Weekend ~ Call Out My Name
;]
____________________________________
-29-
Beş dakikadır karşımda boylu boyunca duran uzun elbiseye bakıyordum. Hatta uyandığımdan beri. Çok güzel ve şık bir elbiseydi. Ama neden karşımdaydı?
Aradan bilmem kaç saat geçmişti. Tül perdeyi aralayarak camı açtım. Akşam oluyordu. Hava çoktan kararıyordu. Kafamı camdan çıkarıp aşşağı baktım. Ancak derin bir nefes alarak tekrar içeri girdim. Çok yüksekti, ne atlayabilirdim ne de inebileceğim bir yeri vardı. Ayrıca arka bahçede bile bekçi bekliyordu. Yere oturdum ve çağresizce ellerimi semaya kaldırarak dua etmeye başladım.
"Allah'ım, lütfen, lütfen cihana bir şey olmasın. Kendimi çok kötü hissediyorum Allahım. Lütfen onu koru Yarabbim!" dedim ve ellerimi yüzüme bastırdım. Artık ağlamaktan gözlerim ağrıyordu.
Tam o sıra odaya yaklaşan ayak sesleri duydum. Çok geçmeden kapı bir kez tıklatıldı ve açıldı.
"Çiçek hanım, "
Hay çiçek hanımın başına taş düşsün!
"Elbisenizi 5 dakika içinde giyinmeniz gerekiyor. 10 dakika içinde makyajınız var."
Anlamamış bir yüz ifadesiyle bir elbiseye birde adını bilmediğim adama bakıyordum.
"Anlamadım? Ben bu elbiseyi niye giyiniyorum ve neden 10 dakika sonra makyajım var?"
"Detaylarını haluk bey size söyleyecek, şimdi lütfen elbiseyi giyinin" diyerek odadan çıkmaya hazırlandı.
Alaylı bir gülüş attım. Kim bilir dışarısı şuan ne alemde, bunlarda kalkmış süper star gibi hazırlanmamı mı söylüyorlar?
"Giyinmiyorum, git bunu o haluk beyine de söyle tamam mı? " dedim ve ayağa kalktım.
Söylediğim cümle ile kapının önünde durdu ve derin bir nefes verdi. Elindeki tabletten bir şeyler açarak yanıma geldi, yüzüme tuttuğu tablete bakmadan önce bir soru sordum.
"Bu ne?" dedim alayla.
Yüz yüze geldiğim annemin çehresiyle bir kere daha aralandı ağzım. Elime aldığım tablete daha yakından baktım. Annemin bahçede ki çiçekleri sularken ki fotoğraflarını çekmişlerdi. Dolan gözlerim bu sefer gerçekten ağlamaya hazır gibiydi ama bu sefer sinirle kapandılar.
Tabletle beraber ayağa kalkarak hızlı adımlarla beni sabah götürdüğü odaya doğru ilerledim. Kapıyı o kadar sert açmıştım ki kapı, duvara vurup tekrar kapanma yolundaydı.
"Bu ne?" diyerek tableti önündeki masaya fırlattım.
Yaptığım sinirli muammeleye dayanamamış sinirden fokurdamıştı âdeta.
"Sen kimsin!? Kimsin ki benim evimde bana bu şekilde davranabiliyorsun!?"
"Ya ben meraklımıyım senin evinde durmaya!? Bırak gideyim! Buraya ben gelmedim, siz beni getirdiniz!"
"Ayrıca" diyerek ekledim.
"Önce şantaj, ardından da tehtid. Siz kim olduğunuzu zannediyorsunuz!?"
Söylediklerim üzerine her geçen dakika daha da sinirlenen bir adam vardı şimdi karşımda.
"Eğer ailene bir zararın gelmesini istemiyorsan, önce o elbiseyi giyin, sonra da dediklerimi yap"
Dedikleri aklımı iyice karıştırmıştı.
"Pardon, kaçırdım... Ne yapacakmışım ben?" dedim kaşlarımı çatarak.
Bir kaç saniye düşündü ve anlatmaya başladı.
...
"Eğer hâlâ ben yapamam, ben bu işe giremem diyorsan..."
Gözlerine kenetlenmiş sinirli gözlerimi çekmeden dinledim. Burnumdan öyle bir hava soluyordum ki, hava delinircesineydi. Gözümü karartmıştım. Artık başka çağrem yoktu, bir yandan cihan öte yandan ailem. Onların güvende olması için her şeyi yapardım. Gözlerimi yumdum ve çağresizce derin bir nefes verdim.
"Sana güveniyorum Çiçek"
Şuanda bu aşşağalık adamla bir anlaşma yapmıştım ve daha sonra özgür olacağımı söylemişti. Aynı zamanda bir daha yüzünü görmeyeceğimi tembihlemişti. Son olarak elini uzattı. Anlaşmanın son kuralı...
Biraz düşündükten sonra sinirle yüzüne baktım ve havada bekleyen elini sıkıca sıktım. Daha sonra hızlı adımlarla oradan ayrıldım.
Yukarı çıkarak kaldığım odaya doğru ilerledim. Yanımda her zaman ki gibi adını bilmediğim adam dolaşıp duruyordu.
"Bu işi bitirmem için 5 saate ihtiyacım var, doğru mu?"
"Evet çiçek hanım" dedi onaylarcasına. Bana her çiçek hanım dediğinde sinirleniyordum.
Odama girdim ve elbiseyi elime aldım. Tam soyunacakken arkamdaki adama baktım. Kapıyı işaret ederek çıkmasını kasdettim.
"H-ha evet" diyerek hızla odadan ayrıldı.
"Hey Allahım"
Elbise vücudumu tam sarmıştı. Ama nasıl bu kadar ayarında almışlardı?
"Tabii ya şatolarında yedi yirmidört kim baygın?"
Tam boyuma göreydi göğüs, bel tam oturmuştu. Kısa bir şaşgın bakışların ardından uzun bacak boyumu ortaya çıkaran yırtmaçlara takılmıştı gözüm. Daha sonra yere dalmıştım. Üzgünce cihanla yaşadığım anılar gelmişti aklıma. Yine olmuştu... Yine aklıma hep o geliyordu. Hiç gitmiyordu ki...
Bu gece onun için oraya gidecektim, onun, ve ailem için. Yoksa buradan çıkmamın imkanı yoktu. Kaçsam kaçamazdım, evin önünde milyon tane adamı vardı illaki yakalarlardı, ayrıca burası orman gibi bir yerde. Çokda ürkütücüydü, bunların adamı yakalamasa kurtlar beni bulabilirdi.
"Annemler ne yapmıştır şimdi kim bilir?"
Beni merak ettiklerine aynı zamnada da Elif'in yalanlarına inanmadıklarına emindim.
'Canım arkadaşım o da merak etmiştir şimdi beni.'
"Ama bugün bu işi bitireceğim. Bitirip buradan da sikt-"
Kapım tıklanmıştı.
"Çiçek hanım makyajınız." bir kadın seslendi.
"Hay çiçek hanımın başına taş düşsün" diyerek mırıldandım. Bir kaç dakika da sade ve şık bir makyaj yapmışlardı. Hatta gerçekten de güzel bir makyaj yapmıştı. Ne kadar istemesem de şaşgınlığımı belli etmiştim.
"Beğendiniz mi?" dedi bana merakla bakan kadın, olumluca kafamı sallıyarak geçiştirmiştim. Şuanda kafamda bunu düşünecek alan kalmamıştı.
"Yüz çevreniz, kaşlarınız, dudaklarınız ve burnunuz birbirleriyle çok simetrik, yani uyumlu. Gördüğüm nadir yüzlerden birisiniz... " diyerek gülümsedi ve eşyalarını toplayarak odadan çıktı.
"Vay be" dedim kendi kendime aynaya bakarken.
"Ben bile bu kadar güzel anlatamazdım kendimi"
Kendime boydan son bir bakış atarken, şeffaf topuklu ayakkabılarımı giyindim.
Artık tamamdım. Odamdan dışarıya çıkarak yol boyu bana bakıp süzenlere 'Ne bakıyon?' bakışı atmakla meşguldüm. Son olarak bana siyah, belimde biten bir kürk verdiler. "İşte çantanız" diyerek, sanki bir pırlantaymış gibi alt tarafından iki yandanda tuttuğu çantayı bana uzattı. Garipsesem de elime alarak çantayı koluma taktım. Hafif de sayılmazdı.
"Dikkat edin, zira bir kadının çantası çok önemlidir," diyerek ciddi bir bakış attı.
Bu çantanın içinde ne taşıdığımı bilmiyordum ama kimsenin olmadığı bir yerde kontrol edeceğime emindim.
Sonunda ilk defa gördüğüm evin kapısına çıktım ve siyah mercedes-benz G63 modeliyle beni beklediğini gördüm. Her şey tamam da bu araba ile gözlerim sonuna kadar açılmıştı. Uzun merdivenlerden inerken villaya dönüp son bir bakış attım. Arabanın arka kapısını açan adamsa beni bekliyordu. En üst kattaki büyük camdan bastonuyla bana bakan haluk kafasını onaylar gibi salladı. Aramızda ki uzak mesafeden keskin gözlerine sert bir bakış atmış ve arabaya hızlı bir geçiş yapmıştım.
Doğrusu elbise biraz fazla açık olduğu için üşümeye başlamıştım. Yol boyu sessizce gideceğimiz yere kadar beklemiştim. Araba durduğunda ise sağıma bir bakış attım. Bilmem kaç katlı bir otelin önünde durmuştuk.
Arabadan inmeden şoför koltuğumu açtı. Aşşağı yavaşça inerek büyük gökdelen binaya baktım. Gerçekten muazzam görünüyordu.
"Sizi tam 11:00'da burada bekliyor olacağım" dedi kolunda ki saate bakarken.
"Tamam" diyerek arkamı döndüm.
Kolumdan tuttu ve son bir şey söyledi.
"Dikkatli olun"
____________________________________
- Eveeet çiçeğin elbisesini nasıl buldunuz?
- Yeni bölümde görüşmek üzere <33
:]