"Hoş geldiniz kardeşim."
"Hoş bulduk Atlas'ım. Bunlar timden bize yardım edecek olan arkadaşlarım"
diyerek yanında ki arkadaşlarını gösterdi Batur.
Kumral uzun boylu olan odam elini bana uzatarak tebessüm ettiğinde bende mimik oynamıyordu.
"Ben Arslan Korkmaz Kıdemli Üsteğmen, timin komutanıyım. Atlas emin ol sen.."
"Han sadece Han diyin lütfen."
Bana Atlas diyerek attığı sesler, trip atarken sırf trip attığı belli olsun diye Atlas yazması, bir şey isteyeceği zaman a harfini uzatarak Atlas demesi her bir anı gözümün önünden geçerken dişlerimi sıkarak dolmaya çalışan gözlerimle savaştım.
Karşımda ki adam sanki sabır diler gibi gülümsediğinde yine mimiksiz bir şekilde yüzüne baktım.
"Tamam seni anlıyorum Han ama sana şunu söylemem gerek ki sakın kendini bırakma. İnan aynı duyguları bende yaşadım inan o korku denen illetin her bir tanesini hissettim içimde ama önemli olan senin dirayetli olman."
Anladığımı belirttiğimde omzumu sıkarak koltukta geriye doğru yaşlandı.
Kaşları çatmış bir şekilde bizi izleyen sarışın adam ile göz göze geldiğimizde bende istemsizce kaşlarımı çatmıştım.
Adam bir anda gülümseyerek elini uzattığında.
"Sen baya ciddi adamsın Batur'un dediği kadar varsın, ben Teğmen Ergün Alaca. Memnun oldum Han."
Demesiyle kaşlarım daha da çatılmıştı sıktığım elini bırakarak konuştum.
"Memnun oldum Ergün fakat Batur size ne dedi ki?"
"Uğur derindondurucudan daha dondur karlar kralı dedi."
Çatık kaşlarım ile Batur'a döndüğümde iri olan gözleri şaşkınlıktan mı yoksa korkudan mı bilmem ama daha da irileşmişti.
"Ya kardeşim ben Ergün ayarsız çok boş yapar konuşur canını sıkmasın diye öyle dedim ki bir de farazi yaptım. Bak ne kadar lüzumsuz görüyor musun?"
İfadesiz suratımla kafamı salladığım da Arslan'a dönerek diğer ikisi ile olan alakamı kestim.
"Ev sizin, dolap tamamen dolu, eşyalar yeni, havlular temiz." diyerek anahtarı uzattığımda sözlerime devam ettim.
"Ben size nasıl yardımcı olabilirim şimdi bana onu söyleyin."
"Sen nerde kalacaksın."
"Ömür'ün evinde."
"Anlıyorum..." dedi Arslan küçük bir tebessümle.
"Senlik bir şey yok kardeşim biz burada ki polis ve jandarma ile iş birliği yaparak önce babasını öttürüp daha sonra yengeyi alan iti bulacağız."
"Bende size katılırım burada elim kolum bağlı duramam."
Seslenmedi Arslan sadece Batur ve Ergüne bakmıştı.
"Babanın yeri belli mi?" Sorusu Ergünden gelmişti.
"Evet dedesi kaçırdı."
"Dedeye bak be." Ergün'ün sözleri ile hepimiz ona göz devirmiştik.
"Şuan oturup da dedesini anlatacak değilim Ergün."
Sözlerimle Ergün yerine sinerken Batur da susması için kolunu dürtüyordu.
"Dedesi nereye kaçırdı peki? Haberin vardır diye düşünüyorum."
Arslanın sorusuyla telefonumu çıkararak Demir'in attığı adresi ona gösterdim.
"Burası."
"Tamamdır biz önce bir burayı ziyaret edelim."
Ben kafamla onaylarken Batur araya girmişti.
"Sabah ilk iş buraya gitmek o zaman."
Saat neredeyse 2 ye geliyordu iki gün önce Ömür'ün evinden çıktığım gibi Batur'u aramıştım ve onlar görevlerinden sonra özel izinle birlikte buraya gelmişlerdi.
Ve sonuç olarak gecenin saat ikisinde buradalardı. Onlar bu kadar yorgunken hemen şimdi gitmek için diretemezdim.
"Aynen öyle kardeşim."
Diyerek ayaklandığımda hepsinin gözü bana dönmüştü.
"Eee nereye?"
Sorusu Baturdan gelirken tek kaşımı kaldırarak ona baktığımda o da aynı ifadeyi takınmıştı.
"Ömür'ün evine gideceğim dedim ya abicim."
"E bizimle kal kendi evinde işte abi sabah neden git gel yapacaksın."
"Gereği yok."
"İyi sen bilirsin o zaman gel seni geçireyim."
Kafamı olumsuz anlamda salladım ve omuzlarından tutarak oturtarak konuşmaya başladım.
"Hiç sıkıntı değil siz kendi eviniz gibi takılın fakat sabah kuzenim ve Ömür'ün arkadaşları da gelecek sizlerle tanışmak istiyorlar belki bir katkımız olur dediler. Ömür için sineğin bile bir faydası olacak olsa tüm sinekleri toplar getiririm.. Her neyse kızlar da gelebilir kendinize dikkat edin. İyi geceler."
"Oha ilk defa bu kadar uzun konuştu."
Ergün'ün sözleriyle boğazını temizleyerek ayağına tekme atan Batur gözleri ile onu uyarmaya çalışıyordu.
Evden çıktığımda aklımda hâlâ nerde olabileceği düşüncesi vardı.
Şuan ne yapıyordu?
Yemek yemiş miydi?
Uykusuz mu?
Regl dönemi çok sıkıntılı geçiyordu ve şuan hemen hemen regl olduğu günlerdeydik, acaba sancısı var mı?
Tüm bu sorular beynimi kemirirken arabayı çalıştırarak telefonumu elime aldım ve ses kayıtlarını birleştirdiğim dosyayı açarak sesi arabada ki radyoya başlamıştım.
"AAATLASSSS SINAV HAFTAM BİTTİ BİLİYOR MUSUN? OFF COK MUTLUYUMMM.
Gök Gözlü çocuk nasılsın?
Moralim çok bozuk biraz konuşalım mı?
Şuan okuldayım, Tuğkan ve diğerleri bekliyor onlarla buluşacağım sen ne yapıyorsun?
Noodle yiyorum yeni bir tarif yaptım tadı mükemmel Atlass bir gün beraber deneyelim olur muu?
Hayır tarifi sana vermeyeceğim senle buluşana kadar yok sana tarif Allahını anonimi.
Kahve içiyorum canım sen ne yapıyorsun?
Offf Atlas ne alaka ne alakaağ ne alakaaaağ."
Görüş alanım bağlanırken dudaklarımın arasından bir kıkırtı kaçmıştı ama için için ağlayan kalbimin acı dolu kıkırtısıydı bu.
Kalbim özledim diye ağlıyordu.
Arabayı sağa çekerek dörtlüleri yaptığımda kafamı direksiyona koyarak ağlamaya başladım.
Erkekler ağlamaz diye bir şey yoktu. Seven adam ağlarda ölür de sevdiğinin uğruna.
Göz yaşlarımı koluma sildiğimde elime telefonu alarak kaydı durdum ve sabah yaptığım gibi mesaj kutusuna girerek ses atmaya başladım.
Atlas Han: (🔊 sesli mesaj) Evet yine ben sevgilim, belki de bu mesajları hiç dinleyemeceksin ama ben.. ben.. sadece özledim Ömür. Senden başka konuşacak kimsem yok. Beni dinleyecek anlayacak yok. Uğruna ölecek kadar sevenim yok. Benim Ömür'üm yok ve ben bitiyorum Ömür her saniye her an kalbimde ki sancı ile ölüyorum.
Atlas Han: (🔊 sesli mesaj) Az önce neyi fark ettim biliyor musun? Biz senin keşfettiğin noodle yemedik. Hani buluşunca yapacaktın bana sözün vardı. Seni bulduğum ilk an sana o tarifi yaptıracağım küçük hanım.
Atlas Han: (🔊 sesli mesaj) Ben şimdi kokunla yastığına sarılarak tişörtün burnumda uyumaya gidiyorum iyi geceler sevgilim.
Yarım saatin sonunda bir şekilde Ömür'ün evine geldiğimde arabayı park ederek pembe ve grinin tonlarından oluşan binaya girdiğimde beni yine o huzur hissi yakalamıştı.
Kapıyı açtığımda evi kolaçan ederek Ömür'ün odasına girdiğimde kapağı hafif açık olan dolap dikkatimi çekmişti. Ben giderken bu dolap kapalıydı emindim.
Bir anda eve Demir ve Asya'nın geldiği aklıma geldiğinde yerde olması gereken valizin yokluğu ile giysileri dolaba yerleştirdiklerini düşünerek kendimi yatağa bırakmıştım.
Aşinası olduğum koku bedenime ve ruhuma huzur verirken o kokunun kaynağının burada olmaması canımı yakıyordu.
Bir yandan kokusu ile mayışırken bir yandan yokluğu ile bitiyordum. Gözümden yastığa düşen yaş ile kendimi tutmayarak tekrar ağlamaya başladığım da karşımda ki küçüklük resmine bakarak gülümsedim. Hem ağlıyordum hem gülümsüyordum. Hem kokusu ile huzur buluyor hem de yokluğu ile sınanıyordum. Ömür bana aynı anda dört mevsimi yaşatıyordu.
Elimde ki resim attan düştüğümüz günün ertesi günü çekinilmiş bir resimde her zaman ki gibi çok tatlı ve güzel bir gülümseme vardı yüzünde o an yanımda olmasını ve özlediğim gülüşünden öpmeyi diledim...
Daha fazla dayanamayarak tişörtünü burnuma getirerek uykuya teslim oldum...
...
Hellöö nasılsınız çikolatalı çileklerim?
Neler yapıyorsunuz?
Bölüm nasıldı?
Eğer Arslan Korkaz ve Timin'in hikayesini merak ediyorsanız AsyaKaya346 PUS kitabına bakabilirsiniz.
Kendileri kitabımızda bir süre misafir olacaklardır. 😅🤭