"ពួកគេមកមានការអី..." ជីមីនក៏រុញនាងក្រមុំចូលទៅខាងក្នុង
"បងប្រុស... អេប្អូនស្រីលីលី!!! មកក្រុមហ៊ុនមានការអី???" ជុងគុក
"ខ្ញុំទើបមកពីមន្ទីរពេទ្យ... " លីលី
"ឆាប់មកគេងលើគ្រែទៅ... បន្តិចទៀតគេយកអាហារមកហើយ... ហាមរើសចំណី... លឺទេ??? " ជីមីន
"បង ... អូន... មិនចង់..." លីលីនិយាយមិនទាន់ចប់ផងជីមីមក៏ស្រាប់តែបន្លឺសម្លេងខ្លាំងៗដាក់នាងទាំងកំហឹង...
"នេះអូនមិនស្ដាប់បងនិយាយមែនទេ??? ហើយអូនមិនលឺគ្រូពេទ្យនិយាយទេ????" ជីមីននិយាយចប់អ្នកកម្លោះជីននិងជុងគុកក៏បានទៅឃាត់បងប្អូនរបស់ខ្លួនឯជេហូបក៏នាំលីលីចេញទៅក្រៅ...
"ជីសុីន... ឯងនាំលីលីទៅវិឡាវិញមុនទៅ... យើងមានការងារត្រូវធ្វើដល់យប់ជ្រៅ... " បន្ទាប់ពីជេហូបនាំលីលីចេញក្រៅជីមីនក៏ទាក់ទងទៅប្រាប់ឲ្យជីសុិនមកទទួលលីលីត្រលប់ទៅវិញ
"ក្រែងយើងមិនមានកិច្ចការអ្វីបន្ទាន់ទេមែនទេ???" ជីន
"តោះទៅផឹកស្រាបន្តិចទៅ... ខ្ញុំស្មុគស្មាញណាស់" ជីមីន
"តាំងពីបងស្គាល់លីលីមកបងមិនដែលទៅក្លឹបខ្ញុំទេ..." ជុងគុក
"យើងចង់រំសាយអារម្មណ៍ចេញបន្តិច..." ជីមីន
"ចាំខ្ញុំឲ្យគេរៀបចំបន្ទប់មួយសម្រាប់ពួកយើង..." ជុងគុក
-----------
"លីលី... កុំរឹងរូសអី... បងមិនដឹងថាពេលទៅពេទ្យៗហាមអ្វីខ្លះទេតែបងចង់ឲ្យអូនឯងស្ដាប់តាមជីមីននិយាយខ្លះទៅ...អូនឯងដឹងថាថ្ងៃដែលគេដឹងថាអូនឯងមាន baby គេសប្បាយចិត្តប៉ុណ្ណាទេ??? គេស្ទើតែហោះទៅខ្មែរភ្លាមៗបន្ទាប់ពីលឺដំណឹងនេះ... បងមិនដឹងថាគេស្រលាញ់អូនឯងខ្លាំងប៉ុណ្ណាទេ... ប៉ុន្តែនេះជាលើកទី១ដែលបងឃើញគេបារម្ភពីអ្នកផ្សេងក្រៅពីពួកយើង..." ជេហូប
"បងប្រុស... ខ្ញុំប្រហែលជាធ្វើជ្រុលពេកហើយ" លីលីឱនមុខចុះបន្តិច
"ហុឹម... បងសង្ឃឹមថាអូនឯងអាចគិតឲ្យច្បាស់មុនធ្វើអ្វីមួយ... ជីមីនគេមិនសូវចេះតម្លើងសម្លេងដាក់អ្នកណាម្នាក់ទេ... ចឹងហើយបងសង្ឃឹមថា..." ជេហូបនិយាយបានត្រឹមនេះជីសុីនក៏បាន call មកជេហូបដើម្បីស្វែងរកលីលី
"អ្នកណា call មកនិងបងប្រុស???"
"អរ... គឺជីសុីន... គេនិងមកយកអូនឯងទៅផ្ទះមុនព្រោះជីមីនគេនៅដល់យប់ជ្រៅ" ជេហូប
"ចាស... អញ្ចឹងខ្ញុំទៅមុនហើយណាបងប្រុស..." លីលីក៏យកដៃរុញកង់រទេះខ្លួនចេញទៅឯជេហូបវិញបានត្រឹមឈរមើលនាងក្រមុំរុញរទេះចេញទៅតែម្នាក់ឯង
-------------
០៤:៤២នាទីល្ងាច...
#North club
"ផឹកទៅ... ខ្ញុំស្មុគស្មាញណាស់... កុំមកអង្កុយមើលបែបនេះអី..." ជីមីនលើ១កែវដាច់១កែវដាច់
"គេកើតអី??? ថ្ងៃនេះផាកជីមីនពីមុនត្រលប់មកវិញហើយមែនទេ???" ណាមជុន
"កុំខ្វល់ច្រើន... ផឹកទៅ... នេះជាកន្លែងរបស់ពួកយើងទេ..." ជីមីន
"គេកើតអី???" ថេយ៉ុង
"ខ្ញុំមិនអីទេ..." ជីមីនផឹករៀងស្រវឹងបន្តិចក៏ចាប់ផ្ដើមប្រែទឹកមុខជាស្ងួតគិតតែពីឈ្ងោកមុខចុះក្រោមសម្លឹងមើលតែកែវស្រា
"ថ្ងៃមិញឯងជូនលីលីទៅពេទ្យមែនទេ???" ថេយ៉ុង
"មែនហើយ..." សម្លេងឆ្លើយយ៉ាងសោះកក្រោះក៏បានបន្លឺឡើង
"ពេទ្យថាយ៉ាងមិច??? លឺថាថ្ងៃមិញឯងមាត់ខ្លាំងៗដាក់លីលីទៀតផង" ណាមជុន
លឺដល់សម្ដីនេះភ្លាមជីមីនក៏បានស្រក់ទឹកភ្នែកដាក់កែវស្រាភ្លាមៗ
"ឯងកើតអី??? " ជេហូប
"នេលើកទី១ហើយដែលខ្ញុំឃើញគាត់យំ!!!" ជុងគុក
"នេះមិនមែនជាស្រាយំទេផាកជីមីន..." ជីន
"ខ្ញុំមិនអីទេ... " ជីមីន
"ប្រាប់ពួកយើងមក ... ក្រែងពួកយើងជាបងប្អូនមែនទេ??? " ជេហូប
"ហុឹម... អ្នករាល់គ្នាដឹងទេ... ខ្ញុំស្មុគស្មាញណាស់... ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់... " ជីមីន
"Project ធំយ៉ាងណាក៏ឯងមិនយ៉ាប់ដល់ថ្នាក់នេះដែរ... កើតអី???" យ៉ុងគី
"គឺម្សិលមិញលីលីនាងមិនបានលេបថ្នាំពេញមួយថ្ងៃហើយយប់មិញនាងក្ដៅខ្លួនឡើងស្លេកមុខស្លេកមាត់ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានដឹង... រីឯកាលពីថ្ងៃមិញបន្ទាប់ពីពិភាក្សាគ្នារួចខ្ញុំបាន video call ទៅនាងដូចរាល់ដងប៉ុន្តែនៅពេលនាងរៀបនិងលេបថ្នាំខ្ញុំបានឃើញនាងឈាមច្រមុះយ៉ាងខ្លាំងរហូតខ្ញុំភ័យក៏ប្រញាប់នាំនាងទៅមន្ទីរពេទ្យភ្លាមៗ... ក្រោយពេលពិនិត្យសព្វរាងកាយទើបដឹងថានាងមានដុំឈាមកកមួយដែលនៅក្នុងខួរក្បាល... " ជីមីន
"ដុំឈាម??? ដុំឈាមដែលភាគច្រើនក្លាយជាមហារីកនោះមែនទេ???" ជីន
"បាទ ... គ្រាន់តែពេលនេះវានៅតូចនៅឡើយទើបគ្រូពេទ្យថាមិនទាន់មានហានិភ័យ... តែវាអាចព្យាបាលដោយការលេបថ្នាំបានគ្រាន់តែយើងត្រូវតាមដាននាងឲ្យខ្លាំងព្រោះត្រូវលេបថ្នាំតាមពេលកំណត់និងហាមឃាត់ធ្វើរឿងមួយចំនួន..." ជីមីន
"ចុះហេតុអីឯងកើតទុក្ខយ៉ាងនេះ??? បើមានដំណោះស្រាយទៅហើយ" ណាមជុន
"បងមិនចាប់អារម្មណ៍ខ្ញុំនិយាយទេមែនទេ??? បងដឹងទេថានាងមិនស្ដាប់ខ្ញុំនិយាយទេ... ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់" ជីមីន
"នាងក៏អាចកែប្រែបានដែរអញ្ចឹងឯងកុំពិបាកចិត្តអី" ថេយ៉ុង
"ហុឹម... សង្ឃឹមបែបនេះចុះ..." ជីមីន
-------------------
ម៉ោង១ទាបភ្លឺ...
"ជីសុីន... តើបងជីមីនគាត់នៅក្រុមហ៊ុនមែនទេ???" លីលី
"បាទ... អ្នកប្រុសគេងនៅក្នុង office... តើអ្នកស្រីមានបញ្ហាអីមែនទេ???" ជីសុិន
"អរ... អត់ទេ... ខ្ញុំគ្រាន់តែឆ្ងល់ថាហេតុអីគាត់មិនទាន់មកផ្ទះ... ប៉ុន្តែមិនអីទេអញ្ចឹងខ្ញុំគេងហើយ... លាហើយ..." លីលីនិយាយចប់ក៏បិទទូរស័ព្ទ... ក្រោយមកទើបយើងដឹងថានាងក្រមុំលីលីកំពុងត្រៀមឡើងជណ្ដើរទៅ office របស់អ្នកកម្លោះផាកទៅហើយ...
នៅពេលនាងក្រមុំមកដល់បន្ទប់ធ្វើការរបស់ជីមីននាងក្រមុំក៏បានលឺសម្លេងអ្វីម្យ៉ាងដែលមិនគួរលឺចេញពីបន្ទប់ដែលមិនបានបិទទ្វាជិតនោះ... លីលីដែលកំពុងដើរដោយប្រើឈើច្រត់ក៏បានមកកាន់តែជិតមកដល់បន្ទប់នោះទៅហើយក៏បានឃើញអ្វីដែលនាងមិនគួរឃើញទើបធ្វើឲ្យនាងបានត្រឹមតែខ្ទប់មាត់ចេញមកវិញទាំងខ្លួននៅប្រើឈើច្រត់នៅឡើយ...
ម៉ោង៥:២៤នាទីព្រឹក... សម្លេងទូរស័ព្ទមួយក៏បានបន្លឺឡើងមកដាក់អ្នកកម្លោះដែលស្រវឹងជោគជាំមិនដឹងថាខ្លួនបានធ្វើអ្វីខ្លះកាលពីយប់មិញប៉ុន្ដែពេលបើកភ្នែកមកក៏មាននារីស្រស់ស្អាតម្នាក់នៅក្បែរខ្លួនដោយមិនអ្នកទាំង២សុទ្ធតែគ្មានសម្លៀកអ្វីត្រឹមត្រូវនោះទេ...
"អាឡូ..." ជីមីនឆ្លើយទាំងមិនទាន់ស្វាងនៅឡើយ
"អ្នកប្រុស... បាត់អ្នកស្រីហើយ..." មេកាសាន់
"ថាមិច??? ហេតុអីក៏បាត់នាង??? មានរកនាងហើយឬនៅ???" ជីមីនស្ទុះងើបឡើងមិនប្រៀបដូចជាគេទះខ្លួនអញ្ចឹង
"គឺកាលពីយប់មិញអ្នកស្រីបានឲ្យតៃកុងឡានបើកជូនគាត់ទៅក្រុមហ៊ុនរបស់អ្នកប្រុស... រួចក៏បាត់ដំណឹងឈឹងទៅ..." មេកាសាន់
"មកក្រុមហ៊ុន??? ហើយមានបានទាក់ទងសួរតៃកុងឡាននោះទេ???" ជីមីន
"គឺគេថាលោកស្រីមិនទាន់ចេញទេ ... ពេលនេះគាត់កំពុងចាំលោកស្រីនៅចំណតឡាននៅឡើយ..." មេកាសាន់
"វីវរហើយ... បានហើយខ្ញុំរកដំណឹងនាងសិន" ជីមីន
"ចាសអ្នកប្រុស" មេកាសាន់
~~~~To be continued ~~~~
Sorry for long time🙏