ဆယ္ဟြန္းရယ္...ဂ်ံဳအင္ရယ္...မင္ဟိုရယ္...
သံုးေယာက္သားကကိုယ္စီကိုယ္စီေလးလံတဲ့
စိတ္ေတြနဲ႔ ခြဲခန္းေ႐ွ႕မွာရႇိေနၾကသည္....။
သူတို႔ဘက္မွာကံတရားက႐ွိေနတယ္ထင္ပါ
တယ္....။
ဂြၽန္႕ကိုလက္လႊတ္လိုက္ရၿပီဆိုၿပီး....
သူတို႔ေတြယူက်ံဳးမရျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ...ဆရာဝန္
တစ္ေယာက္ကေရာက္လာၿပီး...အလွဴ႐ွင္
ေတြ႔ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလာတယ္....။
ေရာက္လာၿပီးမွ ဂြၽန္႕အေျခအေနကိုေတြ႔သြားတဲ့ဆရာဝန္က ဂြၽန္႔အနားအျမန္ေရာက္လာကာစမ္းသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ....အခ်ိန္မွီေသး
တယ္...ခြဲခန္းအျမန္ဝင္ရမယ္လို႔ဆိုတယ္....။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့သူလမ္းစ
႐ွာေတြ႔သလိုပဲ သူ႔အတြက္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္
ကေလးေတြျဖတ္ေျပးသြားတာကိုခံစားမိ
လိုက္တယ္...။
ဂြၽန္ကသူ႔ဆီကိုေသခ်ာေပါက္ျပန္လာမယ္ဆို
တာကိုသူအႂကြင္းမဲ့ယံုတယ္...။
ဒါေပမယ့္...သူကံၾကမၼာႀကီးကိုမယံုဘူး...။
အခုခ်ိန္....သူ႔ရင္ထဲမွာအပူမီးေတြစီးဆင္း
ေနသလိုပဲ....။
ဂြၽန္႔ကိုယံုေပမယ့္ ကံၾကမၼာရဲ႕အဆံုးအျဖတ္
ကိုေတာ့မလြန္ဆန္ႏိုင္တာမို႔...သူ႔ရဲ႕
ေနာက္ဆံုးအားကိုးရာ...ဘုရားသခင္ဆီကိုသာတိုင္တည္ၿပီးအႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္း
ေနမိတယ္....။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး...ဂြၽန္႔ကိုအသက္ဆက္႐ွင္ခြင့္
ေပးပါ....ဘုရားသခင္....။
ဘုရားသခင္ကသူ႔ကိုသနားေသာအားျဖင့္...
သူ႔ဆႏၵေတြကိုျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္....။
ဂ်ြန္ ကေလးနာရီနီးပါးေလာက္....ကံၾကမၼာနဲ႔
အတိုက္အခံလုပ္ခဲ့ၿပီး...ေနာက္ဆံုးမွာသူ႔ဆီကိုအေရာက္ ျပန္လာခဲ့တယ္....။
တစ္ပတ္အၾကာ.... ဂြၽန္႔ရဲ႕မ်က္ဝန္း
ေတာက္ေတာက္ေလးေတြကိုျပန္ျမင္
လိုက္ရခ်ိန္မွာ...သူဟာ..ကမၻာေပၚမွာ
အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးလူသားပဲ....။
အပိုဆုအေနနဲ႔ ဂြၽန္႔ရဲ႕အားအင္ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့
အျပံဳးကိုလက္ေဆာင္ရလိုက္ၿပီးေနာက္
သူ႔ဘဝႀကီးကလံုးဝၿပီးျပည့္စံုသြားၿပီ...။
ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ပထမဦးစားေပး...။
ဒုတိယဦးစားေပး....။
တတိယဦးစားေပး ကဂြၽန္ပဲမို႔လို႔....။
°°°•••°°°•••°°°•••°°°•••°°°•••°°°
ငါးႏွစ္ၾကာေသာ္......
ဂြၽန္ေျမာင္တို႔ျခံဝင္းထဲက ဒန္းေလးေပၚမွာ..
ဂြၽန္ေျမာင္တို႔အခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္႐ွိေနၾက
တယ္....။
ဒန္းေလးေပၚထိုင္ၿပီး လြဲေပးေနတဲ့ဆယ္ဟြန္း
ရဲ႕ေပါင္ကိုေခါင္းအံုးလုပ္လို႔ဂြၽန္ေျမာင္က
အိပ္ေနသည္....။
ဆယ္ဟြန္းကေတာ့....သူ႔ေပါင္ေပၚက
သူ႔ရဲ႕နတ္သားေလးကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း..
ဒန္းလြဲေနရတာ နတ္ျပည္ကိုေရာက္ေနသလို
ပါပဲ....။
ဒါ သူေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့...သူစိတ္ကူးထားတဲ့
သူ႔ရဲ႕အနာဂတ္ပဲေလ....။
သူ႔ရဲ႕ဘဝႀကီးက ဂြၽန္႔ေၾကာင့္လမ္းမွန္ေပၚ
ကိုေရာက္လာၿပီး...အခုလိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
ေနႏိုင္ေနတာ...။
အစကတည္းကဂြၽန္နဲ႔သာမေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ရင္သူလဲခုခ်ိန္ထိ တရားမဝင္အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းပဲ
ဘဝကိုအဓိပၸါယ္မဲ့စြာျဖတ္သန္းေနရမွာ.....။
ဂြၽန္နဲ႔ေတြ႔မွ သူအခ်စ္ဆိုတာကိုခံစားမိၿပီး...
ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ အေမွာင္ေလာက
ကေန႐ုန္းထြက္ၿပီး သာမာန္ဘဝေလးမွာ
ေနခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္....။
ဂြၽန္႔ကိုမခ်စ္မိခင္အခ်ိန္အထိ သူ႔ဘဝတစ္ခုလံုးက အေမွာင္ေလာကမွာနစ္ျမႇပ္ေနခဲ့တာ..။
ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတယ္ရယ္ လို႔ေတာ့မဟုတ္
ေပမယ့္ ဒီလိုမေကာင္းတာေတြလုပ္ေနလဲ
တားမယ့္မိသားစုဝင္ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ
မ႐ွိတာရယ္....ငယ္ကတည္းကဒီေလာက
မွာပဲက်င္လည္ခဲ့ေတာ့ ဒါကလြဲၿပီးဘာမွ
ေထြေထြထူးထူးမလုပ္တတ္တာရယ္ေၾကာင့္
သူ....ဒီေလာက ကေန႐ုန္းထြက္ဖို႔စဥ္းေတာင္
မစဥ္းစားဖူးဘူး....။
ဂြၽန္႔ကိုခ်စ္မိခ်ိန္မွသာ...ဂြၽန္သူ႔ကိုမုန္းသြားမွာ
ကိုသူေၾကာက္တတ္လာတယ္.....။
ဂြၽန္ကသူ႔ကိုစိတ္ဆိုးေနရင္ေတာင္သူ႔မွာ
ေနစရာမ႐ွိျဖစ္ေနတာ...မုန္းသြားမယ္ဆိုရင္
သူေသ သြားရံုပဲ႐ွိမွာေပါ့....။
သူ႔ရဲ႕အရာအားလံုးကဂြၽန္႔ေၾကာင့္ေျပာင္းလဲ
လာတာမို႔...။
ဂြၽန္က သူ႔အတြက္လမ္းျပၾကယ္ေလးလိုပဲ...။
"ပါပါး....!!..."
သူအတိတ္ကိုျပန္ေတြးေနတုန္းမွာစူးခနဲ
အသံၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ အိမ္တံခါးဝ
ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ရွိရာကိုေျပးလာ
ေနတဲ့အဝါလံုးေလး...။
ရမ္းခါေနတဲ့မိႈလံုးပံုဆံပင္ေကေလးနဲ႔
သူတို႔ရဲ႕သားေလး ေျမာင္ဟြန္း ကဒီ
တစ္ရပ္ကြက္လံုးရဲ႕အသဲေက်ာ္ေလးျဖစ္
သည္..။
ပါးျဖဴျဖဴေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔သားက ဂြၽန္
နဲ႔အေတာ့္ကိုတူတာပင္....။
မ်က္လံုးေလးေတြကလဲဂြၽန္႔လိုပဲ ၾကည္ၾကည္
ေတာက္ေတာက္ကေလး..။
ဂြၽန္သတိရလာၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာမွာဂြၽန္႔
က်န္းမာေရးကေတာ္ေတာ္ေလးနာလန္ျပန္ထူ
လာႏိုင္ၿပီး...ဂြၽန္႔ရဲ႕ဆႏၵအရသူတို႔လက္ထပ္
ခဲ့ၾကတယ္....။
ခမ္းခမ္းနားနားက်င္းပဖို႔မလိုပါဘူးဆိုတဲ့ဂြၽန္႔
ေၾကာင့္ အသိသက္ေသအျဖစ္ ဂ်ံဳအင္နဲ႔မင္ဟို
ႏွစ္ေယာက္သာေခၚၿပီး တရားရံုးမွာ
လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကသည္....။
လက္ထပ္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ...ကေလး
သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ဂြၽန္က သူ႔ဆီမွာလာၿပီး
ကေလးယူၾကရေအာင္ဆိုၿပီး အပူကပ္
သည္..။
ခုေခတ္ေဆးပညာေတြနဲ႔သူတို႔ကေလးယူ
မယ့္ကိစၥကိုတိုင္ပင္ရန္ေဆးရံုသြားေတာ့...
ဂြၽန္႔က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ကေလးယူလို႔မျဖစ္
ဘူးဆိုတာေၾကာင့္ ဂြၽန္႔မွာမ်က္ႏွာက
မေကာင္း....။
ေဆးရံုကျပန္လာၿပီးကတည္းက တမိႈင္မိႈင္
တေထြေထြျဖစ္ေနတဲ့ဂြၽန္႔ကို သူဒီတိုင္းထိုင္
ျကည့္မေနႏိုင္ေတာ့...။
ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ေမြးစားၾကရန္
ေျပာေတာ့ ဂြၽန္ကအင္တင္တင္နဲ႔..
သူကိုယ္တိုင္ေမြးတဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ကေလးကိုပဲလိုခ်င္တာပါလို႔ေျပာတယ္....။
ေနာက္က်ေတာ့ စိတ္ေျပာင္းသြားသည္ထင္ပါ
သည္...။
သူကိုယ္တိုင္ကတက္တက္
ႂကြႂကြနဲ႔ မိဘမဲ့ေဂဟာကိုသြားၿပီး...
ခ်စ္စရာ မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးနဲ႔
ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးစားခဲ့တယ္...။
"ဟင္...ပါပါးကအိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲ..."
မိႈလံုးေလးကသူတို႔အနားေရာက္လာၿပီး...
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕လြတ္ေနတဲ့ေပါင္ေပၚ
ကုတ္တက္ကာ ေျပာသည္...။
"အင္း...အဲဒါေၾကာင့္ ေဖ့သားကတိတ္တိတ္
ေနဦးေနာ္...ပါပါးကက်န္းမာဖို႔အိပ္ေရးဝဝ
အိပ္မွရမယ္ေလ..."
သူ႔ပါပါးကမၾကာခနေနမေကာင္းျဖစ္တတ္
တာကိုသိေတာ့ မိႈလံုးေလးကသူ႔ေပါင္ေပၚ
တက္ကာ ကိုယ္လံုးကိုကိုယ့္ဗိုက္ေပၚပစ္မွီၿပီး
ၿငိမ္ေန႐ွာတယ္....။
"အင္း...."
ဂြၽန္ကလႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္လာကာ
တအင္းအင္းတအဲအဲနဲ႔ႏိုးလာတယ္...။
ထ ထိုင္လိုက္တဲ့ဂြၽန္က သူ႔ေပါင္ေပၚထိုင္ေန
တဲ့သားကိုျမင္သြားေတာ့...
"ဟင္...သားသားႏိုးလာၿပီလား..."
"အြန္း...ပါပါးအိပ္ေနလို႔ သားကၿငိမ္ၿငိမ္ေလး
ထိုင္ေနတာ...."
"အာအီးဂူး...ပါပါးရဲ႕သားေလးကသိတတ္
လိုက္တာ....မြ.."
ဂြၽန္ကအသည္းတယားယားနဲ႔သူ႔ေပါင္ေပၚ
ထိုင္ေနတဲ့သားရဲ႕ပါးေလးေတြကိုေမႊးၾကဴ
သည္...။
"မြ....မြ...မြ..."
တစ္ဖက္ၿပီးတစ္ဖက္ကို နမ္းေနတဲ့ဂြၽန္ေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕မ်က္ေမွာင္က ကုတ္လာသည္။
ဂြၽန္က သူ႔ကိုက် တစ္ခုမွအဲဒီလိုမနမ္းဘူး...။
သားသားကိုေမြးစားဖို႔ အၾကံေပးမိတာမွားၿပီ
ေတာင္ထင္ရတယ္....။
တစ္ရက္ တစ္ရက္ ဂြၽန္ကသားသားနဲ႔ပဲ
အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ၿပီး သူ႔ကိုဆိုေဂ်ာင္ထိုး
ထားတတ္တာ...။
"အဟမ္း...အဟမ္း.."
သူေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ေတာ့မွ သားအဖ
ႏွစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုျပဴးျပဴးေလးနဲ႔ေမာ့ၾကည့္လာၾကတယ္...။
အား....ဒီမ်က္လံုးသိပ္လွတဲ့သားအဖက
သူ႔ကိုအသည္းယားေအာင္လုပ္ေနတာပဲ...။
"အား...ေဖေဖ..လႊတ္.."
"ဟြန္းေရ...ဘာလုပ္တာလဲ..."
အသည္းတယားယားနဲ႔ သားအဖ
ႏွစ္ေယာက္ကိုဆြဲဖက္လိုက္ကာ
တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီနမ္းပစ္လိုက္ေတာ့
အလန့္တၾကားနဲ႔႐ုန္း႐ွာတယ္...။
"ဟား....ဟား...ယားတယ္လို႔ ေဖ့.."
"ခစ္..ခစ္..."
သားအဖသံုးေယာက္ရဲ႕ က်ီစယ္သံေလး
ေတြဟာ...တစ္အိမ္လံုးကိုပ်ံ႕လြင့္ကုန္တယ္။
ေျမာင္ဟြန္းေလးက သူတို႔အတြက္ေတာ့
သားအရင္းတစ္ေယာက္လိုပဲ အခ်စ္ပိုရပါ
တယ္....။
ဒီသား....ဒီအမ်ိဳးသားနဲ႔ပဲ သူ႔ဘဝေနဝင္ခ်ိန္
အထိ အတူတူ႐ွိသြားခ်င္ပါတယ္....။
ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္ ဘယ္လိုဘယ္လိုကိစၥေတြပဲ
႐ွိလာပါေစ...။
သူက ဒီလူသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေ႐ွ႕ကေန
တံတိုင္းတစ္ခုလိုမားမားမတ္မတ္ရပ္တည္
ေပးမယ့္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေကာင္းတစ္
ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ...လို႔
ဘုရားသခင္ထံတိုင္တည္ၿပီး သစၥာဆိုလိုက္
ပါတယ္....။
•ၿပီးပါၿပီ•
ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာခဲ့တဲ့ "မင္း!"
ေလးကေနာက္ဆံုးေတာ့ၿပီးသြားပါၿပီ....။
တကယ္တမ္းကဒီေလာက္မၾကာသင့္ပါဘူး..။
ၾကားထဲမွာ ဒီအေကာင့္ထဲကိုဝင္မရဘဲျဖစ္
ေနခဲ့လို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားခဲ့တာပါ...။
ေနာက္ဆံုးအထိအားေပးခဲ့ၾကတဲ့ စာဖတ္သူ
ေတြကိုလဲတကယ္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။
ဂ်ံဳအင္နဲ႔မင္ဟိုရဲ႕အခန္းကိုေတာ့ ထည့္မထား
ေပးေတာ့ဘုး....။
သူတို႔နွစ္ေယာက္ကိုတြဲေပးလိုက္တာကို
မႀကိဳက္တဲ့သူေတြ႐ွိၾကေတာ့...သူတို႔အခန္း
ကိုသက္သက္ထည့္မေရးေပးေတာ့ပါဘူး...။
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ...။
အခုေတာ့...ဒီေလာက္နဲ႔ပဲႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါ
တယ္....။
အားလံုးကို အရမ္း အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ေနာ္...။
ဆယ်ဟွန်းရယ်...ဂျုံအင်ရယ်...မင်ဟိုရယ်...
သုံးယောက်သားကကိုယ်စီကိုယ်စီလေးလံတဲ့
စိတ်တွေနဲ့ ခွဲခန်းရှေ့မှာရှိနေကြသည်....။
သူတို့ဘက်မှာကံတရားကရှိနေတယ်ထင်ပါ
တယ်....။
ဂျွန့်ကိုလက်လွှတ်လိုက်ရပြီဆိုပြီး....
သူတို့တွေယူကျုံးမရဖြစ်နေချိန်မှာ...ဆရာဝန်
တစ်ယောက်ကရောက်လာပြီး...အလှူရှင်
တွေ့ပြီဖြစ်ကြောင်းပြောလာတယ်....။
ရောက်လာပြီးမှ ဂျွန့်အခြေအနေကိုတွေ့သွားတဲ့ဆရာဝန်က ဂျွန့်အနားအမြန်ရောက်လာကာစမ်းသပ်ကြည့်တဲ့အခါ....အချိန်မှီသေး
တယ်...ခွဲခန်းအမြန်ဝင်ရမယ်လို့ဆိုတယ်....။
အဲဒီအချိန်မှာ လမ်းပျောက်နေတဲ့သူလမ်းစ
ရှာတွေ့သလိုပဲ သူ့အတွက်မျှော်လင့်ချက်
ကလေးတွေဖြတ်ပြေးသွားတာကိုခံစားမိ
လိုက်တယ်...။
ဂျွန်ကသူ့ဆီကိုသေချာပေါက်ပြန်လာမယ်ဆို
တာကိုသူအကြွင်းမဲ့ယုံတယ်...။
ဒါပေမယ့်...သူကံကြမ္မာကြီးကိုမယုံဘူး...။
အခုချိန်....သူ့ရင်ထဲမှာအပူမီးတွေစီးဆင်း
နေသလိုပဲ....။
ဂျွန့်ကိုယုံပေမယ့် ကံကြမ္မာရဲ့အဆုံးအဖြတ်
ကိုတော့မလွန်ဆန်နိုင်တာမို့...သူ့ရဲ့
နောက်ဆုံးအားကိုးရာ...ဘုရားသခင်ဆီကိုသာတိုင်တည်ပြီးအကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်း
နေမိတယ်....။
ကျေးဇူးပြုပြီး...ဂျွန့်ကိုအသက်ဆက်ရှင်ခွင့်
ပေးပါ....ဘုရားသခင်....။
ဘုရားသခင်ကသူ့ကိုသနားသောအားဖြင့်...
သူ့ဆန္ဒတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တယ်....။
ဂျွန် ကလေးနာရီနီးပါးလောက်....ကံကြမ္မာနဲ့
အတိုက်အခံလုပ်ခဲ့ပြီး...နောက်ဆုံးမှာသူ့ဆီကိုအရောက် ပြန်လာခဲ့တယ်....။
တစ်ပတ်အကြာ.... ဂျွန့်ရဲ့မျက်ဝန်း
တောက်တောက်လေးတွေကိုပြန်မြင်
လိုက်ရချိန်မှာ...သူဟာ..ကမ်ဘာပေါ်မှာ
အပျော်ရွှင်ဆုံးလူသားပဲ....။
အပိုဆုအနေနဲ့ ဂျွန့်ရဲ့အားအင်ဖျော့တော့တဲ့
အပြုံးကိုလက်ဆောင်ရလိုက်ပြီးနောက်
သူ့ဘဝကြီးကလုံးဝပြီးပြည့်စုံသွားပြီ...။
ကိုယ့်ဘဝရဲ့ပထမဦးစားပေး...။
ဒုတိယဦးစားပေး....။
တတိယဦးစားပေး ကဂျွန်ပဲမို့လို့....။
ငါးနှစ်ကြာသော်......
ဂျွန်မြောင်တို့ခြံဝင်းထဲက ဒန်းလေးပေါ်မှာ..
ဂျွန်မြောင်တို့အချစ်ငှက်နှစ်ကောင်ရှိနေကြ
တယ်....။
ဒန်းလေးပေါ်ထိုင်ပြီး လွဲပေးနေတဲ့ဆယ်ဟွန်း
ရဲ့ပေါင်ကိုခေါင်းအုံးလုပ်လို့ဂျွန်မြောင်က
အိပ်နေသည်....။
ဆယ်ဟွန်းကတော့....သူ့ပေါင်ပေါ်က
သူ့ရဲ့နတ်သားလေးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း..
ဒန်းလွဲနေရတာ နတ်ပြည်ကိုရောက်နေသလို
ပါပဲ....။
ဒါ သူမျှော်လင့်ထားတဲ့...သူစိတ္ကူးထားတဲ့
သူ့ရဲ့အနာဂတ်ပဲလေ....။
သူ့ရဲ့ဘဝကြီးက ဂျွန့်ကြောင့်လမ်းမှန်ပေါ်
ကိုရောက်လာပြီး...အခုလိုအေးအေးချမ်းချမ်း
နေနိုင်နေတာ...။
အစကတည်းကဂျွန်နဲ့သာမတွေ့ဖြစ်ခဲ့ရင်သူလဲခုချိန်ထိ တရားမဝင်အလုပ်တွေလုပ်ရင်းပဲ
ဘဝကိုအဓိပ္ပါယ်မဲ့စွာဖြတ်သန်းနေရမှာ.....။
ဂျွန်နဲ့တွေ့မှ သူအချစ်ဆိုတာကိုခံစားမိပြီး...
ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အမှောင်လောက
ကနေရုန်းထွက်ပြီး သာမာန္ဘဝေလးမွာ
နေချင်စိတ်ဖြစ်မိတယ်....။
ဂျွန့်ကိုမချစ်မိခင်အချိန်အထိ သူ့ဘဝတစ်ခုလုံးက အမှောင်လောကမှာနစ်မြှပ်နေခဲ့တာ..။
ပျော်မွေ့နေတယ်ရယ် လို့တော့မဟုတ်
ပေမယ့် ဒီလိုမကောင်းတာတွေလုပ်နေလဲ
တားမယ့်မိသားစုဝင်တွေ သူငယ်ချင်းတွေ
မရှိတာရယ်....ငယ်ကတည်းကဒီလောက
မှာပဲကျင်လည်ခဲ့တော့ ဒါကလွဲပြီးဘာမှ
ထွေထွေထူးထူးမလုပ်တတ်တာရယ်ကြောင့်
သူ....ဒီလောက ကနေရုန်းထွက်ဖို့စဉ်းတောင်
မစဉ်းစားဖူးဘူး....။
ဂျွန့်ကိုချစ်မိချိန်မှသာ...ဂျွန်သူ့ကိုမုန်းသွားမှာ
ကိုသူကြောက်တတ်လာတယ်.....။
ဂျွန်ကသူ့ကိုစိတ်ဆိုးနေရင်တောင်သူ့မှာ
နေစရာမရှိဖြစ်နေတာ...မုန်းသွားမယ်ဆိုရင်
သူသေ သွားရုံပဲရှိမှာပေါ့....။
သူ့ရဲ့အရာအားလုံးကဂျွန့်ကြောင့်ပြောင်းလဲ
လာတာမို့...။
ဂျွန်က သူ့အတွက်လမ်းပြကြယ်လေးလိုပဲ...။
"ပါပါး....!!..."
သူအတိတ်ကိုပြန်တွေးနေတုန်းမှာစူးခနဲ
အသံကြားလိုက်ရတာကြောင့် အိမ္တံခါးဝ
ကိုလှမ်းကြည့်တော့ သူတို့ရှိရာကိုပြေးလာ
နေတဲ့အဝါလုံးလေး...။
ရမ်းခါနေတဲ့မှိုလုံးပုံဆံပင်ကေလေးနဲ့
သူတို့ရဲ့သားလေး မြောင်ဟွန်း ကဒီ
တစ်ရပ်ကွက်လုံးရဲ့အသဲကျော်လေးဖြစ်
သည်..။
ပါးဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့သားက ဂျွန်
နဲ့အတော့်ကိုတူတာပင်....။
မျက်လုံးလေးတွေကလဲဂျွန့်လိုပဲ ကြည်ကြည်
တောက်တောက်ကလေး..။
ဂျွန်သတိရလာပြီး တစ်နှစ်အကြာမှာဂျွန့်
ကျန်းမာရေးကတော်တော်လေးနာလန်ပြန်ထူ
လာနိုင်ပြီး...ဂျွန့်ရဲ့ဆန္ဒအရသူတို့လက်ထပ်
ခဲ့ကြတယ်....။
ခမ်းခမ်းနားနားကျင်းပဖို့မလိုပါဘူးဆိုတဲ့ဂျွန့်
ကြောင့် အသိသက်သေအဖြစ် ဂျုံအင်နဲ့မင်ဟို
နှစ်ယောက်သာခေါ်ပြီး တရားရုံးမှာ
လက်မှတ်ထိုးခဲ့ကြသည်....။
လက်ထပ်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲ...ကေလး
သိပ်ချစ်တတ်တဲ့ဂျွန်က သူ့ဆီမှာလာပြီး
ကလေးယူကြရအောင်ဆိုပြီး အပူကပ်
သည်..။
ခုခေတ်ဆေးပညာတွေနဲ့သူတို့ကလေးယူ
မယ့်ကိစ္စကိုတိုင်ပင်ရန်ဆေးရုံသွားတော့...
ဂျွန့်ကျန်းမာရေးကြောင့် ကလေးယူလို့မဖြစ်
ဘူးဆိုတာကြောင့် ဂျွန့်မှာမျက်နှာက
မကောင်း....။
ဆေးရုံကပြန်လာပြီးကတည်းက တမှိုင်မှိုင်
တထွေထွေဖြစ်နေတဲ့ဂျွန့်ကို သူဒီတိုင်းထိုင်
ကြည့်မနေနိုင်တော့...။
ကလေးတစ်ယောက်လောက်မွေးစားကြရန်
ပြောတော့ ဂျွန်ကအင်တင်တင်နဲ့..
သူကိုယ်တိုင်မွေးတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့
ကလေးကိုပဲလိုချင်တာပါလို့ပြောတယ်....။
နောက်ကျတော့ စိတ်ပြောင်းသွားသည်ထင်ပါ
သည်...။
သူကိုယ်တိုင်ကတက်တက်
ကြွကြွနဲ့ မိဘမဲ့ဂေဟာကိုသွားပြီး...
ခ်စ္စရာ မျက်ဝန်းတောက်တောက်လေးနဲ့
ကလေးတစ်ယောက်ကို မွေးစားခဲ့တယ်...။
"ဟင်...ပါပါးကအိပ်ပျော်နေတာပဲ..."
မှိုလုံးလေးကသူတို့အနားရောက်လာပြီး...
ဆယ်ဟွန်းရဲ့လွတ်နေတဲ့ပေါင်ပေါ်
ကုတ္တက္ကာ ပြောသည်...။
"အင်း...အဲဒါကြောင့် ဖေ့သားကတိတ်တိတ်
နေဦးနော်...ပါပါးကကျန်းမာဖို့အိပ်ရေးဝဝ
အိပ်မှရမယ်လေ..."
သူ့ပါပါးကမကြာခနနေမကောင်းဖြစ်တတ်
တာကိုသိတော့ မှိုလုံးလေးကသူ့ပေါင်ပေါ်
တက္ကာ ကိုယ်လုံးကိုကိုယ့်ဗိုက်ပေါ်ပစ်မှီပြီး
ငြိမ်နေရှာတယ်....။
"အင်း...."
ဂျွန်ကလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာကာ
တအင်းအင်းတအဲအဲနဲ့နိုးလာတယ်...။
ထ ထိုင်လိုက်တဲ့ဂျွန်က သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေ
တဲ့သားကိုမြင်သွားတော့...
"ဟင်...သားသားနိုးလာပြီလား..."
"အွန်း...ပါပါးအိပ်နေလို့ သားကငြိမ်ငြိမ်လေး
ထိုင်နေတာ...."
"အာအီးဂူး...ပါပါးရဲ့သားလေးကသိတတ်
လိုက္တာ....မြ.."
ဂျွန်ကအသည်းတယားယားနဲ့သူ့ပေါင်ပေါ်
ထိုင်နေတဲ့သားရဲ့ပါးလေးတွေကိုမွှေးကြူ
သည်...။
"မြ....မြ...မြ..."
တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက်ကို နမ်းနေတဲ့ဂျွန်ကြောင့်
ဆယ်ဟွန်းရဲ့မျက်မှောင်က ကုတ်လာသည်။
ဂျွန်က သူ့ကိုကျ တစ်ခုမှအဲဒီလိုမနမ်းဘူး...။
သားသားကိုမွေးစားဖို့ အကြံပေးမိတာမှားပြီ
တောင်ထင်ရတယ်....။
တစ်ရက် တစ်ရက် ဂျွန်ကသားသားနဲ့ပဲ
အချိန်ကုန်နေတတ်ပြီး သူ့ကိုဆိုဂျောင်ထိုး
ထားတတ္တာ...။
"အဟမ်း...အဟမ်း.."
သူချောင်းဟန့်လိုက်တော့မှ သားအဖ
နှစ်ယောက်ကသူ့ကိုပြူးပြူးလေးနဲ့မော့ကြည့်လာကြတယ်...။
အား....ဒီမျက်လုံးသိပ်လှတဲ့သားအဖက
သူ့ကိုအသည်းယားအောင်လုပ်နေတာပဲ...။
"အား...ဖေဖေ..လွှတ်.."
"ဟွန်းရေ...ဘာလုပ္တာလဲ..."
အသည်းတယားယားနဲ့ သားအဖ
နှစ်ယောက်ကိုဆွဲဖက်လိုက်ကာ
တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီနမ်းပစ်လိုက်တော့
အလန့်တကြားနဲ့ရုန်းရှာတယ်...။
"ဟား....ဟား...ယားတယ်လို့ ဖေ့.."
"ခစ်..ခစ်..."
သားအဖသုံးယောက်ရဲ့ ကျီစယ်သံလေး
တွေဟာ...တစ်အိမ်လုံးကိုပျံ့လွင့်ကုန်တယ်။
မြောင်ဟွန်းလေးက သူတို့အတွက်တော့
သားအရင်းတစ်ယောက်လိုပဲ အခ်စ္ပိုရပါ
တယ်....။
ဒီသား....ဒီအမျိုးသားနဲ့ပဲ သူ့ဘဝနေဝင်ချိန်
အထိ အတူတူရှိသွားချင်ပါတယ်....။
ရှေ့လျှောက် ဘယ်လိုဘယ်လိုကိစ္စတွေပဲ
ရှိလာပါစေ...။
သူက ဒီလူသားနှစ်ယောက်ရဲ့ရှေ့ကနေ
တံတိုင်းတစ်ခုလိုမားမားမတ်မတ်ရပ်တည်
ပေးမယ့် အိမ်ထောင်ဦးစီးကောင်းတစ်
ယောက်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားသွားမှာပါ...လို့
ဘုရားသခင်ထံတိုင်တည်ပြီး သစ္စာဆိုလိုက်
ပါတယ်....။
ပြီးပါပြီ
နှစ်နှစ်လောက်ကြာခဲ့တဲ့ "မင်း!"
လေးကနောက်ဆုံးတော့ပြီးသွားပါပြီ....။
တကယ်တမ်းကဒီလောက်မကြာသင့်ပါဘူး..။
ကြားထဲမှာ ဒီအကောင့်ထဲကိုဝင်မရဘဲဖြစ်
နေခဲ့လို့ တော်တော်ကြာသွားခဲ့တာပါ...။
နောက်ဆုံးအထိအားပေးခဲ့ကြတဲ့ စာဖတ္သူ
တွေကိုလဲတကယ်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်...။
ဂျုံအင်နဲ့မင်ဟိုရဲ့အခန်းကိုတော့ ထည့်မထား
ပေးတော့ဘုး....။
သူတို့နှစ်ယောက်ကိုတွဲပေးလိုက်တာကို
မကြိုက်တဲ့သူတွေရှိကြတော့...သူတို့အခန်း
ကိုသက်သက်ထည့်မရေးပေးတော့ပါဘူး...။
စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့ပါ...။
အခုတော့...ဒီလောက်နဲ့ပဲနှုတ်ဆက်ခဲ့ပါ
တယ်....။
အားလုံးကို အရမ်း အရမ်းချစ်ပါတယ်နော်...။