Introduction
Bago magsimula ang lahat, nais ko munang pasalamatan si Papa God dahil binigyan niya ako ng matabang utak. Isipin niyo na lang, anim ang hindi pa tapos na kwento sa profile ko tapos madadagdagan pa nito. Oha! Ayaw ni Lord na kalawangin ang utak ko. Kailangan daw walang dull moment. Kaya kahit gisingin ako ng mga characters ko para lang may maisulat akong pang-update ng stories ko, ayos lang! Kesa naman mapadaan ako madalas sa writer’s block, diba? Thank you po ng super duper dami, Papa God. All my successes and struggles are offered for Your Glory.
Sumunod, salamat din ng marami sa mga magulang ko dahil kung wala sila, wala rin ako, ahahaha. Karamihan ng mga pinaniniwalaan ko sa buhay, turo nila. Kahit yung simpleng ‘wag magkuko tuwing Biyernes. Kung itatanong niyo kung bakit? Hindi ko na maalala dahil hindi ko na ginagawa ‘yon, ahahaha. Mama, Papa, I love you both. Ingat kayo diyan. Sana padalhan niyo ako ng pamasahe para madalaw ko kayo dyan.. hahaha.
Salamat din sa mga kapatid kong pinagitnaan pa talaga ako. Marami rin akong natututunan sa kanilang dalawa. Karamihan ng mga katatawanang naisusulat ko, nangyari sa kanila. Boring kasi ako.. NOON. Charot! Hahaha. Masaya ako dahil masyado silang adventurous at napapahamak lagi kaya hindi ko na sila ginagaya. Ate at bunso, miss ko na ang bonding moments natin. ‘Wag lang kayong mag-usap tungkol sa kahit anong may kinalaman sa Medicine. Hindi ako maka-relate.
Sa mga kaibigan ko sa loob at labas ng Watty. Maraming-maraming salamat sa inyong mga kwento –watty man yan o hindi—at sa pagsuporta na rin sa akin kahit ayaw kong ipaalam sa mga kabarkada ko ang mga pinagsususulat ko dito. Marami rin akong napulot sa mga pinabasa at kinwento niyo sa’kin. Baka mabanggit ko pa dito. Simpleng plugging na rin sa mga katulad kong manunulat. Hahahaha. Salamat sa mga pinagkatiwalaan ako at nakipagkita sa’kin. Sana hindi ko kayo na-disappoint. Hahahaha. Cheers to a long lasting friendship!!!
Last but not the least, maraming salamat sa mga kasamahan ko sa trabaho: Ate April, Kuya Roy, Alfa, Allen, Te Mish, Kris, Mommy A. Bakit sila pinangalanan ko kayo hindi? Ganun talaga. Dahil sila ang nagbigay ng pamagat ng librong ito habang kumakain kami. Kung wala sila, hindi ko maiisipang magsulat ng ganito. Charot!
Puwera biro, maraming salamat sa lahat… lalo na SA IYO.. oo.. sa iyo na naglaan ng oras upang basahin ang unang kabanata ng Talambuhay ko. Pagpalain ka nawa ni Papa God.