'Oké, dan zien we je over een uur bij Starbucks!' Ik hang op. Vandaag hebben James en ik besloten dat het wel leuk is als hij en Dylan kennis gaan maken en waar kan dat beter dan bij Starbucks? James en ik zijn al even in de stad, want we willen ook nog even langs Romy die bij de Pull & Bear werkt. Gelukkig is dat ook nog eens mijn favoriete kledingwinkel, dus kan ik meteen even wat nieuwe kleding scoren. 'Ben jij al aan het idee gewend?' vraag ik. James kijkt me vragend aan, 'Wat bedoel je?' Ik ga wat langzamer lopen, 'Nou, dat we eigenlijk geen ouders hebben. En nu alleen elkaar nog...' James pakt mijn hand. 'Nee en ik denk dat zulk soort dingen tijd nodig hebben. We komen er wel overheen, Noof.' Ik denk en hoop vooral dat hij gelijk heeft. We zijn bij de Pull & Bear en ik zie Romy meteen. Ze rent naar me toe en knuffelt me, daarna is James aan de beurt. Romy en ik hebben vanaf het moment dat zij bij ons over de vloer kwam een goeie band gehad. Ik had het niet beter kunnen treffen met een schoonzus. 'Nova! Hoe gaat het? Heb je het naar je zin daar?' Ik lach, 'Ja, het is leuk in het internaat. Hoe gaat het met jou?' Oké, het is nu even niet leuk in het internaat, maar het is alles beter dan op mijn vorige school. 'Altijd goed, dat weet je toch?' zegt ze lachend.
Na lekker te hebben bijgekletst met Romy en na iets te veel nieuwe kleding, zitten James en ik te wachten bij de Starbucks op Dylan. Ik heb alvast een aardbeien frappuccino, mijn favoriete drankje hier. Ik zie een hele knappe jongen aankomen. 'Dylan!' Ik spring op en ren naar hem toe. We knuffelen snel en lopen dan terug naar James. Ze stellen zich aan elkaar voor en jongens zouden jongens niet zijn als ze niet altijd een onderlinge strijd voerden. Het slaat natuurlijk nergens op nu, want James is mijn broer en dus echt geen concurrentie voor Dylan. Ze bekijken elkaar even goed en lachen dan. 'Ga lekker zitten, wat kan ik voor je halen?' vraagt James aan Dylan. 'Een americano, alsjeblieft,' antwoordt hij beleefd. Als James even weg is bukt Dylan zich over de tafel en geeft me een kus. 'Hoe gaat het nu?' Ik pak zijn handen en wrijf erover. 'Beter. Nu ik weet dat ik jou heb en James natuurlijk, gaat het een stuk beter. Ik denk dat ik vandaag gewoon weer met jou mee terug ga naar het internaat,' zeg ik met een glimlach. Dylans gezicht klaart helemaal op, 'Gelukkig, dat lijkt me super. Kom je dan bij mij logeren?' Hij kijkt met van die onweerstaanbare puppy-ogen waar ik echt geen nee tegen kan zeggen. 'Dat lijkt me leuk.' James komt terug met het drinken. James en Dylan leren elkaar beter kennen en ik ben helemaal gelukkig om te zien dat James Dylan goed heeft gekeurd.