~𝑈𝑛𝑖𝑐𝑜𝑑𝑒~
နန်းတော်အလား ကြီးမားလှတဲ့အိမ်ကြီးထဲကို အရှိန်ပြင်းစွာမောင်းလာတဲ့ ကားအနက်ရောင်လေး ထိုကားလေးသည် စင်ဝင်ရှေ့ကားထိုးရပ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်မှဆင်းလာသည့်သူ့ဟာ Mile Phakphum
"မယုံနိုင်စရာဘဲ! အိမ်ကိုပြန်လာတယ်! ထီတွေတော့ပေါက်ကုန်တော့မှာဘဲ!"
အိမ်ထဲဝင်ဝင်လာချင်း တွေ့လိုက်ရတဲ့သူ့ရဲ့အကို သူ့ကတခါတလေတောင်အိမ်ပြန်လာတဲ့သူမဟုတ် ခုလိုရုတ်တရက် ကြီးအိမ်ကိုပြန်လာရခြင်းဟာလဲ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။
"ပါးရော!"
"စာကြည့်ခန်းထဲမှာ! ဘာတွေပြဿနာရှာလာပြန်ပြီလဲ!"
"မရှာပါဘူးဗျာ! အလုပ်ကစ္စပြောမလို့!"
"အမယ်! အလုပ်ကစ္စပိုလို့တောင်အံ့ဩသွားပြီ!"
"ပါး!"
"ဟေ့! တံခါးလေးတော့ခေါက်လေကွာ!"
"ပါးကဘာတွေမဟုတ်တာလုပ်နေလို့လဲ!"
Mile ပြောလိုက်တော့ ပါးကဘေးနားကစာအုပ်နဲ့သူ့စီကိုလှမ်းပစ်လေသည်။
"ဘာလာလုပ်တာလဲမင်းက!"
"ပြေားရာရှိလို့!"
"ပြော!"
"ကျွန်တော် ပါးရဲ့ company ကိုကျွန်တော်ကိုပေး!"
"ဟမ်!"
Mile ရဲ့စကားကြောင့် သူ့အကိုနဲ့အဖေပါ မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ဒီကောင်ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီးတော့များ
"မင်း! ငါ company ကိုဒေဝါလီခံအောင်လုပ်မလို့လားကွာ!"
"မဟုတ်ဘူး! ကျွန်တော်ကိုပေးရင် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်အုပ်ချုပ်ပြီး ပါးထက်ကောင်းအောင်လုပ်ပြမယ်!"
အမလေးဟဲ့ ငါ့ထက်ကောင်းအောင်တောင်လုပ်ပြမယ်တဲ့ အမြဲရန်ဖြစ် သောက်စားနေတဲ့ကောင်ကများ
"ပေးပါဗျာ! ကျွန်တော်လုပ်စရာရှိလို့!"
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ!"
မျက်ခုံးခပ်လှုပ်လှုပ်ဖြင့် Mile အားမေးလိုက်တော့
"တစ်ယောက်ယောက်ကျွန်တော် ရှေ့ဒူးတောက်ခစားဖို့အတွက်!"
သူအပြောက ပါးနဲ့အကိုအတွက်တော့ ကြက်သီးထသွားပုံပင်
"Natawin!! ကိုယ်မင်းကိုအကြိမ်ကြိမ်သတိပေးထားရဲ့နဲ့!! မင်းဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး! အဲ့တော့ဒီနေ့ကစပြီးမင်းမထင်မှတ်ထားတာတွေကိုကိုယ်လုပ်ပြမယ်!! မင်းကိုယ်ရှေ့ကိုမင်းဘာသာရောက်လာစေရမယ်!"
____________________
New York ကကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ တစ်ချိန်ကရိုက်ခဲ့ဖူးတဲ့ဓာတ်ပုံလေးတွေကို ကြည့်ကာမျက်ရည်ဝဲနေလေရဲ့ ပါးစပ်ကလဲတဖွဖွ တောင်းပန်ပါတယ် ဆိုတဲ့စကားကိုပြောနေလေသည်။ တစ်နှစ်တောင်ကြာပါရောလား သူနဲ့မတွေ့ဖြစ်တာ
"ဟေ့! Po!"
"အာ! bible!"
မျက်ရည်တွေကိုအသဲသန်သုပ်လိုက်ကာ bible ကိုကြည့်လိုက်ကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။ bible ဆိုတာသူ့ရဲ့အခန်းဖော်တစ်ယောက်လဲဖြစ် သူ့ကိုနားလည်ပေးနိုင်ဆုံးနဲ့ကောင်းကောင်းရင်ဖွင့်လို့ရတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်တယ်
"ဟေ့! ငိုနေတာလား!"
"မဟုတ်ပါဘူး! ဘာကိုငိုရမှာလဲ!"
"ဘာလဲသူ့အကြောင်းကိုတွေးမိပြန်ပြီလား!"
bible ကသူနဲ့လူကြီးကြောင်းကိုသိသည်။ ဒါပေမဲ့အမြဲလူကြီးဘက်ကသာလိုက်ပြောပေးသည်။ အဲ့တာကြောင့်လူကြီးအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ရင် bible ကိုဘယ်တော့မှထက်မပြောဖြစ် တခါတလေသူ့ကိုတောင်မှားတယ်လို့ပြောခြင်သေး
"လွမ်းရင်လဲဖုန်းဆက်လိုက်လေ!"
"မဆက်ရဲပါဘူးနော်! မနက်ဖြန်ဆိုအိမ်ပြန်ရတော့မှာ! ငါသူနဲ့တွေ့မှာကိုကြောက်လိုက်တာ!"
သူပြောလိုက်တော့ bible ကရယ်ကာ
"ဘာကိုကြောက်ရမှာလဲ! ဘာလဲခေါင်းကိုရိုက်ခဲ့မိလို့လား! ဒါအတွက်ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်ဆိုရင် New York ထိလိုက်လာပြီ Po ကိုအတင်းပြန်လာခေါ်မှာ!"
ကြောက်ပါတယ်ဆို ဖြဲခြောက်တဲ့လူကရှိသေး အဲ့ကောင် bible ကအဲ့လူကြီးနဲ့ဘာတော်လဲမသိ အဲ့လူဘက်ကဘဲလိုက်ပြောနေတယ် တကယ်
"ထားပါအဲ့အကြောင်းတွေ! မင်းရောဘယ်တော့ထိုင်းကိုပြန်မှာလဲ!"
"နောက်တစ်ပတ်လောက်မှ! ကျွန်တော်တော့ Po ကိုလွမ်းနေတော့မှာဘဲ!"
"အမယ်! အပိုတွေ!"
သူ့ရဲ့ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ခေါင်းလေးကို Po တစ်ချက်ပုတ်လိုက်ကာပြောလိုက်သည်။ bible ကလဲထိုင်းလူမျိုးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့ထက်တစ်နှစ်ငယ်သည်။ ဒါပေမဲ့အဲ့ကောင်လေးကစာတော့တော်တော်လေးကိုတော်တယ် သူမနာလိုဖြစ်ရအောင်ပေါ့
"မနက်ဖြန်အတွက်ပြင်ပြီးပြီလား Po!"
"အင်း! ပြင်ပြီးပြီ! မင်းပြန်ရောက်ရင်ငါ့ကိုဖုန်းဆက်နော်!"
"သေချာပေါက်ပေါ့! ကျွန်တော်ရောက်တာနဲ့တွေ့မဲ့သူက Po ဘဲ!"
"အေးပါကွာ! အပြောနဲ့အလုပ်နဲ့တော့ညီပါစေ!"
တစ်နှစ်တာခင်မင်မှုကိုတောင် ဒီလောက်ခွဲခွာဖို့ခက်တာ သုံးနှစ်နီးပါးခင်မင်တာထက်ပိုတဲ့ဆက်ဆံရေးက ဘယ်လောက်တောင် ခက်လဲလိုက်မလဲ
_____________________
"Khun Kha! သူ့ပြန်ရောက်လာပါပြီ! ခုသူ့အိမ်ကိုပြန်ဖို့သွားနေပါပြီ!"
"အဟက်! အိမ်! မင်းရဲ့အိမ်လေးကမင်းမထင်ထားတာနဲ့ကြိုဆိုနေမှာပါကလေးငယ်!"
Mile သူရဲ့မျက်နှာပေါ်ကအပြုံးမှာ ဘေးနားရှိနေသူတွေပါကြက်သီးထစေတဲ့အပြုံးမျိုးပင် ဘေးနားက bodyguard လေးဟာဟိုကောင်လေးကိုသာတွေးရင်းသနားနေမိသည်။
"သူကိုသေချာစောင့်ကြည့်ထား!"
"ဟုတ်ကဲ့!"
Po ထိုင်းကိုပြန်ရောက်ရောက်ချင်းအိမ်ကိုသာတန်းပြန်လာခဲ့တယ် တလမ်းလုံးဘာကြောင့်မှန်းမသိတစ်ခုခုကိုစိုးရိမ်နေမိသည်။ လမ်းမှာလဲဟိုလူကြီးနဲ့တွေ့မှာကြောက်လို့ သူမှာ Mask ရော ဦးထုပ်ရော မျက်မှန်ကိုပါတပ်ထားရသည်။ မသိရင် kpop idol ကျနေရောဘဲ သူကားပေါ်မှာအတွေးလွန်နေတာနဲ့ဘဲ အိမ်ရောက်တာကိုပင်မသိလိုက်
"ဦးလေး! အိမ်ကဘာဖြစ်လို့သော့ခတ်ထားတာလဲဟင်! ပါးနဲ့မားရော!"
"အို! Po မင်းပြန်လာပြီလား! လာ! လာအိမ်ထဲခနဝင်အုံး!"
Po အိမ်ထဲဝင်လာတော့ လူမနေတာကျလို့လားမသိ ဖုန်တွေနဲ့ sofa တွေ စားပွဲတွေကိုလဲပိတ်အဖြူနဲ့အိတ်ထားသေး ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲဒီတစ်နှစ်အတွင်း
"ဦးလေး! ဒါကဘာတွေလဲ! ပါးနဲ့မားရောဟင်!"
Po စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ လက်တွေတောင်တုန်နေမိသည်။
"သခင်ကြီးနဲ့သခင်မ က company အရှုံးပေါ်လို့ဒီအိမ်ကိုရောင်းလိုက်ရတယ်! သားကိုတော့ဘာမှအသိမပေးနဲ့လို့ပြောထားလို့လေ! သခင်ကြီးကတော့ Company ပြန်ထူးထောင်လို့ရအောင်ဆိုပြီး ပြန်လုပ်နေတယ်! သခင်မကတော့ စိတ်များပြီး လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်က နှလုံးဖောက်သွားလို့ဆေးရုံတင်ထားရတယ်!"
Po ခြံစောင့်ဦးလေးစီကကြားလိုက်ရသည် စကားများကြောင့် ခြေထောက်တွေပေမခိုင်စွာခွေကျမိတယ်။
"ဒါဆို ပါးနဲ့မားကဘယ်မှာနေလဲ!"
"ဆေးရုံမှာပေါ့! သခင်မကဆေးရုံမှာ! သခင်ကြီးကတော့ company မှာဘဲအလုပ်ရှုပ်နေတယ်လေ!"
"ကျွန်တော်ကို ဘယ်ဆေးရုံလဲပြောပြပေးပါ! ကျွန်တော်သွားခြင်လို့!"
"Bangkok hospital မှာဘဲ!"
Po ချက်ချင်းအိမ်အပြင်ကိုထွက်လာကာ ကားငှားဖို့ကြည့်တော့ ကားတွေကလဲအရေးအကြောင်းဆိုဘာကားမှမရှိတော့တကယ်ပါဘဲ
~Tee Tee~
အရေးထဲဖုန်းကတမျိုး
"Hello!"
"Po ပြန်ရောက်နေပြီလား!"
"bible! ငါ...ငါလေ!"
Po ပြောမဲ့စကားတွေပင်မထွက်တော့ platform ပေါ်ထိုင်ချကာ ငိုမိတော့သည်။ ဒီလောက်အခြေနေတွေဆိုးရွားသွားတာတောင် ပါးတို့ကသူစီအကျိုးကြောင်းတောင်မပြောပြ သူ့ဖုန်းဆက်တိုင်းလဲ အဆင်ပြေတယ်ဆိုတာဘဲပြောတယ်
"Po ဘာဖြစ်နေတာလဲ! ဟိုလူတစ်ခုခုလုပ်လိုက်လို့လား!"
"ဟင့်အင်း! မား...မားကဆေးရုံတတ်နေရတယ်တဲ့! လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလကတဲ့ အဲ့ချိန်တွေတုန်းကပါးနဲ့ဖုန်းပြောဖြစ်သေးတယ်! ငါ...ငါ့ကိုဘာမှမပြောပြဘူး! ခုပါးတို့ company ကလဲအရှုံးပေါ်နေတယ်တဲ့! ဘာ...ဘာလို့ငါကိုတစ်ခုမှမပြောပြကျတာလဲ! ခုတော့ငါဘာမှလဲမသိရဘူး! မားဆေးရုံတတ်နေတာတောင်မှပေါ့"
Po သူစိတ်ထဲဝမ်းနည်းသမျှကို bible အားရင်ဖွင့်လိုက်သည်။ bible ကသူ့အတွက်တော့အကောင်းဆုံးရင်ဖွင့်လို့ရတဲ့သူငယ်ချင်းဘဲ
"ခု Po ဆေးရုံမှာလား!"
"ဟင့်အင်း! ငါ...ငါအိမ်ရှေ့မှာ!"
"Po ဆေးရုံကိုလိုက်သွားလိုက်လေ! ကျွန်တော်လဲနောက်သုံးရက်လောက်နေရင်းပြန်လာခဲ့မယ်! အဲ့တော့မှကျွန်တော်တို့ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာတိုင်ပင်ရအောင်!"
"ရပါတယ်! ငါအတွက်နဲ့မင်းပြန်လာစရာမလိုပါဘူး! ငါအဆင်ပြေပါတယ်!"
"ဘယ်သူပြောလဲ! Po ကြောင့်ပြန်လာပါတယ်လို့! ကျွန်တော်ဘာသာ ဒီမှာတစ်ယောက်ထဲမနေခြင်လို! ကျွန်တော်ရဲ့နှလုံးသားလေးရှိရာကိုဘဲပြန်လာတော့မယ်!"
သူတစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။ bible ကတခါတလေသူ့ကိုဒီလိုပုံမျိုးနဲ့လဲ နောက်တတ်ပါသေးတယ် အဲ့လိုမျိုးတွေကြောင့် ကျောင်းမှာဆိုသူတို့ကိုအတွဲတွေလို့ပင်ထင်တတ်ကျသေး
"ကျေးဇူးပါ! ငါ့ကိုပြုံးအောင်လုပ်ပေးလို့!"
"မလိုပါဘူး! ကျွန်တော်အမြန်ဆုံးပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်! ဆေးရုံကိုလိုက်သွားလိုက်အုံး! ဒါဘဲနော်ဒါဆို!"
"အင်း!"
Po bible နဲ့ဖုန်းချပြီး ဆေးရုံသွားဖို့အတွက်မတ်တပ်အရပ်အနောက်ကလူရဲ့ ရင်ဘက်နဲ့ခေါင်းစောင့်မိသွားလေသည်။
"ဒီမှာ! လူတစ်ယောက်လုံးထိုင်နေတာမမြင်......!"
စကားတွေပင်မဆုံးသေး မြင်လိုက်ရတဲ့မျက်နှာကြောင့် ဖုန်းကိုင်ထားတဲ့လက်လေးဟာတုန်ရင်လာရသည်။
"လူ...လူကြီး!"
"ဟက်! မှတ်မိသားဘဲ!"
Po လူကြီးရဲ့အရှေ့မှအနောက်အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်ကာ လူကြီးနဲ့ခက်ခွာခွာရပ်မိတော့ လူကြီးကတစ်ချက်ရယ်ကာ သူ့လက်အားဖမ်းဆွဲကာ သူ့ကိုယ်လေးအားဆွဲချုပ်ထားလေသည်။
"ပြန်ရောက်တာတောင် ဖုန်းလေးမဆက်ဘူး! ဒါနဲ့ခုနကဘယ်သူနဲ့ဖုန်းပြောနေတာလဲ!"
"သူ...သူငယ်ချင်းပါ! အင့်!"
Po ပြောလိုက်တော့သူ့ရဲ့မျက်နှာလေးကိုလက်နဲ့ ပွတ်ကာ မျက်လုံးခြင်းဆုံဆေပြီး သူ့ရဲ့တင်ပါးတွေကိုလာညှစ်လေသည်။ ရုတ်တရက်မို့သူလဲလန့်သွားကာ အော်လိုက်မိသည် လမ်းမပေါ်မှာမို့ Po နည်းနည်းလန့်သွားကာဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိနေ ဒါပေမဲ့လမ်းမပေါ်ဆိုတဲ့အသိစိတ်နဲ့ ရှက်စိတ်တို့ဝင်လာကာ မျက်ရည်တွေပင်ကျမိသည်။
"ဟက်! ကိုယ်လက်ထဲကလွတ်သွားတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေတောင်ရနေပြီပေါ့!"
"ဟင့်! လူ...လူကြီး! လမ်းမကြီးမှာ Po...Po မားစီသွားရအုံးမယ်!"
"Po မင်းသိလား! မင်းကိုယ်စီကထွက်သွားတဲ့နေ့ကစပြီး မင်းဘေးကလူတွေကကံဆိုးတော့တာဘဲ!"
Po ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် တုန်လှုပ်သွားမိသည်။ မဟုတ်မှပါး company က.....
"ဟုတ်တယ်! မင်းထင်သလိုဘဲ! ကိုယ်မင်းကိုသတိပေးခဲ့ပါတယ်! မင်းသာကိုယ်စကားကိုနားထောင်ခဲ့မယ်ဆိုရင်ဒီလိုတွေဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး Po!"
Po လူကြီးရဲ့စကားတွေကြောင့် သူအသက်ရှုပင်ရပ်မတတ် ဘယ်လိုတောင်လုပ်ရက်ရတာလဲ
"လာ! ကိုယ်နဲ့အရင်ကနေခဲ့တဲ့အိမ်လေးကိုသွားရအောင်!"
"ဟင့်အင်း! မလိုက်ပါဘူး! Po မားစီသွားမှာ!"
Po ကိုအတင်းဆွဲခေါ်နေတာကြောင့် Po လူကြီးရဲ့လက်မှရုန်းလိုက်ကာ ငြင်းလိုက်သည်။
"Natawin! ခုချိန်ထိကလန်ကဆန်လုပ်ခြင်နေတုန်းလား! ခုချက်ချင်းငါနဲ့လိုက်ခဲ့! မဟုတ်လို့ကတော့မင်းအမေရဲ့အသက်ကိုအာမမခံဘူး!"
လူကြီးက စိတ်တိုနေတဲ့အချိန်တွေတိုင်းသူ့ကို Natawin လို့ခေါ်တတ်ပြီး သူ့ကိုယ်သူလဲ ငါ လို့သုံးနှုန်းတတ်တယ် ပုံမှန်ချိန်တွေဆို Po လို့ခေါ်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ့လဲ ကိုယ် လူကြီးကလေ ဆိုပြီးသုံးနှုန်းတတ်သေးတယ်
"ဟင့်! Po...Po လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်! မား...မားကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်!"
"လာ!"
လက်ကနေစောင့်ဆွဲကာ ကားပေါ်ခေါ်သွားသည်။
Po မင်းကိုယ်ကိုထားခဲ့တဲ့အတွက်ပြန်ပေးဆက်ရမယ်!
_____________________
ဒီထဲက Po is အပြင်က Po မဟုတ် ဒီထဲက Mile is အပြင်က Mile မဟုတ် ဒီထဲက Po is so weak နော်! ဒီထဲက Mile is အရမ်းကြမ်း သူ့ဘဲပေါ်အရမ်းသဝန်တို တိုတော့မလုပ်သင့်တာရောလုပ်သင့်တာရောအကုန်လုပ် အဲ့လို type နော်! ရှင်တို့ပြောလဲနားလည်မှာမှမဟုတ်တာ လူကြီးလိုဘဲမှမရှိတာ 😒
[နောက်ပြီး မင်းတို့ကို ကိုယ်ပြောမယ် ဖတ်ပြီးရင်လဲ review ပေးကျလေ မကောင်းရင်လဲမကောင်းဘူးပေါ့ ဟိုနားလေးဘယ်လိုရေးရင်ကောင်းမယ် ဒီနားလေးဘယ်လိုရေးရင်ကောင်းမယ်ပြောပေါ့ ခုတော့ မပြောခြင်တော့ပါဘူး အေး review မပေးရင်ဘဲမရပါစေနဲ့တော် စော်လဲမရပါစေနဲ့ ရှိရင်လဲပြတ်စေတော်!]
ဟုတ်ကျေးဇူး ပြောခြင်တာဒါအကုန်ပါဘဲ 😊🙏
#𝐾ℎ𝑢𝑛
#30,12,2022
#2155 𝑤𝑜𝑟𝑑𝑠
~𝑍𝑎𝑤𝑔𝑦𝑖~
နန္းေတာ္အလား ႀကီးမားလွတဲ့အိမ္ႀကီးထဲကို အရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းလာတဲ့ ကားအနက္ေရာင္ေလး ထိုကားေလးသည္ စင္ဝင္ေရွ႕ကားထိုးရပ္လိုက္ၿပီး ကားေပၚမွဆင္းလာသည့္သူ႔ဟာ Mile Phakphum
"မယုံႏိုင္စရာဘဲ! အိမ္ကိုျပန္လာတယ္! ထီေတြေတာ့ေပါက္ကုန္ေတာ့မွာဘဲ!"
အိမ္ထဲဝင္ဝင္လာခ်င္း ေတြ႕လိုက္ရတဲ့သူ႔ရဲ႕အကို သူ႔ကတခါတေလေတာင္အိမ္ျပန္လာတဲ့သူမဟုတ္ ခုလို႐ုတ္တရက္ ႀကီးအိမ္ကိုျပန္လာရျခင္းဟာလဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
"ပါးေရာ!"
"စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ! ဘာေတြျပႆနာရွာလာျပန္ၿပီလဲ!"
"မရွာပါဘူးဗ်ာ! အလုပ္ကစၥေျပာမလို႔!"
"အမယ္! အလုပ္ကစၥပိုလို႔ေတာင္အံ့ဩသြားၿပီ!"
"ပါး!"
"ေဟ့! တံခါးေလးေတာ့ေခါက္ေလကြာ!"
"ပါးကဘာေတြမဟုတ္တာလုပ္ေနလို႔လဲ!"
Mile ေျပာလိုက္ေတာ့ ပါးကေဘးနားကစာအုပ္နဲ႔သူ႔စီကိုလွမ္းပစ္ေလသည္။
"ဘာလာလုပ္တာလဲမင္းက!"
"ေျပားရာရွိလို႔!"
"ေျပာ!"
"ကြၽန္ေတာ္ ပါးရဲ႕ company ကိုကြၽန္ေတာ္ကိုေပး!"
"ဟမ္!"
Mile ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူ႔အကိုနဲ႔အေဖပါ မ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။ ဒီေကာင္ဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီးေတာ့မ်ား
"မင္း! ငါ company ကိုေဒဝါလီခံေအာင္လုပ္မလို႔လားကြာ!"
"မဟုတ္ဘူး! ကြၽန္ေတာ္ကိုေပးရင္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ပါးထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ျပမယ္!"
အမေလးဟဲ့ ငါ့ထက္ေကာင္းေအာင္ေတာင္လုပ္ျပမယ္တဲ့ အၿမဲရန္ျဖစ္ ေသာက္စားေနတဲ့ေကာင္ကမ်ား
"ေပးပါဗ်ာ! ကြၽန္ေတာ္လုပ္စရာရွိလို႔!"
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ!"
မ်က္ခုံးခပ္လႈပ္လႈပ္ျဖင့္ Mile အားေမးလိုက္ေတာ့
"တစ္ေယာက္ေယာက္ကြၽန္ေတာ္ ေရွ႕ဒူးေတာက္ခစားဖို႔အတြက္!"
သူအေျပာက ပါးနဲ႔အကိုအတြက္ေတာ့ ၾကက္သီးထသြားပုံပင္
"Natawin!! ကိုယ္မင္းကိုအႀကိမ္ႀကိမ္သတိေပးထားရဲ႕နဲ႔!! မင္းဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး! အဲ့ေတာ့ဒီေန႔ကစၿပီးမင္းမထင္မွတ္ထားတာေတြကိုကိုယ္လုပ္ျပမယ္!! မင္းကိုယ္ေရွ႕ကိုမင္းဘာသာေရာက္လာေစရမယ္!"
____________________
New York ကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ခ်ိန္က႐ိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ဓာတ္ပုံေလးေတြကို ၾကည့္ကာမ်က္ရည္ဝဲေနေလရဲ႕ ပါးစပ္ကလဲတဖြဖြ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားကိုေျပာေနေလသည္။ တစ္ႏွစ္ေတာင္ၾကာပါေရာလား သူနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္တာ
"ေဟ့! Po!"
"အာ! bible!"
မ်က္ရည္ေတြကိုအသဲသန္သုပ္လိုက္ကာ bible ကိုၾကည့္လိုက္ကာ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ bible ဆိုတာသူ႔ရဲ႕အခန္းေဖာ္တစ္ေယာက္လဲျဖစ္ သူ႔ကိုနားလည္ေပးႏိုင္ဆုံးနဲ႔ေကာင္းေကာင္းရင္ဖြင့္လို႔ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္တယ္
"ေဟ့! ငိုေနတာလား!"
"မဟုတ္ပါဘူး! ဘာကိုငိုရမွာလဲ!"
"ဘာလဲသူ႔အေၾကာင္းကိုေတြးမိျပန္ၿပီလား!"
bible ကသူနဲ႔လူႀကီးေၾကာင္းကိုသိသည္။ ဒါေပမဲ့အၿမဲလူႀကီးဘက္ကသာလိုက္ေျပာေပးသည္။ အဲ့တာေၾကာင့္လူႀကီးအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ bible ကိုဘယ္ေတာ့မွထက္မေျပာျဖစ္ တခါတေလသူ႔ကိုေတာင္မွားတယ္လို႔ေျပာျခင္ေသး
"လြမ္းရင္လဲဖုန္းဆက္လိုက္ေလ!"
"မဆက္ရဲပါဘူးေနာ္! မနက္ျဖန္ဆိုအိမ္ျပန္ရေတာ့မွာ! ငါသူနဲ႔ေတြ႕မွာကိုေၾကာက္လိုက္တာ!"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ bible ကရယ္ကာ
"ဘာကိုေၾကာက္ရမွာလဲ! ဘာလဲေခါင္းကို႐ိုက္ခဲ့မိလို႔လား! ဒါအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္ New York ထိလိုက္လာၿပီ Po ကိုအတင္းျပန္လာေခၚမွာ!"
ေၾကာက္ပါတယ္ဆို ၿဖဲေျခာက္တဲ့လူကရွိေသး အဲ့ေကာင္ bible ကအဲ့လူႀကီးနဲ႔ဘာေတာ္လဲမသိ အဲ့လူဘက္ကဘဲလိုက္ေျပာေနတယ္ တကယ္
"ထားပါအဲ့အေၾကာင္းေတြ! မင္းေရာဘယ္ေတာ့ထိုင္းကိုျပန္မွာလဲ!"
"ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္မွ! ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ Po ကိုလြမ္းေနေတာ့မွာဘဲ!"
"အမယ္! အပိုေတြ!"
သူ႔ရဲ႕ပုခုံးေပၚတင္ထားတဲ့ေခါင္းေလးကို Po တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ကာေျပာလိုက္သည္။ bible ကလဲထိုင္းလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ထက္တစ္ႏွစ္ငယ္သည္။ ဒါေပမဲ့အဲ့ေကာင္ေလးကစာေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေတာ္တယ္ သူမနာလိုျဖစ္ရေအာင္ေပါ့
"မနက္ျဖန္အတြက္ျပင္ၿပီးၿပီလား Po!"
"အင္း! ျပင္ၿပီးၿပီ! မင္းျပန္ေရာက္ရင္ငါ့ကိုဖုန္းဆက္ေနာ္!"
"ေသခ်ာေပါက္ေပါ့! ကြၽန္ေတာ္ေရာက္တာနဲ႔ေတြ႕မဲ့သူက Po ဘဲ!"
"ေအးပါကြာ! အေျပာနဲ႔အလုပ္နဲ႔ေတာ့ညီပါေစ!"
တစ္ႏွစ္တာခင္မင္မႈကိုေတာင္ ဒီေလာက္ခြဲခြာဖို႔ခက္တာ သုံးႏွစ္နီးပါးခင္မင္တာထက္ပိုတဲ့ဆက္ဆံေရးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခက္လဲလိုက္မလဲ
_____________________
"Khun Kha! သူ႔ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ! ခုသူ႔အိမ္ကိုျပန္ဖို႔သြားေနပါၿပီ!"
"အဟက္! အိမ္! မင္းရဲ႕အိမ္ေလးကမင္းမထင္ထားတာနဲ႔ႀကိဳဆိုေနမွာပါကေလးငယ္!"
Mile သူရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကအၿပဳံးမွာ ေဘးနားရွိေနသူေတြပါၾကက္သီးထေစတဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးပင္ ေဘးနားက bodyguard ေလးဟာဟိုေကာင္ေလးကိုသာေတြးရင္းသနားေနမိသည္။
"သူကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထား!"
"ဟုတ္ကဲ့!"
Po ထိုင္းကိုျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအိမ္ကိုသာတန္းျပန္လာခဲ့တယ္ တလမ္းလုံးဘာေၾကာင့္မွန္းမသိတစ္ခုခုကိုစိုးရိမ္ေနမိသည္။ လမ္းမွာလဲဟိုလူႀကီးနဲ႔ေတြ႕မွာေၾကာက္လို႔ သူမွာ Mask ေရာ ဦးထုပ္ေရာ မ်က္မွန္ကိုပါတပ္ထားရသည္။ မသိရင္ kpop idol က်ေနေရာဘဲ သူကားေပၚမွာအေတြးလြန္ေနတာနဲ႔ဘဲ အိမ္ေရာက္တာကိုပင္မသိလိုက္
"ဦးေလး! အိမ္ကဘာျဖစ္လို႔ေသာ့ခတ္ထားတာလဲဟင္! ပါးနဲ႔မားေရာ!"
"အို! Po မင္းျပန္လာၿပီလား! လာ! လာအိမ္ထဲခနဝင္အုံး!"
Po အိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ လူမေနတာက်လို႔လားမသိ ဖုန္ေတြနဲ႔ sofa ေတြ စားပြဲေတြကိုလဲပိတ္အျဖဴနဲ႔အိတ္ထားေသး ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲဒီတစ္ႏွစ္အတြင္း
"ဦးေလး! ဒါကဘာေတြလဲ! ပါးနဲ႔မားေရာဟင္!"
Po စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ လက္ေတြေတာင္တုန္ေနမိသည္။
"သခင္ႀကီးနဲ႔သခင္မ က company အရႈံးေပၚလို႔ဒီအိမ္ကိုေရာင္းလိုက္ရတယ္! သားကိုေတာ့ဘာမွအသိမေပးနဲ႔လို႔ေျပာထားလို႔ေလ! သခင္ႀကီးကေတာ့ Company ျပန္ထူးေထာင္လို႔ရေအာင္ဆိုၿပီး ျပန္လုပ္ေနတယ္! သခင္မကေတာ့ စိတ္မ်ားၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့သုံးလေလာက္က ႏွလုံးေဖာက္သြားလို႔ေဆး႐ုံတင္ထားရတယ္!"
Po ၿခံေစာင့္ဦးေလးစီကၾကားလိုက္ရသည္ စကားမ်ားေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတြေပမခိုင္စြာေခြက်မိတယ္။
"ဒါဆို ပါးနဲ႔မားကဘယ္မွာေနလဲ!"
"ေဆး႐ုံမွာေပါ့! သခင္မကေဆး႐ုံမွာ! သခင္ႀကီးကေတာ့ company မွာဘဲအလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ေလ!"
"ကြၽန္ေတာ္ကို ဘယ္ေဆး႐ုံလဲေျပာျပေပးပါ! ကြၽန္ေတာ္သြားျခင္လို႔!"
"Bangkok hospital မွာဘဲ!"
Po ခ်က္ခ်င္းအိမ္အျပင္ကိုထြက္လာကာ ကားငွားဖို႔ၾကည့္ေတာ့ ကားေတြကလဲအေရးအေၾကာင္းဆိုဘာကားမွမရွိေတာ့တကယ္ပါဘဲ
~Tee Tee~
အေရးထဲဖုန္းကတမ်ိဳး
"Hello!"
"Po ျပန္ေရာက္ေနၿပီလား!"
"bible! ငါ...ငါေလ!"
Po ေျပာမဲ့စကားေတြပင္မထြက္ေတာ့ platform ေပၚထိုင္ခ်ကာ ငိုမိေတာ့သည္။ ဒီေလာက္အေျခေနေတြဆိုး႐ြားသြားတာေတာင္ ပါးတို႔ကသူစီအက်ိဳးေၾကာင္းေတာင္မေျပာျပ သူ႔ဖုန္းဆက္တိုင္းလဲ အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာဘဲေျပာတယ္
"Po ဘာျဖစ္ေနတာလဲ! ဟိုလူတစ္ခုခုလုပ္လိုက္လို႔လား!"
"ဟင့္အင္း! မား...မားကေဆး႐ုံတတ္ေနရတယ္တဲ့! လြန္ခဲ့တဲ့သုံးလကတဲ့ အဲ့ခ်ိန္ေတြတုန္းကပါးနဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္ေသးတယ္! ငါ...ငါ့ကိုဘာမွမေျပာျပဘူး! ခုပါးတို႔ company ကလဲအရႈံးေပၚေနတယ္တဲ့! ဘာ...ဘာလို႔ငါကိုတစ္ခုမွမေျပာျပက်တာလဲ! ခုေတာ့ငါဘာမွလဲမသိရဘူး! မားေဆး႐ုံတတ္ေနတာေတာင္မွေပါ့"
Po သူစိတ္ထဲဝမ္းနည္းသမွ်ကို bible အားရင္ဖြင့္လိုက္သည္။ bible ကသူ႔အတြက္ေတာ့အေကာင္းဆုံးရင္ဖြင့္လို႔ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းဘဲ
"ခု Po ေဆး႐ုံမွာလား!"
"ဟင့္အင္း! ငါ...ငါအိမ္ေရွ႕မွာ!"
"Po ေဆး႐ုံကိုလိုက္သြားလိုက္ေလ! ကြၽန္ေတာ္လဲေနာက္သုံးရက္ေလာက္ေနရင္းျပန္လာခဲ့မယ္! အဲ့ေတာ့မွကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာတိုင္ပင္ရေအာင္!"
"ရပါတယ္! ငါအတြက္နဲ႔မင္းျပန္လာစရာမလိုပါဘူး! ငါအဆင္ေျပပါတယ္!"
"ဘယ္သူေျပာလဲ! Po ေၾကာင့္ျပန္လာပါတယ္လို႔! ကြၽန္ေတာ္ဘာသာ ဒီမွာတစ္ေယာက္ထဲမေနျခင္လို! ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ႏွလုံးသားေလးရွိရာကိုဘဲျပန္လာေတာ့မယ္!"
သူတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ bible ကတခါတေလသူ႔ကိုဒီလိုပုံမ်ိဳးနဲ႔လဲ ေနာက္တတ္ပါေသးတယ္ အဲ့လိုမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာဆိုသူတို႔ကိုအတြဲေတြလို႔ပင္ထင္တတ္က်ေသး
"ေက်းဇူးပါ! ငါ့ကိုၿပဳံးေအာင္လုပ္ေပးလို႔!"
"မလိုပါဘူး! ကြၽန္ေတာ္အျမန္ဆုံးျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္! ေဆး႐ုံကိုလိုက္သြားလိုက္အုံး! ဒါဘဲေနာ္ဒါဆို!"
"အင္း!"
Po bible နဲ႔ဖုန္းခ်ၿပီး ေဆး႐ုံသြားဖို႔အတြက္မတ္တပ္အရပ္အေနာက္ကလူရဲ႕ ရင္ဘက္နဲ႔ေခါင္းေစာင့္မိသြားေလသည္။
"ဒီမွာ! လူတစ္ေယာက္လုံးထိုင္ေနတာမျမင္......!"
စကားေတြပင္မဆုံးေသး ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုင္ထားတဲ့လက္ေလးဟာတုန္ရင္လာရသည္။
"လူ...လူႀကီး!"
"ဟက္! မွတ္မိသားဘဲ!"
Po လူႀကီးရဲ႕အေရွ႕မွအေနာက္အနည္းငယ္ဆုတ္လိုက္ကာ လူႀကီးနဲ႔ခက္ခြာခြာရပ္မိေတာ့ လူႀကီးကတစ္ခ်က္ရယ္ကာ သူ႔လက္အားဖမ္းဆြဲကာ သူ႔ကိုယ္ေလးအားဆြဲခ်ဳပ္ထားေလသည္။
"ျပန္ေရာက္တာေတာင္ ဖုန္းေလးမဆက္ဘူး! ဒါနဲ႔ခုနကဘယ္သူနဲ႔ဖုန္းေျပာေနတာလဲ!"
"သူ...သူငယ္ခ်င္းပါ! အင့္!"
Po ေျပာလိုက္ေတာ့သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုလက္နဲ႔ ပြတ္ကာ မ်က္လုံးျခင္းဆုံေဆၿပီး သူ႔ရဲ႕တင္ပါးေတြကိုလာညႇစ္ေလသည္။ ႐ုတ္တရက္မို႔သူလဲလန႔္သြားကာ ေအာ္လိုက္မိသည္ လမ္းမေပၚမွာမို႔ Po နည္းနည္းလန႔္သြားကာေဘးဘီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိေန ဒါေပမဲ့လမ္းမေပၚဆိုတဲ့အသိစိတ္နဲ႔ ရွက္စိတ္တို႔ဝင္လာကာ မ်က္ရည္ေတြပင္က်မိသည္။
"ဟက္! ကိုယ္လက္ထဲကလြတ္သြားတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ရေနၿပီေပါ့!"
"ဟင့္! လူ...လူႀကီး! လမ္းမႀကီးမွာ Po...Po မားစီသြားရအုံးမယ္!"
"Po မင္းသိလား! မင္းကိုယ္စီကထြက္သြားတဲ့ေန႔ကစၿပီး မင္းေဘးကလူေတြကကံဆိုးေတာ့တာဘဲ!"
Po ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ မဟုတ္မွပါး company က.....
"ဟုတ္တယ္! မင္းထင္သလိုဘဲ! ကိုယ္မင္းကိုသတိေပးခဲ့ပါတယ္! မင္းသာကိုယ္စကားကိုနားေထာင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ဒီလိုေတြျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး Po!"
Po လူႀကီးရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ သူအသက္ရႈပင္ရပ္မတတ္ ဘယ္လိုေတာင္လုပ္ရက္ရတာလဲ
"လာ! ကိုယ္နဲ႔အရင္ကေနခဲ့တဲ့အိမ္ေလးကိုသြားရေအာင္!"
"ဟင့္အင္း! မလိုက္ပါဘူး! Po မားစီသြားမွာ!"
Po ကိုအတင္းဆြဲေခၚေနတာေၾကာင့္ Po လူႀကီးရဲ႕လက္မွ႐ုန္းလိုက္ကာ ျငင္းလိုက္သည္။
"Natawin! ခုခ်ိန္ထိကလန္ကဆန္လုပ္ျခင္ေနတုန္းလား! ခုခ်က္ခ်င္းငါနဲ႔လိုက္ခဲ့! မဟုတ္လို႔ကေတာ့မင္းအေမရဲ႕အသက္ကိုအာမမခံဘူး!"
လူႀကီးက စိတ္တိုေနတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္းသူ႔ကို Natawin လို႔ေခၚတတ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူလဲ ငါ လို႔သုံးႏႈန္းတတ္တယ္ ပုံမွန္ခ်ိန္ေတြဆို Po လို႔ေခၚၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ႔လဲ ကိုယ္ လူႀကီးကေလ ဆိုၿပီးသုံးႏႈန္းတတ္ေသးတယ္
"ဟင့္! Po...Po လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္! မား...မားကိုဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္!"
"လာ!"
လက္ကေနေစာင့္ဆြဲကာ ကားေပၚေခၚသြားသည္။
Po မင္းကိုယ္ကိုထားခဲ့တဲ့အတြက္ျပန္ေပးဆက္ရမယ္!
_____________________
ဒီထဲက Po is အျပင္က Po မဟုတ္ ဒီထဲက Mile is အျပင္က Mile မဟုတ္ ဒီထဲက Po is so weak ေနာ္! ဒီထဲက Mile is အရမ္းၾကမ္း သူ႔ဘဲေပၚအရမ္းသဝန္တို တိုေတာ့မလုပ္သင့္တာေရာလုပ္သင့္တာေရာအကုန္လုပ္ အဲ့လို type ေနာ္! ရွင္တို႔ေျပာလဲနားလည္မွာမွမဟုတ္တာ လူႀကီးလိုဘဲမွမရွိတာ 😒
[ေနာက္ၿပီး မင္းတို႔ကို ကိုယ္ေျပာမယ္ ဖတ္ၿပီးရင္လဲ review ေပးက်ေလ မေကာင္းရင္လဲမေကာင္းဘူးေပါ့ ဟိုနားေလးဘယ္လိုေရးရင္ေကာင္းမယ္ ဒီနားေလးဘယ္လိုေရးရင္ေကာင္းမယ္ေျပာေပါ့ ခုေတာ့ မေျပာျခင္ေတာ့ပါဘူး ေအး review မေပးရင္ဘဲမရပါေစနဲ႔ေတာ္ ေစာ္လဲမရပါေစနဲ႔ ရွိရင္လဲျပတ္ေစေတာ္!]
ဟုတ္ေက်းဇူး ေျပာျခင္တာဒါအကုန္ပါဘဲ 😊🙏
#𝐾ℎ𝑢𝑛
#30,12,2022
#2155 𝑤𝑜𝑟𝑑𝑠