"ရှောင်းကျန့်ရဲ့ခင်ပွန်းကိုကလူကျီစယ်ခြင်းနည်းလမ်းများ"
Part- 26
For unicode
"ရိပေါ် ငါကမင်းရဲ့ထမင်းချက်မဟုတ်ဘူး! မင်းပြန်ပါတော့"
"ခင်များအဲ့ကောင်နဲ့ဖောက်ပြန်နေတာလား! အဲ့ဒါကြောင့်လား ကျွန်တော့်ကိုအတင်းနှင်ထုတ်နေတာ"
"ဘာ!"
"အဲ့ဒါကြောင့်အပြစ်မရှိအပြစ်ရှာပြီးကျွန်တော့်ကိုခွါထုတ်ချင်နေတာ
ကျွန်တော့်ဖြေရှင်းချက်တောင်နားမထောင်ဘဲနဲ့လေ
ကျွန်တော့်ကိုကစားလို့ဝသွားလို့.."
ရိပေါ်ကနီရဲနေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်းမျက်နှာကိုတစ်ဖက်ကိုလွှဲပစ်၏။ ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနဲ့မျက်ရည်ကျဖို့သူခွင့်မပြုဘူး။ ရှောင်းကျန့်ကိုလည်းလက်မလွှတ်နိုင်ဘူး။ နာကျင်ရမှာကြောက်လို့မချစ်ရဲခဲ့ဘူး။ တိတ်တခိုးချစ်နေခဲ့ရတုန်းကနာကျင်ရတာထက် အခုအဆပေါင်းများစွာနာကျင်ရတယ်။ ရှောင်းကျန့်သူ့ကိုကွာရှင်းဖို့ပြောရဲတယ်။ သူ့ကိုမယုံဘူးဆိုရင်တောင်ကိစ္စမရှိဘူး။ သူယုံအောင်သက်သေပြလို့ရတယ်..
ဒါပေမယ့် ဒီကွာရှင်းမယ့်ကိစ္စကိုရှောင်းကျန့်ကလွယ်လွယ်ပြောထွက်ရက်တယ်။ သူတောင်တစ်ခါမှမစဉ်းစားဖူးတဲ့ကိစ္စကိုရှောင်းကျန့်မို့...။
"ငါ့ကိုမစွပ်စွဲနဲ့လို့!!"
"ဒါဆိုဘာကြောင့်လဲ ခင်များပြောလေ!
ကျွန်တော်မကြိုက်တာသိသိရက်နဲ့ခင်များဒီကောင့်ဆီမှာလာနေတယ်
အိမ်ပြန်ဖို့လာခေါ်တဲ့ယောက်ျားကိုလည်းအတင်းနှင်လွှတ်တယ်
ကွာရှင်းဖို့လည်းပြောထွက်ရက်တယ်
ခင်များကျုပ်အပေါ်ရှိသမျှအပြစ်ပုံချပြီးဒီကောင့်နောက်လိုက်သွားဖို့ကြံနေတာမလား!"
ဖြန်း!!...
ရိုက်ချက်ကြောင့်ရိပေါ်မျက်နှာကရောင်တက်လာခဲ့၏။ ပါးမှာလည်းလက်ဝါးရာကထင်းနေတော့သည်။ ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုမယုံနိုင်သလိုစိုက်ကြည့်ရင်းရှောင်းကျန့်တစ်ကိုယ်လုံးကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပစ်သည်။
"အား! လွှတ်!
ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း!"
"မလွှတ်နိုင်ဘူး"
"ဝမ်ရိပေါ်!! ငါပြန်မလိုက်နိုင်ဘူး"
"မလိုက်လည်းကိုယ့်မိန်းမကိုရတဲ့နည်းနဲ့ပြန်ခေါ်သွားရမှာဘဲ ဟိုကောင့်နောက်အပါမခံနိုင်ဘူး"
"ဝမ်ရိပေါ် မလိုက်ဘူးလို့ပြောနေတယ်"
ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ကိုထုရင်းရိုက်ရင်းရိပေါ်ပုခုံးပေါ်ကအတင်းရုန်းကန်နေလို့ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုတင်းတင်းသာချုပ်ထားရ၏။
"ဟာ ရှောင်းကျန့်!"
"ရိရန် ငါ့ကိုကယ်ပါဦး!"
"ဝမ်ရိပေါ် မင်းသူ့ကိုလွှတ်လိုက်စမ်း!"
"မင်းဖယ်စမ်း!"
"သူ့ကိုချလိုက်"
"မင်းကိုဖုန်းဆက်တုန်းကရှောင်းကျန့်မရှိဘူးလို့လိမ်တယ်
သူ့မိသားစုဘယ်လောက်စိတ်ပူနေမလဲမင်းတွေးမိလား"
"ရိရန်နဲ့မဆိုင်ဘူး ငါပြောခိုင်းတာ"
"ခင်များသူ့ကိုကာကွယ်ပေးမနေနဲ့!"
"ဝမ်ရိပေါ် ရှောင်းကျန့်အေးဆေးအနားယူဖို့လိုတယ် သူ့ကိုလွှတ်လိုက်ပါ"
"ငါကဘာလို့မင်းစကားနားထောင်ရမှာလဲ"
ရိပေါ်ကရိရန်ကိုချိန်းခြောက်သလိုကြည့်လိုက်ရင်းတံခါးဝဆီကိုလျှောက်သွားခဲ့၏။ ရှောင်းကျန့်ကအော်ဟစ်နေသောကြောင့် ရိရန်ကမနေသာတော့ဘဲဝမ်ရိပေါ်ဆီကရှောင်းကျန့်ကိုအတင်းဆွဲချ၏။ ဝမ်ရိပေါ်ကမလွှတ်လိုဘဲရိရန်ကိုခြေနဲ့ကန်ပစ်တယ်။
"ခွပ်!!"
ရိရန်လက်သီးချက်ကြောင့်ရိပေါ်မျက်နှာကလည်ထွက်သွားပြီးရိပေါ်အားပျော့သွားတဲ့အချိန်အတွင်းရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်အပေါ်ကခုန်ဆင်းလိုက်တယ်။
"ငါ-ိုး!"
"ဝမ်ရိပေါ်!! တော်လောက်ပြီ!"
ရိပေါ်ကရိရန်ကိုထိုးမလိုလုပ်တော့ရှောင်းကျန့်ကရိရန်အရှေ့ကဝင်လာရပ်ပစ်၏။ ရှောင်းကျန့်ကရုတ်တရတ်ကြားကိုဝင်လာတော့ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုထိသွားမှာကြောက်ပြီးသူ့လက်သီးသူပြန်သိမ်းကာဒေါသတွေကိုဘေးကတံခါးပေါ်ဘဲပုံချလိုက်သည်။
"ဒုန်း! ဒုန်း!"
ရိပေါ်လက်သီးလည်းစုတ်ပြတ်သတ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်တို့ကိုတစ်ချက်မှမကြည့်တော့ဘဲတံခါးဖွင့်ကာလှည့်ထွက်သွားခဲ့တယ်။ လက်ဝါးတစ်ချက်၊လက်သီးတစ်လုံး၊လက်ကဒဏ်ရာ။ ရှောင်းကျန့်ပေးတဲ့ဒဏ်ရာ..သိပ်နာတယ်။ သူ့လက်ကဒဏ်ရာထက် ဟိုကောင့်ကိုကာကွယ်ပေးနေတာမြင်ရတာပိုပြီးနာတယ်။ တကယ်ဆိုသူဘာများလုပ်မိလို့လဲ..။ သူ့ကိုတစ်ချက်မှတောင်မယုံကြည်ပေးဘဲနဲ့ ဟိုကောင်နာကျင်သွားမှာစိုးလို့ရှောင်းကျန့်မျက်ရည်ဝဲနေတာကပိုပြီးနာကျင်ရတယ်။
ရှောင်းကျန့်..ခင်များသိပ်ရက်စက်တာဘဲဗျာ..။
ရိပေါ်ထွက်သွားတာနဲ့ရှောင်းကျန့်လည်းကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ကျသွား၏။ မျက်ရည်တွေကလည်းတစ်တောက်တောက်ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျလာတယ်။
"ရိရန် သူ..သူ.."
"ဝမ်ရိပေါ် နာကျင်သွားပုံဘဲ"
"ငါမရည်ရွယ် ဟီး"
ရှောင်းကျန့်ကသူ့အကျီသူဆုပ်ကိုင်ကာရင်ကွဲပက်လက်ငိုနေ၏။ သူလည်းရှောင်းကျန့်ကိုစိတ်မချလို့နေ့တစ်ပိုင်းခွင့်တင်ပြီးပြန်လာခဲ့တာ။ ပြန်ရောက်တော့သူများလင်မယားဘာဖြစ်နေမှန်းမသိဘဲရှောင်းကျန့်ဘက်ကဝင်ပါမိပြီးဝမ်ရိပေါ်ကိုတောင်ထိုးမိသွားတယ်။
"သူ သူ..ဟင့်"
သူသိပ်နာသွားရှာမှာ..။ ဝမ်ရိပေါ်သူ့ကိုမုန်းသွားလောက်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့်ဒီရင်ဘက်ကြီးထဲကဘာလို့မခံစားနိုင်ရတာလဲ။ ဝမ်ရိပေါ်သူ့ကိုမုန်းသွားပြီလို့တွေးမိတော့ရင်ဘက်ထဲမှာအောင့်တက်လာတယ်။ ပြီးတော့သူ့သိပ်ချစ်ရတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကိုသူ့လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်ရိုက်မိသွားပြီ။ ဒီ ဒီလက်နဲ့..။ ရှောင်းကျန့်ကဝမ်ရိပေါ်ကိုရိုက်မိတဲ့သူ့လက်သူကြည့်ပြီးလက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ထားလိုက်၏။
"ဉက္ကဌဝမ်"
"အိမ်ကိုမောင်း!"
"ဆေးရုံသွားဖို့လိုမယ်ထင်တယ်"
အတွင်းရေးမှူးကဝမ်ရိပေါ်လက်ကဒဏ်ရာကိုကြည့်ပြီးပြောလိုက်ပေမယ့်ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အေးစက်စက်အကြည့်ကိုသာရရှိသွား၏။
"နားလည်ပါပြီ"
အတွင်းရေးမှူးဖုန်းကအလိုက်တသိနန်စန်းအိမ်ရာကွင်းကဗီလာကိုဘဲမောင်းလာခဲ့၏။ ကြည့်ရတာအခြေအနေမဟန်ခဲ့ဘူးထင်တယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ကမျက်လုံးမှိတ်ကာလိုက်ပါလာခဲ့ရင်းအခုနကအဖြစ်အပျက်တွေကသူ့အတွေးထဲဝင်လာခဲ့ပြန်၏။ ရှောင်းကျန့်ရဲ့အေးစက်စက်အကြည့်၊ရှောင်းကျန့်ရဲ့အေးစက်စက်အပြောတွေကသူ့ကိုအကြိမ်ကြိမ်သတ်နေတယ်။
ရှောင်းကျန့်ဆိုတာသူ့အတွက်တော့အနွေးထွေးဆုံးနဲ့အကြင်နာတတ်ဆုံးလူသား။ သူ့အပေါ်မှာလည်းနာခံမှုရှိပြီးအလိုက်လည်းသိတယ်။ ဖော်လည်းဖော်ရွေတယ်။ သူ့ကိုအလိုလည်းလိုက်တယ်။ သူကအမြဲတမ်းရှောင်းကျန့်ရဲ့နွေးထွေးတဲ့ဘက်နဲ့နေသားကျခဲ့လို့ထင်တယ်။ အခုရှောင်းကျန့်ရဲ့အေးစက်တဲ့အခြမ်းနဲ့နေသားမကျဘူး။ ရှောင်းကျန့်ကရှောင်းကျန့်မဟုတ်သလိုခံစားရတယ်။ ဒါပေမယ့်ရှောင်းကျန့်ရဲ့နွေးထွေးမှုတွေကသူ့အပေါ်မှာဘဲကွက်ပြီးအေးစက်သွားခဲ့တာဖြစ်မယ်..။
ဂွီ..
"ဉက္ကဌဝမ် တစ်ခုခုဝင်စားဦးမလား"
အေးစက်စက်အကြည့်တစ်ချက်ကထပ်မံပြီးရောက်ရှိလာတာကြောင့်အတွင်းရေးမှူးဖုန်းကသူ့ပါးစပ်သူပြန်ပိတ်ထားလိုက်၏။
"မားဆီဘဲသွားတော့!"
အခုနကဘဲအိမ်ကိုဘဲသွားမှာဆို။ အိမ်မှာထမင်းချက်မရှိတာသိသွားလို့များလား..။
"အိမ်ထိန်းတစ်ယောက်ငှားလိုက်တော့!"
"ရှောင်းသခင်လေးပြန်မလာ.."
"သူပြန်မလာတော့ဘူးထင်တယ်"
ဝမ်ရိပေါ်အသံကသိသိသာသာတုန်ရင်နေတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်းမလိမ်ချင်တော့ဘူး။ သူ့ခံစားချက်တွေကိုဖွင့်ချပစ်ချင်တယ်။
ရှောင်းကျန့်..ကျွန်တော်ဒီလိုဖြစ်အောင်ခင်များဘဲပုံသွင်းခဲ့တာမဟုတ်လား။ ကျွန်တော်ကိုယ့်ဘာကိုယ်နေတုန်းကအကောင်းပါ။ ခင်များရောက်လာမှဘာဆိုဘာမှမလုပ်တတ်တော့ဘူး။ သွားတိုက်ဆေးထည့်တာကအစခင်များလုပ်ပေးထားမှစောစောစီးစီးစိတ်ချမ်းသာတယ်။ ခင်များအိပ်ရာကနှိုးမှ၊ခင်များအသံလေးကြားရမှအိပ်ရာကထချင်တယ်။ ခင်များချက်ပေးတဲ့ဟင်းမှစားချင်တယ်။ ခင်များကခင်များမရှိရင်မဖြစ်တဲ့ကျွန်တော်အဖြစ် ခင်များကိုယ်တိုင်တဖြည်းဖြည်းပုံသွင်းခဲ့တာဘဲ။
ကျွန်တော်ပုံစံခွက်ထဲမှာနေသားကျသွားမှခင်များကရက်ရက်စက်စက်ထားပစ်ခဲ့ရက်တယ်။ ကျွန်တော်ထမင်းမစားရတာနှစ်ရက်ရှိပြီ။ ဒီနေ့လည်းကျွန်ကော်ဖီနှစ်ခွက်နဲ့အအေးတစ်ခွက်ဘဲသောက်ထားသေးတယ်။ ကျွန်တော်ဆိုင်ကဆီရွှဲနေတဲ့ဟင်းတွေကိုလည်းမစားချင်ဘူး။ ခင်များမရှိလို့ဒီရက်တွေအတွင်းကျွန်တော်ဘာမှလုပ်မရဘူးဗျာ..
ကျွန်တော်ထမင်းချက်တစ်ယောက်ငှားလိုက်ပြီ။ နောက်ဆိုခင်များမပင်ပန်းရတော့ဘူးပေါ့။ ခင်များနဲ့အတူစားရရင်ထမင်းချက်ချက်ပေးတဲ့ဟင်းနဲ့လည်းစားဝင်မယ်ထင်ပါတယ်။ ခင်များကိုကျွန်တော်ထမင်းချက်တစ်ယောက်အဖြစ်ဘယ်တုန်းကမှမမှတ်ယူထားဘူး။ ဒီအတိုင်းခင်များချက်ပေးတဲ့ဟင်းကိုမှကြိုက်မိသွားလို့ပါ။
"ဒက်ဒီ ပါးရော ပါးဘယ်မာလဲ"
အိမ်ရောက်တော့သူ့ကားသံကိုမျှော်နေတဲ့ဝမ်ဝမ်ကဝမ်ရိပေါ်ဆီကိုပြေးရောက်လာတယ်။ဝမ်ရိပေါ်ကဝမ်ဝမ့်ကိုကောက်ချီလိုက်ရင်းဝမ်ဝမ့်ပုခုံးပေါ်မှာမေးတင်ထားလိုက်၏။
"ပါးအပါပြန်ဘူးလား"
"ပါးပါးကိုတွေ့ခဲ့တယ်"
"အမလေး ဝမ်လေး! ငါ့သားလေး!
ငါ့သားကိုဘယ်သူလုပ်လိုက်တာလဲ!"
ဝမ်မားကသူမသားကားသံကြားလို့ဟင်းချက်နေရာကနေမီးလျှော့ပြီးဝမ်ဝမ့်နောက်ပြေးလိုက်လာခဲ့တယ်။ မြေးလေးတစ်ယောက်ရောက်နေလို့သူမကသူမကိုယ်တိုင်မီးဖိုချောင်မှာပါဝင်ဦးစီးနေတယ်။
"ဒက်ဒီ နာနာ!"
"မနာပါဘူး"
"မနာဘူး ဒီလောက်ဖူးရောင်နေတာကိုမနာဘူးတဲ့လားဝမ်ရိပေါ်ရဲ့"
လက်သီးကမျက်စိအောက်ကပါးရိုးကိုထိသွားလို့အောက်မျက်ခမ်းကနေစလို့အညိုမဲစွဲကာဖူးရောင်လာတယ်။ မှန်ထဲမကြည့်ရသေးလို့ရောင်နေတာကိုတော့မမြင်ရသေး။ ကွဲသွားတဲ့နေရာကနည်းနည်းတော့နာနေတယ်။
"ဒက်ဒီနာသွားပီ ဟင့်"
"မင်းဒက်ဒီကဒီလောက်လေးနဲ့မနာဘူး
ဒက်ဒီကျောင်းတုန်းကဒီထက်တောင်ဆိုးတဲ့ဒဏ်ရာရဖူးတယ်"
"မျက်လုံးကိုထိရင်မျက်လုံးကန်းသွားမှာသိရဲ့လား"
ဝမ်မားကဝမ်ရိပေါ်ကိုအော်ပြီးဝမ်ဝမ်ဘက်လှည့်ဆုံးမ၏။
"ဝမ်ဝမ်ကကြီးလာရင်ဒက်ဒီ့လိုမဆိုးရဘူး ကြားလား
မင်းဒက်ဒီကငယ်ငယ်ကတည်းကကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ်..
အိမ်ထောင်ကျသွားလို့စိတ်အေးရပြီဆိုမှ အခုစလာပြန်ပြီ ဟင်း"
"မား ကျွန်တော်ဗိုက်ဆာတယ်"
ဝမ်မားကဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက်ပြောရင်းထမင်းဝိုင်းပြင်ဖို့ထွက်သွားခဲ့၏။ ရှောင်းကျန့်အပေါ်အထင်မလွဲသွားလို့တော်ပါသေးတယ်။
"ဖူး..နာနာ"
"တံတွေးတွေပေကုန်ပီ ဒီကလေး!"
"ဟီး"
ဝမ်ဝမ်ကတစ်ဖူးဖူးမှုတ်နေတော့ဝမ်ဝမ့်တံတွေးတွေကရိပေါ်မျက်နှာမှာကပ်နေ၏။ ဝမ်ဝမ်ကသဘောကျစွာရယ်ရင်းသူ့ဒက်ဒီကိုစနေပြန်တယ်။
"ဝမ်ဝမ် ပါးပါးဆီသွားချင်လား"
"ပါးပါးအလာဘူးလား"
"ပါးပါးကအလုပ်ရှုပ်နေသေးလို့"
"သွားမယ် ဝမ်ဝမ်ပါးပါးကိုလွမ်းနေပီ"
ညနေရောက်တော့ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့အတွင်းရေးမှူးကိုဖုန်းဆက်ပြီးဝမ်ဝမ့်ကိုရှောင်းကျန့်ဆီလွှတ်လိုက်တယ်။ တံခါးbellသံကြားတော့ရှောင်းကျန့်တို့ညစာစားနေတဲ့အချိန်။ ရှောင်းကျန့်ကဘဲစားလက်စကိုရပ်ပြီးတံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ အပြင်မှာသူ့သားကိုတွေ့တော့အံ့ဩသွားပြီးအရမ်းလည်းပျော်သွားခဲ့တယ်။
"ရိ ရိပေါ်ရော.."
"ကျွန်တော်သခင်လေးကိုမနက်ဖြန်မူကြိုပို့ဖို့လာခေါ်ပါမယ် အဆင်သင့်လုပ်ထားပေးပါ"
"ကောင်းပါပြီ"
အတွင်းရေးမှူးကအပိုစကားတစ်ခွန်းမှမဖြေဘဲပြန်ထွက်သွားခဲ့တယ်။ ရှောင်းကျန့်ကဝမ်ဝမ့်ကိုချီပြီးထမင်းစားဖို့ပြန်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်ဝမ်ဝမ်စကားတစ်ခွန်းကြောင့်သူလည်းထမင်းမဝင်နိုင်တော့။
"ပါးပါးသိလား
ဒက်ဒီကဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီးထမင်းလည်းအစားဘူး
ဘွားဘွားဆိုဒက်ဒီ့ကိုအသေဆူနေတာ
ဒက်ဒီကဒီနေ့ဒဏ်ယာလည်းရလာတယ်"
ဝမ်ဝမ်ကတော့ဘာမှမသိဘဲသူ့မြင်ရာဘဲသူလျှောက်ပြောနေတော့သည်။ ကလေးတွေဆိုတာမလိမ်တတ်ဘူးလေ။
(30.8.22)
ကိုယ်တကယ်အလုပ်ရှုပ်နေလို့ပါ။
.................
"ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ခင္ပြန္းကိုကလူက်ီစယ္ျခင္းနည္းလမ္းမ်ား"
Part- 26
For zawgyi
"ရိေပၚ ငါကမင္းရဲ႕ထမင္းခ်က္မဟုတ္ဘူး! မင္းျပန္ပါေတာ့"
"ခင္မ်ားအဲ့ေကာင္နဲ႕ေဖာက္ျပန္ေနတာလား! အဲ့ဒါေၾကာင့္လား ကြၽန္ေတာ့္ကိုအတင္းႏွင္ထုတ္ေနတာ"
"ဘာ!"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုခြါထုတ္ခ်င္ေနတာ
ကြၽန္ေတာ့္ေျဖရွင္းခ်က္ေတာင္နားမေထာင္ဘဲနဲ႕ေလ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုကစားလို႔ဝသြားလို႔.."
ရိေပၚကနီရဲေနတဲ့မ်က္လုံးနဲ႕ေရွာင္းက်န႔္ကိုစိုက္ၾကည့္ရင္းမ်က္ႏွာကိုတစ္ဖက္ကိုလႊဲပစ္၏။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕မ်က္ရည္က်ဖိဳ႕သူခြင့္မျပဳဘူး။ ေရွာင္းက်န႔္ကိုလည္းလက္မလႊတ္နိုင္ဘူး။ နာက်င္ရမွာေၾကာက္လို႔မခ်စ္ရဲခဲ့ဘူး။ တိတ္တခိုးခ်စ္ေနခဲ့ရတုန္းကနာက်င္ရတာထက္ အခုအဆေပါင္းမ်ားစြာနာက်င္ရတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္သူ႕ကိုကြာရွင္းဖို႔ေျပာရဲတယ္။ သူ႕ကိုမယုံဘူးဆိုရင္ေတာင္ကိစၥမရွိဘူး။ သူယုံေအာင္သက္ေသျပလို႔ရတယ္..
ဒါေပမယ့္ ဒီကြာရွင္းမယ့္ကိစၥကိုေရွာင္းက်န႔္ကလြယ္လြယ္ေျပာထြက္ရက္တယ္။ သူေတာင္တစ္ခါမွမစဥ္းစားဖူးတဲ့ကိစၥကိုေရွာင္းက်န႔္မို႔...။
"ငါ့ကိုမစြပ္စြဲနဲ႕လို႔!!"
"ဒါဆိုဘာေၾကာင့္လဲ ခင္မ်ားေျပာေလ!
ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္တာသိသိရက္နဲ႕ခင္မ်ားဒီေကာင့္ဆီမွာလာေနတယ္
အိမ္ျပန္ဖို႔လာေခၚတဲ့ေယာက္်ားကိုလည္းအတင္းႏွင္လႊတ္တယ္
ကြာရွင္းဖို႔လည္းေျပာထြက္ရက္တယ္
ခင္မ်ားက်ဳပ္အေပၚရွိသမွ်အျပစ္ပုံခ်ၿပီးဒီေကာင့္ေနာက္လိုက္သြားဖို႔ႀကံေနတာမလား!"
ျဖန္း!!...
ရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ရိေပၚမ်က္ႏွာကေရာင္တက္လာခဲ့၏။ ပါးမွာလည္းလက္ဝါးရာကထင္းေနေတာ့သည္။ ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္ကိုမယုံနိုင္သလိုစိုက္ၾကည့္ရင္းေရွာင္းက်န႔္တစ္ကိုယ္လုံးကိုပုခုံးေပၚထမ္းတင္ပစ္သည္။
"အား! လႊတ္!
ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း!"
"မလႊတ္နိုင္ဘူး"
"ဝမ္ရိေပၚ!! ငါျပန္မလိုက္နိုင္ဘူး"
"မလိုက္လည္းကိုယ့္မိန္းမကိုရတဲ့နည္းနဲ႕ျပန္ေခၚသြားရမွာဘဲ ဟိုေကာင့္ေနာက္အပါမခံနိုင္ဘူး"
"ဝမ္ရိေပၚ မလိုက္ဘူးလို႔ေျပာေနတယ္"
ေရွာင္းက်န႔္ကရိေပၚကိုထုရင္းရိုက္ရင္းရိေပၚပုခုံးေပၚကအတင္း႐ုန္းကန္ေနလို႔ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္ကိုတင္းတင္းသာခ်ဳပ္ထားရ၏။
"ဟာ ေရွာင္းက်န႔္!"
"ရိရန္ ငါ့ကိုကယ္ပါဦး!"
"ဝမ္ရိေပၚ မင္းသူ႕ကိုလႊတ္လိုက္စမ္း!"
"မင္းဖယ္စမ္း!"
"သူ႕ကိုခ်လိဳက္"
"မင္းကိုဖုန္းဆက္တုန္းကေရွာင္းက်န႔္မရွိဘူးလို႔လိမ္တယ္
သူ႕မိသားစုဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနမလဲမင္းေတြးမိလား"
"ရိရန္နဲ႕မဆိုင္ဘူး ငါေျပာခိုင္းတာ"
"ခင္မ်ားသူ႕ကိုကာကြယ္ေပးမေနနဲ႕!"
"ဝမ္ရိေပၚ ေရွာင္းက်န႔္ေအးေဆးအနားယူဖို႔လိုတယ္ သူ႕ကိုလႊတ္လိုက္ပါ"
"ငါကဘာလို႔မင္းစကားနားေထာင္ရမွာလဲ"
ရိေပၚကရိရန္ကိုခ်ိန္းေျခာက္သလိုၾကည့္လိုက္ရင္းတံခါးဝဆီကိုေလွ်ာက္သြားခဲ့၏။ ေရွာင္းက်န႔္ကေအာ္ဟစ္ေနေသာေၾကာင့္ ရိရန္ကမေနသာေတာ့ဘဲဝမ္ရိေပၚဆီကေရွာင္းက်န႔္ကိုအတင္းဆြဲခ်၏။ ဝမ္ရိေပၚကမလႊတ္လိုဘဲရိရန္ကိုေျခနဲ႕ကန္ပစ္တယ္။
"ခြပ္!!"
ရိရန္လက္သီးခ်က္ေၾကာင့္ရိေပၚမ်က္ႏွာကလည္ထြက္သြားၿပီးရိေပၚအားေပ်ာ့သြားတဲ့အခ်ိန္အတြင္းေရွာင္းက်န႔္ကရိေပၚအေပၚကခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။
"ငါ-ိုး!"
"ဝမ္ရိေပၚ!! ေတာ္ေလာက္ၿပီ!"
ရိေပၚကရိရန္ကိုထိုးမလိုလုပ္ေတာ့ေရွာင္းက်န႔္ကရိရန္အေရွ႕ကဝင္လာရပ္ပစ္၏။ ေရွာင္းက်န႔္က႐ုတ္တရတ္ၾကားကိုဝင္လာေတာ့ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္ကိုထိသြားမွာေၾကာက္ၿပီးသူ႕လက္သီးသူျပန္သိမ္းကာေဒါသေတြကိုေဘးကတံခါးေပၚဘဲပုံခ်လိဳက္သည္။
"ဒုန္း! ဒုန္း!"
ရိေပၚလက္သီးလည္းစုတ္ျပတ္သတ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္တို႔ကိုတစ္ခ်က္မွမၾကည့္ေတာ့ဘဲတံခါးဖြင့္ကာလွည့္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ လက္ဝါးတစ္ခ်က္၊လက္သီးတစ္လုံး၊လက္ကဒဏ္ရာ။ ေရွာင္းက်န႔္ေပးတဲ့ဒဏ္ရာ..သိပ္နာတယ္။ သူ႕လက္ကဒဏ္ရာထက္ ဟိုေကာင့္ကိုကာကြယ္ေပးေနတာျမင္ရတာပိုၿပီးနာတယ္။ တကယ္ဆိုသူဘာမ်ားလုပ္မိလို႔လဲ..။ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္မွေတာင္မယုံၾကည္ေပးဘဲနဲ႕ ဟိုေကာင္နာက်င္သြားမွာစိုးလို႔ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ရည္ဝဲေနတာကပိုၿပီးနာက်င္ရတယ္။
ေရွာင္းက်န႔္..ခင္မ်ားသိပ္ရက္စက္တာဘဲဗ်ာ..။
ရိေပၚထြက္သြားတာနဲ႕ေရွာင္းက်န႔္လည္းၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္က်သြား၏။ မ်က္ရည္ေတြကလည္းတစ္ေတာက္ေတာက္ၾကမ္းျပင္ေပၚက်လာတယ္။
"ရိရန္ သူ..သူ.."
"ဝမ္ရိေပၚ နာက်င္သြားပုံဘဲ"
"ငါမရည္႐ြယ္ ဟီး"
ေရွာင္းက်န႔္ကသူ႕အက်ီသူဆုပ္ကိုင္ကာရင္ကြဲပက္လက္ငိုေန၏။ သူလည္းေရွာင္းက်န႔္ကိုစိတ္မခ်လိဳ႕ေန႕တစ္ပိုင္းခြင့္တင္ၿပီးျပန္လာခဲ့တာ။ ျပန္ေရာက္ေတာ့သူမ်ားလင္မယားဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိဘဲေရွာင္းက်န႔္ဘက္ကဝင္ပါမိၿပီးဝမ္ရိေပၚကိုေတာင္ထိုးမိသြားတယ္။
"သူ သူ..ဟင့္"
သူသိပ္နာသြားရွာမွာ..။ ဝမ္ရိေပၚသူ႕ကိုမုန္းသြားေလာက္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ဒီရင္ဘက္ႀကီးထဲကဘာလို႔မခံစားနိုင္ရတာလဲ။ ဝမ္ရိေပၚသူ႕ကိုမုန္းသြားၿပီလို႔ေတြးမိေတာ့ရင္ဘက္ထဲမွာေအာင့္တက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့သူ႕သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုသူ႕လက္နဲ႕ကိုယ္တိုင္ရိုက္မိသြားၿပီ။ ဒီ ဒီလက္နဲ႕..။ ေရွာင္းက်န႔္ကဝမ္ရိေပၚကိုရိုက္မိတဲ့သူ႕လက္သူၾကည့္ၿပီးလက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားလိုက္၏။
"ဉကၠဌဝမ္"
"အိမ္ကိုေမာင္း!"
"ေဆး႐ုံသြားဖို႔လိုမယ္ထင္တယ္"
အတြင္းေရးမႉးကဝမ္ရိေပၚလက္ကဒဏ္ရာကိုၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္ေပမယ့္ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ေအးစက္စက္အၾကည့္ကိုသာရရွိသြား၏။
"နားလည္ပါၿပီ"
အတြင္းေရးမႉးဖုန္းကအလိုက္တသိနန္စန္းအိမ္ရာကြင္းကဗီလာကိုဘဲေမာင္းလာခဲ့၏။ ၾကည့္ရတာအေျခအေနမဟန္ခဲ့ဘူးထင္တယ္။ ဝမ္ရိေပၚကမ်က္လုံးမွိတ္ကာလိုက္ပါလာခဲ့ရင္းအခုနကအျဖစ္အပ်က္ေတြကသူ႕အေတြးထဲဝင္လာခဲ့ျပန္၏။ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ေအးစက္စက္အၾကည့္၊ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ေအးစက္စက္အေျပာေတြကသူ႕ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္သတ္ေနတယ္။
ေရွာင္းက်န႔္ဆိုတာသူ႕အတြက္ေတာ့အႏြေးေထြးဆုံးနဲ႕အၾကင္နာတတ္ဆုံးလူသား။ သူ႕အေပၚမွာလည္းနာခံမႈရွိၿပီးအလိုက္လည္းသိတယ္။ ေဖာ္လည္းေဖာ္ေ႐ြတယ္။ သူ႕ကိုအလိုလည္းလိုက္တယ္။ သူကအၿမဲတမ္းေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ႏြေးေထြးတဲ့ဘက္နဲ႕ေနသားက်ခဲ့လို႔ထင္တယ္။ အခုေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ေအးစက္တဲ့အျခမ္းနဲ႕ေနသားမက်ဘဴး။ ေရွာင္းက်န႔္ကေရွာင္းက်န႔္မဟုတ္သလိုခံစားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ႏြေးေထြးမႈေတြကသူ႕အေပၚမွာဘဲကြက္ၿပီးေအးစက္သြားခဲ့တာျဖစ္မယ္..။
ဂြီ..
"ဉကၠဌဝမ္ တစ္ခုခုဝင္စားဦးမလား"
ေအးစက္စက္အၾကည့္တစ္ခ်က္ကထပ္မံၿပီးေရာက္ရွိလာတာေၾကာင့္အတြင္းေရးမႉးဖုန္းကသူ႕ပါးစပ္သူျပန္ပိတ္ထားလိုက္၏။
"မားဆီဘဲသြားေတာ့!"
အခုနကဘဲအိမ္ကိုဘဲသြားမွာဆို။ အိမ္မွာထမင္းခ်က္မရွိတာသိသြားလို႔မ်ားလား..။
"အိမ္ထိန္းတစ္ေယာက္ငွားလိုက္ေတာ့!"
"ေရွာင္းသခင္ေလးျပန္မလာ.."
"သူျပန္မလာေတာ့ဘူးထင္တယ္"
ဝမ္ရိေပၚအသံကသိသိသာသာတုန္ရင္ေနတယ္။ ဝမ္ရိေပၚကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းမလိမ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုဖြင့္ခ်ပစ္ခ်င္တယ္။
ေရွာင္းက်န႔္..ကြၽန္ေတာ္ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ခင္မ်ားဘဲပုံသြင္းခဲ့တာမဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာကိုယ္ေနတုန္းကအေကာင္းပါ။ ခင္မ်ားေရာက္လာမွဘာဆိုဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ဘူး။ သြားတိုက္ေဆးထည့္တာကအစခင္မ်ားလုပ္ေပးထားမွေစာေစာစီးစီးစိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ခင္မ်ားအိပ္ရာကႏွိုးမွ၊ခင္မ်ားအသံေလးၾကားရမွအိပ္ရာကထခ်င္တယ္။ ခင္မ်ားခ်က္ေပးတဲ့ဟင္းမွစားခ်င္တယ္။ ခင္မ်ားကခင္မ်ားမရွိရင္မျဖစ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္အျဖစ္ ခင္မ်ားကိုယ္တိုင္တျဖည္းျဖည္းပုံသြင္းခဲ့တာဘဲ။
ကြၽန္ေတာ္ပုံစံခြက္ထဲမွာေနသားက်သြားမွခင္မ်ားကရက္ရက္စက္စက္ထားပစ္ခဲ့ရက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ထမင္းမစားရတာႏွစ္ရက္ရွိၿပီ။ ဒီေန႕လည္းကြၽန္ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္နဲ႕အေအးတစ္ခြက္ဘဲေသာက္ထားေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုင္ကဆီ႐ႊဲေနတဲ့ဟင္းေတြကိုလည္းမစားခ်င္ဘူး။ ခင္မ်ားမရွိလို႔ဒီရက္ေတြအတြင္းကြၽန္ေတာ္ဘာမွလုပ္မရဘူးဗ်ာ..
ကြၽန္ေတာ္ထမင္းခ်က္တစ္ေယာက္ငွားလိုက္ၿပီ။ ေနာက္ဆိုခင္မ်ားမပင္ပန္းရေတာ့ဘူးေပါ့။ ခင္မ်ားနဲ႕အတူစားရရင္ထမင္းခ်က္ခ်က္ေပးတဲ့ဟင္းနဲ႕လည္းစားဝင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ခင္မ်ားကိုကြၽန္ေတာ္ထမင္းခ်က္တစ္ေယာက္အျဖစ္ဘယ္တုန္းကမွမမွတ္ယူထားဘူး။ ဒီအတိုင္းခင္မ်ားခ်က္ေပးတဲ့ဟင္းကိုမွႀကိဳက္မိသြားလို႔ပါ။
"ဒက္ဒီ ပါးေရာ ပါးဘယ္မာလဲ"
အိမ္ေရာက္ေတာ့သူ႕ကားသံကိုေမွ်ာ္ေနတဲ့ဝမ္ဝမ္ကဝမ္ရိေပၚဆီကိုေျပးေရာက္လာတယ္။ဝမ္ရိေပၚကဝမ္ဝမ့္ကိုေကာက္ခ်ီလိုက္ရင္းဝမ္ဝမ့္ပုခုံးေပၚမွာေမးတင္ထားလိုက္၏။
"ပါးအပါျပန္ဘူးလား"
"ပါးပါးကိုေတြ႕ခဲ့တယ္"
"အမေလး ဝမ္ေလး! ငါ့သားေလး!
ငါ့သားကိုဘယ္သူလုပ္လိုက္တာလဲ!"
ဝမ္မားကသူမသားကားသံၾကားလို႔ဟင္းခ်က္ေနရာကေနမီးေလွ်ာ့ၿပီးဝမ္ဝမ့္ေနာက္ေျပးလိုက္လာခဲ့တယ္။ ေျမးေလးတစ္ေယာက္ေရာက္ေနလို႔သူမကသူမကိုယ္တိုင္မီးဖိုေခ်ာင္မွာပါဝင္ဦးစီးေနတယ္။
"ဒက္ဒီ နာနာ!"
"မနာပါဘူး"
"မနာဘူး ဒီေလာက္ဖူးေရာင္ေနတာကိုမနာဘူးတဲ့လားဝမ္ရိေပၚရဲ႕"
လက္သီးကမ်က္စိေအာက္ကပါးရိုးကိုထိသြားလို႔ေအာက္မ်က္ခမ္းကေနစလို႔အညိုမဲစြဲကာဖူးေရာင္လာတယ္။ မွန္ထဲမၾကည့္ရေသးလို႔ေရာင္ေနတာကိုေတာ့မျမင္ရေသး။ ကြဲသြားတဲ့ေနရာကနည္းနည္းေတာ့နာေနတယ္။
"ဒက္ဒီနာသြားပီ ဟင့္"
"မင္းဒက္ဒီကဒီေလာက္ေလးနဲ႕မနာဘူး
ဒက္ဒီေက်ာင္းတုန္းကဒီထက္ေတာင္ဆိုးတဲ့ဒဏ္ရာရဖူးတယ္"
"မ်က္လုံးကိုထိရင္မ်က္လုံးကန္းသြားမွာသိရဲ႕လား"
ဝမ္မားကဝမ္ရိေပၚကိုေအာ္ၿပီးဝမ္ဝမ္ဘက္လွည့္ဆုံးမ၏။
"ဝမ္ဝမ္ကႀကီးလာရင္ဒက္ဒီ့လိုမဆိုးရဘူး ၾကားလား
မင္းဒက္ဒီကငယ္ငယ္ကတည္းကကိုယ့္စိတ္နဲ႕ကိုယ္..
အိမ္ေထာင္က်သြားလို႔စိတ္ေအးရၿပီဆိုမွ အခုစလာျပန္ၿပီ ဟင္း"
"မား ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္ဆာတယ္"
ဝမ္မားကဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ေျပာရင္းထမင္းဝိုင္းျပင္ဖို႔ထြက္သြားခဲ့၏။ ေရွာင္းက်န႔္အေပၚအထင္မလြဲသြားလို႔ေတာ္ပါေသးတယ္။
"ဖူး..နာနာ"
"တံေတြးေတြေပကုန္ပီ ဒီကေလး!"
"ဟီး"
ဝမ္ဝမ္ကတစ္ဖူးဖူးမႈတ္ေနေတာ့ဝမ္ဝမ့္တံေတြးေတြကရိေပၚမ်က္ႏွာမွာကပ္ေန၏။ ဝမ္ဝမ္ကသေဘာက်စြာရယ္ရင္းသူ႕ဒက္ဒီကိုစေနျပန္တယ္။
"ဝမ္ဝမ္ ပါးပါးဆီသြားခ်င္လား"
"ပါးပါးအလာဘူးလား"
"ပါးပါးကအလုပ္ရႈပ္ေနေသးလို႔"
"သြားမယ္ ဝမ္ဝမ္ပါးပါးကိုလြမ္းေနပီ"
ညေနေရာက္ေတာ့ဝမ္ရိေပၚကသူ႕အတြင္းေရးမႉးကိုဖုန္းဆက္ၿပီးဝမ္ဝမ့္ကိုေရွာင္းက်န႔္ဆီလႊတ္လိုက္တယ္။ တံခါးbellသံၾကားေတာ့ေရွာင္းက်န႔္တို႔ညစာစားေနတဲ့အခ်ိန္။ ေရွာင္းက်န႔္ကဘဲစားလက္စကိုရပ္ၿပီးတံခါးလာဖြင့္ေပးတယ္။ အျပင္မွာသူ႕သားကိုေတြ႕ေတာ့အံ့ဩသြားၿပီးအရမ္းလည္းေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။
"ရိ ရိေပၚေရာ.."
"ကြၽန္ေတာ္သခင္ေလးကိုမနက္ျဖန္မူႀကိဳပို႔ဖို႔လာေခၚပါမယ္ အဆင္သင့္လုပ္ထားေပးပါ"
"ေကာင္းပါၿပီ"
အတြင္းေရးမႉးကအပိုစကားတစ္ခြန္းမွမေျဖဘဲျပန္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ေရွာင္းက်န႔္ကဝမ္ဝမ့္ကိုခ်ီၿပီးထမင္းစားဖို႔ျပန္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ဝမ္ဝမ္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္သူလည္းထမင္းမဝင္နိုင္ေတာ့။
"ပါးပါးသိလား
ဒက္ဒီကဗိုက္ဆာတယ္ဆိုၿပီးထမင္းလည္းအစားဘူး
ဘြားဘြားဆိုဒက္ဒီ့ကိုအေသဆူေနတာ
ဒက္ဒီကဒီေန႕ဒဏ္ယာလည္းရလာတယ္"
ဝမ္ဝမ္ကေတာ့ဘာမွမသိဘဲသူ႕ျမင္ရာဘဲသူေလွ်ာက္ေျပာေနေတာ့သည္။ ကေလးေတြဆိုတာမလိမ္တတ္ဘူးေလ။
(30.8.22)
ကိုယ္တကယ္အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ပါ။
.................