Sınavım güzel geçti sayılır. Birçoğunuz bana yazdınız, başarılar dilediniz. Hepinize çok teşekkür ediyorum yanımda olduğunuz için. Keyifli okumalar canlarım💖
.
.
.
.
Uzun süren yolculuğumuzu annemlerin evinin önünde tamamlamıştık. Yorgun argın arabadan indim. Arabadan inmeden önce Emir en azından tişortümü değiştireyim diyip araba durunca tişörtünü değiştirmişti. Bende aynı onun gibi tişörtümü değiştirmiştim. Emir'in gözleri yine fena şekilde kızarmıştı.
"Kurban olurum sana ya, gözlerin çok kızardı yine. Acıyor mu?"
"Evet, geçen sefer bu kadar sızlamıyordu."
"Biraz dinlen geçmezse doktora gidelim. Damla falan verir. Rahatlarsın."
"Aynen öyle yapalım."
Zili çaldığımızda Emir elini belime sarıp bana doğru yaslandı. Acaba yarın mı gelseydik diye düşünmeye başlamıştım şimdiden. Emir çok yorgundu.
Kapı çok sürmeden açıldı. Annelerimiz kapıyı gülümseyerek açmışlardı. Bende hemen gülümsedim.
"Hoş geldiniz."
"Hoş geldiniz."
Annem bana Semra Annem'de direkt Emir'e sarıldı. Bende hemen anneme sarıldım sımsıkı. Çok özlemiştim. Anne çok başka bir şeydi. Gözlerim dolduğunda akmadan hemen kendimi toparladım.
"Çok özlemişim kuzum. Çok özlemişim."
"Bende çok özlemişim annem."
Sonunda kollarımızı ayırdığımızda Semra Annem hemen sarıldı bana. Ondan ayrıldığımda kapıya yeni gelen babamla sarıldık. Melisa'da bize sarıldığında tamamdık. Melih Bey gelmiş miydi bilmiyordum. Gelse de sarılmazdı ya neyse.
"Masa hazır, hemen yemekleri yiyelim hadi. Yoldan geldiniz açsınızdır."
"Bir lavaboya gidip geliyoruz hemen. Siz geçin masaya."
"Tamam oğlum."
Emir ile lavaboya geldiğimizde ikimizde aynı anda girdik.
Emir klozete ilerlerken ben direkt ellerimi yıkamaya başladım. Yüzümü de yıkadığımda suyun ferahlatmasıyla biraz kendime gelmiştim. Emir arkama geçip ellerini iki yanımdan lavaboya uzattı ve ellerini yıkamaya başladı. Gülerek ona döndüm ve kollarımı boynuna sardım. Yanağını öptüm. O da bana gülümsedi. Su sesi kesildiğinde suyu kapattığını anladım.
"Sana bakınca yorgunluk falan kalmıyor bende. Bu ne güzellik böyle ya? Bazen gerçekten aklım almıyor. Gözüme öyle güzel görünüyorsun ki büyülenmiş gibi hissediyorum. Gözlerimi kırpmadan saatlerce seni izlemek istiyorum. Vücudunun her bir parçasını öpmek, sevmek istiyorum."
Kıkırdadım.
"İsanlar böyle durumlarda ne diyor biliyor musun?"
"Ne diyor?"
"Sen yanmışsın Emir."
Kahkaha attı. Melül melül gülüşünü izlerken gülen dudaklarına bir öpücük kondurdum.
"Bende böyle hissediyorum. Sürekli böyle sana sarılmak istiyorum. Öpmek istiyorum."
"O zaman sen de yanmışsın Mete. Geçmiş olsun."
Güldüm.
"Yaktın beni ve ben bu durumdan hiç şikayetçi değilim. Aksine halimden çok memnunum."
Lavobonun kapısı tıklatıldığında beklemediğim için irkildim.
"Abi , herkes sizi bekliyor. Biraz acele edin."
"Tamam Melisa. Yüzümü yıkayım geliyoruz."
Emir dudağımı öpüp beni belimden kenara çekti.
"Hadi sen git önden."
Kafa sallayıp onu onayladım ve lavobodan çıktım. Direkt masaya gittiğimde Melih Bey'i de görmek beni şaşırtmıştı. Nedense geleceğini düşünmüyordum. Yüzüme baktığında hafifçe gülümsedim ve hemen kafamı çevirdim. Yan yana boş olan iki sandalyeden birine oturdum. Annem bir sürü şey yapmıştı.
"Annem zahmet etme demiştim sana. Bir sürü şey yapmışsın yine."
"Ne zahmeti oğlum. Seve seve yaptım ben. Hem Semra'da bana yardım etti."
"Ellerinize sağlık."
Tabağıma içli köfte, sarma, dolma ne varsa hepsinden yiyeceğim kadar aldım. Ardından Emir'in tabağına da bıraktım. Emir'de gelip yanıma oturmuştu.
"Ellerine sağlık anne her şey çok güzel görünüyor."
"Afiyet olsun oğlum, hadi başlayın bakalım."
Hep beraber yemeye başlamıştık. Yemeği yedikten sonra direkt salona geçmiş ve çay içmeye başlamıştık. Yan tarafımdaki koltukta oturan Semra Annem omzumu okşadı.
"Benim kibar oğlum, hemen alışmışım sana. Evde yokluğun nasıl da belli oldu bir bilsen. Kendi evinizde olacağınız için çok mutluyum ama seninle yemek yapmayı, keyif kahvesi içmeyi çok özleyeceğim."
Gülümsedim.
"Ben de çok özleyeceğim. Sürekli ziyaret ederim ben. Yine içeriz keyif kahvemizi."
"Çok iyi olur."
"Eviniz çok güzel oldu çocuklar. Annelerinizin emeği çok ama bende bir ucundan tuttum."
"Teşekkür ederiz Selim Baba. Biz de yuvamız hemen kurulsun istedik. Ne kadar annemlerin evinde rahat olsakta bizim kendimize ait bir evimizin olması daha başka bir şey."
"Tabi ki Emir oğlum orası öyle. Sevdiğin ile beraber olduktan sonra yer fark etmez ama sevdiğin ile bir yuvan olması çok güzel. Her bir köşede anıların olacak. Çocuklarının cıvıltısı dolaşacak."
Emir bana baktı. Uzun uzun gözlerime baktı.
"Bizim evimiz de bunlara şahit olacak umarım."
Gülümsedim. Bizim çocuklarımız. Düşüncesi bile çok güzeldi. Emir sanki ne düşündüğümü anlamış gibi bana gülümsedi. Onun yorgun hali yine dikkatimi çekerken artık gitmemizin daha doğru olacağını düşündüm.
"Anne biz kalkalım artık. Az kaldık farkındayım ama Emir çok yorgun görünüyor. O kadar saat araba kullandı. Şimdi gidelim sonra yine geliriz zaten."
"Tamam yavrum. Gidin güzelce dinlenin. Arayı fazla açmayın ama."
"Yok. Ben gelirim, sizler de bizim evimize gelirsiniz artık."
"Geliriz tabi."
"Bizde kalkalım artık."
"Otursaydınız Semra?"
"Başka zaman daha uzun otururuz. Yarın Melisa erken kalkacak."
"Tamam o zaman."
Hep beraber ayağa kalkıp kapıya ilerledik. Herkesle sarıldığımızda dışarı çıktık. Arabalara ileredik.
"Yeni ailen ile gayet mutlusun."
Melih Bey'in Emir'e yönelik konuşmasına kaşlarımı çattım istemsizce.
"Yeni ailem beni olduğum gibi kabullenen insanlar, oğlu gibi görüyorlar. Benden tek istedikleri şey Mete'yi sevmem, mutlu etmem. Ki bunu birinin demesine bile gerek yok."
Melih Bey arabasının yanında durduğunda Emir ile ben de durdum.
"Ben seni olduğun gibi kabullenmedim diye kendi çapında bana laf mı sokuyorsun?"
"Laf sokmuyorum. Buna ihtiyacım yok. Kaç yaşında adamsın baba. Hatalarını sana zorla kabul ettirecek halim yok. Sen de kendi çapında haklı olmaya devam edebilirsin çünkü bu haklılığın sen ve akrabaların dışında kimsenin umrunda değil."
Melih Bey'in suratı sinirden kızarmıştı. Elini kaldırıp Emir'e tokat atacakken hızlıca bileğini tuttum. Ters ters bana baktı.
"Karşınızda küçük bir çocuk yok, lütfen bir daha böyle bir şey yapmaya kalkışmayın! Eşimin dedikleri lafları duymak istemiyorsanız da lütfen yıllardır yaptığınız gibi konuşmayın onunla. Dediğiniz laflar atacağınız tokattan daha ağır ve o takatın acısı zamanla geçer ama dediğiniz laflar yıllar geçse de unutulmaz."
Elini sinirle elimden çekip arabaya yöneldi. Semra annem ve Melisa'da bir şey diyemeden mecburen üzgün bakışlarla arabaya bindiler. Onlar giderken Emir'e döndüm. Elleriyle yüzümü kavradı ve dudağımı uzunca öptü.
"Hayatım boyunca yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım. İstediğim gibi sonuçlanmasa bile pişman olmadım. Hiç yapmamaktansa sonucunu görmek iyidir dedim. Sen benim hayatım boyunca aldığım en doğru kararsın Mete. İyi ki benim eşimsin. Seni çok seviyorum."
"Ben de seni çok seviyorum, iyi ki birbirimizin hayatına girdik. İyi ki sen benim eşimsin. Ben her zaman senin yanında olacağım."
Dudağımı bir kere daha öpüp elimi tuttu ve arabaya ilerledi. Her ne kadar sürekli mutlu dursa da, acısını dışa yansıtmasa da az önce bana bakarken ki gözlerindeki ifadeyi asla unutmayacaktım. Emir sırf babasına saygısından dolayı yıllardır bir şey dememiş olsa bile Melih Bey'in Emir bir şey demiyor diye sürekli ona saçma sapan şeyler demesini istemiyordum. Bundan sonra kimsenin Emir'i üzmesine izin vermeyecektim. Hele ki hak etmediği şeyler yüzünden asla.