ပြန်လိုချင်တယ်
အပိုင်း (11)
"မမသက် မော်ဒယ် မှုံနံ့သာရဲ့ Dressကဒီနေ့ Deadlineနော် "
ပန်းအိက ခင်သက်ဆိုင်ထဲဝင်လာကတည်းကသတိပေးနေပုံထောက်ရင် မော်ဒယ်မှုံနံ့သာက ဘာ Complain တက်နေသလဲမသိ။
"အင်း သိတယ်လေ ပန်းအိရဲ့ အစ်မတို့ပြီးသွားပြီလေ သူ ကားစင်တာ ဖွင့်ပွဲအတွက်အပ်ထားတဲ့ဟာမဟုတ်လား "
ခင်သက်က လမ်းမှာဝင်ဝယ်လာတဲ့ကော်ဖီဘူးကို သူမရဲ့ရုံးခန်းရှေ့ကအမှိုက်ပုံးထဲသို့ပစ်ထည့်လိုက်ပြီးရုံးခန်းထဲသို့ပန်းအိနှင့်အတူဝင်လာသည်။
"ဟုတ် အဲ့တာညနေလာယူမယ်တဲ့ ပြီးတော့ မမသက်ကိုနောက်ပွဲအတွက်လည်းထပ်အပ်မလို့ထင်တယ် သူ့မန်နေဂျာအစ်ကိုကြီးကဖုန်းဆက်တာ မမသက်အားတဲ့ချိန်ကိုလာမယ်ဆိုပြီး"
"သြော်....အင်း အစ်မကဒီနေ့ တစ်နေကုန်ဆိုင်မှာရှိနေမှာပဲလေဘယ်ချိန်လာယူယူရပါတယ် ဒီနေ့အခြားလာယူမယ့်သူတွေလည်းမရှိသေးဘူးမလား"
ခင်သက်က အပေါ်ဝတ်ကုပ်အင်္ကျီအဖြူကလေးအားချွတ်ပြီး ဘေးကထောက်တိုင်ကလေးမှာချိတ်ထားလိုက်သည်။ စကပ်အကြပ်ကလေးနှင့်ခရော့တော့ပ်အဖြူကလေးကသူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာချပ်ကပ်စွာနေရာယူထားလျှက် သူမဝတ်ထားတဲ့ငွေရောင်နားကွင်းတွေပေါ်အောင်လည်းဆံပင်တွေကိုနားနောက်သို့သိမ်းသပ်ထားသည်။
"ခဏနေရင် အန်တီမိုးခမ်းဝါ လာမယ် မမသက်"
"ဟုတ်သားပဲ....အန်တီမိုးခမ်းကဖုန်းမဆက်တာကြာတော့အစ်မမေ့သွားတယ်"
ဒေါ်မိုးခမ်းဝါဟူသည် သူ့ခေတ်သူ့အခါက အောင်မြင်ကျော်ကြားခဲ့သော နိုင်ငံကျော်အဆိုတော်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ခင်သက်ရဲ့မေမေနဲ့လည်းသူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြလေသည်။ ခင်သက်ဒီဇိုင်နာစဖြစ်ကတည်းက ဒေါ်မိုးခမ်းဝါဟာ သူမဘယ်ပွဲတက်တက် ခင်သက်ဆီမှာပဲအပ်လေ့ရှိတာဖြစ်သည်။ အခုလည်းနောက်လဆန်းပိုင်းမှာစမှာဖြစ်တဲ့ X Factor အဆိုပြိုင်ပွဲမှာ ဒိုင်လူကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်စေကာမူ ထိုပွဲမှာဝတ်ဖို့ Dressများကိုခင်သက်ဆီသို့သာလွန်ခဲ့သောနှစ်ကတည်းကပုံအပ်ထားခဲ့တာဖြစ်သည်။
"ဘာတွေများမေ့နေတာလဲ ခင်သက်ရေ အန်တီ့Dressတွေမေ့နေတာဆိုလို့ကတော့စိတ်ဆိုးလိုက်မှာနော်"
ခင်သက်တို့ပြောဆိုနေကြတုန်းမှာပဲ အသားဖွေးဖွေးစကားဝဲဝဲနဲ့ချောပေ့လှပေ့ရှမ်းမကြီး ဒေါ်မိုးခမ်းဝါကခင်သက်ကိုစနောက်ရင်းရောက်လာခဲ့သည်။
"အန်တီမိုးခမ်းကလည်း ခင်သက်မမေ့ပါဘူး Dressတွေကပြီးသွားတာအရင်လကတည်းကပါနော် အန်တီမိုးခမ်းကသာခင်သက်ဆီကိုဖုန်းမဆက်တာကြာပေါ့"
ခက်သက်ဟာ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ အရွယ်တင်သော ငယ်ငယ်ကတည်းက အမေလိုအဒေါ်လိုခင်ခဲ့ရတဲ့ဒေါ်မိုးခမ်းဝါရဲ့လက်ကိုတွဲချိတ်ပြီးချွဲနွဲ့လိုက်ပါသည်။
"အန်တီက သမီးမအားဘူးထင်လို့လေ မိခင်သက်ကအလုပ်ဘယ်လောက်ရှုပ်လဲဆိုတာ ညည်းအမေပြောတာနဲ့တင်သိနေပါပြီအေ သူ့ဆီတောင်မလာအားဘူးတဲ့ "
"အန်တီမိုးခမ်းနဲ့မေမေတို့ကခင်သက်အတင်းတုပ်နေကြတာပေါ့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်ခင်သက်ကလည်းမေမေ့ဆီတောင်မရောက်ဖြစ်ဘူး တစ်နေ့တစ်နေ့အိမ်နဲ့ဆိုင်ပဲပြေးနေရတာ"
"ယောက်ျားအနားတော့ ကပ်အားတယ်မလား "
အန်တီမိုးခမ်းက သူ့လက်ကိုချိတ်ထားတဲ့ခင်သက်လက်ကိုဖိကိုင်ပြီးအရွှန်းဖောက်ပြောတော့ ခင်သက်မှာပြန်ပြောစရာမရှိ။ ဟန်ဆောင်ပြီးခပ်တိုးတိုးရယ်လိုက်ရင်းပန်းအိအားဒေါ်မိုးခမ်းဝါအတွက်Dressတွေကိုထုတ်လာဖို့ပြောလိုက်သည်။
Dress ၅ထည်လုံးကို သေချာဝတ်ကြည့်ပြီးပြင်ဆင်စရာမရှိဘူးဆိုကာ ဒေါ်မိုးခမ်းဝါကစိတ်တိုင်းကျကျနဲ့သူ့ Driver လာခေါ်တာကိုစောင့်ပြီးပြန်သွားပါသည်။
အန်တီမိုးခမ်းတစ်ယောက်နဲ့တင်နေ့လည်ထမင်းစားချိန်လွန်သွားတာကြောင့်ပန်းအိတို့နှင်းဆုတို့လည်းအခြားဝန်ထမ်းတွေနောက်မှထမင်းသွားစားကြရသည်။ ခင်သက်ကတော့ တကယ်လို့ညနေပိုင်း မှုံနံ့သာကသာ တကယ်Dress ထပ်အပ်ခဲ့ပါလျှင် Deadline မှီပါ့မလား ဒီကြားထဲဘယ်သူတွေကိုလက်ခံထားမိသေးသလဲဆိုတာ စာရင်းပြန်ကြည့်နေ၏။
ထို့နောက်ဒီညနေရော နေပိုင်ထွဋ်မနေ့ကစိန်ခေါ်ခဲ့သလို ညစာအတူစားဖို့ငြင်းရဲငြင်းကြည့်ဆိုတဲ့အတိုင်း ဘယ်သူနဲ့သွားစားရမလဲစဥ်းစားရင်း ယမင်းကိုဖုန်းဆက်တော့ အဲ့ဒီသတင်းထောက်မကမအားဘူးတဲ့လေ။
ကြာကြာတောင်မပြောလိုက်ရဘူး သတင်းလိုက်စရာရှိလို့ဆိုပြီးဖုန်းချသွားတယ်။ သူငယ်ချင်းလေး၂ ယောက်ရှိပါတယ်။၂ယောက်စလုံးကအလုပ်ကိုပဲကိုးကွယ်ပါတယ်ဖြစ်နေလေသည်။
ခင်သက်လည်း နေပိုင်ထွဋ်နဲ့ညစာမစားဖို့ကိစ္စကသူမအလုပ်လောက်အရေးမကြီးတာမို့ ခေါင်းထဲကနေခဏထုတ်ထားလိုက်၏။ မှုံနံ့သာဟာ Customer အသစ်ဖြစ်သောကြောင့် သူမရဲ့Dress ဘာတွေလိုအပ်နေသလဲဟု မှုံနံ့သာမလာခင်ကြိုပြီးထုတ်ကြည့်ရင်းစစ်ဆေးထားလိုက်ပါသည်။
အချိန်အနည်းငယ်ကြာတော့အရှေ့ကနေစကားသံနှင့်ခြေသံတွေကြားရပြီး ခင်သက်လည်း Dressလာရွေးပြီဆိုတာသိလိုက်ရသည်။
ရုံးခန်းထဲသို့မန်နေဂျာကိုဆန်းထူးနှင့်အတူ မှုံနံ့သာပါတစ်ခါတည်းပါလာပြီး အာရွှင်တဲ့ကိုဆန်းထူးကတော့ ရှေ့မှာကတည်းကပန်းအိတို့နှင့်အဖွဲ့ကျလာပုံရသည်။ အခုတထိတဟီးဟီးလုပ်နေကြတုန်း။ မှုံနံ့သာက ကိုဆန်းထူးနှုတ်မဆက်ခင် ခင်သက်ကိုအရင်ဆုံးပြုံးပြပြီးနှုတ်ဆက်နှင့်သည်။
"အစ်မ ဟိုဟာလေးမလား နံ့သာအတွက်က"
မှုံနံ့သာဟာ ခင်သက်နောက်ကအရုပ်မှာဝတ်ပေးထားသော နေဗီပြာရောင်ဂါဝန်ရှည်ကြီးကိုလက်ညှိုးထိုးပြီးမေးလေသည်။
"ဟုတ်တယ်ညီမလေး ကြိုက်ရဲ့လား ကားစင်တာဖွင့်ပွဲဆိုတော့လိုက်ဖက်အောင်လို့အစ်မအကောင်းဆုံးကြိုးစားပေးထားတယ်"
"အို...ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ ခင်သက်ကလည်း ခင်သက်ချုပ်ပေးတာဝတ်ချင်လွန်းလို့မှအချိန်လုပြီးဇွတ်လာအပ်ထားရတာကို ကြိုက်တယ်ကြိုက်တယ် ဒီကမိနံ့သာလည်းကြိုက်ကိုကြိုက်ရမယ်"
ဟု ကိုဆန်းထူးက ကနွဲ့ကလျနဲ့သွက်လက်စွာပြောလာသည်။ ဟုတ်သည်။ ကိုဆန်းထူးတဲ့ပန်းအိကတော့မနက်ကတည်းက အစ်ကိုကြီးလို့ခေါ်ချလိုက်တာ ကိုဆန်းထူးပုံစံဟာအစ်ကိုကြီးဟုခေါ်ထိုက်စရာမရှိ။ တကယ့်အာသွက်လျှာသွက်နဲ့ မိန်းမလျှာတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
မှုံနံသာကတော့ Dressကိုသေချာလှည့်ကြည့်ပြီးဝတ်ကြည့်ဖို့ပန်းအိနှင့်အတူအနောက်ကအခန်းကျဥ်းကလေးထဲသို့ဝင်သွားသည်။
"ခင်သက် ဘယ်ချိန်ဆိုင်ပိတ်တာလဲဒီညနေအားလားဟင်"
ကိုဆန်းထူးသည်ခင်သက်နဲ့အတူမှုံနံ့သာထွက်လာတာကိုစောင့်နေရင်းမေးလာသည်။
"ဟုတ်...ခင်သက်တို့က အခုကိုဆန်းနဲ့နံ့သာတို့ပြန်ရင်ပိတ်တော့မှာလေ ညနေပိုင်းကအားပါတယ် ကိုဆန်းဘာပြောစရာရှိလို့လဲ"
"သြော်...ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး ကိုဆန်းတို့ရဲ့နံ့သာလေးအတွက်နောက်လည်း လှလှလေးချုပ်ပေးပါလို့ နောက်ပွဲအတွက်လည်းအပ်ချင်လို့လေ ခင်သက်ကDeadline အဆင်ပြေပါ့မလားလို့ အဲ့တာသေချာလေးပြောချင်တာ ညစာလေးအတူစားဖို့ဖိတ်မလို့ပါ"
"သြော်...ကိုဆန်းကလည်း ခင်သက်က ချုပ်ပေးမှာပါကိုဆန်းတို့ဘက်နဲ့Deadline ညှိလို့အဆင်ပြေရင်ပေါ့ ခင်သက်ဒီကြားထဲအထည်တွေကျန်သေးတယ်ဒီတော့မြန်မြန်တော့ရနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ညစာကျွေးစရာမလိုပါဘူး"
ခင်သက်သည်အစကတည်းကလည်း လာဘ်ထိုးပြီး ကြားထဲကအထည်တွေCancleခိုင်း၍ သူတို့Dressကိုအရင်ချုပ်ခိုင်းတာမျိုး ကြုံဖူးခဲ့ပြီးသားမို့ ဒါမျိုးတွေဘယ်တော့မှလက်မခံပါ။
"မဟုတ်ပါဘူး ခင်သက်ကလည်း ခင်သက်ကကြားလူမကျော်ပေးမှန်းသိတယ် သိတယ်နော် "
"နံ့သာက ဒီတိုင်း အစ်မနဲ့ရင်းနှီးချင်ရုံပါ ဒီကရှေ့နံ့သာရဲ့ပွဲတက်တွေတိုင်းအစ်မဆီပုံအပ်တော့မှာမို့လို့လေ ဒီမှာကြည့်ပါဦး ဒီတစ်စုံနဲ့တင်အရမ်းကြိုက်နေပြီ "
"အမလေး....အမလေး....ငါ့မင်းသမီးအလှဆုံးငါ့မင်းသမီးအလှဆုံးပါအေ!"
ကိုဆန်းထူးသည် ပိုပိုကဲကဲနဲ့ ဖြူဝင်းနေသောအသားအရေနဲ့လိုက်ဖက်နေသောနေဗီပြာရောင်ဂါဝန်ကြီးနဲ့နံ့သာကို တစ်ပတ်ပြည့်အောင်လှည့်ကြည့်ရင်းချီးကျူးခန်းဖွင့်ပါတော့သည်။
မှုံနံ့သာသည် ဖြောင့်ဆင်းသောရွှေရောင်ဆံပင်များရှိပြီး ရွှေအဆင်းနှင့်ခေတ်ပြိုင်မော်ဒယ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ၂ ယောက်စလုံးက Miss Universe Myanmar များဖြစ်ကြပြီး မှုံနံ့သာဟာ Final မှာရွှေအဆင်းကိုကပ်ပြုတ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ရွှေအဆင်းရဲ့အရပ်နဲ့အသားအရောင်ဟာ International ကို ဝင်တိုးနိုင်ပြီး မှုံနံ့သာကတော့ ရွှေအဆင်းလောက်အရပ်မရှည်တာကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဒါပေမဲ့ ပြည်တွင်းမှာတော့မှုံနံ့သာကလည်းနေရာတစ်ခုရပြီးဖြစ်သည်။ အခုခင်သက်သုံးသပ်ရသလောက်လည်း မှုံနံ့သာရဲ့Personality ဟာရွှေအဆင်းထက်အများသာသည်။ အစကတည်းကလည်းရွှေအဆင်းနောက်ထပ်Dressလာအပ်ရင်လက်မခံဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးသားမို့ မှုံနံ့သာကို Support ချင်စိတ်ဖြစ်လာပြီး
"အိုခေလေ....နံ့သာ Dress အဆင်ပြေတယ်ဆိုရင် ခင်သက်တို့ဆိုင်ပိတ်ပြီး Dinner သွားစားကြတာပေါ့"
ဟု ကိုဆန်းထူးရဲ့ ညစာဖိတ်ကျွေးသောကမ်းလှမ်းမှုကို လက်ခံလိုက်သည်။
ခင်သက်တို့ဆိုင်နဲ့နီးသော တရုတ်ဟင်းနာမည်ကြီးတဲ့ Restaurant မှာပဲရွေးချယ်စားသုံးလိုက်ကြသည်။
"ပြောပါဦး နောက်ပွဲကဘာအတွက်လဲ"
တရုတ်ဟင်းမျိုးစုံတစ်မျိုးစီမှာပြီးထမင်းနည်းနည်းနဲ့ ၃ယောက်စားဖြစ်ကြသည်။ ခင်သက်ကတော့ထမင်းအစားဟင်းကိုများများစားဖြစ်ရင်း အလုပ်အကြောင်းလည်းပြောဖြစ်ကြသည်။
"နောက်ပွဲက ဟိုဟာသိလားခင်သက် November လထဲလုပ်မယ့်ပန်းချီလေလံပွဲလေ ထိုင်းမှာလုပ်မှာ"
"အင်းကြားမိတယ် "
"ဟုတ် နံ့သာက အဲ့ဒီပွဲအတွက်မော်ဒယ်ရွေးခံထားရလို့ပါ "
"November ဆိုတော့ ဘယ်နှလလိုသေးလဲ ၄လလောက်တော့လိုသေးတာပဲ မနက်ကအစ်မကြည့်ထားတာတော့ဒီကြားထဲအပြီးပေးရမှာတွေရှိသေးတယ် အစ်မကို လုပ်မယ့်ပွဲရဲ့Vibesနဲ့ ညီမလေးလိုချင်တဲ့Ideaမျိုးရှိရင် အစ်မဆီကို Messengerကနေ ပို့ထားလိုက်လေ "
"ဒါဆိုအစ်မလက်ခံတယ်ပေါ့ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ "
"သြော်....ဒါနဲ့လေ DONE ကုမ္ပဏီက ခင်သက်အမျိုးသားရဲ့ ကုမ္ပဏီမဟုတ်လား "
အလုပ်အကြောင်းပြောနေရင်းနဲ့ နေပိုင်ထွဋ်အကြောင်းကိုစကားစလာသော ကိုဆန်းထူးကြောင့် ခင်သက်လည်းခေါင်းမညိတ်ချင်ညိတ်ချင်နဲ့ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
"အဲ့ဒီက မော်ဒယ်တွေအတွက်ရော ခင်သက်ပဲချုပ်ပေးတာလား "
"ဟင့်အင်း....လာအပ်ရင်တော့ ခင်သက် လက်ခံနိုင်ရင်ချုပ်ပေးမှာပေါ့ "
"သြော်....လွန်ခဲ့တဲ့၃လလောက်ကတောင် ကိုနေပိုင်ထွဋ်က နံ့သာကို သူတို့ဆီကနောက် Product အတွက်ဆိုပြီး လာကမ်းလှမ်းသေးတယ် ဒါပေမဲ့စာချုပ်တော့မချုပ်ရသေးဘူး အဲ့တာ နံ့သာကိုလည်း နောက်ကုမ္ပဏီတွေကလာကမ်းလှမ်းနေကြတော့လေ ကိုဆန်းတို့က DONE အတွက် အချိန်လေးဖယ်ပေးထားတာဆိုတော့လေ အဟင်း ဟင်း ဒီတိုင်းစကားစပ်မိလို့ပါ အမျိုးသားရဲ့ကုမ္ပဏီကမော်ဒယ်တွေအတွက်လည်း ခင်သက်ပဲတာဝန်ယူချုပ်ပေးတယ်ဆိုရင် နံ့သာအတွက်လည်းခင်သက်ပဲချုပ်ပေးရတော့မှာလို့ပြောမလို့"
ခင်သက်သိလိုက်ရတာ တကယ်တော့ ခင်သက်ကိုညစာလိုက်ကျွေးတာဟာ နေပိုင်ထွဋ်ရဲ့ဇနီးဖြစ်နေသောကြောင့် နေပိုင်ထွဋ်ကမ်းလှမ်းထားတဲ့ မှုံနံ့သာနေရာကိုအခြားမော်ဒယ်အစားထိုးလိုက်ပြီလားဆိုတာ စကားနှိုက်ချင်ရုံသပ်သပ်ပဲဆိုတာဖြစ်သည်။ ကိုဆန်းထူးဟာ တကယ်စကားတတ်ပြီးလူရည်လည်သော မန်နေဂျာတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ဤကဲ့သို့သူလိုချင်တဲ့မေးခွန်းကိုလှည့်ပတ်ပြီးမေးနိုင်သည်။
ခင်သက်လည်း အကြောင်းကိုသေချာသိလိုက်ရတော့ အနည်းငယ်တိတ်ဆိတ်သွားရသည်။ ဒါပေမဲ့စကားပြောရင်းနဲ့မှ မှုံနံ့သာနဲ့ရွှေအဆင်းဟာဘယ်လောက်တောင်ကြိတ်ပြိုင်နေကြသလဲဆိုတာပိုသိလာရသည်။
သိပ်လည်းမရင်းနှီးကြတာမို့ စားပြီးလည်းအကြာကြီးထိုင်မနေနဲ့တော့ခင်သက် အိမ်ကိုစောစောပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ပါကင်မှာဒီနေ့လည်း နေပိုင်ထွဋ်ရဲ့ကားကြီးရှိနေတာမို့ သူလက်မလျော့ဘဲအိမ်ပြန်ရောက်နှင့်နေပြီဆိုတာသိလိုက်ရသည်။
ရန်ဖြစ်ရဦးမယ်ဆိုတာ သိပေမဲ့တွေ့တိုင်းဖြစ်နေရတာမို့ အထူးအဆန်းလည်းဟုတ်မနေတော့ပါ။ သူမလုပ်ရိုးလုပ်စဥ်အတိုင်းဖိနပ်ချွတ်,လဲပြီးဝင်လာတော့ နေပိုင်ထွဋ်ဟာထုံးစံအတိုင်းရေချိုးပြီးဧည့်ခန်းထဲမှာမိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေသည်။
"အတော်ပဲ...ငါမင်းအပြန်အလာကိုစောင့်နေတာ"
ဟုဆို၍ ခင်သက်နောက်နေလိုက်လာတော့ ခင်သက်က ပေါ့ပါးစွာနဲ့ခပ်ဟဟရယ်သည်။
"ရှင်လက်မလျော့သေးဘူးလား ကျွန်မအပြင်ကနေစားခဲ့ပြီ"
ပြောရင်း လက်ကိုင်အိတ်ကိုမှန်တင်ခုံပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးနားကနားကွင်းတွေကိုဖြုတ်နေသည်။
နေပိုင်ထွဋ်က အခန်းထဲဝင်လာပြီးတံခါးပြန်ပိတ်လိုက်ကာတံခါးရှေ့မှာလက်ပိုက်လျှက်မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူမရဲ့ Accessory တွေဖြုတ်နေတဲ့မိန်းမကိုတည်တံ့စွာကြည့်နေသည်။
"သိတယ်..မင်း မှုံနံ့သာနဲ့ တရုတ်ဆိုင်မှာစားလာတာမလား "
နေပိုင်ထွဋ် ကုမ္ပဏီကပြန်လာရင်း ခင်သက်၏ဆိုင်ဘက်သို့ပတ်ကြည့်ခဲ့ရာ ခင်သက်ရဲ့ကားကိုထိုResturent ရှေ့မှာတွေ့ခဲ့၍ သိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
"သိရင်လည်း ဘာကိုစောင့်နေတာလဲ တကယ်လို့ကျွန်မအပြင်မှာမစားခဲ့ရင်လည်း ရှင်နဲ့တော့အတူတူမစားဘူး "
ခင်သက်က လက်စွပ်,ဆွဲကြိုးများကိုလည်းအကုန်ချွတ်ပြီးသူ့ဘူးထဲသူပြန်ထည့်ပြီးနောက် မိတ်ကပ်ဖျက်သောဂွမ်းအချို့ဖြင့်မျက်နှာကိုပွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီနဲ့မိတ်ကပ်တွေကိုဖျက်ပစ်လိုက်သည်။
"ဘယ်သူကရော မင်းနဲ့အတူ စားဖို့ စောင့်နေလို့လဲ "
စောနကပဲစောင့်နေတယ်ပြောခဲ့ပြီး အခုရှေ့နောက်မညီဘဲပြောလာသောနေပိုင်ထွဋ်ကြောင့်မိတ်ကပ်တွေနဲ့ညစ်ပတ်သွားတဲ့ဂွမ်းစများကိုမှန်တင်ခုံဘေးကအမှိုက်ပုံးကလေးထဲသို့ပစ်ထည့်၍နှုတ်ခမ်းကလေးမဲ့ချလိုက်သည်။
"မင်းကိုစားဖို့စောင့်နေတာ !"
ပြောရင်းနဲ့ ခင်သက်ဆီသို့လျှောက်လာသောနေပိုင်ထွဋ်ကြောင့် ခင်သက်ဖျက်ကနဲလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"မနေ့က ငါမင်းကို ဘာပြောခဲ့လဲ သတ္တိရှိရင် ငါနဲ့ညစာစားဖို့ကိုငြင်းကြည့်လို့ပြောခဲ့တာ မင်းကတော်တော်သတ္တိရှိတာပဲ "
ခင်သက်အနားရောက်လာသော နေပိုင်ထွဋ်ကြောင့် ခင်သက်မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့သည်။
"ရှင်ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ မဟုတ်တရုတ်တွေလာမလုပ်နဲ့နော် အေးဆေးနေ!"
ရှောင်ပြေးဖို့ကြိုးစားနေဟန်ရှိသော ခင်သက်ကို နေပိုင်ထွဋ် ပုခုံးကနေလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ သူ့အရပ်ကြီးနဲ့အုပ်မိုးနေသောအရိပ်အောက်သို့ကျရောက်သွားသောခင်သက်မှာ သူ့ကိုနဂါးမျက်စောင်းနဲ့မော့ကြည့်လာသည်။
"မင်းသာ အေးဆေးငါပြောတာလက်ခံရင်အေးဆေးပြီးသွားမှာပဲ ဘာလို့ကန့်လန့်တွေလာရွဲ့နေသေးလဲ ခင်သက်တင်"
"လွှတ်စမ်း...ရှင် ကတိမတည်လို့လေ ရှင်သာကတိတည်ပြီးကွာရှင်းပေးခဲ့ရင်ခုချိန်ကျွန်မတို့ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ်အေးဆေးဖြစ်နေပြီ "
"မကွာချင်ဘူး ငါကမင်းလိုမိန်းမကိုကွာရှင်းရအောင်ရူးနေတာလည်းမဟုတ်ဘူး ခင်သက်တင် "
"ကျွန်မကတော့ကွာချင်တယ် ကိုနေပိုင်ထွဋ် ကျွန်မကလည်း လူလိမ်ယောက်ျားနဲ့ဆက်မပေါင်းနိုင်ဘူး"
"မင်းက ဘယ်အချိန်ထိတစ်ဖက်ပိတ်ဖြစ်နေမှာလဲ မင်းလည်း ငါ့ကိုကြိုက်လို့ယူခဲ့တာပဲ "
"အဲ့တာမသိခင်တုန်းကလေ အခုတော့ ရှင်ကတကယ်လူလိမ်ကောင်ပဲဆိုတာသိပြီး စိတ်ပျက်လွန်းလို့ကြိုက်ခဲ့မိတာကိုလည်းနောင်တရတယ် ကြိုက်လည်းမကြိုက်တော့ဘူး"
"အေး....ဟုတ်ပြီ ကြိုက်မကြိုက်ကြည့်ကြတာပေါ့! "
နေပိုင်ထွဋ်က သူမရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်လုံးကနေရင်ခွင်ထဲသို့အတင်းဆွဲသွင်းဖက်လိုက်ကာ သူ့ကိုအကြောက်ကန်ပြီးမော့ကြည့်လာတဲ့မိန်းမရဲ့မျက်နှာအနှံ့ကိုလိုက်နမ်းတော့သည်။
"အင့်...ဟင့်....ကိုနေပိုင်ထွဋ်လွှတ်နော်...ရွံတယ် လာမနမ်းနဲ့! "
နေပိုင်ထွဋ်လည်း သူ့ကိုဇွတ်ငြင်းနေတဲ့သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့ပြီးစုပ်နမ်းလာသည်။ ခင်သက်သူ့ရင်ဘက်တွေကိုလက်သီးဖြင့်တွန့်ထုတ်နေပေမဲ့သူက ခင်သက်ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲတစ်ကိုယ်လုံးရောက်အောင်သိမ်းသွင်းတာမို့ သူ့ဆီမှာခင်သက်ကခါးလေးကော့ကာမော့မော့လေးမြောက်တက်နေရသည်။
မဖက်ဖြစ်တာ..မနမ်းဖြစ်တာ..အချိန်တစ်ခုကြာပြီးမှဤကဲ့သို့ ရမ္မက်ဆန်စွာနမ်းရှိုက်ရတဲ့အခါ နေပိုင်ထွဋ်၏ လောင်ကျွမ်းလွယ်သောတဏှာစိတ်များက နိုးထကြွတက်လာပြီး သူ့ကိုလက်မခံဘဲစေ့ပိတ်ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကလေးကို အားမလိုအားမရနဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုညှစ်ကာပွင့်ထွက်လာသောနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုစိတ်ရှိတိုင်းစုပ်ယူပါတော့သည်။
ခင်သက်ရဲ့လှုပ်မရသောခန္ဓာကိုယ်သေးသေးခမျာ သူ့ကဲ့သန်မာသောလက်မောင်းများကြားထဲမှာ မလူးသာမလွန့်သာနဲ့။
"အွန့်...အင်း...."
ခင်သက် နှုတ်ခမ်းများပူပြီးကျဥ်လာတော့သည်မို့ မကြည်ဖြူပဲပေးလာတဲ့သူ့အနမ်းတွေကိုလုံးဝထပ်လက်မခံနိုင်တော့ပါ။
"ဟား....မင်းကို ဒါမျိုးမနမ်းရတာဘယ်လောက်တောင်ကြာနေပြီလဲ"
ခင်သက်ရော သူရော နှုတ်ခမ်းတွေအရောင်မရှိစွာနဲ့ဖျော့တော့လို့သွားသည်။
ခင်သက်မောလည်းမောသွားပြီး မျက်ရည်တွေလည်းဝိုင်းလာသည်။ သူက ခင်သက်ကိုယ်လေးကို ဆက်ခနဲမယူပြီးမွေ့ယာအိအိကြီးပေါ်သို့ပစ်ချလိုက်သည်။
"ကိုနေပိုင်ထွဋ်... ဒါဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ တော်သင့်ပြီနော်..ကျွန်မ လက်မခံဘူး!"
ခင်သက် အိပ်ယာပေါ်ကနေပြန်ထမယ်လုပ်တော့ နေပိုင်ထွဋ်က ခင်သက်ခါးပေါ်ကနေတက်ခွလိုက်သည်။
" ငါဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ မင်းသိပါတယ် ပြီးတော့ငါ့အခြေအနေကလည်း မင်းတားလို့ရမယ့်အခြေအနေမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ မင်းမြင်ပါတယ်"
သူဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ခဲရောင်ကိုခေါင်းကနေဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သော နေပိုင်ထွဋ်ရဲ့တောင့်တင်းသောခန္ဓာကိုယ်နှင့်တစ်ဆက်တည်း နေပိုင်ထွဋ်အပြောအတိုင်း သူ၏ပူလောင်ဖောင်းကြွနေသောပစ္စည်းကို ခင်သက်မြင်လိုက်ရသည်။
ခင်သက် အိပ်ယာပေါ်ကနေထိုင်တော့နေပိုင်ထွဋ်ကိုခင်သက်ကိုပုခုံးနှစ်ဖက်ကနေပြန်တွန်းချသည်။
"ငါတို့ မလုပ်ဖြစ်တာကြာနေပြီ မင်းဒီလိုလုပ်နေရင်မင်းအတွက်အဆင်ပြေမယ်မထင်ဘူး ငြိမ်ခံလိုက်"
နေပိုင်ထွဋ်ရဲ့မျက်နှာချောချောက ခင်သက်ရဲ့လည်တိုင်ကြားမှာတိုးဝင်လာပြီး ခင်သက်အင်္ကျီကိုသူဆွဲချွတ်လာသည်။
"ဟင့်...မလုပ်နဲ့...အရာတွေထင်ရင် ရှင့်ကိုသတ်မယ်! "
အလှကြိုက်လွန်းတဲ့ မိန်းမကို နေပိုင်ထွဋ် သူ့ရဲ့အမှတ်အသားတွေပေးပြီး အင်္ကျီအောက်မှာလွတ်ထွက်လာတဲ့ လုံးဝန်းလှပသောအစိုင်အခဲများကိုလည်းသူ့လက်နှစ်ဖက်လုံးနှင့်ဆုပ်ကိုင်လာသည်။
"Shit!! မမြင်ရတာကြာတော့ မင်း ကိတ်လာသလိုပဲ "
အရှက်မရှိတဲ့စကားနဲ့အတူ ခင်သက်ရဲ့ထိုအလှအပများကိုငေးနေတဲ့နေပိုင်ထွဋ်ကိုခင်သက်ဘေးကသူချွတ်လိုက်သောအင်္ကျီပဲပစ်ပေါက်လိုက်ပြီး ရင်ဘက်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ယှက်ကာလိုက်သည်။
သူကခင်သက်အင်္ကျီကိုပိုပြီးခပ်ဝေးဝေးသို့လွင့်ပစ်လိုက်ကာ ခင်သက်ရဲ့စကပ်ကိုလည်းလျှင်မြန်စွာဆွဲချွတ်လာသည်။ ပင်တီအဖြူရောင်ကလေးကိုလည်းသူကြာကြာကြည့်မနေဘဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။
"ကိုနေပိုင်ထွဋ်...မယုတ်မာနဲ့နော် "
"ဒီအခြေအနေပဲရောက်နေပြီ မင်းကငါ့ကို တားနိုင်သေးတယ်ပေါ့"
နေပိုင်ထွဋ်သည် သူဝတ်ထားသောလေ့ကျင့်ခန်းဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ရှည်လျှားကြီးမားသောပစ္စည်းဟာအဆင်သင့်အခြေအနေနဲ့ထွက်လာသည်။
စောနကတည်းက ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေမြင်ရတာအတော်လေးဖောင်းကြွနေပါတယ်ထင်ခဲ့တာ သူဟာရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ဘောက်ဆာတောင်ဝတ်မထားခဲ့တာဖြစ်သည်။
နေပိုင်ထွဋ်သည် ခင်သက်ရဲ့ ဗိုက်ချပ်ချပ်ကလေးတွေကိုနှုတ်ခမ်းဖြင့်ပွတ်တိုက်ရင်း အပေါ်သို့ဖြေးဖြေးချင်းတက်သွားကာ ရင်ဘက်ကိုကွယ်ထားတဲ့သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုအိပ်ယာပေါ်သို့ဖိချုပ်လိုက်ပြီး ထိုလှပလုံးဝန်းမှုများအား နမ်းရှိုက်ငုံစုပ်လာသည်။
"အင့်...ဟင့်..အွန့်...."
အထိအတွေ့မခံရတာကြာမှ ဤကဲ့သို့ထိတွေ့လာတဲ့အခါခင်သက်ကိုယ်ကလေးဆက်ကနဲတုန်တုန်သွားပြီး ညည်းသံတိုးတိုးကလေးအချို့လည်းပျံ့လွင့်လာသည်။
"ရှူး......မင်းဖက်ချင်ရင် ဖက်ထားလို့ရတယ် "
ခင်သက်ရဲ့လက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်။
ခင်သက်ရဲ့ပိုင်ဆိုင်ခြင်းဆီသို့ထိတွေ့လာသောသူ့ရဲ့ပစ္စည်းကြောင့်ခင်သက်ရင်တွေအတင်းစောင့်ခုန်သွားရကာ နီးကပ်နေသောသူ့မျက်နှာကို စိုးရိမ်စွာနဲ့မော့ကြည့်လာတော့ သူက တစ်ခုခုကိုလိုအပ်စွာနဲ့မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ တိုးဝင်လိုက်တော့သည်။
"အ...အာ့..."
သူ Condom မသုံးလိုက်ဘူးဆိုတာ ခင်သက်ဆီသို့တိုးဝင်ထိတွေ့ချိန်မှာ ခင်သက်ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။
"မင်း...အရမ်းတင်းမထားနဲ့လေ! "
ခင်သက်က သူ Condom မသုံးတာကိုစိတ္တဇဖြစ်ကာ သူ့အပေါ်သို့ခံစားချက်မရှိတဲ့တဲ့တခဏအတွင်း သူကတော့ တိုးဝင်ရခက်နေတဲ့အကြောင်းဖွင့်ပြောလာသည်။
"ငါ့ကိုကြည့်..."
ခင်သက်ရဲ့ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာကလေးကိုပါးနှစ်ဖက်ကနေဆွဲလှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
လက်နဲ့အစပျိုးသင့်တာကို မစောင့်နိုင်တော့တာကအခြေအနေကိုပိုဆိုးသွားစေသည်။
"အွန့်...အွန်း..."
အနမ်းများကိုရမ္မက်ဆန်ဆန်ပေးပြီး တိုးဝင်းလိုက်တိုင်း ခင်သက်က သူ၏လည်တိုင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်လာသည်။
သူမကိုလိုချင်တာမှန်ပေမဲ့ ကလေးရဖို့ကအဓိကရည်ရွယ်ဖြစ်နေတာကြောင့် သိပ်အကြာကြီးထိထိန်းမထားဘဲ သူမဆီသို့ပူနွေးမှုများကိုစီးဆင်းစေလိုက်သည်။
ခင်သက်ကိုတစ်ဖက်သို့စောင်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူကအနောက်မှလှဲကာ တိုးဝင်လာပြန်တော့ခင်သက်အသံတိတ်စွာကြိတ်နေလိုက်သည်။
နေပိုင်ထွဋ်သူမရဲ့ဂုတ်ဖွေးဖွေးကလေးနှင့်ပုခုံးများကိုစုပ်နမ်းပြီး အနောက်မှလက်လျှိုဝင်လျှက် အစိုင်အခဲများကိုလည်းအလွတ်မပေးဘဲညှစ်ကိုင်သည်။
"အင့်...တော်...တော်တော့...."
ခင်သက်ဘက်မှာအတော်အတန်ကြာတိတ်ဆိတ်နေခဲ့ပြီးမှခပ်တိုးတိုးဆိုလိုသောစကားသံကိုနေပိုင်ထွဋ်ခေါင်းထောင်ပြီးနားထောင်လိုက်သည်။
"နာ...နာနေပြီ...."
"ခဏသည်းခံလိုက်...ဒါမှမဟုတ်ရင်ပုံစံပြောင်းမလား"
အောက်ဘက်ကအရှိန်ကိုမလျော့ဘဲ ခင်သက်ရဲ့ဗိုက်ကလေးကိုဖက်ထားလျှက်မေးလာတော့ ခင်သက်ကခေါင်းရမ်းသည်။
"မြန်မြန်ပြီးလိုက်တော့ "
နေပိုင်ထွဋ် အခုမှ သူမကိုလက်ဖြင့်အစမပျိုးမိတာအား နောင်တရလာလေသည်။ ဒီပစ္စည်းကို အံတုရမယ့် သူမအနေနဲ့ ခက်ခဲမည်ဆိုတာသိပေမဲ့ ကိုယ့်အပေါ်ကိုအဲ့သလောက်တောင်စိတ်မရှိတော့ဘူးဟုထင်မထားခဲ့တာလည်းဖြစ်သည်။
နေပိုင်ထွဋ်လည်း တကယ်နာနေပုံရတဲ့မိန်းမကြောင့်နောက်တစ်ကြိမ်အတွက်အစီအစဥ်ကိုခေါင်းထဲကနေဖယ်ထုတ်လိုက်ရသည်။
***********************************
မနေ့ညက သူရော ခင်သက်ရောညဘက်ဒီအိပ်ရာပေါ်ကနေမထဖြစ်တော့။
ခင်သက်ကိုရေချိုးခန်းထဲလိုက်ပို့ရမလားဟုမေးပေမဲ့ ခင်သက်သူ့ကိုငြင်းဆိုကာအသားကိုလာမထိနဲ့ဆိုပြီးစောင်ခြုံအိပ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
မိုးလင်းတော့သူအိပ်နေတုန်းသန့်ရှင်းလုပ်ဖို့ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်လေသည်။
နေပိုင်ထွဋ်လည်း သူမထသွားတော့ သူပါနိုးသွားပြီး မနေ့ညကခြေရင်းမှာအပုံလိုက်ချွတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီနဲ့အင်္ကျီကိုပြန်ကောက်စွပ်လိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းထဲကရေကျသံကြားတော့ သူမရေချိုးနေပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီးအဆင်ပြေရဲ့လားဟုလည်းစိတ်ပူမိသည်။
ဒါပေမဲ့ရေချိုးခန်းတံခါးက ဝုန်းကနဲပွင့်လာကာ ညဝတ်အင်္ကျီလက်ပြတ်ကလေးနဲ့ဘောင်းဘီတိုကလေးလဲဝတ်ထားလျှက် ထွက်လာသော ခင်သက်ဟာသူ့ရှေ့တည့်တည့်သို့လာရပ်ပြီး
ဖြောင်း!!
နေပိုင်ထွဋ်ရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကို ပူတက်သွားအောင်ရိုက်ချလိုက်သည်။
"ခွေးကောင်!"
ထပ်ပြီးဆဲရေးဆိုလာတဲ့ မိန်းမကြောင့် နေပိုင်ထွဋ်လည်းမျက်နှာကရဲခနဲဖြစ်ပြီးဒေါသထွက်သွားရသည်။
"ဒါဘာတွေလဲ ကျွန်မမနေ့ကပြောတယ်နော် Hickey တွေထင်ရင် သတ်မယ်လို့ တောက်!"
သူမလည်ပင်းပေါ်က နီညိုရောင်အကွက်2 ခုကို ပြပြီး နေပိုင်ထွဋ်အား ရန်ထောင်နေသဖြင့်
"ထင်တော့ဘာဖြစ်လဲ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့ဆန်းသလား! "
" ဖြစ်တယ်... ကျွန်မက အရှက်မရှိတဲ့ ရှင့်မယားငယ်တွေလိုမဟုတ်လို့ပဲ "
"အင်း မင်းကငါ့မယားငယ်တွေနဲ့မတူလို့ မင်းကိုငါ့ကလေးမွေးလို့ရအောင်လုပ်တာပေါ့!"
"မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော် နေပိုင်ထွဋ်... ရှင်ကျွန်မကို နောက်ထပ် ထပ်လုပ်ဖို့မစဥ်းစားနဲ့! "
"ဘာမိုက်ရိုင်းနေလို့လဲ မင်းသာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်က စောက်ရေးမပါတဲ့အကြောင်းပြချက်နဲ့ အဲ့ဒီကိုယ်ဝန်ကိုဖျက်မချခဲ့ရင် အခု ဒီလိုလုပ်စရာမလိုဘူးပေါ့ "
ခင်သက်ကိုထိခိုက်စေသောစကားကိုသူကတော့ပေါ့ပါးစွာပြောပြီးထွက်သွားတာမို့ ခင်သက် နှုတ်ခမ်းကလေးဟလျှက်အံ့သြစွာနဲ့ ထိူအိပ်ယာဘေးမှာတစ်ယောက်တည်းကျန်နေခဲ့သည်။
***************************************
အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပါ
အပိုင်း (12) ဆက်ရန်
Zawgyi Version
ျပန္လိုခ်င္တယ္
အပိုင္း (11)
"မမသက္ ေမာ္ဒယ္ မႈံနံ႕သာရဲ႕ Dressကဒီေန႕ Deadlineေနာ္ "
ပန္းအိက ခင္သက္ဆိုင္ထဲဝင္လာကတည္းကသတိေပးေနပုံေထာက္ရင္ ေမာ္ဒယ္မႈံနံ႕သာက ဘာ Complain တက္ေနသလဲမသိ။
"အင္း သိတယ္ေလ ပန္းအိရဲ႕ အစ္မတို႔ၿပီးသြားၿပီေလ သူ ကားစင္တာ ဖြင့္ပြဲအတြက္အပ္ထားတဲ့ဟာမဟုတ္လား "
ခင္သက္က လမ္းမွာဝင္ဝယ္လာတဲ့ေကာ္ဖီဘူးကို သူမရဲ႕႐ုံးခန္းေရွ႕ကအမွိုက္ပုံးထဲသို႔ပစ္ထည့္လိုက္ၿပီး႐ုံးခန္းထဲသို႔ပန္းအိႏွင့္အတူဝင္လာသည္။
"ဟုတ္ အဲ့တာညေနလာယူမယ္တဲ့ ၿပီးေတာ့ မမသက္ကိုေနာက္ပြဲအတြက္လည္းထပ္အပ္မလို႔ထင္တယ္ သူ႕မန္ေနဂ်ာအစ္ကိုႀကီးကဖုန္းဆက္တာ မမသက္အားတဲ့ခ်ိန္ကိုလာမယ္ဆိုၿပီး"
"ေၾသာ္....အင္း အစ္မကဒီေန႕ တစ္ေနကုန္ဆိုင္မွာရွိေနမွာပဲေလဘယ္ခ်ိန္လာယူယူရပါတယ္ ဒီေန႕အျခားလာယူမယ့္သူေတြလည္းမရွိေသးဘူးမလား"
ခင္သက္က အေပၚဝတ္ကုပ္အကၤ်ီအျဖဴကေလးအားခြၽတ္ၿပီး ေဘးကေထာက္တိုင္ကေလးမွာခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ စကပ္အၾကပ္ကေလးႏွင့္ခေရာ့ေတာ့ပ္အျဖဴကေလးကသူမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာခ်ပ္ကပ္စြာေနရာယူထားလွ်က္ သူမဝတ္ထားတဲ့ေငြေရာင္နားကြင္းေတြေပၚေအာင္လည္းဆံပင္ေတြကိုနားေနာက္သို႔သိမ္းသပ္ထားသည္။
"ခဏေနရင္ အန္တီမိုးခမ္းဝါ လာမယ္ မမသက္"
"ဟုတ္သားပဲ....အန္တီမိုးခမ္းကဖုန္းမဆက္တာၾကာေတာ့အစ္မေမ့သြားတယ္"
ေဒၚမိုးခမ္းဝါဟူသည္ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါက ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ နိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ခင္သက္ရဲ႕ေမေမနဲ႕လည္းသူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။ ခင္သက္ဒီဇိုင္နာစျဖစ္ကတည္းက ေဒၚမိုးခမ္းဝါဟာ သူမဘယ္ပြဲတက္တက္ ခင္သက္ဆီမွာပဲအပ္ေလ့ရွိတာျဖစ္သည္။ အခုလည္းေနာက္လဆန္းပိုင္းမွာစမွာျဖစ္တဲ့ X Factor အဆိုၿပိဳင္ပြဲမွာ ဒိုင္လူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစကာမူ ထိုပြဲမွာဝတ္ဖို႔ Dressမ်ားကိုခင္သက္ဆီသို႔သာလြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ကတည္းကပုံအပ္ထားခဲ့တာျဖစ္သည္။
"ဘာေတြမ်ားေမ့ေနတာလဲ ခင္သက္ေရ အန္တီ့Dressေတြေမ့ေနတာဆိုလို႔ကေတာ့စိတ္ဆိုးလိုက္မွာေနာ္"
ခင္သက္တို႔ေျပာဆိုေနၾကတုန္းမွာပဲ အသားေဖြးေဖြးစကားဝဲဝဲနဲ႕ေခ်ာေပ့လွေပ့ရွမ္းမႀကီး ေဒၚမိုးခမ္းဝါကခင္သက္ကိုစေနာက္ရင္းေရာက္လာခဲ့သည္။
"အန္တီမိုးခမ္းကလည္း ခင္သက္မေမ့ပါဘူး Dressေတြကၿပီးသြားတာအရင္လကတည္းကပါေနာ္ အန္တီမိုးခမ္းကသာခင္သက္ဆီကိုဖုန္းမဆက္တာၾကာေပါ့"
ခက္သက္ဟာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႕ အ႐ြယ္တင္ေသာ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေမလိုအေဒၚလိုခင္ခဲ့ရတဲ့ေဒၚမိုးခမ္းဝါရဲ႕လက္ကိုတြဲခ်ိတ္ၿပီးခြၽဲႏြဲ႕လိုက္ပါသည္။
"အန္တီက သမီးမအားဘူးထင္လို႔ေလ မိခင္သက္ကအလုပ္ဘယ္ေလာက္ရႈပ္လဲဆိုတာ ညည္းအေမေျပာတာနဲ႕တင္သိေနပါၿပီေအ သူ႕ဆီေတာင္မလာအားဘူးတဲ့ "
"အန္တီမိုးခမ္းနဲ႕ေမေမတို႔ကခင္သက္အတင္းတုပ္ေနၾကတာေပါ့ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ခင္သက္ကလည္းေမေမ့ဆီေတာင္မေရာက္ျဖစ္ဘူး တစ္ေန႕တစ္ေန႕အိမ္နဲ႕ဆိုင္ပဲေျပးေနရတာ"
"ေယာက္်ားအနားေတာ့ ကပ္အားတယ္မလား "
အန္တီမိုးခမ္းက သူ႕လက္ကိုခ်ိတ္ထားတဲ့ခင္သက္လက္ကိုဖိကိုင္ၿပီးအ႐ႊန္းေဖာက္ေျပာေတာ့ ခင္သက္မွာျပန္ေျပာစရာမရွိ။ ဟန္ေဆာင္ၿပီးခပ္တိုးတိုးရယ္လိုက္ရင္းပန္းအိအားေဒၚမိုးခမ္းဝါအတြက္Dressေတြကိုထုတ္လာဖို႔ေျပာလိုက္သည္။
Dress ၅ထည္လုံးကို ေသခ်ာဝတ္ၾကည့္ၿပီးျပင္ဆင္စရာမရွိဘူးဆိုကာ ေဒၚမိုးခမ္းဝါကစိတ္တိုင္းက်က်နဲ႕သူ႕ Driver လာေခၚတာကိုေစာင့္ၿပီးျပန္သြားပါသည္။
အန္တီမိုးခမ္းတစ္ေယာက္နဲ႕တင္ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္လြန္သြားတာေၾကာင့္ပန္းအိတို႔ႏွင္းဆုတို႔လည္းအျခားဝန္ထမ္းေတြေနာက္မွထမင္းသြားစားၾကရသည္။ ခင္သက္ကေတာ့ တကယ္လို႔ညေနပိုင္း မႈံနံ႕သာကသာ တကယ္Dress ထပ္အပ္ခဲ့ပါလွ်င္ Deadline မွီပါ့မလား ဒီၾကားထဲဘယ္သူေတြကိုလက္ခံထားမိေသးသလဲဆိုတာ စာရင္းျပန္ၾကည့္ေန၏။
ထို႔ေနာက္ဒီညေနေရာ ေနပိုင္ထြဋ္မေန႕ကစိန္ေခၚခဲ့သလို ညစာအတူစားဖို႔ျငင္းရဲျငင္းၾကည့္ဆိုတဲ့အတိုင္း ဘယ္သူနဲ႕သြားစားရမလဲစဥ္းစားရင္း ယမင္းကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ အဲ့ဒီသတင္းေထာက္မကမအားဘူးတဲ့ေလ။
ၾကာၾကာေတာင္မေျပာလိုက္ရဘူး သတင္းလိုက္စရာရွိလို႔ဆိုၿပီးဖုန္းခ်သြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေလး၂ ေယာက္ရွိပါတယ္။၂ေယာက္စလုံးကအလုပ္ကိုပဲကိုးကြယ္ပါတယ္ျဖစ္ေနေလသည္။
ခင္သက္လည္း ေနပိုင္ထြဋ္နဲ႕ညစာမစားဖို႔ကိစၥကသူမအလုပ္ေလာက္အေရးမႀကီးတာမို႔ ေခါင္းထဲကေနခဏထုတ္ထားလိုက္၏။ မႈံနံ႕သာဟာ Customer အသစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမရဲ႕Dress ဘာေတြလိုအပ္ေနသလဲဟု မႈံနံ႕သာမလာခင္ႀကိဳၿပီးထုတ္ၾကည့္ရင္းစစ္ေဆးထားလိုက္ပါသည္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့အေရွ႕ကေနစကားသံႏွင့္ေျခသံေတြၾကားရၿပီး ခင္သက္လည္း Dressလာေ႐ြးၿပီဆိုတာသိလိုက္ရသည္။
႐ုံးခန္းထဲသို႔မန္ေနဂ်ာကိုဆန္းထူးႏွင့္အတူ မႈံနံ႕သာပါတစ္ခါတည္းပါလာၿပီး အာ႐ႊင္တဲ့ကိုဆန္းထူးကေတာ့ ေရွ႕မွာကတည္းကပန္းအိတို႔ႏွင့္အဖြဲ႕က်လာပုံရသည္။ အခုတထိတဟီးဟီးလုပ္ေနၾကတုန္း။ မႈံနံ႕သာက ကိုဆန္းထူးႏႈတ္မဆက္ခင္ ခင္သက္ကိုအရင္ဆုံးၿပဳံးျပၿပီးႏႈတ္ဆက္ႏွင့္သည္။
"အစ္မ ဟိုဟာေလးမလား နံ႕သာအတြက္က"
မႈံနံ႕သာဟာ ခင္သက္ေနာက္ကအ႐ုပ္မွာဝတ္ေပးထားေသာ ေနဗီျပာေရာင္ဂါဝန္ရွည္ႀကီးကိုလက္ညွိုးထိုးၿပီးေမးေလသည္။
"ဟုတ္တယ္ညီမေလး ႀကိဳက္ရဲ႕လား ကားစင္တာဖြင့္ပြဲဆိုေတာ့လိုက္ဖက္ေအာင္လို႔အစ္မအေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားေပးထားတယ္"
"အို...ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲ ခင္သက္ကလည္း ခင္သက္ခ်ဳပ္ေပးတာဝတ္ခ်င္လြန္းလို႔မွအခ်ိန္လုၿပီးဇြတ္လာအပ္ထားရတာကို ႀကိဳက္တယ္ႀကိဳက္တယ္ ဒီကမိနံ႕သာလည္းႀကိဳက္ကိုႀကိဳက္ရမယ္"
ဟု ကိုဆန္းထူးက ကႏြဲ႕ကလ်နဲ႕သြက္လက္စြာေျပာလာသည္။ ဟုတ္သည္။ ကိုဆန္းထူးတဲ့ပန္းအိကေတာ့မနက္ကတည္းက အစ္ကိုႀကီးလို႔ေခၚခ်လိဳက္တာ ကိုဆန္းထူးပုံစံဟာအစ္ကိုႀကီးဟုေခၚထိုက္စရာမရွိ။ တကယ့္အာသြက္လွ်ာသြက္နဲ႕ မိန္းမလွ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
မႈံနံသာကေတာ့ Dressကိုေသခ်ာလွည့္ၾကည့္ၿပီးဝတ္ၾကည့္ဖို႔ပန္းအိႏွင့္အတူအေနာက္ကအခန္းက်ဥ္းကေလးထဲသို႔ဝင္သြားသည္။
"ခင္သက္ ဘယ္ခ်ိန္ဆိုင္ပိတ္တာလဲဒီညေနအားလားဟင္"
ကိုဆန္းထူးသည္ခင္သက္နဲ႕အတူမႈံနံ႕သာထြက္လာတာကိုေစာင့္ေနရင္းေမးလာသည္။
"ဟုတ္...ခင္သက္တို႔က အခုကိုဆန္းနဲ႕နံ႕သာတို႔ျပန္ရင္ပိတ္ေတာ့မွာေလ ညေနပိုင္းကအားပါတယ္ ကိုဆန္းဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ"
"ေၾသာ္...ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ကိုဆန္းတို႔ရဲ႕နံ႕သာေလးအတြက္ေနာက္လည္း လွလွေလးခ်ဳပ္ေပးပါလို႔ ေနာက္ပြဲအတြက္လည္းအပ္ခ်င္လို႔ေလ ခင္သက္ကDeadline အဆင္ေျပပါ့မလားလို႔ အဲ့တာေသခ်ာေလးေျပာခ်င္တာ ညစာေလးအတူစားဖို႔ဖိတ္မလို႔ပါ"
"ေၾသာ္...ကိုဆန္းကလည္း ခင္သက္က ခ်ဳပ္ေပးမွာပါကိုဆန္းတို႔ဘက္နဲ႕Deadline ညွိလို႔အဆင္ေျပရင္ေပါ့ ခင္သက္ဒီၾကားထဲအထည္ေတြက်န္ေသးတယ္ဒီေတာ့ျမန္ျမန္ေတာ့ရနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ညစာေကြၽးစရာမလိုပါဘူး"
ခင္သက္သည္အစကတည္းကလည္း လာဘ္ထိုးၿပီး ၾကားထဲကအထည္ေတြCancleခိုင္း၍ သူတို႔Dressကိုအရင္ခ်ဳပ္ခိုင္းတာမ်ိဳး ႀကဳံဖူးခဲ့ၿပီးသားမို႔ ဒါမ်ိဳးေတြဘယ္ေတာ့မွလက္မခံပါ။
"မဟုတ္ပါဘူး ခင္သက္ကလည္း ခင္သက္ကၾကားလူမေက်ာ္ေပးမွန္းသိတယ္ သိတယ္ေနာ္ "
"နံ႕သာက ဒီတိုင္း အစ္မနဲ႕ရင္းႏွီးခ်င္႐ုံပါ ဒီကေရွ႕နံ႕သာရဲ႕ပြဲတက္ေတြတိုင္းအစ္မဆီပုံအပ္ေတာ့မွာမို႔လို႔ေလ ဒီမွာၾကည့္ပါဦး ဒီတစ္စုံနဲ႕တင္အရမ္းႀကိဳက္ေနၿပီ "
"အမေလး....အမေလး....ငါ့မင္းသမီးအလွဆုံးငါ့မင္းသမီးအလွဆုံးပါေအ!"
ကိုဆန္းထူးသည္ ပိုပိုကဲကဲနဲ႕ ျဖဴဝင္းေနေသာအသားအေရနဲ႕လိုက္ဖက္ေနေသာေနဗီျပာေရာင္ဂါဝန္ႀကီးနဲ႕နံ႕သာကို တစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္လွည့္ၾကည့္ရင္းခ်ီးက်ဴးခန္းဖြင့္ပါေတာ့သည္။
မႈံနံ႕သာသည္ ေျဖာင့္ဆင္းေသာေ႐ႊေရာင္ဆံပင္မ်ားရွိၿပီး ေ႐ႊအဆင္းႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၂ ေယာက္စလုံးက Miss Universe Myanmar မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး မႈံနံ႕သာဟာ Final မွာေ႐ႊအဆင္းကိုကပ္ျပဳတ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ေ႐ႊအဆင္းရဲ႕အရပ္နဲ႕အသားအေရာင္ဟာ International ကို ဝင္တိုးနိုင္ၿပီး မႈံနံ႕သာကေတာ့ ေ႐ႊအဆင္းေလာက္အရပ္မရွည္တာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းမွာေတာ့မႈံနံ႕သာကလည္းေနရာတစ္ခုရၿပီးျဖစ္သည္။ အခုခင္သက္သုံးသပ္ရသေလာက္လည္း မႈံနံ႕သာရဲ႕Personality ဟာေ႐ႊအဆင္းထက္အမ်ားသာသည္။ အစကတည္းကလည္းေ႐ႊအဆင္းေနာက္ထပ္Dressလာအပ္ရင္လက္မခံဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားမို႔ မႈံနံ႕သာကို Support ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာၿပီး
"အိုေခေလ....နံ႕သာ Dress အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ ခင္သက္တို႔ဆိုင္ပိတ္ၿပီး Dinner သြားစားၾကတာေပါ့"
ဟု ကိုဆန္းထူးရဲ႕ ညစာဖိတ္ေကြၽးေသာကမ္းလွမ္းမႈကို လက္ခံလိုက္သည္။
ခင္သက္တို႔ဆိုင္နဲ႕နီးေသာ တ႐ုတ္ဟင္းနာမည္ႀကီးတဲ့ Restaurant မွာပဲေ႐ြးခ်ယ္စားသုံးလိုက္ၾကသည္။
"ေျပာပါဦး ေနာက္ပြဲကဘာအတြက္လဲ"
တ႐ုတ္ဟင္းမ်ိဳးစုံတစ္မ်ိဳးစီမွာၿပီးထမင္းနည္းနည္းနဲ႕ ၃ေယာက္စားျဖစ္ၾကသည္။ ခင္သက္ကေတာ့ထမင္းအစားဟင္းကိုမ်ားမ်ားစားျဖစ္ရင္း အလုပ္အေၾကာင္းလည္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။
"ေနာက္ပြဲက ဟိုဟာသိလားခင္သက္ November လထဲလုပ္မယ့္ပန္းခ်ီေလလံပြဲေလ ထိုင္းမွာလုပ္မွာ"
"အင္းၾကားမိတယ္ "
"ဟုတ္ နံ႕သာက အဲ့ဒီပြဲအတြက္ေမာ္ဒယ္ေ႐ြးခံထားရလို႔ပါ "
"November ဆိုေတာ့ ဘယ္ႏွလလိုေသးလဲ ၄လေလာက္ေတာ့လိုေသးတာပဲ မနက္ကအစ္မၾကည့္ထားတာေတာ့ဒီၾကားထဲအၿပီးေပးရမွာေတြရွိေသးတယ္ အစ္မကို လုပ္မယ့္ပြဲရဲ႕Vibesနဲ႕ ညီမေလးလိုခ်င္တဲ့Ideaမ်ိဳးရွိရင္ အစ္မဆီကို Messengerကေန ပို႔ထားလိုက္ေလ "
"ဒါဆိုအစ္မလက္ခံတယ္ေပါ့ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ "
"ေၾသာ္....ဒါနဲ႕ေလ DONE ကုမၸဏီက ခင္သက္အမ်ိဳးသားရဲ႕ ကုမၸဏီမဟုတ္လား "
အလုပ္အေၾကာင္းေျပာေနရင္းနဲ႕ ေနပိုင္ထြဋ္အေၾကာင္းကိုစကားစလာေသာ ကိုဆန္းထူးေၾကာင့္ ခင္သက္လည္းေခါင္းမညိတ္ခ်င္ညိတ္ခ်င္နဲ႕ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"အဲ့ဒီက ေမာ္ဒယ္ေတြအတြက္ေရာ ခင္သက္ပဲခ်ဳပ္ေပးတာလား "
"ဟင့္အင္း....လာအပ္ရင္ေတာ့ ခင္သက္ လက္ခံနိုင္ရင္ခ်ဳပ္ေပးမွာေပါ့ "
"ေၾသာ္....လြန္ခဲ့တဲ့၃လေလာက္ကေတာင္ ကိုေနပိုင္ထြဋ္က နံ႕သာကို သူတို႔ဆီကေနာက္ Product အတြက္ဆိုၿပီး လာကမ္းလွမ္းေသးတယ္ ဒါေပမဲ့စာခ်ဳပ္ေတာ့မခ်ဳပ္ရေသးဘူး အဲ့တာ နံ႕သာကိုလည္း ေနာက္ကုမၸဏီေတြကလာကမ္းလွမ္းေနၾကေတာ့ေလ ကိုဆန္းတို႔က DONE အတြက္ အခ်ိန္ေလးဖယ္ေပးထားတာဆိုေတာ့ေလ အဟင္း ဟင္း ဒီတိုင္းစကားစပ္မိလို႔ပါ အမ်ိဳးသားရဲ႕ကုမၸဏီကေမာ္ဒယ္ေတြအတြက္လည္း ခင္သက္ပဲတာဝန္ယူခ်ဳပ္ေပးတယ္ဆိုရင္ နံ႕သာအတြက္လည္းခင္သက္ပဲခ်ဳပ္ေပးရေတာ့မွာလို႔ေျပာမလို႔"
ခင္သက္သိလိုက္ရတာ တကယ္ေတာ့ ခင္သက္ကိုညစာလိုက္ေကြၽးတာဟာ ေနပိုင္ထြဋ္ရဲ႕ဇနီးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေနပိုင္ထြဋ္ကမ္းလွမ္းထားတဲ့ မႈံနံ႕သာေနရာကိုအျခားေမာ္ဒယ္အစားထိုးလိုက္ၿပီလားဆိုတာ စကားႏွိုက္ခ်င္႐ုံသပ္သပ္ပဲဆိုတာျဖစ္သည္။ ကိုဆန္းထူးဟာ တကယ္စကားတတ္ၿပီးလူရည္လည္ေသာ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ ဤကဲ့သို႔သူလိုခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကိုလွည့္ပတ္ၿပီးေမးနိုင္သည္။
ခင္သက္လည္း အေၾကာင္းကိုေသခ်ာသိလိုက္ရေတာ့ အနည္းငယ္တိတ္ဆိတ္သြားရသည္။ ဒါေပမဲ့စကားေျပာရင္းနဲ႕မွ မႈံနံ႕သာနဲ႕ေ႐ႊအဆင္းဟာဘယ္ေလာက္ေတာင္ႀကိတ္ၿပိဳင္ေနၾကသလဲဆိုတာပိုသိလာရသည္။
သိပ္လည္းမရင္းႏွီးၾကတာမို႔ စားၿပီးလည္းအၾကာႀကီးထိုင္မေနနဲ႕ေတာ့ခင္သက္ အိမ္ကိုေစာေစာျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ ပါကင္မွာဒီေန႕လည္း ေနပိုင္ထြဋ္ရဲ႕ကားႀကီးရွိေနတာမို႔ သူလက္မေလ်ာ့ဘဲအိမ္ျပန္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ရသည္။
ရန္ျဖစ္ရဦးမယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့ေတြ႕တိုင္းျဖစ္ေနရတာမို႔ အထူးအဆန္းလည္းဟုတ္မေနေတာ့ပါ။ သူမလုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္းဖိနပ္ခြၽတ္,လဲၿပီးဝင္လာေတာ့ ေနပိုင္ထြဋ္ဟာထုံးစံအတိုင္းေရခ်ိဳးၿပီးဧည့္ခန္းထဲမွာမိန့္မိန့္ႀကီးထိုင္ေနသည္။
"အေတာ္ပဲ...ငါမင္းအျပန္အလာကိုေစာင့္ေနတာ"
ဟုဆို၍ ခင္သက္ေနာက္ေနလိုက္လာေတာ့ ခင္သက္က ေပါ့ပါးစြာနဲ႕ခပ္ဟဟရယ္သည္။
"ရွင္လက္မေလ်ာ့ေသးဘူးလား ကြၽန္မအျပင္ကေနစားခဲ့ၿပီ"
ေျပာရင္း လက္ကိုင္အိတ္ကိုမွန္တင္ခုံေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီးနားကနားကြင္းေတြကိုျဖဳတ္ေနသည္။
ေနပိုင္ထြဋ္က အခန္းထဲဝင္လာၿပီးတံခါးျပန္ပိတ္လိုက္ကာတံခါးေရွ႕မွာလက္ပိုက္လွ်က္မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သူမရဲ႕ Accessory ေတြျဖဳတ္ေနတဲ့မိန္းမကိုတည္တံ့စြာၾကည့္ေနသည္။
"သိတယ္..မင္း မႈံနံ႕သာနဲ႕ တ႐ုတ္ဆိုင္မွာစားလာတာမလား "
ေနပိုင္ထြဋ္ ကုမၸဏီကျပန္လာရင္း ခင္သက္၏ဆိုင္ဘက္သို႔ပတ္ၾကည့္ခဲ့ရာ ခင္သက္ရဲ႕ကားကိုထိုResturent ေရွ႕မွာေတြ႕ခဲ့၍ သိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
"သိရင္လည္း ဘာကိုေစာင့္ေနတာလဲ တကယ္လို႔ကြၽန္မအျပင္မွာမစားခဲ့ရင္လည္း ရွင္နဲ႕ေတာ့အတူတူမစားဘူး "
ခင္သက္က လက္စြပ္,ဆြဲႀကိဳးမ်ားကိုလည္းအကုန္ခြၽတ္ၿပီးသူ႕ဘူးထဲသူျပန္ထည့္ၿပီးေနာက္ မိတ္ကပ္ဖ်က္ေသာဂြမ္းအခ်ိဳ႕ျဖင့္မ်က္ႏွာကိုပြတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီနဲ႕မိတ္ကပ္ေတြကိုဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။
"ဘယ္သူကေရာ မင္းနဲ႕အတူ စားဖို႔ ေစာင့္ေနလို႔လဲ "
ေစာနကပဲေစာင့္ေနတယ္ေျပာခဲ့ၿပီး အခုေရွ႕ေနာက္မညီဘဲေျပာလာေသာေနပိုင္ထြဋ္ေၾကာင့္မိတ္ကပ္ေတြနဲ႕ညစ္ပတ္သြားတဲ့ဂြမ္းစမ်ားကိုမွန္တင္ခုံေဘးကအမွိုက္ပုံးကေလးထဲသို႔ပစ္ထည့္၍ႏႈတ္ခမ္းကေလးမဲ့ခ်လိဳက္သည္။
"မင္းကိုစားဖို႔ေစာင့္ေနတာ !"
ေျပာရင္းနဲ႕ ခင္သက္ဆီသို႔ေလွ်ာက္လာေသာေနပိုင္ထြဋ္ေၾကာင့္ ခင္သက္ဖ်က္ကနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"မေန႕က ငါမင္းကို ဘာေျပာခဲ့လဲ သတၱိရွိရင္ ငါနဲ႕ညစာစားဖို႔ကိုျငင္းၾကည့္လို႔ေျပာခဲ့တာ မင္းကေတာ္ေတာ္သတၱိရွိတာပဲ "
ခင္သက္အနားေရာက္လာေသာ ေနပိုင္ထြဋ္ေၾကာင့္ ခင္သက္မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့သည္။
"ရွင္ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ မဟုတ္တ႐ုတ္ေတြလာမလုပ္နဲ႕ေနာ္ ေအးေဆးေန!"
ေရွာင္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားေနဟန္ရွိေသာ ခင္သက္ကို ေနပိုင္ထြဋ္ ပုခုံးကေနလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ သူ႕အရပ္ႀကီးနဲ႕အုပ္မိုးေနေသာအရိပ္ေအာက္သို႔က်ေရာက္သြားေသာခင္သက္မွာ သူ႕ကိုနဂါးမ်က္ေစာင္းနဲ႕ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"မင္းသာ ေအးေဆးငါေျပာတာလက္ခံရင္ေအးေဆးၿပီးသြားမွာပဲ ဘာလို႔ကန့္လန့္ေတြလာ႐ြဲ႕ေနေသးလဲ ခင္သက္တင္"
"လႊတ္စမ္း...ရွင္ ကတိမတည္လို႔ေလ ရွင္သာကတိတည္ၿပီးကြာရွင္းေပးခဲ့ရင္ခုခ်ိန္ကြၽန္မတို႔ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ေအးေဆးျဖစ္ေနၿပီ "
"မကြာခ်င္ဘူး ငါကမင္းလိုမိန္းမကိုကြာရွင္းရေအာင္႐ူးေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး ခင္သက္တင္ "
"ကြၽန္မကေတာ့ကြာခ်င္တယ္ ကိုေနပိုင္ထြဋ္ ကြၽန္မကလည္း လူလိမ္ေယာက္်ားနဲ႕ဆက္မေပါင္းနိုင္ဘူး"
"မင္းက ဘယ္အခ်ိန္ထိတစ္ဖက္ပိတ္ျဖစ္ေနမွာလဲ မင္းလည္း ငါ့ကိုႀကိဳက္လို႔ယူခဲ့တာပဲ "
"အဲ့တာမသိခင္တုန္းကေလ အခုေတာ့ ရွင္ကတကယ္လူလိမ္ေကာင္ပဲဆိုတာသိၿပီး စိတ္ပ်က္လြန္းလို႔ႀကိဳက္ခဲ့မိတာကိုလည္းေနာင္တရတယ္ ႀကိဳက္လည္းမႀကိဳက္ေတာ့ဘူး"
"ေအး....ဟုတ္ၿပီ ႀကိဳက္မႀကိဳက္ၾကည့္ၾကတာေပါ့! "
ေနပိုင္ထြဋ္က သူမရဲ႕လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္လုံးကေနရင္ခြင္ထဲသို႔အတင္းဆြဲသြင္းဖက္လိုက္ကာ သူ႕ကိုအေၾကာက္ကန္ၿပီးေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာအႏွံ႕ကိုလိုက္နမ္းေတာ့သည္။
"အင့္...ဟင့္....ကိုေနပိုင္ထြဋ္လႊတ္ေနာ္...႐ြံတယ္ လာမနမ္းနဲ႕! "
ေနပိုင္ထြဋ္လည္း သူ႕ကိုဇြတ္ျငင္းေနတဲ့သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံ႕ၿပီးစုပ္နမ္းလာသည္။ ခင္သက္သူ႕ရင္ဘက္ေတြကိုလက္သီးျဖင့္တြန့္ထုတ္ေနေပမဲ့သူက ခင္သက္ကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲတစ္ကိုယ္လုံးေရာက္ေအာင္သိမ္းသြင္းတာမို႔ သူ႕ဆီမွာခင္သက္ကခါးေလးေကာ့ကာေမာ့ေမာ့ေလးေျမာက္တက္ေနရသည္။
မဖက္ျဖစ္တာ..မနမ္းျဖစ္တာ..အခ်ိန္တစ္ခုၾကာၿပီးမွဤကဲ့သို႔ ရမၼက္ဆန္စြာနမ္းရွိုက္ရတဲ့အခါ ေနပိုင္ထြဋ္၏ ေလာင္ကြၽမ္းလြယ္ေသာတဏွာစိတ္မ်ားက နိုးထႂကြတက္လာၿပီး သူ႕ကိုလက္မခံဘဲေစ့ပိတ္ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလးကို အားမလိုအားမရနဲ႕ပါးႏွစ္ဖက္ကိုညွစ္ကာပြင့္ထြက္လာေသာႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုစိတ္ရွိတိုင္းစုပ္ယူပါေတာ့သည္။
ခင္သက္ရဲ႕လႈပ္မရေသာခႏၶာကိုယ္ေသးေသးခမ်ာ သူ႕ကဲ့သန္မာေသာလက္ေမာင္းမ်ားၾကားထဲမွာ မလူးသာမလြန့္သာနဲ႕။
"အြန့္...အင္း...."
ခင္သက္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားပူၿပီးက်ဥ္လာေတာ့သည္မို႔ မၾကည္ျဖဴပဲေပးလာတဲ့သူ႕အနမ္းေတြကိုလုံးဝထပ္လက္မခံနိုင္ေတာ့ပါ။
"ဟား....မင္းကို ဒါမ်ိဳးမနမ္းရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီလဲ"
ခင္သက္ေရာ သူေရာ ႏႈတ္ခမ္းေတြအေရာင္မရွိစြာနဲ႕ေဖ်ာ့ေတာ့လို႔သြားသည္။
ခင္သက္ေမာလည္းေမာသြားၿပီး မ်က္ရည္ေတြလည္းဝိုင္းလာသည္။ သူက ခင္သက္ကိုယ္ေလးကို ဆက္ခနဲမယူၿပီးေမြ႕ယာအိအိႀကီးေပၚသို႔ပစ္ခ်လိဳက္သည္။
"ကိုေနပိုင္ထြဋ္... ဒါဘာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ ေတာ္သင့္ၿပီေနာ္..ကြၽန္မ လက္မခံဘူး!"
ခင္သက္ အိပ္ယာေပၚကေနျပန္ထမယ္လုပ္ေတာ့ ေနပိုင္ထြဋ္က ခင္သက္ခါးေပၚကေနတက္ခြလိုက္သည္။
" ငါဘာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ မင္းသိပါတယ္ ၿပီးေတာ့ငါ့အေျခအေနကလည္း မင္းတားလို႔ရမယ့္အေျခအေနမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ မင္းျမင္ပါတယ္"
သူဝတ္ထားတဲ့တီရွပ္ခဲေရာင္ကိုေခါင္းကေနဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္ေသာ ေနပိုင္ထြဋ္ရဲ႕ေတာင့္တင္းေသာခႏၶာကိုယ္ႏွင့္တစ္ဆက္တည္း ေနပိုင္ထြဋ္အေျပာအတိုင္း သူ၏ပူေလာင္ေဖာင္းႂကြေနေသာပစၥည္းကို ခင္သက္ျမင္လိုက္ရသည္။
ခင္သက္ အိပ္ယာေပၚကေနထိုင္ေတာ့ေနပိုင္ထြဋ္ကိုခင္သက္ကိုပုခုံးႏွစ္ဖက္ကေနျပန္တြန္းခ်သည္။
"ငါတို႔ မလုပ္ျဖစ္တာၾကာေနၿပီ မင္းဒီလိုလုပ္ေနရင္မင္းအတြက္အဆင္ေျပမယ္မထင္ဘူး ၿငိမ္ခံလိုက္"
ေနပိုင္ထြဋ္ရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက ခင္သက္ရဲ႕လည္တိုင္ၾကားမွာတိုးဝင္လာၿပီး ခင္သက္အကၤ်ီကိုသူဆြဲခြၽတ္လာသည္။
"ဟင့္...မလုပ္နဲ႕...အရာေတြထင္ရင္ ရွင့္ကိုသတ္မယ္! "
အလွႀကိဳက္လြန္းတဲ့ မိန္းမကို ေနပိုင္ထြဋ္ သူ႕ရဲ႕အမွတ္အသားေတြေပးၿပီး အကၤ်ီေအာက္မွာလြတ္ထြက္လာတဲ့ လုံးဝန္းလွပေသာအစိုင္အခဲမ်ားကိုလည္းသူ႕လက္ႏွစ္ဖက္လုံးႏွင့္ဆုပ္ကိုင္လာသည္။
"Shit!! မျမင္ရတာၾကာေတာ့ မင္း ကိတ္လာသလိုပဲ "
အရွက္မရွိတဲ့စကားနဲ႕အတူ ခင္သက္ရဲ႕ထိုအလွအပမ်ားကိုေငးေနတဲ့ေနပိုင္ထြဋ္ကိုခင္သက္ေဘးကသူခြၽတ္လိုက္ေသာအကၤ်ီပဲပစ္ေပါက္လိုက္ၿပီး ရင္ဘက္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ယွက္ကာလိုက္သည္။
သူကခင္သက္အကၤ်ီကိုပိုၿပီးခပ္ေဝးေဝးသို႔လြင့္ပစ္လိုက္ကာ ခင္သက္ရဲ႕စကပ္ကိုလည္းလွ်င္ျမန္စြာဆြဲခြၽတ္လာသည္။ ပင္တီအျဖဴေရာင္ကေလးကိုလည္းသူၾကာၾကာၾကည့္မေနဘဲခြၽတ္ပစ္လိုက္ျပန္သည္။
"ကိုေနပိုင္ထြဋ္...မယုတ္မာနဲ႕ေနာ္ "
"ဒီအေျခအေနပဲေရာက္ေနၿပီ မင္းကငါ့ကို တားနိုင္ေသးတယ္ေပါ့"
ေနပိုင္ထြဋ္သည္ သူဝတ္ထားေသာေလ့က်င့္ခန္းေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်လိဳက္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ရွည္လွ်ားႀကီးမားေသာပစၥည္းဟာအဆင္သင့္အေျခအေနနဲ႕ထြက္လာသည္။
ေစာနကတည္းက ေဘာင္းဘီအေပၚကေနျမင္ရတာအေတာ္ေလးေဖာင္းႂကြေနပါတယ္ထင္ခဲ့တာ သူဟာရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ေဘာက္ဆာေတာင္ဝတ္မထားခဲ့တာျဖစ္သည္။
ေနပိုင္ထြဋ္သည္ ခင္သက္ရဲ႕ ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ကေလးေတြကိုႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ပြတ္တိုက္ရင္း အေပၚသို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းတက္သြားကာ ရင္ဘက္ကိုကြယ္ထားတဲ့သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုအိပ္ယာေပၚသို႔ဖိခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ထိုလွပလုံးဝန္းမႈမ်ားအား နမ္းရွိုက္ငုံစုပ္လာသည္။
"အင့္...ဟင့္..အြန့္...."
အထိအေတြ႕မခံရတာၾကာမွ ဤကဲ့သို႔ထိေတြ႕လာတဲ့အခါခင္သက္ကိုယ္ကေလးဆက္ကနဲတုန္တုန္သြားၿပီး ညည္းသံတိုးတိုးကေလးအခ်ိဳ႕လည္းပ်ံ့လြင့္လာသည္။
"ရႉး......မင္းဖက္ခ်င္ရင္ ဖက္ထားလို႔ရတယ္ "
ခင္သက္ရဲ႕လက္ေတြကို သူ႕ပုခုံးေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္သည္။
ခင္သက္ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္ျခင္းဆီသို႔ထိေတြ႕လာေသာသူ႕ရဲ႕ပစၥည္းေၾကာင့္ခင္သက္ရင္ေတြအတင္းေစာင့္ခုန္သြားရကာ နီးကပ္ေနေသာသူ႕မ်က္ႏွာကို စိုးရိမ္စြာနဲ႕ေမာ့ၾကည့္လာေတာ့ သူက တစ္ခုခုကိုလိုအပ္စြာနဲ႕မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့ဘဲ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့သည္။
"အ...အာ့..."
သူ Condom မသုံးလိုက္ဘူးဆိုတာ ခင္သက္ဆီသို႔တိုးဝင္ထိေတြ႕ခ်ိန္မွာ ခင္သက္ခံစားသိရွိလိုက္ရသည္။
"မင္း...အရမ္းတင္းမထားနဲ႕ေလ! "
ခင္သက္က သူ Condom မသုံးတာကိုစိတၱဇျဖစ္ကာ သူ႕အေပၚသို႔ခံစားခ်က္မရွိတဲ့တဲ့တခဏအတြင္း သူကေတာ့ တိုးဝင္ရခက္ေနတဲ့အေၾကာင္းဖြင့္ေျပာလာသည္။
"ငါ့ကိုၾကည့္..."
ခင္သက္ရဲ႕ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာကေလးကိုပါးႏွစ္ဖက္ကေနဆြဲလွည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုစုပ္နမ္းလိုက္သည္။
လက္နဲ႕အစပ်ိဳးသင့္တာကို မေစာင့္နိုင္ေတာ့တာကအေျခအေနကိုပိုဆိုးသြားေစသည္။
"အြန့္...အြန္း..."
အနမ္းမ်ားကိုရမၼက္ဆန္ဆန္ေပးၿပီး တိုးဝင္းလိုက္တိုင္း ခင္သက္က သူ၏လည္တိုင္ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္လာသည္။
သူမကိုလိုခ်င္တာမွန္ေပမဲ့ ကေလးရဖို႔ကအဓိကရည္႐ြယ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သိပ္အၾကာႀကီးထိထိန္းမထားဘဲ သူမဆီသို႔ပူႏြေးမႈမ်ားကိုစီးဆင္းေစလိုက္သည္။
ခင္သက္ကိုတစ္ဖက္သို႔ေစာင္းခိုင္းလိုက္ၿပီး သူကအေနာက္မွလွဲကာ တိုးဝင္လာျပန္ေတာ့ခင္သက္အသံတိတ္စြာႀကိတ္ေနလိုက္သည္။
ေနပိုင္ထြဋ္သူမရဲ႕ဂုတ္ေဖြးေဖြးကေလးႏွင့္ပုခုံးမ်ားကိုစုပ္နမ္းၿပီး အေနာက္မွလက္လွ်ိုဝင္လွ်က္ အစိုင္အခဲမ်ားကိုလည္းအလြတ္မေပးဘဲညွစ္ကိုင္သည္။
"အင့္...ေတာ္...ေတာ္ေတာ့...."
ခင္သက္ဘက္မွာအေတာ္အတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၿပီးမွခပ္တိုးတိုးဆိုလိုေသာစကားသံကိုေနပိုင္ထြဋ္ေခါင္းေထာင္ၿပီးနားေထာင္လိုက္သည္။
"နာ...နာေနၿပီ...."
"ခဏသည္းခံလိုက္...ဒါမွမဟုတ္ရင္ပုံစံေျပာင္းမလား"
ေအာက္ဘက္ကအရွိန္ကိုမေလ်ာ့ဘဲ ခင္သက္ရဲ႕ဗိုက္ကေလးကိုဖက္ထားလွ်က္ေမးလာေတာ့ ခင္သက္ကေခါင္းရမ္းသည္။
"ျမန္ျမန္ၿပီးလိုက္ေတာ့ "
ေနပိုင္ထြဋ္ အခုမွ သူမကိုလက္ျဖင့္အစမပ်ိဳးမိတာအား ေနာင္တရလာေလသည္။ ဒီပစၥည္းကို အံတုရမယ့္ သူမအေနနဲ႕ ခက္ခဲမည္ဆိုတာသိေပမဲ့ ကိုယ့္အေပၚကိုအဲ့သေလာက္ေတာင္စိတ္မရွိေတာ့ဘူးဟုထင္မထားခဲ့တာလည္းျဖစ္သည္။
ေနပိုင္ထြဋ္လည္း တကယ္နာေနပုံရတဲ့မိန္းမေၾကာင့္ေနာက္တစ္ႀကိမ္အတြက္အစီအစဥ္ကိုေခါင္းထဲကေနဖယ္ထုတ္လိုက္ရသည္။
***********************************
မေန႕ညက သူေရာ ခင္သက္ေရာညဘက္ဒီအိပ္ရာေပၚကေနမထျဖစ္ေတာ့။
ခင္သက္ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲလိုက္ပို႔ရမလားဟုေမးေပမဲ့ ခင္သက္သူ႕ကိုျငင္းဆိုကာအသားကိုလာမထိနဲ႕ဆိုၿပီးေစာင္ၿခဳံအိပ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
မိုးလင္းေတာ့သူအိပ္ေနတုန္းသန့္ရွင္းလုပ္ဖို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္ေလသည္။
ေနပိုင္ထြဋ္လည္း သူမထသြားေတာ့ သူပါနိုးသြားၿပီး မေန႕ညကေျခရင္းမွာအပုံလိုက္ခြၽတ္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီနဲ႕အကၤ်ီကိုျပန္ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေရက်သံၾကားေတာ့ သူမေရခ်ိဳးေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ၿပီးအဆင္ေျပရဲ႕လားဟုလည္းစိတ္ပူမိသည္။
ဒါေပမဲ့ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးက ဝုန္းကနဲပြင့္လာကာ ညဝတ္အကၤ်ီလက္ျပတ္ကေလးနဲ႕ေဘာင္းဘီတိုကေလးလဲဝတ္ထားလွ်က္ ထြက္လာေသာ ခင္သက္ဟာသူ႕ေရွ႕တည့္တည့္သို႔လာရပ္ၿပီး
ေျဖာင္း!!
ေနပိုင္ထြဋ္ရဲ႕ပါးတစ္ဖက္ကို ပူတက္သြားေအာင္ရိုက္ခ်လိဳက္သည္။
"ေခြးေကာင္!"
ထပ္ၿပီးဆဲေရးဆိုလာတဲ့ မိန္းမေၾကာင့္ ေနပိုင္ထြဋ္လည္းမ်က္ႏွာကရဲခနဲျဖစ္ၿပီးေဒါသထြက္သြားရသည္။
"ဒါဘာေတြလဲ ကြၽန္မမေန႕ကေျပာတယ္ေနာ္ Hickey ေတြထင္ရင္ သတ္မယ္လို႔ ေတာက္!"
သူမလည္ပင္းေပၚက နီညိုေရာင္အကြက္2 ခုကို ျပၿပီး ေနပိုင္ထြဋ္အား ရန္ေထာင္ေနသျဖင့္
"ထင္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ဆန္းသလား! "
" ျဖစ္တယ္... ကြၽန္မက အရွက္မရွိတဲ့ ရွင့္မယားငယ္ေတြလိုမဟုတ္လို႔ပဲ "
"အင္း မင္းကငါ့မယားငယ္ေတြနဲ႕မတူလို႔ မင္းကိုငါ့ကေလးေမြးလို႔ရေအာင္လုပ္တာေပါ့!"
"မမိုက္ရိုင္းနဲ႕ေနာ္ ေနပိုင္ထြဋ္... ရွင္ကြၽန္မကို ေနာက္ထပ္ ထပ္လုပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႕! "
"ဘာမိုက္ရိုင္းေနလို႔လဲ မင္းသာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က ေစာက္ေရးမပါတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ အဲ့ဒီကိုယ္ဝန္ကိုဖ်က္မခ်ခဲ့ရင္ အခု ဒီလိုလုပ္စရာမလိုဘူးေပါ့ "
ခင္သက္ကိုထိခိုက္ေစေသာစကားကိုသူကေတာ့ေပါ့ပါးစြာေျပာၿပီးထြက္သြားတာမို႔ ခင္သက္ ႏႈတ္ခမ္းကေလးဟလွ်က္အံ့ၾသစြာနဲ႕ ထိူအိပ္ယာေဘးမွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနခဲ့သည္။
***************************************
အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ
အပိုင္း (12) ဆက္ရန္