Μια εβδομάδα αργότερα.
Η κάψα του Ηλίου που πυρπολούσε ανελέητα την πλάση όλη μέρα, κυρίευε και τις ελάχιστες ώρες της νύχτας. Το αεράκι είχε παραλείψει να επισκεφθεί την Νος για άλλη μια βραδιά και τα ανοικτά παράθυρα της ταβέρνας δεν ξεγελούσαν τους πελάτες ως καταφύγιο δροσιάς.
Ο Κρις έγειρε το κεφάλι του πίσω στον πέτρινο τοίχο. Το βλέμμα του κατηφόρισε αργά ψάχνοντας για τον Ντασίλβα. Τον εντόπισε στο βάθος της αίθουσας, σε μια σκιερή γωνιά, να χαϊδολογά την αγαπημένη του σερβιτόρα.
Μια ελαφριά ζάλη από το αλκοόλ και την αποπνιχτική ατμόσφαιρα τον κατέβαλε. Τα βλέφαρα του βάρυναν και έκλεισαν. Οι υπόλοιπες αισθήσεις του πήραν τα ηνία. Η βοή των συζητήσεων έγινε πιο δυνατή, μπορούσε να διακρίνει τους απρεπείς διαλόγους στο διπλανό τραπέζι.
Το χέρι του άγγιξε φευγαλέα το στομάχι του, αισθανόταν τα σπλάχνα του να θέλουν να χυθούν έξω από το σώμα του. Διαπίστωσε ότι το πουκάμισο του είχε μουσκέψει από τον ιδρώτα του. Ένα έντονο κύμα καπνού από τα πούρα και τις μυρωδιές του ψημένου χοιρινού στην πυροστιά χώθηκε στα ρουθούνια του, προκαλώντας του μεγαλύτερη ανακατωσούρα.
Ελάχιστες στιγμές αργότερα ένα λεπτό άρωμα βανίλιας επιβλήθηκε στην όσφρηση του και στον φαλλό του, που σάλεψε στην θύμηση της, προτού καν το μυαλό του προλάβει να σχηματίσει την εικόνα της. Τα μάτια του άνοιξαν ελάχιστα για να επιβεβαιώσουν, για άλλη μια φορά, την θλιβερή πραγματικότητα της απουσίας της.
Όντως είδε μια νεαρή μελαχρινή σερβιτόρα να περνά από δίπλα του και να πλησιάζει διστακτικά ένα τραπέζι εκεί κοντά, όπου ο πελάτης κείτονταν πάνω του ημιλυπόθυμος, με μια πληθώρα άδειων κανατιών να στολίζει περιμετρικά την καρέκλα του.
Μια οικεία αλλά όχι συμπαθητική φωνή που καλούσε επίμονα το όνομα του, εκτόπισε το σκηνικό από την προσοχή του και τον έθεσε σε εγρήγορση. Ο Δόραν βρισκόταν όρθιος μπροστά του.
- Τι κάνεις εδώ; Δεν ταξιδεύεις το ξημέρωμα;
- Ταξιδεύω.
- Ο γίγαντας που είναι ;
Ο Κρις έγνεψε με το κεφάλι του στο βάθος της ταβέρνας.
- Τον έχει τρελάνει η Μπέτσυ...
- Τελικά είναι κακός μπελάς οι γυναίκες.
- Το λες εσύ αυτό;
- Το λέω και εξαιτίας της εμπειρίας μου βαραίνει η σπουδαιότητα και η σοφία των λόγων μου, απάντησε σπάζοντας τα χείλη σε ένα περιπαικτικό μειδίαμα.
- Εσύ που ανέκαθεν λάτρευες τις γυναίκες; Που τόλμησες δυο γάμους;
- Παρεμπιπτόντως ακόμα τις λατρεύω...
Ο Δόραν του έδειξε το άδειο κάθισμα από την άλλη πλευρά του τραπεζιού.
...Θέλεις παρέα;
Ο Κρις του έγνεψε να καθίσει.
- Οι γυναίκες διαδίδουν ότι εσύ είσαι ο μπελάς Κρος...
- Οι γυναίκες που παντρεύτηκα και χώρισα διέδωσαν πολλά και ανακριβή γεγονότα.
- Δεν τα διόρθωσες ποτέ.
- Γιατί να ασχοληθώ και να ξοδέψω φαιά ουσία και χρόνο για κάτι που τελείωσε και δεν άξιζε;
- Γιατί σε δυσφήμησαν Κρος. Γιατί άδειασαν τη χολή τους πάνω σου.
- Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να ανταποδώσεις φίλε μου...
Η φωνή του σκλήρυνε και ο θυμός την έπληξε.
...Δεν πήραν δεκάρα τσακιστή, τις χώρισα εγώ και αυτό τις πονά περισσότερο από όσο με πονάνε οι κακίες τους.
Κούνησε το κεφάλι αηδιασμένος και κτύπησε δυνατά την παλάμη του στο τραπέζι.
...Παλιοθήλυκα ήταν. Όλες αυτές οι φαντεζί, καλοαναθρεμμένες αριστοκράτισσες... Σε συγχαίρω που τις κρατάς σε απόσταση.
Ο Δόραν έκανε νόημα στην σερβιτόρα με τα φουντωτά, ξανθά μαλλιά, που έμοιαζε με κινούμενο θάμνο έτσι όπως πηγαινοερχόταν βιαστικά και σκούπιζε με μανία τα άδεια τραπέζια από τα υπολείμματα των φαγητών και τη χυμένη μπύρα.
- Δυο κανάτια μαύρη μπύρα και μια πιατέλα ψητά κρέατα...
- Η αλήθεια είναι πως έχεις παραγίνει ευέξαπτος και οξύθυμος, ανέκαθεν ήσουν, αλλά μετά τους γάμους σου χειροτέρεψες.
- Αυτά που μου συνέβησαν το δικαιολογούν, στοιχηματίζω το Ενκάρνα πως και εσύ θα αντιδρούσες το ίδιο.
- Μην παίρνεις τέτοια ρίσκα Κρος.
- Παίρνω Κοχέιν... Αν γυρνούσες από ταξίδι αναπάντεχα και έβρισκες άλλον να γλεντάει στα σκέλια της συζύγου σου, πίστεψε με, θα είχες ανάλογη αντίδραση, είπε με φωνή που ράγισε από το τυφλό κύμα οργής που τον έπνιξε.
- Αυτό συνέβη λοιπόν;
- Ναι αυτό συνέβη δυστυχώς. Η δεύτερη σύζυγος μου δεν περίμενε να περάσει ούτε ο πρώτος μήνας του γάμου μας για να ριχτεί στην αγκαλιά του εραστή της. Γέλασε πικρόχολα.
Άρχισα να αμφιβάλω για τις ικανότητες μου στο κρεβάτι. Αλλά προφανώς γι ακόμη μια φορά ήμουν επιπόλαιος στις επιλογές μου. Επέλεξα την λαμπερή αριστοκρατική εμφάνιση και των πακτωλό των χρημάτων της προίκας, από τον χαρακτήρα.
- Δεν ανέφερες ποτέ τίποτα για όλα αυτά. Έπρεπε να πεις και τη δική σου εκδοχή στην ιστορία.
Το χέρι του ανέμισε μπροστά από το πρόσωπο του, ένδειξη ότι είχε παραιτηθεί προ πολλού από τέτοιες σκέψεις.
- Είχα ήδη δαπανήσει αρκετό χρόνο και χρήμα γι αυτές.
Φυσικά δεν έβαλα μυαλό. Πάντα υπήρξα λάτρης του ποδόγυρου. Αποφάσισα να αλλάξω κριτήρια και να ψάξω την αγάπη ανάμεσα σε απλό κόσμο, ανώνυμο, χωρίς τίτλους και μπιχλιμπίδια.
Η φωνή του χαμήλωσε και η χροιά της άλλαξε έγινε βελούδινη,
... Η μοίρα έριξε έναν άγγελο στο δρόμο μου, μια γυναίκα που έγινε για λίγο δική μου. Δυστυχώς εκείνη είχε διαφορετική άποψη για τη σχέση μας και απομακρύνθηκε, αλλά ήταν τόσο όμορφη, γλυκιά και αγνή που δεν μπόρεσα να παραιτηθώ ποτέ από την πολιορκία της, μέχρι πρότινος.
- Γιατί τι άλλαξε;
Το βλέμμα του Δόραν συνάντησε το δικό του και στυλώθηκε εχθρικό πάνω του.
- Άλλαξε ο προστάτης της.
Αμέσως μετά γύρισε προς την ξανθιά σερβιτόρα και περιεργάστηκε με λάγνο βλέμμα το βαθύ ντεκολιτέ της, που αποκάλυπτε δυο αφράτα, ζουμερά στήθη. Εκείνη ακούμπησε τα κανάτια της μπύρας και τον ασημένιο δίσκο με τα ψητά κρέατα στο κέντρο του τραπεζιού.
Ο Δόραν σιώπησε προσωρινά. Ηπιε λίγη από την μπύρα του, κοιτάζοντας πάνω από το χείλος του κανατιού τα στρογγυλά, τουρλωτά οπίσθια της κοπέλας που λικνίζονταν όσο απομακρυνόταν, μετά έφαγε λαίμαργα δυο κομμάτια χοιρινού.
Αίφνης τα μάτια του στράφηκαν στον άντρα απέναντι του, που μισοκοιμόταν και βαριανάσαινε. Τον μελέτησαν εξονυχιστικά και κατόπιν σχολίασε χαμηλόφωνα.
...Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να σε δω να καταρρέεις για ένα θηλυκό. Εσύ έχεις τόσες μορφονιές να κάνουν αγώνα δρόμου ξοπίσω σου, ποια θα σε πρωτοπιάσει.
- Ποιος σου είπε ότι τα προβλήματα μου περιστρέφονται γύρω από μια γυναίκα; ρώτησε ο Κρις με μια επίπλαστη άνεση και ευθυμία, που πολύ φοβόταν δεν θα ξεγελούσε ούτε μικρό παιδί.
Ο Δόραν μειδίασε κοροϊδευτικά.
- Πίστεψε με μπορώ να δω πίσω από τα στωικά προσωπεία σου, επειδή κατά βάθος μοιάζουμε, απάντησε, συλλαβίζοντας την τελευταία λέξη και έγειρε το σώμα του μπροστά, ακουμπώντας τους αγκώνες του στο τραπέζι,
...και πρόκειται ακριβώς για το ίδιο θηλυκό που μάγεψε και μένα.
- Δεν ξέρω σε ποιαν αναφέρεσαι.
- Και βέβαια ξέρεις σε ποιαν αναφέρομαι, στη μικρή πλανεύτρα μάγισσα που υποδύεται τη λογίστρια σου.
Ο Κρις δεν σχολίασε, βόλεψε καλύτερα την πλάτη του στον πέτρινο τοίχο της ταβέρνας και άφησε την ματιά του να σεργιανίσει στο χώρο, προσπαθώντας να κρύψει τον κουρελιασμένο ψυχισμό του.
Η έλλειψη της του ξέσκιζε τα σωθικά. Δεν κατάλαβε πότε είχε αλλάξει η ρότα του και του είχε γίνει τόσο απαραίτητη. Του είχε γίνει εθισμός.
Ο Δόραν έβγαλε ένα λεπτό πούρο από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του, το έφερε κοντά στα ρουθούνια του και εισέπνευσε το άρωμα σε όλο το μήκος του. Το άναψε με τη βοήθεια του χοντρού κίτρινου κεριού που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι.
...Ξέρεις ήμουν ο πρώτος της, ήταν μόλις δεκαέξι.
Ρούφηξε δυνατά, κλείνοντας τα βλέφαρα του από απόλαυση. Τα αυτάρεσκα λόγια του προς στιγμή απείλησαν να εξανεμίσουν την αυτοκυριαρχία του Κρις.
- Την ξεπαρθένεψες; Στα δεκαέξι της;
Ο Δόραν ελευθέρωσε αργά τον αρωματικό καπνό από τα πνευμόνια του και τον κοίταξε υψώνοντας το αριστερό φρύδι του.
- Η ηλικία είναι ένας αριθμός Κοχέιν, το σώμα της ήταν έτοιμο, ώριμο, φώναζε από μακριά τις ανάγκες του.
- Ίσως έτσι ήθελες να το δεις εσύ, είπε με μια ψυχραιμία δυσανάλογη του θυμού που τον κυρίευσε.
- Πίστεψε με, η πρώτη της ερωτική εμπειρία ήταν απολαυστική για εκείνην.
Ο Κρις γέλασε και χειροκρότησε δυνατά, κάνοντας τους πελάτες στα διπλανά τραπέζια να γυρίσουν ξαφνιασμένοι τα κεφάλια προς το μέρος τους, όμως η παράσταση δεν συνεχίστηκε και σύντομα επέστρεψαν στο πιόμα τους.
- Τι αυτοπεποίθηση Κρος. Μπράβο σου! Αν και είμαι σίγουρος ότι αυτό αποτελεί προσωπική σου άποψη.
Ο Δόραν δεν πτοήθηκε από τον εμπαιγμό. Συνέχισε να μιλά ενώ ένα σκληρό χαμόγελο αποτυπώθηκε στα χείλη του.
- Την πότισα λίγο κρασάκι και χαλάρωσε και απολαύσαμε και οι δυο το σμίξιμο.
- Αυτό ήταν το λάθος σου. Την μέθυσες. Δεν έμαθες ποτέ αν σε θέλει πραγματικά.
- Δεν ήταν λάθος, ήταν πρωτάρα, έτσι κάλμαρα τους φόβους της, ελάφρυνα τη διάθεση της, δεν την πίεσα πουθενά Κοχέιν. Το ήθελε. Το θέμα ήταν το μετά. Δεν την έπεισα για μένα. Δεν την έπεισα πόσο τη θέλω και εκείνη φάνηκε να με προσπερνά γρήγορα. Το νεαρό της ηλικίας της τα έκρινε όλα πιο ανάλαφρα, αντίθετα από μένα.
- Γιατί μου τα λες όλα αυτά Κρος; ρώτησε φανερά απηυδισμένος.
Ο Δόραν σήκωσε το χέρι του.
- Άσε με να τελειώσω και θα καταλάβεις. Ήμουν κύριος και ελεύθερος από τα δεσμά του δεύτερου φιάσκου, που όλοι αποκάλεσαν γάμο της χρονιάς. Δεν άφησα τα πράγματα στην τύχη τους. Της έκανα πρόταση γάμου αλλά με αρνήθηκε. Και μένα και το αλκοόλ από τότε...
Η οικογένεια της δεν με ενέκρινε ποτέ... Αυτοί εμένα;
Πίεσε τα χείλη του προκαλώντας μικρή παύση στο λόγο του, μέχρι που άσπρισαν εντελώς.
... Γιατί οι κακές αναληθείς φήμες μπορούν να διανύσουν μεγαλύτερες αποστάσεις από τις καλές, ειδικά όταν προέρχονται από κακότροπες πρώην συζύγους.
... Χαθήκαμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Νόμιζα πως την ξεπέρασα. Ξαφνικά πριν από δυο χρόνια την βλέπω να ταξιδεύει με το Ενκάρνα. Δεν γνώριζα τον προορισμό της και δεν τον έμαθα τελικά αφού δεν μου έλεγε. Με απέφευγε μέσα στο ίδιο μου το καράβι. Ο καιρός συνωμότησε εναντίον μου. Η θάλασσα είναι ζηλιάρικο θηλυκό και όταν ταράζεται δεν καταδέχεται να μοιράζεις την προσοχή σου. Τα ξέρεις... μειδίασε πικραμένα και το βλέμμα του χάθηκε μέσα στο υγρό περιεχόμενο του κανατιού του.
...Έγινε χαλασμός. Μείναμε δεμένοι τέσσερις μέρες στο Μπατσίρι. Μολονότι προσπάθησα να τη μεταπείσω, κατέβηκε στο λιμάνι τη δεύτερη μέρα μαζί με άλλους επιβάτες. Δεν έμεινε σε κάποιο πανδοχείο περιμένοντας τον απόπλου. Μπήκε σε μια ταξιδιωτική άμαξα και εξαφανίστηκε.
Πολύ αργότερα την ξαναείδα στην Νος. Η Κέλεαρ έκανε αιτήσεις για επέκταση της άδειας του Σπουδαστηρίου της. Δεν ήξερα ότι θα ήταν εκεί, απλά συνόδευα τον πατέρα μου, που τότε άνηκε στη Δημόσια Επιτροπή, για τον έλεγχο της αίτησης της και τότε την είδα μπροστά μου... Εισέπνευσε δυνατά.
Την περίμενα να σχολάσει. Συζητήσαμε λίγο. Την παρακάλεσα ξανά να σκεφτεί την πρόταση γάμου που είχα επαναλάβει τόσες φορές. Της έταξα τα πάντα. Ότι είχα θα γινόταν δικό της. Αρνήθηκε επίμονα, μου ζήτησε να μην την ξαναενοχλήσω, να μην της ξαναμιλήσω. Δεν το δέχτηκα, δεν μπορούσα καν να το διανοηθώ, θόλωσα... Έγινε φασαρία. Αυτό ήταν λάθος μου, αφού λίγο πολύ φάνηκε το προσωπικό του Σπουδαστηρίου να τρέχει για να την γλιτώσει από τα υποτιθέμενα νύχια μου. Ρεζιλεύτηκα για χάρη της. Δεν ξέρω τι με έπιασε...
- Μήπως ο εγωισμός σου κατάπιε την αξιοπρέπεια σου ; Ρώτησε με χλευαστικό τόνο ο Κρις και ένα βεβιασμένο χαμόγελο ανασήκωσε τις γωνίες των χειλιών του.
Ο Δόραν έτριξε τα δόντια του και του έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα, μα έδειχνε αποφασισμένος να πει όλα όσα είχε στο μυαλό του.
- Μετά η Κέλεαρ έβαλε ένα από τα δίδυμα σκυλιά σου δίπλα της. Λίγο αργότερα ο Κόμεν την οχύρωσε πιο καλά, όταν νοίκιασε τον πάνω όροφο του Αλεξανδρείου. Έγινε απρόσιτη.
- Ενδιαφέρεται ο Κόμεν για την Νουράνο, για ένα ορφανό;
- Εσύ το ρωτάς αυτό, μετά από όσα έχεις κάνει για εκείνην; Εσύ με την αριστοκρατική καταγωγή και το βασιλικό αίμα;
...Η Λίλιαν, ακόμα και αν το θελήσει, είναι ανέφικτο να αφήσει ερωτικά ασυγκίνητο οποιονδήποτε άντρα. Ωστόσο ο Κόμεν φαίνεται να αποτελεί εξαίρεση. Δεν πληρεί τον κανόνα αυτόν. Δεν δείχνει να κλυδωνίζεται από την γοητεία της, έως τώρα.
Δεν ξέρω πως τον πείθει και της κάνει τα χατίρια. Μπορεί να είναι θαυμαστής της, δεν της έλειψαν ποτέ οι θαυμαστές...
Δεν θα ξεχάσω τον πρώτο καιρό, τον ανελέητο πόνο που κάρφωνε το στήθος μου, όταν έβλεπα ορδές από άντρες να την προσεγγίζουν, ενώ εγώ εξακολουθούσα να είμαι βαθιά ερωτευμένος μαζί της και είχα ήδη απορριφθεί.
Φυσικά τους κρατούσε πάντα σε απόσταση και εμένα αυτό μου έδινε ελπίδες, όμως αποδείχτηκαν φρούδες.
Μια φορά πλάγιασα μαζί της και μου έγινε γλυκιά εμμονή να την κατακτήσω, μέχρι που μπλέχτηκες εσύ. Εσύ την είχες ολοκληρωτικά και όσο κυλούσε ο καιρός καταλάβαινα...
- Τι λες Κρος;
- Το αρνείσαι Κοχέιν;
- Το αρνούμαι.
Ο Δόραν κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος...
- Εγώ σου μιλώ έξω από τα δόντια Κοχέιν και εσύ εξακολουθείς να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου. Χαλάρωσες μαζί της και έγινες απρόσεκτος. Έφευγες από το διαμέρισμα της λίγο πριν αποπλεύσεις με τον Σιρόκο. Σε ώρες που η κίνηση στο δρόμο ήταν ήδη αυξημένη. Τι περίμενες; Να τυφλωθούν όλοι ξαφνικά;
- Ο καθένας μπορεί να βλέπει ότι θέλει, όπως το θέλει, αντιγύρισε καυστικά ο Κρις με την όψη του να έχει την παγερότητα του πολικού χειμώνα.
- Ξέρεις πως λειτουργούν οι καταστάσεις όταν είσαι επώνυμος. Βήχεις και το μαθαίνουν όλοι την επομένη στιγμή... Δεν μπορείς να διανοηθείς πως ένιωσα όταν την είδα μέσα στον Σιρόκο και όταν κατάλαβα πως την προστάτευες.
- Ήταν φιλοξενούμενη μου και λογίστρια μου, υπό την ευθύνη μου.
- Όχι σε μένα τις μπουρδολογίες σου Κοχέιν. Την πήγες με το πολεμικό σου μέχρι την Λίνδο, έχοντας την κλεισμένη στην καμπίνα σου ενώ το επιβατηγό σου έπλεε ακριβώς πίσω σου. Πρωτάκουστο! Την τοποθέτησες αυτόματα στο κέντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος.
- Ήταν λάθος μου αυτό.
- Μόνο αν δεν σου άρεσε η γυναίκα, θα ήταν λάθος. Το οποίο απέδειξες πως δεν ισχύει, με τον τρόπο που αντέκρουσες την πρόσκληση που τής έκανα για την έκθεση του Κόμεν. Από την στιγμή που ανακατεύτηκες, ήξερα πως οι μέρες μου ήταν μετρημένες μαζί της, θα περνούσα στην αφάνεια.
- Δεν συνέβη τίποτα τότε Κρος.
- Ίσως εσείς δεν το ξέρατε ακόμα, όμως ένας τρίτος μπορούσε να διακρίνει την τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ σας. Αλήθεια τι σκεφτόσουν όταν τής φόρεσες ένα βραχιόλι ενώπιον όλων στην έκθεση του Κόμεν;
- Εσύ τι σκεφτόσουν όταν λογομαχούσες μαζί της έξω στη βεράντα, το ίδιο βράδυ;
Τα μάτια του Δόραν γούρλωσαν αποκαλύπτοντας την έκπληξη του.
- Εκείνη σου το είπε αυτό;
- Όχι, δεν έχει πει ποτέ τίποτα για σένα. Σας είδα και σας άκουσα.
- Είχα πιει, δεν ήξερα τι έκανα και τι έλεγα, το μετάνιωσα. Ήταν και η τελευταία φορά που την ενόχλησα. Η τελευταία φορά που ασχολήθηκα.
Το πρόσωπο του έγινε σταχτί και του φάνηκε ότι τον είδε να κλονίζεται. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Δόραν για την Λίλιαν ενίοτε τον τύλιγε με θλίψη.
Ένα κύμα συμπόνιας και κατανόησης έσπρωξε την αλήθεια έξω από τα χείλη του.
- Αν σε παρηγορεί Κρος, με εγκατέλειψε, δίχως να πει μια λέξη.
- Δεν θα ήταν δυνατό να με παρηγορήσει αυτή η πληροφορία Κοχέιν, αφού ξέρω από πρώτο χέρι ότι δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για μένα και ούτε πρόκειται... Έμαθα πως την ψάχνεις.
- Έχω το νου μου...
- Έχεις το νου σου; Έτσι θα σχολίαζες το ότι έχεις βάλει τα τσιράκια σου να κάνουν φύλλο και φτερό την αχανή πόλη της Αρζάνης για λογαριασμό της.
- Το κάνουν διακριτικά...
- Ίσως, αλλά δεν ψάχνεις σωστά, είπε ο Δόραν νιώθοντας φανερά πιο ανακουφισμένος μετά τις αποκαλύψεις του, τραβώντας μια βαθιά τζούρα από το αρωματικό πούρο του.
Ο Κρις αποτελείωσε την μπύρα του και ακούμπησε με θόρυβο το κανάτι του στο τραπέζι.
- Προφανώς εσύ ξέρεις που βρίσκεται.
- Όχι δεν ξέρω που βρίσκεται τώρα, αλλά σου συνιστώ να την αναζητήσεις με το επώνυμο Μπαλιέν όχι Νουράνο.
- Μπαλιέν;
- Ναι, υιοθετήθηκε από τις Μπαλιέν.
- Εννοείς τις αδερφές Μπαλιέν της Αρζάνης, με τον οίκο ανοχής;
- Δεν γνωρίζω άλλες. Αυτές που μας ξεπαρθένεψαν, είπε και χασκογέλασε με την αντίδραση του Κρις, που έδειχνε σαν να τον είχε περιλούσει με έναν βαρέλι γεμάτο με χειμωνιάτικο θαλασσινό νερό, μα σοβάρεψε σχεδόν την ίδια στιγμή.
... Άλλαξε την ταυτότητα της πριν έρθει στην Νος, με τη βοήθεια του Κόμεν, για ευνόητους λόγους. Δεν σου μίλησε για την οικογένεια που την ανέθρεψε;
- Την ρώτησα δυο φορές αλλά ξεγλίστρησε από το θέμα.
- Έξυπνο κορίτσι, μας παίζει στα δάχτυλά της.
- Κάνεις λάθος, φώναξε νευριασμένα ο Κρις, ανήμπορος πλέον να συγκρατηθεί.
- Κάνω εγώ λάθος; Γιατί; Επειδή δεν σε βολεύει η κατάσταση; Μα φυσικά, πως μου διέφυγε, θα ήταν απροσπέλαστο εμπόδιο για το κύρος σου Κοχέιν, η καρδιοκλέφτρα σου να είναι κόρη εταίρας.
- Μην μου βάζεις λόγια στο στόμα Κρος.
- Το κίτρινο χρώμα του προσώπου σου μίλησε, φάε κάτι, είπε και έσπρωξε την πιατέλα με τα κρεατικά προς το μέρος του.
...Φυσικά η μικρή δεν επισκέφθηκε ποτέ τον οίκο των οργίων, αν σε καθησυχάζει αυτό. Δεν είναι ο τύπος της γυναίκας που ξεσαλώνει με διαφορετικό αρσενικό κάθε βράδυ. Ανατράφηκε με αριστοκρατικές αρχές.
- Γιατί με βοηθάς Κρος;
Ο Δόραν ένωσε τις παλάμες του στον αυχένα του κι έγειρε στον τοίχο. Κοίταξε συνοφρυωμένος στο βάθος της ταβέρνας σαν να πίστευε ότι θα έβρισκε εκεί την απάντηση.
- Και εγώ αναρωτιέμαι γι αυτό. Μήπως είμαι τρελός; Τον ρώτησε ρητορικά και μειδίασε κοροϊδευτικά.
...Δεν θα υποστηρίξω ότι βοηθώ εσένα, κάνει κακό στον εγωισμό μου.
Την αγάπησα όμως, ίσως να την αγαπώ ακόμα, αλλά δεν μπορώ να την έχω. Δεν με θέλει και το πήρα απόφαση να απαγκιστρωθώ από τη μικρή μάγισσα. Όμως θέλω να έχει καλή τύχη, τής αξίζει.
Αιφνίδια σηκώθηκε από τη θέση του και πέταξε μερικά ασημένια νομίσματα πάνω στο τραπέζι...
...Καλοτάξιδος αύριο.
----------------------------------