[ ម៉ោង២:៣០នាទីទាបភ្លឺ ]
"អូនមិនទាន់គេងទេ???" ជីមីន
"នៅទេ ..." លីលី
"អូនមិនស្រួលខ្លួនត្រង់ណាមែនទេ??? " ជីមីន
"អត់ទេ... អូនកំពុងរងចាំម៉ាក់ call មក" លីលី
"ឆាប់គេងទៅ... ស្អែកម៉ាក់និងទាក់ទងមកអូនហើយ... នេះយប់ជ្រៅហើយណា" ជីមីន
"អូនមិនងងុយទេ" ជីមីនលឺលីលីនិយាយបែបនេះក៏យកដៃទៅស្ទាបថ្ងាសនាងទើបដឹងថាពេលនេះនាងកំពុងក្ដៅខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងរួចជីមីនក៏ក្រោកពីគ្រែទៅមើលប្រអប់ដាក់ថ្នាំទើបដឹងថានាងមិនបានលឹបថ្នាំនោះទេក្នុងថ្ងៃនេះ... ដែលធ្វើឲ្យអ្នកកម្លោះផាកខឹងនិងនាងជាខ្លាំង
"នេះអូនមិនញុាំថ្នាំទេ??? មើលអូនទៅក្ដៅខ្លួនហើយ ... ឆាប់ញុាំថ្នាំហើយគេងភ្លាម"
"បង... ហាឈីស (កណ្ដាស់) អូនមានអីឯណា..." លីលី
"មុខឡើងស្លេកហើយ..." ជីមីនស្ទើតែស្រក់ទឹកភ្នែកចុះមកទៅហើយទើបលីលីព្រមទទួលយកថ្នាំមកលេប
"ហុឹម... បងទៅធ្វើបបរឲ្យអូនញុាំ..." ជីមីនបម្រុងដើរចេញទៅហើយតែក៏ត្រូវឈប់ដោយសារនាងក្រមុំបានហៅកាត់
"អូនមិនអីទេ... មកនេះមកប្រុសសង្ហារ... អូនចង់គេងអោបបងបន្តិច... " លីលីក៏ធ្វើដៃដូចជាចង់អោបលោកស្វាមីរបស់នាង
៊-------------------
០៨:១២នាទីព្រឹក
"មេកាសាន់, ជួយដាំបបរឲ្យលីលីផងណា... ហើយដាំឆ្អិតកុំដាស់នាងអីព្រោះថាយប់មិញនាងក្ដៅខ្លួនខ្លាំងណាស់ទើបតែបានគេងទេចឹងកុំដាស់នាងអីឲ្យនាងគេងឲ្យបានច្រើនទៅ" ជីមីនរៀបនិងធ្វើការក៏បានផ្ដាំទៅមេការបស់ខ្លូន
"ខ្ញុំដឹងហើយអ្នកប្រុស... " មេកាសាន់
"អញ្ជឹងខ្ញុំទៅក្រុមហ៊ុនហើយ.." ជីមីននិយាយចប់ក៏ឡើងឡានទៅក្រុមហ៊ុនបាត់ទៅ...
---------------
[ The king of technology ]
"ហេតុអីក៏មកយឺតយ៉ាងនេះ??? ពួកយើងត្រូវប្រជុំណា" ជេហូប
"ខ្ញុំមានកាលវិភាគនៅម៉ោង១១ព្រឹកនេះ" ថេយ៉ុង
"ខ្ញុំវិញ..." ជុងគុក
"ឈប់រអ៊ូរទាំទៅ... ខ្ញុំមកហើយ... " ជីមីន
"ហេតុអីក៏មកយឺតយ៉ាងនេះ???" ជីន
"គឹយប់មិញលីលីក្ដៅខ្លួន... ហើយផ្ដាសាយឡើងមួយយប់ទើបខ្ញុំត្រូវមើលថែនាងរហូតគេងជ្រុលបែបនេះ" ជីមីន
"នេះឯងចេះមើលថែគេដែរ???" យ៉ុងគីក៏ងើបមុខមកសួរ
"បងឯង!!!!!!" ជីមីនគាំងនិយាយអ្វីមិនចេញ
"តោះឆាប់ប្រជុំទៅក្រែងមានការរៀងខ្លួនមែនទេ???" ណាមជុន
-----------------
ម៉ោង ១០:២៥នាទីព្រឹក... បន្ទាប់ពីលីលីបានភ្ញាក់នាងក្រមុំក៏បានឃើញបបរដែលដាំរួចទុកលើតុដោយមានសរសេរ note មួយបិទលើតុនោះថា អាហារពេលព្រឹកសម្រាប់អ្នកស្រី រួចនាងក្រមុំក៏ប្រើឈើច្រត់ដើរទៅលុបលាងមុខអាងនិងញុាំបបរនោះ... នៅពេលកំពុងញុាំនាងក្រមុំក៏បាននឹកឃើញដល់មកដាយរបស់នាងរួចក៏បានទាញ Ipad មក video call ទៅម្ដាយ...
"ម៉ាក់.." លីលីបន្លឺសម្លេងឡើងមកបន្ទាប់ពីម៉ាក់របស់នាងបានចុចទទួល
"នេះកូនក្រោកហើយ??? មើលសក់មិនទាន់សិតទេនៀក" ម៉ាក់លីលី
"ម៉ាក់ទៅដល់សុវត្តិភាពទេ??? ចុះប៉ានិងកំពូលបងប្រុសរបស់កូនវិញមានបាត់គីឡូទេ???" លីលី
"នោះហើយមនុស្សដែលកូនកំពុងសួររក" ម៉ាក់លីលីក៏បែរកាំមេរ៉ាខាងក្រោយឲ្យនាងបានមើល
"សួស្ដីប៉ា... បងប្រុស... មានឃើញរបស់ខ្ញុំផ្ញើទេ???" លីលីបៀមស្លាបព្រាបណ្ដើរនិយាយសើចបណ្ដើរ... បន្តិចក្រោយមកអ្នកបម្រើស្រីក៏បានចូលមករៀបចំបន្ទប់
"អ្នកណានិង???" ម៉ាក់លីលី
"គឺគេមករៀបចំបន្ទប់... " លីលីរៀបរឹកឲ្យត្រឹមត្រូវ
"ប្អូនស្រី... នេះជារបស់ពិតមែនទេ???" បងប្រុសលីលីក៏បានលើកប្រអប់នាឡិកាម៉ាក brand មួយមកសួរប្អូនស្រីខ្លួន
"ខ្ញុំក៏មិនដឹងដែរ... នេះជារបស់បងជីមីនគាត់កម្មង់ជាពិសេសសម្រាប់បងឯង... ដូចជាមានឈ្មោះនៅលើនោះទៀតផង" លីលី
"មែនហើយ... ស្អាតណាស់ ..." បងប្រុសលីលី
"ប៉ា... ចុះកាដូររបស់ប៉ាៗចូលចិត្តទេ???" លីលី
"Ipad នេះធំណាស់... ត្រជាក់ភ្នែកតែម្ដងនៀក" ប៉ាលីលី
"កូនឯងញុាំអីនិង??? " ម៉ាក់លីលី
"ញុាំបបរ... មេកាសាន់បានដាំវាយកមកទុកឲ្យកូនតាំងពីពេលណាមិនដឹងទេ..." លីលី
"ហេតុអីមុខស្លេកបែបនេះ??? ឆាប់ញុាំថ្នាំផង..." ម៉ាក់លីលី
"ចាសម៉ាក់... អូ... បងគាត់ call មកអញ្ចឹងកូនបិទហើយណា... លាហើយម៉ាក់ ប៉ានិងបងប្រុស... រីករាយថ្ងៃសម្រាក..." លីលីនិយាយចប់ក៏ចុចបិទ
"អូឡូភរិយាជាទីស្រលាញ់... អូនក្រោកហើយ???" ជីមីន
"ត្រូវហើយ... អូនញុាំបបររួចហើយ... អូមែនហើយ... ហេតុអីបងទិញនាឡិកាឲ្យបងប្រុសអូន???" លីលី
"បងលឺថាគាត់ចូលចិត្ត... បងចង់ជូនកាដូរដែលគាត់ចូលចិត្តទើបសម្រេចទិញវាឲ្យគាត់... កុំបារម្ភអីវាមិនថ្លៃទេ..." ជីមីន
"មិនថ្លៃទៀតហើយ... ប្រាប់អូនមកថាតម្លៃវាប៉ុន្មាន??? បើមិនប្រាប់ទេអូននិងយកថ្នាំទៅបោះចោលហើយ..."
"ទេ... ទេ... ទេ... កុំអី... នេះអូនគម្រាមបង???" ជីមីន
"បងគិតទៅ!!!" លីលី
"បានបងប្រាប់... វិក័យប័ត្រនៅថតតុរបស់បង... បើកទៅឃើញហើយ... អរ... ដើម្បីលាក់វាពីអូនបងបានទុកក្នុងសៀវភៅមួយ..." ជីមីន
"បានអូនទៅ..."
"ឈប់សិន... បងចង់ឲ្យអូនញុាំថ្នាំមុខបង... ញុាំថ្នាំភ្លាមទៅបងចង់ឃើញអូនញុាំថ្នាំ..." ជីមីន
"បាន... ញុាំក៏ញុាំ..." លីលីរៀបនិងញុាំថ្នាំទៅហើយក៏ស្រាប់តែនាងបានឈាមច្រមុះដែលធ្វើឲ្យអ្នកដែលនៅខ្សែម្ខាងទៀតភិតភ័យជាខ្លាំងរួចក៏ប្រញាប់ត្រលប់មកវីឡាវិញទាំងតក់ក្រហល់
-------------------
១១:២២នាទីព្រឹក
"អូនយ៉ាងមិចហើយ??? ឆាប់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ទៅ... ទៅមន្ទីរពេទ្យជាមួយបង" ជីមីន
"អូនគ្រាន់តែឈាមច្រមុះបន្តិចទេ... ធ្វើកុំភ័យមើ" លីលី
"អត់ទេ... បើអូនមិនប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ទេយើងទៅទាំងបែបនេះទៅ" ជីមីនក៏រុញរទេះមកក្បែរនាងក្រមុំ...
-----------------
[ មន្ទីរពេទ្យ ]
បន្ទាប់ពីមកដល់ពេទ្យភ្លាមគ្រូពេទ្យក៏បានពិនិត្យមើលរាងកាយរបស់នាងរងពីក្បាលដល់ចុងជើងដើម្បីមើលពីអាការៈរបស់នាង
"សូមអង្គុយចុះ... បន្តិចទៀតលទ្ធផលនិងចេះមកហើយ... ប៉ុន្តែអ្នកស្រីមានបញ្ហាអ្វីដែរមួយរយៈនេះ???" គ្រូពេទ្យ
"គឺនាងធម្មតាទេតែមកពីម្សិលមិញនាងមិនបានញុាំថ្នាំឡើងពេញមួយថ្ងៃហើយយប់មិញនាងក្ដៅខ្លួនឡើងខ្លាំងទៀតផង... ហើយមុននេះ១ម៉ោងនាងបានឈាមច្រមុះភ្លាមៗទើបខ្ញុំនាំនាងមកពិនិត្យមុនកាលកំណត់..." ជីមីនរៀបរាប់យ៉ាងលំអិតដែលធ្វើឲ្យគ្រូពេទ្យចាប៊ផ្ដើមសរសើរដល់លីលីដែលមានស្វាមីល្អឥតខ្ចោះបែបនេះ...
|•លទ្ធផលក៏បានមកដល់•|
"នេះជាលទ្ធផលរបស់អ្នកស្រី... សូមអ្នកទាំងពីរមើលមកកញ្ចក់កំព្យូទ័រនេះមកខ្ញុំនិងណែនាំពីអាការៈរបស់អ្នកស្រីឲ្យស្ដាប់..." គ្រូពេទ្យ
"នាងឈឺអ្វីមែនទេ???" ជីមីន
"ស្ដាប់លោកគ្រូពេទ្យសិនទៅ..." លីលី
"នេះជាលទ្ធផលពិនិត្យរបស់អ្នកស្រី... " គ្រូពេទ្យ
"តើនេះជាអ្វី???" ជីមីនលើកដៃចង្អុលទៅចំណុចខ្មៅតូចមួយនៅក្នុងកញ្ចក់កុំព្យូទ័រ
"នេះជាចំណុចសំខាន់ដែលខ្ញុំចង់ប្រាប់លោក... ចំណុចតូចនេះគឺជាដុំឈាមតូចមួយដែលបន្សល់ពីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍..." គ្រូពេទ្យ
"តែនេះរំលងផុត៣ខែជាងហើយហេតុអីទើបឃើញវា???" ជីមីន
"ដោយសារវានៅតូចពេកមើលមិនឃើញទើបពិនិត្យមិនដឹង... ហើយបញ្ហាបែបនេះគឺតែងតែជួបនៅក្រោយពេលគ្រោះថ្នាក់... ហើយខ្ញុំគិតថាអ្នកស្រីសំណាងណាស់ដែលឆាប់បានឃើញបែបនេះព្រោះថាអ្នកជម្ងឺដទៃទៀតគឺសុទ្ធតែហួសពេលទើបអាចពិនិត្យឃើញ" គ្រូពេទ្យ
"ចុះវិធីព្យាបាលវិញ???" ជីមីន
"អ្នកស្រីអាចប្រើប្រាស់ថ្នាំបានប៉ុន្ដែថ្នាំនេះត្រូវលេបវាឲ្យទៀងពេល... ខ្ញុំនឹងបើកវាឲ្យអ្នកស្រី១សប្ដាហ៍ម្ដងហើយហាមធ្វើការអ្វីហត់នឿយខ្លាំង" គ្រូពេទ្យ
"បាន ... ខ្ញុំនិងមើលថែនាងឲ្យបានល្អ..." ជីមីនក្ដាប់ដៃនាងក្រមុំយ៉ាងជាប់រួចក៏បានលាគ្រូពេទ្យចេញមកក្រោយពីបញ្ចប់ការសន្ទនា
---------------
"អូនលឺគ្រូប្រាប់ហើយមែនទេ???" ជីមីន
"អូនស្ដាប់គាត់និយាយបានខ្លះអត់ខ្លះ..." លីលី
"ចង់ឲ្យបងបកប្រែឲ្យទេ???" ជីមីន
"មិនបាច់ទេ... កុំអី..." លីលីប្រកែកយ៉ាងលឿន
"អូនឯងនេះ..." ជីមីន
"តែពេលនេះពួកយើងទៅណា???" លីលី
"ទៅក្រុមហ៊ុន... បងមានកិច្ចការត្រូវធ្វើជាច្រើនដូច្នេះបងមានតែនាំអូនទៅក្រុមហ៊ុនជាមួយបង" ជីមីន
"មិនបាច់ទេ... អូនចង់ទៅផ្ទះជាង..." លីលីប្រកែកយ៉ាងលឿន
"បងបានឲ្យគេរៀបចំកន្លែងគេងសម្រាប់អូនហើយ... កុំភ័យអី..." ជីមីន
"នេះអូនស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់គេងនៅឡើយទេ... បងឯងចង់លក់មុខអូនមែនទេ???" លីលី
"មកដល់ហើយ... ចាំបន្តិចបងទៅយករទេះរុញមកឲ្យអូន ..." ជីមីន
"បង... ឲ្យគេជូនអូនទៅផ្ទះទៅ..." លីលី
"មិនបានទេ... នេះជាអាវធំរបស់បង... ពាក់វាទៅ... ហើយនេះជា Ipad របស់បងយកទុកលេងទៅ... តោះយើង..." ជីមីនឲ្យនាងក្រមុំអង្គុយរួចក៏ហុចរបស់របរខ្លួនទៅឲ្យនាង
"បង..." ជីមីនរុញលីលីចូលជណ្ដើរយន្តទាំងទឹកមុខរាបស្មើ...
-------------
"សួស្ដីលោកអគ្គនាយក" លេខា
"របស់ខ្ញុំប្រាប់ឲ្យរៀបចំនោះយ៉ាងមិចហើយ???" ជីមីន
"ចាសគឺខ្ញុំបានរៀបជូនលោករួចរាល់ហើយ... ហើយលោកប្រុសធំ លោកប្រុសទី៣ និងទី៧កំពុងរងចាំខាងក្នុង" លេខា
~~~~To be continued~~~~
admin មកវិញហើយ(◍•ᴗ•◍)