"Το ίδιο βράδυ.....για να δούμε τι έγινε"
Αφού ξάπλωσαν και οι δύο στο κρεβάτι των γονιών της, άρπαξαν την κουβέρτα και κουκουλώθηκαν μέχρι να ζεσταθούν καλά καλά. Η Ελένη γυρνούσε μια από εδώ μια από εκεί αλλά δεν μπορούσε με τίποτα να κοιμηθεί. Είχε πάει από την πλευρά της μητέρας της. Ώσπου την επιασε μια ξαφνική ανησυχία και η Αλεξάνδρα προσπαθούσε να την ηρεμήσει. Της χάιδευε τα μαλλιά και της έλεγε:
Α: Εδω είμαι μην ανησυχείς
Σε 10 λεπτά μέσα την είχε πάρει ο ύπνος και πλέον είχε ηρεμήσει. Έτσι και η Αλεξάνδρα έκλεισε τα μάτια της για να ξεκουραστεί και εκείνη.
Οι ώρες περνούσαν και η ένδειξη του ρολογιού έδειχνε 03:50 τα χαράματα. Επικρατούσε η απόλυτη ησυχία.
_________________________________________
Μπαμ.....💥
Μπαμ δυνατό ακούστηκε ....
Μέσα σε 15 λεπτά το ασθενοφόρο είχε φτάσει ... ακούγονταν οι σειρήνες...
Ε: Μαμαααααααα .....Μπαμπααααααα....
Αίματα παντού και γυαλιά σπασμένα...
Η Ελένη ούρλιαζε με όλη της την φωνή.
Μαμά και μπαμπά έλεγε συνέχεια
Το ασθενοφόρο όμως τους πήρε...
___________________________
Ε: Μαμάαα ..Μπαμπάαα
(Φώναξε στο ύπνο της, ταράχτηκε και ξύπνησε απότομα....)
Ε: Ουφφφφ θεέ μου...τι όνειρο ήταν αυτό...
Γύρισε να δει αν ξύπνησε την Αλεξάνδρα αλλά δεν άκουσε τίποτα εκείνη. Μάλλον είχε κουραστεί τόσο που την πήρε βαθιά ο ύπνος. Η Ελένη ήξερε ότι ειδικά τώρα μετά από αυτό το όνειρο δεν υπήρχε περίπτωση να την ξανά πάρει ο ύπνος, έτσι σηκώθηκε σιγά σιγά από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο με την μεγάλη ντουλάπα. Στο τέλος της ντουλάπας αυτής κάτω-κάτω είδε μια μεγάλη κούτα γεμάτη πράγματα μέσα. Δεν είχε ιδέα τι ήταν και αποφάσισε να το ανοίξει. Κάθησε στο έδαφος, βάζοντας τα μικρά της πόδια σε σχήμα πεταλούδας και άρχισε να βγάζει έξω στην άκρη ότι είχε μέσα αυτό το κουτί. Παλιά χαρτιά, παλιά κοσμήματα, παλιά γράμματα, κυρίως αναμνήσεις της μαμάς της από όταν ήταν παιδί. Όμως κάτω κάτω βρήκε ένα παλιό τετράδιο και ένα στιλό φθαρμένο.
Ε: Μμμμ..λες να είναι το ημερολόγιο που κρατούσε όταν ήταν μικρή;
(Είπε δυνατά τις σκέψεις της)
Το άνοιξε και τότε κατάλαβε ότι είχε δίκιο. Η μαμά της μέσα σε αυτό είτε θα έγραφε τα συναισθήματα της όταν δεν μπορούσε να τα εκφράσει στον έξω κόσμο, είτε θα έγραφε κάποιο όμορφο ή και άσχημο γεγονός που συνέβη και είτε θα έγραφε για τις ανησυχίες που την περιτριγύριζαν στο μυαλό. Παίρνοντας το στιλό η Ελένη πήγε σε μία σελίδα κενή και άρχισε να γράφει......
~~~~~~~~~~~~~~~~ • ~~~~~~~~~~~~~~~~
Γεια σου .. είμαι η Ελένη! Δεν σου έχω γράψει ποτέ. Ίσως δεν μου είχε δωθεί η ευκαιρία να σου γράψω. Το θεωρούσα λίγο βλακεία να πω την αλήθεια... το να κρατάει κάποιος ημερολόγιο. Αλλά πώς έφτασα από εκείνη την άποψη έως τον προβληματισμό μου για το αν είναι τελικά ωφέλιμο αυτό το αντικείμενο. Τέλος πάντων...ποιος νοιάζεται; Ίσως είναι ένας ακόμη καλός τρόπος να εκφράσω αυτά που νιώθω. Δεν νομίζω ότι μπορώ ν αντέξω μέσα σε αυτό το σκοτάδι και μέσα στο χάος. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να γίνω η πηγή διψασμένου ανθρώπου ξανά. Μα τι λέω; Τι έχω πάθει πια; Πωπω πως γίνεται κάποιοι άνθρωποι να ξεπερνάνε τόσο εύκολα έναν χαμό ενός συγγενή ή ακόμα χειρότερα ενός γονέα; Πώς γίνεται να το ξεπερνάνε κι να χαμογελούν στην ζωή τους , να περνάνε ωραία με τους φίλους τους , να συνεχίζουν κανονικά την ζωή τους σαν να μην συνέβη τίποτα απολύτως; Και κυρίως πως γίνεται να βοηθάνε άλλους ανθρώπους που έχουν περάσει τα ίδια χωρίς να κλαίνε και να πονάνε; ΜΜΜ μήπως λέω βλακείες; Μα δεν ... Αποκλείεται να ξεχάσουν ένα τέτοιο τραυματικό γεγονός. Ίσως απλά προσπαθούν να διώξουν τον πόνο αλλά μαθαίνουν ταυτόχρονα να ζούνε με αυτόν και με τους υπόλοιπους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους να περνάνε όσο καλύτερα χρόνο μπορούνε για να καταφέρουν να είναι κάποια στιγμή και αυτοί ευτυχισμένοι στην ζωή τους. Όλοι αξίζουμε την ευτυχία και την αγάπη. Πώς αλλιώς θα είχε νόημα η ζωή χωρίς αυτά; Φυσικά και την υγεία αλλά να.... το ένα συμπληρώνει το άλλο. Οι γονείς μου ήταν ότι πολυτιμότερο είχα στην ζωή μου. Τους αγαπάω πολύ και δεν ήθελα να τους χάσω. 🥺 Γιατί θεέ μου, τους πήρες μακριά μου; Γιατί; Εγώ πως θα μπορέσω τώρα να τα καταφέρω χωρίς αυτούς; Όποτε είχα ένα κενό στο μυαλό μου, μου το γέμιζαν εκείνοι. Όποτε είχα χαλιά διάθεση και ένιωθα το στομάχι μου να σφίγγεται ήταν πάντα δίπλα μου και μου κρατούσαν το χέρι, λέγοντας μου ότι όλα θα πάνε καλά. Τώρα ποιος θα το κάνει αυτό; Όποτε είχα νεύρα, η μαμά μου με ηρεμούσε με έναν δικό της μαγικό τρόπο που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Όποτε είχα πυρετό μου έφερναν το θερμόμετρο και την αντιβίωση στο χέρι και ήταν όλο το βράδυ κοντά μου για να μην πάθω τίποτα. Όποτε είχα δυσκολία με το διάβασμα, η μαμά μου με βοηθούσε και μου πρότεινε λύσεις. Όσες φορές είχα πληγωθεί από φιλίες και έριχνα κλάματα, οι γονείς μου ήταν πάντα εκεί, με στήριζαν και μου έλεγαν ότι δεν αξίζει να κλαίω για ανθρώπους που δεν με αγάπησαν ποτέ, που δεν τους ένοιαζε τίποτα για εμένα. Όποτε είχα αρκετό άγχος η μαμά μου, μου έφτιαχνε ένα ζεστό τσάι ή σοκολάτα και με αγκάλιαζε τόσο σφιχτά που πραγματικά ηρεμούσα. Μου λείπουν πολύ μα πάρα πολύ 😟. Πφφφ :(
~~~~~~~~~~~~~~~~ • ~~~~~~~~~~~~~~~~
Α: Ελένη τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα;
Ε: Ξύπνησες; Συγγνώμη αν σε ξύπνησα
Α: Όχι όχι δεν με ξύπνησες. Γύρισα πλευρό και αντιλήφθηκα οτι δεν ήσουν και άνοιξα τα μάτια μου για να σε βρω
Ε: Ναι δεν με έπιανε ο ύπνος και σηκώθηκα
Α: Τι έγινε; Όλα καλά; Αφού είχες κοιμηθεί όταν σου χάιδευα τα μαλλιά.
Ε: Ναι αλλά μετά ξύπνησα ..
Α: Τι έγινε βρε κορίτσι μου;
Εκείνη έσκυψε το κεφάλι της και τα δάκρυα της πάλι δεν άργησαν να φανούν κυλώντας προς τα μάγουλα της.
Α: Λενάκι τι έγινε; Ανησυχώ....
Ε: Ένα όνειρο
Α: ουφφφ με τους γονείς σου ήταν έτσι;
Ε: ουφφφ ναι η καρδιά μου δεν αντέχει ...
Α: Οχι όχι Λενάκι μην λες χαζά, σε παρακαλώ πολύ.
Ε: Την αλήθεια σου λέω
Α: Ειι κοίταξε με , κοιτάμε στα μάτια
(και ακουμπάει απαλά με τα χέρια της τα μάγουλα της)
Ε: Τι;
(λέει με μάτια δακρυσμένα)
Α: Σε αγαπάω πολύ! Με ακούς; Σε αγαπάω. Δεν ξέρω τι θα κάνω αν σε χάσω...καλύτερα να πάω να πνιγώ μετά αν πάθεις κάτι. Αλήθεια σου λέω. Οπότε μην λες χαζά γιατί όλοι θα είμαστε κοντά σου και θα σε στηρίζουμε όσο δύσκολο και να είναι που είναι αρκετά δύσκολο και το ξέρω.
Ε: Ουφφφ σε αγαπάω...😔
Α: Σουτ τώρα , έλα εδώ στην αγκαλιά μου..
Και έπεσε στην αγκαλιά της και την πήρε ο ύπνος εκεί στο πάτωμα.
(Ολοκληρώθηκε ακόμα ένα κεφάλαιο. Πώς σας φάνηκε; Το βρήκατε καθόλου ενδιαφέρον; Καλή σας ημέρα!)