ပြသာနာဖြစ်ပြီးတဲ့နေ့ကစပြီး ကိုကို နဲ့သူ မျက်နှာချင်းဆိုင်မတွေ့ဖြစ်တော့တာဒီနေ့ဆိုသုံးရက်ခန့်ရှိခဲ့ပြီ။ သက်ပိုင် လဲနေ့စဥ် ကိုယ့်ဝတ္တရားကိုယ်လုပ်ကာကျောင်းသို့ပုံမှန်သွားသည်။ ကိုကိုကလဲ သူအလုပ်သူလုပ်သည်။တမင်ရှောင်နေတာမျိုး မဟုတ်ပေ့မယ့် တစ်အိမ်ထဲနေပြီး တမင်မတွေ့ တာမျိုးလဲဖြစ်နိုင်သည်။
သက်ပိုင် ကျောင်းကပြန်ရောက်ပြီးမကြာ ပျင်းသလိုရှိလာတာနဲ့ခြံထဲရှိမေမေချစ်တဲ့ ပန်းပင်လေး တွေ
ကိုရေလောင်းနေမိသည်။ထိုစဥ်
ကိုကို ကားဝင်လာတာမို့ သက်ပိုင် အလိုက်တသိ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည် ။
"သက်ပိုင် ဟျောင့်!! သက်မင်းပိုင် "
ဓန တံခါး ကိုဒီလောက်တစ်ဒုန်းဒုန်းထုကာအော်ခေါ် နေတာတောင်ချက်ချင်းပွင့်မလာ၍ စိတ်ကတိုရပြန်သည်။
"ငါ ဒီလောက်ခေါ်နေတာ မကြားရအောင် မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ "
"သန့်စင်ခန်း၀င်နေလို့ပါ။ ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ "
"မရှိဘူး!!"
"အော်...ဟုတ်"
သက်ပိုင် ပြန်လှည့်၀င်ရန်ပြင်လိုက်သည်။
ဓန စိတ်ဆိုးရခက်ရယ်ရခက်နဲ့မျက်မှောင်ကြုံလိုက်ပြီး ကောင်လေးရဲ့ အင်္ကျီစကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"ကျစ်!!ဒီည Dinner သွားစရာရှိလို့ မင်းလိုက်ခဲ့ "
ကိုကို စကားကြောင့် သက်ပိုင် ကြောင်ကြည့်လိုက်မိသည်။Company ပြန်လာခါစ ကိုကိုမျက်နှာက နဲနဲနွမ်းနေပေ့မယ့် ခန့်ညားနေဆဲပါ။ မျက်မှောင်အနည်းငယ်ကျုံထားတတ်တာကလွှဲရင် ကိုကို ကသူ့အတွက်ကြည့်ကောင်းလွန်းသည်။
"ဒါနဲ့ လူလိုသူလိုတော့ဝတ်ခဲ့နော်"
'ဘယ်သူက Dinner ပွဲလိုက်ပြီ သူတောင်းစား လို ဝတ်ခဲ့မှာလဲ အံသြပ '
သက်ပိုင် စိတ်ထဲကနေပြောလိုက်မိပေ့မယ့် အပြင်တော့ထုတ်မပြောဖြစ်။
နူတ်ခမ်းအနည်းငယ်စူသွားတဲ့ကောင်လေးမျက်နှာကို ကြည့်ကာ ဓန ရယ်ချင်လာတာမို့ တစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းပင်
"ဒါနဲ့....မင်းနဲ့ငါပဲရှိတဲ့အိမ်မှာမင်းအခန်းတံခါးကို lock ချထားစရာစောက်ကြောင်းမရှိဘူး။ မင်းကိုလဲငါကလွှဲပြီဘယ်သူမှ တက်မလုပ်ဘူး နောက်တစ်ခါ Lock မချထားနဲ့ငါမကြိုက်ဘူး "
"စကားကို အရှက်မရှိဘယ်လိုပြောနေတာလဲ။ကိုကို မရှက်ရင် သား နား ရှက်တယ် "
"ရှက်ရင်လဲသေလိုက်!! နောက်တစ်ခါ Lock ချထားရင် ငါ့အကြောင်းသိမယ် ကြားလား!! "
"အွန်း"
'လူပုံကိုက ပေစောင်းစောင်း ပေကပ်ကပ်နဲ့ ငါလုပ်ရင်လဲငါလုပ်တယ် ဖြစ်ရဦးမယ် '
ကိုကိုထွက်သွားတော့ သက်ပိုင် တံခါးလေး ကိုမှီကာ နှာခေါင်းရူံ့လိုက်မိသည်။
"သူစိတ်ကြီးပဲ.... ဟိ ဒါပေ့မယ့်ချစ်စရာကြီး"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ထိုက် စုံးစမ်းပေးချက်အရ ကောင်လေးက မိဘတွေမရှိတော့ပေ။အစ်ကိုဖြစ်သူနဲ့အတူနေသည်
တဲ့ ။GTCရဲ့ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသားဖြစ်ကာအသောက်အစားမရှိ၊ အနေအေးပြီးလိမ်မာရေးခြားရှိတဲ့ ကျောင်းသား လေးမို့ လူတိုင်းကချစ်ကြသည်တဲ့။ ကောင်လေးကသူများတွေနဲ့ မတူတာမို့ ကောင်မလေးပါမက ကောင်လေးတွေပါ သဘောကျတာတော့မဆန်းပါ။
'သူ့အိမ်က ချမ်းသာပါလျှက် ဟိုနေ့ကိစ္စ တွေက ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ။ ကျောင်းကို ဘာဖြစ်လို့ လိုင်းကားစီးပြီ တတ်တာလဲ '
ရှိန်းအများကြီးတွေးကာစဥ်းစားနေမိသည်။ရှိန်း ကောင်လေးအကြောင်းတွေးရင် တစ်ယောက်ထဲ ပြုံးလိုက်မိသည်။ကောင်လေး အကြောင်းတွေးရတာ သူကိုဘာလို့နွေးထွေးစေတာလဲ။
"အဟွန်း!!"
အေးမြသည့်ကောင်လေးကိုအဲ့နေ့ကပွေ့ချီခဲ့တဲ့အချိန်ထိတွေ့မိခဲ့တဲ့နူးညံပြီးအိစက်နေတဲ့အသားရည်လေးတွေကအစသူ အာရုံမှာမှတ်မိနေမိသည်။
BHONE Group.....
ရဲ့ ညီလေးဖြစ်ပြီသူကဘာလို့အခုလိုမျိုးကိစ္စတွေဖြစ်နေရတာလဲ။ သူအိမ်ကရောမသိဘူးလား။ ရှိန်းဘယ်လိုတွေးတွေးအဖြေရှာမရ။ BHONE Group ကိုသူသိသည်။ လုပ်ငန်းကိစ္စတွေအရ ခဏခဏညှိဘူးတဲ့ ပြိုင်ဘက်ကုမ္မဏီမို့သူသိနေတာဖြစ်သည်။
BHONE Group ရဲ့ပဲ့ကိုင်ရှင်
ဓနဘုန်းအောင်ဆိုသည့် လူကအသားခပ်ညိုညိုနှင့်ရုပ်ရည်သန့်သည့်ထဲပါသည်။ ညိုသောအသားရည်နဲ့ ယောကျ်ားပီသတဲ့သူ့ပုံစံကတစ်ခါမြင်ရုံနဲ့ စိတ်ထဲစွဲသွားစေသည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။
ရှိန်းကတော့ အသားရည်ကအစအရမ်းဖြူသည်။ နုဖက်၍ချောသည့်ဆိုတာထက်ကြည်ရတာအလွန်မျက်နှာချိုလှသည်။ မြင့်မားသောအရပ်နဲ့ ရှိန်း က K pop ဆန်ဆန် ချောမောသူဖြစ်သည်။
ရှိန်း အတွေးများကိုလက်စသတ်လိုက်ကာ ညနေ ကွန်ဒိုအရောင်းပြခန်းကုန်စည်ပြပွဲ Dinnerကမဖြစ်မနေ တတ်ရမှာမို့ ရေချိုးရန်ပြင်လိုက်တော့သည်။
"ဟက် !!!ပြိုင်ဘက်ကုမ္မဏီ ကလဲ ယောက်ဖ ဖြစ်လာနိုင်တာပဲမလား..."
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဓန Suitအနက်ကို အထဲကအင်္ကျီအဖြူခံကာဝတ်လိုက်ပြီ ရင်ဘတ်ကကြယ်သီး နှစ်လုံးကိုဖြုတ်လိုက်သည်။ သူ့အကြိုက် ပလက်တီနမ် ဆွဲကြိုးကို ၀တ်၍ မှန်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာပြုံးလိုက်သည်။ လူအများအာရုံစိုက်ခံရတာကြိုက်သူမို့ လူအများကြားပေါ်လွှင်နေမည့် ပုံစံမျိုးကို ဓန ကတမင်ရွေးချယ်ကာ ဝတ်ဆင်တတ်သူဖြစ်သည်။
ဓန အဆင်သင့်ဖြစ်တာနဲ့အခန်းထဲကထွက်ကာ ကောင်လေူအပြီးကိုသူအောက်ကပင် ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။ စောင့်ရတာမကြိုက်ပေ့မယ့် ခေါ်သွားမှလဲ ဖြစ်မည့်အခြေနေမို့ စိတ်ကိုမနဲချိုးနှိမ်ထားရသည်။
ကောင်လေး ဆင်းလာတော့ ဓန တစ်ချက်ငေးမိသွားသည်အထိကောင်လေးကလှနေသည်။ ပါးလွှသောအင်္ကျီအဖြူ လက်ရှည်အိအိလေးကိုအောက်ကpants အနက်လေးနှင့်တွဲဝတ်ထားသည်မှာ မထိရက်စရာ။
Shoe အဖြူကိုစီးထားတာမို့ကြည့်ရတာချစ်စရာကောင်းပြီးပနံ့သင့်လှသည် ။ ဆံပင်တွေကိုလဲလှန်၍ခပ်ဖွဖွဖြီးထားသည်မို့သူ မြင်နေကြပုံစံမျိုး မဟုတ်ပဲ ဓန ရင်ထဲနေရခက်သွားသည်။ ဓန စိတ်တွေသိပ်မကြည်ချင်တော့။ ခေါ်မိတာတောင်နောင်တရသွားသည်။ အိမ်မှာပဲထားသင့်သည့် ပုံမျိုး။
"အဲ့လောက်ထိပြင်ဖို့လိုအပ်ရဲ့လား သက်မင်းပိုင် "
"ဟမ် ...ကိုကိုပဲလူလိုသူလိုဝတ်လာဆို "
မျက်လုံး၀ိုင်းတွေနဲ့ဆိုလာသူကြောင့် ဓန တစ်ဖက်သို့မြန်မြန်လှည့်လိုက်ရသည်။ ကြာလျှင် သူစိတ်တွေထိန်းမရဖြစ်မှာဆိုးရပါသည်။
"စကားများလွန်းတယ်။ ပြီရင်သွားမယ် "
"ဟုတ်"
သက်ပိုင် ကား တံခါးကို ဖွင့်ကာ နောက်ခန်းတွင်ဝင်ထိုင်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။
"ငါ...မင်းရဲ့ဒါရိုင်ဘာမဟုတ်ဘူး။အရှေ့မှာလာထိုင် "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သူဋ္ဌေး "
သူ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ စကားဆိုတော့ ကိုကို ဟိုဘက်လှည့်သွားသည်။ ရယ်မြူးရိပ်သန်းနေတဲ့ မျက်၀န်းတွေက ကိုကို ရယ်နေတာလား ။
" ပြန်ခံပြောဖို့ဆို မင်း ထိပ်ဆုံးက ..."
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဓန တို့ရောက်တာ့ လူတွေလဲအတော်စုံနေကာပွဲကစနေပြီ ဖြစ်သည်။ စီးပွားရေး လောကရဲ့အနေထားတစ်ခုမှာရှိသည့်သူမို့ သူ ဝင်လာသည်နှင့် လူတွေအကြည့်ကသူတို့နှစ်ယောက်ထံရောက်လာကြသည်။ သူ့ထက် သူနဲ့အတူပါလာတဲ့ သက်ပိုင်အပေါ် ပိုစိတ်ဝင်စားဟန်ပေါ်သည်။
လူတွေရဲ့အကြည့်ကြောင့်သက်ပိုင် ခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်ကျုံ့သွားကာ ကိုကို အနားသို့တိုးလိုက်မိသည်။
"မင်းပုံစံကိုပြန်ပြင်လိုက်!! ငါ့ကိုအရှက်မခွဲနဲ့ ပျော့ညံ့နေတာမင်းပုံစံအမှန်မဟုတ်ပါဘူး "
ကိုကို စကားကြောင့် သက်ပိုင်မျက်ရည်၀ဲသွားရသည်။ကိုကို လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင် သူခေါင်းကိုမော့ထားမိသည်။ စိတ်ထဲကမပါပေ့မယ့်ပေါ့။
"ဓန နောက်ကျတယ်ကွာ ငါမင်းကိုမျှော်နေတာကြာလှပြီ။ ဟိုမှာ ဦးဆက်နိုင် တို့ မင်းကိုခဏခဏမေးနေကြလို့ "
ဓန ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးသက်ပိုင်ကို တေဇနဲ့ ခဏထားခဲ့ကာ ဦးဆက်နိုင်သို့ထံ သွားရောက်နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ အိမ်ရာတွေအကြောင်း ဆွေးနွေး ပြောဆိုရင်းအတင်းတိုက်နေသည်မို့ ဓန ငြင်းလို့မကောင်း။
ဟိုကောင်လေးကို တစ်ချက် တစ်ချက် စိတ်မချ၍ လှမ်းလှမ်းကြည့်ရသေးသည်။
"ညီ ...ကိုယ်ဟိုဘက်မိတ်ဆွေဆီ ခဏသွားလိုက်အုံးမယ် ။ ညီ လိုတာ ရှိရင်စားပွဲထိုးကောင်လေးတွေခေါ်လိုက်။ ခဏနေ ဓန ပြန်လာလိမ့်မယ်"
"ဟုတ် ကိုတေဇ"
သက်ပိုင် Juic တစ်ခုခုမှာသောက်ကာ ကိုကို ကိုစောင့်နေမိသည်။ လူလဲအတော်ပျင်းနေပြီဖြစ်သည် ။
"လူကိုခေါ်လာပြီချောင်ထိုးထားတာ လူယုတ်မာကြီး ဟွန့်!!.."
သက်ပိုင် ကိုကို ကိုထပ်လှမ်းကြည့်တော့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ကိုကိုလက်ကိုချိတ်ထားတာတွေ့လိုက်ရသည်။ သက်ပိုင် ရင်တွေချက်ချင်းပူလောင်သွားရရှာသည်။
"ဟင် ဘာတွေလဲ ကိုကိုကဘာလို့လက်ချိတ်ထားရတာလဲ "
တစ်ခုခုဆို သူ့မျက်ရည်ကအရင်ကျချင်လာရသည် ။ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း အမြင်တွေပါဝေဝါးလာတော့သည်။
ဓန ခင်မျာမှာတော့ ဦးဆက်နိုင်တို့
နှင့်စကားပြောပြီး အတင်းနူတ်ဆက်ကာလှည့်ထွက်မည်အပြု။
"ဟိတ် !!ကိုကို စစ်ကို ပလစ်ထားတယ် ဟုတ်!"
"ဟာ....စစ်ကလေး "
"ဟွန့်...အခုမှ"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ကိုယ်မအားလို့ပါ"
ဓန စကားသာပြောနေရပေ့မယ့်
စိတ်က သက်ပိုင်ဆီရောက်နေသည်။ ဟိုကလေးတစ်ယောက်ထဲတေဇက အနားမှာမရှိ ။
'ဒီကောင်ဘယ်သွားလိုက်တာလဲကွာ... '
"ကိုကို ဒီည စစ်နဲ့လိုက်ခဲ့ "
စစ်ကလေး ချွဲနွဲ့ကာ ဓန လက်တွေ ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းမေးသည်။ဓန ပြုံးရုံပြုံးပြတော့ နူတ်ခမ်း ကိုဖျတ်ခနဲ လှမ်းနမ်းသည် ။ ဓန ရှောင်ချိန်ပင် မရလိုက်။
"တောက် !!"
သက်ပိုင် အရမ်းဒေါသဖြစ်သွားကာထရပ်လိုက်သည်။ ပြန်ချင်စိတ်တွေကြီးစိုးလာသည်။ ပြသာနာလဲသွားမရှာရဲ။ သူပြောလဲ အရာထင်မှာမဟုတ်။
ပါးပေါ်ကမျက်ရည်တွေကိုဖိသုတ်ရင်း ပြန်ဖို့သူပြင်လိုက်သည်။
"ချာတိတ်မလား "
"ဟင်... ဟို ကိုကြီး ရှိန်း ရှိန်း ဘယ်သူ"
"ဟားဟား!! ချာတိတ်ရာ ကိုယ့်တော့သွားပါပြီ အဲ့လောက်မှတ်ထားရလားကွ"
" မဟုတ်ပါဘူးကိုကြီးရဲ့ သားကလေ အဲ့နေက နေလဲမကောင်းလို့ပါ။ ပြီးတော့ သားကိုကြီးကိုသေချာကျေးဇူးတင်ချင်နေတာ။ ဆေးဖိုးပြန်ပေးဖို့ကိုလဲ သပ်သပ် မုန့်မစားပဲ ဖယ်ထားပြီးသားပါဗျ "
ရှိန်းမင်းဆက် နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးလိုက်ပြီး
"အခုဘယ်သွားမို့လဲ။ ပြန်တော့မလို့လား ချာတိတ်က"
သက်ပိုင် ကိုကို ကိုတစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဟိုကောင်လေး က အခုထိ ကိုကို ပေါင်ပေါ်ကမဆင်းသေး။ သက်ပိုင်ရင်ထဲ ဆစ်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ လူမြင်ကွင်းမှာတောင်ဒီလောက်ဆိုလူကွယ်ရာဆိုသူဆက်လို့ပင်မတွေးရဲ။
"ဟုတ်...ပြန်တော့မလို့ ကိုကြီး "
"ဟုတ်လား ....ကိုကြီးလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
"နေပါစေ သားနဲ့အတူလာတဲ့ သူကအလေလိုက်နေလို့ သား တက္ကစီငှားပြီးပဲပြန်လိုက်တော့မယ်ခင်ဗျ "
"နေဦး မင်း ကိုကိုယ် ဆေးဖိုး အကြွေးပေးမယ် ပြောထားတယ်မလား "
"ဟုတ် "
"အဲ့ဆေးဖိုးအစားကိုယ်ကိုလိုက်ပို့ခွင့်ပြု "
"အားး ကိုကြီးက တမင်ညစ်တာပဲ "
"ဟင် အဲ့ဆို ကိုယ်လိုက်မပို့ရတော့ဘူးလား"
"ဟင်အင့်...လိုက်ပို့ ပိုက်ဆံမှမပေးရတာ"
"ဟား ဟား ဟား ဒီကောင်လေးကတော့ကွာ "
ရှိန်း သဘောကျကာ ကောင်လေး ခေါင်းကဆံပင်လေးတွေကို လက်နဲ့ဆွဲ ဖွလိုက်သည်။ ညမီးလုံးတွေကြောင့်ပုခုံးလေးကိုထိန်းကိုင်ပေးကာ သူတို့အတူအပြင်သို့အတူထွက်လာခဲ့ကြတော့သည်။
ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေသူက
အရက်ခွက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းယူသောက်ပြစ်လိုက်သည်။ သို့သော် ရင်ထဲကအပူကို ငြိမ်းမရ။ပေါင်ပေါ်အတင်းတတ်ထိုင်နေသော စစ်ကလေးအား တွန်းဖယ်လိုက်မိသည်ထိ။
"စစ် ကိုယ် စိတ်မပါဘူး မင်းဖယ်တော့ ကိုယ် ပြန်တော့မယ်"
"ကိုကို!! "
ဓန လှည့်လို့ပင်မထူး ကားပါကင်သို့ ခပ်မြန်မြန်သာထွက်လာခဲ့သည် ။
တေဇ တွေ့တော့ အနောက်ကနေအတင်းပြေးလိုက်လာသည်။
"ဓန မင်းကပြန်တောမလို့လား။ 11 ပဲရှိသေးတာကို "
"အေး ငါပြန်တော့မယ် ဦးဆက်နိုင်ကို မင်းပဲ အကျိုးကြောင်း ကြည့်ပြောလိုက်တော့"
"ဒါနဲ့ သက်ပိုင်ရော "
"ဘယ်သိမလဲကွ သူဘယ်အကောင်နဲ့ပါသွားမှန် ဗီဇကိုက တောက်!!! "
ဓန ကားbody ကိုဆောင့်ကန်ကာ တောက်ခေါက်လိုက်သည်။
"ဘာဖြစ်ကြတာလဲ"
"ကျစ်!!!လစ်ပြီ တေဇ "
"အေးအေး.. ဓန ကားကိုဖြည်းဖြည်းမောင်း အိမ်ရောက်ရင် ကလေးကိုလဲအရမ်းကြီးဆူမနေနဲ့ဦး "
တေဇပြောတာကိုပင်သူ ပြန်မဖြေမိ
ကားကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းမောင်းထွက်လိုက်သည်။ သူ့ဒေါသတွေကအထွဋ်ထိပ်ရောက်နေပြီမို့ ။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
(ဒီနေရာက နေစလို့ အသက်မပြည့်သူများ warring sexul မကြိုက်တဲ့သူများ ကျော်ဖတ်နိုင်ပါပြီခင်မျ🔞🔞)
ဓန အိမ်ရှေ့ရောက်တာနဲ့ ကားကိုအဆက်မပြတ်ဟွန်းတီးကာ ခြံတံခါးဖွင့် ခိုင်းနေမိသည်။
"ဘထွန်း ဟိုကောင် ဘယ်ချိန်ပြန်ရောက်လဲ၊ ဘယ်သူနဲ့လဲ ၊ ဘာကားနဲ့လဲ တစ်ယောက်ထဲလား ဘယ်သူပါသေးလဲ "
များလွန်းတဲ့မေးခွန်းတွေကြောင့် ဒီညီအစ်ကို ပြသာနာဖြစ်လာမှန်း ဘထွန်းရိပ်မိလိုက်သည်။
"စောစောကပဲပြန်ရောက်တာသာကြီး။ လူငယ်လေးတစ်ယောက်လိုက်ပို့တာ။ အထဲမဝင်ပါဘူး ကလေးကို ခြံရှေ့တင် ချပြီး ပြန်သွားတာပါ "
ဓန ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ကားကို ဝေါခနဲမြည်အောင် အတင်း မောင်းဝင်သွား တော့သည် ။
ဒီကလေးတွေကို အဆင်ပြေပြေလေးနဲ မြင်သွားချင်တာ ခေါင်းမချခင်သူ့ရင်ထဲကဆန္ဒတစ်ခုပါ။ ဒါမှသာသူ စိတ်အေးနိုင်မည်။
"ဒုန်း! !"
တံခါးကိုဆောင့်ကန်ကာ လှေကားပေါ်သို့ မပြေးရုံတစ်မယ် သူတတ်လိုက်သည်။ ဟိုကောင် အခန်းတံခါးအား နဲ့ဆောင့်ကန်ပြီးဖွင့်လိုက်သည် ။
"မင်းငါ့ကိုဘာစောက်ချိုး ချိုးသွားတာလဲ သက်မင်းပိုင် "
သက်ပိုင် ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာခါစမို့အကျီပင်မဝတ်ရသေး။အောက်ပိုင်းမှာသဘက်တစ်ထည်တည်းသာပါသည့်မို့ သက်ပိုင်လန့်ဖြန့် သွားသည်။
"လန့်လိုက်တာဗျာ ... အခုကဘာဖြစ်ရပြန်ပြီလဲ"
"ငါကိုဘာမှမသိသလိုလို လာမလုပ်နဲ့ !!!မင်းအဲ့ကောင်ရဲ့ ကားနဲ့ဘာကိစ္စ ပါသွားရတာလဲ။ မင်းကိုငါပြန်ခိုင်းသေးလို့လား ဘယ်သူအမိန့်နဲ့လဲ ဟမ်!!..."
"အော် ကိုကိုက ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတာကို သားက ပြုံးပြုံးကြီးထိုင်ပြီးကြည့်နေရအောင် တရားပေါက်နေတဲ့ သူတော်စင် လဲမဟုတ် "
"ဘာစကားပြောတာလဲ ဖြန်း!!!"
ဓန သက်ပိုင် ရဲ့အမူယာကြောင့် ပါးကို လက်ပြန် ရိုက်ချလိုက်ကာ လည်ပင်းတွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြစ်လိုက်သည်။
"မင်း အဲ့ကောင်နဲ့ ထိတွေ့ခဲ့သေးလား။ ဟမ်!!ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သေးလဲ မင်းပုခုံးကိုသူ ကိုင်လိုက် တာငါမြင်တယ် ။ ဟုတ်တယ်မလား "
"ဖယ်!! ကိုကိုစိတ်နဲ့ လူတိုင်းကို လိုက်နှိုင်း မနေနဲ့ လူတိုင်းက ကိုကိုလိုမဟုတ်ဘူး "
"ဘာ!!အောက်တန်းစားကများ ငါ့ကိုတစ်ခွန်းမခံပြန်ခံပြောတတ်နေပြီပေါ့ မင်းလင်ငယ် အားကိုးနဲ့ အာခံနေတာလား "
"ကိုကို!!!!"
သက်ပိုင်အကျယ်ကြီးအော်ပြစ်
လိုက်သည် ။
"မင်း တစ်ကိုယ်လုံး ပုခုံးတွေဆံပင် တွေ သူအကုန်ထိထားတာမလား။ထိလိုက်တာမလားလို့ !! လာအခုလိုက်ခဲ့ ငါကိုယ်တိုင်ဆေးကြောပြစ်မယ် လိုက်ခဲ့စမ်း!! "
"ဟင်အင့် !!ဟင်အင့် ကိုကိုဘာလုပ်တာလဲ လွှတ် သား အခုမှ ရေချိုးပြီးတာ အာ့ ဘာလုပ်တာလဲ !!"
သက်ပိုင် ကို ဓန ရေချိူးခန်း ထဲတစ်ရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်သွားကာ ရေပန်းကိုဖွင့် ချပြစ်လိုက်သည်။
ကောင်လေး အသားတွေကိုအတင်း ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ကာရေနဲ့အတင်းဆေးတော့သည်။ နာသည်၊ အသားထဲကမဟုတ် ရင်ဘတ်ထဲကပါနာနေသည်။
သူ့ကိုမယုံတဲ့ ကိုကိုက သူလုပ်ချင်တာကိုလုပ်သည်။ သူကိုကြ မိုက်ရိုင်းစွာစွပ်စွဲသည်။ သက်ပိုင် ဘာမှမတုန့်ပြန်မိလုပ်သမျှ အံကြိတ်ခံရင်းရေ ပန်းအောက်ထုံပေပေရပ်နေပေးလိုက်သည် ။
ဓန တုန်ခိုက်နေတဲ့ ကောင်လေးကိုကြည့်ကာ ရမ္မက်သွေးများကြွလာတာမို့ ကောင်လေးကို ပွေ့ချီပြစ်လိုက်သည်။
"ဟင်အင့် ကိုကို ဘာလုပ်တာလဲ ။မလုပ်ဘူး သွား!!မထိနဲ့ ရွံတယ်မလားမထိနဲ့နော် ကိုကို ဟာတွေနဲ့ ကိုကိုသွားလုပ် "
သက်ပိုင်ဘာပြောပြောနားမဝင်။ ကောင်လေးကို ဘေစင်ပေါ်ပြစ်တင်လိုက်ကာ ပေါင်ကို ဆွဲကားပြစ်လိုက်သည်။ ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့အပေါက်ငယ်ကို တစ်ရိူက်မက်မက် စုပ်ယူတော့ ကောင်လေးက ကော့နေအောင် အော်ညည်းလာသည်။
"ဒီပခုံးတွေလား ဟိုကောင်ကိုင်သွားတာ ဒီပခုံး တွေမလား"
ဓန သက်ပိုင်ရဲ့ ပခုံးတွေကို သွားနဲ့ဖိကိုက်ပြစ်လိုက်သည်။
"အ့ !!နာတယ် ။ နာတယ်လို့ဟင့်.. မကိုက်ပါနဲ့ ကိုကိုတော်ပါတော့ !!သားအရမ်းအေးနေပြီ ဖယ်ပေးပါတော့ "
သူအော်မှ ပိုဆိုးလာသည့်ကိုကိုကလက်တွေကတစ်နေရာကို အတင်းထိုးသွင်းတိုက်ခိုက်လာသည်။ သူခြေထောက်တစ်ဖက်က ကိုကို ပုခုံးပေါ်မှာ ။
သက်ပိုင်မခံနိုင်တော့ပါ။ ရေစိုနေသည့်အရှိန်ရောကိုက်ဆွဲနေသည့်အရှိန်ကြောင့် လူကကော့ပြန်နေအောင်ခံနေရသည်။ ဗိုက်မှာလာထောက်နေသည့် ကိုကို ဟာကြီးကြောင့်သက်ပိုင်မှာ ပို၍လန့်နေရရှာသည်။
ဓန လက်တွေကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကောင်လေးကို ဆွဲမပြစ်လိုက်သည်။ တင်ပါးကို သူအရာပေါ်တင်၍ ဖိချတော့ ကောင်လေးက သူပုခုံးတွေကို ကိုက်ရင်းအော်သည်။
"အ့!!အား ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါ ဟာ့! "
ဓန သူပုခုံးကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ရင်း ခေါင်းတွေခါးယမ်းရင်း ငိုနေတဲ့ကလေးကိုကြည့်ကာသနားပေ့မယ့် စိတ်တွေကထိန်းရခက်ဖြစ်နေသည်။
"အ့အာ့ ဟင်း ကိုကို အာ့ ကိုကို ရပ် အ့!!..."
"ပြောစမ်း မင်းပါးစပ်က အဲ့ကောင်နဲ့ နောက်မပတ်သက်တော့ပါဘူးလို့"
"ဟင်အင့် ဟာ့ !!ကိုကိုထင်သလိုမဟုတ်ဘူး!!"
ဓန ကောင်လေးကို ဆွဲလှည့်ကာ ဘေစင်မှာ လက်ထောက်၍ ကုန်းစေလိုက်သည်။ ဓန ကောင်လေးရဲ့တင်ပါးတွေကို အားပါပါ တစ်ချက်ချင်းရိုက်ချပြစ်လိုက်သည် ။
"ဖြန်း! ဘာကိုမဟုတ်တာလဲ ဖြန်း! ငါကဘာကိုထင်လို့ မင်းကဘာကိုမဟုတ်တာလဲ ဖြန်း!"
"အားးး နာတယ် ကိုကို တော်ပါတော့ သားတောင်းပန်ပါတယ် အ့! "
ကိုကို လူကိုမှ မသနားသလိုမညှာ ။ သူ့အရှက်တွေလဲကုန်ရပြီ။ အရှေ့ကမှန်ထဲတွင် ကိုကို သူ့ကိုလုပ်သမျှအကုန်မြင်တွေ့နေရသည်။
ကိုကိုက နားထင်ကျောတွေထောင်ကာရေစိုနေတဲ့ကိုကိုရင်အုပ်ပြင်ကျယ်ကြီးက ခက်ထန်မာကျောနေသည်။ ဆွဲဆောင်မူ့ရှိတဲ့ကိုကိုပုံစံက အခုတော့ကျားရဲတစ်ကောင်လို။
"အာ့အ့ဟင့် !! အားး !!"
"အာ့ !ဟာ့ ! ရှီး "
ကိုကိုရဲ့ ရမ္မက်ပြင်းတဲ့ ရိူက်ဖိုညည်းသံဟာ သက်ပိုင်ကို သာယာမူ့မပေးနိုင်တော့ပါ။ တစ်ချက်ချင်းအဆက်မပြတ်တိုး၀င်နေတဲ့အရာကို ရပ်တန့်သွားဖို့သာသူဆုတောင်းနေမိသည်။
"အာ့!!ကိုကို ရပ်ပါတော့ "
ဓန သူ့လက်တစ်ဆုပ်လောက်ရှိတဲ့ခါးကို ကိုင်ကိုင်ပြီဆောင့်ခါလိုက်တိုင်း မှန်ထဲတွင် ခေါင်းကိုရမ်း၍ ငိုနေသော ကောင်လေးကသိပ်ကိုလှသည်။
သူစိတ်တွေ အရိုင်းဆန်ကာ
အားမရသလိုဖြစ်လာသည်။
"အာ့!! ဘာလုပ်တာလဲ ပြန်ချပေး"
ကောင်လေးကိုကောက်မလိုက်တာမို့ အော်လာခြင်းဖြစ်သည်။
"အင်း...စိတ်ချတစ်ညလုံးချပေး
မယ် "
သက်ပိုင် နား နားကို တမင်ကပ်ကာဖိပြောလိုက်တာ မို့ သက်ပိုင်တစ်ကိုယ်လုံး သွေးများပြောင်းပြန်စီးသွားသည်။
သူ့ကိုကုတင်ပေါ်ပြစ်တင်လိုက်တာမို့ လူကမိုက်ကနဲ။ ကုတင်အနားသို့ ဆွဲချတာလဲသူသိသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကိုလဲသူသိသည်။
ဆက်တိုက်တိုးဝင်နေသည့် အရှိန်ကနဲနဲမျှမလျှော့တာမို့ သူတောင်းပန်ရတော့သည်။
"အ့ ကိုကို အ့ အရမ်းဝင်နေပြီး အ့ အစာအိမ်ထိရောက်နေပြီ ရပ်ပေးပါအုံး ဟာ!! "
"ရောက်ပါစေ ရောက်အောင်လုပ်တာ ။ ဒါမှမင်းရဲ့အူထဲအသည်းထဲကနေ ငါ့ကိုမင်းလင်မှန်းသိမှာ
အားးရှီး "
သက်ပိုင် ပြောစရာစကားပင်မရှိတောင် စွံ့အနာကျင်နေပြီ မျက်ရည်မှာသာစီးကျနေမိသည်။ တုန်ရီကျဥ်တတ်နေရခက်နေတဲ့ ဒဏ်တွေကို အိပ်ယာခင်းတွေပေါ်သာစုပုံချေမွရင်း သူရင်တွေလဲအဆုံးမဲ့နာနေရပါပြီ။
'ကျွန်တော်က ကိုကိုအပိုင်မို့ ကိုကိုစိတ်တိုင်းကျ ကိုကိုစေရာပါပဲ ကိုကို အလိုရှိတိုင်းသာလုပ်ပါတော့ ...'
AhShin💛
(Fic လေးကို အစအဆုံးသေချာပြန်စီပြီး အသစ်နီးပါးပြန်ရေးထားတာမို့ကျေနပ်မယ်ထင်ပါတယ်ဗျ 💛)
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ျပသာနာျဖစ္ၿပီးတဲ့ေန႔ကစၿပီး ကိုကို နဲ႔သူ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့တာဒီေန႔ဆိုသုံးရက္ခန္႔ရွိခဲ့ၿပီ။ သက္ပိုင္ လဲေန႔စဥ္ ကိုယ့္ဝတၱရားကိုယ္လုပ္ကာေက်ာင္းသို႔ပုံမွန္သြားသည္။ ကိုကိုကလဲ သူအလုပ္သူလုပ္သည္။တမင္ေရွာင္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပ့မယ့္ တစ္အိမ္ထဲေနၿပီး တမင္မေတြ႕ တာမ်ိဳးလဲျဖစ္ႏိုင္သည္။
သက္ပိုင္ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ၿပီးမၾကာ ပ်င္းသလိုရွိလာတာနဲ႔ၿခံထဲရွိေမေမခ်စ္တဲ့ ပန္းပင္ေလး ေတြ
ကိုေရေလာင္းေနမိသည္။ထိုစဥ္
ကိုကို ကားဝင္လာတာမို႔ သက္ပိုင္ အလိုက္တသိ အိမ္ထဲ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
"သက္ပိုင္ ေဟ်ာင့္!! သက္မင္းပိုင္ "
ဓန တံခါး ကိုဒီေလာက္တစ္ဒုန္းဒုန္းထုကာေအာ္ေခၚ ေနတာေတာင္ခ်က္ခ်င္းပြင့္မလာ၍ စိတ္ကတိုရျပန္သည္။
"ငါ ဒီေလာက္ေခၚေနတာ မၾကားရေအာင္ မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ "
"သန္႔စင္ခန္း၀င္ေနလို႔ပါ။ ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ "
"မရွိဘူး!!"
"ေအာ္...ဟုတ္"
သက္ပိုင္ ျပန္လွည့္၀င္ရန္ျပင္လိုက္သည္။
ဓန စိတ္ဆိုးရခက္ရယ္ရခက္နဲ႔မ်က္ေမွာင္ႀကဳံလိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ အက်ႌစကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
"က်စ္!!ဒီည Dinner သြားစရာရွိလို႔ မင္းလိုက္ခဲ့ "
ကိုကို စကားေၾကာင့္ သက္ပိုင္ ေၾကာင္ၾကည့္လိုက္မိသည္။Company ျပန္လာခါစ ကိုကိုမ်က္ႏွာက နဲနဲႏြမ္းေနေပ့မယ့္ ခန္႔ညားေနဆဲပါ။ မ်က္ေမွာင္အနည္းငယ္က်ဳံထားတတ္တာကလႊဲရင္ ကိုကို ကသူ႔အတြက္ၾကည့္ေကာင္းလြန္းသည္။
"ဒါနဲ႔ လူလိုသူလိုေတာ့ဝတ္ခဲ့ေနာ္"
'ဘယ္သူက Dinner ပြဲလိုက္ၿပီ သူေတာင္းစား လို ဝတ္ခဲ့မွာလဲ အံၾသပ '
သက္ပိုင္ စိတ္ထဲကေနေျပာလိုက္မိေပ့မယ့္ အျပင္ေတာ့ထုတ္မေျပာျဖစ္။
ႏူတ္ခမ္းအနည္းငယ္စူသြားတဲ့ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ကာ ဓန ရယ္ခ်င္လာတာမို႔ တစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္
"ဒါနဲ႔....မင္းနဲ႔ငါပဲရွိတဲ့အိမ္မွာမင္းအခန္းတံခါးကို lock ခ်ထားစရာေစာက္ေၾကာင္းမရွိဘူး။ မင္းကိုလဲငါကလႊဲၿပီဘယ္သူမွ တက္မလုပ္ဘူး ေနာက္တစ္ခါ Lock မခ်ထားနဲ႔ငါမႀကိဳက္ဘူး "
"စကားကို အရွက္မရွိဘယ္လိုေျပာေနတာလဲ။ကိုကို မရွက္ရင္ သား နား ရွက္တယ္ "
"ရွက္ရင္လဲေသလိုက္!! ေနာက္တစ္ခါ Lock ခ်ထားရင္ ငါ့အေၾကာင္းသိမယ္ ၾကားလား!! "
"အြန္း"
'လူပုံကိုက ေပေစာင္းေစာင္း ေပကပ္ကပ္နဲ႔ ငါလုပ္ရင္လဲငါလုပ္တယ္ ျဖစ္ရဦးမယ္ '
ကိုကိုထြက္သြားေတာ့ သက္ပိုင္ တံခါးေလး ကိုမွီကာ ႏွာေခါင္း႐ူံ႕လိုက္မိသည္။
"သူစိတ္ႀကီးပဲ.... ဟိ ဒါေပ့မယ့္ခ်စ္စရာႀကီး"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ထိုက္ စုံးစမ္းေပးခ်က္အရ ေကာင္ေလးက မိဘေတြမရွိေတာ့ေပ။အစ္ကိုျဖစ္သူနဲ႔အတူေနသည္
တဲ့ ။GTCရဲ႕ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားျဖစ္ကာအေသာက္အစားမရွိ၊ အေနေအးၿပီးလိမ္မာေရးျခားရွိတဲ့ ေက်ာင္းသား ေလးမို႔ လူတိုင္းကခ်စ္ၾကသည္တဲ့။ ေကာင္ေလးကသူမ်ားေတြနဲ႔ မတူတာမို႔ ေကာင္မေလးပါမက ေကာင္ေလးေတြပါ သေဘာက်တာေတာ့မဆန္းပါ။
'သူ႔အိမ္က ခ်မ္းသာပါလွ်က္ ဟိုေန႔ကိစၥ ေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ။ ေက်ာင္းကို ဘာျဖစ္လို႔ လိုင္းကားစီးၿပီ တတ္တာလဲ '
ရွိန္းအမ်ားႀကီးေတြးကာစဥ္းစားေနမိသည္။ရွိန္း ေကာင္ေလးအေၾကာင္းေတြးရင္ တစ္ေယာက္ထဲ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ေကာင္ေလး အေၾကာင္းေတြးရတာ သူကိုဘာလို႔ေႏြးေထြးေစတာလဲ။
"အဟြန္း!!"
ေအးျမသည့္ေကာင္ေလးကိုအဲ့ေန႔ကေပြ႕ခ်ီခဲ့တဲ့အခ်ိန္ထိေတြ႕မိခဲ့တဲ့ႏူးညံၿပီးအိစက္ေနတဲ့အသားရည္ေလးေတြကအစသူ အာ႐ုံမွာမွတ္မိေနမိသည္။
BHONE Group.....
ရဲ႕ ညီေလးျဖစ္ၿပီသူကဘာလို႔အခုလိုမ်ိဳးကိစၥေတြျဖစ္ေနရတာလဲ။ သူအိမ္ကေရာမသိဘူးလား။ ရွိန္းဘယ္လိုေတြးေတြးအေျဖရွာမရ။ BHONE Group ကိုသူသိသည္။ လုပ္ငန္းကိစၥေတြအရ ခဏခဏညႇိဘူးတဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကုမၼဏီမို႔သူသိေနတာျဖစ္သည္။
BHONE Group ရဲ႕ပဲ့ကိုင္ရွင္
ဓနဘုန္းေအာင္ဆိုသည့္ လူကအသားခပ္ညိဳညိဳႏွင့္႐ုပ္ရည္သန္႔သည့္ထဲပါသည္။ ညိဳေသာအသားရည္နဲ႔ ေယာက်္ားပီသတဲ့သူ႔ပုံစံကတစ္ခါျမင္႐ုံနဲ႔ စိတ္ထဲစြဲသြားေစသည့္ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ရွိန္းကေတာ့ အသားရည္ကအစအရမ္းျဖဴသည္။ ႏုဖက္၍ေခ်ာသည့္ဆိုတာထက္ၾကည္ရတာအလြန္မ်က္ႏွာခ်ိဳလွသည္။ ျမင့္မားေသာအရပ္နဲ႔ ရွိန္း က K pop ဆန္ဆန္ ေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။
ရွိန္း အေတြးမ်ားကိုလက္စသတ္လိုက္ကာ ညေန ကြန္ဒိုအေရာင္းျပခန္းကုန္စည္ျပပြဲ Dinnerကမျဖစ္မေန တတ္ရမွာမို႔ ေရခ်ိဳးရန္ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟက္ !!!ၿပိဳင္ဘက္ကုမၼဏီ ကလဲ ေယာက္ဖ ျဖစ္လာႏိုင္တာပဲမလား..."
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဓန Suitအနက္ကို အထဲကအက်ႌအျဖဴခံကာဝတ္လိုက္ၿပီ ရင္ဘတ္ကၾကယ္သီး ႏွစ္လုံးကိုျဖဳတ္လိုက္သည္။ သူ႔အႀကိဳက္ ပလက္တီနမ္ ဆြဲႀကိဳးကို ၀တ္၍ မွန္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာၿပဳံးလိုက္သည္။ လူအမ်ားအာ႐ုံစိုက္ခံရတာႀကိဳက္သူမို႔ လူအမ်ားၾကားေပၚလႊင္ေနမည့္ ပုံစံမ်ိဳးကို ဓန ကတမင္ေ႐ြးခ်ယ္ကာ ဝတ္ဆင္တတ္သူျဖစ္သည္။
ဓန အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ႔အခန္းထဲကထြက္ကာ ေကာင္ေလူအၿပီးကိုသူေအာက္ကပင္ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ေစာင့္ရတာမႀကိဳက္ေပ့မယ့္ ေခၚသြားမွလဲ ျဖစ္မည့္အေျခေနမို႔ စိတ္ကိုမနဲခ်ိဳးႏွိမ္ထားရသည္။
ေကာင္ေလး ဆင္းလာေတာ့ ဓန တစ္ခ်က္ေငးမိသြားသည္အထိေကာင္ေလးကလွေနသည္။ ပါးလႊေသာအက်ႌအျဖဴ လက္ရွည္အိအိေလးကိုေအာက္ကpants အနက္ေလးႏွင့္တြဲဝတ္ထားသည္မွာ မထိရက္စရာ။
Shoe အျဖဴကိုစီးထားတာမို႔ၾကည့္ရတာခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးပနံ႔သင့္လွသည္ ။ ဆံပင္ေတြကိုလဲလွန္၍ခပ္ဖြဖြၿဖီးထားသည္မို႔သူ ျမင္ေနၾကပုံစံမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ဓန ရင္ထဲေနရခက္သြားသည္။ ဓန စိတ္ေတြသိပ္မၾကည္ခ်င္ေတာ့။ ေခၚမိတာေတာင္ေနာင္တရသြားသည္။ အိမ္မွာပဲထားသင့္သည့္ ပုံမ်ိဳး။
"အဲ့ေလာက္ထိျပင္ဖို႔လိုအပ္ရဲ႕လား သက္မင္းပိုင္ "
"ဟမ္ ...ကိုကိုပဲလူလိုသူလိုဝတ္လာဆို "
မ်က္လုံး၀ိုင္းေတြနဲ႔ဆိုလာသူေၾကာင့္ ဓန တစ္ဖက္သို႔ျမန္ျမန္လွည့္လိုက္ရသည္။ ၾကာလွ်င္ သူစိတ္ေတြထိန္းမရျဖစ္မွာဆိုးရပါသည္။
"စကားမ်ားလြန္းတယ္။ ၿပီရင္သြားမယ္ "
"ဟုတ္"
သက္ပိုင္ ကား တံခါးကို ဖြင့္ကာ ေနာက္ခန္းတြင္ဝင္ထိုင္ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
"ငါ...မင္းရဲ႕ဒါ႐ိုင္ဘာမဟုတ္ဘူး။အေရွ႕မွာလာထိုင္ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သူေ႒း "
သူ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ စကားဆိုေတာ့ ကိုကို ဟိုဘက္လွည့္သြားသည္။ ရယ္ျမဴးရိပ္သန္းေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြက ကိုကို ရယ္ေနတာလား ။
" ျပန္ခံေျပာဖို႔ဆို မင္း ထိပ္ဆုံးက ..."
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဓန တို႔ေရာက္တာ့ လူေတြလဲအေတာ္စုံေနကာပြဲကစေနၿပီ ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရး ေလာကရဲ႕အေနထားတစ္ခုမွာရွိသည့္သူမို႔ သူ ဝင္လာသည္ႏွင့္ လူေတြအၾကည့္ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထံေရာက္လာၾကသည္။ သူ႔ထက္ သူနဲ႔အတူပါလာတဲ့ သက္ပိုင္အေပၚ ပိုစိတ္ဝင္စားဟန္ေပၚသည္။
လူေတြရဲ႕အၾကည့္ေၾကာင့္သက္ပိုင္ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခ်က္က်ဳံ႕သြားကာ ကိုကို အနားသို႔တိုးလိုက္မိသည္။
"မင္းပုံစံကိုျပန္ျပင္လိုက္!! ငါ့ကိုအရွက္မခြဲနဲ႔ ေပ်ာ့ညံ့ေနတာမင္းပုံစံအမွန္မဟုတ္ပါဘူး "
ကိုကို စကားေၾကာင့္ သက္ပိုင္မ်က္ရည္၀ဲသြားရသည္။ကိုကို လက္ေမာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ရင္ သူေခါင္းကိုေမာ့ထားမိသည္။ စိတ္ထဲကမပါေပ့မယ့္ေပါ့။
"ဓန ေနာက္က်တယ္ကြာ ငါမင္းကိုေမွ်ာ္ေနတာၾကာလွၿပီ။ ဟိုမွာ ဦးဆက္ႏိုင္ တို႔ မင္းကိုခဏခဏေမးေနၾကလို႔ "
ဓန ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီးသက္ပိုင္ကို ေတဇနဲ႔ ခဏထားခဲ့ကာ ဦးဆက္ႏိုင္သို႔ထံ သြားေရာက္ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။ အိမ္ရာေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြး ေျပာဆိုရင္းအတင္းတိုက္ေနသည္မို႔ ဓန ျငင္းလို႔မေကာင္း။
ဟိုေကာင္ေလးကို တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ စိတ္မခ်၍ လွမ္းလွမ္းၾကည့္ရေသးသည္။
"ညီ ...ကိုယ္ဟိုဘက္မိတ္ေဆြဆီ ခဏသြားလိုက္အုံးမယ္ ။ ညီ လိုတာ ရွိရင္စားပြဲထိုးေကာင္ေလးေတြေခၚလိုက္။ ခဏေန ဓန ျပန္လာလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ ကိုေတဇ"
သက္ပိုင္ Juic တစ္ခုခုမွာေသာက္ကာ ကိုကို ကိုေစာင့္ေနမိသည္။ လူလဲအေတာ္ပ်င္းေနၿပီျဖစ္သည္ ။
"လူကိုေခၚလာၿပီေခ်ာင္ထိုးထားတာ လူယုတ္မာႀကီး ဟြန္႔!!.."
သက္ပိုင္ ကိုကို ကိုထပ္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကိုကိုလက္ကိုခ်ိတ္ထားတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ သက္ပိုင္ ရင္ေတြခ်က္ခ်င္းပူေလာင္သြားရရွာသည္။
"ဟင္ ဘာေတြလဲ ကိုကိုကဘာလို႔လက္ခ်ိတ္ထားရတာလဲ "
တစ္ခုခုဆို သူ႔မ်က္ရည္ကအရင္က်ခ်င္လာရသည္ ။ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း အျမင္ေတြပါေဝဝါးလာေတာ့သည္။
ဓန ခင္မ်ာမွာေတာ့ ဦးဆက္ႏိုင္တို႔
ႏွင့္စကားေျပာၿပီး အတင္းႏူတ္ဆက္ကာလွည့္ထြက္မည္အျပဳ။
"ဟိတ္ !!ကိုကို စစ္ကို ပလစ္ထားတယ္ ဟုတ္!"
"ဟာ....စစ္ကေလး "
"ဟြန္႔...အခုမွ"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ကိုယ္မအားလို႔ပါ"
ဓန စကားသာေျပာေနရေပ့မယ့္
စိတ္က သက္ပိုင္ဆီေရာက္ေနသည္။ ဟိုကေလးတစ္ေယာက္ထဲေတဇက အနားမွာမရွိ ။
'ဒီေကာင္ဘယ္သြားလိုက္တာလဲကြာ... '
"ကိုကို ဒီည စစ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ "
စစ္ကေလး ခြၽဲႏြဲ႕ကာ ဓန လက္ေတြ ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္းေမးသည္။ဓန ၿပဳံး႐ုံၿပဳံးျပေတာ့ ႏူတ္ခမ္း ကိုဖ်တ္ခနဲ လွမ္းနမ္းသည္ ။ ဓန ေရွာင္ခ်ိန္ပင္ မရလိုက္။
"ေတာက္ !!"
သက္ပိုင္ အရမ္းေဒါသျဖစ္သြားကာထရပ္လိုက္သည္။ ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြႀကီးစိုးလာသည္။ ျပသာနာလဲသြားမရွာရဲ။ သူေျပာလဲ အရာထင္မွာမဟုတ္။
ပါးေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုဖိသုတ္ရင္း ျပန္ဖို႔သူျပင္လိုက္သည္။
"ခ်ာတိတ္မလား "
"ဟင္... ဟို ကိုႀကီး ရွိန္း ရွိန္း ဘယ္သူ"
"ဟားဟား!! ခ်ာတိတ္ရာ ကိုယ့္ေတာ့သြားပါၿပီ အဲ့ေလာက္မွတ္ထားရလားကြ"
" မဟုတ္ပါဘူးကိုႀကီးရဲ႕ သားကေလ အဲ့ေနက ေနလဲမေကာင္းလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ သားကိုႀကီးကိုေသခ်ာေက်းဇူးတင္ခ်င္ေနတာ။ ေဆးဖိုးျပန္ေပးဖို႔ကိုလဲ သပ္သပ္ မုန္႔မစားပဲ ဖယ္ထားၿပီးသားပါဗ် "
ရွိန္းမင္းဆက္ ႏွစ္လိုဖြယ္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"အခုဘယ္သြားမို႔လဲ။ ျပန္ေတာ့မလို႔လား ခ်ာတိတ္က"
သက္ပိုင္ ကိုကို ကိုတစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဟိုေကာင္ေလး က အခုထိ ကိုကို ေပါင္ေပၚကမဆင္းေသး။ သက္ပိုင္ရင္ထဲ ဆစ္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ လူျမင္ကြင္းမွာေတာင္ဒီေလာက္ဆိုလူကြယ္ရာဆိုသူဆက္လို႔ပင္မေတြးရဲ။
"ဟုတ္...ျပန္ေတာ့မလို႔ ကိုႀကီး "
"ဟုတ္လား ....ကိုႀကီးလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
"ေနပါေစ သားနဲ႔အတူလာတဲ့ သူကအေလလိုက္ေနလို႔ သား တကၠစီငွားၿပီးပဲျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ခင္ဗ် "
"ေနဦး မင္း ကိုကိုယ္ ေဆးဖိုး အေႂကြးေပးမယ္ ေျပာထားတယ္မလား "
"ဟုတ္ "
"အဲ့ေဆးဖိုးအစားကိုယ္ကိုလိုက္ပို႔ခြင့္ျပဳ "
"အားး ကိုႀကီးက တမင္ညစ္တာပဲ "
"ဟင္ အဲ့ဆို ကိုယ္လိုက္မပို႔ရေတာ့ဘူးလား"
"ဟင္အင့္...လိုက္ပို႔ ပိုက္ဆံမွမေပးရတာ"
"ဟား ဟား ဟား ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ကြာ "
ရွိန္း သေဘာက်ကာ ေကာင္ေလး ေခါင္းကဆံပင္ေလးေတြကို လက္နဲ႔ဆြဲ ဖြလိုက္သည္။ ညမီးလုံးေတြေၾကာင့္ပုခုံးေလးကိုထိန္းကိုင္ေပးကာ သူတို႔အတူအျပင္သို႔အတူထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။
ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနသူက
အရက္ခြက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းယူေသာက္ျပစ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ရင္ထဲကအပူကို ၿငိမ္းမရ။ေပါင္ေပၚအတင္းတတ္ထိုင္ေနေသာ စစ္ကေလးအား တြန္းဖယ္လိုက္မိသည္ထိ။
"စစ္ ကိုယ္ စိတ္မပါဘူး မင္းဖယ္ေတာ့ ကိုယ္ ျပန္ေတာ့မယ္"
"ကိုကို!! "
ဓန လွည့္လို႔ပင္မထူး ကားပါကင္သို႔ ခပ္ျမန္ျမန္သာထြက္လာခဲ့သည္ ။
ေတဇ ေတြ႕ေတာ့ အေနာက္ကေနအတင္းေျပးလိုက္လာသည္။
"ဓန မင္းကျပန္ေတာမလို႔လား။ 11 ပဲရွိေသးတာကို "
"ေအး ငါျပန္ေတာ့မယ္ ဦးဆက္ႏိုင္ကို မင္းပဲ အက်ိဳးေၾကာင္း ၾကည့္ေျပာလိုက္ေတာ့"
"ဒါနဲ႔ သက္ပိုင္ေရာ "
"ဘယ္သိမလဲကြ သူဘယ္အေကာင္နဲ႔ပါသြားမွန္ ဗီဇကိုက ေတာက္!!! "
ဓန ကားbody ကိုေဆာင့္ကန္ကာ ေတာက္ေခါက္လိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ"
"က်စ္!!!လစ္ၿပီ ေတဇ "
"ေအးေအး.. ဓန ကားကိုျဖည္းျဖည္းေမာင္း အိမ္ေရာက္ရင္ ကေလးကိုလဲအရမ္းႀကီးဆူမေနနဲ႔ဦး "
ေတဇေျပာတာကိုပင္သူ ျပန္မေျဖမိ
ကားကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမာင္းထြက္လိုက္သည္။ သူ႔ေဒါသေတြကအထြဋ္ထိပ္ေရာက္ေနၿပီမို႔ ။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
(ဒီေနရာက ေနစလို႔ အသက္မျပည့္သူမ်ား warring sexul မႀကိဳက္တဲ့သူမ်ား ေက်ာ္ဖတ္ႏိုင္ပါၿပီခင္မ်🔞🔞)
ဓန အိမ္ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ကားကိုအဆက္မျပတ္ဟြန္းတီးကာ ၿခံတံခါးဖြင့္ ခိုင္းေနမိသည္။
"ဘထြန္း ဟိုေကာင္ ဘယ္ခ်ိန္ျပန္ေရာက္လဲ၊ ဘယ္သူနဲ႔လဲ ၊ ဘာကားနဲ႔လဲ တစ္ေယာက္ထဲလား ဘယ္သူပါေသးလဲ "
မ်ားလြန္းတဲ့ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ ဒီညီအစ္ကို ျပသာနာျဖစ္လာမွန္း ဘထြန္းရိပ္မိလိုက္သည္။
"ေစာေစာကပဲျပန္ေရာက္တာသာႀကီး။ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လိုက္ပို႔တာ။ အထဲမဝင္ပါဘူး ကေလးကို ၿခံေရွ႕တင္ ခ်ၿပီး ျပန္သြားတာပါ "
ဓန ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ကားကို ေဝါခနဲျမည္ေအာင္ အတင္း ေမာင္းဝင္သြား ေတာ့သည္ ။
ဒီကေလးေတြကို အဆင္ေျပေျပေလးနဲ ျမင္သြားခ်င္တာ ေခါင္းမခ်ခင္သူ႔ရင္ထဲကဆႏၵတစ္ခုပါ။ ဒါမွသာသူ စိတ္ေအးႏိုင္မည္။
"ဒုန္း! !"
တံခါးကိုေဆာင့္ကန္ကာ ေလွကားေပၚသို႔ မေျပး႐ုံတစ္မယ္ သူတတ္လိုက္သည္။ ဟိုေကာင္ အခန္းတံခါးအား နဲ႔ေဆာင့္ကန္ၿပီးဖြင့္လိုက္သည္ ။
"မင္းငါ့ကိုဘာေစာက္ခ်ိဳး ခ်ိဳးသြားတာလဲ သက္မင္းပိုင္ "
သက္ပိုင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာခါစမို႔အက်ီပင္မဝတ္ရေသး။ေအာက္ပိုင္းမွာသဘက္တစ္ထည္တည္းသာပါသည့္မို႔ သက္ပိုင္လန္႔ျဖန္႔ သြားသည္။
"လန္႔လိုက္တာဗ်ာ ... အခုကဘာျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲ"
"ငါကိုဘာမွမသိသလိုလို လာမလုပ္နဲ႔ !!!မင္းအဲ့ေကာင္ရဲ႕ ကားနဲ႔ဘာကိစၥ ပါသြားရတာလဲ။ မင္းကိုငါျပန္ခိုင္းေသးလို႔လား ဘယ္သူအမိန္႔နဲ႔လဲ ဟမ္!!..."
"ေအာ္ ကိုကိုက ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနတာကို သားက ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးထိုင္ၿပီးၾကည့္ေနရေအာင္ တရားေပါက္ေနတဲ့ သူေတာ္စင္ လဲမဟုတ္ "
"ဘာစကားေျပာတာလဲ ျဖန္း!!!"
ဓန သက္ပိုင္ ရဲ႕အမူယာေၾကာင့္ ပါးကို လက္ျပန္ ႐ိုက္ခ်လိုက္ကာ လည္ပင္းေတြကိုဆုပ္ကိုင္ျပစ္လိုက္သည္။
"မင္း အဲ့ေကာင္နဲ႔ ထိေတြ႕ခဲ့ေသးလား။ ဟမ္!!ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ေသးလဲ မင္းပုခုံးကိုသူ ကိုင္လိုက္ တာငါျမင္တယ္ ။ ဟုတ္တယ္မလား "
"ဖယ္!! ကိုကိုစိတ္နဲ႔ လူတိုင္းကို လိုက္ႏႈိင္း မေနနဲ႔ လူတိုင္းက ကိုကိုလိုမဟုတ္ဘူး "
"ဘာ!!ေအာက္တန္းစားကမ်ား ငါ့ကိုတစ္ခြန္းမခံျပန္ခံေျပာတတ္ေနၿပီေပါ့ မင္းလင္ငယ္ အားကိုးနဲ႔ အာခံေနတာလား "
"ကိုကို!!!!"
သက္ပိုင္အက်ယ္ႀကီးေအာ္ျပစ္
လိုက္သည္ ။
"မင္း တစ္ကိုယ္လုံး ပုခုံးေတြဆံပင္ ေတြ သူအကုန္ထိထားတာမလား။ထိလိုက္တာမလားလို႔ !! လာအခုလိုက္ခဲ့ ငါကိုယ္တိုင္ေဆးေၾကာျပစ္မယ္ လိုက္ခဲ့စမ္း!! "
"ဟင္အင့္ !!ဟင္အင့္ ကိုကိုဘာလုပ္တာလဲ လႊတ္ သား အခုမွ ေရခ်ိဳးၿပီးတာ အာ့ ဘာလုပ္တာလဲ !!"
သက္ပိုင္ ကို ဓန ေရခ်ိဴးခန္း ထဲတစ္႐ြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြားကာ ေရပန္းကိုဖြင့္ ခ်ျပစ္လိုက္သည္။
ေကာင္ေလး အသားေတြကိုအတင္း ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ကာေရနဲ႔အတင္းေဆးေတာ့သည္။ နာသည္၊ အသားထဲကမဟုတ္ ရင္ဘတ္ထဲကပါနာေနသည္။
သူ႔ကိုမယုံတဲ့ ကိုကိုက သူလုပ္ခ်င္တာကိုလုပ္သည္။ သူကိုၾက မိုက္႐ိုင္းစြာစြပ္စြဲသည္။ သက္ပိုင္ ဘာမွမတုန္႔ျပန္မိလုပ္သမွ် အံႀကိတ္ခံရင္းေရ ပန္းေအာက္ထုံေပေပရပ္ေနေပးလိုက္သည္ ။
ဓန တုန္ခိုက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာ ရမၼက္ေသြးမ်ားႂကြလာတာမို႔ ေကာင္ေလးကို ေပြ႕ခ်ီျပစ္လိုက္သည္။
"ဟင္အင့္ ကိုကို ဘာလုပ္တာလဲ ။မလုပ္ဘူး သြား!!မထိနဲ႔ ႐ြံတယ္မလားမထိနဲ႔ေနာ္ ကိုကို ဟာေတြနဲ႔ ကိုကိုသြားလုပ္ "
သက္ပိုင္ဘာေျပာေျပာနားမဝင္။ ေကာင္ေလးကို ေဘစင္ေပၚျပစ္တင္လိုက္ကာ ေပါင္ကို ဆြဲကားျပစ္လိုက္သည္။ ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့အေပါက္ငယ္ကို တစ္႐ိူက္မက္မက္ စုပ္ယူေတာ့ ေကာင္ေလးက ေကာ့ေနေအာင္ ေအာ္ညည္းလာသည္။
"ဒီပခုံးေတြလား ဟိုေကာင္ကိုင္သြားတာ ဒီပခုံး ေတြမလား"
ဓန သက္ပိုင္ရဲ႕ ပခုံးေတြကို သြားနဲ႔ဖိကိုက္ျပစ္လိုက္သည္။
"အ့ !!နာတယ္ ။ နာတယ္လို႔ဟင့္.. မကိုက္ပါနဲ႔ ကိုကိုေတာ္ပါေတာ့ !!သားအရမ္းေအးေနၿပီ ဖယ္ေပးပါေတာ့ "
သူေအာ္မွ ပိုဆိုးလာသည့္ကိုကိုကလက္ေတြကတစ္ေနရာကို အတင္းထိုးသြင္းတိုက္ခိုက္လာသည္။ သူေျခေထာက္တစ္ဖက္က ကိုကို ပုခုံးေပၚမွာ ။
သက္ပိုင္မခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေရစိုေနသည့္အရွိန္ေရာကိုက္ဆြဲေနသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ လူကေကာ့ျပန္ေနေအာင္ခံေနရသည္။ ဗိုက္မွာလာေထာက္ေနသည့္ ကိုကို ဟာႀကီးေၾကာင့္သက္ပိုင္မွာ ပို၍လန္႔ေနရရွာသည္။
ဓန လက္ေတြကိုဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ေကာင္ေလးကို ဆြဲမျပစ္လိုက္သည္။ တင္ပါးကို သူအရာေပၚတင္၍ ဖိခ်ေတာ့ ေကာင္ေလးက သူပုခုံးေတြကို ကိုက္ရင္းေအာ္သည္။
"အ့!!အား ျဖည္းျဖည္း လုပ္ပါ ဟာ့! "
ဓန သူပုခုံးကို က်စ္ေနေအာင္ဖက္ရင္း ေခါင္းေတြခါးယမ္းရင္း ငိုေနတဲ့ကေလးကိုၾကည့္ကာသနားေပ့မယ့္ စိတ္ေတြကထိန္းရခက္ျဖစ္ေနသည္။
"အ့အာ့ ဟင္း ကိုကို အာ့ ကိုကို ရပ္ အ့!!..."
"ေျပာစမ္း မင္းပါးစပ္က အဲ့ေကာင္နဲ႔ ေနာက္မပတ္သက္ေတာ့ပါဘူးလို႔"
"ဟင္အင့္ ဟာ့ !!ကိုကိုထင္သလိုမဟုတ္ဘူး!!"
ဓန ေကာင္ေလးကို ဆြဲလွည့္ကာ ေဘစင္မွာ လက္ေထာက္၍ ကုန္းေစလိုက္သည္။ ဓန ေကာင္ေလးရဲ႕တင္ပါးေတြကို အားပါပါ တစ္ခ်က္ခ်င္း႐ိုက္ခ်ျပစ္လိုက္သည္ ။
"ျဖန္း! ဘာကိုမဟုတ္တာလဲ ျဖန္း! ငါကဘာကိုထင္လို႔ မင္းကဘာကိုမဟုတ္တာလဲ ျဖန္း!"
"အားးး နာတယ္ ကိုကို ေတာ္ပါေတာ့ သားေတာင္းပန္ပါတယ္ အ့! "
ကိုကို လူကိုမွ မသနားသလိုမညႇာ ။ သူ႔အရွက္ေတြလဲကုန္ရၿပီ။ အေရွ႕ကမွန္ထဲတြင္ ကိုကို သူ႔ကိုလုပ္သမွ်အကုန္ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။
ကိုကိုက နားထင္ေက်ာေတြေထာင္ကာေရစိုေနတဲ့ကိုကိုရင္အုပ္ျပင္က်ယ္ႀကီးက ခက္ထန္မာေက်ာေနသည္။ ဆြဲေဆာင္မူ႔ရွိတဲ့ကိုကိုပုံစံက အခုေတာ့က်ားရဲတစ္ေကာင္လို။
"အာ့အ့ဟင့္ !! အားး !!"
"အာ့ !ဟာ့ ! ရွီး "
ကိုကိုရဲ႕ ရမၼက္ျပင္းတဲ့ ႐ိူက္ဖိုညည္းသံဟာ သက္ပိုင္ကို သာယာမူ႔မေပးႏိုင္ေတာ့ပါ။ တစ္ခ်က္ခ်င္းအဆက္မျပတ္တိုး၀င္ေနတဲ့အရာကို ရပ္တန္႔သြားဖို႔သာသူဆုေတာင္းေနမိသည္။
"အာ့!!ကိုကို ရပ္ပါေတာ့ "
ဓန သူ႔လက္တစ္ဆုပ္ေလာက္ရွိတဲ့ခါးကို ကိုင္ကိုင္ၿပီေဆာင့္ခါလိုက္တိုင္း မွန္ထဲတြင္ ေခါင္းကိုရမ္း၍ ငိုေနေသာ ေကာင္ေလးကသိပ္ကိုလွသည္။
သူစိတ္ေတြ အ႐ိုင္းဆန္ကာ
အားမရသလိုျဖစ္လာသည္။
"အာ့!! ဘာလုပ္တာလဲ ျပန္ခ်ေပး"
ေကာင္ေလးကိုေကာက္မလိုက္တာမို႔ ေအာ္လာျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္း...စိတ္ခ်တစ္ညလုံးခ်ေပး
မယ္ "
သက္ပိုင္ နား နားကို တမင္ကပ္ကာဖိေျပာလိုက္တာ မို႔ သက္ပိုင္တစ္ကိုယ္လုံး ေသြးမ်ားေျပာင္းျပန္စီးသြားသည္။
သူ႔ကိုကုတင္ေပၚျပစ္တင္လိုက္တာမို႔ လူကမိုက္ကနဲ။ ကုတင္အနားသို႔ ဆြဲခ်တာလဲသူသိသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကိုလဲသူသိသည္။
ဆက္တိုက္တိုးဝင္ေနသည့္ အရွိန္ကနဲနဲမွ်မေလွ်ာ့တာမို႔ သူေတာင္းပန္ရေတာ့သည္။
"အ့ ကိုကို အ့ အရမ္းဝင္ေနၿပီး အ့ အစာအိမ္ထိေရာက္ေနၿပီ ရပ္ေပးပါအုံး ဟာ!! "
"ေရာက္ပါေစ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာ ။ ဒါမွမင္းရဲ႕အူထဲအသည္းထဲကေန ငါ့ကိုမင္းလင္မွန္းသိမွာ
အားးရွီး "
သက္ပိုင္ ေျပာစရာစကားပင္မရွိေတာင္ စြံ႕အနာက်င္ေနၿပီ မ်က္ရည္မွာသာစီးက်ေနမိသည္။ တုန္ရီက်ဥ္တတ္ေနရခက္ေနတဲ့ ဒဏ္ေတြကို အိပ္ယာခင္းေတြေပၚသာစုပုံေခ်မြရင္း သူရင္ေတြလဲအဆုံးမဲ့နာေနရပါၿပီ။
'ကြၽန္ေတာ္က ကိုကိုအပိုင္မို႔ ကိုကိုစိတ္တိုင္းက် ကိုကိုေစရာပါပဲ ကိုကို အလိုရွိတိုင္းသာလုပ္ပါေတာ့ ...'
AhShin💛
(Fic ေလးကို အစအဆုံးေသခ်ာျပန္စီၿပီး အသစ္နီးပါးျပန္ေရးထားတာမို႔ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ဗ် 💛)
Zawgyi
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>