက်တန်းကျောင်းမပြီးခင်ထိ မျက်မှန်တပ်ရတယ်။ ယောက်ျားလေးတွေက အဲ့လိုကောင်မလေးတွေနောက်ကို လိုက်မယ်လို့ ထင်လား"
Monroeသည် သူမ၏ချစ်စရာကောင်းပြီး လေးနက်သော မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ယောက်ျားလေး အတန်းဖော်များကို အရူးတွေလို့ စိတ်ထဲက ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် အဲဒီအရူးတွေက မမိုက်မဲပါဘူး။ သူမကို တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့တာက ကောင်းလိုက်တာ မဟုတ်ရင် သူမရဲ့ ရှက်ရွံ့မှုနဲ့ ထူးခြားမှုကို သူဘယ်လိုခံစားနိုင်မလဲ။
ဒီလောက်လှသော ရတနာကို ဘုရားသခင်က သူ့အား အမှန်တကယ် မျက်နှာသာပေးခဲ့ပြီး Maryကို သူ့ထံ ထားခဲ့သည်။
ဒါက ကံကြမ္မာလား။
တစ်နေ့မှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလောက်ထိ ချစ်မိသွားလိမ့်မယ်လို့ သူ ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ခဲ့မိဘူး။
သူမ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ သူမရှေ့က မြင်ကွင်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။
ဟုတ်ပါတယ်၊ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီက သူ့ရဲ့ထောင်နေတဲ့အလင်းချောင်းကို လုံးဝမဖုံးထားနိုင်ဘူး။
သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီအစွန်းအောက်က အစိတ်အပိုင်းကြီးတစ်ခု ပေါ်နေတယ်။
ဖောင်းနေသောအပိုင်း၏အရွယ်အစားကို ကြည့်ပြီး Maryသည် Monroeကို ယနေ့ညတွင် လိင်မဆက်ဆံရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းအတွက် အလွန်ဝမ်းသာမိသည်။
ဒီလောက်ကြီးသော အလင်းချောင်းသည် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသောအခါ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲဆိုတာကို သူမ မတွေးရဲ။
Maryသည် သူမ၏တံတွေးကို မျိုချပြီး Monroe၏အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနားကို ဂရုတစိုက် ဆွဲချလိုက်သည် ။
Monroeသည် Mary၏မျက်နှာပေါ်ရှိ အမူအရာများကို ကြည့်နေသည်။
ထိတ်လန့်မှု၊ သက်သာရာရမှု၊ ကြောက်ရွံ့မှု၊ ပြေလျော့မှု... နှင့် ယခုအချိန်တွင် တင်းမာမှု။
မနေနိုင်ပဲ ရယ်မောလိုက်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်။
နောက်ဆုံးတော့! အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး Monroe၏အလင်းချောင်းသည် ချက်ချင်းဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာသည်။
ရှည်ပြီး ထောင်နေကာ အံ့ဖွယ်ပဲ။
ထို့အပြင် အမွှေးတစ်ခုမှမရှိဘဲ လှပပြီး ထူးထူးခြားခြား အနံ့မရှိဘဲ သန့်ရှင်းနေသည်။
**********