NAGISING ako kinabukasan sa isang
mabangong amoy ng bacon kaagad akong napangon at tumayo sa kama, mabilis kong sinundan ang amoy na yun dahil mabilis ding kumalam ang sikmura ko lalo na at parang may naaamoy akong nakasalang na sinangag.
Dinala ako ng mga paa ko sa isang maliit na kusina na may isang katamtamang laki ng mesa at may dalawang upuan lang na magkaharapan pero nabaling ang tingin ko sa lalaking busy sa kaharap nitong kawali.
Chineck ko muna ang sarili ko dahil baka may panis pa akong laway at inayos ko din ang buhok ko bago ako nagsalita.
"Sen...." tawag ko sa lalaking nasa harapan ko.
Nilingon niya ako at nakita ko ang mugto niyang mga mata. "Your awake.." saad nito.
Gusto ko sang mapangiwi, syempre gising na ako nandito na nga ako sa harapan niya eh diba. Mindset ba mindset.
Napairap ako sa hangin.
"Just sit, patapos na to." utos niya at bumalik na ulit sa ginagawa niya, umupo nalang ako sa upuan at hinintay siya may nakalagay ng mga pinggan at kutsara sa mesa pero wala pang pagkain.
Huhu nasaan na ang bacon ko??
"May bacon kaba na niluluto Sen?" diko mapigilang itanong.
"Wala." agarang sagot nito na ikinanguso ko.
"Ayaw ko kumain..." nakanguso kong saad na kinaharap niya.
"Just because we don't have a bacon here for breakfast hindi kana agad kakain?"
Wow grapee! Ang haba ng sinabi niya ah.
"Gusto ko bacon eh." napahawak ako sa tyan ko ng kumulo yun.
"I don't eat bacon.." saad niya.
"Di ko nitatanong." habang nakairap kong saad.
Pumunta siya sa lamesa dala nga ang isang pinggan ng sinangag pero wala siyang dalang bacon. Huhu, may naaamoy kaya ako kanina.
"Nakikikain ka nalang nga rereklamo kapa, ikaw ba nagluto? Ikaw ba gumastos?." nakakunot noo nitong saad habang inilalapag ang sinangag sa mesa.
Hindi ko siya sinagot.
"Just wait here, I'll be right back." umalis siya at bumalik ulit doon sa nilulutuan niya.
Kumuha nalang ako ng sinangag dinamihan ko na din madami naman yung niluto niya eh dito nalang ako babawi dahil wala siyang bacon. Di Siya rich kid!
Buti pa ako rich kid. HAHA. */Flip hair.
Ilang sandali lang ng susubo na sana ako ng sinangag ay may naglagay ng isang pinggang bacon sa harapan ko kasunod ang isang baso ng orange juice.
Nanlaki ang mga mata ko.
"Hala! May bacon at juice!" kaagad akong humarap sa likod at bumungad saakin ang naka arm crossed na si Sen.
"Now you're happy, let's eat."
"Niluto mo to?" tanong ko at kumuha ng pitong bacon.
"Yes,"saad niya habang nakatingin sa pinggan ko. "Y... you can eat that all?" alanganing tanong niya.
Agad akong tumango."Oo naman, bakit ikaw hindi?" tanong ko at sumubo ng madami na ikinangiwi niya.
"The fried rice on your plate is equivalent of 9cups of rice." saad nito.
"Eh ano naman?" tanong ko habang ngumunguya.
Umiling nalang siya at sumandok na din ng pagkain niya.
"Shut up, don't talk when your mouth is full." saway nito.
Tumaas ang kilay ko. Eh kinakausap mo din ako eh syempre bilang isang 4M na tao ay sasagot ako.
Alam niyo ba yung 4M? Naku! Uso sa skol yan. Always akong AO dyan eh. Mwheheheeh
Makadiyos.
Nakatayo.
Makabayan.
Makabansa.
"Why are you smiling?" biglang tanong niya.
Nangingiti ko siyang inilingan.
Nagpatuloy kami sa pagkain ng malaman kong saktong 6 palang pala ng umaga. Mas lalo akong napangiti dahil ang Ganda ng umaga ko kahit wala ako sa bahay at kahit pa si Sen ang kasama ko at medyo masama pa din ang pakiramdam ko. Tingnan niyo oh! Andito lahat ng gusto ko sa breakfast tapos saktong six am pa kami kumain, tiningnan ko si Sen at maayos lang naman siyang kumakain. Hihi
"After this, I'll take you home, mahina pa yung ulan at baka babalik mamayang hapon." saad nito sa kalagitnaan ng pagkain namin.
Tumango ako sa kanya at tumingin sa labas, mahinang mahina na nga yung ulan pero madilim pa din ang langit siguradong babalik nga yung ulan mamaya.
"Okay lang sayo na ihatid ako?"
"Unless you want to stay here more longer." sagot niya.
"Uwi na ako." nakanguso kong sagot.
Nagpatuloy ulit kami sa pagkain, andami kong nakain dahil nagustuhan ko yung mga niluto ni Sen. Mwheheh. Nang matapos kaming kumain ay siya na daw ang magliligpit kaya hinayaan ko na siya, binigyan niya din ako ng gamot at tinanong niya ako kung masama pa daw ba ang pakiramdam ko pero ang sinabi ko sa kanya ay hindi na kahit yung totoo ay masama pa din talaga yung pakiramdam ko.
Habang papaupo Ako sa sofa para hintayin siya ay hawak ko na ang bag ko kung saan nakalagay ang mga basa kong damit na hindi man lang niya nilabhan, nagtataka talaga ako sa kilos nitong si Sen eh sigurado akong may kapalit talaga to.
Inikot ko ang tingin ko sa bahay at kagaya nga ng unang kong expectation ay maliit nga lang ito at may dingding lang na kawayan. Pero hindi mo siya masasabing panget dahil maganda ang loob niya ewan ko lang sa labas.
Ganyan talaga eh, sa labas panget pero sa loob maganda meron ding sa labas maganda pero sa loob panget.
Parang yung sa tao.
Pero ibahin niyo ako kasi pure akong maganda inside and out.
"Lets go." napabaling ang tingin ko sa nagsusuot ng jacket na si Sen.
Hala ang bilis naman niyang maghugas. One banlaw siguro ginawa niya.
Sumunod nalang ako sa kanya dahil naantok na naman ako sinabi niya din na wala daw munang pasok ngayon dahil sa ulan. Nang makalabas kami ay tiningnan ko ang bahay at tama nga ako maliit lang siya at medyo hindi maganda tingnan sa labas.
"Sen saan to?" tanong ko habang papasok na sa cotse.
"One of my restplace." sagot niya.
Nang nakapasok na din siya ay nagsimula na siyang magmaneho nasa front seat ako kaya kita ko yung daanan pero hindi ko na maalala ang dinaanan namin kahapon.
Tinuro ko ang daanan pabahay namin at sa daan palang may mga parte ng nabahaan. Tahimik kami dahil hindi din ako nagsasalita, hanggang sa makarating na kami sa mismong bakod ng bahay namin. Hindi ko na siya hinayaang pagbuksan ako ng pinto dahil alam kong hindi niya gagawin yun.
Bago ko sinaraduhan ang pinto ay nagsalita ako. "Salamat sayo Ginoo ah, bye²" saad ko na tinaguan niya lang at mabilis na umalis, ngumuso ako at pumasok sa gate at sinarado ang pinto.
Papasok na ako sa bahay ng sinalubong ako ni mama.
"Oh anak andyan kana pala, naku! Mabuti naman hinatid ka ni Caren." Saad niya.
"Huh? Sinong Caren mama?" takang tanong ko.
"Naku, ano kaba! Iyong nagpatuloy sayo kagabi sa bahay niya kasi umuulan at may sakit ka daw mabuti nalang at mabait iyong kaibigan mo at tinawagan pa ako." mahabang paliwanang niya.
Bigla akong naguluhan sa sinabi ni mama. Sinong Caren eh si Sen naman ang nagpatuloy sakin kagabi ah.
"Caren ma?"
"Oo, Caren Salazar."
Pagkatapos ni mommy sabihin yun ay hindi na niya ako hinayaan pang makapagsalita, kaagad niya akong hinila sa loob ng kusina kung saan nandoon si papa at nag aayos ng pagkain. Kinuha niya din ang bag ko at idinala sa sofa.
"Daddy! Miss kita!" sigaw ko at kaagad siyang dinamba ng yakap.
"Abah! Abah! Miss din kita anak. Magaling kana ba?" tanong nito bago ako mas mahigpit na niyakap.
Hihi, sure na sure akong nag-alala ng todo sakin si Daddy. "Medyo okay na ako kasi nandito na kayo." Masaya kong saad bago kumalas sa yakap.
"Suss, tingnan mo yung mom mo..." mahinang saad niya.
Nilingon ko si mama at nakita ko siyang nakasimangot saakin. "Daddy mo may yakap ako wala."saad nito.
Narinig kong mahinang tumawa si Daddy kaya naman mabilis akong lumapit sa mommy ko at mahigpit siyang niyakap. "Miss kita mommy!" saad ko. Ginantihan niya ako ng yakap.
"Nag-alala kami ng sobra sayo gusto ka naming pauwiin at sunduin kaso lang delikado na sa daan at mukhang mapagkakatiwalaan naman yung kaibigan mo." mahabang saad niya.
Bumitaw ako sa yakap at napakamot ng ulo ko. Sino ba kasing caren yun? Haist. Aha! Alam ko na...siguro nagkamali lang ng rinig si mommy kaya yung akala niyang Sen ay naging Caren.
Naku naman! Caren pa talaga eh hindi ba halatang lalaki si Sen sa boses pa lang. Tsk, tsk. Tumatanda na ang Ina ko.
"Oh nga pala nak, dapat pinapasok mo yung kaibigan mo, naku. Mapasalamatan lang man natin." Si dad.
"Eh...baka daw po maabutan siya ng ulan eh." Pagdadahilan ko.
Hmp, hindi nga niya ako kinawayan kanina eh diresto lang siyang umalis, bad siya!
"Oh, sabagay may bagyo daw eh postponed nga yung pasok niyo ng one week anak." dugtong ni dad.
Nanlaki ang mga mata ko. "Hala! Totoo daddy?!"
"Naku kang bata ka gustong-gusto mo naman." hirit naman ng Ina ko.
Syempre naman para sakin na isang estudyante masaya yun mwehehe kaya minsan gusto ko may bagyo eh lalo na pag may exam.
"Oh siya, kumain ka ulit at magpahinga pagkatapos mukhang sisipunin ka anak."
Sinisipon na nga ako eh. Mabilis nila akong inasikaso, madaming niluto sila daddy at busog na busog na ako dahil madami ding pagkain kay Sen kanina pero hindi ko pwedeng hindi kainin yung luto nila daddy kaya kakain nalang ako.
Pagkatapos kong kumain ay inutusan niya akong magpahinga dahil na din nga may sinat pa ako, hindi na din ako pwedeng uminom ng gamot ngayong umaga dahil sa nakainom na ako ng gamot sa resthouse daw ni Sen.
Kaagad kong pinuntahan si petonn sa kwarto niya at naabutan ko siya dong nakakumot.
"Hoi!" tawag ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin ni hindi din siya gumalaw.
Sinarado ko muna ang pinto at nilapitan siya.
"Psst! Yoohooo!" sabay kulbit ko sa kanya.
Malamig pa din naman siya ahas eh. Nang hindi pa din siya nagreresponse ay tinanggalan ko siya ng kumot. "Alam ko na naririnig moko, yieeee tampo kaba kasi di ako umuwi?" kinuha ko siya at nilagay sa braso ko.
Napanguso ako. "Ang bigat mo na, naubos mo din yung pagkain mo." saad ko habang nakatingin sa wala ng lamang lalagyan ng pagkain niya.
"Shhh..." napabalik ang tingin ko sa kanya dahil sa narinig ko bahagya din siyang gumalaw.
"Hello!" bungad ko ng idilat niya ang mga mata niya. Dumiretso ang tingin niya saakin kasabay ng paggabang niya sa dibdib ko.
"Miss moko alam ko hehehe." hinimas himas ko siya habang kinikwentuhan ng nangyari kahapon saakin.
Wala naman akong nakukuhang matinong sagot kay petonn kaya pagkatapos ng ilang oras ay umalis na ako sa kwarto niya dahil na din sa mukhang matutulog siya ulit.
Haynaku, parang noon lang ang hirap pa niyang bantayan dahil kung saan saan siya nagsusuot mabuti nalang at lagi niyang hindi nasasama sa pagsusuot ang buntot niya kaya palagi ko siyang nakikita. Medyo mahaba siya noon eh.
"Byebye," mahinang saad ko sa kanya bago dahan-dahang lumabas sa kwarto niya.
Dumiretso ako sa kwarto ko at nagpalit ng damit.
"Ang bango naman nito." usal ko habang inaamoy ang damit na hinubad ko.
Naalala ko ulit si Sen. Siguro sinapian siya ng kabaitan o baka natakot siya sa igaganti ko sa kanila kaya tinulungan niya ako dun sa rooftop.
Napabuga nalang ako ng hininga at nahiga ulit sa kama dahil medyo sumasakit pa din ang ulo ko. Gusto kong matulog ulit, wala naman kaming klase bukas kaya okay lang kahit na matulog ako palagi.
Kinamot ko ang ilong ko ng babahing na ako dahilan para hindi yun matuloy. Mwehehe, subukan niyong kamutin or pisilin yung ilong niyo kapag babahingin kayo, tingnan niyo hindi yan matutuloy.
Inayos ko ang buhok ko at hinalikan ang unan ko. "Miss kita bb ko." sumisinghot-singhot kong saad.
Kung hindi niyo kasi alam ay may design ang unan ko ng isang pitsur ng idol at crush kong artista. Hihi, gusto niyong malaman kung sino? Edi sino pa? Ang nag-iisang CARDO DALISAY ng mundo COCO MARTIN!
Lodi at crush ko talaga yun kasi hindi siya namamatay eh kaya ayan yung cover ng unan ko ay siya habang hawak ang baril at may nakasulat na "ANG PROBINSYANO"
Nagkumot ako at nagpray kay God dahil nakalimutan ko atang magpray kagabi dahil kay Sen, pagkatapos nun ay unti-unti na akong kinain ng kadiliman hanggang sa ako'y makatulog.
"MAKRNELL POV"
I was in my way to 7/11, i decided to buy ice cream to eat and for Namarih, i want to visit her in their house it's been 4 days since we didn't see each other and I'm afraid cause she's not calling or texting me back since that day.
I've been having a hard time when i'm sick, gladly i'm okay now. I'm banging my head while walking because of the music on my earphones when i suddenly bump to someone.
I immediately remove my earphones.
"Oh, sorry." a cold and baritone voice.
"I'm sorry too, are you okay?" I asked.
He's fixing his clothes before looking up on me, and i saw a man with a blue iced, Oh! Those eyes are captivating. "It's okay, how about you are you okay?" he said while smiling.
"No worries I'm okay dude."
He chuckled.
I was thinking to go and i was about to walk when he grabbed my hands.
"What's your name?"
My forehead knotted. "Marknell." I said coldly without hesitating.
He let go of my hands. "I'm Peter." he then offer his hand to me for a hand shake and as good person i accept it.
"A-ah can i ask you?.." he said.
"Your asking already man."
"Oh haha, I just want to ask where 7/11 is. I'm new to this place, I'm from New York and I'm having my vacation here." he bite his lower lips.
I raised my eyebrows. "It's on that way." I pointed the road behind him.
"Ohhh! HAHAHA my bad."
I shaked my head. "Tsk, nadaanan mo na nga siguro."
"Hindi ko lang siguro napansin pre."
"Nagtatagalog ka?" I asked.
"Yes, Philippines is my vacation place so...yeah i can speak your language." sagot nito.
Nakakatagalog naman pala eenglish pa, pero napapansin ko kanina pa din nga ako nag-eenglish. Oh well, ganun talaga kapag gwapo nag-eenglish.
"Ganun ba..." not bad may mukha naman siya alangan wala. What i mean is he's handsome but not as handsome like me. "Sabay ka nalang sakin, dun din ako pupunta.
"Really?"
"Hindi pre hindi. Baka sabihin mong hindi generous ang mga pilipino eh." saad ko na kinatawa niya.
"Okay, sorry again for bumping you." He has a cold and baritone voice but it's different on his actions. I think kaedad ko lang to eh.
"Oks lang. Tara." Aakbayan ko na sana siya pero biglang may humila na naman sa kamay ko.
"Bakit?" saad ko sa taong humila sakin.
"You're not going with him." kung ang boses nitong si peter ay mas doblehin niyo naman itong bagong sulpot na tuko.
"Ano bakit ka nandito, duke?" sigang tanong ko bago inalis ang kamay kong hawak niya. "Ikaw...dyan ka sa likod ko." sabi ko kay peter na nakatingin din kay duke pero mukhang masama ang tingin niya. Agad niya akong sinunod at pumunta sa likod ko, mahirap na at gawain ng isa yung bigla nalang manuntok sayang naman mukha nitong si peter.
"Oh ngayon, aano ka?" harap ko ulit sa kumag.
"Don't talk at me like that Marknell." matigas na saad nito.
Woah, you think I'm afraid. Medyo lang, haha.
"Come here if you don't want me to get mad." dugtong niya.
"Pake ko naman kung magagalit ka. Tsaka ano bang kelangan mo?!"
I felt that someone holds my hands. "Calm down." si Peter pero bigla nalang akong napunta sa dibdib ni duke.
Putangina naman! Akala niya siguro hindi matigas yung katawan niya!
LM