(Unicode )
"ထွက်သွားပြီးပြီကိုဘာလို့ပြန်လာသေးတာလဲKim Taehyung ။
အင်းပေါ့ခင်ဗျားမှာကျုပ်အိမ်ကလွဲပြီးနေစရာနေရာမှမရှိတာ..ဟုတ်တယ်မလား
"
ဒေါသကိုချုပ်တည်းထားရဟန်ရှိသောသူ၏အသံတို့ကမူတည်ငြိမ်မှုမရှိ
"ခင်ဗျားကကိုယ့်ကိုကိုယ်ဒီအိမ်ရဲ့သခင်လို့ထင်နေတာလား အဲ့တာကြောင့်ပြန်လာချင်တဲ့အချိန်ပြန်လာတဲ့သဘောလား"
"Jungkook ..ကိုကိုကလေ အာ့"
ခြေလှမ်းများရှေ့တိုး၍ဂျောင်ကုအားရှင်းပြရန်သွားချိန်ရုတ်တရက်သူ့ခြေဖဝါးမှစူးနင့်စွာနာကျင်လာတာကြောင့်ခြေထောက်မှာတစ်စုံတစ်ခုစိုက်၀င်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။
အခန်းထဲကအလင်းရောင်ဟာမိန်ဖျော့ဖျော့ဖြစ်နေသည့်အတွက်ကြမ်းပြင်မှာဘာတွေပျက်စီးထားသလဲဆိုတာသူမမြင်ရ
"ကိုကိုရှင်းပြ...အာ့ "
နောက်တစ်ကြိမ်ရှင်းပြမည့်စကားတွေဟာရပ်တန့်သွား၏အကြောင်းကသူ့ခြေဖဝါးမှာတဖန်နာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရပြန်ပြီး
ရုတ်တရက်ဂျောင်ကုမှသူ့အနားအေးစက်သောခြေလှမ်းများဖြင့်ရောက်လာခဲ့သည်။
"အဟွန်း ခင်ဗျားကအလိုလိုက်ထားတော့သိပ်ကိုကမ်းတက်နေတာပါလား..ဒီအိမ်ကအရာအားလုံးကိုငါပိုင်တယ်ဆိုတာမေ့နေတာလားKim Tae Hyung "
အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်မှာ ဂျောင်ကုရဲ့စူးရဲတဲ့မျက်ဆံသေတွေကထင်ရှားရှား
အရင်ကထက်စူးရဲနေသည့်အခါTaehyungရင်ထဲထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရသည်။
"အင့် Jungkookဘာလုပ်တာလဲ"
Taehyungအားပွေ့ချီလိုက်ကာကုတင်ပေါ်သို့ပစ်ချလိုက်ပြီးတဖန်အုပ်မိုးလာပါသောJungkook
"ကိုကိုက ကျနော့်အပိုင်ဆိုတာပိုပြီးသေချာသွားအောင်လုပ်မလို့လေ"
jungkookစကားဆုံးသည်နှင့်သူ့အကျီဟာလဲအားနဲ့ဆွဲဖြဲခံလိုက်ရကာလက်တွေကိုအတင်းချုပ်ထားပြီးနှုတ်ခမ်းများကိုသိမ်းပိုက်လာသည်။
နမ်းနေရင်းမှရင်ဖက်နားတစ်ဝိုက်ကိုပွတ်သပ်ဘာသောလက်များ
ဟင့်အင်း...မဟုတ်ဘူး! သူဒီအခြေအနေကိုမရောက်ချင်ဘူး
" Jungkook စိတ်ကိုလျော့ပါနော်ကိုကိုပြောတာကိုနားထောင်ပါအုံး"
"ဘာကိုနားထောင်ရအုံးမှာလဲကိုကိုတောင် ကျနော့်စကားကိုနားထောင်ခဲ့လား ဟမ်!"
ထယ်ယောင်းတားနေသည့်ကြားကပင်ရင်ဘတ်တစ်နေရာကိုဖိချလိုက်ကိုက်လိုက်လုပ်နေလိုက်ပြီးလည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို
အရာတွေပေါ်တဲ့အထိစုပ်ယူနေသည်။
"ကိုကိုကလှတယ် အခုအရင်ကထက်ပိုလှတယ်"
"အင့်Jungkookငါ့ကိုလွှတ်စမ်းပါ မင်းဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"
သူပြောတာတွေကိုမကြားသလိုလုပ်နေတဲ့Jungkookလက်ကအောက်ဘက်တစ်နေရာဆီကိုဦးတည်လာလေပြီ။
ဟင့်အင်း သူတစ်ခါမှမတွေးဖူးဘူး
အခုဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ
တင်သားတွေကိုရိုက်ချလိုက်ဆုပ်ကိုင်လိုက် လုပ်နေတဲ့Jungkookကို့ကိုခန္ဒာကိုယ်မှာရှိသမျှအရာအားလုံးကသူ့ကိုဆွဲဆောင်နေလိုက်တာဆိုတာမသိလေရော့လား
တစ်ဖြည်းဖြည်းဘောင်းဘီကိုပါဆွဲချွတ်ကာတစ်ခုတည်းကျန်တဲ့အတွင်းခံဆီလက်လှမ်းလညလျှင်Taehyungအသံတို့ကတုန်ယင်လာကာအတင်းရုန်းကန်မိသည် ယောကျာ်းချင်းဒီလိုအနိုင်ကျင့်ခံရတာမျိုးကသူ့ကိုသိမ်ငယ်စေတယ်။
"Jungkook ကိုကိုပြောတာနားထောင်ပေးပါအုံး...တောင်းပန်ပါတယ်ဒီလိုကြီးဆက်မလုပ်ပါနဲ့တော့"
ရင်ဘက်ကိုနောက်တစ်ကြိမ်ကိုက်ခဲခံလိုက်ရသဖြင့်သူငိုမိသည်။
"Jumgkook! မင်းကိုမလုပ်နဲ့လို့ပြောနေတယ်လေ ငါမုန်းမိတော့မယ် ငါမင်းအနားမှာမနေတော့ဘူး ဟင့်"
Taehyungအရမ်း၀မ်းနည်းပါသည်။သူ့ဘ၀မှာတစ်ခါမှဒီအခြေအနေကိုမတွေးဖူးပါ အခုလိုကြုံလာရတော့အရမ်းစိတ်ပျက်ရသည် နောက်ပီးအခုလိုလုပ်တဲ့သူကလည်း သူထိန်းကျောင်းပေးနေရတဲ့လူဖြစ်နေလို့Jeon Jungkookဖြစ်နေလို့ပို၀မ်းနည်းတာ
Taehyungရဲ့စကားက jungkookလက်တွေကိုချုပ်နှောင်လိုက်သလိုမျိုးရပ်တန့်သွားစေသည်။ကိုကိုကသူ့ကိုမထားခဲ့ရဘူးသူ့အနားကလည်းထွက်မသွားရဘူး !
"ကိုကို..ကျနော့်မထားခဲ့ပါနဲ့...တောင်းပန်ပါ
တယ် အခုလိုမျိုးတောင်းပန်နေတာမို့ထွက်မသွားပါနဲ့"
သူ့အရှေ့မှာဒူးထောက်ပြီးတောင်းပန်နေတဲ့jungkookကိုအခုသူဘာမှပြန်ပြောချင်စိတ်မရှိ
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှကျနေတဲ့သူ့ဘောင်းဘီကိုသာပြန်၀တ်ပြီးအခန်းထဲကထွက်ဖို့သာပြင်မိသည်။
"ကိုကိုမသွားပါနဲ့...မထားခဲ့ပါနဲ့ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ် ကုကီကိုကိုမကြိုက်တာကိုမလုပ်တော့ဘူးလို့ကတိပေးပါတယ်"
ခြေထောက်ကိုဖက်တွယ်ရင်းမျက်ရည်များရွဲကာငိုနေတဲ့ကောင်လေးကိုလည်းသူလှည့်မကြည့်မိ
ပစ်ထားခဲ့လိုက်သည်။
ခြေဖဝါးမှနာကျင်မှု့ကိုသည်းခံရင်းသူနေတဲ့အခန်းထဲကိုသာအားတင်းပြန်လာခဲ့သည်။
သူဒီညကိုဘယ်လိုပုံစံနဲ့များအိပ်စက်ရပါမလဲ
.
.
Taehyungထားသွားတဲ့နေရာမှာတင်အခုထိရှိနေတဲ့Jungkook လက်တွေခြေတွေမှာဖန်ကွဲစများဟာစိုက်၀င်ရင်းနာကျင်မှုကိုပင်သတိ မထားနိုင်မဟုတ်လည်းနာကျင်မှုနဲ့နေသားကျသွားပီထင်ပါရဲ့။
ကိုကိုလည်းသူတို့လိုပဲ ကျနော့်ကိုမချစ်ပေးနိုင်ဘူး ဘာလို့လဲသူကလူတွေရဲ့အချစ်နဲ့မထိုက်တန်လို့လား ။
ဘာတွေမှားယွင်းနေရတာလဲ အတိတ်ဘ၀မှာသူဟာတခြားလူတွေရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေကိုလိုက်ဖျက်ဆီးခဲ့မိလို့များလား။ ဒါကဝဋ်ကြွေးတစ်ခုဘဲ ။
.
.
.
Taehyungမနေ့ကငိုလည်းငိုဆေးရုံကိုသွားထားရတာပင်ပန်းတာကြောင့်ဘယ်လိုအိပ်မိသွားလဲတောင်မသိ
နိုးလာတော့ဇတ်ကနာလိုက်တာဆိုတာ
ခြေဖဝါးမှလည်းနာကျင်မှုကမနည်းမနော
"Taehyung...ကောင်လေး "
အိမိတော်ထိန်းရဲ့အသံကိုကြားလိုက်တာမလို့သူတံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်ရင်မနက်စာကိုပါတစ်ပါတည်းဆေးတစ်ချို့ပါယူလာပေးသည်
"ဘာဖြစ်လို့လဲအိမ်တော်ထိန်း"
"မနေ့ညကသခင်လေးနဲ့ဘာတွေဖြစ်ထားခဲ့လည်းဆိုတာသေချာမသိပေမယ့်
ကျမအနေနဲ့တစ်ခုပြောပါရစေ။
သခင်လေးကိုနားလည်ပေးဖို့ကြိုးစားပေးပါ
သခင်လေးကသနားစရာကောင်းပါတယ်ကောင်လေးရယ်"
"အိမ်တော်ထိန်းကြီးကjungkookကိုနားလည်ပေးဖို့လာတောင်းဆိုပြီးကျနော်ကိုတော့ဘယ်လိုပဲလုပ်ခံရပါစေပေါ့
ဟုတ်လား"
" ကောင်လေးမြင်အောင်ကြည့်တက်ဖို့တောင်းဆိုယုံလေးပါ။တစ်ခုခုလိုတာရှိရင်ကောင်မလေးတွေကိုခိုင်းလို့ရတယ်သခင်လေးနဲ့ဒီနေ့တစ်ရက်မတွေ့ပဲနေချင်ရင်တောင် နောက်ရက်တွေတော့သခင်လေးအနားကိုပြန်လာပေးပါ တောင်းဆိုပါတယ်"
Taehyung လက်ကိုခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးရင်းတောင်းဆိုလာ၏
အော်...လူတွေများတစ်ဖက်လူရဲ့ခံစားချက်ကိုတော့မတွေးပေးတက်တဲ့အထိကိုယ့်ခံစားချက်ကကိုရှေ့တန်းတင်ကြတာပါလား။တကိုယ်ကောင်းဆန်လိုက်တာ
Taehyungဒီနေ့တစ်ရက်တော့အခန်းထဲကထွက်ဖို့စိတ်ကူးမရှိ
Jungkookကိုယ်တိုင်လည်းအခုထိမအိပ်ရသေး။ တစ်ညလုံးသူမအိပ်ရဲဘူးကိုကိုကသူ့ကိုထားခဲ့တော့မှာကိုတွေးမိရင်းသူကြောက်နေမိတာ
"ကိုကိုအနားကနေထွက်သွားမှာဆိုးလို့ပါ "
အိမ်တော်ကြီးကလည်းခါတိုင်းထက်ပို၍တိတ်ဆိတ်နေသည်။ အိမ်ကြီးရဲ့သခင်မပျော်တော့အတော်လေးခြောက်ကပ်လွန်းတယ်
"သခင်လေးအထဲမှာရှိတယ်မလား
ကျမ၀င်လာခဲ့မယ်နော်"
တံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာတဲ့အခါစိတ်ပူအောင်လုပ်တက်တဲ့သခင်လေးကခေါင်းလေးအပ်ပြီးငိုနေရှာသည်။ လက်တွေနဲ့ခြေထောက်တွေမှာလည်းသွေးစများခိုကပ်လို့ရယ် သခင်လေးရဲ့ဒီလိုပုံစံကဟိုအရင်တုန်းကဒီအိမ်မှာသူမနဲ့ရှိစဥ်ကပုံစံလိုမျိုး
"သခင်လေး ကျွန်မကိုကြည့်ပါအုံးဘလိုအခြေအနေဘဲဖြစ်ဖြစ်ကျမရှိပါသေးတယ်ကျမကိုရင်ဖွင့်လို့ရပါတယ်သခင်လေး"
"အိမ်တော်ထိန်းကြီး ကိုကိုကကျနော့်မုန်းသွားပီထင်တယ်ကျနော်ကြောက်တယ် မာမီ့လိုထားခဲ့ခံရမှာကြောက်တယ်"
"သခင်လေးရဲ့ကိုကိုကမထားခဲ့ပါဘူး
ခနအနားယူနေတာပါစိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့
အနာတွေကိုဆေးထည့်ရအုံးမယ်မလား "
ဆရာ၀န်ကိုခေါ်ကာဒဏ်ရာတွေကိုဆေးထည့်ခိုင်းတော့ငြိမ်နေရှာတယ် အရင်လိုသောင်းကြမ်းတာမျိုးလည်းမလုပ် သူမတို့သခင်လေးကတကယ်သနားစရာကောင်းတာပါ။
ဆေးထည့်ပြီးဆရာ၀န်ကပြန်တော့အိမ်တော်ထိန်းကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပေးသည်။အိမ်ရှေ့ကိုရောက်တော့မရင်းနှီးတဲ့ကားတစ်ဆီးကိုတွေ့ရသည်။ ဘယ်သူတွေလဲဆိုတာသူမသိ။
"သခင်ကြီးနဲ့သခင်မ ကုကီလေးဆီကိုလာတာလား"
သူမမှတ်မိသလောက် သခင်ကြီးတို့ရောက်လာတာTaehyungအလုပ်လုပ်စဥ်ပထမဆုံးရက်ကသာဖြစ်သည်။ အခုသခင်လေးအားငယ်တဲ့အချိန်ရောက်လာလေတော့ဝမ်းသာမိသည် ဘယ်မိဘကများကိုယ့်သားသမီးကိုပြစ်ရက်မလဲ
"Jeon Jungkookဘယ်မှာလဲ "
"သခင်လေးကအခန်းထဲမှာရှိပါတယ်သခင်ကြီး..ကျမသွားခေါ်ပေးရမလား"
"အင်း"
သခင်လေးဆီအပြေးသွားကာသခင်ကြီးတို့ရောက်လာကြောင်းပြောတော့ နာနေတဲ့ခြေထောက်ကိုတောင်သတိမမူနိုင်တော့
"မာမီ! ကုကီဆီကိုလာတာလား "
"ဟုတ်တယ်ပေါ့ မာမီကကုကီလေးဆီကိုလာတာလာပါအုံးမာမီ့ဆီ "
ရင်ခွင်ထဲ၀င်လာတဲ့သားဖြစ်သူကိုတစ်၀ကြီးနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ဒါနောက်ဆုံးတွေ့ဆုံခြင်းဖြစ်သွားနိုင်သည်လေ
" အနာတွေကဘာဖြစ်တာလဲကုကီ အရင်လိုဆိုးနေပြန်တာလား "
"ဟင့်အင်း ကျနော်လိမ်မာပါတယ်အရင်လိုမဆိုးတော့ပါဘူး "
"ဒါဆိုမာမီတို့တွေခြံထဲလမ်းဆင်း လျှောက်ကြမလားကုကီ"
သူမ၏ကမ်းလှမ်းမှုကိုအပြုံးလေးနဲ့တုံ့ပြန်လာတဲ့Jungkook
အိမ်ပေါ်မှပျော်ရွှင်စွာဆင်းလာတဲ့သခင်လေးနဲ့သခင်မကြီး သူမဒီမြင်ကွင်းကိုမမြင်ရတာနှစ်တွေဘယ်လောက်တောင်ကြာပြီလဲ
ခြံထဲမှာမာမီနဲ့စကားပြောရင်းကိုကိုရှိရာအခန်းဆီတစ်ချက်တစ်ချက်ကြည့်မိတယ်။ကိုကိုကသူ့ကိုစိတ်ဆိုးနေပေမယ့်သူကတော့ကိုကို့ ကိုလွမ်းနေပါပြီ။
တစ်ဖက်မှာTaehyung စိတ်ဆိုးနေသည့်ကြားမှခြံထဲကပုံရိပ်လေးကိုကြည့်ရင်းမျက်နှာကပိုတွန့်ချိုးသွားသည်။
"ကောင်းလိုက်တာ ငါ့ကိုတောင်လာမချော့ဘဲနေနိုင်ပြီပေါ့လေ "
ပြစ်ထားခံရလို့၀မ်းနည်းတဲ့စိတ်ကဘာမှန်းမသိ။သံယောဇဉ်ဆိုတဲ့အရာကကြောက်ဖို့ကောင်းသည်။ ကိုယ့်ကိုအနိုင်ကျင့်တဲ့သူကိုမှသောက်ကျိုးနည်းသံယောဇဥ်တွယ်မိသွားတယ်လို့
.
.
အိမ်တော်ရဲ့ဧည့်ခန်းထဲမှာတော့ရှေ့နေကြီးနဲ့သခင်ကြီးတို့ကမျက်နှာချင်းဆိုင်ရင်း
"အိမ်တော်ထိန်းJungkookကိုသွားခေါ်လိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်ကြီး"
သခင်ကြီးပြောတဲ့အတိုင်းသခင်လေးကိုသွားခေါ်တော့ဘာမှမသိတဲ့မျက်နှာလေးဘေးနဲ့သူမတို့သခင်လေး
"ရော့ ဒီစာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးလိုက် ဒီအိမ်နဲ့ငါ့ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကိုမင်းဆီလွှဲပေးတာပဲ'
စာချုပ်ကိုနားမလည်နိုင်စွာကြည့်နေတဲ့jungkookမျက်ဝန်းတွေ ဒါသူ့ကိုစွန့်ပြစ်ဖို့ကြံဆီနေမှန်းနားမလည်သေးသည့်ပုံ
"သားကိုဘာလို့ဒါတွေပေးနေတာလဲ"
"မင်းကိုပေးသင့်တာလာပေးတာလေ မင်းကနောက်ဆိုငါတို့နဲ့မဆိုင်တော့ဘူး
အဲ့တာကြောင့်လုံလောက်တဲ့ငွေပမာဏကိုပေးထားတာ"
ရက်စက်သောစကားကိုသာဆိုနေလေသောဖခင်မျက်နှာအားသူကြည့်မိတယ်
မိခင်မျက်နှာကိုတစ်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့လည်း ထိုနည်းတူ မနေ့ကသူ့အပေါ်မှာနွေးထွေးပေးမှုတွေကသူစိတ်ကူးယဉ်လိုက်သလိုပင် ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားပါရောလား
အိမ်တော်ထဲ၀င်လာတဲ့Taehyungကပင်သူတို့နဲ့မဆိုင်တော့ဘူးလို့ပြောနေတဲ့jungkook
မိဘတွေကိုကြောင်အစွာကြည့်မိသည်။
ရက်စက်လိုက်တာကိုယ့်သားသမီးကို
"ဒယ်ဒီဘာတွေပြောနေတာလဲဘာလို့သားကိုစွန့်ပြစ်တာလဲ"
"လက်မှတ်သာထိုးလိုက်ပါjungkookငါတို့ကမင်းအတွက်လုပ်နေတာ"
Taehyungလက်ကိုခပ်တင်းတင်းစုပ်ထားမိတယ်။ဒါဘလိုတောင်ရက်စက်ရတာလဲ စည်းစိမ်တွေပုံပေးယုံတဲ့မိဘတာဝန်ကိုကျေသွားပြီလို့ထင်နေတာလား။
"လက်မှတ်ထိုးပြီးရှေ့နေကြီးကိုပို့ပေးလိုက်ငါတို့ပြန်မယ်အချိန်မရဘူး'
ပြောရင်းထသွားတဲ့မာမီနဲ့ဒယ်ဒီသူကတော့ထိုင်ရာကနေမထနိုင်ဘယ်လိုတောင်မှလဲ
သူ့အနားဘာလို့မနေချင်ကြတာလဲ
ထွက်သွားတဲ့ကားနောက်ကိုလည်းသူပြေးမလိုက်မိ သူပြေးလိုက်တော့ကောရပ်သွားမှာတဲ့လား စွန့်ပစ်ခံရတဲ့ဘ၀မှာနေသားကျနေတဲ့သူ့ကိုခနတာနွေးထွေးမှုတွေပေးပြီးထွက်သွားပြန်ပြီ
အချစ်ခံရဖို့အဲ့လောက်ခတ်ခဲနေရင်လဲ သူအချစ်ခံရဖို့မကြိုးစားချင်တော့ဘူး
အရမ်းကိုပင်ပန်းလွန်းလို့
သူ့ကိုစိုးရိမ်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်နေတဲ့ကိုကို့ကို လစ်လျှူရှု့ပြီးအခန်းထဲကိုဝင်ကာတံခါးပါလော့ချလိုက်သည်
အခုချိန်မှာဘယ်သူ့နှစ်သိမ့်မှု့ကိုမှလည်းသူမလိုချင်တော့တာ
ကိုကိုသာ ကျနော့်ကိုစွန့်ပြစ်သွားရင် ကျနော် လက်ခံနိုင်မယ်မထင်ဘူး
******
jein ra ra
"ထြက္သြားၿပီးၿပီကိုဘာလို႔ျပန္လာေသးတာလဲKim Taehyung ။
အင္းေပါ့ခင္ဗ်ားမွာက်ဳပ္အိမ္ကလြဲၿပီးေနစရာေနရာမွမရွိတာ..ဟုတ္တယ္မလား
"
ေဒါသကိုခ်ဳပ္တည္းထားရဟန္ရွိေသာသူ၏အသံတို႔ကမူတည္ၿငိမ္မႈမရွိ
"ခင္ဗ်ားကကိုယ့္ကိုကိုယ္ဒီအိမ္ရဲ႕သခင္လို႔ထင္ေနတာလား အဲ့တာေၾကာင့္ျပန္လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္ျပန္လာတဲ့သေဘာလား"
"Jungkook ..ကိုကိုကေလ အာ့"
ေျခလွမ္းမ်ားေရွ႕တိုး၍ေဂ်ာင္ကုအားရွင္းျပရန္သြားခ်ိန္႐ုတ္တရက္သူ႕ေျခဖဝါးမွစူးနင့္စြာနာက်င္လာတာေၾကာင့္ေျခေထာက္မွာတစ္စုံတစ္ခုစိုက္၀င္သြားၿပီဆိုတာသိလိုက္သည္။
အခန္းထဲကအလင္းေရာင္ဟာမိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ၾကမ္းျပင္မွာဘာေတြပ်က္စီးထားသလဲဆိုတာသူမျမင္ရ
"ကိုကိုရွင္းျပ...အာ့ "
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ရွင္းျပမည့္စကားေတြဟာရပ္တန႔္သြား၏အေၾကာင္းကသူ႕ေျခဖဝါးမွာတဖန္နာက်င္မႈကိုခံစားလိုက္ရျပန္ၿပီး
႐ုတ္တရက္ေဂ်ာင္ကုမွသူ႕အနားေအးစက္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ေရာက္လာခဲ့သည္။
"အဟြန္း ခင္ဗ်ားကအလိုလိုက္ထားေတာ့သိပ္ကိုကမ္းတက္ေနတာပါလား..ဒီအိမ္ကအရာအားလုံးကိုငါပိုင္တယ္ဆိုတာေမ့ေနတာလားKim Tae Hyung "
အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ ေဂ်ာင္ကုရဲ႕စူးရဲတဲ့မ်က္ဆံေသေတြကထင္ရွားရွား
အရင္ကထက္စူးရဲေနသည့္အခါTaehyungရင္ထဲထိတ္ကနဲျဖစ္သြားရသည္။
"အင့္ Jungkookဘာလုပ္တာလဲ"
Taehyungအားေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာကုတင္ေပၚသို႔ပစ္ခ်လိဳက္ၿပီးတဖန္အုပ္မိုးလာပါေသာJungkook
"ကိုကိုက က်ေနာ့္အပိုင္ဆိုတာပိုၿပီးေသခ်ာသြားေအာင္လုပ္မလို႔ေလ"
jungkookစကားဆုံးသည္ႏွင့္သူ႕အက်ီဟာလဲအားနဲ႕ဆြဲၿဖဲခံလိုက္ရကာလက္ေတြကိုအတင္းခ်ဳပ္ထားၿပီးႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုသိမ္းပိုက္လာသည္။
နမ္းေနရင္းမွရင္ဖက္နားတစ္ဝိုက္ကိုပြတ္သပ္ဘာေသာလက္မ်ား
ဟင့္အင္း...မဟုတ္ဘူး! သူဒီအေျခအေနကိုမေရာက္ခ်င္ဘူး
" Jungkook စိတ္ကိုေလ်ာ့ပါေနာ္ကိုကိုေျပာတာကိုနားေထာင္ပါအုံး"
"ဘာကိုနားေထာင္ရအုံးမွာလဲကိုကိုေတာင္ က်ေနာ့္စကားကိုနားေထာင္ခဲ့လား ဟမ္!"
ထယ္ေယာင္းတားေနသည့္ၾကားကပင္ရင္ဘတ္တစ္ေနရာကိုဖိခ်လိဳက္ကိုက္လိုက္လုပ္ေနလိုက္ၿပီးလည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို
အရာေတြေပၚတဲ့အထိစုပ္ယူေနသည္။
"ကိုကိုကလွတယ္ အခုအရင္ကထက္ပိုလွတယ္"
"အင့္Jungkookငါ့ကိုလႊတ္စမ္းပါ မင္းဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
သူေျပာတာေတြကိုမၾကားသလိုလုပ္ေနတဲ့Jungkookလက္ကေအာက္ဘက္တစ္ေနရာဆီကိုဦးတည္လာေလၿပီ။
ဟင့္အင္း သူတစ္ခါမွမေတြးဖူးဘူး
အခုဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ
တင္သားေတြကိုရိုက္ခ်လိဳက္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့Jungkookကို႔ကိုခႏၵာကိုယ္မွာရွိသမွ်အရာအားလုံးကသူ႕ကိုဆြဲေဆာင္ေနလိုက္တာဆိုတာမသိေလေရာ့လား
တစ္ျဖည္းျဖည္းေဘာင္းဘီကိုပါဆြဲခြၽတ္ကာတစ္ခုတည္းက်န္တဲ့အတြင္းခံဆီလက္လွမ္းလညလွ်င္Taehyungအသံတို႔ကတုန္ယင္လာကာအတင္း႐ုန္းကန္မိသည္ ေယာက်ာ္းခ်င္းဒီလိုအနိုင္က်င့္ခံရတာမ်ိဳးကသူ႕ကိုသိမ္ငယ္ေစတယ္။
"Jungkook ကိုကိုေျပာတာနားေထာင္ေပးပါအုံး...ေတာင္းပန္ပါတယ္ဒီလိုႀကီးဆက္မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့"
ရင္ဘက္ကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ကိုက္ခဲခံလိုက္ရသျဖင့္သူငိုမိသည္။
"Jumgkook! မင္းကိုမလုပ္နဲ႕လို႔ေျပာေနတယ္ေလ ငါမုန္းမိေတာ့မယ္ ငါမင္းအနားမွာမေနေတာ့ဘူး ဟင့္"
Taehyungအရမ္း၀မ္းနည္းပါသည္။သူ႕ဘ၀မွာတစ္ခါမွဒီအေျခအေနကိုမေတြးဖူးပါ အခုလိုႀကဳံလာရေတာ့အရမ္းစိတ္ပ်က္ရသည္ ေနာက္ပီးအခုလိုလုပ္တဲ့သူကလည္း သူထိန္းေက်ာင္းေပးေနရတဲ့လူျဖစ္ေနလို႔Jeon Jungkookျဖစ္ေနလို႔ပို၀မ္းနည္းတာ
Taehyungရဲ႕စကားက jungkookလက္ေတြကိုခ်ဳပ္ႏွောင္လိုက္သလိုမ်ိဳးရပ္တန့္သြားေစသည္။ကိုကိုကသူ႕ကိုမထားခဲ့ရဘူးသူ႕အနားကလည္းထြက္မသြားရဘူး !
"ကိုကို..က်ေနာ့္မထားခဲ့ပါနဲ႕...ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ အခုလိုမ်ိဳးေတာင္းပန္ေနတာမို႔ထြက္မသြားပါနဲ႕"
သူ႕အေရွ႕မွာဒူးေထာက္ၿပီးေတာင္းပန္ေနတဲ့jungkookကိုအခုသူဘာမွျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိ
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွက်ေနတဲ့သူ႕ေဘာင္းဘီကိုသာျပန္၀တ္ၿပီးအခန္းထဲကထြက္ဖို႔သာျပင္မိသည္။
"ကိုကိုမသြားပါနဲ႕...မထားခဲ့ပါနဲ႕ကိုကိုရယ္
ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကုကီကိုကိုမႀကိဳက္တာကိုမလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ကတိေပးပါတယ္"
ေျခေထာက္ကိုဖက္တြယ္ရင္းမ်က္ရည္မ်ား႐ြဲကာငိုေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုလည္းသူလွည့္မၾကည့္မိ
ပစ္ထားခဲ့လိုက္သည္။
ေျခဖဝါးမွနာက်င္မႈ႕ကိုသည္းခံရင္းသူေနတဲ့အခန္းထဲကိုသာအားတင္းျပန္လာခဲ့သည္။
သူဒီညကိုဘယ္လိုပုံစံနဲ႕မ်ားအိပ္စက္ရပါမလဲ
.
.
Taehyungထားသြားတဲ့ေနရာမွာတင္အခုထိရွိေနတဲ့Jungkook လက္ေတြေျခေတြမွာဖန္ကြဲစမ်ားဟာစိုက္၀င္ရင္းနာက်င္မႈကိုပင္သတိ မထားနိုင္မဟုတ္လည္းနာက်င္မႈနဲ႕ေနသားက်သြားပီထင္ပါရဲ႕။
ကိုကိုလည္းသူတို႔လိုပဲ က်ေနာ့္ကိုမခ်စ္ေပးနိုင္ဘူး ဘာလို႔လဲသူကလူေတြရဲ႕အခ်စ္နဲ႕မထိုက္တန္လို႔လား ။
ဘာေတြမွားယြင္းေနရတာလဲ အတိတ္ဘ၀မွာသူဟာတျခားလူေတြရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကိုလိုက္ဖ်က္ဆီးခဲ့မိလို႔မ်ားလား။ ဒါကဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုဘဲ ။
.
.
.
Taehyungမေန႕ကငိုလည္းငိုေဆး႐ုံကိုသြားထားရတာပင္ပန္းတာေၾကာင့္ဘယ္လိုအိပ္မိသြားလဲေတာင္မသိ
နိုးလာေတာ့ဇတ္ကနာလိုက္တာဆိုတာ
ေျခဖဝါးမွလည္းနာက်င္မႈကမနည္းမေနာ
"Taehyung...ေကာင္ေလး "
အိမိေတာ္ထိန္းရဲ႕အသံကိုၾကားလိုက္တာမလို႔သူတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ရင္မနက္စာကိုပါတစ္ပါတည္းေဆးတစ္ခ်ိဳ႕ပါယူလာေပးသည္
"ဘာျဖစ္လို႔လဲအိမ္ေတာ္ထိန္း"
"မေန႕ညကသခင္ေလးနဲ႕ဘာေတြျဖစ္ထားခဲ့လည္းဆိုတာေသခ်ာမသိေပမယ့္
က်မအေနနဲ႕တစ္ခုေျပာပါရေစ။
သခင္ေလးကိုနားလည္ေပးဖို႔ႀကိဳးစားေပးပါ
သခင္ေလးကသနားစရာေကာင္းပါတယ္ေကာင္ေလးရယ္"
"အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကjungkookကိုနားလည္ေပးဖို႔လာေတာင္းဆိုၿပီးက်ေနာ္ကိုေတာ့ဘယ္လိုပဲလုပ္ခံရပါေစေပါ့
ဟုတ္လား"
" ေကာင္ေလးျမင္ေအာင္ၾကည့္တက္ဖို႔ေတာင္းဆိုယုံေလးပါ။တစ္ခုခုလိုတာရွိရင္ေကာင္မေလးေတြကိုခိုင္းလို႔ရတယ္သခင္ေလးနဲ႕ဒီေန႕တစ္ရက္မေတြ႕ပဲေနခ်င္ရင္ေတာင္ ေနာက္ရက္ေတြေတာ့သခင္ေလးအနားကိုျပန္လာေပးပါ ေတာင္းဆိုပါတယ္"
Taehyung လက္ကိုခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးရင္းေတာင္းဆိုလာ၏
ေအာ္...လူေတြမ်ားတစ္ဖက္လူရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုေတာ့မေတြးေပးတက္တဲ့အထိကိုယ့္ခံစားခ်က္ကကိုေရွ႕တန္းတင္ၾကတာပါလား။တကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုက္တာ
Taehyungဒီေန႕တစ္ရက္ေတာ့အခန္းထဲကထြက္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိ
Jungkookကိုယ္တိုင္လည္းအခုထိမအိပ္ရေသး။ တစ္ညလုံးသူမအိပ္ရဲဘူးကိုကိုကသူ႕ကိုထားခဲ့ေတာ့မွာကိုေတြးမိရင္းသူေၾကာက္ေနမိတာ
"ကိုကိုအနားကေနထြက္သြားမွာဆိုးလို႔ပါ "
အိမ္ေတာ္ႀကီးကလည္းခါတိုင္းထက္ပို၍တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ အိမ္ႀကီးရဲ႕သခင္မေပ်ာ္ေတာ့အေတာ္ေလးေျခာက္ကပ္လြန္းတယ္
"သခင္ေလးအထဲမွာရွိတယ္မလား
က်မ၀င္လာခဲ့မယ္ေနာ္"
တံခါးဖြင့္ၿပီးဝင္လာတဲ့အခါစိတ္ပူေအာင္လုပ္တက္တဲ့သခင္ေလးကေခါင္းေလးအပ္ၿပီးငိုေနရွာသည္။ လက္ေတြနဲ႕ေျခေထာက္ေတြမွာလည္းေသြးစမ်ားခိုကပ္လို႔ရယ္ သခင္ေလးရဲ႕ဒီလိုပုံစံကဟိုအရင္တုန္းကဒီအိမ္မွာသူမနဲ႕ရွိစဥ္ကပုံစံလိုမ်ိဳး
"သခင္ေလး ကြၽန္မကိုၾကည့္ပါအုံးဘလိုအေျခအေနဘဲျဖစ္ျဖစ္က်မရွိပါေသးတယ္က်မကိုရင္ဖြင့္လို႔ရပါတယ္သခင္ေလး"
"အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး ကိုကိုကက်ေနာ့္မုန္းသြားပီထင္တယ္က်ေနာ္ေၾကာက္တယ္ မာမီ့လိုထားခဲ့ခံရမွာေၾကာက္တယ္"
"သခင္ေလးရဲ႕ကိုကိုကမထားခဲ့ပါဘူး
ခနအနားယူေနတာပါစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႕
အနာေတြကိုေဆးထည့္ရအုံးမယ္မလား "
ဆရာ၀န္ကိုေခၚကာဒဏ္ရာေတြကိုေဆးထည့္ခိုင္းေတာ့ၿငိမ္ေနရွာတယ္ အရင္လိုေသာင္းၾကမ္းတာမ်ိဳးလည္းမလုပ္ သူမတို႔သခင္ေလးကတကယ္သနားစရာေကာင္းတာပါ။
ေဆးထည့္ၿပီးဆရာ၀န္ကျပန္ေတာ့အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ေပးသည္။အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့မရင္းႏွီးတဲ့ကားတစ္ဆီးကိုေတြ႕ရသည္။ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာသူမသိ။
"သခင္ႀကီးနဲ႕သခင္မ ကုကီေလးဆီကိုလာတာလား"
သူမမွတ္မိသေလာက္ သခင္ႀကီးတို႔ေရာက္လာတာTaehyungအလုပ္လုပ္စဥ္ပထမဆုံးရက္ကသာျဖစ္သည္။ အခုသခင္ေလးအားငယ္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာေလေတာ့ဝမ္းသာမိသည္ ဘယ္မိဘကမ်ားကိုယ့္သားသမီးကိုျပစ္ရက္မလဲ
"Jeon Jungkookဘယ္မွာလဲ "
"သခင္ေလးကအခန္းထဲမွာရွိပါတယ္သခင္ႀကီးက်မသြားေခၚေပးရမလား"
"အင္း"
သခင္ေလးဆီအေျပးသြားကာသခင္ႀကီးတို႔ေရာက္လာေၾကာင္းေျပာေတာ့ နာေနတဲ့ေျခေထာက္ကိုေတာင္သတိမမူနိုင္ေတာ့
"မာမီ! ကုကီဆီကိုလာတာလား "
"ဟုတ္တယ္ေပါ့ မာမီကကုကီေလးဆီကိုလာတာလာပါအုံးမာမီ့ဆီ "
ရင္ခြင္ထဲ၀င္လာတဲ့သားျဖစ္သူကိုတစ္၀ႀကီးနမ္းရွိုက္လိုက္သည္။ ဒါေနာက္ဆုံးေတြ႕ဆုံျခင္းျဖစ္သြားနိုင္သည္ေလ
" အနာေတြကဘာျဖစ္တာလဲကုကီ အရင္လိုဆိုးေနျပန္တာလား "
"ဟင့္အင္း က်ေနာ္လိမ္မာပါတယ္အရင္လိုမဆိုးေတာ့ပါဘူး "
"ဒါဆိုေမေမတို႔ေတြၿခံထဲလမ္းဆင္း ေလွ်ာက္ၾကမလားကုကီ"
သူမ၏ကမ္းလွမ္းမႈကိုအၿပဳံးေလးနဲ႕တုံ႕ျပန္လာတဲ့Jungkook
အိမ္ေပၚမွေပ်ာ္႐ႊင္စြာဆင္းလာတဲ့သခင္ေလးနဲ႕သခင္မႀကီး သူမဒီျမင္ကြင္းကိုမျမင္ရတာႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာၿပီလဲ
ၿခံထဲမွာမာမီနဲ႕စကားေျပာရင္းကိုကိုရွိရာအခန္းဆီတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကည့္မိသည္။ကိုကိုကသူ႕ကိုစိတ္ဆိုးေနေပမယ့္သူကေတာ့ကိုကို႔ ကိုလြမ္းေနပါၿပီ။
တစ္ဖက္မွာTaehyung စိတ္ဆိုးေနသည့္ၾကားမွၿခံထဲကပုံရိပ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းမ်က္ႏွာကပိုတြန့္ခ်ိဳးသြားသည္။
"ေကာင္းလိုက္တာ ငါ့ကိုေတာင္လာမေခ်ာ့ဘဲေနနိုင္ၿပီေပါ့ေလ "
ျပစ္ထားခံရလို႔၀မ္းနည္းတဲ့စိတ္ကဘာမွန္းမသိ။သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့အရာကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ကိုယ့္ကိုအနိုင္က်င့္တဲ့သူကိုမွေသာက္က်ိဳးနည္းသံေယာဇဥ္တြယ္မိသြားတယ္လို႔
.
.
အိမ္ေတာ္ရဲ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့ေရွ႕ေနႀကီးနဲ႕သခင္ႀကီးတို႔ကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္း
"အိမ္ေတာ္ထိန္းJungkookကိုသြားေခၚလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ႀကီး"
သခင္ႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္းသခင္ေလးကိုသြားေခၚေတာ့ဘာမွမသိတဲ့မ်က္ႏွာေလးေဘးနဲ႕သူမတို႔သခင္ေလး
"ေရာ့ ဒီစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးလိုက္ ဒီအိမ္နဲ႕ငါ့ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကိုမင္းဆီလႊဲေပးတာပဲ'
စာခ်ဳပ္ကိုနားမလည္နိုင္စြာၾကည့္ေနတဲ့jungkookမ်က္ဝန္းေတြ ဒါသူ႕ကိုစြန့္ျပစ္ဖို႔ႀကံဆီေနမွန္းနားမလည္ေသးသည့္ပုံ
"ကုကီကိုဘာလို႔ဒါေတြေပးေနတာလဲ"
"မင္းကိုေပးသင့္တာလာေပးတာေလ မင္းကေနာက္ဆိုငါတို႔နဲ႕မဆိုင္ေတာ့ဘူး
အဲ့တာေၾကာင့္လုံေလာက္တဲ့ေငြပမာဏကိုေပးထားတာ"
ရက္စက္ေသာစကားကိုသာဆိုေနေလေသာဖခင္မ်က္ႏွာအားသူၾကည့္မိသည္
မိခင္မ်က္ႏွာကိုတစ္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ထိုနည္းတူ မေန႕ကသူ႕အေပၚမွာႏြေးေထြးေပးမႈေတြကသူစိတ္ကူးယဥ္လိုက္သလိုပင္ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေရာလား
အိမ္ေတာ္ထဲ၀င္လာတဲ့Taehyungကပင္သူတို႔နဲ႕မဆိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာေနတဲ့jungkook
မိဘေတြကိုေၾကာင္အစြာၾကည့္မိသည္။
ရက္စက္လိုက္တာကိုယ့္သားသမီးကို
"ေဖေဖဘာေတြေျပာေနတာလဲဘာလို႔သားကိုစြန့္ျပစ္တာလဲ"
"လက္မွတ္သာထိုးလိုက္ပါjungkookငါတို႔ကမင္းအတြက္လုပ္ေနတာ"
Taehyungလက္ကိုခပ္တင္းတင္းစုပ္ထားမိတယ္။ဒါဘလိုေတာင္ရက္စက္ရတာလဲ စည္းစိမ္ေတြပုံေပးယုံတဲ့မိဘတာဝန္ကိုေက်သြားၿပီလို႔ထင္ေနတာလား။
"လက္မွတ္ထိုးၿပီးေရွ႕ေနႀကီးကိုပို႔ေပးလိုက္ငါတို႔ေတာ့ျပန္မယ္အခ်ိန္မရဘူး'
ေျပာရင္းထသြားတဲ့ေဖေဖနဲ႕ေမေမသူကေတာ့ထိုင္ရာကေနမထနိုင္ဘယ္လိုေတာင္မွလဲ
သူ႕အနားဘာလို႔မေနခ်င္ၾကတာလဲ
ထြက္သြားတဲ့ကားေနာက္ကိုလည္းသူေျပးမလိုက္မိ သူေျပးလိုက္ေတာ့ေကာရပ္သြားမွာတဲ့လား စြန႔္ပစ္ခံရတဲ့ဘ၀မွာေနသားက်ေနတဲ့သူ႕ကိုခနတာႏြေးေထြးမႈေတြေပးၿပီးထြက္သြားျပန္ၿပီ
အခ်စ္ခံရဖို႔အဲ့ေလာက္ခတ္ခဲေနရင္လဲ သူအခ်စ္ခံရဖို႔မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး
အရမ္းကိုပင္ပန္းလြန္းလို႔
သူ႕ကိုစိုးရိမ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ၾကည့္ေနတဲ့ကိုကို႔ကို လစ္လ်ႉရႈ႕ၿပီးအခန္းထဲကိုဝင္ကာတံခါးပါေလာ့ခ်လိဳက္သည္
အခုခ်ိန္မွာဘယ္သူ႕ႏွစ္သိမ့္မႈ႕ကိုမွလည္းသူမလိုခ်င္ေတာ့
ကိုကိုသာ က်ေနာ့္ကိုစြန့္ျပစ္သြားရင္ က်ေနာ္ လက္ခံနိုင္မယ္မထင္ဘူး
******
jein ra ra