(Unicode)
အပိုင်း - ၂၄
ဂျောင်ကု၏ အစ်ကိုတော်ဖြစ်သူမြို့စားမင်းသည် ရာထူးအာဏာအားဖြင့် အင်အားကြီးမားလွန်းသောသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ ယခု ထယ်ယောင်းစဉ်းစားမိထားသည့် နည်းလမ်းအရ မည်သည့်ပုံစံနှင့်မဆို နန်းတွင်းညီလာခံသို့တက်ရောက်နိုင်ရန်ပင်ဖြစ်သည် ။ သို့သော် ထယ်ယောင်းသည် မင်းသားတစ်ပါး၏ ကြင်ယာတော်ဖြစ်တာကြောင့် နိုင်ငံ့အရေးအခင်းကိစ္စများတွင် ပါဝင်ပတ်သက်နိုင်ခွင့်မရှိပေ ။ ထို့ကြောင့် စစ်ကူအမြန်ဆုံးလွှတ်ဖို့ရန်အတွက် အစ်ကိုတော်ကိုသာ အပူကပ်ရတော့ပေမည် ။
ထယ်ယောင်းစဉ်းစားနေရင်း တဖြည်းဖြည်းညနေစောင်းလာပြီဖြစ်တာကြောင့် အခန်းပြင်သို့ခေတ္တထွက်ပြီး လေကောင်းလေသန့်ရှုရန်စဉ်းစားမိသည် ။ စိတ်ပူပန်နေသည်ဖြစ်တာကြောင့် ညစာကိုတော့စားချင်မရှိတော့ပြီဖြစ်သည် ။
" ကြင်ယာတော် "
အခန်းပြင်ထွက်၍ ဝရံတာ၌ လေညှင်းခံနေစဉ် ယန်လေး၏ခေါ်သံကြောင့် ယန်လေးအားလှည့်ကြည့်မိသည် ။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ ယန်လေး "
" ကြင်ယာတော်...မြို့စားမင်းက ကြင်ယာတော်နဲ့တွေ့ဆုံချင်လို့ပါတဲ့ "
" ဟင်...အစ်ကိုတော် ရောက်လာတာလား ? "
" ဟုတ်ပါတယ် ကြင်ယာတော်...အခု လမင်းပွဲကြည့်စင်မှာ စောင့်နေပါတယ် "
" ကောင်းပြီ...ငါအခုချက်ချင်းသွားမယ် "
နေ့လယ်ခင်းလောက်ကတည်းက တွေ့ချင်နေမိသူသည် လူကိုယ်တိုင်ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်လာသောကြောင့် ထယ်ယောင်းဝမ်းသာမိသည် ။ ဝေးဝေးနေမှ တစ်ခါတွေ့ဆုံဖြစ်သည့် အစ်ကိုတော်က လူကိုယ်တိုင်ရောက်လာသည်ဖြစ်သောကြောင့် အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုရှိနေ၍ပင်ဖြစ်နိုင်သည် ။
ဝမ်းသာစိတ်နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ကြောင့် လမင်းပွဲကြည့်စင်သို့ သွားရာလမ်းတွင် ထယ်ယောင်း၏ခြေလှမ်းတို့က သွက်လက်နေပြီး သိပ်မကြာလိုက်ချိန်မှာပင် ပွဲကြည့်စင်သို့ရောက်သွားသည် ။ ပွဲကြည့်စင်ပေါ်တွင် အကျအနထိုင်၍ အိန္ဒြေတစ်ခွဲသားဖြင့်ထိုင်နေသည့် အစ်ကိုတော်သည် အမှန်ပင်ကြည့်လို့ကောင်းသည်ဖြစ်သော်လည်း ဂျောင်ကုက ပိုခန့် ၊ ပိုချော ၊ ပိုစမတ်ကျသည်ဟု ထယ်ယောင်းထင်မိသည် ။
ထိုသို့တွေးမိလိုက်တော့ ထယ်ယောင်းမခိုးမခန့်ပြုံးမိသည် ။ သူ့အတွက်တော့ ဂျောင်ကုနှင့်ယှဉ်ရင် အကုန်လုံးက ဖွဲနှင့်စကွဲ ပင်မဟုတ်ပါလား ။ ဂျောင်ကုနှင့်ပတ်သက်လာလျှင် လိပ်ဟုပင်ပြောပါစေ ဂျောင်ကုသည်သာ ထယ်ယောင်းအဖို့ အရာရာတွင် ပထမဖြစ်သည် ။
" အစ်ကိုတော်...ထယ်နဲ့တွေ့ချင်လို့ဆို "
ထယ်ယောင်းဖက်မှ စတင်နှုတ်ဆက်လိုက်တော့ မြို့စားမင်းက ထယ်ယောင်းအား တစ်ဖက်ရှိ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ရန်အချက်ပြလိုက်သည် ။ ထယ်ယောင်းလည်း အစ်ကိုတော်၏ ဆိုလိုချက်ကိုနားလည်သဖြင့် ထိုင်ခုံပေါ်၌ထိုင်လိုက်ပြီး ယန်လေးကိုတော့ အဝေးသို့ရှောင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ယန်လေးသည် မည်သို့ပင် စိတ်ချရသည့်အနီးကပ်အစေခံဖြစ်နေပါစေ အစ်ကိုတော်နှင့်ပြောမည့်စကားများကိုတော့ ကြားခွင့်လုံးဝမပေးနိုင်ချေ ။ ဂျောင်ကုမှ လွှဲ၍မည်သူကိုမှ မယုံချင်တာကြောင့်လဲပါသည် ။
" အစ်ကိုတော်...ထယ့်ကို ပြောစရာများရှိနေလားဟင်...အချစ်နဲ့ကော အဆက်အသွယ်ရရဲ့လား ? "
" အင်း...မနေ့ညက ညီတော်ဆီက လျှို့ဝှက်စာရလိုက်တယ် "
" ဘာတဲ့လဲ...အစ်ကိုတော် "
" ခယ်မတော်လဲ သတင်းကြားပြီးလောက်ပြီထင်ပါတယ်...အခုစစ်ဖြစ်နေတာက တောင်ဖက်နယ်စပ်ဒေသတင်မဟုတ်ပဲ အရပ်ရှစ်မျက်နှာလုံးဆိုတာ "
" ဟုတ်ကဲ့...မကြာသေးခင်ကမှ သိလိုက်ရတာပါ "
" စစ်အင်အားမလောက်ဘူး ခယ်မတော်...ဟွာရန်းတပ်ဖွဲ့ဆိုပေမဲ့ ရန်သူဖက်အင်အားက သိပ်များလွန်းနေတယ် "
" စစ်ကူမလွှတ်ဘူးလား အစ်ကိုတော်...ထယ်လည်း အစ်ကိုတော့်ကိုအဲ့ကိစ္စပြောချင်နေတာ "
" စစ်ကူလွှတ်ဖို့လုပ်ပါတယ်...ဒါပေမဲ့ နန်းတွင်းမှာ ထောက်ခံသူနဲ့ကန့်ကွက်သူဆိုပြီး နှစ်ဖွဲ့ကွဲနေကြတယ်...ဒီ့အတွက် ဘုရင်ကလည်း တော်တော်လေးကိုအခက်ကြုံနေရတယ် "
" ဘုရင်က တစ်တိုင်းပြည်လုံးမှာ အာဏာအရှိဆုံးလေ...ပြီးတော့ အခုဖြစ်နေတာကလည်း တိုင်းပြည်ကြီးတစ်ခုလုံးနဲ့ဆိုင်နေတာကို ကန့်ကွက်တဲ့ အမတ်တွေက ဘယ်လိုစဉ်းစားနည်းမျိုးနဲ့စဉ်းစားနေကြတာလဲ "
ထယ်ယောင်းတကယ်ဒေါသထွက်မိသည် ။ တိုင်းပြည်တစ်ခုလုံ၏ အန္တရာယ်နှင့်သက်ဆိုင်နေသည့် ကိစ္စကိုမှ ကန့်ကွက်ကြသည်တဲ့လား ။ အတော်လေးကို စဉ်းစားဉာဏ်မရှိလိုက်ပါဘိ ။ ထိုကြန့်ကြာနေသည့် အဖြစ်တို့ကြောင့် စစ်ပွဲအတွင်း၌ အခက်အခဲဖြစ်နေမည့် အချစ်ရဲ့ပုံစံကိုတွေးမိတော့ ပို၍ပင် ဒေါသခိုးဝေလာမိသည် ။
" အစ်ကိုတော်...မနက်ဖန်ညီလာခံကို ထယ်လိုက်မယ် "
" နန်းတွင်းစည်းကမ်းကို ခယ်မတော်သိမယ်လို့ထင်ပါတယ် "
" စည်းကမ်းကိုသိပါတယ်...ဒါပေမဲ့ ထယ်က မင်းသားတစ်ပါးရဲ့ကြင်ယာတော်အနေနဲ့သွားမှာမဟုတ်လို့ စိတ်ချပါ...စစ်ကူအမြန်ဆုံး လွှတ်နိုင်ဖို့အတွက် ထယ်ကူညီပါ့မယ် "
ယုံကြည်မှုအပြည့်နှင့်ပြောလာသည့် ထယ်ယောင်းစကားတို့ကြောင့် မြို့စားမင်းခပ်ဖွဖွရယ်မိသည် ။
" ညီတော်ပြောတာသိပ်မှန်တာပဲ "
" ဘာကိုလဲဟင် ? "
" ညီတော်အနေနဲ့ ကိုယ်တော့်ကိုပို့လာတဲ့စာထဲမှာ အားလုံးကိုတွက်ချက်ပြလာပြီးသား...စစ်ကူလွှတ်ပေးနိုင်ဖို့မလွယ်ကူမှန်းညီတော် ကြိုသိနေပုံပဲ...ဒါကြောင့် တကယ်လို့ ညီတော်မှန်းထားတဲ့အတိုင်းသာဖြစ်လာရင် သူ့ကြင်ယာတော်ကိုသာသွားရှာပါတဲ့...သူ့ကြင်ယာတော်က ဖြေရှင်းပေးနိုင်လိမ့်မယ်တဲ့ "
" အချစ်က...တကယ်ပဲ အဲ့လိုပြောလာသလား အစ်ကိုတော် "
" အင်း "
" ဒါဆို...ထယ့်ကိုရောဟင်...ထယ့်အတွက် စာမပါလာဘူးလား ? "
" ခယ်မတော်အတွက်ကတော့...ညီတော်က သူကိုယ်တိုင်ပဲပေးချင်ပါသတဲ့လေ...ဒါကြောင့် စောင့်လိုက်ပါဦး "
အစ်ကိုတော်ရဲ့စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းအနည်းငယ်ဝမ်းနည်းမိသော်လည်း ခံသာပါသေးသည်။ သူ့ကိုက လူကြုံနှင့်စာထည့်မည့်အစား အချစ်ကိုယ်တိုင် ရောက်လာပေးမည်မဟုတ်လား ။ ထို့ကြောင့် ထယ်ယောင်းဝမ်းနည်းသော်လည်း ပျော်မိပါသည် ။
" ဒါနဲ့...ခယ်မတော်က ညီလာခံကိုဘယ်လိုပုံစံနဲ့ဝင်မှာတုန်း...ဒီတိုင်းဆိုရင်တော့ အပြစ်ပေးခံရမှာ သေချာတယ် "
" စိတ်မပူပါနဲ့ အစ်ကိုတော်...ထယ့်ဆီမှာ နည်းလမ်းရှိပြီးသားပါ "
" ကောင်းပြီ...ဒါဆိုရင် မနက်ဖြန်အစ်ကိုတော်လာခေါ်ပါ့မယ်...အဆင်သင့်ပြင်ထားပါ "
" ကောင်းပါပြီ အစ်ကိုတော် "
ထိုည မြို့စားမင်းပြန်သွားပြီးနောက်တွင် ထယ်ယောင်းသည် အဖေဖြစ်သူဆီသို့ ခေတ္တသွားပြီး အကူအညီတစ်ခုအားတောင်းခံလိုက်သည် ။
" အဖေ့ကို ဘုရင်ချီးမြှင့်ထားတဲ့ ကုန်သည်ခေါင်းဆောင် တံဆိပ်ပြားလေး ခဏငှားပါလား ? "
_________________________________________
နောက်တစ်နေ့မနက် ဝေလီဝေလင်း အချိန်တွင် မြို့စားမင်းသည်ကတိအတိုင်း ထယ်ယောင်းကို လာခေါ်သည် ။ ထယ်ယောင်းကတော့ ဒီနေ့နန်းတွင်းကို အသွင်တစ်မျိုးယူ၍ ဝင်ရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ပုံစံကိုအနည်းငယ်ပြောင်းလဲထားသည် ။ ယခင်က ဝတ်နေကျ ရိုးရာဂါဝန်ကြီးအစား ကုန်သည်သမီးတစ်ယောက်ဝတ်စားဆင်ယင်သည့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပုံစံကိုသာဝတ်ဆင်ထားသည် ။ မြို့စားမင်းမှာတော့ ပြောင်းလဲထားသည့် ထယ်ယောင်းပုံစံကိုကြည့်၍ ကျေနပ်မိသည် ။
' ညီတော်ရဲ့ ကြင်ယာတော်က ညီတော်ပြောသလို တကယ်ကိုထက်မြက်တာပဲ '
နန်းတော်သို့ရောက်သော် ညီလာခံသဘင်ကစတင်တော့မည်ဖြစ်တာကြောင့် အမတ်အားလုံးမှာခန်းမဆောင်ထဲသို့ရောက်ရှိနေကြပြီဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် မြို့စားမင်းကတော့ ခန်းမဆောင်ထဲသို့တိုက်ရိုက်ဝင်သွားပြီး ထယ်ယောင်းကိုတော့ ခန်းမအပြင်ဖက်တံခါးဝ၌စောင့်စေခဲ့သည် ။ မကြာမီမှာပင် ဘုရင်မင်းမြတ်ကြွရောက်လာသောကြောင့် ညီလာခံသဘင်ကိုစတင်လေသည် ။
" မင်းကြီး...ကျွန်တော်မျိုးအနေနဲ့ မင်းသားဟွမ်ဂျင်ပြောသလို စစ်ကူလွှတ်သင့်တယ်လို့ထင်ပါတယ် "
" မဟုတ်တာ မင်းကြီး...စစချင်းတုန်းကညစစ်ပွဲက တောင်ဖက်နယ်စပ်မှာဆိုပေမဲ့ အခုကတစ်ပတ်လည်လုံးဖြစ်နေတာဆိုတော့ မင်းနေပြည်တော်ကိုလည်း ဘယ်အချိန်မဆိုရောက်လာနိုင်ပါတယ်...ဒါကြောင့် စစ်ကူလွှတ်မဲ့အစား နန်းမြို့ရိုးကိုသာ သေချာကာကွယ်ထားသင့်ကြောင်းပါ "
ညီလာခံစတင်လိုက်သည်မှစ၍ ကြွက်ကြွက်ညံ့အောင်ထွက်လာသည့် စကားနိုင်လုသံတို့ကြောင့် မင်းကြီးပင်ခေါင်းကိုက်လာရသည် ။
" တိတ်ကြစမ်း! "
ဘုရင်၏အမိန့်သံအဆုံးတွင် တိခနဲတိတ်ကျသွားသောအသံတို့ကြောင့် ခန်းမတစ်ခုလုံး အပ်ကျသံပင်ကြားရလောက်အောင်ကိုတိတ်ဆိတ်သွားသည် ။ ထို့နောက် ဘုရင်က အိမ်ရှေ့မင်းသားဖက်သို့ကြည့်၍
" သားတော်အိမ်ရှေ့စံ...ဒီကိစ္စကိုဘယ်လိုထင်သလဲ ? "
" ဖခမည်းတော်ကိုလျှောက်တင်ပါတယ်...သားတော်ကတော့ စစ်ကူလွှတ်မဲ့အစား နန်းမြို့ရိုးကိုပဲသေချာကာကွယ်ထားသင့်တယ်လို့ပဲမြင်မိပါတယ် "
အိမ်ရှေ့မင်းသား၏အဖြေကို ဘုရင်ကခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ရင်း ဒုတိယသားတော် (မြို့စားမင်း ) ထံသို့ကြည့်လိုက်ကာ
" သားတော်ကရော...ဘယ်လိုမြင်သလဲ ? "
" ခမည်းတော်ကို မလျှောက်တင်ခင်မှာ သားတော် တစ်ခုပြောစရာရှိပါသေးတယ် "
" ပြောစေ..."
ဘုရင်မင်းမြတ်ထံမှ ခွင့်ပြုချက်ရပြီးသောကြောင့် မြို့စားမင်းသည် အမတ်ငယ်တစ်ဦးကိုလွှတ်၍ တံခါးဝတွင်စောင့်နေသူကို အခေါ်တော်လွှတ်စေသည် ။ ထို့နောက် ခန်းမဆောင်ထဲသို့ဝင်လာသည့် ခပ်ငယ်ငယ် အမျိုးသမီး...။ ထိုအမျိုးသမီးကိုမြင်တော့ ခန်းမထဲရှိလူတိုင်း အံ့ဩစွာဖြင့်ကြည့်လာကြသည်။ ဝင်လာသည့်သူသည် အမျိုးသမီးဆိုတာထက် မင်းသားဟွမ်ဂျင်၏ကြင်ယာတော်ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ။
" ဘုရင်မင်းမြတ်ကိုဂါရဝပြုပါတယ်...ဘုရင်မင်းမြတ် သက်တော်ထောင်ကျော်ရှည်ပါစေ "
ထယ်ယောင်း၏ ဂါရဝပြုသံကြောင့် မင်းကြီးလည်း အံ့ဩမင်သက်မိနေရာမှ အသိပြန်ဝင်လာပြီး
" ထလို့ရပါပြီ "
ဘုရင့်ခွင့်ပြုချက်ကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ ဂါရဝပြုရာမှထလိုက်ပြီး ရည်ရွယ်ချက်ပြင်းပြ၍ ဆန္ဒမီးများတောက်လောင်နေသောမျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ဘုရင်မင်းမြတ်ကိုကြည့်လိုက်သည် ။ မင်းကြီးနှင့် ထယ်ယောင်းတို့ ခေတ္တမျှအကြည့်ချင်းဆုံပြီးနောက်တွင် မင်းကြီးဖက်မှ စကားစလေသည် ။
" ဘာများလျှောက်တင်စရာရှိလို့လဲ ? "
" မင်းကြီး...ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ နယ်စပ်ဒေသကို စစ်ကူလွှတ်ဖို့အမိန့်ချပေးတော်မူပါ "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ညီလာခံခန်းမဆောင်တစ်ခုလုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားကြသည် ။ ဒါက သိသိသာသာကို ကြင်ယာတော်တစ်ပါးက နိုင်ငံရေးမှာဝင်ရောက်စွပ်ဖက်နေသည်မဟုတ်ပါလား ။
" အတင့်ရဲလိုက်တာ...ကြင်ယာတော်တစ်ဦးက နိုင်ငံရေးမှာဝင်ရောက်စွပ်ဖက်ရဲတယ်ပေါ့ "
" စည်းကမ်းချက်တွေကိုမသိဘူးထင်ပါ့... မင်းသားက အလိုလိုက်ထားတော့တော်တော်လေးကိုပျက်စီးနေပြီထင်တယ် "
" ကြင်ယာတော်က ကိုယ့်နေရာကိုယ်မသိဘူး "
" ဒီကိုရောက်လာတာ ကြင်ယာတော်တစ်ဦးအနေနဲ့မဟုတ်ပဲ ရှီလာတစ်နိုင်ငံလုံးရဲ့ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်အနေနဲ့ရောက်လာတာဆိုရင်ရော ? "
ဆူညံနေသည့်အသံတို့အား ထယ်ယောင်း၏စကားတစ်ခွန်းထဲဖြင့် တိတ်သွားစေသည် ။ မာနနှင့် ဩဇာပါသည့် ထယ်ယောင်း၏အသံက ဘုရင်မင်းမြတ်၏ နှလုံးအစုံကိုပါလှုပ်ခပ်သွားစေနိုင်သည် ။ ရှီလာနိုင်ငံတစ်ခုလုံး၏ ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်ဆိုသည်မှာ မည်မျှပင် အရေးပါကြောင်းလူတိုင်းသိကြသည် ။
ယခုလက်ရှိ ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်မှာ ကင်မ်ထယ်ယောင်း၏ဖခင်ဖြစ်ပြီး ကင်မ်ထယ်ယောင်းကလည်း ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီးပင်ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်နေရာကို ဆက်ခံမည့်သူမှာ ကင်မ်ထယ်ယောင်းမှ လွဲ၍မရှိ ။ ထို့ကြောင့် ကင််မ်ထယ်ယောင်းပြောသည့် " ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်အနေနဲ့ လာရောက်ခြင်း " ဟူသည့်စကားသည် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရာပင်ဖြစ်သည် ။ ကြင်ယာတော်ဟူသည့် ဂုဏ်ပုဒ်အားဖယ်လိုက်လျှင် ကင်မ်ထယ်ယောင်းသည် အမှန်စင်စစ်ပင် ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်အလောင်းအလျာလေးပင်ဖြစ်သည် ။
" မင်းကြီး...ကျွန်တော်မျိုးမ ဒီနေ့ ဒီနေရာကိုရောက်လာတယ်ဆိုတာ ကြင်ယာတော်တစ်ပါးအနေနဲ့မဟုတ်ပဲ ကုန်သည်ခေါင်းဆောင်အနေနဲ့လာရောက်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်...ကုန်သွယ်ရေးနဲ့ပတ်သက်ပြီး လျှောက်တင်စရာရှိတဲ့အတွက် လျှောက်တင်ခွင့်ပြုပါ "
" ပြောစေ "
ဘုရင့်ထံမှ စကားပြောရန်ခွင့်ပြုချက်ရလိုက်သည်နှင့်
" မှန်ပါ...ယခုချိန်က ဆောင်းရာသီဖြစ်တဲ့အတွက် ပင်လယ်ရေကြောင်းကုန်သွယ်ရေးက ကြန့်ကြာလွန်းတယ်ဆိုတာကိုအားလုံးသိကြမှာပါ... ဒီတော့ ကုန်သည်တွေက အခုလိုဆောင်းရာသီဆိုရင် ကုန်းကြောင်းကုန်သွယ်မှုပြုလုပ်ကြတယ်...ဒါပေမဲ့ လက်တလောဖြစ်
ပေါ်နေတဲ့ နယ်စပ်ဒေသစစ်ပွဲတွေကြောင့် ကုန်သွယ်ရေးလုပ်ငန်းတွေကလုံးဝကိုလည်ပတ်နိုင်ခြင်းမရှိတော့လေဘူး ...ကျွန်တော်မျိုးမစိုးရိမ်မိတာက နယ်စပ်ဒေသစစ်ပွဲတွေကိုအမြန်ဆုံး မထိန်းချုပ်နိုင်ရင် ဒီနိုင်ငံကြီးက တဖြည်းဖြည်း ဖွတ်ဖွက်ညှက်ကျေသွားမှာကိုပဲ...ဒါကြောင့် နယ်စပ်ဒေသကို အမြန်ဆုံး စစ်ကူလွှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုချင်ပါတယ် "
ထယ်ယောင်းပြောသည်တို့အား ဘုရင်မှာတော့ တွေးတွေးဆဆဖြင့် ခေါင်းညိတ်နေသည် ။ မြို့စားမင်းမှာတော့ ထက်မြက်လွန်းသည့် ခယ်မတော်အား ဂုဏ်ယူသည့်အကြည့်တို့ဖြင့်ကြည့်ကာ ပြုံး၍သာနေလေသည် ။ ကြည့်ရတာတော့ ခယ်မတော်က ဘယ်သူ့အကူညီမှမလိုပဲ စစ်ကူရအောင်တောင်းနိုင်မည့်ပုံစံ ။
" ကြင်ယာတော်ပြောတာမမှားပေမဲ့...နယ်စပ်ဒေသကစစ်ပွဲတောင် တောင်ဖက်လို့ကြေညာထားပြီး အခုပတ်ပတ်လည်ဖြစ်နေတယ်မို့လား...ဒါကြောင့် စစ်ကူလွှတ်လိုက်မဲ့အစား နန်းမြို့ရိုးကြီးကို ကာကွယ်ထားသင့်တယ် "
စဉ်းစားဉာဏ်နိမ့်လွန်းသည် ။ ပြောသွားလိုက်သည့်စကားလုံးတို့က ရှီလာနန်းတော်ကို ကာကွယ်ချင်တာထက် ဂျောင်ကုအား စစ်ပွဲမှာတင်သေဆုံးသွားစေချင်သည့်သဘောကိုပင်သက်ရောက်နေသည် ။ ထို့ကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း ထိန်းချုပ်ထားမိသမျှကို ပြောရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
" အမတ်ကြီးက တော်တော်လေးကိုမစဉ်းစားတတ်တာပဲနော်...ဟန်လူမျိုးတွေကို လ,အ များထင်နေသလား ? "
" ဘယ်လိုစကားပြောလိုက်တာလဲ ကြင်ယာတော် "
" စဉ်းစားဉာဏ်မရှိတဲ့သူတွေကသာ မုန့်ဆီကြော်အလယ်သား အရင်စားတဲ့နည်းဗျူဟာကိုသုံးလိမ့်မယ်...ဒါပေမဲ့ ဟန်တွေက အ,မနေဘူးနော်...မုန့်ဆီကြော်ရဲ့ဘေးသားကို အရင်စားပြီး တစ်ခုလုံးကိုတစ်ဖြည်းဖြည်းဝါးမျိုသွားမှာ "
ထယ်ယောင်းပြောသည်ကြောင့် ဘုရင်လည်း စိတ်ဝင်စားလာပြီး ဆက်ပြောရန် အချက်ပြသည် ။ ထယ်ယောင်းကလည်း နားလည်သည်ဖြစ်သောကြောင့် ဘာကိုမှဂရုစိုက်မနေပဲ ဆက်ပြောသည် ။
" ဒီရှီလာကြီးကို မုန့်ဆီကြော်တစ်ချပ်နဲ့ ခိုင်းနှိုင်းလိုက်ကြပါစို့...မုန့်ဆီကြော်ဆိုတာမျိုးက အလယ်သားထူပြီး ဘေးအနားသားတွေကပါးတယ်...သဘောကတော့ မြို့တော်က စစ်အင်အားတောင့်တင်းပြီး နယ်စပ်ဒေသလေးတွေက စစ်အင်အားနည်းလွန်းတယ်...ဒါကြောင့် ဟန်လူမျိုးတွေအနေနဲ့ မြို့တော်ကို အရင်ကျူးကျော်မယ်ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စပဲ...ဒါကြောင့် နယ်စပ်ဒေသတွေကိုသာအရင်ဆုံး သိမ်းပိုက်ကြလိမ့်မယ်...
လူတွေက အစကတော့ နယ်စပ်ဒေသလေးပါပဲဆိုပြီး ခပ်ပေါ့ပေါ့ ထင်မိကြလိမ့်မယ်...ဒါပေမဲ့...တိုင်းပြည်တစ်ခုတောင့်တင်းခိုင်မာဖို့အတွက်ဆိုရင် အခြေခံအုတ်မြစ်က သိပ်ကိုအရေးကြီးတယ်...နယ်စပ်ဒေသဟာလည်း ရှီလာနိုင်ငံတော်ကြီးပါပဲ...နယ်စပ်ဒေသမို့အရေးမကြီးဘူးဆိုပြီး လျစ်လျူရှုထားလိုက်ရင်တော့ မကြာဘူး...တိုင်းပြည်တစ်ခုလုံး သူတစ်ပါးလက်အောက်ကိုရောက်သွားမှာပဲ...ဟန်လူမျိုးတွေက ဘာကြောင့် နယ်စပ်ဒေသကနေစပြီး ကျူးကျော်လာလဲဆိုရင်...အဖြေကတော့ ရိုးရှင်းပါတယ်...နယ်စပ်ကိုခြေကုပ်ယူပြီး သုံ့ပန်းတွေနဲ့ မြို့တော်ကို တိုက်ခိုက်ခိုင်းမှာ ...
ဒီနည်းလမ်းက အချိန်အတော်ယူရတယ်ဆိုပေမဲ့...နယ်စပ်ဒေသရဲ့တန်ဖိုးကို မသိတဲ့သူတွေအတွက်တော့ တကယ့်ကို ဟာကွက်ပဲလေ...ဒီတော့ နယ်စပ်ဒေသကို စစ်ကူလွှတ်မလား ? ဒါမှမဟုတ် ရှီလာနိုင်ငံတော်ကြီး ပျောက်ကွယ်သွားမှာကိုပဲ ထိုင်စောင့်နေကြမလား ? "
မုန့်ဆီကြော်တစ်ချပ်နှင့် ခိုင်းနှိုင်းပြသွားသည့် စကားတို့ကြောင့် ခန်းမတစ်ခုလုံးရှိလူများအားလုံး ကြက်သေသေသွားကြသည် ။ ဒါကြီးက စိတ်ကူးတောင်မယဉ်ဖူးတဲ့ခိုင်းနှိုင်းမှုမျိုး ။ ကြင်ယာတော်တစ်ပါးက ဒီလောက်တောင် ထက်မြက်သည်တဲ့လား ။
----------------------------
အပိုင်းတွေအားလုံးထဲမှာ ရေးရအခက်ဆုံးနဲ့ ဦးနှောက်အစားဆုံးအပိုင်းပါပဲ...တကယ်က ကိုယ်လည်း စစ်ရေးနည်းဗျူဟာတွေကိုမသိဘူးလေ 😵
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐
(Zawgyi)
အပိုင္း - ၂၄
ေဂ်ာင္ကု၏ အစ္ကိုေတာ္ျဖစ္သူၿမိဳ႕စားမင္းသည္ ရာထူးအာဏာအားျဖင့္ အင္အားႀကီးမားလြန္းေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ ယခု ထယ္ေယာင္းစဥ္းစားမိထားသည့္ နည္းလမ္းအရ မည္သည့္ပုံစံႏွင့္မဆို နန္းတြင္းညီလာခံသို႔တက္ေရာက္ႏိုင္ရန္ပင္ျဖစ္သည္ ။ သို႔ေသာ္ ထယ္ေယာင္းသည္ မင္းသားတစ္ပါး၏ ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ့အေရးအခင္းကိစၥမ်ားတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ႏိုင္ခြင့္မ႐ွိေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္ကူအျမန္ဆုံးလႊတ္ဖို႔ရန္အတြက္ အစ္ကိုေတာ္ကိုသာ အပူကပ္ရေတာ့ေပမည္ ။
ထယ္ေယာင္းစဥ္းစားေနရင္း တျဖည္းျဖည္းညေနေစာင္းလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အခန္းျပင္သို႔ေခတၱထြက္ၿပီး ေလေကာင္းေလသန္႔႐ႈရန္စဥ္းစားမိသည္ ။ စိတ္ပူပန္ေနသည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ညစာကိုေတာ့စားခ်င္မ႐ွိေတာ့ၿပီျဖစ္သည္ ။
" ၾကင္ယာေတာ္ "
အခန္းျပင္ထြက္၍ ဝရံတာ၌ ေလညႇင္းခံေနစဥ္ ယန္ေလး၏ေခၚသံေၾကာင့္ ယန္ေလးအားလွည့္ၾကည့္မိသည္ ။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ယန္ေလး "
" ၾကင္ယာေတာ္...ၿမိဳ႕စားမင္းက ၾကင္ယာေတာ္နဲ႔ေတြ႕ဆုံခ်င္လို႔ပါတဲ့ "
" ဟင္...အစ္ကိုေတာ္ ေရာက္လာတာလား ? "
" ဟုတ္ပါတယ္ ၾကင္ယာေတာ္...အခု လမင္းပြဲၾကည့္စင္မွာ ေစာင့္ေနပါတယ္ "
" ေကာင္းၿပီ...ငါအခုခ်က္ခ်င္းသြားမယ္ "
ေန႔လယ္ခင္းေလာက္ကတည္းက ေတြ႕ခ်င္ေနမိသူသည္ လူကိုယ္တိုင္ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းဝမ္းသာမိသည္ ။ ေဝးေဝးေနမွ တစ္ခါေတြ႕ဆုံျဖစ္သည့္ အစ္ကိုေတာ္က လူကိုယ္တိုင္ေရာက္လာသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခု႐ွိေန၍ပင္ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။
ဝမ္းသာစိတ္ႏွင့္ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈတို႔ေၾကာင့္ လမင္းပြဲၾကည့္စင္သို႔ သြားရာလမ္းတြင္ ထယ္ေယာင္း၏ေျခလွမ္းတို႔က သြက္လက္ေနၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ပြဲၾကည့္စင္သို႔ေရာက္သြားသည္ ။ ပြဲၾကည့္စင္ေပၚတြင္ အက်အနထိုင္၍ အိေႁႏၵတစ္ခြဲသားျဖင့္ထိုင္ေနသည့္ အစ္ကိုေတာ္သည္ အမွန္ပင္ၾကည့္လို႔ေကာင္းသည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဂ်ာင္ကုက ပိုခန္႔ ၊ ပိုေခ်ာ ၊ ပိုစမတ္က်သည္ဟု ထယ္ေယာင္းထင္မိသည္ ။
ထိုသို႔ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းမခိုးမခန္႔ျပဳံးမိသည္ ။ သူ႕အတြက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကုႏွင့္ယွဥ္ရင္ အကုန္လုံးက ဖြဲႏွင့္စကြဲ ပင္မဟုတ္ပါလား ။ ေဂ်ာင္ကုႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ လိပ္ဟုပင္ေျပာပါေစ ေဂ်ာင္ကုသည္သာ ထယ္ေယာင္းအဖို႔ အရာရာတြင္ ပထမျဖစ္သည္ ။
" အစ္ကိုေတာ္...ထယ္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ဆို "
ထယ္ေယာင္းဖက္မွ စတင္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕စားမင္းက ထယ္ေယာင္းအား တစ္ဖက္႐ွိ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ထိုင္ရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္ ။ ထယ္ေယာင္းလည္း အစ္ကိုေတာ္၏ ဆိုလိုခ်က္ကိုနားလည္သျဖင့္ ထိုင္ခုံေပၚ၌ထိုင္လိုက္ၿပီး ယန္ေလးကိုေတာ့ အေဝးသို႔ေ႐ွာင္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ယန္ေလးသည္ မည္သို႔ပင္ စိတ္ခ်ရသည့္အနီးကပ္အေစခံျဖစ္ေနပါေစ အစ္ကိုေတာ္ႏွင့္ေျပာမည့္စကားမ်ားကိုေတာ့ ၾကားခြင့္လုံးဝမေပးႏိုင္ေခ် ။ ေဂ်ာင္ကုမွ လႊဲ၍မည္သူကိုမွ မယုံခ်င္တာေၾကာင့္လဲပါသည္ ။
" အစ္ကိုေတာ္...ထယ့္ကို ေျပာစရာမ်ား႐ွိေနလားဟင္...အခ်စ္နဲ႔ေကာ အဆက္အသြယ္ရရဲ႕လား ? "
" အင္း...မေန႔ညက ညီေတာ္ဆီက လွ်ိဳ႕ဝွက္စာရလိုက္တယ္ "
" ဘာတဲ့လဲ...အစ္ကိုေတာ္ "
" ခယ္မေတာ္လဲ သတင္းၾကားၿပီးေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္...အခုစစ္ျဖစ္ေနတာက ေတာင္ဖက္နယ္စပ္ေဒသတင္မဟုတ္ပဲ အရပ္႐ွစ္မ်က္ႏွာလုံးဆိုတာ "
" ဟုတ္ကဲ့...မၾကာေသးခင္ကမွ သိလိုက္ရတာပါ "
" စစ္အင္အားမေလာက္ဘူး ခယ္မေတာ္...ဟြာရန္းတပ္ဖြဲ႕ဆိုေပမဲ့ ရန္သူဖက္အင္အားက သိပ္မ်ားလြန္းေနတယ္ "
" စစ္ကူမလႊတ္ဘူးလား အစ္ကိုေတာ္...ထယ္လည္း အစ္ကိုေတာ့္ကိုအဲ့ကိစၥေျပာခ်င္ေနတာ "
" စစ္ကူလႊတ္ဖို႔လုပ္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့ နန္းတြင္းမွာ ေထာက္ခံသူနဲ႔ကန္႔ကြက္သူဆိုၿပီး ႏွစ္ဖြဲ႕ကြဲေနၾကတယ္...ဒီ့အတြက္ ဘုရင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကိုအခက္ၾကဳံေနရတယ္ "
" ဘုရင္က တစ္တိုင္းျပည္လုံးမွာ အာဏာအ႐ွိဆုံးေလ...ၿပီးေတာ့ အခုျဖစ္ေနတာကလည္း တိုင္းျပည္ႀကီးတစ္ခုလုံးနဲ႔ဆိုင္ေနတာကို ကန္႔ကြက္တဲ့ အမတ္ေတြက ဘယ္လိုစဥ္းစားနည္းမ်ိဳးနဲ႔စဥ္းစားေနၾကတာလဲ "
ထယ္ေယာင္းတကယ္ေဒါသထြက္မိသည္ ။ တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံ၏ အႏၲရာယ္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေနသည့္ ကိစၥကိုမွ ကန္႔ကြက္ၾကသည္တဲ့လား ။ အေတာ္ေလးကို စဥ္းစားဉာဏ္မ႐ွိလိုက္ပါဘိ ။ ထိုၾကန္႔ၾကာေနသည့္ အျဖစ္တို႔ေၾကာင့္ စစ္ပြဲအတြင္း၌ အခက္အခဲျဖစ္ေနမည့္ အခ်စ္ရဲ႕ပုံစံကိုေတြးမိေတာ့ ပို၍ပင္ ေဒါသခိုးေဝလာမိသည္ ။
" အစ္ကိုေတာ္...မနက္ဖန္ညီလာခံကို ထယ္လိုက္မယ္ "
" နန္းတြင္းစည္းကမ္းကို ခယ္မေတာ္သိမယ္လို႔ထင္ပါတယ္ "
" စည္းကမ္းကိုသိပါတယ္...ဒါေပမဲ့ ထယ္က မင္းသားတစ္ပါးရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္အေနနဲ႔သြားမွာမဟုတ္လို႔ စိတ္ခ်ပါ...စစ္ကူအျမန္ဆုံး လႊတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ထယ္ကူညီပါ့မယ္ "
ယုံၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္ေျပာလာသည့္ ထယ္ေယာင္းစကားတို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕စားမင္းခပ္ဖြဖြရယ္မိသည္ ။
" ညီေတာ္ေျပာတာသိပ္မွန္တာပဲ "
" ဘာကိုလဲဟင္ ? "
" ညီေတာ္အေနနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့္ကိုပို႔လာတဲ့စာထဲမွာ အားလုံးကိုတြက္ခ်က္ျပလာၿပီးသား...စစ္ကူလႊတ္ေပးႏိုင္ဖို႔မလြယ္ကူမွန္းညီေတာ္ ႀကိဳသိေနပုံပဲ...ဒါေၾကာင့္ တကယ္လို႔ ညီေတာ္မွန္းထားတဲ့အတိုင္းသာျဖစ္လာရင္ သူ႕ၾကင္ယာေတာ္ကိုသာသြား႐ွာပါတဲ့...သူ႕ၾကင္ယာေတာ္က ေျဖ႐ွင္းေပးႏိုင္လိမ့္မယ္တဲ့ "
" အခ်စ္က...တကယ္ပဲ အဲ့လိုေျပာလာသလား အစ္ကိုေတာ္ "
" အင္း "
" ဒါဆို...ထယ့္ကိုေရာဟင္...ထယ့္အတြက္ စာမပါလာဘူးလား ? "
" ခယ္မေတာ္အတြက္ကေတာ့...ညီေတာ္က သူကိုယ္တိုင္ပဲေပးခ်င္ပါသတဲ့ေလ...ဒါေၾကာင့္ ေစာင့္လိုက္ပါဦး "
အစ္ကိုေတာ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းအနည္းငယ္ဝမ္းနည္းမိေသာ္လည္း ခံသာပါေသးသည္။ သူ႕ကိုက လူၾကဳံႏွင့္စာထည့္မည့္အစား အခ်စ္ကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာေပးမည္မဟုတ္လား ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းဝမ္းနည္းေသာ္လည္း ေပ်ာ္မိပါသည္ ။
" ဒါနဲ႔...ခယ္မေတာ္က ညီလာခံကိုဘယ္လိုပုံစံနဲ႔ဝင္မွာတုန္း...ဒီတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္ေပးခံရမွာ ေသခ်ာတယ္ "
" စိတ္မပူပါနဲ႔ အစ္ကိုေတာ္...ထယ့္ဆီမွာ နည္းလမ္း႐ွိၿပီးသားပါ "
" ေကာင္းၿပီ...ဒါဆိုရင္ မနက္ျဖန္အစ္ကိုေတာ္လာေခၚပါ့မယ္...အဆင္သင့္ျပင္ထားပါ "
" ေကာင္းပါၿပီ အစ္ကိုေတာ္ "
ထိုည ၿမိဳ႕စားမင္းျပန္သြားၿပီးေနာက္တြင္ ထယ္ေယာင္းသည္ အေဖျဖစ္သူဆီသို႔ ေခတၱသြားၿပီး အကူအညီတစ္ခုအားေတာင္းခံလိုက္သည္ ။
" အေဖ့ကို ဘုရင္ခ်ီးျမႇင့္ထားတဲ့ ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္ တံဆိပ္ျပားေလး ခဏငွားပါလား ? "
_________________________________________
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ေဝလီေဝလင္း အခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕စားမင္းသည္ကတိအတိုင္း ထယ္ေယာင္းကို လာေခၚသည္ ။ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ဒီေန႔နန္းတြင္းကို အသြင္တစ္မ်ိဳးယူ၍ ဝင္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုံစံကိုအနည္းငယ္ေျပာင္းလဲထားသည္ ။ ယခင္က ဝတ္ေနက် ႐ိုးရာဂါဝန္ႀကီးအစား ကုန္သည္သမီးတစ္ေယာက္ဝတ္စားဆင္ယင္သည့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပုံစံကိုသာဝတ္ဆင္ထားသည္ ။ ၿမိဳ႕စားမင္းမွာေတာ့ ေျပာင္းလဲထားသည့္ ထယ္ေယာင္းပုံစံကိုၾကည့္၍ ေက်နပ္မိသည္ ။
' ညီေတာ္ရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္က ညီေတာ္ေျပာသလို တကယ္ကိုထက္ျမက္တာပဲ '
နန္းေတာ္သို႔ေရာက္ေသာ္ ညီလာခံသဘင္ကစတင္ေတာ့မည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အမတ္အားလုံးမွာခန္းမေဆာင္ထဲသို႔ေရာက္႐ွိေနၾကၿပီျဖစ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕စားမင္းကေတာ့ ခန္းမေဆာင္ထဲသို႔တိုက္႐ိုက္ဝင္သြားၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုေတာ့ ခန္းမအျပင္ဖက္တံခါးဝ၌ေစာင့္ေစခဲ့သည္ ။ မၾကာမီမွာပင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႂကြေရာက္လာေသာေၾကာင့္ ညီလာခံသဘင္ကိုစတင္ေလသည္ ။
" မင္းႀကီး...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးအေနနဲ႔ မင္းသားဟြမ္ဂ်င္ေျပာသလို စစ္ကူလႊတ္သင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္ "
" မဟုတ္တာ မင္းႀကီး...စစခ်င္းတုန္းကညစစ္ပြဲက ေတာင္ဖက္နယ္စပ္မွာဆိုေပမဲ့ အခုကတစ္ပတ္လည္လုံးျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ မင္းေနျပည္ေတာ္ကိုလည္း ဘယ္အခ်ိန္မဆိုေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္...ဒါေၾကာင့္ စစ္ကူလႊတ္မဲ့အစား နန္းၿမိဳ႕႐ိုးကိုသာ ေသခ်ာကာကြယ္ထားသင့္ေၾကာင္းပါ "
ညီလာခံစတင္လိုက္သည္မွစ၍ ႂကြက္ႂကြက္ညံ့ေအာင္ထြက္လာသည့္ စကားႏိုင္လုသံတို႔ေၾကာင့္ မင္းႀကီးပင္ေခါင္းကိုက္လာရသည္ ။
" တိတ္ၾကစမ္း! "
ဘုရင္၏အမိန္႔သံအဆုံးတြင္ တိခနဲတိတ္က်သြားေသာအသံတို႔ေၾကာင့္ ခန္းမတစ္ခုလုံး အပ္က်သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္ကိုတိတ္ဆိတ္သြားသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဘုရင္က အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသားဖက္သို႔ၾကည့္၍
" သားေတာ္အိမ္ေ႐ွ႕စံ...ဒီကိစၥကိုဘယ္လိုထင္သလဲ ? "
" ဖခမည္းေတာ္ကိုေလွ်ာက္တင္ပါတယ္...သားေတာ္ကေတာ့ စစ္ကူလႊတ္မဲ့အစား နန္းၿမိဳ႕႐ိုးကိုပဲေသခ်ာကာကြယ္ထားသင့္တယ္လို႔ပဲျမင္မိပါတယ္ "
အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား၏အေျဖကို ဘုရင္ကေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ရင္း ဒုတိယသားေတာ္ (ၿမိဳ႕စားမင္း ) ထံသို႔ၾကည့္လိုက္ကာ
" သားေတာ္ကေရာ...ဘယ္လိုျမင္သလဲ ? "
" ခမည္းေတာ္ကို မေလွ်ာက္တင္ခင္မွာ သားေတာ္ တစ္ခုေျပာစရာ႐ွိပါေသးတယ္ "
" ေျပာေစ..."
ဘုရင္မင္းျမတ္ထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီးေသာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕စားမင္းသည္ အမတ္ငယ္တစ္ဦးကိုလႊတ္၍ တံခါးဝတြင္ေစာင့္ေနသူကို အေခၚေတာ္လႊတ္ေစသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ခန္းမေဆာင္ထဲသို႔ဝင္လာသည့္ ခပ္ငယ္ငယ္ အမ်ိဳးသမီး...။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုျမင္ေတာ့ ခန္းမထဲ႐ွိလူတိုင္း အံ့ဩစြာျဖင့္ၾကည့္လာၾကသည္။ ဝင္လာသည့္သူသည္ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာထက္ မင္းသားဟြမ္ဂ်င္၏ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ။
" ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုဂါရဝျပဳပါတယ္...ဘုရင္မင္းျမတ္ သက္ေတာ္ေထာင္ေက်ာ္႐ွည္ပါေစ "
ထယ္ေယာင္း၏ ဂါရဝျပဳသံေၾကာင့္ မင္းႀကီးလည္း အံ့ဩမင္သက္မိေနရာမွ အသိျပန္ဝင္လာၿပီး
" ထလို႔ရပါၿပီ "
ဘုရင့္ခြင့္ျပဳခ်က္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ ဂါရဝျပဳရာမွထလိုက္ၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္ျပင္းျပ၍ ဆႏၵမီးမ်ားေတာက္ေလာင္ေနေသာမ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုၾကည့္လိုက္သည္ ။ မင္းႀကီးႏွင့္ ထယ္ေယာင္းတို႔ ေခတၱမွ်အၾကည့္ခ်င္းဆုံၿပီးေနာက္တြင္ မင္းႀကီးဖက္မွ စကားစေလသည္ ။
" ဘာမ်ားေလွ်ာက္တင္စရာ႐ွိလို႔လဲ ? "
" မင္းႀကီး...ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ နယ္စပ္ေဒသကို စစ္ကူလႊတ္ဖို႔အမိန္႔ခ်ေပးေတာ္မူပါ "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ညီလာခံခန္းမေဆာင္တစ္ခုလုံး လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္သြားၾကသည္ ။ ဒါက သိသိသာသာကို ၾကင္ယာေတာ္တစ္ပါးက ႏိုင္ငံေရးမွာဝင္ေရာက္စြပ္ဖက္ေနသည္မဟုတ္ပါလား ။
" အတင့္ရဲလိုက္တာ...ၾကင္ယာေတာ္တစ္ဦးက ႏိုင္ငံေရးမွာဝင္ေရာက္စြပ္ဖက္ရဲတယ္ေပါ့ "
" စည္းကမ္းခ်က္ေတြကိုမသိဘူးထင္ပါ့... မင္းသားက အလိုလိုက္ထားေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပ်က္စီးေနၿပီထင္တယ္ "
" ၾကင္ယာေတာ္က ကိုယ့္ေနရာကိုယ္မသိဘူး "
" ဒီကိုေရာက္လာတာ ၾကင္ယာေတာ္တစ္ဦးအေနနဲ႔မဟုတ္ပဲ ႐ွီလာတစ္ႏိုင္ငံလုံးရဲ႕ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ေရာက္လာတာဆိုရင္ေရာ ? "
ဆူညံေနသည့္အသံတို႔အား ထယ္ေယာင္း၏စကားတစ္ခြန္းထဲျဖင့္ တိတ္သြားေစသည္ ။ မာနႏွင့္ ဩဇာပါသည့္ ထယ္ေယာင္း၏အသံက ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ႏွလုံးအစုံကိုပါလႈပ္ခပ္သြားေစႏိုင္သည္ ။ ႐ွီလာႏိုင္ငံတစ္ခုလုံး၏ ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ မည္မွ်ပင္ အေရးပါေၾကာင္းလူတိုင္းသိၾကသည္ ။
ယခုလက္႐ွိ ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္မွာ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း၏ဖခင္ျဖစ္ၿပီး ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကလည္း ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးပင္ျဖစ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ဆက္ခံမည့္သူမွာ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းမွ လြဲ၍မ႐ွိ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကင္္မ္ထယ္ေယာင္းေျပာသည့္ " ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ လာေရာက္ျခင္း " ဟူသည့္စကားသည္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္ ။ ၾကင္ယာေတာ္ဟူသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္အားဖယ္လိုက္လွ်င္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းသည္ အမွန္စင္စစ္ပင္ ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္အေလာင္းအလ်ာေလးပင္ျဖစ္သည္ ။
" မင္းႀကီး...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမ ဒီေန႔ ဒီေနရာကိုေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ၾကင္ယာေတာ္တစ္ပါးအေနနဲ႔မဟုတ္ပဲ ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔လာေရာက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေလွ်ာက္တင္စရာ႐ွိတဲ့အတြက္ ေလွ်ာက္တင္ခြင့္ျပဳပါ "
" ေျပာေစ "
ဘုရင့္ထံမွ စကားေျပာရန္ခြင့္ျပဳခ်က္ရလိုက္သည္ႏွင့္
" မွန္ပါ...ယခုခ်ိန္က ေဆာင္းရာသီျဖစ္တဲ့အတြက္ ပင္လယ္ေရေၾကာင္းကုန္သြယ္ေရးက ၾကန္႔ၾကာလြန္းတယ္ဆိုတာကိုအားလုံးသိၾကမွာပါ... ဒီေတာ့ ကုန္သည္ေတြက အခုလိုေဆာင္းရာသီဆိုရင္ ကုန္းေၾကာင္းကုန္သြယ္မႈျပဳလုပ္ၾကတယ္...ဒါေပမဲ့ လက္တေလာျဖစ္
ေပၚေနတဲ့ နယ္စပ္ေဒသစစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကလုံးဝကိုလည္ပတ္ႏိုင္ျခင္းမ႐ွိေတာ့ေလဘူး ...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမစိုးရိမ္မိတာက နယ္စပ္ေဒသစစ္ပြဲေတြကိုအျမန္ဆုံး မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရင္ ဒီႏိုင္ငံႀကီးက တျဖည္းျဖည္း ဖြတ္ဖြက္ညႇက္ေက်သြားမွာကိုပဲ...ဒါေၾကာင့္ နယ္စပ္ေဒသကို အျမန္ဆုံး စစ္ကူလႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ "
ထယ္ေယာင္းေျပာသည္တို႔အား ဘုရင္မွာေတာ့ ေတြးေတြးဆဆျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ေနသည္ ။ ၿမိဳ႕စားမင္းမွာေတာ့ ထက္ျမက္လြန္းသည့္ ခယ္မေတာ္အား ဂုဏ္ယူသည့္အၾကည့္တို႔ျဖင့္ၾကည့္ကာ ျပဳံး၍သာေနေလသည္ ။ ၾကည့္ရတာေတာ့ ခယ္မေတာ္က ဘယ္သူ႕အကူညီမွမလိုပဲ စစ္ကူရေအာင္ေတာင္းႏိုင္မည့္ပုံစံ ။
" ၾကင္ယာေတာ္ေျပာတာမမွားေပမဲ့...နယ္စပ္ေဒသကစစ္ပြဲေတာင္ ေတာင္ဖက္လို႔ေၾကညာထားၿပီး အခုပတ္ပတ္လည္ျဖစ္ေနတယ္မို႔လား...ဒါေၾကာင့္ စစ္ကူလႊတ္လိုက္မဲ့အစား နန္းၿမိဳ႕႐ိုးႀကီးကို ကာကြယ္ထားသင့္တယ္ "
စဥ္းစားဉာဏ္နိမ့္လြန္းသည္ ။ ေျပာသြားလိုက္သည့္စကားလုံးတို႔က ႐ွီလာနန္းေတာ္ကို ကာကြယ္ခ်င္တာထက္ ေဂ်ာင္ကုအား စစ္ပြဲမွာတင္ေသဆုံးသြားေစခ်င္သည့္သေဘာကိုပင္သက္ေရာက္ေနသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားမိသမွ်ကို ေျပာရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
" အမတ္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမစဥ္းစားတတ္တာပဲေနာ္...ဟန္လူမ်ိဳးေတြကို လ,အ မ်ားထင္ေနသလား ? "
" ဘယ္လိုစကားေျပာလိုက္တာလဲ ၾကင္ယာေတာ္ "
" စဥ္းစားဉာဏ္မ႐ွိတဲ့သူေတြကသာ မုန္႔ဆီေၾကာ္အလယ္သား အရင္စားတဲ့နည္းဗ်ဴဟာကိုသုံးလိမ့္မယ္...ဒါေပမဲ့ ဟန္ေတြက အ,မေနဘူးေနာ္...မုန္႔ဆီေၾကာ္ရဲ႕ေဘးသားကို အရင္စားၿပီး တစ္ခုလုံးကိုတစ္ျဖည္းျဖည္းဝါးမ်ိဳသြားမွာ "
ထယ္ေယာင္းေျပာသည္ေၾကာင့္ ဘုရင္လည္း စိတ္ဝင္စားလာၿပီး ဆက္ေျပာရန္ အခ်က္ျပသည္ ။ ထယ္ေယာင္းကလည္း နားလည္သည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာကိုမွဂ႐ုစိုက္မေနပဲ ဆက္ေျပာသည္ ။
" ဒီ႐ွီလာႀကီးကို မုန္႔ဆီေၾကာ္တစ္ခ်ပ္နဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းလိုက္ၾကပါစို႔...မုန္႔ဆီေၾကာ္ဆိုတာမ်ိဳးက အလယ္သားထူၿပီး ေဘးအနားသားေတြကပါးတယ္...သေဘာကေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္က စစ္အင္အားေတာင့္တင္းၿပီး နယ္စပ္ေဒသေလးေတြက စစ္အင္အားနည္းလြန္းတယ္...ဒါေၾကာင့္ ဟန္လူမ်ိဳးေတြအေနနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို အရင္က်ဴးေက်ာ္မယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥပဲ...ဒါေၾကာင့္ နယ္စပ္ေဒသေတြကိုသာအရင္ဆုံး သိမ္းပိုက္ၾကလိမ့္မယ္...
လူေတြက အစကေတာ့ နယ္စပ္ေဒသေလးပါပဲဆိုၿပီး ခပ္ေပါ့ေပါ့ ထင္မိၾကလိမ့္မယ္...ဒါေပမဲ့...တိုင္းျပည္တစ္ခုေတာင့္တင္းခိုင္မာဖို႔အတြက္ဆိုရင္ အေျခခံအုတ္ျမစ္က သိပ္ကိုအေရးႀကီးတယ္...နယ္စပ္ေဒသဟာလည္း ႐ွီလာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးပါပဲ...နယ္စပ္ေဒသမို႔အေရးမႀကီးဘူးဆိုၿပီး လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားလိုက္ရင္ေတာ့ မၾကာဘူး...တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံး သူတစ္ပါးလက္ေအာက္ကိုေရာက္သြားမွာပဲ...ဟန္လူမ်ိဳးေတြက ဘာေၾကာင့္ နယ္စပ္ေဒသကေနစၿပီး က်ဴးေက်ာ္လာလဲဆိုရင္...အေျဖကေတာ့ ႐ိုး႐ွင္းပါတယ္...နယ္စပ္ကိုေျခကုပ္ယူၿပီး သုံ႔ပန္းေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို တိုက္ခိုက္ခိုင္းမွာ ...
ဒီနည္းလမ္းက အခ်ိန္အေတာ္ယူရတယ္ဆိုေပမဲ့...နယ္စပ္ေဒသရဲ႕တန္ဖိုးကို မသိတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို ဟာကြက္ပဲေလ...ဒီေတာ့ နယ္စပ္ေဒသကို စစ္ကူလႊတ္မလား ? ဒါမွမဟုတ္ ႐ွီလာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကိုပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကမလား ? "
မုန္႔ဆီေၾကာ္တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ ခိုင္းႏိႈင္းျပသြားသည့္ စကားတို႔ေၾကာင့္ ခန္းမတစ္ခုလုံး႐ွိလူမ်ားအားလုံး ၾကက္ေသေသသြားၾကသည္ ။ ဒါႀကီးက စိတ္ကူးေတာင္မယဥ္ဖူးတဲ့ခိုင္းႏိႈင္းမႈမ်ိဳး ။ ၾကင္ယာေတာ္တစ္ပါးက ဒီေလာက္ေတာင္ ထက္ျမက္သည္တဲ့လား ။
----------------------------
အပိုင္းေတြအားလုံးထဲမွာ ေရးရအခက္ဆုံးနဲ႔ ဦးေႏွာက္အစားဆုံးအပိုင္းပါပဲ...တကယ္က ကိုယ္လည္း စစ္ေရးနည္းဗ်ဴဟာေတြကိုမသိဘူးေလ 😵
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐