Haaaaay. Gabi nanaman! Pang-apat na araw na namin dito sa BAtangas. Nandoon sila, malayo sakin. Napagplanuhan kasi nilang mag bonfire habang nag-iihaw ng marshmallows. Anong trip yon diba? tapos Heto ako ngayon, nag-sosolo sa may Lawa. Nakaupo ako ngayon sa mga buhangin habang ang paa ko ay nababasa ng tubig lawa. Masyado na din akong napapagod. Feeling ko lagi para akong nakikipag-karerahan sa mga kabayo kahit hindi naman. Alam nyo yon? Lagi kang pagod kahit wala ka naman ginagawa. Lagi din sumasakit ang ulo ko. Kung minsan sa umaga, nakakaramdam ako ng pag-suka pero pinipigilan ko, baka kasi kung anong isipin nila. paano kung tanungin nila ako? Ano isasagot ko?
Masyado din akong nahihirapan sa setup nina Chelsea at Drew. Believe din ako kay Chelsea ano? Mahal nya talaga ang bestfriend ko kahit papaano? Sina mommy at Daddy. NExt week uuwe, a day before christmas. Okay na naman yon dba? Kahit palagi silang wala, magkakasama pdin kami sa pasko.
"Nandito ka pala." Si James. Umupo ito sa tabi ko. Inalok nya sa akin ang dala nyang inihaw na marshmallow. "I've been searching on you, nandito ka lang pala. Muntikan ko ng languyin yang lawa noh para hanapin ka. Baka kasi naisipan mo ng magpakalunod-- aww.." He continued.
Dami na agad nasabi nito. Batukan ko nga! Masyadong OA.
"OA ka talaga Bakulaw." Sabi ko sabay kagat sa marshmallow.
"Nagsasabi lang ako ng totoo, PAyat." Aba. At bumelat pa. Antipatiko talaga ito.
INirapan ko nalang ito. ISIp bata talaga forever. Tahimik lang kaming dalawa. PArehas namin tinatanaw yung Taal sa may lawa.
"Alam mo bang may simbahan daw dyan sa ilalim ng lawa na yan." Tinuro ko ang lawa.
"Weh? Di nga?" Tumango ako at ngumiti. "Tara nga tignan natin." Hihilahin sana ako nito patayo pero binatukan ko ule ito.
"Aray. Nakakadalawa kana ha." reklamo nito.
"Wala pang nakakasukat sa lawa na yan. Sobrang lalim daw e." Sabi ko.
"Edi may piranha din dyan? Lake yan e."
Teka nga at mabatukan.
"Awww. Tatlo na yon ha."
"SIraaa. Anong piranha? Hoy Michael James Fortalejo, nasa Pilipinas ka. Usually sa ibang bansa lang may Piranha."
"Ahhhh. Sabi ko nga." Sabi nito at tumango tumango.
Umiling nalang ako dito. Ilang minuto din kaming tumahimik dalawa. Tanging alon lang sa lawa ang naririnig namin.
"I want to make you smile every second, every minute, every hour, everyday, and so on and so on. Can you owe me a favor?" Nagulat ako sa sinabi nito kaya napatango nalang ako. Nagkatinginan kami pero agad itong umiwas.
"Can you smile for me, everyday? Let me be the reason why you're happy. Gusto kitang pasayahin."
"W-why?" Walang tunog kong sabi.
Naguguluhan ako.
"It can help you, Ohh. I mean I can help you to ease the pain."
Pain? Pain about Drew? Or.... No way! No fuckin way. Paano nya malalaman e wala naman nakakaalam na nag-papacheck up ako kay Dra. Rivera.
"Alam mo bang someone told me na nakakapag-pahaba ng buhay ang pag-ngiti? Nakakawalan ng problema. Syempre kapag ngumiti ka, it means masaya ka. Pero sana wag kang ngingiti kung plastik lang din. Gusto kitang maging masaya para humaba din yang buhay mo, kasi mas matimbang ang pagiging masaya kesa sa ngiti."
What does he mean about it? Hindi kayaaa. Omg!
"I know you're sick, Faye." Sabi nito.
I knew it. Pero paano nya nalaman?
Nakatingin lamang ako dito. Hindi pdin nag-sisink in sa utak ko ang sinabi nito. Agad akong tumayo at naglakad palayo sa kanya pero sinundan pdin ako nito.
"Faye. Wag mong saktan ang sarili mo. Alam kong may sakit ka. Wag mo ng ikaila. Wala ka naman magagawa e. Lalo mo lang pinapahirapan ang sarili mo. Alam mong bawal ka mapagod pero sumama ka padin dito."
Heller. Ikaw kaya mag-stay sa Mansion mag-isa habang ang mga kaibigan mo nagpapakasaya? Dko ata kaya yon noh. Nakakabagut!
"Faye. I saw you, two months ago. Kakain sana ako sa resto ng pinsan ko pero nakita kitang pumasok sa ospital. I asked shane about it, pero wala naman daw kayong kamag-anak na nagtatrabaho dun or naka-confine sa ospital. I didn't mind it. Pero two weeks passed, nakita ule kita sa ospital. Three times kitang nakitang pumasok sa ospital na yon Faye. Then something got on my mind, nag-hired ako ng investigator para sundan ka. Pero alam mo ba...." tumigil ito saglit.
hindi ko pa kayang harapin ang nga bagay na ito. Gosh! Im not yet ready.
Lumakad lang ako ng lumakad. Hindi ko sya tinitignan pero alam kong nakasunod padin ito sakin.
"Alam mo bang, he gave two news? A good and a bad one? Nalaman kong ikaw si Pipay." Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang sinabi nito.
"Ikaw si Pipay na matagal ko ng hinahanap. Why didn't you tell me? Sabi ko.. baka may dahilan ka kung bakit ayaw mo sabihin sakin. But I'm glad..Im glad that finally I found you."
HIndi ko na kaya. T____T
Sinimulan ko na ulet lumakad palayo pero sinundan pdin ako nito.
"But my world stop when he said that you're suffering from Leukemia. Hindi ako naniwala. Baka kasi nagkamali lang siya pero Dra. Rivera prove it and told me that you're not even bothered to attend your schedule for your chemo theraphy. Are you out of your mind? Are you willing to die, ha? And How long will you hide it? Until you suffered enough? Haggang sa unti unti kang manghina? Hanggang sa...."
Hindi mo na ito kaya. Oras na faye. Kaya Tumigil ako sa paglalakad at humarap sa kanya.
"Until I die." Madiin kong sabi. Dko namalayan na umiiyak na pala ako.
Hindi ko ito pinunasan, instead pinabayaan ko lamang itong tumulo sa pisngi ko.
"I can't believe you're saying that kind of words." Iiling iling nitong sabi.
Tumalikod ule ako sa kanya at sinimulang maglakad ule palayo.
"You're not gonna die, Faye. I won't let that." Hinila ako nito at niyakap.
Tumulo nalang ang luha ko ng basta basta.
"You know what? I hide it because I don't want you to get worried. A-ayokong masaktan kayo kapag nalaman nyo ang tungkol sa sakit ko. Masyado kayong masaya para samahan ako sa sakit na ito. We're supposed to enjoy this vacation, James. I dont want to ruined it. Ayokong kaawaan nyo ako." I said between his hugs.
Kumawala ito sa pagyakap sa akin. Kumunot ang noo nito.
"You're a friend, Faye. Ofcourse mag-aalala kami sayo. Pero sana.....sana umaattend ka sa schedule ng chemo theraphy mo. Hindi pa ganun kalala ang sakit mo, Faye. Maaagapan pa ntin to."
"Do you think, after 2 months naka-stayput lang sa normal stage ang sakit ko kahit Na pinapagod ko ang sarili ko? I'm not even aware sa schedule ng therapy ko."
"Aattend tayo sa schedule mo soon as we get back to Manila. We will do everything, for you." Hinaplos nito ang mga pisngi ko.
He needs to know the truth Faye. Its time! Spill it.
"James.. I wanted you to know that I've hide the truth about Pipay cause I don't want to hurt you. Ayokong malaman mong yung mahal mo ay may mahal ng iba. I'm sorry kung hindi kita naantay kagaya ng pag-hintay mo sakin. I thought, MAkel is just a dream that won't happen. Sorry kasi hindi manlang ako gumawa ng steps para mahanap ka." Naiiyak kong sabi.
Hinawakan nito ang kamay ko.
"Hush, okay? Okay lang sakin yon. Naiintindihan kita. Kailangan natin ay mapagaling ka kaagad. Yun ang mission natin. Pero kelan mo ito sasabihin kina Tita?"
"After this christmas. Ayoko silang mag-alala ni Daddy."
Tumango naman ito kaagad.
"Pero wag mo muna sasabihin sa iba. Please! Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Lalo akong manghihina. Promise?"
"Promise."
"Then promised me too that you won't leave my side if ever something happened to me. PRomised me you'll be with me when the time came that Mom and Dad needs to know about this."
Tumango ule ito.
"Promise."
Niyakap ako nito at hinalikan sa noo. NATouch naman ako sa ginawa ni JAmes. he cared for me so much! Kaya pala ganun sya kaasikaso sakin kasi alam na nya ang lahat. Maswerte ako kasi may James na nag-alalaga sakin.
Next thing I knew.
I hugging him back.
Drew's POV ...
Hinahanap ko si Faye. Dko kasi sya nakikita. BAka kasi kung ano na ang nangyari sa kanya. I used to check her always para mapanatag ako kapag nalaman kong Okay lang sya. Di ndin kasi kami nagkakausap e.
PEro napahinto ako ng makita ko sya sa di kalayuan, kayakap si James. Bumalik akong malungkot sa Bonfire. SIguro nga mayroon ng sila. NAKakapang-sisi lang kasi di ko man lamang napagtapat sa kanya yung nararamdaman ko.
Kiel's POV ...
Kanina ko pa sinusundan ng tingin sina James at Faye. Dko man sila naririnig, alam kong nagkakasagutan sila. Wala akong nararamdaman kundi selos. DI manlang ako nagkaroon ng pag-asa sa kanya.