Uni♡
"အဒေါ်ကြီး ကလေးငယ်ရော ဆင်းမလာသေးဘူးလား..."
မနက်စာစားဖို့ Kris စားပွဲမှာဝင်ထိုင်ရင်း ကလေးငယ်ကို မမြင်ရသေး၍ မေးလိုက်မိသည်...
"Chanလေးက Baekhyunကိုခေါ်ပြီး အစောကြီးထဲက သွားပြီ သားရဲ့..."
အဒေါ်ကြီးရဲ့ အဖြေကို Kris ခေါင်းသာညိတ်မိတော့သည်...
ဟိုတနေ့က ကလေးငယ်မူးပြီးပြန်လာတဲ့နေ့ထဲက Krisကို လုံးဝရှောင်နေတာ ခုထိ ကလေးငယ်နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်မဆုံမိသေး... ညဖက်ဆိုရင်လည်း ညတအားနက်မှ ပြန်လာသည်...
ကလေးငယ် မူးလာတဲ့အကြောင်းကိုတွေးမိတော့ လက်ကအလိုလို နှုတ်ခမ်းထက်ဆီရောက်သွားမိသည်...
ကလေးငယ်၏ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိတွေ့မိခဲ့တဲ့ အထိအတွေ့ကို ပြန်ခံစားမိတော့ ရင်ထဲသိမ့်ခနဲဖြစ်သွားရပြန်သည်...
ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း Krisမသိတော့ ထိုခံစားချက်ကလည်း ပထမဆုံးမို့ မည်သို့အမည်တပ်ရမည်လဲ Krisနားမလည်...
"morning boss..."
"morning Sehun..."
Sehunက စားပွဲဝိုင်းတွင် ဝင်ထိုင်ကာနှုတ်ဆက်လာတော့မှ Kris အတွေးတို့ ပြတ်တောက်သွားတော့သည်...
"Boss... ကျွန်တော်ပြောစရာရှိလို့..."
"အရေးကြီးလား Sehun..."
"ဟုတ်ကဲ့... ဒီရက်တွေထဲ မပြောဖြစ်တာက bossကြည့်ရတာ စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်တဲ့ပုံကြောင့် ကျွန်တော် မပြောဖြစ်တာ..."
"သူဌေးHaအကြောင်းလား Sehun..."
"ဟုတ်ကဲ့... သူဌေးHaက မူးယစ်ဆေးလုပ်ငန်းတစ်ခုနဲ့ ပတ်သတ်နေပုံပဲ boss... သူက အဓိက ခေါင်းဆောင်ဖြစ်လိမ့်မယ်... သူနဲ့ပတ်သတ်ပြီး စုံစမ်းကြည့်တာ နောက်ကြောင်းတွေလည်း သိပ်မရှင်းဘူး boss..."
"ဟုတ်ပြီလေ... ဆက်ပြီးစုံစမ်းထားပါ... သေချာပြည့်စုံသွားရင်တော့ တစ်ခုခုလုပ်ကြတာပေါ့..."
"ဟုတ်ကဲ့ boss.."
"မနက်စာ စားလိုက်ဦး Sehun... စားပြီးရင် company သွားကြတာပေါ့..."
"Bossရော မစားတော့ဘူးလား..."
Sehunကို မနက်စာစားဖို့ပြောပြီး စားပွဲဝိုင်းက ထဖို့ပြင်နေသော bossရှေ့က မနက်စာကတော့ ဒီအတိုင်းပဲရှိနေသေးတာကြောင့် Sehun မေးလိုက်မိသည်...
"ငါ စားချင်စိတ်မရှိလို့..."
မနက်စာကို ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ရအောင်စားတက်သော bossက ခုတော့ စားချင်စိတ်မရှိပါဘူးတဲ့လေ... အကိုလေးနဲ့ဖြစ်တဲ့ ပြဿနာက ဒီတစ်ခါတော့ တော်တော်လေး ပြင်းထန်ပုံရသည်...
"စားပြီးထွက်လာခဲ့ ငါ ဧည့်ခန်းထဲမှာရှိမယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ boss..."
Boss ထသွားတော့ Sehunလည်း ခပ်သွက်သွက်ပင်စားလိုက်ရသည်...
*knock knock*
"Boss... ရှေ့နေကြီးလာပါတယ်..."
တံခါးခေါက်သံနဲ့အတူ Sehunအသံကြောင့် Kris တံခါးဝသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်...
"ရှေ့နေကြီး?..."
အကြောင်းကြားခြင်းမရှိရောက်လာသော ရှေ့နေကြီးကြောင့် Kris အံ့ဩသွားမိသည်...
"ထိုင်ပါ ရှေ့နေကြီး..."
Sehun အနောက်မှ ဝင်လာသော ရှေ့နေကြီးကို ထိုင်ရန်ပြောလိုက်ပြီးနောက် Krisလည်း အလုပ်စားပွဲမှထကာ ရှေ့နေကြီးနဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်...
"ကိစ္စရှိလို့လား ရှေ့နေကြီး..."
"ဦးလေးကို Chanလေး ခေါ်ထားလို့ သား... ဦးလေးရောက်ရင် သားအခန်းထဲမှာ စောင့်နေပါလို့ပြောတယ်..."
"ကလေးငယ်က ခေါ်ထားတာ..."
ရှေ့နေကြီးနဲ့ တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်တောင် စကားသိပ်မပြောဖြစ်သောသော ကလေးငယ်က ရှေ့နေကြီးကို ခေါ်သည်ဆိုတာ ဘာကိစ္စများဖြစ်မလဲ Kris တွေး၍မရ...
"Sehunရေ ကလေးငယ်ကို သွားခေါ်လိုက်ပါဦး..."
"ဟုတ်ကဲ့ boss..."
အခန်းထဲမှာပဲ ရှိနေသေးသော Sehunကို ကလေးငယ်ကို သွားခေါ်ခိုင်းတော့ Krisတို့ကို ဦးညွှတ်ကာ ကလေးငယ်ကို ခေါ်ရန်ထွက်သွားသည်...
"သား Kris လုပ်ငန်းတွေရော အဆင်ပြေရဲ့လား..."
"ဟုတ်ကဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်..."
"Chanလေးလည်း အလုပ်တွေဝင်လုပ်နေပြီဆို..."
"ဟုတ်ကဲ့... ကုမ္ပဏီကို မအုပ်ချုပ်ချင်ဘူးလို့သာပြောနေပေမယ့် အလုပ်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး အတော်လေးကိုကျွမ်းကျင်နေပါပြီ..."
Kris စကားကို နားထောင်ပြီး ရှေ့နေကြီးက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ ကလေးငယ်၏ အကြောင်းကို ကြားပြီးကျေနပ်နေပုံလည်းရသည်...
ရှေ့နေကြီးနဲ့ စကားတွေပြောနေရင်း သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကလေးငယ်ရောက်လာခဲ့သည်...
"ဦးလေး ရောက်နေတာကြာပြီလား..."
ရှေ့နေကြီးကို နှုတ်ဆက်ရင်း Krisရဲ့ မျက်စောင်းထိုးထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လေသည်...
Krisကတော့ လေးစားသမှုနဲ့ ရှေ့နေကြီးလို့ခေါ်ပေမယ့် ကလေးငယ်ကတော့ ဦးလေးဟုသာခေါ်သည်... ပါးတို့နဲ့ ရှေ့နေကြီးက မိသားစုလို မိတ်ဆွေရင်းချာတွေဖြစ်ကာ Krisတို့အတွက်လည်း ဦးလေးသဖွယ်ဖြစ်နေတာကြောင့် ကလေးငယ်က ဦးလေးဟုပဲခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်...
"သိပ်မကြာသေးပါဘူး Chanလေးရဲ့... ကြည့်ပါဦး မတွေ့ရတဲ့ အချိန်အတွင်း Chanလေး ထွားလာလိုက်တာ... လူချောလေးတောင်ဖြစ်လို့..."
"ကျွန်တော်က အရင်ထဲက ချောပြီးသားပါနော်..."
ပြုံးရယ်ရင်း ရှေ့နေကြီးကို ခွန်းတုန့်ပြန်လိုက်သော ကလေးငယ်၏ စကားကြောင့် Kris ပြုံးမိ၏... ကလေးငယ်က ရုပ်ရည်နဲ့ပတ်သက်ပြီး အမြဲယုံကြည်ချက်အပြည့်ရှိသည်... တကယ့်ကို ကွန်ဖီးဒန့်လယ်ဗယ်ဆိုးဟိုက်နေသော ကောင်လေးပါ...
"ဟား ဟား ဟုတ်ပါပြီကွာ... ဒါနဲ့ Chanလေး ဦးလေးကို ခေါ်တာ ကိစ္စရှိလို့လား..."
"ဟုတ်ကဲ့ ရှိပါတယ် ဦးလေး..."
ထိုစကားကိုပြောလိုက်ချိန်မှာ ခုနပြုံးရယ်နေသော မျက်နှာထက် အပြုံးတို့ပျောက်ကွယ်ကာ တည်ငြိမ်နေသော ကလေးငယ်၏ သွင်ပြင်ကို Krisတွေ့လိုက်ရသည်...
"ပြောပါဦး ဦးလေး ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ..."
"ကျွန်တော် ဒီလုပ်ငန်းတွေအကုန်လုံးကို လက်လွှဲယူချင်တယ်..."
တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိပြောချလာသော ကလေးငယ်ကို Kris အံ့အားသင့်စွာကြည့်လိုက်မိသည်... ကြည့်ရတာ ကလေးငယ်က ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပုံပင်...
ရှေ့နေကြီးကတော့ ကလေးငယ်စကားကို နားထောင်ပြီး တခုခုကို တွေးတောနေဟန် တခဏလောက်ငြိမ်သွားသည်...
"ဟုတ်ပြီ... Chanလေး အနေနဲ့ လုပ်ငန်းတွေအကုန်လုံးကို အုပ်ချုပ်နိုင်ပြီလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်ပြီလား..."
"ကျွန်တော် လုပ်နိုင်ပါတယ် ဦးလေး... Krisနေမကောင်းဖြစ်နေချိန်ကနေ ခုထိ ကျွန်တော်လုပ်ရပ်တွေကိုလည်း ဦးလေး စောင့်ကြည့်နေတော့ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုဆိုတာ ထပ်ပြီးပြောပြဖို့လိုမယ်မထင်တော့ဘူး..."
ရှေ့နေကြီးနဲ့ ကလေးငယ်ပြောသမျှတွေကို Kris ငြိမ်၍သာ နားထောင်နေလိုက်သည်...
"ဦးလေး သိပါတယ် Chanလေး လုပ်နိုင်နေပြီဆိုတာ... သား Kris... သားရဲ့ သဘောထားကရော..."
Krisက ခဏတာထိန်းသိမ်းပေးထားရသူမို့ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သူက လိုချင်တယ်ဆိုမှတော့ Kris ကြည်ဖြူစွာနဲ့ပင် ထည့်ပေးဖို့ အမြဲအသင့်ပဲလေ...
"ကလေးငယ် သဘောအတိုင်းဆောင်ရွက်ပေးလိုက်ပါ ရှေ့နေကြီး..."
"ကောင်းပြီလေ..."
"ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီနေ့ပဲ အပြီးအသတ်လုပ်ပေးနိုင်မလား ဦးလေး..."
ကလေးငယ်စကားကြောင့် ရှေ့နေကြီးက Krisကို ကြည့်လာတာမို့ Kris အသာပင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်...
Krisရဲ့ တစ်ခုတည်းသော ပိုင်ဆိုင်မှုဖြစ်သည့် GALAXY Companyကလွဲလို့ ကျန်တာအကုန် ကလေးငယ်၏ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေအဖြစ် လွှဲအပ်လိုက်သည်...
"ဒီနေ့ကစလို့ ကလေးငယ်က ဒီကုမ္ပဏီရဲ့အုပ်ချုပ်သူဆိုတာကို ညနေကျရင် hyung ရှယ်ယာရှင်အစည်းဝေးခေါ်ပြီးကြေငြာပေးပါ့မယ်..."
"ရတယ် Kris... အစည်းဝေးက နောက်နေ့မှပဲ ကျွန်တော်ခေါ်လိုက်မယ်... ဦးလေး..."
Krisကိုပြောပြီး ရှေ့နေကြီးဘက်အကြည့်တို့ရောက်သွားသည်က ပြောစရာတွေ ကျန်နေသေးပုံပင်...
"လုပ်စရာကျန်သေးလို့လား Chanလေး..."
"ဟုတ်ကဲ့ ဒါကနောက်ဆုံးတောင်းဆိုချက်တစ်ခုပါ ဦးလေး..."
ကုမ္ပဏီကိုလည်း ကလေးငယ်ကို လွှဲပေးပြီးပြီမို့ ကလေးငယ် လုပ်စရာ ဘာတွေထပ်ကျန်နေသေးလဲ Kris မသိတော့...
ရှေ့နေကြီးရော Krsiရော ကလေးငယ် ပြောလာမည့် စကားတို့ကို စောင့်စားနေမိသည်...
ထိုစဥ်ပြောချလာသော ကလေးငယ်၏ စကားတို့က Krisကို ဟိုးချောက်နက်ထဲ ဆွဲချခေါ်ဆောင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရကာ Kris ရင်တစ်ခုလုံးဟာသွားပြီး ကြေမွကာနာကျင်မှုတို့ တိုးကာဝင်ရောက်လာသည်...
ကလေးငယ် ပြောလာသော စကားက...
"Krisကို ကျွန်တော်တို့ မိသားစု စာရင်းထဲက ထုတ်ပေးပါ... ဒီနေ့ကစပြီး Krisက ကျွန်တော်တို့ မိသားစုနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဘာမှမသက်ဆိုင်တော့တဲ့သူစိမ်းတစ်ယောက်အဖြစ် အများသိအောင် ကြေငြာပေးပါ ဦးလေး..."
*ကလေးငယ်က Krisကို စွန့်ပစ်လိုက်ချေပြီ... ကလေးငယ် အနားကနေ Krisကို ထာဝရမောင်းထုတ်လိုက်ပြီ...*
တုန်လှုပ်အံ့ဩမှုတွေဖြစ်နေမိတဲ့ Krisတစ်ယောက် ထိုစကားတွေကို ပြောသွားတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ အသံတွေကို သတိထားမိမယ်ဆို အနည်းငယ် တုန်ယင်နေသည်ကို သိရှိပေလိမ့်မည်...
#230523
****************************************************
Zawgyi♡
"အေဒၚႀကီး ကေလးငယ္ေရာ ဆင္းမလာေသးဘူးလား..."
မနက္စာစားဖို႔ Kris စားပြဲမွာဝင္ထိုင္ရင္း ကေလးငယ္ကို မျမင္ရေသး၍ ေမးလိုက္မိသည္...
"Chanေလးက Baekhyunကိုေခၚၿပီး အေစာႀကီးထဲက သြားၿပီ သားရဲ႕..."
အေဒၚႀကီးရဲ႕ အေျဖကို Kris ေခါင္းသာညိတ္မိေတာ့သည္...
ဟိုတေန႔က ကေလးငယ္မူးၿပီးျပန္လာတဲ့ေန႔ထဲက Krisကို လုံးဝေရွာင္ေနတာ ခုထိ ကေလးငယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္မဆုံမိေသး... ညဖက္ဆိုရင္လည္း ညတအားနက္မွ ျပန္လာသည္...
ကေလးငယ္ မူးလာတဲ့အေၾကာင္းကိုေတြးမိေတာ့ လက္ကအလိုလို ႏႈတ္ခမ္းထက္ဆီေရာက္သြားမိသည္...
ကေလးငယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ထိေတြ႕မိခဲ့တဲ့ အထိအေတြ႕ကို ျပန္ခံစားမိေတာ့ ရင္ထဲသိမ့္ခနဲျဖစ္သြားရျပန္သည္...
ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း Krisမသိေတာ့ ထိုခံစားခ်က္ကလည္း ပထမဆုံးမို႔ မည္သို႔အမည္တပ္ရမည္လဲ Krisနားမလည္...
"morning boss..."
"morning Sehun..."
Sehunက စားပြဲဝိုင္းတြင္ ဝင္ထိုင္ကာႏႈတ္ဆက္လာေတာ့မွ Kris အေတြးတို႔ ျပတ္ေတာက္သြားေတာ့သည္...
"Boss... ကြၽန္ေတာ္ေျပာစရာရွိလို႔..."
"အေရးႀကီးလား Sehun..."
"ဟုတ္ကဲ့... ဒီရက္ေတြထဲ မေျပာျဖစ္တာက bossၾကည့္ရတာ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္တဲ့ပုံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ မေျပာျဖစ္တာ..."
"သူေဌးHaအေၾကာင္းလား Sehun..."
"ဟုတ္ကဲ့... သူေဌးHaက မူးယစ္ေဆးလုပ္ငန္းတစ္ခုနဲ႔ ပတ္သတ္ေနပုံပဲ boss... သူက အဓိက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လိမ့္မယ္... သူနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး စုံစမ္းၾကည့္တာ ေနာက္ေၾကာင္းေတြလည္း သိပ္မရွင္းဘူး boss..."
"ဟုတ္ၿပီေလ... ဆက္ၿပီးစုံစမ္းထားပါ... ေသခ်ာျပည့္စုံသြားရင္ေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ၾကတာေပါ့..."
"ဟုတ္ကဲ့ boss.."
"မနက္စာ စားလိုက္ဦး Sehun... စားၿပီးရင္ company သြားၾကတာေပါ့..."
"Bossေရာ မစားေတာ့ဘူးလား..."
Sehunကို မနက္စာစားဖို႔ေျပာၿပီး စားပြဲဝိုင္းက ထဖို႔ျပင္ေနေသာ bossေရွ႕က မနက္စာကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲရွိေနေသးတာေၾကာင့္ Sehun ေမးလိုက္မိသည္...
"ငါ စားခ်င္စိတ္မရွိလို႔..."
မနက္စာကို ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ရေအာင္စားတက္ေသာ bossက ခုေတာ့ စားခ်င္စိတ္မရွိပါဘူးတဲ့ေလ... အကိုေလးနဲ႔ျဖစ္တဲ့ ျပႆနာက ဒီတစ္ခါေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္းထန္ပုံရသည္...
"စားၿပီးထြက္လာခဲ့ ငါ ဧည့္ခန္းထဲမွာရွိမယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ boss..."
Boss ထသြားေတာ့ Sehunလည္း ခပ္သြက္သြက္ပင္စားလိုက္ရသည္...
*knock knock*
"Boss... ေရွ႕ေနႀကီးလာပါတယ္..."
တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ Sehunအသံေၾကာင့္ Kris တံခါးဝသို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္...
"ေရွ႕ေနႀကီး?..."
အေၾကာင္းၾကားျခင္းမရွိေရာက္လာေသာ ေရွ႕ေနႀကီးေၾကာင့္ Kris အံ့ဩသြားမိသည္...
"ထိုင္ပါ ေရွ႕ေနႀကီး..."
Sehun အေနာက္မွ ဝင္လာေသာ ေရွ႕ေနႀကီးကို ထိုင္ရန္ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ Krisလည္း အလုပ္စားပြဲမွထကာ ေရွ႕ေနႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္...
"ကိစၥရွိလို႔လား ေရွ႕ေနႀကီး..."
"ဦးေလးကို Chanေလး ေခၚထားလို႔ သား... ဦးေလးေရာက္ရင္ သားအခန္းထဲမွာ ေစာင့္ေနပါလို႔ေျပာတယ္..."
"ကေလးငယ္က ေခၚထားတာ..."
ေရွ႕ေနႀကီးနဲ႔ ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ေတာင္ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ေသာေသာ ကေလးငယ္က ေရွ႕ေနႀကီးကို ေခၚသည္ဆိုတာ ဘာကိစၥမ်ားျဖစ္မလဲ Kris ေတြး၍မရ...
"Sehunေရ ကေလးငယ္ကို သြားေခၚလိုက္ပါဦး..."
"ဟုတ္ကဲ့ boss..."
အခန္းထဲမွာပဲ ရွိေနေသးေသာ Sehunကို ကေလးငယ္ကို သြားေခၚခိုင္းေတာ့ Krisတို႔ကို ဦးၫႊတ္ကာ ကေလးငယ္ကို ေခၚရန္ထြက္သြားသည္...
"သား Kris လုပ္ငန္းေတြေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
"ဟုတ္ကဲ့ အဆင္ေျပပါတယ္..."
"Chanေလးလည္း အလုပ္ေတြဝင္လုပ္ေနၿပီဆို..."
"ဟုတ္ကဲ့... ကုမၸဏီကို မအုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ဘူးလို႔သာေျပာေနေပမယ့္ အလုပ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အေတာ္ေလးကိုကြၽမ္းက်င္ေနပါၿပီ..."
Kris စကားကို နားေထာင္ၿပီး ေရွ႕ေနႀကီးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ ကေလးငယ္၏ အေၾကာင္းကို ၾကားၿပီးေက်နပ္ေနပုံလည္းရသည္...
ေရွ႕ေနႀကီးနဲ႔ စကားေတြေျပာေနရင္း သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကေလးငယ္ေရာက္လာခဲ့သည္...
"ဦးေလး ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား..."
ေရွ႕ေနႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း Krisရဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးထိုင္ခုံတြင္ဝင္ထိုင္ေလသည္...
Krisကေတာ့ ေလးစားသမႈနဲ႔ ေရွ႕ေနႀကီးလို႔ေခၚေပမယ့္ ကေလးငယ္ကေတာ့ ဦးေလးဟုသာေခၚသည္... ပါးတို႔နဲ႔ ေရွ႕ေနႀကီးက မိသားစုလို မိတ္ေဆြရင္းခ်ာေတြျဖစ္ကာ Krisတို႔အတြက္လည္း ဦးေလးသဖြယ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကေလးငယ္က ဦးေလးဟုပဲေခၚျခင္းျဖစ္သည္...
"သိပ္မၾကာေသးပါဘူး Chanေလးရဲ႕... ၾကည့္ပါဦး မေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း Chanေလး ထြားလာလိုက္တာ... လူေခ်ာေလးေတာင္ျဖစ္လို႔..."
"ကြၽန္ေတာ္က အရင္ထဲက ေခ်ာၿပီးသားပါေနာ္..."
ၿပဳံးရယ္ရင္း ေရွ႕ေနႀကီးကို ခြန္းတုန္႔ျပန္လိုက္ေသာ ကေလးငယ္၏ စကားေၾကာင့္ Kris ၿပဳံးမိ၏... ကေလးငယ္က ႐ုပ္ရည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အၿမဲယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္ရွိသည္... တကယ့္ကို ကြန္ဖီးဒန္႔လယ္ဗယ္ဆိုးဟိုက္ေနေသာ ေကာင္ေလးပါ...
"ဟား ဟား ဟုတ္ပါၿပီကြာ... ဒါနဲ႔ Chanေလး ဦးေလးကို ေခၚတာ ကိစၥရွိလို႔လား..."
"ဟုတ္ကဲ့ ရွိပါတယ္ ဦးေလး..."
ထိုစကားကိုေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ ခုနၿပဳံးရယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထက္ အၿပဳံးတို႔ေပ်ာက္ကြယ္ကာ တည္ၿငိမ္ေနေသာ ကေလးငယ္၏ သြင္ျပင္ကို Krisေတြ႕လိုက္ရသည္...
"ေျပာပါဦး ဦးေလး ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီလုပ္ငန္းေတြအကုန္လုံးကို လက္လႊဲယူခ်င္တယ္..."
တုန္႔ဆိုင္းျခင္းမရွိေျပာခ်လာေသာ ကေလးငယ္ကို Kris အံ့အားသင့္စြာၾကည့္လိုက္မိသည္... ၾကည့္ရတာ ကေလးငယ္က ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားပုံပင္...
ေရွ႕ေနႀကီးကေတာ့ ကေလးငယ္စကားကို နားေထာင္ၿပီး တခုခုကို ေတြးေတာေနဟန္ တခဏေလာက္ၿငိမ္သြားသည္...
"ဟုတ္ၿပီ... Chanေလး အေနနဲ႔ လုပ္ငန္းေတြအကုန္လုံးကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ၿပီလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္ၿပီလား..."
"ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ ဦးေလး... Krisေနမေကာင္းျဖစ္ေနခ်ိန္ကေန ခုထိ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း ဦးေလး ေစာင့္ၾကည့္ေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္လိုဆိုတာ ထပ္ၿပီးေျပာျပဖို႔လိုမယ္မထင္ေတာ့ဘူး..."
ေရွ႕ေနႀကီးနဲ႔ ကေလးငယ္ေျပာသမွ်ေတြကို Kris ၿငိမ္၍သာ နားေထာင္ေနလိုက္သည္...
"ဦးေလး သိပါတယ္ Chanေလး လုပ္ႏိုင္ေနၿပီဆိုတာ... သား Kris... သားရဲ႕ သေဘာထားကေရာ..."
Krisက ခဏတာထိန္းသိမ္းေပးထားရသူမို႔ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူက လိုခ်င္တယ္ဆိုမွေတာ့ Kris ၾကည္ျဖဴစြာနဲ႔ပင္ ထည့္ေပးဖို႔ အၿမဲအသင့္ပဲေလ...
"ကေလးငယ္ သေဘာအတိုင္းေဆာင္႐ြက္ေပးလိုက္ပါ ေရွ႕ေနႀကီး..."
"ေကာင္းၿပီေလ..."
"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီေန႔ပဲ အၿပီးအသတ္လုပ္ေပးႏိုင္မလား ဦးေလး..."
ကေလးငယ္စကားေၾကာင့္ ေရွ႕ေနႀကီးက Krisကို ၾကည့္လာတာမို႔ Kris အသာပင္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္...
Krisရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈျဖစ္သည့္ GALAXY Companyကလြဲလို႔ က်န္တာအကုန္ ကေလးငယ္၏ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအျဖစ္ လႊဲအပ္လိုက္သည္...
"ဒီေန႔ကစလို႔ ကေလးငယ္က ဒီကုမၸဏီရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူဆိုတာကို ညေနက်ရင္ hyung ရွယ္ယာရွင္အစည္းေဝးေခၚၿပီးေၾကျငာေပးပါ့မယ္..."
"ရတယ္ Kris... အစည္းေဝးက ေနာက္ေန႔မွပဲ ကြၽန္ေတာ္ေခၚလိုက္မယ္... ဦးေလး..."
Krisကိုေျပာၿပီး ေရွ႕ေနႀကီးဘက္အၾကည့္တို႔ေရာက္သြားသည္က ေျပာစရာေတြ က်န္ေနေသးပုံပင္...
"လုပ္စရာက်န္ေသးလို႔လား Chanေလး..."
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါကေနာက္ဆုံးေတာင္းဆိုခ်က္တစ္ခုပါ ဦးေလး..."
ကုမၸဏီကိုလည္း ကေလးငယ္ကို လႊဲေပးၿပီးၿပီမို႔ ကေလးငယ္ လုပ္စရာ ဘာေတြထပ္က်န္ေနေသးလဲ Kris မသိေတာ့...
ေရွ႕ေနႀကီးေရာ Krsiေရာ ကေလးငယ္ ေျပာလာမည့္ စကားတို႔ကို ေစာင့္စားေနမိသည္...
ထိုစဥ္ေျပာခ်လာေသာ ကေလးငယ္၏ စကားတို႔က Krisကို ဟိုးေခ်ာက္နက္ထဲ ဆြဲခ်ေခၚေဆာင္သြားသလို ခံစားလိုက္ရကာ Kris ရင္တစ္ခုလုံးဟာသြားၿပီး ေၾကမြကာနာက်င္မႈတို႔ တိုးကာဝင္ေရာက္လာသည္...
ကေလးငယ္ ေျပာလာေသာ စကားက...
"Krisကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစု စာရင္းထဲက ထုတ္ေပးပါ... ဒီေန႔ကစၿပီး Krisက ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘာမွမသက္ဆိုင္ေတာ့တဲ့သူစိမ္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ အမ်ားသိေအာင္ ေၾကျငာေပးပါ ဦးေလး..."
*ကေလးငယ္က Krisကို စြန္႔ပစ္လိုက္ေခ်ၿပီ... ကေလးငယ္ အနားကေန Krisကို ထာဝရေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီ...*
တုန္လႈပ္အံ့ဩမႈေတြျဖစ္ေနမိတဲ့ Krisတစ္ေယာက္ ထိုစကားေတြကို ေျပာသြားတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ အသံေတြကို သတိထားမိမယ္ဆို အနည္းငယ္ တုန္ယင္ေနသည္ကို သိရွိေပလိမ့္မည္...
#230523