သက်မင်းပိုင် အခန်းထဲက အခန်းပြင်မထွက်ပဲ သူ့ကိုဆန္ဒပြနေသည်။ အစား လဲမစား ၊အတွေ့လဲမခံ ။ ဓန အစကမသိချင်ယောင်ဆောင်ထားပေ့မယ့်ကြာလာတော့စိတ်ပူသလိုဖြစ်လာသည်။
ဘထွန်း ကလဲနေမကောင်းနေသဖြင့် ဆေးခန်းပြပေးရန် သူခြံထဲဆင်းခဲ့သည်။ တစ်အိမ်လုံး အလုပ်တွေအကုန်သူ့တာဝန်လို ဖြစ်နေသည်။ ကုမ္မဏီတွင် တေဇ ရှိနေ၍သူခံသာနေတာဖြစ်သည်။
"ဘထွန်း ...ဆေးခန်းသွားရအောင် "
"အဲ့လောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူး သားကြီးရယ် လေးထွန်းက ဆေးသောက်ရင်ပြောက်သွားမှာပါ"
"အဲ့လိုလဲဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ သမားတော်နဲ့သေချာဆေးစစ်ကြည့်ရအောင် "
"မလိုပါဘူးကွယ်။ ဘဘတောင်းဆိုချင်တာတစ်ခုပဲ သက်ပိုင်လေး ကို ဂရုစိုက်ပေးပါဦး သားရယ် အပြင်လဲမထွက်ထမင်းစားတာလဲမတွေ့ဘူး။ရန်ဖြစ်ထားကြပြန်ပြီးလားကွယ် "
သူများအမြင်မှာကိုယ်ကပဲအဆိုး။ ဓနလဲ စိတ်ထဲတော့မကောင်းမိပါ။ ကိုယ်တစ်ကယ်ပဲလွန်နေတာလား။သေချာတာတစ်ခုကခုရက်ပိုင်း ကောင်လေး ကိုမတွေ့ရ၍ သူမှာအဆင်မပြေ ။
*ကျစ်!!ဘာလဲကွာ စိတ်တွေရူပ်လိုက်တာ*
" ဘထွန်း ဆေးခန်းသွားဖို့ပြင်လိုက်ပါ "
သူစကားဖျက်ချပေ့မယ့် ဘထွန်းကမခံ။ ဓန နေရတာ အသက်ရူမ၀သလိုပင်ခံစားလာရသည်။
"လူကြီး တွေဖြစ်ခဲ့ ကြတဲ့ ပြသာနာမှာသက်ပိုင်လေးနဲ့မဆိုင်ပါဘူးကွယ်။ သူခင်များ ငယ်ငယ်လေး နဲ့ အမေရောအဖေရောစွန့်ပြစ်ခံရပြီး သားတို့ကိုပဲမှီခိုနေရရှာသူပါ။အခုလိုတွေ ဖြစ်သွားတော့ သူတော်တော် လေးခံစားသွာရရှာတာ ။ သားကြီး နိုင်ငံခြား ထွက်သွားတုန်းကဆို သားငယ်လေးကစကားလဲနည်း သွားသလိုအပြုံးရယ်ဆိုတာလဲမရှိတော့ဘူး။ သူ့ခင်မျာ ဖျားလို့ယောင်ရင်တောင် ကိုကို သားကိုမထားခဲ့ပါနဲ့လို့ယောင်ရှာတာ "
"တော်ပါတော့ဗျာ..."
ဘထွန်း ပြောပြသမျှ နားထောင်ရင် သူစိတ်တွေ မွန်းကြပ်လာရသည်။
ဓန ပျော့ညံချင်နေသည့်စိတ်ကို ချက်ချင်းဖျောက်ဖို့ကြိုးစားရပြန်သည်။
'ဒီလောက်နဲ့မပြီးနိုင်ဘူးသူတို့သားအမိကြောင့်ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေပဲသူဒီလောက်တော့ခံစားသင့်တာပေါ့။ ငါခံစားခဲ့ရတာတွေကရော ။ ငါခံစားချက်တွေကိုရောအခုလိုထည့်တွက်ပေးခဲ့ကြဘူးလား..'
"ကဲ.... ဘထွန်း ထပါဗျာ ဆေးခန်းသွားရအောင် သားမှာခင်တွယ်ရာဆွေမျိုးဆိုလို့ ဘဘ ပဲကျန်တော့တာ။ဘထွန်းပါမရှိရင် သား ပိုပြီး ရပ်တည်ဖို့ ခက်သွားလိမ့်မယ်"
"သား ဓန သက်ပိုင်လေး ကို ကျောင်းပြန် တတ်ခိုင်းလိုက်ပါ ကွယ် ။ ဘဘ တောင်းပန်ပါတယ်"
ဘထွန်းကလဲ မလျှော့။
"သား စဥ်းစားပေးပါမယ် ဘထွန်း"
ဘထွန်း ကိုဆေးခန်းပို့ပေးပြီးအိမ်သို့ဝင်ပို့ကာ ကုမ္မဏီကို တန်းသွားရပြန်သည် ။အရေးကြီးသည့်အစည်းဝေးရှိသည်မို့သူမသွားလို့မရ။ ဓန ခုရက်ပိုင်း စိတ်ကော လူကော အရမ်း ပင်ပန်းနေခဲ့ပြီ။
-------------------------
"တောက်!!! "
ရုံးခန်းထဲတွင် အပ်ကျသံမှမကြားရလောက်အောင် အေးစက်ကာတိတ်ဆိတ်နေသည်။ ဓန ရဲ့မျက်နှာကခက်ထန်မာကျောနေကာ ဒေါသဘက်ကို ဦးတည်နေသည်။
"သူတို့ကဘာစောက်ချိုး ချိုးတာတဲ့လဲ တေဇ ။ ကဲအခု ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။ ငါကိုရောင်းမယ်ပြောထားပြီးတစ်ဘက်ကစျေးပိုပေးတာနဲ့တန်းရောင်းလိုက်ရအောင်အဲ့လူကကလေးကစားနေတာလား။ အဲ့ကောင်ကရော ငါ၀ယ်မယ်မှန်းသိသိကြီးနဲ့ ဘာလို့ စျေးပိုပေး ပြီးဝယ်သွားရတာလဲကွ!!! မင်းကရောသေချာမစုံစမ်းဘူးလား တေဇ"
ဓန ရဲ့ဒေါသကို တေဇ သိသူမို့ဘာစကားမှပြန်မပြောရဲ။ အလုပ်နဲ့ပတ်သတ်ရင် ဓနကမရ။ ကျန်တဲ့နေရာသာသူကိုဦးစားပေးမည် အလုပ်နဲ့ပတ်သတ်လျှင်တော့မရ ။
"ငါပိုက်ဆံသွားချေမှ SHEIN ကအရင်ဝယ်သွားမှန်းသိတာ "
"တောက်!!! တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ ။ ဓနကို ခဏခဏ လာစမ်းနေပုံထောက်ရင် မင်း အေးဆေးဖြဲကား
ထိုင်နေရတာသိပ်ပျင်းနေပုံပဲရှိန်းမင်းဆက် "
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Sexual warring ပေးတာမို့ အသက်မပြည့်သူများကျော်ဖတ်ပါ
ဗျ...‼️
ကောင်လေးနဲ့ စကားပြောရန် ဓန အခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ စကားပြောကြည့်လို့သူကိုစကားသေချာပြောလျှင် သူစဥ်းစားပေးမည်။ ကျောင်းပြန်တတ်ခိုင်းမတတ်ခိုင်းက ဒင်းရဲ့ စောက်ချိုးပေါ်လဲမူတည်သေးသည် ။
"သက်ပိုင် သက်မင်းပိုင်!!"
ကုတင်ပေါ်တွင် ကွေးကွေးလေးအိပ်နေတဲ့ကောင်လေးကတုပ်တုပ်မှမလှုပ်။ ဓန မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်လိုက်မိသည်။ Company ကတန်းပြန်လာသည့်မို့ မချွတ်ရသေးတဲ့ Suit အပေါ်၀တ်ကိုချွတ်၍ ကုတင်ဘေးသို့ပြစ်တင်လိုက်သည်။
အထဲက shirt လက်ရှည်ကို တံတောင်တစ်ထိခေါက်တင်ကာ အခန်းပတ်၀န်းကျင်ကိုတစ်ချက်သူကြည့်လိုက်သည်။ စားပွဲခုံပေါ်တွင် Yam Yam ခေါက်ဆွဲ ခြောက်ထုတ်တို့နဲ့ပြည့်နက်နေသည်။
" ဟွန်း!! မင်းကဒါတွေ စားပြီး ငါ့ကိုဆန္ဒ ပြနေတယ်ပေါ့ ။ငါကတော့ဘာမှမစားဘူးထင်ပြီး သနားမိတော့မ
လို့ "
"သက်ပိုင် !ဟျောင့် ထစမ်း"
ဓန စောင်ကိုဆွဲဖယ်ပြစ်လိုက်တော့ တွေ့လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် မှင်သက်သွားမိသည်။ ကောင်လေးကလဲလန့်သွားသည်ထင် သူ့ကိုလဲမြင်တော့ကမန်းကတမ်းထရပ်ပြစ်လိုက်ကာ အင်္ကျီကို အတင်းဆွဲချနေသည်။
"ဘာ ....ဘာလာလုပ်တာလဲ ထွက်သွား!!"
T shirt တစ်ထည်ထဲကိုအောက်ကဘာမှမပါပဲ၀တ်ထားသူက ပေါင်တွေကိုလိမ်ယှက်ထားသည်။ ဖြူဥနေတဲ့ပေါင်တံတွေ မပေါ်တစ်ပေါ်ဖြစ်နေတဲ့တင်သားတွေက ဓန ရဲ့စိတ်ကို မီးကုန်ယမ်းကုန်စိန်ခေါ်နေသည်။
"အစကပြောစကားရှိလို့လာတာပဲ "
"သားမှာပြောစရာစကားမရှိဘူး ထွက်သွား!"
"ကောင်းပြီလေ မင်းမပြောချင်လဲ ရတယ်။ ငါက ကျောင်းတတ်ဖို့ကိစ္စညှိနိူင်းပေးမလို့ မင်းဘက်ကမပြောချင်မှတော့ ရတယ်ဗျာ နေနေ ။
မပြောချင်ဘူးဆိုတော့မှ သွားရမှာပေါ့ "
သူမျက်နှာကို ရယ်မြူးရိပ်သန်းနေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်၍ပြောပြီး ပုခုံးကိုတွန့်ကာတစ်ဘက်လှည့်သွားတဲ့ ကိုကိုကြောင့် သက်ပိုင် ကပြာကယာလက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။
" ပြောမယ် ....ပြောချင်သွားပြီ "
"ငါမပြောချင်တော့ဘူး "
"ကိုကို !"
သက်ပိုင် ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေးခေါ်တော့ ကိုကိုက တစ်ဖက်သို့လှည့်၍ ရယ်သည်။
"ဘာလဲ "
မျက်ခုံးကိုပင့်ကာ ပြောလာသူကရိုက်သတ်ပြစ်ချင်စရာ။ ဒါပေ့မယ့် ကိုကိုပုံစံက သိပ်ကိုဆွဲဆောင်မူ့ရှိနေသည်။ လက်ဖျံက သွေးကြောတွေကထင်းနေတာမို့ သက်ပိုင် တံတွေးကို ခပ်မြန်မြန်မျိုချလိုက်ရသည်။
"ပြောကြမယ်လေနော် "
"ငါကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးနိုင်ရင်
တော့စဥ်းစားမယ်လေ"
" ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ ဘာကိုလဲ .. "
ကောင်လေးကမျက်နာငယ်နဲ့ဆိုတော့ ဓန တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။
ကောင်လေးကိုနံရံသို့ ဆွဲကပ်ပစ်လိုက်ကာ နူတ်ခမ်းတွေကို လက်မနဲ့ပွတ်သပ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဆံပင်တွေကို နောက်စေ့ကနေ လျိုသွင်းဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး
"အပေါ်ကနေတက်ခုန်ပေး "
"ဗျာ!!ဒါတော့ကိုကို တမင်ညစ်တာ
ပဲ "
" မလုပ်ချင်လဲရတယ် ငါအချိန်မရှိဘူးသွားတော့မယ် "
ဓန သက်ပိုင် တင်ပါးတွေကို တစ်ချက်ညှစ်လိုက်ကာ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
"အ!! လုပ် လုပ်ပေးမယ် ဒါပေ့မယ်.."
"အင်း... "
"သားကိုကျောင်းပြန်တတ်ခွင့်ပေးရမယ်။ ပြီးတော့ ကိုကို ကတိတည်ရမယ် "
"မင်းအပေါ်မူတည်တယ် .. "
ဓန ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချကာ ကုတင်ပေါ်သို့ကျောကိုမှီ၍ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့အပေါ်ကိုတတ်လာတဲ့ကောင်လေးက ဒီတိုင်းလေး ထိုင်ကြည့်နေသည် ။ ဓန အူယား လာသလို ရယ်ရခက် ငိုရခက်အခြေနေကြီးဖြစ်နေသည်။
"မင်း!! အဲ့အတိုင်းထိုင်နေလို့သူဟာသာ ဝင်လာရအောင်ငါ့ဟာကခြေထောက်မပါဘူး နော်
သက်မင်းပိုင် "
ကောင်လေးရှက်သွားကာ ခေါင်းကိုငုံသွားသည်။
"ကိုကို ကလဲဗျာ.... "
ဓန ကောင်လေးရဲ့ရင်ဘတ်ကို သူမျက်နှာနားထိဆွဲယူကာနို့သီးလေးတွေကို အတင်း စုပ်ယူဖိကိုက်လိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းအိအိလေးတွေကိုတစ်လှည့် နို့တွေ ကိုတစ်လှည့် စုပ်ယူ ကာ လက်နဲ့အနည်းငယ်ဆွပေးလိုက်သည်။
ကောင်လေး ကသူ့အပေါ်မှာထွန့်ထွန့် လူးကာ အသံလေးတွေပါ ထွက်လာပြီမို့စိတ်ပါနေပြီမှန်းသူသိသည်။ ဓန ကောင်လေးမနာကျင်စေရန် လက်တစ်ချောင်း အရင်စထဲ့၍ မွှေပေးလိုက်သည် ။
"အ့ အ့!! နာတယ် ကိုကို နာတယ်ဟာ့!"
တစ်ချောင်း နှစ်ချောင်း သုံးချောင်း
မြောက်မှာ ကောင်လေးလဲ အတော်လေးခရီးရောက်နေပြီဖြစ်ကာ သူ့ပုခုံးတွေပေါ် မှောက်လျက် ညည်းနေပြီဖြစ်သည်။
ကိုကို လက်တွေကသူ့အတွင်းထဲနဲ့ ထပ်တူကျလာပြီမို့ သက်ပိုင် နာကျင်မူနဲ့အတူ သာယာမူပါ ခံစားလာရပြီး မို့အသံလေးတွေ ထွက်သည်ထိအော် ညည်းနေမိသည်။
"အာ့!! ဟာ့ !!ဟင်းအင့် အ့ "
ဓန ကောင်လေးရဲ့တင်ပါးတွေကိုမလိုက်ပြီး သူအရာကိုတေ့ပေးလိုက်သည်။
"အပေါ်ကနေဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချ လိုက် "
အသံကမာနေတာမျိုးမဟုတ်ပေ့မယ့်ခက်ထန်နေသည်။ သြဇာ အပြည့်နဲ့ကိုကိုအသံက သူ့ကို မလွန်ဆန်ရဲအောင်ချုပ်ကိုင်နိုင်သည်။သူ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်ပေ့မယ့် အတော်နက်တဲ့အထိကိုကိုအရာက မဆုံးသေး ။
"အား!!! အ့ နာလိုက်မရတော့ဘူး ထင်တယ်။ ကိုကို သားမရတော့ဘူး အ့!!အ့!! အထဲအရမ်းရောက်နေပြီ ကိုကို ဟာကြီးက အားအ့ ကိုကိုက လူမှဟုတ်ရဲ့လား အား..... "
သူပုခုံးကိုလဲကိုက်သေးတယ် လူမှဟုတ်ရဲ့လားလို့လဲမေးသေးသူကြောင့် ဓန ခေါင်းကိုမော့ကာရယ်ပြစ်လိုက်သည်။
"မရယ်နဲ့ !"
သူပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အတင်းပိတ်နေသူကြောင့် ဓန ကောင်လေးလက်တွေကိုစုပ်ယူကာ လျှာနဲ့လျက်ပြစ်လိုက်သည်။
"လူမို့လို့ မင်းကိုလုပ်နေတာပေါ့။ငါမကောင်းဆိုး၀ါးဘက်မပြောင်းခင်
မင်းမြန်မြန်လုပ်တော့ ငါစိတ်မရှည်တော့ဘူး။ အထဲရောက်အောင် လုပ်ပါတယ်ဆို အထဲရောက်နေပြီဆိုတော့ ငါက ဘာပြောရမှာလဲ မင်းကတစ်ကယ့် ကပ်သီး ကပ်ဖဲ့ကောင်ပဲ "
သက်ပိုင် မငြင်းဆန်ရဲ ကိုကိုပြောသလိုလုပ်ကာ တင်ပါးလေးကို နှဲ့နှဲ့ ပေးလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြားကိုကိုကအသံကစူးရှမောဟိုက်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။
"အားရှီး ...အားဟာ့ !! "
"အ့ကိုကို အားအ့ ကောင်းတယ်အ့.! အဲ့နားက အရမ်းကောင်း!"
သက်ပိုင် မရှက်နိုင်တော့ပေ။ သာယာမူ့ကအထွဋ်ထိပ်ရောက်နေပြီးမို့သူ အရမ်းကောင်း နေသည်။တစ်ချက်တစ်ချက် အထဲကနေ ကျဥ်တက်လာတဲ့အရသာက သူ့ကိုရူးသွပ်သွားစေသည်။ လည်ချောင်းများကွဲအက်ခြောက်ကပ်လာတဲ့ထိသူအားရပါးရအော်ညည်းမိတော့သည်။
"အ့ ကိုကို အ့ဟာ့!!သားမရတော့ဘူး ပြီးပြီး အာ့"
သက်ပိုင် ဓန ဗိုက်ပေါ်သို့ အားမနာနိုင်တော့ပဲအရည်တွေပန်းထုတ်မိလိုက်သည်။ကိုကို လည်ပင်းနားမှီတွယ်ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး
"ညောင်းလိုက်တာ ဟင့်.... "
တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ကောင်လေးကသူ့ကိုချွဲနေသည်မို့ ပက်လက်လေးအောက်ပို့လိုက်သည်။
" ကိုကိုမပြီးသေးဘူးလားဟင် "
"အွန်း....ခဏပဲ"
ကိုကိုခဏကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ဒါကြောင့်သူတောင်းဆိုစရာတစ်ခုပဲရှိသည်။ ခေါင်းကိုတစ်ဖက်စောင်းလိုက်ပြီးကိုကိုလက်ကို စုပ်ကိုင်လိုက်ကာ
"ကိုကို ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါနော် "
ဓန အဲ့အသံကြားထဲကရပ်တန့်လို့မရတော့ပါ။ပြောင်းလဲနေတဲ့ပုံစံမျိုးစုံကနေရာမျိုးစုံပြောင်းကာ ဆက်ဆံနေမို့ သက်ပိုင်အသံပင်မထွက်နိုင်တော့ချေ။ ဓန ဆန္ဒကို အပြီးသတ်နိုင်ချိန်မှာ လူလဲအတော်မောသွားပြီမို့ကောင်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ မျက်လုံးများကိုမှိတ်လိုက်သည်။
"ကိုကို ... "
"အင်း..."
"သားကိုကျောင်းပြန်တတ်ခွင့်ပေးပါနော် "
ပြန်ဖြေသံမကြားရဘဲအသက်ရူသံခပ်ပြင်းပြင်းကိုသာကြားလိုက်ရသည်မို့ သက်ပိုင် ကိုကိုဘက်ချက်ချင်းလှည့်လိုက်သည်။
"ကိုကို အိပ်ပျော်သွားတာလား ကိုကို!!"
"ကျစ်!! ကျောင်းကပြန်တတ်လို့ရတယ်။ ဒါပေ့မယ့်ကျောင်းသွား ကျောင်းပြန်ငါပဲကြိုပို့လုပ်မယ်။
ကျောင်းပြီးရင် ငါ့ကုမ္မဏီမှာပဲ အလုပ်သင်ဝင်ရမယ်။အဝေးသွားခွင့်မပြုနိုင်ဘူး။ ကျေနပ်မှတတ်မကျေနပ်ရင် မတတ်နဲ့!!"
သက်ပိုင် ပို၍ပင်ပျော်သွားမိသည်။ ချစ်ရကိုကိုကကျောင်းကိုလဲ ပို့ကြို ပေးဦးမည်။ သူအနားမှာလဲခေါ်ထား ဦးမယ်ဆိုတော့သူလောက်ကံကောင်းတဲ့သူရှိမယ်မထင်တော့ပေ။ဒါကြောင့်သူအမြန်ပင်ခေါင်းငြိမ့် လိုက်သည်။
"ဟုတ် ကိုကို...ကိုကိုသဘောပါဗျ အဲ့ဆို သားမနက်ဖြန်ကျောင်းပြန်တတ်လို့ရပြီပေါ့နော်.. နော်လို့"
"အင်း...."
"ရေး....သား ကိုကိုကအကောင်းဆုံး!! "
ကောင်လေး အပြောကြောင့် ဓနနောက်ကနေ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ခုထိ ကလေးဆန်နေသေးတဲ့ ကောင်လေးကို မသနားပေ့မယ့်သူရယ်ချင်နေမိသည်။
"ကိုကို သားတစ်ခုမေးချင်မယ်"
"ငါဒီနေအိပ်ရအုံးမှာလား"
"ကိုကို သားကို လက်ထပ်တာကစိတ်ထဲကပါရဲ့လားဟင် ဒါမှမဟုတ် တမင်မုန်းလို့..."
"မင်း ...သိစရာမလိုဘူး"
ကောင်လေး စကားမဆုံးခင်ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်ကာ သူမျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်သည်။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
BHONE Group......
ဓန ရုံးခန်းထဲတွင် TVမှလာ သောသတင်းအား အာရုံစိုက် နားထောင်နေမိသည်။
'SHINE Group ပေါက်ကွဲမူ ဖြစ်ပွား'
မြန်မာပြည်ထိပ်တန်းဆောက်လုပ်ရေးတစ်ခုဖြစ်တဲ့ SHINE Group ရဲ့ဆောက်လက်စ ကွန်ဒို အိမ်ရာ စီမံကိန်းတစ်ချို့ မသမာအကြမ်းဖက်လူတစ်စု ကြောင့် ဗုံးခွဲ တိုက်ခိုက်ခံရ။ အဆုံးရူံးများပြီ ဝယ်ယူထားသောအိမ်ယာရှင်များက ကွန်ဒိုများ မပြီခင် စရံများအား ပြန်လည် တောင်းယူနေ၍ SHINE Group ရူပ်ထွေး ခက်ခဲသော အခြေနေ နှင့်ရင်ဆိုင်နေရ။
TV မှာလာသော သတင်းအား
ကြည့်ကာ ဓန ဖြည်းဖြည်းချင်းပြုံးလိုက်ပြီး လက်မှဘောပင်အားဆော့ကစားကာ စားပွဲကိုခေါက်နေလိုက်သည်။
"အဟွန်း!! "
ထိုစဥ်တေဇ အလောတစ်ကြီးဖြင့် ပြေးဝင်လာသည်။
"ဓန မင်း!...သတင်း ကြည့်ပြီပြီ
လား "
"အင်း "
"သူတို့ တော်တော်လေးဆုံးရူံးသွားတယ်ကြားတယ်"
"စိတ်မကောင်းရင်သတင်းသွား မေးလေ "
ဓန ရဲ့အေးစက်စက်အပြောကြောင့် တေဇ သတိဝင်လာမိသည်။
"ဓန မင်း!!! မင်း လား "
"တေဇရာ.... မင်းငါ့သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးဖြစ်ပြီး အဲ့လောက် အ ရလား။ ငါကငါ့လက်ကိုသွေးစွန်းခံမယ့်ကောင်လားကွ မင်းကလဲ ... ငါကအေးဆေးငါ့သမိုင်းငါရေးနေတာပါကွာ သူကသာခဏခဏငါ့သမိုင်းလာလာငှားရေးနေတော့နည်းနည်းလေး ပညာပြရုံလေးပဲ "
ဓန သွေးအေးနေပေ့မယ့် တေဇ ခင်မျာ စိတ်ပူရရှာသည်။ ဟိုဘက်ကလဲ လုပ်ငန်းစုကြီးမဟုတ်လား။
"ဓန ရာ သေချာရော လက်စ
လက်န ဖြောက်ရဲ့လားကွာ ငါမင်းကို စိုးရိမ်တယ်သားကြီး"
"ဟား ဟား ဟား !!ဓနဘုန်းအောင် ပါကွ ပိုင်လွန်းလို့ ဖင်တောင်ဘယ်တော့မှဆီစွတ်မချဘူး ပလိန်းပဲချတာ "
ဒီကောင် လုပ်လိုက်ရင် အရမ်းပင်။ မသိရင်တော့ အကောင်းပေါ့ သိသွားခဲ့ရင် မတွေးရဲစရာ ဒီလိုပြသာနာက နိုင်ငံနဲ့ပါဆိုင်သည့်အမူ့မျိုး။ ဘယ်လိုဟာတွေနဲ့ဆက်သွယ်လိုက်လဲမသိပါဘူးကွာ။
ဓန စကားပြောနေရင်းဖုန်းဝင်လာသည်မို့ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
"Hollo"
( ဓနလေးလား အန်တီပါ ။ အမလေး ငါသားရယ် ပြန်ရောက်ထဲက အဆက်သွယ် မလုပ်ဘူး )
"သား သတိရပါတယ် ဒေါ်ဒေါ် သားအလုပ်တွေက အခုမှစနေရတာမလို့ မဆက်သွယ်ဖြစ်တာပါ ဦးလေး ရောနေကောင်းလား "
(ကောင်းတယ် သား ဒေါ်ဒေါ် မြန်မာပြည် မလာဖြစ်တာဆယ်စုနှစ် ရှိနေပြီမို့နောက်အပတ်ထဲလာလည်မလားလို့။အော် အေမီလေးရောလိုက်မယ်ပြောတယ်)
"အေမီရောလား "
ဓန အသံကတစ်ချက်တိမ်၀င်သွားသည်။
(ဟုတ်တယ်သားရေ... အေမီက မြန်မာပြည် မရောက်ဖူးလို့တဲ့။ အဲ့ဒါ အလည်ခေါ်ခဲ့မို့။ အဲ့ဆိုဒါပဲသား လေး စီစဥ်စရာရှိတာစီစဥ်လို့ရအောင်ဒေါ်ဒေါ်က ကြိုပြောထားတာ)
"ဟုတ်ဒေါ်ဒေါ် သားအကုန်စီစဥ် ထား လိုက်ပါ့မယ် "
အေမီမီမောင်ဆိုသည်မှာ ဒေါ်ခင်ခင်မင်း အမျိုးသား၏တူမ။ သူဟိုမှာ ကျောင်းတတ်စဥ် တစ်လျှောက် သူနောက်က အတင်းလိုက်ကပ်တတ်သူဖြစ်သည် ။
ကိုယ်က သူများအိမ် နေရတာမို့ ဘာမှမပြောခဲ့ပေမယ့် စိတ်ထဲက နဲနဲမှသဘောမကျမိ။ ဒေါ်လေးတို့ကအေမီကိုသူနဲ့အရမ်း သဘောတူနေသည်မို့ကောင်လေးနဲ့လက်ထပ် မည့်ကိစ္စသိတာနဲ့ဒေါ်ဒေါ်က ခါးခါး သီးငြင်နေသူဖြစ်သည်။ မေမေကို စီစဥ်ထား ခဲ့၍ဒေါ်ဒေါ်ကအရမ်း စိတ်ဆိုးနေသည် ။
သူလဲအစကစိတ်တိုဒေါသဖြစ်မိသေူသည်။ သက်ပိုင်ကိုယူဖို့လဲလုံးဝ စိတ်ကူး မရှိ ။ စိတ်ဆင်းရဲစေဖို့သာ စိတ်ကူးရှိသူဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူစိတ်တွေကထိုသို့ မဟုတ်။ ကောင်လေးကိုသူ လိုချင်သည်။ ပိုင်ဆိုင်ချင်သည်။ လက်လွှတ်မခံနိုင်ဖြစ်လာရသည်။
ဒါဟာအချစ်ဆိုရင်တော့ သူ..............
(ကတိတည်တယ်နော် နေမကောင်းပေ့မယ့် ရအောင်upပေးလိုက်ပါပြီ ကြယ်လေးတွေတော့နိုပ်ပေးခဲ့ပါအုံးဗျ 😘)
Ah Shin 💛
zawgyi
°°°°°°°°°°°°°°°°°
သက္မင္းပိုင္ အခန္းထဲက အခန္းျပင္မထြက္ပဲ သူ့ကိုဆန္ဒျပေနသည္။ အစား လဲမစား ၊အေတြ့လဲမခံ ။ ဓန အစကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားေပ့မယ့္ြကာလာေတာ့စိတ္ပူသလိုြဖစ္လာသည္။
ဘထြန္း ကလဲေနမေကာင္းေနသြဖင့္ ေဆးခန္းျပေပးရန္ သူြခံထဲဆင္းခဲ့သည္။ တစ္အိမ္လုံး အလုပ္ေတြအကုန္သူ့တာဝန္လို ြဖစ္ေနသည္။ ကုမ္မဏီတြင္ ေတဇ ရွိေန၍သူခံသာေနတာြဖစ္သည္။
"ဘထြန္း ...ေဆးခန္းသြားရေအာင္ "
"အဲ့ေလာက္လဲ မဟုတ္ပါဘူး သားြကီးရယ္ ေလးထြန္းက ေဆးေသာက္ရင္ေျပာက္သြားမွာပါ"
"အဲ့လိုလဲဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ သမားေတာ္နဲ့ေသခ်ာေဆးစစ္ြကည့္ရေအာင္ "
"မလိုပါဘူးကြယ္။ ဘဘေတာင္းဆိုခ်င္တာတစ္ခုပဲ သက္ပိုင္ေလး ကို ဂရုစိုက္ေပးပါဦး သားရယ္ အျပင္လဲမထြက္ထမင္းစားတာလဲမေတြ့ဘူး။ရန္ြဖစ္ထားြကျပန္ျပီးလားကြယ္ "
သူမ်ားအျမင္မွာကိုယ္ကပဲအဆိုး။ ဓနလဲ စိတ္ထဲေတာ့မေကာင္းမိပါ။ ကိုယ္တစ္ကယ္ပဲလြန္ေနတာလား။ေသခ်ာတာတစ္ခုကခုရက္ပိုင္း ေကာင္ေလး ကိုမေတြ့ရ၍ သူမွာအဆင္မေျပ ။
*က်စ္!!ဘာလဲကြာ စိတ္ေတြရူပ္လိုက္တာ*
" ဘထြန္း ေဆးခန္းသြားဖို့ျပင္လိုက္ပါ "
သူစကားဖ်က္ခ်ေပ့မယ့္ ဘထြန္းကမခံ။ ဓန ေနရတာ အသက္ရူမ၀သလိုပင္ခံစားလာရသည္။
"လူြကီး ေတြြဖစ္ခဲ့ ြကတဲ့ ျပသာနာမွာသက္ပိုင္ေလးနဲ့မဆိုင္ပါဘူးကြယ္။ သူခင္မ်ား ငယ္ငယ္ေလး နဲ့ အေမေရာအေဖေရာစြန့္ျပစ္ခံရျပီး သားတို့ကိုပဲမွီခိုေနရရွာသူပါ။အခုလိုေတြ ြဖစ္သြားေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ ေလးခံစားသြာရရွာတာ ။ သားြကီး နိုင္ငံြခား ထြက္သြားတုန္းကဆို သားငယ္ေလးကစကားလဲနည္း သြားသလိုအျပုံးရယ္ဆိုတာလဲမရွိေတာ့ဘူး။ သူ့ခင္မ်ာ ဖ်ားလို့ေယာင္ရင္ေတာင္ ကိုကို သားကိုမထားခဲ့ပါနဲ့လို့ေယာင္ရွာတာ "
"ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ..."
ဘထြန္း ေျပာျပသမ်ွ နားေထာင္ရင္ သူစိတ္ေတြ မြန္းြကပ္လာရသည္။
ဓန ေပ်ာ့ညံခ်င္ေနသည့္စိတ္ကို ခ်က္ခ်င္းေဖ်ာက္ဖို့ြကိုးစားရျပန္သည္။
'ဒီေလာက္နဲ့မျပီးနိုင္ဘူးသူတို့သားအမိေြကာင့္ြဖစ္ခဲ့ရတာေတြပဲသူဒီေလာက္ေတာ့ခံစားသင့္တာေပါ့။ ငါခံစားခဲ့ရတာေတြကေရာ ။ ငါခံစားခ်က္ေတြကိုေရာအခုလိုထည့္တြက္ေပးခဲ့ြကဘူးလား..'
"ကဲ.... ဘထြန္း ထပါဗ်ာ ေဆးခန္းသြားရေအာင္ သားမွာခင္တြယ္ရာေဆြမ်ိုးဆိုလို့ ဘဘ ပဲက်န္ေတာ့တာ။ဘထြန္းပါမရွိရင္ သား ပိုျပီး ရပ္တည္ဖို့ ခက္သြားလိမ့္မယ္"
"သား ဓန သက္ပိုင္ေလး ကို ေက်ာင္းျပန္ တတ္ခိုင္းလိုက္ပါ ကြယ္ ။ ဘဘ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ဘထြန္းကလဲ မေလ်ွာ့။
"သား စဥ္းစားေပးပါမယ္ ဘထြန္း"
ဘထြန္း ကိုေဆးခန္းပို့ေပးျပီးအိမ္သို့ဝင္ပို့ကာ ကုမ္မဏီကို တန္းသြားရျပန္သည္ ။အေရးြကီးသည့္အစည္းေဝးရွိသည္မို့သူမသြားလို့မရ။ ဓန ခုရက္ပိုင္း စိတ္ေကာ လူေကာ အရမ္း ပင္ပန္းေနခဲ့ျပီ။
-------------------------
"ေတာက္!!! "
ရုံးခန္းထဲတြင္ အပ္က်သံမွမြကားရေလာက္ေအာင္ ေအးစက္ကာတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဓန ရဲ့မ်က္နွာကခက္ထန္မာေက်ာေနကာ ေဒါသဘက္ကို ဦးတည္ေနသည္။
"သူတို့ကဘာေစာက္ခ်ိုး ခ်ိုးတာတဲ့လဲ ေတဇ ။ ကဲအခု ဘယ္လိုလုပ္ြကမလဲ။ ငါကိုေရာင္းမယ္ေျပာထားျပီးတစ္ဘက္ကေစ်းပိုေပးတာနဲ့တန္းေရာင္းလိုက္ရေအာင္အဲ့လူကကေလးကစားေနတာလား။ အဲ့ေကာင္ကေရာ ငါ၀ယ္မယ္မွန္းသိသိြကီးနဲ့ ဘာလို့ ေစ်းပိုေပး ျပီးဝယ္သြားရတာလဲကြ!!! မင္းကေရာေသခ်ာမစုံစမ္းဘူးလား ေတဇ"
ဓန ရဲ့ေဒါသကို ေတဇ သိသူမို့ဘာစကားမွျပန္မေျပာရဲ။ အလုပ္နဲ့ပတ္သတ္ရင္ ဓနကမရ။ က်န္တဲ့ေနရာသာသူကိုဦးစားေပးမည္ အလုပ္နဲ့ပတ္သတ္လ်ွင္ေတာ့မရ ။
"ငါပိုက္ဆံသြားေခ်မွ SHEIN ကအရင္ဝယ္သြားမွန္းသိတာ "
"ေတာက္!!! ေတြ့ြကေသးတာေပါ့ကြာ ။ ဓနကို ခဏခဏ လာစမ္းေနပုံေထာက္ရင္ မင္း ေအးေဆးြဖဲကား
ထိုင္ေနရတာသိပ္ပ်င္းေနပုံပဲရွိန္းမင္းဆက္ "
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Sexual warring ေပးတာမို့ အသက္မျပည့္သူမ်ားေက်ာ္ဖတ္ပါ
ဗ်...‼️
ေကာင္ေလးနဲ့ စကားေျပာရန္ ဓန အခန္းထဲသို့ဝင္လာခဲ့သည္။ စကားေျပာြကည့္လို့သူကိုစကားေသခ်ာေျပာလ်ွင္ သူစဥ္းစားေပးမည္။ ေက်ာင္းျပန္တတ္ခိုင္းမတတ္ခိုင္းက ဒင္းရဲ့ ေစာက္ခ်ိုးေပါ္လဲမူတည္ေသးသည္ ။
"သက္ပိုင္ သက္မင္းပိုင္!!"
ကုတင္ေပါ္တြင္ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကတုပ္တုပ္မွမလွုပ္။ ဓန မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္လိုက္မိသည္။ Company ကတန္းျပန္လာသည့္မို့ မခ်ြတ္ရေသးတဲ့ Suit အေပါ္၀တ္ကိုခ်ြတ္၍ ကုတင္ေဘးသို့ျပစ္တင္လိုက္သည္။
အထဲက shirt လက္ရွည္ကို တံေတာင္တစ္ထိေခါက္တင္ကာ အခန္းပတ္၀န္းက်င္ကိုတစ္ခ်က္သူြကည့္လိုက္သည္။ စားပြဲခုံေပါ္တြင္ Yam Yam ေခါက္ဆြဲ ေြခာက္ထုတ္တို့နဲ့ျပည့္နက္ေနသည္။
" ဟြန္း!! မင္းကဒါေတြ စားျပီး ငါ့ကိုဆန္ဒ ျပေနတယ္ေပါ့ ။ငါကေတာ့ဘာမွမစားဘူးထင္ျပီး သနားမိေတာ့မ
လို့ "
"သက္ပိုင္ !ေဟ်ာင့္ ထစမ္း"
ဓန ေစာင္ကိုဆြဲဖယ္ျပစ္လိုက္ေတာ့ ေတြ့လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေြကာင့္ မွင္သက္သြားမိသည္။ ေကာင္ေလးကလဲလန့္သြားသည္ထင္ သူ့ကိုလဲျမင္ေတာ့ကမန္းကတမ္းထရပ္ျပစ္လိုက္ကာ အင္္က်ီကို အတင္းဆြဲခ်ေနသည္။
"ဘာ ....ဘာလာလုပ္တာလဲ ထြက္သြား!!"
T shirt တစ္ထည္ထဲကိုေအာက္ကဘာမွမပါပဲ၀တ္ထားသူက ေပါင္ေတြကိုလိမ္ယွက္ထားသည္။ ြဖူဥေနတဲ့ေပါင္တံေတြ မေပါ္တစ္ေပါ္ြဖစ္ေနတဲ့တင္သားေတြက ဓန ရဲ့စိတ္ကို မီးကုန္ယမ္းကုန္စိန္ေခါ္ေနသည္။
"အစကေျပာစကားရွိလို့လာတာပဲ "
"သားမွာေျပာစရာစကားမရွိဘူး ထြက္သြား!"
"ေကာင္းျပီေလ မင္းမေျပာခ်င္လဲ ရတယ္။ ငါက ေက်ာင္းတတ္ဖို့ကိစ္စညွိနိူင္းေပးမလို့ မင္းဘက္ကမေျပာခ်င္မွေတာ့ ရတယ္ဗ်ာ ေနေန ။
မေျပာခ်င္ဘူးဆိုေတာ့မွ သြားရမွာေပါ့ "
သူမ်က္နွာကို ရယ္ျမူးရိပ္သန္းေနတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ့ြကည့္၍ေျပာျပီး ပုခုံးကိုတြန့္ကာတစ္ဘက္လွည့္သြားတဲ့ ကိုကိုေြကာင့္ သက္ပိုင္ ကျပာကယာလက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္။
" ေျပာမယ္ ....ေျပာခ်င္သြားျပီ "
"ငါမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး "
"ကိုကို !"
သက္ပိုင္ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ေလးေခါ္ေတာ့ ကိုကိုက တစ္ဖက္သို့လွည့္၍ ရယ္သည္။
"ဘာလဲ "
မ်က္ခုံးကိုပင့္ကာ ေျပာလာသူကရိုက္သတ္ျပစ္ခ်င္စရာ။ ဒါေပ့မယ့္ ကိုကိုပုံစံက သိပ္ကိုဆြဲေဆာင္မူ့ရွိေနသည္။ လက္ဖ်ံက ေသြးေြကာေတြကထင္းေနတာမို့ သက္ပိုင္ တံေတြးကို ခပ္ျမန္ျမန္မ်ိုခ်လိုက္ရသည္။
"ေျပာြကမယ္ေလေနာ္ "
"ငါေက်နပ္ေအာင္လုပ္ေပးနိုင္ရင္
ေတာ့စဥ္းစားမယ္ေလ"
" ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ ဘာကိုလဲ .. "
ေကာင္ေလးကမ်က္နာငယ္နဲ့ဆိုေတာ့ ဓန တစ္ခ်က္ျပုံးလိုက္သည္။
ေကာင္ေလးကိုနံရံသို့ ဆြဲကပ္ပစ္လိုက္ကာ နူတ္ခမ္းေတြကို လက္မနဲ့ပြတ္သပ္ျပစ္လိုက္သည္။ ဆံပင္ေတြကို ေနာက္ေစ့ကေန လ်ိုသြင္းဆုတ္ကိုင္လိုက္ျပီး
"အေပါ္ကေနတက္ခုန္ေပး "
"ဗ်ာ!!ဒါေတာ့ကိုကို တမင္ညစ္တာ
ပဲ "
" မလုပ္ခ်င္လဲရတယ္ ငါအခ်ိန္မရွိဘူးသြားေတာ့မယ္ "
ဓန သက္ပိုင္ တင္ပါးေတြကို တစ္ခ်က္ညွစ္လိုက္ကာ လြွတ္ေပးလိုက္သည္။
"အ!! လုပ္ လုပ္ေပးမယ္ ဒါေပ့မယ္.."
"အင္း... "
"သားကိုေက်ာင္းျပန္တတ္ခြင့္ေပးရမယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုကို ကတိတည္ရမယ္ "
"မင္းအေပါ္မူတည္တယ္ .. "
ဓန ေဘာင္းဘီကိုခ်ြတ္ခ်ကာ ကုတင္ေပါ္သို့ေက်ာကိုမွီ၍ထိုင္လိုက္သည္။ သူ့အေပါ္ကိုတတ္လာတဲ့ေကာင္ေလးက ဒီတိုင္းေလး ထိုင္ြကည့္ေနသည္ ။ ဓန အူယား လာသလို ရယ္ရခက္ ငိုရခက္အေြခေနြကီးြဖစ္ေနသည္။
"မင္း!! အဲ့အတိုင္းထိုင္ေနလို့သူဟာသာ ဝင္လာရေအာင္ငါ့ဟာကေြခေထာက္မပါဘူး ေနာ္
သက္မင္းပိုင္ "
ေကာင္ေလးရွက္သြားကာ ေခါင္းကိုငုံသြားသည္။
"ကိုကို ကလဲဗ်ာ.... "
ဓန ေကာင္ေလးရဲ့ရင္ဘတ္ကို သူမ်က္နွာနားထိဆြဲယူကာနို့သီးေလးေတြကို အတင္း စုပ္ယူဖိကိုက္လိုက္သည္။ နူတ္ခမ္းအိအိေလးေတြကိုတစ္လွည့္ နို့ေတြ ကိုတစ္လွည့္ စုပ္ယူ ကာ လက္နဲ့အနည္းငယ္ဆြေပးလိုက္သည္။
ေကာင္ေလး ကသူ့အေပါ္မွာထြန့္ထြန့္ လူးကာ အသံေလးေတြပါ ထြက္လာျပီမို့စိတ္ပါေနျပီမွန္းသူသိသည္။ ဓန ေကာင္ေလးမနာက်င္ေစရန္ လက္တစ္ေခ်ာင္း အရင္စထဲ့၍ ေမြွေပးလိုက္သည္ ။
"အ့ အ့!! နာတယ္ ကိုကို နာတယ္ဟာ့!"
တစ္ေခ်ာင္း နွစ္ေခ်ာင္း သုံးေခ်ာင္း
ေျမာက္မွာ ေကာင္ေလးလဲ အေတာ္ေလးခရီးေရာက္ေနျပီြဖစ္ကာ သူ့ပုခုံးေတြေပါ္ ေမွာက္လ်က္ ညည္းေနျပီြဖစ္သည္။
ကိုကို လက္ေတြကသူ့အတြင္းထဲနဲ့ ထပ္တူက်လာျပီမို့ သက္ပိုင္ နာက်င္မူနဲ့အတူ သာယာမူပါ ခံစားလာရျပီး မို့အသံေလးေတြ ထြက္သည္ထိေအာ္ ညည္းေနမိသည္။
"အာ့!! ဟာ့ !!ဟင္းအင့္ အ့ "
ဓန ေကာင္ေလးရဲ့တင္ပါးေတြကိုမလိုက္ျပီး သူအရာကိုေတ့ေပးလိုက္သည္။
"အေပါ္ကေနြဖည္းြဖည္းခ်င္းထိုင္ခ် လိုက္ "
အသံကမာေနတာမ်ိုးမဟုတ္ေပ့မယ့္ခက္ထန္ေနသည္။ ၾသဇာ အျပည့္နဲ့ကိုကိုအသံက သူ့ကို မလြန္ဆန္ရဲေအာင္ခ်ုပ္ကိုင္နိုင္သည္။သူ ြဖည္းြဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်လိုက္ေပ့မယ့္ အေတာ္နက္တဲ့အထိကိုကိုအရာက မဆုံးေသး ။
"အား!!! အ့ နာလိုက္မရေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ ကိုကို သားမရေတာ့ဘူး အ့!!အ့!! အထဲအရမ္းေရာက္ေနျပီ ကိုကို ဟာြကီးက အားအ့ ကိုကိုက လူမွဟုတ္ရဲ့လား အား..... "
သူပုခုံးကိုလဲကိုက္ေသးတယ္ လူမွဟုတ္ရဲ့လားလို့လဲေမးေသးသူေြကာင့္ ဓန ေခါင္းကိုေမာ့ကာရယ္ျပစ္လိုက္သည္။
"မရယ္နဲ့ !"
သူပါးစပ္ကိုလက္နဲ့အတင္းပိတ္ေနသူေြကာင့္ ဓန ေကာင္ေလးလက္ေတြကိုစုပ္ယူကာ လ်ွာနဲ့လ်က္ျပစ္လိုက္သည္။
"လူမို့လို့ မင္းကိုလုပ္ေနတာေပါ့။ငါမေကာင္းဆိုး၀ါးဘက္မေျပာင္းခင္
မင္းျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ ငါစိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ အထဲေရာက္ေအာင္ လုပ္ပါတယ္ဆို အထဲေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ ငါက ဘာေျပာရမွာလဲ မင္းကတစ္ကယ့္ ကပ္သီး ကပ္ဖဲ့ေကာင္ပဲ "
သက္ပိုင္ မျငင္းဆန္ရဲ ကိုကိုေျပာသလိုလုပ္ကာ တင္ပါးေလးကို နွဲ့နွဲ့ ေပးလိုက္သည္။ သူ့ရဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြြကားကိုကိုကအသံကစူးရွေမာဟိုက္စြာထြက္ေပါ္လာသည္။
"အားရွီး ...အားဟာ့ !! "
"အ့ကိုကို အားအ့ ေကာင္းတယ္အ့.! အဲ့နားက အရမ္းေကာင္း!"
သက္ပိုင္ မရွက္နိုင္ေတာ့ေပ။ သာယာမူ့ကအထြဋ္ထိပ္ေရာက္ေနျပီးမို့သူ အရမ္းေကာင္း ေနသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အထဲကေန က်ဥ္တက္လာတဲ့အရသာက သူ့ကိုရူးသြပ္သြားေစသည္။ လည္ေခ်ာင္းမ်ားကြဲအက္ေြခာက္ကပ္လာတဲ့ထိသူအားရပါးရေအာ္ညည္းမိေတာ့သည္။
"အ့ ကိုကို အ့ဟာ့!!သားမရေတာ့ဘူး ျပီးျပီး အာ့"
သက္ပိုင္ ဓန ဗိုက္ေပါ္သို့ အားမနာနိုင္ေတာ့ပဲအရည္ေတြပန္းထုတ္မိလိုက္သည္။ကိုကို လည္ပင္းနားမွီတြယ္ပြတ္သပ္လိုက္ျပီး
"ေညာင္းလိုက္တာ ဟင့္.... "
တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကသူ့ကိုခ်ြဲေနသည္မို့ ပက္လက္ေလးေအာက္ပို့လိုက္သည္။
" ကိုကိုမျပီးေသးဘူးလားဟင္ "
"အြန္း....ခဏပဲ"
ကိုကိုခဏကို သူေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ဒါေြကာင့္သူေတာင္းဆိုစရာတစ္ခုပဲရွိသည္။ ေခါင္းကိုတစ္ဖက္ေစာင္းလိုက္ျပီးကိုကိုလက္ကို စုပ္ကိုင္လိုက္ကာ
"ကိုကို ြဖည္းြဖည္းလုပ္ပါေနာ္ "
ဓန အဲ့အသံြကားထဲကရပ္တန့္လို့မရေတာ့ပါ။ေျပာင္းလဲေနတဲ့ပုံစံမ်ိုးစုံကေနရာမ်ိုးစုံေျပာင္းကာ ဆက္ဆံေနမို့ သက္ပိုင္အသံပင္မထြက္နိုင္ေတာ့ေခ်။ ဓန ဆန္ဒကို အျပီးသတ္နိုင္ခ်ိန္မွာ လူလဲအေတာ္ေမာသြားျပီမို့ေကာင္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းကာ မ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္လိုက္သည္။
"ကိုကို ... "
"အင္း..."
"သားကိုေက်ာင္းျပန္တတ္ခြင့္ေပးပါေနာ္ "
ျပန္ေြဖသံမြကားရဘဲအသက္ရူသံခပ္ျပင္းျပင္းကိုသာြကားလိုက္ရသည္မို့ သက္ပိုင္ ကိုကိုဘက္ခ်က္ခ်င္းလွည့္လိုက္သည္။
"ကိုကို အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား ကိုကို!!"
"က်စ္!! ေက်ာင္းကျပန္တတ္လို့ရတယ္။ ဒါေပ့မယ့္ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ငါပဲြကိုပို့လုပ္မယ္။
ေက်ာင္းျပီးရင္ ငါ့ကုမ္မဏီမွာပဲ အလုပ္သင္ဝင္ရမယ္။အေဝးသြားခြင့္မျပုနိုင္ဘူး။ ေက်နပ္မွတတ္မေက်နပ္ရင္ မတတ္နဲ့!!"
သက္ပိုင္ ပို၍ပင္ေပ်ာ္သြားမိသည္။ ခ်စ္ရကိုကိုကေက်ာင္းကိုလဲ ပို့ြကို ေပးဦးမည္။ သူအနားမွာလဲေခါ္ထား ဦးမယ္ဆိုေတာ့သူေလာက္ကံေကာင္းတဲ့သူရွိမယ္မထင္ေတာ့ေပ။ဒါေြကာင့္သူအျမန္ပင္ေခါင္းျငိမ့္ လိုက္သည္။
"ဟုတ္ ကိုကို...ကိုကိုသေဘာပါဗ် အဲ့ဆို သားမနက္ြဖန္ေက်ာင္းျပန္တတ္လို့ရျပီေပါ့ေနာ္.. ေနာ္လို့"
"အင္း...."
"ေရး....သား ကိုကိုကအေကာင္းဆုံး!! "
ေကာင္ေလး အေျပာေြကာင့္ ဓနေနာက္ကေန ျပုံးလိုက္မိသည္။ ခုထိ ကေလးဆန္ေနေသးတဲ့ ေကာင္ေလးကို မသနားေပ့မယ့္သူရယ္ခ်င္ေနမိသည္။
"ကိုကို သားတစ္ခုေမးခ်င္မယ္"
"ငါဒီေနအိပ္ရအုံးမွာလား"
"ကိုကို သားကို လက္ထပ္တာကစိတ္ထဲကပါရဲ့လားဟင္ ဒါမွမဟုတ္ တမင္မုန္းလို့..."
"မင္း ...သိစရာမလိုဘူး"
ေကာင္ေလး စကားမဆုံးခင္ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္ကာ သူမ်က္လုံးကို မွိတ္လိုက္သည္။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
BHONE Group......
ဓန ရုံးခန္းထဲတြင္ TVမွလာ ေသာသတင္းအား အာရုံစိုက္ နားေထာင္ေနမိသည္။
'SHINE Group ေပါက္ကြဲမူ ြဖစ္ပြား'
ျမန္မာျပည္ထိပ္တန္းေဆာက္လုပ္ေရးတစ္ခုြဖစ္တဲ့ SHINE Group ရဲ့ေဆာက္လက္စ ကြန္ဒို အိမ္ရာ စီမံကိန္းတစ္ခ်ို့ မသမာအြကမ္းဖက္လူတစ္စု ေြကာင့္ ဗုံးခြဲ တိုက္ခိုက္ခံရ။ အဆုံးရူံးမ်ားျပီ ဝယ္ယူထားေသာအိမ္ယာရွင္မ်ားက ကြန္ဒိုမ်ား မျပီခင္ စရံမ်ားအား ျပန္လည္ ေတာင္းယူေန၍ SHINE Group ရူပ္ေထြး ခက္ခဲေသာ အေြခေန နွင့္ရင္ဆိုင္ေနရ။
TV မွာလာေသာ သတင္းအား
ြကည့္ကာ ဓန ြဖည္းြဖည္းခ်င္းျပုံးလိုက္ျပီး လက္မွေဘာပင္အားေဆာ့ကစားကာ စားပြဲကိုေခါက္ေနလိုက္သည္။
"အဟြန္း!! "
ထိုစဥ္ေတဇ အေလာတစ္ြကီးြဖင့္ ေျပးဝင္လာသည္။
"ဓန မင္း!...သတင္း ြကည့္ျပီျပီ
လား "
"အင္း "
"သူတို့ ေတာ္ေတာ္ေလးဆုံးရူံးသြားတယ္ြကားတယ္"
"စိတ္မေကာင္းရင္သတင္းသြား ေမးေလ "
ဓန ရဲ့ေအးစက္စက္အေျပာေြကာင့္ ေတဇ သတိဝင္လာမိသည္။
"ဓန မင္း!!! မင္း လား "
"ေတဇရာ.... မင္းငါ့သူငယ္ခ်င္း အရင္းြကီးြဖစ္ျပီး အဲ့ေလာက္ အ ရလား။ ငါကငါ့လက္ကိုေသြးစြန္းခံမယ့္ေကာင္လားကြ မင္းကလဲ ... ငါကေအးေဆးငါ့သမိုင္းငါေရးေနတာပါကြာ သူကသာခဏခဏငါ့သမိုင္းလာလာငွားေရးေနေတာ့နည္းနည္းေလး ပညာျပရုံေလးပဲ "
ဓန ေသြးေအးေနေပ့မယ့္ ေတဇ ခင္မ်ာ စိတ္ပူရရွာသည္။ ဟိုဘက္ကလဲ လုပ္ငန္းစုြကီးမဟုတ္လား။
"ဓန ရာ ေသခ်ာေရာ လက္စ
လက္န ေြဖာက္ရဲ့လားကြာ ငါမင္းကို စိုးရိမ္တယ္သားြကီး"
"ဟား ဟား ဟား !!ဓနဘုန္းေအာင္ ပါကြ ပိုင္လြန္းလို့ ဖင္ေတာင္ဘယ္ေတာ့မွဆီစြတ္မခ်ဘူး ပလိန္းပဲခ်တာ "
ဒီေကာင္ လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္းပင္။ မသိရင္ေတာ့ အေကာင္းေပါ့ သိသြားခဲ့ရင္ မေတြးရဲစရာ ဒီလိုျပသာနာက နိုင္ငံနဲ့ပါဆိုင္သည့္အမူ့မ်ိုး။ ဘယ္လိုဟာေတြနဲ့ဆက္သြယ္လိုက္လဲမသိပါဘူးကြာ။
ဓန စကားေျပာေနရင္းဖုန္းဝင္လာသည္မို့ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
"Hollo"
( ဓနေလးလား အန္တီပါ ။ အမေလး ငါသားရယ္ ျပန္ေရာက္ထဲက အဆက္သြယ္ မလုပ္ဘူး )
"သား သတိရပါတယ္ ေဒါ္ေဒါ္ သားအလုပ္ေတြက အခုမွစေနရတာမလို့ မဆက္သြယ္ြဖစ္တာပါ ဦးေလး ေရာေနေကာင္းလား "
(ေကာင္းတယ္ သား ေဒါ္ေဒါ္ ျမန္မာျပည္ မလာြဖစ္တာဆယ္စုနွစ္ ရွိေနျပီမို့ေနာက္အပတ္ထဲလာလည္မလားလို့။ေအာ္ ေအမီေလးေရာလိုက္မယ္ေျပာတယ္)
"ေအမီေရာလား "
ဓန အသံကတစ္ခ်က္တိမ္၀င္သြားသည္။
(ဟုတ္တယ္သားေရ... ေအမီက ျမန္မာျပည္ မေရာက္ဖူးလို့တဲ့။ အဲ့ဒါ အလည္ေခါ္ခဲ့မို့။ အဲ့ဆိုဒါပဲသား ေလး စီစဥ္စရာရွိတာစီစဥ္လို့ရေအာင္ေဒါ္ေဒါ္က ြကိုေျပာထားတာ)
"ဟုတ္ေဒါ္ေဒါ္ သားအကုန္စီစဥ္ ထား လိုက္ပါ့မယ္ "
ေအမီမီေမာင္ဆိုသည္မွာ ေဒါ္ခင္ခင္မင္း အမ်ိုးသား၏တူမ။ သူဟိုမွာ ေက်ာင္းတတ္စဥ္ တစ္ေလ်ွာက္ သူေနာက္က အတင္းလိုက္ကပ္တတ္သူြဖစ္သည္ ။
ကိုယ္က သူမ်ားအိမ္ ေနရတာမို့ ဘာမွမေျပာခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ထဲက နဲနဲမွသေဘာမက်မိ။ ေဒါ္ေလးတို့ကေအမီကိုသူနဲ့အရမ္း သေဘာတူေနသည္မို့ေကာင္ေလးနဲ့လက္ထပ္ မည့္ကိစ္စသိတာနဲ့ေဒါ္ေဒါ္က ခါးခါး သီးျငင္ေနသူြဖစ္သည္။ ေမေမကို စီစဥ္ထား ခဲ့၍ေဒါ္ေဒါ္ကအရမ္း စိတ္ဆိုးေနသည္ ။
သူလဲအစကစိတ္တိုေဒါသြဖစ္မိေသူသည္။ သက္ပိုင္ကိုယူဖို့လဲလုံးဝ စိတ္ကူး မရွိ ။ စိတ္ဆင္းရဲေစဖို့သာ စိတ္ကူးရွိသူြဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူစိတ္ေတြကထိုသို့ မဟုတ္။ ေကာင္ေလးကိုသူ လိုခ်င္သည္။ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္သည္။ လက္လြွတ္မခံနိုင္ြဖစ္လာရသည္။
ဒါဟာအခ်စ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ..............
(ကတိတည္ေတေနာ္ upေပးလိုက္ပါျပီ😘)
Ah Shin 💛