Zeliha Acar'dan:
Buluşalım demiştim ve bana görüldü atmıştı.
Bana.
Görüldü.
Öyle olsun Ciho ama bir gün bunun da acısını çıkarırım senden.
Aslında onunla mesajlaşmadan önce Kadir bana Cihangir'in onu çorbacıya götürdüğünü, kesinlikle abisinin kafasına taş vurduğunu ve o taşın ben olduğumu söylemişti. O yüzden keyfim yerindeydi ve artık onunla buluşmak istiyordum.
Kaldı ki, beni araştırdığı zaman resmimi gördüğünden neredeyse emindim.
"Of İmhacı ya!" diye mızmızlandım kendi kendime. "İşleri yokuşa sürmesen keşke."
Bomba olsaydım benimle daha çok zaman geçirirdi, herhalde rengarenk kablolarım yok diye alışamamıştı bana.
Yine de bu konuyu daha fazla düşünmedim ve kendime süt kaynatmak için ayağa kalkıp mutfağa girdim.
Evet, birkaç ay sonra yirmi beşime basacaktım ama süt içmeden uyuyamıyordum.
Sakince dolabın kapağını açtım ve kapaktaki bölmeden süt kutusunu aldım ama bitmişti.
"Nasıl unuttum, hay Allah ya," diye kendi kendime mırıldanırken bir yandan da duvardaki saati kontrol etmiştim. Saat neredeyse on biri geçmişti.
Bu saatte dışarı çıkabilir miydim?
Yutkundum. Hava karanlıktı, herkes evindeydi ve en önemlisi ben bir kadındım. Hiçbir zaman can güvenliğim tam olmayacaktı.
Bu düşünceler birden elimin ayağımın buz kesmesine neden oldu. Neden istediğim gibi bir süt dahi alabilmek için saat kaç olursa olsun dışarı çıkamıyordum? Neden hiçbir zaman rahatça gece eğlenmek için dışarı çıkamayacaktım?
Sinirle dolabı kapattım ve boş süt kutusunu çöpe attım.
Nefret ediyordum bana bu korkuları yaşatan herkesten ve her şeyden.
***
Zeliha: EVDE SÜTÜM BİTMİŞ
Zeliha: VE BEN DIŞARI ÇIKIP ALAMIYORUM
İmhacı: Niye?
Zeliha: Çünkü bu saatte dışarı çıkamam anlıyor musun?
Zeliha: Korkusu bile yetiyor insana
İmhacı: Anlıyorum
İmhacı: İnternetten sipariş verseydin ya?
Zeliha: Çok zekisin sen ya
Zeliha: Tüh ben bunu nasıl akıl edemedim?
İmhacı: Ne var kızım alt tarafı internetten alacaksın
Zeliha: Ben de akıl ediyorum o kadarını
Zeliha: Ama kartımda para yok, hepsi nakit
Zeliha: Yakın zamanda maaşım yatacağı için karta para atmaya gerek yok diye düşünmüştüm
Zeliha: Gerek varmış
İmhacı: E ben söyleyeyim sana iki dakika?
Zeliha: Gerek yok ya, gelen kurye de erkek ve hayır abartmıyorum bu zamanda her şey olabilir. Evde yalnız olmasam kabul ederdim
Zeliha: Bir süt alt tarafı bugün de içmeyeyim bari
İmhacı: Sen bilirsin
Zeliha: OHA YONTULMAMIŞ ODUN
Zeliha: Hemen de kabul ettin
İmhacı: Kızım sen de bir öyle diyorsun bir böyle
İmhacı: Ne yapayım ben mi getireyim sütü?
Zeliha: Yok olmaz
Zeliha: İlk karşılaşmamız böyle olmasın
Zeliha: Zaten buluşalım dedim görüldü yedim
Zeliha: Onun acısı duruyor hala
İmhacı: Of Zeliha of
İmhacı: Bekle halledeceğim
Zeliha: Neyi?
Görüldü.
Zeliha: GÖRÜLDÜNÜ SEVECEĞİM AMA ARTIK HA
Zeliha:
Görüldü.