3.Bölüm: Geçmişteki Mühür
07.06.2017 Geçmiş...
Havin 'in anlatımıyla:
07.06.2017 saat 09.00 telefona bir yeni mesaj = "Seni her zamanki gibi bekliyor olacağım, orada görüşürüz."
Altında da bir konum...
Her zamanki gibi Mert ile birlikte bir sinemaya gidip film izleyecektik. Doğrusu onun işlerinden dolayı anca vakit bulabilsek de...
Mesajı aldıktan sonra yataktan kalkıp direkt olarak banyoya doğru ilerledim ve bir duş aldım. Duştan çıktıktan sonra sıcak suyun verdiği rahatlamayla birlikte mutfağa geçip kahvemi hazırladım. Daha sonrası ise her gün ki yaptığım aktivitelerle geçti...
14.30
Saat iki buçuk olmuştu fakat Mert hayla ortalıklarda yoktu. Bir işi olması düşüncesiyle sadece bekliyordum...
14.40
Saat on dört kırk ve Mert hayla yok...
14.50
Telefona bir yeni mesaj.
"Bekleme..."
Mert' ten...
Bir arama...
Telefon kapalı ve hayal kırıklığı...
14.51
Telefona bir yeni mesaj daha...
"Vakit geldi, gitme vakti..."
14.55
Telefona bir yeni mesaj daha...
"Beni affet?"
"O gün gelirse bırakırsam seni, beni affeder misin ?" demişti gözlerimin içine bakarak o gün demiştim ne zaman sorumun cevabını gene kendim verdim...
15.00
Bu sefer telefon çaldı ve aceleyle açtım.
"Alo" dedi.
"Mert" dedim "Gelmeyecek misin ?" ardından sessiz bir şekilde ağlamaya başladım.
"Gelemez" dedi arkadan birisi sert bir sesle ve gülerek devam etti. "Başındaki silahla birazdan iletişime geçecek..." büyük bir kahkaha atarken...
"Mert" dedim. Sesimdeki hüzün çek net bir şekilde anlaşılıyordu. "Şakan çok komik ve neredesin haydi geç kaldık diyorum."
"Sence" dedi, kahkaha atan adam "Şaka mı yapıyoruz."
"Sen" dedim sakin bir sesle "Keser misin artık sesini..."
"Peki hanımefendi..." "Sesimi kestim diyelim, burada sesi kesilecek biri daha var." dedi ciddi bir sesle...
Ne dediğini anlamıyordum fakat ciddi anlamda saçmaladığının da farkındaydım.
"Seni..." dedim sesimi yükselterek. Ve hiç olmayacak bir şekilde silah sesiyle birlikte sesim kesildi. Elimden düşen telefona bakarken aklımda Mert ve kulaklarımda silahtan çıkan kurşun sesinden başka bir şey yoktu.
*Işıklar bazen bizim yol göstericimiz olabilirmiş...