01
Parang ayoko ng pamasok sa school sa ginawa kong kababalaghan kahapon. No, ayoko kong marinig! Nababaliw na yata ako. Hindi ako makatulog kakaisip sa nangyari.
Di bale na, hindi ko naman siguro sya magkikita sa laki ng school. Agang-aga pa, na stress na beauty ko!
"Hindi ko dapat pinoproblema ito, dapat ang problema ang magpoproblema sa akin." Motto of the day.
Naligo ako para mag handa na. Nadatnan kong naka bihis narin sina Mama at Papa, papasok na ata sa trabaho. Hindi lang halata pero teacher Mama ko tapos Engineer si Papa. Tapos nagka-anak sila ng dakilang bobo. It's me!
"Zerang, nakahanda na baon mo. Saka 'yong pera nilagay ko na sa bag mo kagabi katangahan. Bumama kana dito anak!"
Naamoy ko na ang niluto ni Mama, nagutom tuloy ako.
Pagbaba ko ay sakto namang nakahain na. Tiningnan ako ni Papa mula ulo hanggang paa. Mang lalait na naman 'to.
"Okay kana ba dyan sa palda na 'yan, 'nak? Hindi ba masyadong maikli?" Tanong nya sakin. Nakahinga ako ng maluwag dahil Akala ko panlalait matanggap ko.
"Opo, Pa. Komportable naman ako dito," tumango lamang sya Papa at nagsimula ng magbiro. Hindi talaga buo ang araw namin pag walang asaran. I'm forever be grateful for having them, my home.
Medyo natagal ako dahil sa asaran namin kaya 15 minutes nalang late na ako! Gusto kong sisihin si Papa. Wala pang dumadaan na sasakyan, oh my God. Tanga ko kasi, hindi ko namalayang malalate na pala ako. Inborn na ata pagiging tanga ko.
Hindi ako pwedeng ma-late, Pre-Cal first subject namin. Importante 'yon. Baka mahuli ako sa discussion. Nakaalis na sila Mama at Papa.
Kahit maglakad ako kay malalate parin ako. No choice, nilakad ko ang papuntang crossing para doon na mag hintay ng taxi madaming dumadaan don. May five minutes din ang lakarin pero dahil nagmamadali ako ay ginawa kong 3 minutes.
Naupo ako sa waiting shed doon. Nilabas ko muna phone ko para mag picture at inistory yon sa Facebook. May caption pang, ”late na ako :)”.
Nag-angat ako ng tingin ng may humintong sasakyan sa harapan ko. Kidnapper?! Hala, wala akong pera. 300 lang binigay ni Papa. Jusko. Bago paman ako sumigaw ay agad kong namukhaan ang sasakyan. Ito yong kahapong muntikan akong sagasaan.
Dahan-dahang bumaba ang bintana ng sasakyan kaya agad kong natamaan ang gwapong mukha ng tao sa loob. Nasaan nayong may-ari nito? Yong panot? Baka magnanakaw tong si Sir. Baka masangkot ako sa kaso.
Mukhang hindi dininig ni Lord prayers ko kagabi na sana di kami magkita ng bago naming school Principal.
Gusto kong magtago sa hiya. Naalala ko na naman kagagahan ko kahapon.
"Get inside," rinig kong sabi nya. Tama ba ang narinig ko? Sasakay ako sakanya? I mean sa sasakyan nya? This is unexpected! Pero ika nga, expect the unexpected pero hindi ko talaga iniexpect ito.
"A-ako po ba?" Tinuro ko pa ang sarili ko baka kasi hindi ako, edi mapagkamalan akong assumera. Luminga-linga pa ako sa gilid ko baka kasi may nakikita syang hindi ko nakikita. Kinabahan tuloy ako.
"Stupid. May tao pa bang iba dyan bukod sayo?" Inirapan nya ako. Aba! Pogi nya ah, hihi. Ang pogi parin kahit mag sungit. Kainis!
Nagtataka ko syang tiningnan ng makitang bumaba sya sa sasakyan. Anong gagawin n'ya? Ang ganda ng OOTD nya for today's video ah. Para syang business man na may ka meet up na kliyente sa isang mamahaling restaurant.
Hindi sya mukhang principal! Mukha syang future asawa ko– luh? Erase, erase, erase! Ginagago ata ako ng isip ko eh. Tanggalin ko kaya 'to? Edi wala na akong utak, literal na bobo na ako. Bobo ko talaga.
"Sakay." Malamig syang sabi.
"Saan po, S-sir?" Nauutal kong tanong. Obvious naman na sa sasakyan. Nagbabasalaki lang naman ako baka gusto nyang sya ang sakyan ko.
"Fuck," he gave me a death glare kaya napaigtad ako. Tila ba nauubusan na sya ng pasyensa, mukha pa naman syang mainipin. From his look, he looks impatient and deadly.
Yong tipong pag sinabi nyang luhuran mo sya ay luluhuran mo talaga sa ayaw at sa gusto mo. Gusto ko! Sino bang tatanggi sa grasya?! Wala! Sabi nga nila huwag tanggihan ang grasya.
Namumula na siguro pisngi ko sa mga iniisip ko, pinagnanasaan ko lang naman principal namin!
"Bakit ka nagmumura? Aba malay kong saan ako sasakay," napairap ako.
"Stop talking nonsense, you'll be late."
"Hindi ako sasakay," pag mamatigas ko.
"Why?" Tanong nya at kumunot ang kanyang noo.
"Eh hindi naman sayo iyan eh, baka madamay ako sa pagnanakaw–,"
"I'll be your lawyer, then." Gulat na napatingin ako sakanya. Lawyer din sya?! May lawyer pala na magnanakaw. Wowers.
"Luh? Sanaol." Sanaol lawyer na magnanakaw, gusto ko sanang idugtong iyon pero baka bigwasan nya ako. Ang liit ko pa naman tapos ang lakas ng loob kong makipag-tigasan sa lalaki nasa harapan ko.
"I don't do crimes young lady, I bought this car month ago. Stop mumbling nonsense, get in already. We will be late. Fuck, why am I even doing this?" Bulong sya saka nya binuksan ang sasakyan. Gentlemen.
"Eh sino yong panot?" takhang tanong ko.
His forehead furrowed. "Driver. Get in already, will you?"
"Opo, ito na. Ito na!"
Wala akong magawa kundi ang pumasok sa loob. Sinapo ko ang palda ko dahil nakikita na halos hita ko, baka mapagkalaman akong nilalandi sya.
"Malandi lang ako pero hindi ako pumapatol sa matanda." Bulong ko sa sarili ko.
"Wow, ang ganda..." Napasinghap ako sa ganda!
Ang ganda ng sasakyan sa loob, para itong sana mga drama na napanood ko. Ang lamig pa kasi may aircon. Hindi ako makapaniwalang makakasakay ako ng ganto, akala ko hanggang taxi lang ako.
"Fasten your seatbelt," sabi nya. Hindi napansin ang pag pasok nya sa loob ng sasakyan dahil busy ako kakatingin sa mga interiors sa kotse nya.
Agad naman akong nag seatbelt, tapos ay umalis kami.
"Sayo ba talaga 'to?" I curiously ask him. He just nodded his head kaya tumahimik nalang ako.
"Talaga bang Lawyer ka rin, Sir?" Nakita ang paglunok sya at ang pag igting ng panga nya. Tumingin sya sakin kaya ningitian ko sya ng todo.
"Y-yeah. Why do you ask?" Masungit nyang tanong. Napangiwi ako dahil don, nagtatanong lang naman yong tao eh.
"Wala lang, sanaol po." Nahihiya kong sabi, ngayon lang ata ako dinatnan ng kahihiyan.
Kapal ng mukha kong sumakay pagkatapos kong mapagkalamang magnanakaw si Sir. Aguas, jusko. Poging magnanakaw
Napatingin ako sa labas ng bintana, ang ganda ng tanawin. Mga matataas na gusali, mga taong naglalakad habang nagtatawanan, ibon na lumilipad saka ang mga ulap nakapa calming. Sana ganito palagi.
Sarap maging mayaman. Di bale na naghahanap ako ng afam. Aasenso din ako sa buhay.
Kinuha ko ang phone ko, hindi iyon iPhone diko kaso afford. Tiningnan ko ang oras, malapit narin naman kami kaya okay lang. Ang tahimik pala ni Sir, kong hindi ko sya kakausapin ay hindi din sya nagsasalita. Napanguso ako. He's an introvert.
"Umm, Sir? Pwede ako mag picture-picture para may ma featured ako sa Facebook. For clout lang?" Napakunot ang noo nya at lumingon sakin.
Nagpacute ako ng kaunti. "Do whatever you want." Maikli syang sabi, kaya napa yes ako.
Nag selfie ako ng nag selfie hanggang sa nag sawa ako. Naisipan kong mag photograph sa labas, yong parang aesthetic tingnan at kong ano-ano pa.
Napangisi ako sa iniisip ko. Palihim kong pinicturan si Sir at biglang nag flash ang camera sa likod! Napaubo ako ng wala sa oras. Nabuko tuloy ako, gago nakakahiya.
Napaayos ako ng upo ng tiningnan nya ako ng masama. "Why are taking picture without my consent?" malamig nyang tanong at nasakin na ang buong atensyon.
"Feeling mo naman, hindi ikaw pinipicturan ko duh," sabi ko sabay irap para mukhang kapani-paniwala.
"I clearly saw the flash on your phone flashing on my face, how can you prove that you didn't take a picture of me?" strikto nyang sabi.
Lawyer nga sya, walang duda. Nag-isip ako ng palusot kaya wala sa isip na pinaglalaruan ang ibabaw ng hita ko. Agad syang napatingin doon at napaubo ng kaunti. Nag-iwas sya ng tingin saka ay napaayos ng upo. Umiigiting ang kanang panga sabay napalunok, tila ba nagpipigil.
Nagtatakang napatingin ako sakanya. May iilang pawis na tumutulo pababa sa mukha nya. Namumula narin ang mga tenga.
Hala? Anong nangyayari sakanya?
"Okay kalang po ba, Sir?" Nag-aalalang tanong ko. Pero hindi nya ako sinagot. Mas lalo tuloy akong nagtaka.
Napatingin ako sa kamay nyang mahigpit ang hawak sa manobela, saka ko napansin ang mamahaling nyang relo.
Hindi nya parin ako pinansin kaya hinawakan ko ang braso n'ya. Agad syang napaigtad sa ginawa ko, gulat akong napalayo sakanya.
"D-don't... don't t-touch me, ah damn..." nahihirapan nyang sabi na nagpakunot sa noo ko. Pasimple-simple parin syang tumingin sa bandang hita ko sabay buntong-hininga na para bang pasan nya ang buong mundo.
Problema nito? Ramadam ko ang pagbilis ng takbo ng sasakyan. Magmamadali ba sya? Sabagay malalate narin kasi kami.
"Pinagpapawisan kapo Sir, lakasan ko ba ang aircon?" Pangungulit ko pa sa sakanya.
"It's f-fine, don't mind me."
"Okay po," sabi ko nalang at kinulakot ang cellphone ko.
Agad kong natanaw ang University namin kaya umayos ako ng upo. Hindi parin nagsasalita si Sir, problema nya? Naputol ba dila nya? O di kaya nalunok nya?
Nang tumigil na ang sasakyan ay halos ipagtulukan nya ako makalabas lang. Red flag! Hayop. Magpapasalamat pa sana ako pero pinaharot na nya ang sasakyan nya paalis. Nagtatakang sinundan ko ito ng tingin.
May saltik ata sya. Atleast hindi ako nalate today!
________________________
Naging usap-usapan si Sir Aguas sa buong school, hindi lang sa school kundi pati narin sa outside world.
Mas dumami pa tuloy ang mga estudyanteng gusto mag-aral dito. Kaya may bagong ipapagawang building malapit sa gymnasium dahil sa daming transferee kahit nagsisimula na ang klase. Mga kababaehan nga naman.
From that day, our paths never crossed again. Kaya nag-aaral ako ng mabuti. Ay hindi, nag-aaral lang pala, walang mabuti.
Tiningnan ko ang uniform ko, maganda sya kaso ang mahal! Tapos na ang two weeks civilian kaya required na ang mag uniform. Medyo may kaiklian palda ko, stripe na pa vertical and horizontal that contains of maroon, white and black. Yong parang nasa anime! May pa necktie pa, taray. Kinuha ko narin ang ID ko.
Grandeur University
Name: Alzera V. Hendoza
Department: Senior High School
Strand: STEM
Section: A, Tulip
Pati ID namin ang bongga rin.
"Naiinis na ako kaka bigay ng payo kay Tita Tuts mo Zerang, ang rupok nya!"
Isa sa kasamahan ni Mama sa trabaho si Tita Tuts, teacher ng Grade 1. Tapos high school teacher si Mama.
"Bakit po? Bumalik na naman kay Tito? Nako, baka tuluyan na talagang mamatay si Tita Tuts nyan." Tita Tuts' husband is abusive.
Hindi ko alam bakit palaging bumabalik si Tita Tuts sa asawa n'ya. Wala silang anak dahil hindi may sakit sa matres si Tita Tuts kaya minsan noong bata pa ako, ako ang ginagawa nilang baby.
Mabait sakin si Tito kaya nga nagulat ako ng nalamang na hospital si Tita kasi binugbog ito ng asawa, hindi lang isang beses kundi maraming beses na.
I don't why Tita Tuts kept on coming back on Tito, I can't find reasons for her to came back to Tito since they don't have child.
O baka mahal n'ya talaga si Tito despite of Tito being an abusive husband.
Love is so scary. It's either you might hurt someone or someone might hurt you.
Nagpaalam agad ako kay Mama at Papa saka na lumabas ng bahay para pumara ng taxi papuntang school. Nahiya naman ako sa mga schoolmates kong hinahatid pa ng car, ang mas nakakagulat pa non ay may hinatid gamit ang chopper last friday.
Sinampal na naman ako ng kahirapan.
Natanaw ko ang gate kaya naalala ko naman yong poging principal namin. Hindi ko na talaga sya nakita pagkatapos noon.
Pag pasok ko ay ningitian ko ang guard saka bumati doon. Bago paman ako makalayo ay tinawag uli ako ni Manong guard.
"Bakit po?" Magalang kong tanong.
"Hija, pa pabor naman si Manong oh. Pwede pahatid to sa Principal's Office, naiwan kasi ng anak ko 'to kanina. Tapos kailangan na talaga ng pirma ni Mr. Aguas. Tapos ikaw pa nakita kong estudyante." Napakamot si Manong sa ulo.
"Ay sige po! Iyan lang naman pala eh, ismol thing,"
Lumapad ang ngiti ni Manong. "Yown, salamat ng marami!"
"Walang ano man po!" Sabi ko saka na umalis.
Sinipat ko ang oras, may ilang minutes pa ako kaya hindi pa ako malalate.
Natanaw ko ang office di kalayuan. Makikita ko na naman sya! Paano ko kaya sya babatiin? Kilala nya pa kaya ako? Baka hindi na sa dami ba namang estudyante dito sa University nato. Bahala na.
Kumatok ako ng tatlong beses pero wala paring sumagot. Aba. Halos mangugat na ang kamay ko sa lakas ng katok ko.
"Ms. anong ginagawa mo dito?" Napalingon ako ng may mag salita sa aking likuran.
Bahagya akong nahiya sa puti ng ngipin n'ya, sanaol.
"Good morning! May pinapabigay kasi si Manong guard, nautusan akong ipabigay kay S-sir Aguas. Tapos kanina pa ako katok ng katok dito e mukhang wala man lang tao dito." Napakamot ako sa ulo.
"Hija, hindi ba nasabi sainyo ng adviser n'yo?"
Nagtatakang tiningnan ko sya. "Ang alin po?"
"This room is a private. This is a confidential suite no one is allowed to get in but the Principal alone, walang pwede o sino mang pumasok sa loob. Especially if you are a student. Even me na sekretarya ni Sir, never pa nakapasok sa loob–" naputol ang sasabihin nya ng biglang bumukas ang pinto.
"What's happening here?" Yan agad ang bungad ni Sir Aguas.
Napaayos bigla ang tayo ko. He looks fresh as always but everytime I saw him it feels like it's my first time. Ang linis niya tingnan yong tipong wala kang makikitang dumi mula ulo hanggang paa. He looks unreal!
"Sir, I guess we need to inform the students about this. Kasi naman kanina pa daw sya katok ng katok tapos wala dawng sumagot kong diko nakita baka abutin sya ng dis oras."
"Didn't I already told the teachers to inform the students in their classrooms?" His said in a cold tone. Walang ka ngiti-ngiti ang mukha n'ya pero kahit ganoon ang pogi n'ya parin!
"You already did Sir but–"
"Take care of it by yourself," sungit! Kurutin ko singit nito eh. Ganoon kasi ginagawa si Mama pag nag susungit ako.
"Okay Sir, got it." Mabilis na sagot ni ano sino ba 'to? Ay secretary pala 'to ni Sir Aguas. "You can now leave, you might be late–"
"Wait. I have something to discuss her for a minute. You can leave now, Agatha."
Para akong tanga pabalik-balik ang tingin sa dalawa. Kumunot ang noo ni Agatha pero umalis narin pero pasimple syang lumingon sa gawi namin. Nag wave naman ako.
Naglakad na ako papunta sa kabilang room ng office ni Sir Aguas kong saan kuno daw doon lang pwede pag may kailangan.
"Where the hell are you going?" Napaigtad ako sa lamig ng boses n'ya.
"Hell mo mukha mo," mahinang sambit ko yong ako lang nakakarinig. "Dito po, sabi kasi ni Agatha na bawal daw pumasok dyan sa office. Lalo na mga estudyante." tinaasan ko sya ng kilay.
"Follow me," saka sya pumasok sa loob ng opisina sya, iniwan ako.
Ibig sabihin papasok sa loob? Ganon ba 'yon? Hala, scam ata si Agatha. E pwede naman palang pumasok sa loob.
May iilang students akong nakikitang dumadaan at napapatingin sakin sabay bulungan. Hindi ko nalang pinansin.
As I entered in his office, his scent runs all over my nose. So manly. But what's more shocking is what his office looks like.
"Wow. A-ang ganda naman." Bulaslas ko habang nililibot ang kabuuan ng buong kwarto na iyon. Ang ganda! No, no, hindi hindi sapat ang saling maganda para e describe ang office n'ya. Para syang bahay! Tapos malaki pa! Twice bigger than our house. Mayaman moments.
"Gago. May ganito pala sa school na 'to? Taray," ano ba pang aasahan ko eh ang laki ng paaralan na ito. High maintenance. Yong may kaya lang makapasok dito pwera nalang ata siguro kong matalino tapos nag take ng scholarships para kakaunti nalang ang babayaran.
"Cover your mouth, young lady." Agad ko namang tinikom ang bibig ko.
Patakbo akong lumapit sa wall glass sa opisina n'ya! Nanlaki ang mata ko ng may natanaw akong lake.
"Lake ba 'yan?" Tanong ko sakanya at humarap pero yon nalang ang gulat ko ng mukha n'ya ang sumalubong sakin.
Napahawak ako sa dibdib ko. "Oy bakit ka po nandy? Parang tanga naman 'to."
He looked at me with disbelief in his eyes. Para bang napakalaki kong problema.
"Yeah. That's lake."
"May ganito pala dito? Ang ganda naman, buti nalang talaga dito ko naisipang mag enroll!" Hyper kong sabi at tinalikuran sya at muling hinarap ang lake saka pinicturan, pang featured lang sa facebook.
"Yeah, it's beautiful but... you're more beautiful." Hindi ko masyadong narinig ang huling sinabi n'ya kasi nabusy ako sa pagkuha ng litrato.
Hinarap ko ulit sya at tumingala. Tangkad kasi eh! Ilan ba height n'ya?! Para akong bata pag tinabi kay Sir. Sir is looking at me, intensely. Medyo naaawkwardan ako sa mga titig nya. Is he trying to read my mind? May madumi ba sa mukha ko.
"Nga pala Sir, may pinapabigay si Manong guard." Saka ko binagay ang inabot ni Manong kanina.
Agad nyang tinanggap ang binasa ang nasa loob. Tapos sinara ulit. Naglakad sya papunta sa chair nya at may pinirmahan doon. Saka ko napansin ang mga papeles sa table n'ya. Ang kapal. Works n'ya ba yon?
"Staring is rude," umiwas ako ng tingin at saka lumapit sakanya at umupo sa visitor's chair.
Lambot naman. Parang ang sarap kinadpin tapos dalhin sa room para hindi masakit sa pang-upo. Napatingin ako sa frame name n'ya.
WRATH GRIT AGUAS
Even his name screams wealth, dominance, and... sexiness. Wrath suits him well. Palagi kasi syang mukhang galit. Kunot ang noo at hindi marunong ngumiti.
"Ilan ba height mo, Sir?" Tanong ko sakanya. Nacucurious na talaga ako.
"6'1." He plainly said without looking at me, busy sya sa pinipirmahan n'ya.
"Tangkad naman. Ako kasi 5'1 lang, hindi sasakto sa forehead kiss mo este hindi aabot sa balikat mo hihi."
Hindi nya ako pinansin. Nagmumukha akong tanga para bang sarili ko lang kausap ko. Ano ba yan.
"Alam mo ba, Sir?" Pangungulit ko sakanya parang ayoko pa lumabas bukod sa maganda ang opisina n'ya, malamig din sa loob. It's super relaxing.
Nag-angat sya ng tingin sakin at ibinalik din agad ang tingin sa ginagawa n'ya.
"Hmm?" He hummed softly.
Napangiti naman ako dahil interesado nya. "May nagsabi sakin bakit daw ako nag STEM e bobo ako,"
Napatigil sya sa ginagawa n'ya at hinarap ako. Nakaayos ako ng upo at diritsong tumingin sa mga mata n'ya. My knees are getting weaker. His eyes seems swallowing my whole being.
"Who says you are bobo? To tell you young lady, no one in this world is an idiot nor stupid. We are all smart in our own perspective in life. Don't call yourself a stupid again. And I saw your grades, you don't have 96 below grades in your whole junior high school. You're being too humble,"
Luh gago pala 'to e bakit nya alam grades ko? Nahiya naman ako bigla.
"E boba naman talaga ako, Sir. Baka chamba-chamba lang yon, nag mamanifest kasi ako sa Facebook. Mga high grades cutie, ganon."
"What?"
"Wala! Wala! Bingi kaba? Kapagod paulit-ulit."
"Okay." Hindi na naman nya ako pinansin ulit.
"Pogi mo," sabi ko. Bigla syang napaubo sa sinabi ko. Sinamaan nya ako ng tingin. Napansin ko ang pag pula ng tenga n'ya pababa sa leeg. "Kaya lang, parang hindi ka marunong ngumiti." Mahinang sambit ko.
"You're getting late, go to your class. Stop talking nonsense." Malamig nyang sabi. Ayan nanaman sya sa pag susungit n'ya. Ayaw ko talaga ng sinusungit-sungitan ako. Bakit parang wala lang ako sakanya? Aba sino ba naman ako. Estudyante lang naman ako.
"Ewan ko sayo, bakit ganyan ka? Bakit ang sungit mo? Inano ba kita, Sir? Ganyan ba kahirap ngumiti sayo?" Nagpapadyak ako na parang bata na hindi napagbigyan.
Napaawang ang kanyang labing hindi makapaniwalang timitig sakin.
"T-teach me, then."
"Ha?"
"Teach me how to smile... Teach me."
Does it mean all this time he didn't knew how to smile? That's impossible! I'm speechless.