အေးမြ:"ဒါဆို တီချယ်က သမီးကို ချစ်တယ်ပေါ့နော်"
နှင်း:"ချစ်တယ်လို့လည်း မပြောမိပါဘူး ရော်.."
အေးမြ:" တီချယ်ရာ...မညစ်နဲ့ကွာ"
နှင်း :"မညစ်ဘူး...ညနေကပဲ ရေချိုးထားတာ....
ပြန်တော့ မယ်....အိပ်ငိုက်နေပြီ.."
နှင်းကိုပွေ့ချီလိုက်တဲ့ အေးမြ..
နှင်း:"ပြန်ချပေးး!!!!"
အေးမြ:"နားစည်ပါကွဲတော့မယ် တီချယ်ရယ်..
တီချယ်အိပ်ငိုက်နေတယ် ဆိုလို့ အိမ်ပြန်ပို့ပေးမလို့"
နှင်း:"တို့ ဘာတို့ လမ်းလျှောက်နိုင်တယ်...
လွှတ်ကွာ.."
အေးမြ:"အဲ့တာဆို ချစ်တယ်ပြော...လွှတ်ပေးမယ်"
နှင်း:"တီချယ့်ကို ကတိ သုံးခုပေးရင် ချစ်တယ်ပြောမယ်"
အေးမြ:"ဟုတ် ပေးတယ် ပေးတယ်"
နှင်း:"ဘာကတိလဲ တို့ မပြောရသေးဘူးလေရော်"
အေးမြ:"အော်...ဟုတ်သား၊ အဲ့တာဆို တီချယ်ပြော."
နှင်း:"အိမ်မှာရှိတဲ့ အချိန်ကလွဲရင် ကျန်တဲ့ ချိန်အကုန်လုံးကို ဆရာမ တစ်ယောက်လိုပဲ သတ်မှတ်ပြီး ဆကဆံရမယ်..
နောက်တစ်ခုက တီချယ့် စကားကို တသွေ မတိမ်း
လိုက်နာရမယ်..တီချယ် ကိုယ့်ချစ်သူကို
မရိုက်ချင်ဘူး..."
အေးမြ:"ဟီးဟီး...
ဟုတ်ကဲ့ပါ သန့်အမျိုးသမီးလေးရယ်..
ချစ်တယ် ပြောလို့ ရပြီလား"
နှင်း:"အင်း ဒီက ပေတေတေ ကလေးမကို
ဟောဒီက တီချယ်က သိပ်ချစ်ပါတယ်လို့...
ရပြီလား..."
အေးမြ:"အိုး....အရမ်းချစ်လိုက်တာ တီချယ်ရယ်"
ချီထားတဲ့ နှင်းကို အာဘွားပေးဖို့ အလုပ်...
တီချယ်က အေးမြရဲ့ လက်မောင်းကို စိပ်လိုက်တယ်.
အေးမြ:"အား...တီချယ်ကလည်း...
ချစ်တာတောင် ကောင်းကောင်း ချစ်လို့မရဘူးလား"
နှင်း:"ကတိကို ဖြတ်လို့ အပြစ်ပေးတာ...
ဒါ လမ်းမပေါ်မှာလေ...အိမ်မှ မဟုတ်တာ"
အေးမြ:"အော်...ဟီးဟီး ဟုတ်သားပဲ..
အိမ်ထိတော့ ချီသွားမယ်နော်..."
နှင်း:"အွန်း..."
အိမ်ထိ ချီလာခဲ့ပြီး...
အိပ်ယာ ထဲမှာ အသာလေး ချလိုက်ကာ....
အေးမြ:"တီချယ်...သမီး တီချယ့်ကို ပိုင်ဆိုင်လို့ရလား"
နှင်း:"သမီး တီချယ်က အဲ့တာတွေကို
စိတ်မဝင်စားဘူး နောက်ပြီး
အဲ့လိုတွေ လုပ်မယ်ဆိုလည်း..တီချယ်က အမြဲ topပဲ
ဖြစ်နေရမယ်...
အဲ့တော့ သမီးပဲ အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ
တီချယ်အိပ်တော့မယ်..."
အေးမြ:"ဟင်...."
ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ အေးမြ....
ဘယ်လို ဆက်ပြောရပါ့မလဲ....
တီချယ်ကအမြဲ မာန်တဖွဲသားနဲ့ အရှုံးမပေးတက်တာ
အေးမြ အသိဆုံးပဲ....
နောက်ဆုံးတော့ အေးမြ
ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ရင်လေးမိတယ်....
နှင်း:"ဒီဘက်တိုး...
တီချယ် သမီးရင်ခွင် ထဲမှာ အိပ်ချင်လို့"
အေးမြ:"ဟုတ်ကဲ့ တီချယ်"
ဒီညလေးက နှင်း အတွက် အိပ်စက်ဖို့
အကောင်းဆုံးညလေးတစ်ညပါ....
အေးမြကတော့...အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ နှင်းမျက်နှာလေး
ကြည့်ရင်း တော်ရုံနဲ့ မအိပ်ပျော်ခဲ့ဘူး...
နှင်း:"ကလေးငယ်....ထတော့ အိပ်ပုတ်လေး..."
အေးမြ:"အင့်....၅မိနစ်"
နှင်း :"ကျောင်း နောက်ကျသွားမှာပေါ့ ကလေးရဲ့
ထတော့နော်..."
အေးမြ:"အင်း...တီချယ်
ဒီနေ့ သမီး ကျောင်းမသွားတော့ဘူး နော်...နော်လို့.."
နှင်း:"အေးမြ!!!"
အေးမြ :"ထပြီ အခု ထပြီလို့"
နှင်း:"အဲ့လို လိမ်မာနေတာကိုပဲမြင်ချင်တယ်...
တီချယ်အောက်မှာ မနက်စာစားဖို့စောင့်နေမယ်
အဝတ်လဲပြီး...ဆင်းလာခဲ့..."
အေးမြ:"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်..."
အဝ်အစားလဲ မနက်စာ တူတူ စားပြီး
ကျောင်းသို့ ထွက်လာခဲ့တယ်...
တီချယ်လွင်:"နှင်း..မနေ့ညက
ငါ နင့်အိမ်ရောက်သွားတယ်...
နင် ဟို နှစ်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလေးနဲ့ သွားအိပ်နေတယ်ဆို."
နှင်း:"ဟဲ့ ဘာတုန်း နှစ်ပိုင်းတစ်ပိုင်း"
တီချယ်လွင်:"ဟိုမရောက် သည်မရောက်ကိုပြောတာလေ...နင်ကလည်း တုံးပါ့ဟယ်..."
နှင်း:"ဟဲ့ ငါ့ကလေးကို အဲ့လိုကြီး မပြောပါနဲ့ဟယ်."
တီချယ်လွင်:"ဟွန်းး
သတ်နေကြလည်း သူတို့ဆရာတပည့် နှစ်ယောက်ပဲ..
အခု ချစ်နေကြတော့လည်း မပြောချင်ဘူး..."
နှင်း:"မပြောချင် မပြောနဲ့...
ဟိုမှာ နင့် နှစ်ပိုင်းတစ်ပိုင်းက အသက်ရှည်အုံးမယ်..
ငါတို့ဆီ လာနေပြီ.."
တီချယ်လွင်:"ဟားဟား အေး
ခပ်တည်တည်နဲ့နေပြလိုက်အုံး.."
နှင်း:"နင်နော်..."
အေးမြ:"တီချယ်..ဘာတွေဒေါသထွက်နေတာလဲ"
တီချယ်လွင်:"အော်...သမီး တီချယ်က
နှစ်ပိုင်းတစ်ပိုင်း..."
နှင်း:"ဒီမှာလေ နှစ်ပိုင်းတစ်ပိုင်းခံပြီး
တွက်ရတဲ့ ပုစ္ဆာကို..မင်းတို့ တီချယ်လွင်က မတွက်တတ်လို့..."
အေးမြ:"အော်...တီချယ်တို့ကလည်း.."
စကားချို:"တီချယ်လွင်...ဒီမှာ တီချယ့် အတွက်
အအေး...ရာသီဥတုက အရမ်းပူတော့
ရင်ထဲ အေးသွားအောင်လို့..."
အေးမြ:"ဟဲ့...အဲ့တာ ငါ့ တီချယ် အတွက်လေ..."
စကားချို:"နင် တိတ်တိတ်နေစမ်းပါဟ..
တိုးတိုးပြော..."
တီချယ်လွင်:"ဒီကလေးနှစ်ယောက် ဘာတွေ တိုးတိုးပြောနေကြတာတုန်း"
စကားချို:"အော်..သူက တီချယ်တို့နဲ့ မုန့်သွားစားချင်လို့တဲ့ ပြောပေးဆိုလို့"
အေးမြ:"ဟင်...ဟဲ့ နင်တော်တော် လွန်နေပြီ"
တီချယ်လွင်:"ကောင်းသားပဲ...
ဘယ်နေ့သွားစားမလဲ"
စကားချို:"သဘက်ခါကျောင်းပိတ်ရက်တဲ့"
နှင်းက မျက်မှောင်လေး ကျုံနေသည်...
တကယ်ဆို မုန့်သွားစားချင်ရင်တောင်...
နှစ်ယောက်တည်း ပဲ သွားချင်ခဲ့တာ...
ဒီကလေးမ အခုလိုပြောတော့ စိတ်ကောက်မိသည်...
ဟိုက်စ်...တီချယ်င့ါကို မျက်စောင်းတွေပါကောက်ထိုးနေပြီ...
သေသာ သေလိုက်ချင်ပါရဲ့ ...စကားချိုမရယ်...
~~~~~~
ကျောင်းဆင်းချိန်..
အရင်ကဆို နှင်း နဲ့ တူတူ ပြန်တတ်ပေမဲ့...
ဒီနေ့တော့ အဲ့ကလေးမ လမ်းလျှောက်ပြန်ပါစေ...
လုံးဝမစောင့်ဘူး...
အေးမြလည်း တီချယ့်ကို မတွေ့လို့ လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့တယ်...
အေးမြ:"မိန်းမရယ်....ဟော ဟဲ ...."
နှင်း:"ဘာ!!!!!!ဘာ မိန်းမလဲ...
တီချယ်ဆို တီချယ်ပဲခေါ်"
အေးမြ:"အော်...ဟုတ်...ဟုတ်ပါပြီ...
ဘာလို မစောင့်ရတာလဲ...ဒီမှာ သမီးမောလို့
သေတော့မယ်..."
နှင်း:"မစောင့် ချင်လို့...သွား ရေသွားချိုးတော့...
မေမေက ထမင်းစားဖို့ ခေါ်နေတယ်...
တူတူသွားမယ်...."
အေးမြ:" အော်...မိန်းမက စိတ်ကောက်နေတာလား"
နှင်း:"အေး....မြ....သန့်...စင်...!!!!!"
အေးမြ:"အယ်...မခေါ်တော့ဘူးလို့...
စိတ်မကောက်နဲ့လေနော်....
တီချယ် ဘာလို့ စိတ်ကောက်တာလဲမှ မသိတာ.."
နှင်း:" ကျောင်းပိတ်ရက် မုန့်သွားစားမဲ့ ကိစ္စ..."
အေးမြ:"အော်...အဲ့တာလား...
တီချယ်ကလည်း အဲ့တာ သမီး ဘာမှ မပြောဘူး...
အဲ့ စကားချိုဆို နွားမက ချိုပေါက်ချင်နေတာ..."
နှင်း:"ဟမ်း...ဘာကိုပြောတာ"
အေးမြ:"ဟုတ်တယ်...
စကားချိုက... ဟီးဟီး..
တီချယ့် သူငယ်ချင်းလေးကို ကြိုက်နေတာ..."
နှင်း:"ဘာ!!!!
မကြိုက်ရဘူး...ဆရာနဲ့တပည့်က
ဒီလိုတွေ ဖြစ်စရာလား..."
အေးမြ:"ရော်...တီချယ်က ဘာလို့ တားတာတုန်း"
နှင်း:"တီချယ်က အတန်းပိုင်ပဲ တားခွင့်ရှိတယ်..."
အေးမြ:"အော်...သူကျတော့ အေးမြသန့်စင် ဆိုတဲ့ကျောင်းသူလေးကို မချစ်တာကျနေရော..."
ဘေးက ရေသန့်ဗူးခွံနဲ့ အသေကောက်ထုနေတဲ့နှင်း
အေးမြ:"အား...အာ....တီချယ်...မ....မလုပ်နဲ့လေ"
နှင်း:"လုပ်မှာပဲ....တစ်ခွန်း မကျန်ပြန်ပြောလို့"
အေးမြ:"ဟာ...တီချယ်ကလည်း...
အချစ်ဆိုတာ သူ့အလိုလို ပေါက်ဖွားလာတာ...
ဘယ်သူမှ ဖန်တီးယူလို့လည်း မရသလို....
လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြတ်ပစ်လို့ လည်းရတဲ့အရာ မဟုတ်ဘူး
အချစ်မှာက...လူမရွေး လူမျိုးမရွေးဘူး....
အဲ့တာကြောင့် တီချယ် တားချင်ရင်တောင်
တားရမှာ မဟုတ်ဘူး...လွှတ်ထားလိုက်ပါ...မွ"
ပြောချင်တာပြောပြီး အာဘွားပေးကာ ထွက်ပြေးသွားတဲ့အေးမြ...
နှင်း:" ခွင့်လည်းမတောင်းဘဲနဲ့ ပေးသွားစရာလားး
လူဆိုးမ..."
အေးမြ:"ဟီးဟီး ဟုတ်တယ်...ဆိုးတယ် ဆိုးတယ်...
ယောက်ခမကြီး ချက်ကျွေးတာလေး သွားစားဖို့
ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် ခဏစောင့် မိန်းမရေ.."
နှင်း:"သေနာလေး...ဆင်းလာရင် သေပြီသာမှတ်"
အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ကြပါ...
အားပေးကြပါအုံးနော်
______
Zawgyi
ေအးျမ:"ဒါဆို တီခ်ယ္က သမီးကို ခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္"
ႏွင္း:"ခ်စ္တယ္လို႔လည္း မေျပာမိပါဘူး ေရာ္.."
ေအးျမ:" တီခ်ယ္ရာ...မညစ္နဲ႔ကြာ"
ႏွင္း :"မညစ္ဘူး...ညေနကပဲ ေရခ်ိဳးထားတာ....
ျပန္ေတာ့ မယ္....အိပ္ငိုက္ေနၿပီ.."
ႏွင္းကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္တဲ့ ေအးျမ..
ႏွင္း:"ျပန္ခ်ေပးး!!!!"
ေအးျမ:"နားစည္ပါကြဲေတာ့မယ္ တီခ်ယ္ရယ္..
တီခ်ယ္အိပ္ငိုက္ေနတယ္ ဆိုလို႔ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးမလို႔"
ႏွင္း:"တို႔ ဘာတို႔ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္...
လႊတ္ကြာ.."
ေအးျမ:"အဲ့တာဆို ခ်စ္တယ္ေျပာ...လႊတ္ေပးမယ္"
ႏွင္း:"တီခ်ယ့္ကို ကတိ သုံးခုေပးရင္ ခ်စ္တယ္ေျပာမယ္"
ေအးျမ:"ဟုတ္ ေပးတယ္ ေပးတယ္"
ႏွင္း:"ဘာကတိလဲ တို႔ မေျပာရေသးဘူးေလေရာ္"
ေအးျမ:"ေအာ္...ဟုတ္သား၊ အဲ့တာဆို တီခ်ယ္ေျပာ."
ႏွင္း:"အိမ္မွာ႐ွိတဲ့ အခ်ိန္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ခ်ိန္အကုန္လုံးကို ဆရာမ တစ္ေယာက္လိုပဲ သတ္မွတ္ၿပီး ဆကဆံရမယ္..
ေနာက္တစ္ခုက တီခ်ယ့္ စကားကို တေသြ မတိမ္း
လိုက္နာရမယ္..တီခ်ယ္ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို
မ႐ိုက္ခ်င္ဘူး..."
ေအးျမ:"ဟီးဟီး...
ဟုတ္ကဲ့ပါ သန္႔အမ်ိဳးသမီးေလးရယ္..
ခ်စ္တယ္ ေျပာလို႔ ရၿပီလား"
ႏွင္း:"အင္း ဒီက ေပေတေတ ကေလးမကို
ေဟာဒီက တီခ်ယ္က သိပ္ခ်စ္ပါတယ္လို႔...
ရၿပီလား..."
ေအးျမ:"အိုး....အရမ္းခ်စ္လိုက္တာ တီခ်ယ္ရယ္"
ခ်ီထားတဲ့ ႏွင္းကို အာဘြားေပးဖို႔ အလုပ္...
တီခ်ယ္က ေအးျမရဲ႕ လက္ေမာင္းကို စိပ္လိုက္တယ္.
ေအးျမ:"အား...တီခ်ယ္ကလည္း...
ခ်စ္တာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ခ်စ္လို႔မရဘူးလား"
ႏွင္း:"ကတိကို ျဖတ္လို႔ အျပစ္ေပးတာ...
ဒါ လမ္းမေပၚမွာေလ...အိမ္မွ မဟုတ္တာ"
ေအးျမ:"ေအာ္...ဟီးဟီး ဟုတ္သားပဲ..
အိမ္ထိေတာ့ ခ်ီသြားမယ္ေနာ္..."
ႏွင္း:"အြန္း..."
အိမ္ထိ ခ်ီလာခဲ့ၿပီး...
အိပ္ယာ ထဲမွာ အသာေလး ခ်လိုက္ကာ....
ေအးျမ:"တီခ်ယ္...သမီး တီခ်ယ့္ကို ပိုင္ဆိုင္လို႔ရလား"
ႏွင္း:"သမီး တီခ်ယ္က အဲ့တာေတြကို
စိတ္မဝင္စားဘူး ေနာက္ၿပီး
အဲ့လိုေတြ လုပ္မယ္ဆိုလည္း..တီခ်ယ္က အၿမဲ topပဲ
ျဖစ္ေနရမယ္...
အဲ့ေတာ့ သမီးပဲ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ
တီခ်ယ္အိပ္ေတာ့မယ္..."
ေအးျမ:"ဟင္...."
ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ ေအးျမ....
ဘယ္လို ဆက္ေျပာရပါ့မလဲ....
တီခ်ယ္ကအၿမဲ မာန္တဖြဲသားနဲ႔ အ႐ႈံးမေပးတက္တာ
ေအးျမ အသိဆုံးပဲ....
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေအးျမ
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ရင္ေလးမိတယ္....
ႏွင္း:"ဒီဘက္တိုး...
တီခ်ယ္ သမီးရင္ခြင္ ထဲမွာ အိပ္ခ်င္လို႔"
ေအးျမ:"ဟုတ္ကဲ့ တီခ်ယ္"
ဒီညေလးက ႏွင္း အတြက္ အိပ္စက္ဖို႔
အေကာင္းဆုံးညေလးတစ္ညပါ....
ေအးျမကေတာ့...အေတြးေပါင္းစုံနဲ႔ ႏွင္းမ်က္ႏွာေလး
ၾကည့္ရင္း ေတာ္႐ုံနဲ႔ မအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ဘူး...
ႏွင္း:"ကေလးငယ္....ထေတာ့ အိပ္ပုတ္ေလး..."
ေအးျမ:"အင့္....၅မိနစ္"
ႏွင္း :"ေက်ာင္း ေနာက္က်သြားမွာေပါ့ ကေလးရဲ႕
ထေတာ့ေနာ္..."
ေအးျမ:"အင္း...တီခ်ယ္
ဒီေန႔ သမီး ေက်ာင္းမသြားေတာ့ဘူး ေနာ္...ေနာ္လို႔.."
ႏွင္း:"ေအးျမ!!!"
ေအးျမ :"ထၿပီ အခု ထၿပီလို႔"
ႏွင္း:"အဲ့လို လိမ္မာေနတာကိုပဲျမင္ခ်င္တယ္...
တီခ်ယ္ေအာက္မွာ မနက္စာစားဖို႔ေစာင့္ေနမယ္
အဝတ္လဲၿပီး...ဆင္းလာခဲ့..."
ေအးျမ:"ဟုတ္ကဲ့ပါ႐ွင့္..."
အဝ္အစားလဲ မနက္စာ တူတူ စားၿပီး
ေက်ာင္းသို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္...
တီခ်ယ္လြင္:"ႏွင္း..မေန႔ညက
ငါ နင့္အိမ္ေရာက္သြားတယ္...
နင္ ဟို ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းေလးနဲ႔ သြားအိပ္ေနတယ္ဆို."
ႏွင္း:"ဟဲ့ ဘာတုန္း ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း"
တီခ်ယ္လြင္:"ဟိုမေရာက္ သည္မေရာက္ကိုေျပာတာေလ...နင္ကလည္း တုံးပါ့ဟယ္..."
ႏွင္း:"ဟဲ့ ငါ့ကေလးကို အဲ့လိုႀကီး မေျပာပါနဲ႔ဟယ္."
တီခ်ယ္လြင္:"ဟြန္းး
သတ္ေနၾကလည္း သူတို႔ဆရာတပည့္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ..
အခု ခ်စ္ေနၾကေတာ့လည္း မေျပာခ်င္ဘူး..."
ႏွင္း:"မေျပာခ်င္ မေျပာနဲ႔...
ဟိုမွာ နင့္ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းက အသက္႐ွည္အုံးမယ္..
ငါတို႔ဆီ လာေနၿပီ.."
တီခ်ယ္လြင္:"ဟားဟား ေအး
ခပ္တည္တည္နဲ႔ေနျပလိုက္အုံး.."
ႏွင္း:"နင္ေနာ္..."
ေအးျမ:"တီခ်ယ္..ဘာေတြေဒါသထြက္ေနတာလဲ"
တီခ်ယ္လြင္:"ေအာ္...သမီး တီခ်ယ္က
ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း..."
ႏွင္း:"ဒီမွာေလ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းခံၿပီး
တြက္ရတဲ့ ပုစၧာကို..မင္းတို႔ တီခ်ယ္လြင္က မတြက္တတ္လို႔..."
ေအးျမ:"ေအာ္...တီခ်ယ္တို႔ကလည္း.."
စကားခ်ိဳ:"တီခ်ယ္လြင္...ဒီမွာ တီခ်ယ့္ အတြက္
အေအး...ရာသီဥတုက အရမ္းပူေတာ့
ရင္ထဲ ေအးသြားေအာင္လို႔..."
ေအးျမ:"ဟဲ့...အဲ့တာ ငါ့ တီခ်ယ္ အတြက္ေလ..."
စကားခ်ိဳ:"နင္ တိတ္တိတ္ေနစမ္းပါဟ..
တိုးတိုးေျပာ..."
တီခ်ယ္လြင္:"ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ တိုးတိုးေျပာေနၾကတာတုန္း"
စကားခ်ိဳ:"ေအာ္..သူက တီခ်ယ္တို႔နဲ႔ မုန္႔သြားစားခ်င္လို႔တဲ့ ေျပာေပးဆိုလို႔"
ေအးျမ:"ဟင္...ဟဲ့ နင္ေတာ္ေတာ္ လြန္ေနၿပီ"
တီခ်ယ္လြင္:"ေကာင္းသားပဲ...
ဘယ္ေန႔သြားစားမလဲ"
စကားခ်ိဳ:"သဘက္ခါေက်ာင္းပိတ္ရက္တဲ့"
ႏွင္းက မ်က္ေမွာင္ေလး က်ံဳေနသည္...
တကယ္ဆို မုန္႔သြားစားခ်င္ရင္ေတာင္...
ႏွစ္ေယာက္တည္း ပဲ သြားခ်င္ခဲ့တာ...
ဒီကေလးမ အခုလိုေျပာေတာ့ စိတ္ေကာက္မိသည္...
ဟိုက္စ္...တီခ်ယ္င့ါကို မ်က္ေစာင္းေတြပါေကာက္ထိုးေနၿပီ...
ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ ...စကားခ်ိဳမရယ္...
~~~~~~
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္..
အရင္ကဆို ႏွင္း နဲ႔ တူတူ ျပန္တတ္ေပမဲ့...
ဒီေန႔ေတာ့ အဲ့ကေလးမ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ပါေစ...
လုံးဝမေစာင့္ဘူး...
ေအးျမလည္း တီခ်ယ့္ကို မေတြ႕လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့တယ္...
ေအးျမ:"မိန္းမရယ္....ေဟာ ဟဲ ...."
ႏွင္း:"ဘာ!!!!!!ဘာ မိန္းမလဲ...
တီခ်ယ္ဆို တီခ်ယ္ပဲေခၚ"
ေအးျမ:"ေအာ္...ဟုတ္...ဟုတ္ပါၿပီ...
ဘာလို မေစာင့္ရတာလဲ...ဒီမွာ သမီးေမာလို႔
ေသေတာ့မယ္..."
ႏွင္း:"မေစာင့္ ခ်င္လို႔...သြား ေရသြားခ်ိဳးေတာ့...
ေမေမက ထမင္းစားဖို႔ ေခၚေနတယ္...
တူတူသြားမယ္...."
ေအးျမ:" ေအာ္...မိန္းမက စိတ္ေကာက္ေနတာလား"
ႏွင္း:"ေအး....ျမ....သန္႔...စင္...!!!!!"
ေအးျမ:"အယ္...မေခၚေတာ့ဘူးလို႔...
စိတ္မေကာက္နဲ႔ေလေနာ္....
တီခ်ယ္ ဘာလို႔ စိတ္ေကာက္တာလဲမွ မသိတာ.."
ႏွင္း:" ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မုန္႔သြားစားမဲ့ ကိစၥ..."
ေအးျမ:"ေအာ္...အဲ့တာလား...
တီခ်ယ္ကလည္း အဲ့တာ သမီး ဘာမွ မေျပာဘူး...
အဲ့ စကားခ်ိဳဆို ႏြားမက ခ်ိဳေပါက္ခ်င္ေနတာ..."
ႏွင္း:"ဟမ္း...ဘာကိုေျပာတာ"
ေအးျမ:"ဟုတ္တယ္...
စကားခ်ိဳက... ဟီးဟီး..
တီခ်ယ့္ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ႀကိဳက္ေနတာ..."
ႏွင္း:"ဘာ!!!!
မႀကိဳက္ရဘူး...ဆရာနဲ႔တပည့္က
ဒီလိုေတြ ျဖစ္စရာလား..."
ေအးျမ:"ေရာ္...တီခ်ယ္က ဘာလို႔ တားတာတုန္း"
ႏွင္း:"တီခ်ယ္က အတန္းပိုင္ပဲ တားခြင့္႐ွိတယ္..."
ေအးျမ:"ေအာ္...သူက်ေတာ့ ေအးျမသန္႔စင္ ဆိုတဲ့ေက်ာင္းသူေလးကို မခ်စ္တာက်ေနေရာ..."
ေဘးက ေရသန္႔ဗူးခြံနဲ႔ အေသေကာက္ထုေနတဲ့ႏွင္း
ေအးျမ:"အား...အာ....တီခ်ယ္...မ....မလုပ္နဲ႔ေလ"
ႏွင္း:"လုပ္မွာပဲ....တစ္ခြန္း မက်န္ျပန္ေျပာလို႔"
ေအးျမ:"ဟာ...တီခ်ယ္ကလည္း...
အခ်စ္ဆိုတာ သူ႕အလိုလို ေပါက္ဖြားလာတာ...
ဘယ္သူမွ ဖန္တီးယူလို႔လည္း မရသလို....
လြယ္လြယ္နဲ႔ ျဖတ္ပစ္လို႔ လည္းရတဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး
အခ်စ္မွာက...လူမေ႐ြး လူမ်ိဳးမေ႐ြးဘူး....
အဲ့တာေၾကာင့္ တီခ်ယ္ တားခ်င္ရင္ေတာင္
တားရမွာ မဟုတ္ဘူး...လႊတ္ထားလိုက္ပါ...မြ"
ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီး အာဘြားေပးကာ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ေအးျမ...
ႏွင္း:" ခြင့္လည္းမေတာင္းဘဲနဲ႔ ေပးသြားစရာလားး
လူဆိုးမ..."
ေအးျမ:"ဟီးဟီး ဟုတ္တယ္...ဆိုးတယ္ ဆိုးတယ္...
ေယာက္ခမႀကီး ခ်က္ေကြၽးတာေလး သြားစားဖို႔
ေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္ ခဏေစာင့္ မိန္းမေရ.."
ႏွင္း:"ေသနာေလး...ဆင္းလာရင္ ေသၿပီသာမွတ္"
အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ...
အားေပးၾကပါအုံးေနာ္