zawgyi
အိမ္ျပာေတာ္အတြင္း ။
သမၼတႀကီးက Jungkookကိုေခၚေတြ႕၍ Jungkookတစ္ေယာက္ သမၼတႀကီးအေရွ႕ေမွာက္သို႔ေရာက္လွ်င္ သတိအေနအထားျဖင့္ ေျခစုံရပ္လိုက္သည္ ။
" ထိုင္ပါဦး..."
" Nae..."
သမၼတႀကီးက စကားေျပာသည့္အခါ အနည္းငယ္ ျပတ္သားေကာင္းျပတ္သားလိမ့္မည္ဆိုေပမယ့္ ဘယ္ေသာအခါမွ ခြဲျခားဆက္ဆံသည္မ်ိဳးမရွိဖူး ။
Jungkookက သမၼႀကီးအေရွ႕ကထိုင္ခုံမွာ ေနရာယူလိုက္ၿပီဆိုမွ သမၼတKimက စာၾကည့္မ်က္မွန္ေလးကိုခြၽတ္ရင္း ပင့္သက္အသာရွိုက္သည္ ။
" ခဏေနက်ရင္... Private Flightနဲ႕.. UNကို သြားရေတာ့မွာ.. မသြားခင္.. မင္းကို မွာခ်င္ခဲ့တာေလးေတြရွိလို႔..."
" သခင္ေလးအတြက္ကေတာ့ စိတ္ခ်ပါ.. သမၼတႀကီး.. ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္မွာပါ..."
" အင္း.. မင္းကိုက ယုံတယ္... မင္းပဲ သူ႕ကို ထိန္းနိုင္တာ.. အခု.. ေျပာခ်င္တဲ့စကားက Taehyungကို မင္း ေျဖာင္းဖ်ေပးနိုင္မလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕... အမွာပါးခဲ့ခ်င္တာ..."
Jungkook၏ အာ႐ုံတစိုက္နားစြင့္ေပးေနသည့္ ဟန္ပန္ကို သမၼတKimက ၾကည့္လာသည္ ။
" Taehyungရဲ႕အေမဘက္က အဘိုးအဘြားက ေရွ႕တစ္ပတ္ေလာက္က ငါ့ကို ဆက္သြယ္လာခဲ့တယ္.. သူတို႔က အသက္အ႐ြယ္ ရလာၿပီဆိုေတာ့.. ေနာင္တရတာလားဘာလားေတာ့ မသိေပမယ့္.. Taehyungကို ေတြ႕ခ်င္တယ္တဲ့... အေမြကိစၥလည္း ေျပာခ်င္တယ္တဲ့... အဲ့ဒါ... စာေမးပြဲၿပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္က် သူ႕အဘိုးအဘြားရွိတဲ့ Jejuကို သြားေနဖို႔ေျဖာင္းဖ်ေပးၾကည့္ပါလား..."
" အာ..."
သမၼတႀကီး၏စကားကို Jungkookခ်က္ခ်င္း အေျဖမေပးနိုင္ ။
အညိုေလးက သူ႕အေမႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သိုဝွက္ထားသည့္ခံစားခ်က္တို႔က နက္ရွိုင္းလြန္းသည္ ။
အမိေျမတစ္ေျမတည္းမွာ ရွိေနသားနဲ႕ ယခုမွပင္ အဆက္အသြယ္လုပ္လာေသာ အဘိုးအဘြားတို႔ဆီသြားေနေပးရန္ ေျဖာင္းဖ်လိဳ႕ရမရကမေသခ်ာ ။
" ခက္ခဲေလာက္မယ္ဆိုတာေတာ့ သိတယ္... ဒါေပမယ့္.. ငါ့အေနနဲ႕ေတာ့ Taehyungကို သူ႕အဘိုးအဘြားေတြဆီ သြားေစခ်င္တယ္.. Taehyungက သူ႕ရဲ႕အေမနဲ႕သိပ္တူတာ... Taehyungကိုသာ သူတို႔ေတြ႕ခဲ့ရင္... နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္.. Taehyungအေမကို လြမ္းတဲ့စိတ္ေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္..."
တစ္ေယာက္ေသာသူကို တမ္းတမိသြားသလို သမၼတKimက ခပ္ယဲ့ယဲ့ၿပဳံးသည္ ။
" ဟုတ္ကဲ့... ကြၽန္ေတာ္ သခင္ေလးကို ေျဖာင္းျဖထားပါ့မယ္... "
Jungkook၏ စကားေၾကာင့္ သမၼတႀကီးက စိတ္ခ်သြားသလိုမ်ိဳး ေခါင္းညိတ္ျပသည္ ။
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ UNကိုသြားရန္အတြက္ အိမ္ျပာေတာ္ကေန အတြင္းေရးမႉး၊ Bodyguardမ်ားျဖင့္ ထြက္ခြာသြားသည့္ သမၼတႀကီးစီးသည့္ကားကို ၿခံရံသြားသည့္ ကားနက္မ်ား၊ လုံၿခဳံေရးဆိုင္ကယ္မ်ား ။
ဟယ္လီေကာ္ပတာကလည္း လမ္းေၾကာင္းရွင္းမရွင္းၾကည့္ရန္အတြက္ အသင့္အေနအထားျဖင့္ စတင္ထြက္ခြာသည္ ။
" Bodyguard Jeon..."
သမၼတႀကီး၏ ထြက္ခြာမႈကို ရပ္ၾကည့္က်န္ခဲ့သည့္ Jungkook၏အနားကို Bodyguard Bae Jinyoungက ေရာက္လာသည္ ။
" သခင္ေလးေက်ာင္းသြားတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ေရာ လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္ရမွာလား..."
" ရတယ္... မင္းက အိမ္ျပာေတာ္မွာပဲ ေစာင့္ၾကပ္က်န္ခဲ့လိုက္..."
" Nae..."
" ကားကို အသင့္ျပင္ထားေပး... ေက်ာင္းခ်ိန္နီးၿပီ..."
" Nae..."
Bodyguard Bae Jinyoungက Jungkookကို ဦးၫႊတ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္ခြာသြားခဲ့မွ Jungkookလည္း အညိုေလး၏အခန္းဆီသို႔ ဦးတည္လာခဲ့သည္ ။
" ငါ့ကို အေမြေပးမယ္တဲ့လား..."
" အဲ့လိုျဖစ္မယ္ထင္တယ္... သခင္ေလး... သခင္ေလးရဲ႕အဘိုးအဘြားေတြက အေမြကိစၥေတြပါ ေျပာခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာဆိုေတာ့...."
အညိုေလး၏ Shirtၾကယ္သီးကို Jungkookတပ္ေပးေနရင္းမွ သမၼတႀကီး အမွာပါးခဲ့သည့္အေၾကာင္းကိစၥကို ျပန္လည္တင္ျပရင္း အညိုေလး၏မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကိုလည္း ၾကည့္ရေသးသည္ ။
" ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္က် သြားေန႐ုံပဲမလား... သြားတာေပါ့..."
ထိုအေၾကာင္းအရာကိစၥကို အညိုေလးက စိတ္ထဲသိပ္မထည့္ဟန္ႏွင့္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ဆိုသည္ ။
" တကယ္ အဆင္ေျပလို႔လား.. သခင္ေလး..."
" ဘာအဆင္မေျပစရာ အေၾကာင္းရွိလို႔လဲ.. သူတို႔က ငါ့ကို အေမြေပးမွာပဲေလ.. သမၼတႀကီးကလည္း ခ်မ္းသာတယ္ဆိုေပမယ့္.. သူတို႔ကလည္း ေပါ့ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ဘူး.. ငါ့ရဲ႕ ေဝစုရမယ့္ အေမြကိုသြားယူရမွာေပါ့... အလကားရမွာပဲေလ... ၿပီးရင္ မင္းကို ရွယ္အမ္းမယ္..."
Jungkook၏တင္ပါးကို ဖ်စ္ညွစ္ရင္း ခပ္စစၿပဳံးကာ ဆိုလာသည့္ အညိုေလး ။
" သြားမယ္..."
လွ်ာဖ်ားနီနီေလးကို အသာသပ္ရင္း အေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ထြက္သြားခဲ့ကာ Jungkookကေတာ့ ခန့္မွန္းရခက္သည့္ အညိုေလးေၾကာင့္ ေတြးစစႏွင့္သာ လိုက္ပါလာခဲ့ရသည္ ။
.
.
.
" Hyung... စားခ်င္တာ ေသာက္ခ်င္တာမွန္သမွ် ေ႐ြးေနာ္... "
Shopping Mallအတြင္း pool partyအတြက္ ေစ်းဝယ္ထြက္လာၾကသည့္ Yeonjun၊ Jihoon၊ Taehyungတို႔ႏွင့္အတူ Jungkookေရာ Bae Jinyoungေရာ Choi Soobinပါ ပါလာသည္ ။
အလုပ္သမားေတြကို သီးသန့္စီစဥ္ခိုင္းလည္း ရရဲ႕သားႏွင့္ Choi Yeonjunက တမင္သက္သက္ Scholarshipကို ညွဥ္းဆဲရေအာင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ထစီစဥ္ေနတာ ။
Yeonjunအေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရသည့္ Soobinက မ်က္မွန္ဝိုင္းႀကီးကိုပင့္ကာ စိတ္အိုက္လ်က္အလိုမက်ျဖစ္ေနပုံမွာ သိသိသာသာ ။
ဝန္ႀကီးသား၏ အနိုင္က်င့္ဗိုလ္က်မႈေၾကာင့္ သူ႕မွာ ကိုယ္ပိုင္စာလုပ္ခ်ိန္လည္းေလ်ာ့သည္၊ အေမ့ဆိုင္မွာကူညီရမည့္ အခ်ိန္လည္းေလ်ာ့သည္ ။
Jihoonကေတာ့ သူတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာေသာ Bodyguard Bae Jinyoungကို မ်က္ႏွာပူေနဆဲျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ သတိႀကီးႀကီးကပ္ေနမိသည္ ။
" ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းလာၿပီ..."
Taehyungက စားစရာေသာက္စရာေတြလည္း ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘဲ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲဟန္ပန္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ေနသည္ ။
လူေတြ၏အာ႐ုံကိုသာ ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဘူးဆိုရင္ သူ Jungရဲ႕ခါးကိုတြယ္ခ်ိတ္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံး ပစ္မွီထားမိမွာ ။
" Jinyoung..."
" Nae?..."
Jungkook၏ နားမွာတပ္ဆင္ထားေသာ ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာထံကေနတဆင့္ ေခၚဆိုမႈေၾကာင့္ Bae Jinyoungခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖဆိုလိုက္သည္ ။
" ငါတို႔ကို ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ေနတဲ့သူရွိတယ္... နာရီလက္တံ ၄၈အေနအထားေလာက္မွာ..."
အေစာပိုင္းတည္းက Jungkookတို႔အေနာက္ကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္လာသလို ခံစားေနရကာ အေသအခ်ာသတိကပ္ၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္အခါ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္လာသူဟုယူဆရသည့္သူအား သတိျပဳမိလိုက္သည္ ။
Jungkookတို႔လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္ေနရသည့္သူက သမၼတသားျဖစ္သည့္အျပင္ က်န္သည့္သူႏွစ္ေယာက္ကလည္း သံအမတ္သားႏွင့္ ဝန္ႀကီး၏သား ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္လာသူအား အခ်ိန္းအခ်က္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ရင္း ဖမ္းဆီးရသည္ ။
" မင္း!..."
စင္တန္းေတြအကြယ္မွာ လက္ပူးလက္ၾကပ္ဖမ္းဆီးမိလိုက္သည့္ Bae Jinyoungဖမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္သူက ဟိုတစ္ေခါက္တုန္းက အီတလီစားေသာက္ဆိုင္မွာ ဆုံေတြ႕ခဲ့သည့္လူ ။
Jungkook ထိုသူ႕ကိုေသခ်ာေပါက္ မွတ္မိသည္၊ သူ႕ေၾကာင့္ အညိုေလးက မူပ်က္သြားခဲ့ဖူးသည္ ။
သိုသိုသိပ္သိပ္ဖမ္းခ်ဳပ္မႈက တျခားလမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကို အႏွောင့္အယွက္မျဖစ္ေစလိုက္ ။
" မင္း.. ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕ ငါတို႔ေနာက္ကို လိုက္ေနတာလဲ..."
" ကြၽန္ေတာ္..."
ေျဖဆိုရန္ တုံ႕ဆိုင္းေနဟန္ႏွင့္ ထိုသူက Jungkookအေနာက္ကေန ေပၚလာခဲ့သည့္ Taehyungကိုျမင္လွ်င္ အျပစ္ရွိသူလို ေခါင္းငုံ႕က်သြားသည္ ။
" သူက ငါတို႔ေနာက္ လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး.. Jung... လႊတ္ေပးလိုက္..."
Taehyungက ထိုသူ႕ထံေအးတိေအးစက္ စိုက္ၾကည့္သည္မွာ ေခတၱမွ်သာ..။
ခ်က္ခ်င္းပဲ အၾကည့္ျပန္လႊဲလိုက္ရင္း...
" ေစ်းဝယ္တာက ၿပီးၿပီ.. ျပန္မယ္..."
Jungkook မ်က္ေမွာင္စုႀကဳံသြားရေပမယ့္ Bae Jinyoungကိုေတာ့ ထိုလူ႕အားအလႊတ္ေပးရန္ အခ်က္ျပလိုက္သည္ ။
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ထားသည့္ ထိုသူ႕ကို Jungkook အလႊတ္ေပးလိုက္ရေသာ္ျငား သံသယတို႔ကေတာ့ ပိုမို တိုးလာခဲ့သည္ ။
ေသခ်ာေပါက္ အညိုေလးနဲ႕ထိုသူ႕ၾကားမွာ တစ္ခုခုရွိေနတယ္...။
" သူက အႏၱရာယ္ရွိတဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး... Bodyguard Jeon... ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကိုဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္တုန္းက လြယ္လင့္တကူပဲ.. ကိုယ္ခံပညာလည္းမရွိဘူး... ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ပုံကလည္း မေသသပ္ဘူး..."
" အဲ့ဒီလို အႏၱရာယ္မေပးနိုင္တဲ့ပုံရွိတဲ့သူေတြက ပိုၿပီး အႏၱရာယ္ အမ်ားဆုံးပဲ.. သတိတစ္ခ်က္မွ မလႊတ္နဲ႕..."
" Nae...."
Jungkook ထိုစကားကို ခပ္ျပတ္ျပတ္ဆိုလိုက္ေပမယ့္ သူလည္း Bae Jinyoungေျပာသည္ကို သတိထားမိသည္ ။
ဒါေပမယ့္ အႏၱရာယ္အေငြ႕အသက္ လႊမ္းၿခဳံေနသည့္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခံရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ေသခ်ာေပါက္ ခံစားမိလိုက္တာ..။
အဲ့ဒီ့စားေသာက္ဆိုင္က တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ေယာက္ခံလိုက္တဲ့သူက ထပ္ရွိေနေသးတာလား??..
ထိုအေတြးႏွင့္အတူ Jungkook ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္စဥ္ အုတ္နံရံေထာင္ခ်ိဳးမွာ အကာအကြယ္ယူထားသည့္ လူတစ္ေယာက္က ကတ္ဦးထုပ္ကိုခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားကာ မ်က္ႏွာကိုလည္း Maskႏွင့္ဖုံးကာထားရင္း သူတို႔အား တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္ ။
.
.
.
" ဗြမ္း!!...."
Yeonjunတို႔၏ အိမ္ေတာ္ရွိ ေျမညီထပ္က တသီးတသန့္တည္ေဆာက္ထားသည့္ ေရကူးကန္က ဇိမ္ခံHotelေတြက ေရကူးကန္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ အထက္တန္းက် သပ္ရပ္ၿပီး က်ယ္ဝန္းသည္ ။
ေရကူးကန္ေဘးမွာ အပန္းေျဖထိုင္ခုံမ်ားကို စီရီစြာခ်ထားလ်က္ စားပြဲဝိုင္းထက္တြင္ေတာ့ ေသာက္စရာ ယမကာေဖ်ာ္ရည္အစုံႏွင့္ အျမည္းအစုံရွိသည္ ။
Bae Jinyoungႏွင့္ Jeon Jungkookကေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာသာ ေစာင့္ၾကပ္ေနကာ အတူေပ်ာ္ပါးရန္ေခၚဆိုလည္းမရ ။
Choi Soobinကေတာ့ သူတစ္ေယာက္ပဲ ဒိုင္ခံၿပီး အျမည္းမ်ား ယမကာမ်ားကို စီစဥ္ေပးေနရသည္ ။
ဝန္ႀကီးသားက သူ႕ကို တမင္သက္သက္ အက်င့္ယုတ္ေနတာ..။
ဒီေလာက္ အလုပ္သမားေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာကို Soobinတစ္ေယာက္ကိုပဲ သိမ္းႀကဳံးလုပ္ခိုင္းသည္ ။
" ငါ့ကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္က မီးေတြေတာက္ေနပါလား... ဘာလို႔လဲ.. မေက်နပ္ဘူးလား..."
ေရကူးကန္ထဲကေန ျပန္တက္လာသည့္ Yeonjunက Bathrobeကိုထပ္ဝတ္ရင္း ခုံမွာ ထိုင္လာကာ သူ႕ကို မီးဝင္းဝင္းေတာက္သည့္အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည့္ Scholarshipကို ရန္စလိုက္သည္ ။
မ်က္မွန္ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးေအာက္က ေဒါသထြက္သလို တရႈးရႈးတရွားရွားအၾကည့္ကို ျမင္ရသည္က သိပ္ကိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသည္ ။
" မင္းက သိပ္ကို အက်င့္ယုတ္တယ္..."
" သိတယ္.. "
" မုန္းဖို႔ေကာင္းတယ္..."
" သိတယ္..."
" မင္း!!.. ငါ့ကို အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ ၾကည့္မရျဖစ္ေနတာလား.. ငါ့ကို ဘာလို႔ အနိုင္က်င့္တာလဲ.. ငါမင္းကို ဘာလုပ္မိလို႔လဲ..."
ေဒါသတရားကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့သည့္ Choi Soobin ခံျပင္းလွစြာ ဆိုလာခဲ့လွ်င္ Yeonjunက အေျဖမေပးဘဲ ပခုံးတြန႔္ျပသည္ ။
" ေတာက္!..."
ထိုဝန္ႀကီးသားအေရွ႕မွာ သူ ထပ္ရပ္ေနမိလွ်င္ တစ္ခုခုလုပ္ပစ္မိမည္စိုး၍ Soobin ေတာက္ေခါက္ရင္းသာ လွည့္ထြက္ခဲ့ရသည္ ။
Yeonjunကေတာ့ စပ္ထားသည့္ အရက္ခြက္ေလးကို ေမာ့ေသာက္ကာ Scholarshipေနာက္ေက်ာကို စိုက္ၾကည့္က်န္ခဲ့ရင္း..။
" မင္းက ငါ့ကို မၾကည့္လို႔ေလ.. စာတစ္ခုပဲ သိတဲ့.. Scholarshipရဲ႕.."
.
.
.
ေရကူးကန္ထဲမွာ ကူးခတ္ေနသည့္ Taehyung ။
ေရကူးေနရာမွ ေရငုပ္လိုက္ကာ ေအာက္ေျခနက္နက္အထိ ငုပ္ဆင္းလာခဲ့သည္ ။
ေလရႈထုတ္မႈေၾကာင့္ ေရျမႇုပ္ပူေဖာင္းေလးေတြက စီခနဲ စီခနဲ ထြက္ေပၚေနသည္ ။
ေအာက္ေျခသို႔ေရာက္လွ်င္ သူ ဒူးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္လုံးႏွင့္ ေပြ႕ဖက္ကာ မ်က္ဝန္းတို႔ကို စုံမွိတ္မိလိုက္လွ်င္ ျမင္ေယာင္လာသည့္ အတိတ္၏တစ္စြန္းတစ္စ ။
" Taehyung ah..."
ၿပဳံးရယ္လိုက္တိုင္း ေမွးမွိတ္သြားခဲ့သည့္ မ်က္ဝန္းေတြ..။
ႏႈတ္ခမ္းထူထူဆီက ျဖစ္တည္တတ္သည့္ အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳ..။
ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည့္ ပုံရိပ္ေတြကေန ကူးလူးသြားခဲ့သည့္ ျမင္ကြင္းေတြ..။
သူက Taehyung အေရွ႕မွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ထားသည္ ။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္.. Taehyung..."
" ငါ့ကို.. တစ္ခုပဲေျဖ... အခုျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥမွာ မင္းေရာ.. ပါခဲ့လား..."
" အင္း.. ငါ... ပါခဲ့တယ္..."
တုန္ရီစြာထြက္ေပၚလာသည့္ ဝန္ခံသံအဆုံး Taehyung အသက္ရႈၾကပ္လာခဲ့သည္ ။
ေရေအာက္မွာ ႐ုန္းကန္ေနရရင္း အေပၚဆီသို႔လည္း ျပန္မတက္နိုင္ ။
အသက္ရႈရပ္မတတ္ ခံရခက္သည့္ေဝဒနါကို ခါးစည္းခံေနရစဥ္ သူရွိရာဆီ ဒိုင္ဗင္ထိုးဝင္လာၿပီး ကူးခတ္လာခဲ့သည့္ တစ္ေယာက္ေသာသူ၏ပုံရိပ္က မႈန္ျပျပ ။
Jung....။
Taehyung၏ ခါးသြယ္သြယ္ကို ဖက္တြယ္လာခဲ့သည့္ Jungက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ရင္း ေအာက္ဆီဂ်င္ေပးသည္ ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေပၚထြက္ေနခဲ့သည့္ ေရျမႇုပ္ေတြ..။
Jungက ေရေပၚသို႔ Taehyungအားဆြဲဖက္ရင္း ျပန္ေခၚသြားခဲ့မွ ေရထဲကေနေပၚလာခဲ့သည့္ Taehyung ေအာက္ဆီဂ်င္အား အလုအယက္ရႈလိုက္ရသည္ ။
" Jung..."
Yeonjunအိမ္က စီစဥ္ေပးထားသည့္ အခန္းထဲမွာ Taehyung ေရစိုေနသည့္အဝတ္အေပၚ တဘက္ပိုင္းလႊမ္းၿခဳံထားရင္း သူ႕အား အခန္းထဲ လိုက္ပို႔ေဆာင္ေပးသည့္ Jungအား အသံျပဳလိုက္ေပမယ့္ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ႏွင့္ Jungက သူ႕အားတစ္ခ်က္မၾကည့္ ။
" Jungလို႔... အဲ့ဒါက မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတာပါဆို..."
" က်စ္!.. ကြၽန္ေတာ္သာ သခင္ေလးကို အခ်ိန္မွီသတိမျပဳမိခဲ့ဘဲ လႊတ္ထားမိမယ္ဆို.. သခင္ေလးတစ္ခုခုျဖစ္နိုင္တာ သိတယ္မလား..."
" မင္း သတိျပဳမိခဲ့တာပဲေလ.. အဲ့ဒါေၾကာင့္.. ငါ အခု အေကာင္းႀကီးမလား.. ၾကည့္.."
Taehyung ေရကူးကန္ထဲကေန ျပန္မတက္နိုင္ခဲ့သည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး Jungက အႀကီးအက်ယ္စိတ္ဆိုးေနကာ Taehyungကို အၾကည့္ခ်င္းမဆုံဘဲလႊဲသြားသည္ ။
" Jung... ငါ့ရဲ႕Jung... ငါ မွားသြားတယ္ေလေနာ္.."
Jungရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ေပမယ့္ Jungက ခါထုတ္ရင္း ေရစိုေနသည့္Bodyguardဝတ္စုံကို ခြၽတ္ရန္ျပင္သည္ ။
" ငါ.. ခြၽတ္ေပးမယ္..."
Jungရဲ႕ခါးပတ္ေခါင္းဆီ Taehyung လက္လွမ္းလိုက္ေပမယ့္ ပုတ္ထုတ္ခံရလွ်င္ လူက နည္းနည္း တင္းသြားရသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ တဘက္ပိုင္းအျဖဴကိုလည္း ဖယ္ခ်ကာ သူ႕၏ေရစိုေနသည့္တီရွပ္ႏွင့္ ေရကူးေဘာင္းဘီကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္ ။
အဝတ္အစားကင္းမဲ့သြားသည့္ Taehyungတစ္ေယာက္ Jungအေရွ႕မွာ ရပ္ျပလိုက္လွ်င္ Jungက တစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ အေပၚဝတ္ကုတ္ကို ခြၽတ္ေနသည္ ။
" မင္း ငါ့ကို ၾကည့္မွာလား မၾကည့္ဘူးလား..."
အေရးမစိုက္ဟန္ Jungkookပုံစံေၾကာင့္ Taehyung မခိုးမခန့္ ဟက္ခနဲတစ္ခ်က္ရယ္သည္ ။
" ေကာင္းၿပီေလ.. မင္းမၾကည့္ဘူးဆိုရင္.. ငါ တန္းလန္းတန္းလန္းနဲ႕ Yeonjunတို႔အေရွ႕လည္းသြားမယ္.. အျပင္ေတြလည္း လိုက္ပတ္ေလွ်ာက္သြားမယ္.. သမၼတသားရဲ႕ကိုယ္လုံးတီးနဲ႕ လမ္းမထက္သလားေနတဲ့ သတင္းပုံရိပ္ေတြသာ ပ်ံ့သြားရင္ တစ္နိုင္ငံလုံး အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္သြားၾကမွာပဲ..."
အခန္းျပင္သို႔ အဝတ္မဲ့ကိုယ္လုံးႏွင့္ တကယ္ထြက္ရန္ျပင္လိုက္မွ Jungက သူ႕လက္ကိုလမ္းဆြဲတားလာသည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ပိုင္တဲ့ အဲ့ဒီ့တန္းလန္းတန္းလန္းကို သူမ်ားေတြလိုက္ျပမယ္ဆိုရင္ တစ္ခါတည္း တန္းလန္းတန္းလန္းကို ျဖတ္ပစ္မွာ.. တကယ္မလုပ္ဘူးမထင္နဲ႕..."
ေဒါသမေျပေသးသည့္ Jungေလသံႏွင့္အၾကည့္က ေက်ာစိမ့္ဖြယ္ရာမို႔ Taehyungရဲ႕Juniorေလးေတာင္ က်ဳံ႕ဝင္သြားသလို ခံစားလိုက္သည္ ။
" မင္းမွ ငါ့ကို မၾကည့္တာ..."
Jungkookက Shirtကို သုံးေလးလုံးေလာက္ ျဖဳတ္ထားလ်က္ ကုတင္ထက္မွာ ထိုင္ခ်လိဳက္လွ်င္ Taehyungလည္း အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ပင္ သူ႕အေပၚခြထိုင္လိုက္သည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးေနေသးတယ္..."
" ဘယ္လိုေျပေအာင္ လုပ္ေပးရမလဲ..."
Jungkook၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ေနသည့္ Taehyungက Jungkook၏ လည္ပင္းသားကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ထိေတြ႕က်ီစယ္ကာ ခပ္ဖြဖြကိုက္ခဲလိုက္ စုပ္ယူလိုက္ႏွင့္ အမွတ္သားခ်န္ေနသည္ ။
ဆူေဝလာသည့္ ေသြးသားဆႏၵေၾကာင့္ Jungkook သူ႕အေပၚက အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္လည္ဖက္တြယ္ရင္း ပခုံးသားကို ကိုက္ခဲစုပ္ယူကာ ခပ္နာနာဖိကိုက္ခ်လိဳက္သည္ ။
" အ!.. အရမ္းပဲ.. နာတယ္..."
" ကြၽန္ေတာ္က ပိုနာတယ္.. ေနာက္တစ္ခါ သခင္ေလးအႏၱရာယ္ ရွိေစမယ့္အျပဳအမူေတြကို ထပ္မလုပ္နဲ႕.. ကြၽန္ေတာ္.. ႐ူးသြားမယ္ထင္တယ္..."
စိတ္ရင္းအမွန္မွန္း သိရွိနိုင္သည့္ ဖြင့္ဟဝန္ခံသံတိုးတိုး ။
Taehyung အနည္းငယ္ မွင္သက္သြားရင္းမွ Jungႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေစလိုက္လွ်င္ Jung၏ခံစားခ်က္မ်ားျပည့္ႏွက္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းထဲမွာ အေၾကာက္တရားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
" အင္း... ငါ လုံးဝ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမယ့္ကိစၥေတြကို မလုပ္ေတာ့ဘူး..."
Jung၏ ေမးရိုးကိုလက္ဖ်ားေလးႏွင့္ ခပ္ဖြဖြထိေတြ႕ရင္းမွ Taehyung ကတိစကားေပးလိုက္ၿပီး Jungႏႈတ္ခမ္းသားထံ ထိကပ္လိုက္သည္ ။
ျပင္းရွရွအနမ္းမ်ားက ပူေလာင္ဆူေဝသည့္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းလာလ်က္ အခ်င္းခ်င္း အငမ္းမရငုံေထြးနမ္းရွိုက္စုပ္ယူေနမႈကို Jungkook ခဲရာခဲဆစ္ လက္စျဖတ္လိုက္ရသည္ ။
" ငါ့ဟာ..နာေနၿပီ.. ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ.."
" သူမ်ားအိမ္ေလ... မသင့္ေတာ္ဘူး..."
" ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အဲ့ဒါက ေသာက္ေရးႀကီးလား.. "
" အင္း.. အေရးမႀကီးဘူး..."
Jungkook၏အေျဖေၾကာင့္ Taehyungႏႈတ္ခမ္းပါးက ေကြးၫႊတ္သြားရသလို Jungkookလည္း ၿပဳံးရိပ္ေယာင္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွင့္သာ အနမ္းတို႔ကို ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆက္ရင္း မြတ္သိပ္စြာ ျပင္းျပစြာ အခ်စ္ခရီးကို ေရွ႕ဆက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္ ။
.
.
.
Sandi Bear
Taekook makes me happy.
unicode
အိမ်ပြာတော်အတွင်း ။
သမ္မတကြီးက Jungkookကိုခေါ်တွေ့၍ Jungkookတစ်ယောက် သမ္မတကြီးအရှေ့မှောက်သို့ရောက်လျှင် သတိအနေအထားဖြင့် ခြေစုံရပ်လိုက်သည် ။
" ထိုင်ပါဦး..."
" Nae..."
သမ္မတကြီးက စကားပြောသည့်အခါ အနည်းငယ် ပြတ်သားကောင်းပြတ်သားလိမ့်မည်ဆိုပေမယ့် ဘယ်သောအခါမှ ခွဲခြားဆက်ဆံသည်မျိုးမရှိဖူး ။
Jungkookက သမ္မကြီးအရှေ့ကထိုင်ခုံမှာ နေရာယူလိုက်ပြီဆိုမှ သမ္မတKimက စာကြည့်မျက်မှန်လေးကိုချွတ်ရင်း ပင့်သက်အသာရှိုက်သည် ။
" ခဏနေကျရင်... Private Flightနဲ့.. UNကို သွားရတော့မှာ.. မသွားခင်.. မင်းကို မှာချင်ခဲ့တာလေးတွေရှိလို့..."
" သခင်လေးအတွက်ကတော့ စိတ်ချပါ.. သမ္မတကြီး.. ကျွန်တော် သေချာ စောင့်ရှောက်မှာပါ..."
" အင်း.. မင်းကိုက ယုံတယ်... မင်းပဲ သူ့ကို ထိန်းနိုင်တာ.. အခု.. ပြောချင်တဲ့စကားက Taehyungကို မင်း ဖြောင်းဖျပေးနိုင်မလားဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့... အမှာပါးခဲ့ချင်တာ..."
Jungkook၏ အာရုံတစိုက်နားစွင့်ပေးနေသည့် ဟန်ပန်ကို သမ္မတKimက ကြည့်လာသည် ။
" Taehyungရဲ့အမေဘက်က အဘိုးအဘွားက ရှေ့တစ်ပတ်လောက်က ငါ့ကို ဆက်သွယ်လာခဲ့တယ်.. သူတို့က အသက်အရွယ် ရလာပြီဆိုတော့.. နောင်တရတာလားဘာလားတော့ မသိပေမယ့်.. Taehyungကို တွေ့ချင်တယ်တဲ့... အမွေကိစ္စလည်း ပြောချင်တယ်တဲ့... အဲ့ဒါ... စာမေးပွဲပြီးလို့ ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်ကျ သူ့အဘိုးအဘွားရှိတဲ့ Jejuကို သွားနေဖို့ဖြောင်းဖျပေးကြည့်ပါလား..."
" အာ..."
သမ္မတကြီး၏စကားကို Jungkookချက်ချင်း အဖြေမပေးနိုင် ။
အညိုလေးက သူ့အမေနှင့်ပတ်သက်ပြီး သိုဝှက်ထားသည့်ခံစားချက်တို့က နက်ရှိုင်းလွန်းသည် ။
အမိမြေတစ်မြေတည်းမှာ ရှိနေသားနဲ့ ယခုမှပင် အဆက်အသွယ်လုပ်လာသော အဘိုးအဘွားတို့ဆီသွားနေပေးရန် ဖြောင်းဖျလို့ရမရကမသေချာ ။
" ခက်ခဲလောက်မယ်ဆိုတာတော့ သိတယ်... ဒါပေမယ့်.. ငါ့အနေနဲ့တော့ Taehyungကို သူ့အဘိုးအဘွားတွေဆီ သွားစေချင်တယ်.. Taehyungက သူ့ရဲ့အမေနဲ့သိပ်တူတာ... Taehyungကိုသာ သူတို့တွေ့ခဲ့ရင်... နည်းနည်းလောက်ဖြစ်ဖြစ်.. Taehyungအမေကို လွမ်းတဲ့စိတ်တွေ လျော့ပါးသွားလိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်မိတယ်..."
တစ်ယောက်သောသူကို တမ်းတမိသွားသလို သမ္မတKimက ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးသည် ။
" ဟုတ်ကဲ့... ကျွန်တော် သခင်လေးကို ဖြောင်းဖြထားပါ့မယ်... "
Jungkook၏ စကားကြောင့် သမ္မတကြီးက စိတ်ချသွားသလိုမျိုး ခေါင်းညိတ်ပြသည် ။
ထို့နောက်မှာတော့ UNကိုသွားရန်အတွက် အိမ်ပြာတော်ကနေ အတွင်းရေးမှူး၊ Bodyguardများဖြင့် ထွက်ခွာသွားသည့် သမ္မတကြီးစီးသည့်ကားကို ခြံရံသွားသည့် ကားနက်များ၊ လုံခြုံရေးဆိုင်ကယ်များ ။
ဟယ်လီကော်ပတာကလည်း လမ်းကြောင်းရှင်းမရှင်းကြည့်ရန်အတွက် အသင့်အနေအထားဖြင့် စတင်ထွက်ခွာသည် ။
" Bodyguard Jeon..."
သမ္မတကြီး၏ ထွက်ခွာမှုကို ရပ်ကြည့်ကျန်ခဲ့သည့် Jungkook၏အနားကို Bodyguard Bae Jinyoungက ရောက်လာသည် ။
" သခင်လေးကျောင်းသွားတဲ့အခါ ကျွန်တော်ရော လိုက်ပါစောင့်ရှောက်ရမှာလား..."
" ရတယ်... မင်းက အိမ်ပြာတော်မှာပဲ စောင့်ကြပ်ကျန်ခဲ့လိုက်..."
" Nae..."
" ကားကို အသင့်ပြင်ထားပေး... ကျောင်းချိန်နီးပြီ..."
" Nae..."
Bodyguard Bae Jinyoungက Jungkookကို ဦးညွှတ်နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်ခွာသွားခဲ့မှ Jungkookလည်း အညိုလေး၏အခန်းဆီသို့ ဦးတည်လာခဲ့သည် ။
" ငါ့ကို အမွေပေးမယ်တဲ့လား..."
" အဲ့လိုဖြစ်မယ်ထင်တယ်... သခင်လေး... သခင်လေးရဲ့အဘိုးအဘွားတွေက အမွေကိစ္စတွေပါ ပြောချင်တယ်လို့ ပြောတာဆိုတော့...."
အညိုလေး၏ Shirtကြယ်သီးကို Jungkookတပ်ပေးနေရင်းမှ သမ္မတကြီး အမှာပါးခဲ့သည့်အကြောင်းကိစ္စကို ပြန်လည်တင်ပြရင်း အညိုလေး၏မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲကိုလည်း ကြည့်ရသေးသည် ။
" ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်ကျ သွားနေရုံပဲမလား... သွားတာပေါ့..."
ထိုအကြောင်းအရာကိစ္စကို အညိုလေးက စိတ်ထဲသိပ်မထည့်ဟန်နှင့် ခပ်ပေါ့ပေါ့ဆိုသည် ။
" တကယ် အဆင်ပြေလို့လား.. သခင်လေး..."
" ဘာအဆင်မပြေစရာ အကြောင်းရှိလို့လဲ.. သူတို့က ငါ့ကို အမွေပေးမှာပဲလေ.. သမ္မတကြီးကလည်း ချမ်းသာတယ်ဆိုပေမယ့်.. သူတို့ကလည်း ပေါ့ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ဘူး.. ငါ့ရဲ့ ဝေစုရမယ့် အမွေကိုသွားယူရမှာပေါ့... အလကားရမှာပဲလေ... ပြီးရင် မင်းကို ရှယ်အမ်းမယ်..."
Jungkook၏တင်ပါးကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း ခပ်စစပြုံးကာ ဆိုလာသည့် အညိုလေး ။
" သွားမယ်..."
လျှာဖျားနီနီလေးကို အသာသပ်ရင်း အရှေ့ကနေ ဦးဆောင်ထွက်သွားခဲ့ကာ Jungkookကတော့ ခန့်မှန်းရခက်သည့် အညိုလေးကြောင့် တွေးစစနှင့်သာ လိုက်ပါလာခဲ့ရသည် ။
.
.
.
" Hyung... စားချင်တာ သောက်ချင်တာမှန်သမျှ ရွေးနော်... "
Shopping Mallအတွင်း pool partyအတွက် စျေးဝယ်ထွက်လာကြသည့် Yeonjun၊ Jihoon၊ Taehyungတို့နှင့်အတူ Jungkookရော Bae Jinyoungရော Choi Soobinပါ ပါလာသည် ။
အလုပ်သမားတွေကို သီးသန့်စီစဥ်ခိုင်းလည်း ရရဲ့သားနှင့် Choi Yeonjunက တမင်သက်သက် Scholarshipကို ညှဥ်းဆဲရအောင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ထစီစဥ်နေတာ ။
Yeonjunအနောက် တကောက်ကောက်လိုက်နေရသည့် Soobinက မျက်မှန်ဝိုင်းကြီးကိုပင့်ကာ စိတ်အိုက်လျက်အလိုမကျဖြစ်နေပုံမှာ သိသိသာသာ ။
ဝန်ကြီးသား၏ အနိုင်ကျင့်ဗိုလ်ကျမှုကြောင့် သူ့မှာ ကိုယ်ပိုင်စာလုပ်ချိန်လည်းလျော့သည်၊ အမေ့ဆိုင်မှာကူညီရမည့် အချိန်လည်းလျော့သည် ။
Jihoonကတော့ သူတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါလာသော Bodyguard Bae Jinyoungကို မျက်နှာပူနေဆဲဖြစ်ကာ မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင် သတိကြီးကြီးကပ်နေမိသည် ။
" ပျင်းတောင် ပျင်းလာပြီ..."
Taehyungက စားစရာသောက်စရာတွေလည်း ရွေးချယ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိဘဲ ပျင်းရိပျင်းတွဲဟန်ပန်နှင့် လျှောက်ပတ်ကြည့်နေသည် ။
လူတွေ၏အာရုံကိုသာ ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးဆိုရင် သူ Jungရဲ့ခါးကိုတွယ်ချိတ်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံး ပစ်မှီထားမိမှာ ။
" Jinyoung..."
" Nae?..."
Jungkook၏ နားမှာတပ်ဆင်ထားသော ဆက်သွယ်ရေးကိရိယာထံကနေတဆင့် ခေါ်ဆိုမှုကြောင့် Bae Jinyoungချက်ချင်းပြန်ဖြေဆိုလိုက်သည် ။
" ငါတို့ကို နောက်ယောင်ခံ လိုက်နေတဲ့သူရှိတယ်... နာရီလက်တံ ၄၈အနေအထားလောက်မှာ..."
အစောပိုင်းတည်းက Jungkookတို့အနောက်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်က တောက်လျှောက်လိုက်လာသလို ခံစားနေရကာ အသေအချာသတိကပ်ပြီး စစ်ဆေးကြည့်အခါ နောက်ယောင်ခံလိုက်လာသူဟုယူဆရသည့်သူအား သတိပြုမိလိုက်သည် ။
Jungkookတို့လိုက်ပါစောင့်ရှောက်နေရသည့်သူက သမ္မတသားဖြစ်သည့်အပြင် ကျန်သည့်သူနှစ်ယောက်ကလည်း သံအမတ်သားနှင့် ဝန်ကြီး၏သား ။
ထို့ကြောင့် နောက်ယောင်ခံလိုက်လာသူအား အချိန်းအချက်နှင့် အပေးအယူလုပ်ရင်း ဖမ်းဆီးရသည် ။
" မင်း!..."
စင်တန်းတွေအကွယ်မှာ လက်ပူးလက်ကြပ်ဖမ်းဆီးမိလိုက်သည့် Bae Jinyoungဖမ်းချုပ်ထားသည့်သူက ဟိုတစ်ခေါက်တုန်းက အီတလီစားသောက်ဆိုင်မှာ ဆုံတွေ့ခဲ့သည့်လူ ။
Jungkook ထိုသူ့ကိုသေချာပေါက် မှတ်မိသည်၊ သူ့ကြောင့် အညိုလေးက မူပျက်သွားခဲ့ဖူးသည် ။
သိုသိုသိပ်သိပ်ဖမ်းချုပ်မှုက တခြားလမ်းသွားလမ်းလာများကို အနှောင့်အယှက်မဖြစ်စေလိုက် ။
" မင်း.. ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ငါတို့နောက်ကို လိုက်နေတာလဲ..."
" ကျွန်တော်..."
ဖြေဆိုရန် တုံ့ဆိုင်းနေဟန်နှင့် ထိုသူက Jungkookအနောက်ကနေ ပေါ်လာခဲ့သည့် Taehyungကိုမြင်လျှင် အပြစ်ရှိသူလို ခေါင်းငုံ့ကျသွားသည် ။
" သူက ငါတို့နောက် လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး.. Jung... လွှတ်ပေးလိုက်..."
Taehyungက ထိုသူ့ထံအေးတိအေးစက် စိုက်ကြည့်သည်မှာ ခေတ္တမျှသာ..။
ချက်ချင်းပဲ အကြည့်ပြန်လွှဲလိုက်ရင်း...
" စျေးဝယ်တာက ပြီးပြီ.. ပြန်မယ်..."
Jungkook မျက်မှောင်စုကြုံသွားရပေမယ့် Bae Jinyoungကိုတော့ ထိုလူ့အားအလွှတ်ပေးရန် အချက်ပြလိုက်သည် ။
ခေါင်းငိုက်စိုက်ချထားသည့် ထိုသူ့ကို Jungkook အလွှတ်ပေးလိုက်ရသော်ငြား သံသယတို့ကတော့ ပိုမို တိုးလာခဲ့သည် ။
သေချာပေါက် အညိုလေးနဲ့ထိုသူ့ကြားမှာ တစ်ခုခုရှိနေတယ်...။
" သူက အန္တရာယ်ရှိတဲ့သူတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး... Bodyguard Jeon... ကျွန်တော် သူ့ကိုဖမ်းချုပ်လိုက်တုန်းက လွယ်လင့်တကူပဲ.. ကိုယ်ခံပညာလည်းမရှိဘူး... ပြီးတော့ နောက်ယောင်ခံလိုက်ပုံကလည်း မသေသပ်ဘူး..."
" အဲ့ဒီလို အန္တရာယ်မပေးနိုင်တဲ့ပုံရှိတဲ့သူတွေက ပိုပြီး အန္တရာယ် အများဆုံးပဲ.. သတိတစ်ချက်မှ မလွှတ်နဲ့..."
" Nae...."
Jungkook ထိုစကားကို ခပ်ပြတ်ပြတ်ဆိုလိုက်ပေမယ့် သူလည်း Bae Jinyoungပြောသည်ကို သတိထားမိသည် ။
ဒါပေမယ့် အန္တရာယ်အငွေ့အသက် လွှမ်းခြုံနေသည့် နောက်ယောင်ခံလိုက်ခံရတဲ့ ခံစားချက်ကို သေချာပေါက် ခံစားမိလိုက်တာ..။
အဲ့ဒီ့စားသောက်ဆိုင်က တစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးဆိုရင် နောက်ယောက်ခံလိုက်တဲ့သူက ထပ်ရှိနေသေးတာလား??..
ထိုအတွေးနှင့်အတူ Jungkook ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လိုက်စဥ် အုတ်နံရံထောင်ချိုးမှာ အကာအကွယ်ယူထားသည့် လူတစ်ယောက်က ကတ်ဦးထုပ်ကိုခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းထားကာ မျက်နှာကိုလည်း Maskနှင့်ဖုံးကာထားရင်း သူတို့အား တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည် ။
.
.
.
" ဗွမ်း!!...."
Yeonjunတို့၏ အိမ်တော်ရှိ မြေညီထပ်က တသီးတသန့်တည်ဆောက်ထားသည့် ရေကူးကန်က ဇိမ်ခံHotelတွေက ရေကူးကန်များကဲ့သို့ပင် အထက်တန်းကျ သပ်ရပ်ပြီး ကျယ်ဝန်းသည် ။
ရေကူးကန်ဘေးမှာ အပန်းဖြေထိုင်ခုံများကို စီရီစွာချထားလျက် စားပွဲဝိုင်းထက်တွင်တော့ သောက်စရာ ယမကာဖျော်ရည်အစုံနှင့် အမြည်းအစုံရှိသည် ။
Bae Jinyoungနှင့် Jeon Jungkookကတော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာသာ စောင့်ကြပ်နေကာ အတူပျော်ပါးရန်ခေါ်ဆိုလည်းမရ ။
Choi Soobinကတော့ သူတစ်ယောက်ပဲ ဒိုင်ခံပြီး အမြည်းများ ယမကာများကို စီစဥ်ပေးနေရသည် ။
ဝန်ကြီးသားက သူ့ကို တမင်သက်သက် အကျင့်ယုတ်နေတာ..။
ဒီလောက် အလုပ်သမားတွေအများကြီး ရှိနေတာကို Soobinတစ်ယောက်ကိုပဲ သိမ်းကြုံးလုပ်ခိုင်းသည် ။
" ငါ့ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်က မီးတွေတောက်နေပါလား... ဘာလို့လဲ.. မကျေနပ်ဘူးလား..."
ရေကူးကန်ထဲကနေ ပြန်တက်လာသည့် Yeonjunက Bathrobeကိုထပ်ဝတ်ရင်း ခုံမှာ ထိုင်လာကာ သူ့ကို မီးဝင်းဝင်းတောက်သည့်အကြည့်နှင့် ကြည့်နေသည့် Scholarshipကို ရန်စလိုက်သည် ။
မျက်မှန်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးအောက်က ဒေါသထွက်သလို တရှုးရှုးတရှားရှားအကြည့်ကို မြင်ရသည်က သိပ်ကိုပျော်ဖို့ကောင်းသည် ။
" မင်းက သိပ်ကို အကျင့်ယုတ်တယ်..."
" သိတယ်.. "
" မုန်းဖို့ကောင်းတယ်..."
" သိတယ်..."
" မင်း!!.. ငါ့ကို အဲ့ဒီလောက်တောင် ကြည့်မရဖြစ်နေတာလား.. ငါ့ကို ဘာလို့ အနိုင်ကျင့်တာလဲ.. ငါမင်းကို ဘာလုပ်မိလို့လဲ..."
ဒေါသတရားကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့သည့် Choi Soobin ခံပြင်းလှစွာ ဆိုလာခဲ့လျှင် Yeonjunက အဖြေမပေးဘဲ ပခုံးတွန့်ပြသည် ။
" တောက်!..."
ထိုဝန်ကြီးသားအရှေ့မှာ သူ ထပ်ရပ်နေမိလျှင် တစ်ခုခုလုပ်ပစ်မိမည်စိုး၍ Soobin တောက်ခေါက်ရင်းသာ လှည့်ထွက်ခဲ့ရသည် ။
Yeonjunကတော့ စပ်ထားသည့် အရက်ခွက်လေးကို မော့သောက်ကာ Scholarshipနောက်ကျောကို စိုက်ကြည့်ကျန်ခဲ့ရင်း..။
" မင်းက ငါ့ကို မကြည့်လို့လေ.. စာတစ်ခုပဲ သိတဲ့.. Scholarshipရဲ့.."
.
.
.
ရေကူးကန်ထဲမှာ ကူးခတ်နေသည့် Taehyung ။
ရေကူးနေရာမှ ရေငုပ်လိုက်ကာ အောက်ခြေနက်နက်အထိ ငုပ်ဆင်းလာခဲ့သည် ။
လေရှုထုတ်မှုကြောင့် ရေမြှုပ်ပူဖောင်းလေးတွေက စီခနဲ စီခနဲ ထွက်ပေါ်နေသည် ။
အောက်ခြေသို့ရောက်လျှင် သူ ဒူးလေးကို လက်နှစ်ဖက်လုံးနှင့် ပွေ့ဖက်ကာ မျက်ဝန်းတို့ကို စုံမှိတ်မိလိုက်လျှင် မြင်ယောင်လာသည့် အတိတ်၏တစ်စွန်းတစ်စ ။
" Taehyung ah..."
ပြုံးရယ်လိုက်တိုင်း မှေးမှိတ်သွားခဲ့သည့် မျက်ဝန်းတွေ..။
နှုတ်ခမ်းထူထူဆီက ဖြစ်တည်တတ်သည့် အပြုံးချိုချို..။
ပျော်ရွှင်နေသည့် ပုံရိပ်တွေကနေ ကူးလူးသွားခဲ့သည့် မြင်ကွင်းတွေ..။
သူက Taehyung အရှေ့မှာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချထားသည် ။
" တောင်းပန်ပါတယ်.. Taehyung..."
" ငါ့ကို.. တစ်ခုပဲဖြေ... အခုဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စမှာ မင်းရော.. ပါခဲ့လား..."
" အင်း.. ငါ... ပါခဲ့တယ်..."
တုန်ရီစွာထွက်ပေါ်လာသည့် ဝန်ခံသံအဆုံး Taehyung အသက်ရှုကြပ်လာခဲ့သည် ။
ရေအောက်မှာ ရုန်းကန်နေရရင်း အပေါ်ဆီသို့လည်း ပြန်မတက်နိုင် ။
အသက်ရှုရပ်မတတ် ခံရခက်သည့်ဝေဒနါကို ခါးစည်းခံနေရစဥ် သူရှိရာဆီ ဒိုင်ဗင်ထိုးဝင်လာပြီး ကူးခတ်လာခဲ့သည့် တစ်ယောက်သောသူ၏ပုံရိပ်က မှုန်ပြပြ ။
Jung....။
Taehyung၏ ခါးသွယ်သွယ်ကို ဖက်တွယ်လာခဲ့သည့် Jungက နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ရင်း အောက်ဆီဂျင်ပေးသည် ။
သူတို့နှစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ပေါ်ထွက်နေခဲ့သည့် ရေမြှုပ်တွေ..။
Jungက ရေပေါ်သို့ Taehyungအားဆွဲဖက်ရင်း ပြန်ခေါ်သွားခဲ့မှ ရေထဲကနေပေါ်လာခဲ့သည့် Taehyung အောက်ဆီဂျင်အား အလုအယက်ရှုလိုက်ရသည် ။
" Jung..."
Yeonjunအိမ်က စီစဥ်ပေးထားသည့် အခန်းထဲမှာ Taehyung ရေစိုနေသည့်အဝတ်အပေါ် တဘက်ပိုင်းလွှမ်းခြုံထားရင်း သူ့အား အခန်းထဲ လိုက်ပို့ဆောင်ပေးသည့် Jungအား အသံပြုလိုက်ပေမယ့် မျက်နှာထားတည်တည်နှင့် Jungက သူ့အားတစ်ချက်မကြည့် ။
" Jungလို့... အဲ့ဒါက မတော်တဆ ဖြစ်သွားတာပါဆို..."
" ကျစ်!.. ကျွန်တော်သာ သခင်လေးကို အချိန်မှီသတိမပြုမိခဲ့ဘဲ လွှတ်ထားမိမယ်ဆို.. သခင်လေးတစ်ခုခုဖြစ်နိုင်တာ သိတယ်မလား..."
" မင်း သတိပြုမိခဲ့တာပဲလေ.. အဲ့ဒါကြောင့်.. ငါ အခု အကောင်းကြီးမလား.. ကြည့်.."
Taehyung ရေကူးကန်ထဲကနေ ပြန်မတက်နိုင်ခဲ့သည့်ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး Jungက အကြီးအကျယ်စိတ်ဆိုးနေကာ Taehyungကို အကြည့်ချင်းမဆုံဘဲလွှဲသွားသည် ။
" Jung... ငါ့ရဲ့Jung... ငါ မှားသွားတယ်လေနော်.."
Jungရဲ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တောင်းပန်လိုက်ပေမယ့် Jungက ခါထုတ်ရင်း ရေစိုနေသည့်Bodyguardဝတ်စုံကို ချွတ်ရန်ပြင်သည် ။
" ငါ.. ချွတ်ပေးမယ်..."
Jungရဲ့ခါးပတ်ခေါင်းဆီ Taehyung လက်လှမ်းလိုက်ပေမယ့် ပုတ်ထုတ်ခံရလျှင် လူက နည်းနည်း တင်းသွားရသည် ။
ထို့ကြောင့် တဘက်ပိုင်းအဖြူကိုလည်း ဖယ်ချကာ သူ့၏ရေစိုနေသည့်တီရှပ်နှင့် ရေကူးဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။
အဝတ်အစားကင်းမဲ့သွားသည့် Taehyungတစ်ယောက် Jungအရှေ့မှာ ရပ်ပြလိုက်လျှင် Jungက တစ်ချက်သာကြည့်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အပေါ်ဝတ်ကုတ်ကို ချွတ်နေသည် ။
" မင်း ငါ့ကို ကြည့်မှာလား မကြည့်ဘူးလား..."
အရေးမစိုက်ဟန် Jungkookပုံစံကြောင့် Taehyung မခိုးမခန့် ဟက်ခနဲတစ်ချက်ရယ်သည် ။
" ကောင်းပြီလေ.. မင်းမကြည့်ဘူးဆိုရင်.. ငါ တန်းလန်းတန်းလန်းနဲ့ Yeonjunတို့အရှေ့လည်းသွားမယ်.. အပြင်တွေလည်း လိုက်ပတ်လျှောက်သွားမယ်.. သမ္မတသားရဲ့ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ လမ်းမထက်သလားနေတဲ့ သတင်းပုံရိပ်တွေသာ ပျံ့သွားရင် တစ်နိုင်ငံလုံး အုတ်အော်သောင်းနင်း ဖြစ်သွားကြမှာပဲ..."
အခန်းပြင်သို့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်လုံးနှင့် တကယ်ထွက်ရန်ပြင်လိုက်မှ Jungက သူ့လက်ကိုလမ်းဆွဲတားလာသည် ။
" ကျွန်တော်ပိုင်တဲ့ အဲ့ဒီ့တန်းလန်းတန်းလန်းကို သူများတွေလိုက်ပြမယ်ဆိုရင် တစ်ခါတည်း တန်းလန်းတန်းလန်းကို ဖြတ်ပစ်မှာ.. တကယ်မလုပ်ဘူးမထင်နဲ့..."
ဒေါသမပြေသေးသည့် Jungလေသံနှင့်အကြည့်က ကျောစိမ့်ဖွယ်ရာမို့ Taehyungရဲ့Juniorလေးတောင် ကျုံ့ဝင်သွားသလို ခံစားလိုက်သည် ။
" မင်းမှ ငါ့ကို မကြည့်တာ..."
Jungkookက Shirtကို သုံးလေးလုံးလောက် ဖြုတ်ထားလျက် ကုတင်ထက်မှာ ထိုင်ချလိုက်လျှင် Taehyungလည်း အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ပင် သူ့အပေါ်ခွထိုင်လိုက်သည် ။
" ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးနေသေးတယ်..."
" ဘယ်လိုပြေအောင် လုပ်ပေးရမလဲ..."
Jungkook၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေသည့် Taehyungက Jungkook၏ လည်ပင်းသားကို လျှာဖျားနှင့်ထိတွေ့ကျီစယ်ကာ ခပ်ဖွဖွကိုက်ခဲလိုက် စုပ်ယူလိုက်နှင့် အမှတ်သားချန်နေသည် ။
ဆူဝေလာသည့် သွေးသားဆန္ဒကြောင့် Jungkook သူ့အပေါ်က အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ရင်း ပခုံးသားကို ကိုက်ခဲစုပ်ယူကာ ခပ်နာနာဖိကိုက်ချလိုက်သည် ။
" အ!.. အရမ်းပဲ.. နာတယ်..."
" ကျွန်တော်က ပိုနာတယ်.. နောက်တစ်ခါ သခင်လေးအန္တရာယ် ရှိစေမယ့်အပြုအမူတွေကို ထပ်မလုပ်နဲ့.. ကျွန်တော်.. ရူးသွားမယ်ထင်တယ်..."
စိတ်ရင်းအမှန်မှန်း သိရှိနိုင်သည့် ဖွင့်ဟဝန်ခံသံတိုးတိုး ။
Taehyung အနည်းငယ် မှင်သက်သွားရင်းမှ Jungနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံစေလိုက်လျှင် Jung၏ခံစားချက်များပြည့်နှက်နေသည့် မျက်ဝန်းထဲမှာ အကြောက်တရားတစ်ချို့ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
" အင်း... ငါ လုံးဝ အန္တရာယ်ဖြစ်စေမယ့်ကိစ္စတွေကို မလုပ်တော့ဘူး..."
Jung၏ မေးရိုးကိုလက်ဖျားလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွထိတွေ့ရင်းမှ Taehyung ကတိစကားပေးလိုက်ပြီး Jungနှုတ်ခမ်းသားထံ ထိကပ်လိုက်သည် ။
ပြင်းရှရှအနမ်းများက ပူလောင်ဆူဝေသည့်ဘက်ကို ကူးပြောင်းလာလျက် အချင်းချင်း အငမ်းမရငုံထွေးနမ်းရှိုက်စုပ်ယူနေမှုကို Jungkook ခဲရာခဲဆစ် လက်စဖြတ်လိုက်ရသည် ။
" ငါ့ဟာ..နာနေပြီ.. ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ.."
" သူများအိမ်လေ... မသင့်တော်ဘူး..."
" ဒီလိုအချိန်မှာ အဲ့ဒါက သောက်ရေးကြီးလား.. "
" အင်း.. အရေးမကြီးဘူး..."
Jungkook၏အဖြေကြောင့် Taehyungနှုတ်ခမ်းပါးက ကွေးညွှတ်သွားရသလို Jungkookလည်း ပြုံးရိပ်ယောင်နှုတ်ခမ်းသားနှင့်သာ အနမ်းတို့ကို ပြန်လည်ချိတ်ဆက်ရင်း မွတ်သိပ်စွာ ပြင်းပြစွာ အချစ်ခရီးကို ရှေ့ဆက်ခဲ့ကြတော့သည် ။
.
.
.
Sandi Bear
Taekook makes me happy.