YVAN's POV:
Napansin namin si Ate Ysabel na naka upo sa tapat ng bintana pagkapasok namin ni Mamu dito sa hospital room niya.
"Ysabel!" tawag ni Mamu sa kanya kaya agad naman siyang lumingon sa amin sabay ngiti
I miss seeing her smile like that! But I still can't help but to feel sad because of what Daddy did to her Nd Kyle. We don't have any other choice but to follow his decision and that includes keeping everything that happened to her a secret.
"Do you want to go out, my dear?" tanong ni Mamu sa kanya pero umiling lang ito
"It really feels great that the bandage in my head are finally removed" masayang sabi niya samin kaya ngumiti nalang kami ni Mamu
It's been a week since she woke up and she really doesn't remember anything. Yung literal na nabura yung isang taong nangyari sa buhay niya. Everything that happened to her and everyone she knew in St. Anthony is all gone. She doesn't even remember Kyle and even her friends.
"Doctor Palafox said that I can go home in 3 days" masayang sabi niya sa amin kaya ngumiti lang kaming dalawa ni Mamu
Pagkatapos pirmahan ni Kyle yung divorce paper ay never na siyang nagpakita dito sa hospital and even Joseph and Ernest doesn't come here anymore! After kasi silang kausapin ni Daddy, napagdesisyonan nila na wag nang lumapit kay Ate Ysabel.
I mean the members of F4 will stay away from her like from the start, kung saan hindi sila kilala ng kapatid ko pero siyempre exempted ako dun dahil kapatid niya ako.
My sister doesn't remember that she is studying in St. Anthony and just like her reaction before she was so angry when she found out that she's attending a school. Well, nawala na noon yung phobia niya kaso ngayon bumalik lahat dahil nga wala siyang maalala.
Mommy tried her best to keep her calm and they explained that she's doing a great job in school kaya napilitan silang sabihin na may friends siya sa bago niyang school, that's Jessica and Allyssa. They never mentioned the name of Kyle, Joseph, and Ernest to her dahil ito ang gustong mangyari ni Daddy.
I admit, what Daddy did was so harsh and we can't do anything to change his mind. Dahil na rin siguro sa sobrang galit niya sa nangyari kay Ate Ysabel.
In fact, he doesn't really blame Kyle for everything that happened pero hindi pa rin daw kasi mababago yung katotohanan na kaya nangyari kay Ate Ysabel yung mga iyon ay dahil kay Kyle. Kaya lang daw niya ginawa yun ay para maiwasan na ring maulit yung mga bagay na nangyari kay Ate Ysabel at ayaw nila na maalala ni Ate Ysabel yung paghihirap at trauma na nadanas niya sa school.
"If ever makalabas na ako dito sa hospital, I want to go home in Cavite" sabi ni Ate Ysabel kay Mamu kaya tumango lang ito
"Your Mom bought a house in Batangas since the twins said that you really love going to the beach" sabi naman ni Mamu kaya biglang napaisip si Ate Ysabel tsaka siya tumingin sakin
"Did I say that?" tanong niya sakin kaya tumango lang ako bilang sagot
"Why?" tanong naman ni Mamu sa kanya
"I don't really remember saying that to the twins!" nagtatakang sabi niya kaya tuloy tumingin si Mamu sakin
Shocks!
Sinabi niya pala samin yun noong nag group study kami sa rest house nila Kyle at kaya di niya maalala ngayon ay dahil nagka amnesia nga pala siya.
Mag dahilan ka nalang Yvan!!
Kaya mo yan!
"Siguro hindi mo lang maalala kung kailan mo sinabi samin ni Yvon" sagot ko nalang sa kanya kaya ngumiti nalang siya
"Mamu, can we go to Batangas after kong ma-discharge?" masayang tanong ni Ate Ysabel kay Mamu kaya tumango lang ito
Habang nag uusap si Mamu at Ate Ysabel ay biglang dumating si Jessica at Allyssa.
"Hi Ysabel!" masayang bati ni Jessica kay Ate
"Hello!" awkward na bati naman ni Ate sa kanila
Sa totoo lang naiilang pa rin si Ate sa kanila lalo na wala siyang maalala ni isang bagay tungkol sa kanilang dalawa. But Jessica and Allyssa is doing their best para maibalik yung pagiging mag kaibigan nila kahit na walang maalala si Ate Ysabel.
"They are your friends Ysabel! Kung wala kang maalala tungkol sa kanila atleast sila may naalala tungkol sayo" sabi ni Mamu kay Ate dahil napansin niyang naiilang ito
"Do you want to see our pictures?" masayang tanong ni Jessica kay Ate Ysabel pero pinigilan ko ito sa pamamagitan ng paghawak sa braso niya
Baka kasi mamaya maipakita niya yung kasama yung tatlo dahil kapag nangyari iyon at nalaman ni Daddy magagalit ito.
"Don't worry! Nilipat ko na lahat ng pictures na kasama sila" bulong na sagot nalang niya sakin kaya binitawan ko na yung braso niya
"Look at this!" sabi ni Jessica tsaka niya ipinakita yung picture kay Ate Ysabel
"That's me!" tanging nasabi ni Ate habang naka tingin doon sa phone ni Jessica
"We took this before our final exams" sabi ni Jessica habang naka tingin pa rin si Ate sa phone
"I look ugly in here!" natatawang sabi ni Ate Ysabel sabay pakita sakin nung picture kaya ngumiti lang ako
"Ito yung unang beses akong pumunta sa bahay niyo para tumambay" tumatawang sabi naman ni Jessica
"And this is the first time Allyssa visited your house para mag movie marathon" sabi ulit ni Jessica sabay pakita nung picture
"They are your bestfriends" sabi ko naman kay Ate Ysabel tapos ngumiti siya
"I'm sorry if I don't remember you! But I'll try my best to recover my memories" sabi ni Ate Ysabel kaya ngumit nalang kaming lahat
Kahit deep inside kinakabahan ako lalo na kapag bumalik na lahat ng ala-ala niya. Hindi ko kasi alam kung anong magiging reaksyon niya kapag nalaman niya lahat ng nangyari at lahat ng ginawa namin para lang hindi niya maalala yung mga masasamang nangyari sa kanya. Lalo na kung malaman niyang wala na yung baby niya at hiwalay na sila ni Kyle.
YSABEL's POV:
I went out for a walk dahil sa umalis saglit si Yvan and Yvon to buy some foods. Sa totoo lang sobrang nabobored na ako dito sa hospital.
While I was walking, napansin ko yung isang babae na umiiyak sa may gilid dito sa hospital kaya naman nilapitan ko siya.
"Why are you crying?" nagtatakang tanong ko sa kanya tapos tinignan niya lang ako with that face na nag tataka kung bakit ko siya kinakausap
"I'm sorry! I just only want to help" sabi ko ulit sa kanya.
I never spoke to a stranger before pero bakit gusto ng sarili ko na tulungan siya. Since when did I start talking to strangers??
This is weird!!
"Binubully kasi ako sa school ko! Tapos bigla nila akong tinambangan kagaya ng ginagawa nila palagi sakin para pahirapan ako" umiiyak na sabi niya sakin
"Eh bakit ka andito sa hospital?" curious na tanong ko sa kanya
"Tinulungan kasi ako nung lalaki kaya siya yung binugbog tapos bigla siyang nawalan ng malay" sabi niya sabay turo doon sa isang lalaki na nakahiga sa isa sa mga hospital beds
"Do you know him?" tanong ko sa kanya pero umiling lang siya
"Ngayon ko lang siya nakita! Hindi ko nga alam kung matutuwa ako kasi iniligtas niya ako kasi mas nangingibabaw yung kaba ko dahil sa bigla nalang siya nawalan ng malay" umiiyak na sabi niya kaya hinawakan ko yung balikat niya para pakalmahin siya
"Don't worry! He's going to be okay!" mahinahon na sabi ko sa kanya
Habang naka tayo kaming pareho dito sa gilid bigla siyang tumingin sa may relo niya.
"Hala!" natatarantang sabi niya habang naka tingin sa may relo niya
"What's wrong?" tanong ko sa kanya
"Kailangan ko nang umalis pero di ko naman siya pwedeng iwan dito ng walang kasama" natatarantang sagot niya sakin
"Anong meron?" tanong ko ulit sa kanya
"Late na kasi ako sa part time job ko!" sagot niya sakin sabay tingin ulit sa may relo niya
Ysabel don't help her!
She's just a stranger!
"Just go! I'll talk to him when he wakes up and I'll explain to him that you really need to leave because of your work" sabi ko sa kanya kaya ngumiti siya
My god Ysabel!
Anong ginagawa mo??
Since when did you start helping strangers? As far as I remember you don't talk to strangers.
"Okay lang ba?" tanong niya sakin kaya pilit nalang akong ngumiti tsaka ako tumango
"Thank you!" sabi niya sabay takbo palabas ng hospital at ako ay naiwang naka tayong mag isa dito sa may gilid
What the hell is wrong with you, Ysabel??
Naglakad ako palapit doon sa kinahihigaan nung lalaki dahil sa hindi ko rin alam kung ano ang gagawin ko sa kanya.
I'm also a patient here!
"Did she left?" biglang tanong sakin nung lalaki na siyang ikinagulat ko kaya naman tinitigan ko yung mukha niya
"Are you sleep talking?" nagtatakang tanong ko sa kanya dahil paano kasi bigla siyang nag salita habang naka pikit
"Miss, wag mo ako masyadong titigan baka mamaya bigla kang mafall sakin" sabi niya sakin tsaka niya iminulat yung mga mata niya
Tarantado rin pala itong lalaking to!! Gising naman pala siya pero nag kukunwaring wala siyang malay.
"You're so weird!" naiinis na sabi ko sa kanya kaya tumawa lang siya tsaka niya tinaggal yung oxygen mask na naka kabit sa kanya
"I thought you will say that I'm handsome" tumatawang sabi niya tsaka na siya umupo
"At the same time you're so annoying!" sabi ko sa kanya tsaka ko siya inirapan
Wala na bang magandang mangyayari sakin?
"Do you really need to do that?" sarcastic na tanong ko sa kanya tapos ngumiti lang siya
"Pwede mo namang sabihin sa kanya na gising ka na! Kita mong nag aalala yung tao" naiinis na sabi ko ulit sa kanya
"That's why I'm doing that!" sagot niya sakin
"What?" tanong ko sa kanya dahil hindi ko maintindihan yung ibig niyang sabihin
"I did really passed out while fighting those jerks but when I woke up, I suddenly heard someone crying kaya nag kunwari akong natutulog hanggang sa umalis siya pero hindi ko inasahan na hindi siya agad umalis" pag papaliwanag niya sakin
"Do you have to do that?" tanong ko sa kanya
"That girl is the daughter of our helper and she was bullied because she's studying in a international school as a scholar and those bullies hates the fact that she's from a poor family" pag explain niya
"If anak siya ng helper niyo bakit niya sinabi na hindi ka niya kilala" sagot ko naman sa kanya
"That's right! She doesn't know me because she never saw me before. She only knows my name" sagot niya kaya tinitigan ko siya ng masama
"I'm telling the truth! She only knows my name and she never saw my face! We never met before" sabi niya ulit sakin
"Then why did you help her?" tanong ko ulit sa kanya
Wait nga lang!!
Bakit na naman ako nakikipag usap sa stranger?
My god, Ysabel! Naoperahan lang yung ulo mo biglang madaming nagbago sayo. Dati hindi ka nakikipag usap sa mga di mo kakilala pero ngayon akala mo close ka sa kanila para makisali sa mga problema nila.
Self, feeling ko may mali na ata sa ulo mo!
"Narinig ko kasi nag uusap yung helpers namin tungkol sa anak nilang nabubully sa school. Para malinaw, yung magulang nung girl kanina ay helper sa bahay namin. So ako naman nagmamagandang loob na tumulong, that's why I followed her then I witnessed her getting hit by those guys so I tried to help her but the worst part is that ako yung nabugbog" pag papaliwanag niya sakin kaya naman natawa ako
"Tawang tawa?" sarcastic na tanong niya sakin
"Sorry ha! Bilib rin kasi ako sa lakas ng loob mo na tumulong kahit na wala ka namang fighting abilities" natatawang sabi ko sa kanya
"It's 7 vs 1! Did you expect me to beat all of them?" seryosong tanong niya sakin
"You don't need to beat them, as long as you know how to run!" sagot ko naman sa kanya tapos bigla siyang ngumiti kaya naman natigil ako sa pag tawa tsaka ko siya tinignan ng sobrang seryoso
"Why are you smiling?" kinakabahang tanong ko sa kanya dahil sa itsura ng mukha niya
"I don't run, my dear!" naka ngiting sagot niya sakin na siyang ipinagtaka ko
"So hinayaan mo lang silang bugbugin ka?" nagtatakang tanong ko sa kanya tapos tumango siya
"You're so weird!" seryosong sabi ko sa kanya kaya siya natawa.
But the weirdest part is that I'm talking to this guy even though I don't have any idea who the hell is he.
"Sa totoo lang kaya ko naman silang labanan kahit gaano pa sila kadami since I'm a black bekter in taekwando" sabi niga ulit sakin
"The why did you let them beat you up na umabot pa sa point na mawalan ka ng malay" sagot ko sa kanya kaya ngumisi lang siya
"That's part of my plan" naka ngising sagot niya sakin kaya naman inirapan ko lang siya
"Well, I don't usually use my fist and I don't use my almighty kick in fighting since I use this" sabi niya ulit sabay turo sa may ulo niya, I mean sa may brain niya
"Hinayaan ko silang bugbugin ako because I needed that for the evidence so I can file a restraining order for her! Di ba ang bait ko kasi hinayaan ko silang sirain itong maganda kung mukha para tumulong" sabi niya sakin kaya inirapan ko lang siya
"At saan naman banda ang maganda mung mukha?" sarcastic na tanong ko sa kanya kaya tumawa lang siya
Well, mabait naman pala itong tao. Kahit hindi ko siya kilala pero base palang sa sinasabi niya ngayon ay alam kung mabait siya.
"Ate Ysabel, we've been looking everywhere for you! Akala na namin may masamang nangyari sayo" biglang sabi ni Yvon na nasa likuran ko na pala
"Let's go! Everyone's so worried about you" sabi niya ulit sakin tsaka niya na hinatak yung kamay ko
"It's been nice talking to you, Ysabel!" sabi nung lalaki sakin sabay ngiti kaya nginitian ko nalang rin siya
So many weird things has been happening to me!!
As far as I remember hindi ako nakikipag usap sa strangers pero ngayon halos isang oras akong nakipag usap sa taong ngayon ko lang nakita. Ni hindi ko nga natanong yung pangalan niya.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Don't forget to give a 'STAR' ⭐️ if you like
this chapter!