១សប្ដាហ៍កន្លងផុតទៅ....
ជីន ណាមជុន យ៉ុងគី ជីមីន និងជីសុីនក៏បានមកដល់ទឹកដីខ្មែរម្ដងទៀត... ជីមីនបានប្រើប្រាស់យន្តហោះផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីហោះមកខ្មែរទើបមកលើកនេះមិនមែនជាពេលយប់តែជាពេលព្រឹកទើបអ្នកកម្លោះទាំង៥ប្រញាប់ទៅ apartment ដើម្បីងូតទឹកនិងផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់...
"ហេតុអីឯងស្រលាញ់នាងយ៉ាងនេះ????" ជីន
"មែនហើយ... មើលទៅឯងខុសពីផាកជីមីនកាលពីមុនខ្លាំងណាស់" ណាមជុន
"ខ្ញុំក៏មិនដឹងថាហេតុអីដែរតែខ្ញុំស្រលាញ់តែនាងដកចិត្តមិនរួចនៅពេលជួបនាងភ្លាម" ជីមីន
"ឯងស្គាល់ផ្ទះនាងដែរទេ???" យ៉ុងគី
"ស្គាល់..." ជីមីន
"អ្នកប្រុសស្គាល់ដោយរបៀបណា???" ជីសុីន
"ទៅចាំនាងនៅសាលានាងទៅ ... " ជីមីន
"នេះហៅថាស្គាល់???" ជីន
"បាទ..." ជីមីន និយាយចប់ក៏បាននាំអ្នកទាំង៤ដើរចេញតម្រង់មកសាលារបស់នាងក្រមុំ... ពេលអ្នកកម្លោះមកដល់ស្រាប់តែឃើញនាងក្រមុំលីលីកំពុងដើរតែម្នាក់ឯងទាំងទឹកមុខស្លេកស្លាំង... ជីមីនឃើញបែបមិនស្រួលក៏ស្ទុះទៅជិតនាងក្រមុំតែពេលទៅដល់នាងបានសន្លប់បាត់ទៅហើយទើបធ្វើឲ្យជីមីននិងអ្នកកម្លោះទាំង៤នាក់ទៀតត្រូវជូននាងក្រមុំទៅមន្ទីរពេទ្យ...
--------------------
[មន្ទីរពេទ្យ]
"លោកគ្រូពេទ្យនាងយ៉ាងមិចហើយ???" ជីមីន
"អ្នកនាងមិនអីទេប្រហែលមកពីញុាំនិងគេងមិនគ្រប់គ្រាន់ទើបសន្លប់បែបនេះ..." គ្រូពេទ្យ
"Doctor ចុះទារកក្នុងពោះនាងមានសុខភាពល្អទេ???" ជីមីន
"ទារក??? អរ... ទារកមិនអីទេ... គេមានសុខភាពល្អណាស់" គ្រូពេទ្យ
"តើនាងមានផ្ទៃពោះយូរប៉ុណ្ណាហើយលោក doctor" ណាមជុននិយាយជាភាសាអង់គ្លេស
"ប្រហែលជាជិត១០សប្ដាហ៍ហើយ" គ្រូពេទ្យ
"លោក doctor, តើពេលណានាងអាចចេញទៅផ្ទះវិញបាន???" ណាមជុន
"ល្ងាចបន្តិច... ប៉ុន្តែលោកត្រូវឲ្យនាងសម្រាកឲ្យបានច្រើន និងកុំឲ្យនាងធ្វើអ្វីធ្ងន់ៗពេកខ្លាចប៉ះពាល់ដល់ទារក" គ្រូពេទ្យ
"តើពួកយើងអាចចូលទៅមើលនាងបានទេ???" ជីមីន
"បានសូមអញ្ជើញ... " គ្រូពេទ្យ
"បាទ..." ជីមីន
"ខឹក... ខឹក... ខឹក..." សម្លេងក្អករបស់នាងក្រមុំក៏បន្លឺឡើងនៅពេលទ្វាបានបើក
"អូនត្រូវការអីទេ???" ជីមីនលឺសម្លេងក្អកក៏ស្ទុះទៅសួរនាំនាងក្រមុំ
"នេះ... នេះមិនមែនជាសុបិន្តទេមែនទេ???" លីលី
"មិនមែនទេ... នេះគឺបង... " ជីមីនចាប់ដៃនាងក្រមុំមកដាក់លើថ្ពាល់របស់ខ្លួន
"នាងសាមញ្ញណាស់" ជីន
"អ្នកនាងលីលីក៏ចេះស្ដាប់កូរ៉េដែរអ្នកប្រុស" ជីសុីនក៏បន្លឺពីក្រោយបងធំជីន
"នាងចេះស្ដាប់ពួកយើងដែរមែនទេ???" ណាមជុន
"ចាស" លីលី
"បើចេះស្ដាប់ភាសាកូរ៉េបែបនេះស្រួលបន្តិច... " ជីន
"និយាយសាច់ការទៅ" យ៉ុងគី
"ពួកយើងមកនេះចង់មកធានានាងទៅរស់នៅកូរ៉េ... តើនាងព្រមទេ??? ហើយរឿងកូនក្នុងពោះរបស់នាងវិញគ្រួសារនាងដឹងហើយឬនៅ???" ណាមជុន
"ពួកគាត់មិនទាន់ដឹងទេ... ហេតុអីក៏ដឹងរឿងកូន??? ហើយចង់ធានាខ្ញុំទៅដោយសារខ្ញុំមានកូនរបស់គាត់មែនទេ???" លីលីចាប់ផ្ដើមក្រហមភ្នែក
"ទោះអូនគ្មាន baby ក៏បងធានាអូនទៅដែរឲ្យតែអូនយល់ព្រម..." ជីមីន
"ខ្ញុំស្មានថាពាក្យសន្យាមុនចាកចេញនោះជាពាក្យកុហក់... ខ្ញុំស្ទើរមិនជឿថានេះជាការពិត..." លីលី
"បងមិនចេះកុហក់ទេ... ឲ្យតែអូនព្រមទៅរស់នៅកូរ៉េជាមួយបងនោះបងនិងទៅជួបជាមួយគ្រួសារអូននៅថ្ងៃនេះ... បងមិនខ្លាចនិងទទួលខុសត្រូវទេ..." ជីមីន
"នេះជាពាក្យពិតមែនទេ??? ពិតជាមិនមែនសុបិន្តទេមែនទេ???" លីលី
"នាងមើលទៅចូលចិត្តសុបិន្តហើយរឿងប្រលោមលោកហើយមើលទៅ..." យ៉ុងគី
"បងប្រុស..." ជីមីន
"បងទៅទូទាត់ប្រាក់ថ្លៃពេទ្យសិន" ណាមជុន ជីន យ៉ុងគីនិងជីសុីនក៏បានដើរចេញមកដើម្បីទុកឱកាសឲ្យប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួន
"គេងទៅបន្តិចបងនាំអូនទៅផ្ទះវិញ... បងនិងនាំអូនទៅកូរ៉េជាមួយបង..." ជីមីន
"បងក៏ជាមនុស្សចូលចិត្តប្រលោមលោកដែរមែនទេ????" លីលី
"មានឯណា... ហើយហេតុអីនិយាយបែបនេះ????" ជីមីន
"មិនឲ្យអូននិយាយយ៉ាងមិចបើសូម្បី passport និងម៉ាក់ប៉ាអូនមិនទាន់យល់ព្រមផងនឹង" លីលី
"ម៉ាក់ប៉ាអូនបងមានមធ្យោបាយហើយ... ហើយរឿង passport អូនកុំបារម្ភ" ជីមីនញញឹមបែបលាក់គំនួចរួចក៏ប្រែជាសើចរហូតលឹបភ្នែកទាំង២បាត់...
"មានមន្ដស្នេហ៍ណាស់" លីលី
"និយាយអញ្ចឹងហេតុអីអូនមិនឆ្លើយតបនិងការទាក់ទងរបស់បងជាងពីរខែនេះ???" ជីមីន
"គឺ... មកពីអូនគ្មានភាពក្លហាននិងឆ្លើយតបនិងបងពិសេសរឿង..." លីលីក៏ឱនក្បាលចុះរួចក៏យកដៃមកអង្អែលពោះរបស់ខ្លួន
"មិនអីទេ... គេងទៅបងទៅក្រៅនិយាយជាមួយបងៗសិន" ជីមីន
"ហុឹម..." លីលី
------------
"ជីសុីន..." ជីមីន
"បាទអ្នកប្រុស..." ជីសុីន
"យករូបថតនេះហើយទៅធ្វើ passport ឲ្យយើង... យើងត្រូវការយកវាថ្ងៃស្អែក... មិនថាអស់ច្រើនប៉ុណ្ណាក៏មិនសំខាន់ដែរឲ្យតែបាន passport ថ្ងៃស្អែក...ហើយព័ត៌មានរបស់លីលីឯងគួរតែដឹងហើយមែនទេ???" ជីមីន
"បាទ..." ជីសុីន
"ឯងបង្ខំយកនាងទៅយ៉ាងនេះ???" ជីន
"បាទ... ខ្ញុំមិនចង់ខាតពេលទៀតទេ... ហើយបើពួកប្រឆាំងនិងយើងដឹងរឿងនេះលីលីក៏មិនមានសុវត្តិភាពដែរ" ជីមីន
"ត្រូវហើយ..." ណាមជុន
"ចុះរឿងជួបជាមួយគ្រួសារនាងនោះ" ជីន
"ខ្ញុំមានវិធីនិយាយជាមួយគ្រួសារនាងហើយ... បងកុំថាខ្ញុំជាអ្នកណាៗ" ជីមីនញញឹមចុងមាត់បន្តិច...
"យន្តហោះរបស់ពួកយើងចតបាន១សប្ដាហ៍មែនទេ??? " យ៉ុងគី
"បាទមែនហើយ... យើងដាក់ពេលវេលាជួលចតតែ១សប្ដាហ៍ទេ..." ណាមជុន
"ទៅវិញខ្ញុំនិងនាំនាងទៅឲ្យបាន... ផ្កាសាគូរ៉ាជិតរីកហើយ... ខ្ញុំចង់ឲ្យនាងមើលឃើញផ្កាសាគូរ៉ារីកដោយផ្ទាល់ភ្នែក" ជីមីន
~~~~To be continued~~~~