Nicholas Evan Clarkson
"SUMAMA ka na kasi, couz. Ang boring mo naman, wala kang ibang ginawa kundi ang magbasa diyan." Pangungulit ni Xzavier sa akin. Parang bata na nangungulit sa nanay para pagbigyan ang hiling niya...
I close my eyes. Kinana pa ako naiinis sa isang ito. Gustong gusto ko na talagang ipakain sa kanya ang hawak hawak kong libro.
"Oo nga Nich, dapat huwag mong lunurin ang oras mo sa pagbabasa. Paminsan-minsan din gumawala ka din. If you want, let's bar. A lots of chicks there." Singit ni Hendrix.
Palihim na lang akong napa-irap. Playboy as always. Tsk. .
I did not respond to their comments. I am too lazy to speak.
"Hindi ka naman papagalitan ni tito kung itigil mo muna 'yan. Baka mabaliw ka diyan, sige ka." Who told you? Tsk!
Pinag-aaralan ko kung paano patakbuhin ang kumpanya namin dahil ako na ang susunod na papalit kay dad. 22 na ako kaya dapat maigi kong pag-aralan ng mabuti ito. Ayaw kong ma-disappointment sila sa akin.
Pero hindi naman nila ako pine-pressure sa pag-aaral ng mabuti para sa kumpanya namin. Ako parin itong pinag-tutuunan ng pansin para sa future ng kompanya namin. Para mas lalong lumawak ang alam ko sa pagpapatakbo.
Sa huling pagkakataon, humugot ako ng malalim na hininga. Agad ko naman nilapag ang librong hawak ko sa lamesa.
We are now in the library of our house.
"Fine," I surrender. "Where?" I asked to him.
"Hmm! Anywhere but not here." Kabit balikat na sagot ni Aidan.
KAHIT na ayoko sana na sumama, kaya heto ako ngayon, nakasunod lang ako sa kanila.
Kung tatanungin niyo kung nasaan kami? Nasa isang park kami. Hindi ko alam kung nasaan ang isip nila?
Like wft! Dito pa sa park ang napiling maghanap daw ng CHICKS. Tsk. There's no chicks here. They all ugly. Tss.
"Whoa! Andaming chicks. Witwiw!" Hendrix said.
Sumipol sipol sila habang nakatingin sa mga babaeng dumaan. What a playboy. I don't know kung bakit naging pinsan ko ang mga 'yan. I'm not like them. And also Aidan. We both silent and serious. Tsk.
"Why look grumpy, couz? Para kang binagsakan ng langit at lupa. Dapat mag-enjoy ka. Ang dami kayang chick oh. Sexy body. Witwiw." Hendrix said again like a maniac man.
I looked at him with a bored look. And raise an eyebrow at him.
"What do you want me to do? Mag-celebrate dahil sa sobrang daming chicks na nakikita ko? No thanks. They are not chicks, they are like inahing manok."bored kong sagot.
Because what I to him, they all shocked. Tss. What wrong with I said? I know I'm right. They not chick but a inahing manok.
"D*mn! Your killjoy, couz. Tsk!"
Hindi ko na lang sila pinansin. Bahala sila sa buhay nila. Why I'm here? Tss.
I immediately turned my back on them. They didn't notice me leaving beside them because their eyes were busy peeking at the legs of passing women. Tsk.
Dahil nandito na naman ako. Inaliw ko na lang ang sarili ko sa paglalakad. Kung mag-i-stay pa ako sa kanila, baka pag-uuntugin ko sila dahil sa asar na nararamdaman ko.
Badtrip na badtrip ako sa paglalakad. Kung hindi sana ako sumama sa mga ugok kong pinsan, I would have finished what I read today.
Its Saturday now, wala kaming pasok ngayon. Of course, it's Saturday. Tsk. Lahat kami pare parehas ang kinuhang course, we're taking business ad.
May mga hindi naman kami pagkakapareho. Iba iba din ang ugali namin. But we're close.
MEDYO malayo na ako sa mga ugok pinsan. Nakahinga ako ng maluwag dahil wala na ang gugulo sa akin.
Habang palinga linga ako sa paligid. Suddenly something hit my two eyes.
*DUG*DUG*DUG*
Biglang napako ang mata ko sa kaniya. Hindi ko kayang ilingon sa iba ang tingin ko. Naka-upo ito sa isang bench sa ilalim ng puno. Pinagmasdan ko siya. Nakita ko may hawak hawak siyang mga litrato. Parang iniisa isa niyang tinignan. Siya lang ang mag-isa.
Hindi ko alam kung bakit ganito na lang kalakas ang pantig ng puso ko ng makita ko siya kahit naka-side view lang. I feel like a magnet that I can't take my eyes off it.
Habang nakatingin parin ako sa kaniya. Ramdam ko ang lungkot sa kaniyang mukha. Kapansin pasin din ang luhang tumutulo sa kaniya mata bapapa sa kaniyang pisngi. Hindi ko alam kung bakit bigla din akong nakaramdam ng lungkot.
Kusang kumilos ang mga paa ko papalapit sa kaniya. Pero pagkilos ko pa lang. Bigla siyang tumayo at kinuha ang mga gamit niyang nasa tabi lang niya.
Medyo nagmamadali pa siyang sinilid ang hawak hawak niyang larawan. Agad naman siyang naglakad papalayo. Pero kapansin pansin ang mahulog niyang litrato sa damuhan.
Agad kong binalik ang tingin sa babae kanina pero hindi ko na siya nakita pa. Medyo naghihinayang ako dahil hindi ko man lang nakita ang buong mukha niya.
Naglakad naman ako palapit sa kina-uupuan niya kanina. At kinuha ang nahulog niyang litrato.
Napako ang mata ko sa larawan ng isang magandang babae, na may maamong mukha. Isang larawan ng isang babae na nakangiti ng malawak habang diretsong nakatingin sa camera. Habang naka-wacky ito. Parang nasa isang party niya. Dahil kitang kita ang background likod niya. I don't know if she's in birthday party. Maybe. She's wearing a Cinderella custom. Beautiful. And she look young.
Kung nakakakita ako nang ganitong mga larawan. Para akong naiirita dahil para silang pabebe. Para silang pa-cute, kahit na hindi nila bagay.
Habang titig na titig parin ako sa litrato, parang sa akin siya nakatingin, habang nginitian niya ako.
Hindi ko alam kung bakit ganito na lang ang nararamdaman ko. Parang totoo na kaharap ko ngayon siya dahil sa picture.
Ang lakas lakas ng tibok ng puso ko. Para iba na ito, para sa karaniwang tibok ng puso ko.
"HEY, couz? Kanina ka pa walang imik? Okay ka lang ba? Pansin ko na lagi ka na lang natutulala?"
Hindi ko pinansin ang tanong sa akin ni Xzavier.
Iniisip ko parin ang mukha 'nung babae. Ang mukha niyang napaka-amo. Ang ngiti niyang maaliwanas. Damn! My heart suddenly beating so fast.
Kahit sa picture ko lang nakita ang buo niyang mukha. Parang may puwang agad siya sa puso. Ngayon ko lang ito naramdaman sa isang babae. Sa babae pang naka-side view ang nakita kong mukha niya. Mula nang makita ko ang mukha niya sa isang litrato, parang gustong gusto ko na siyang angkinin. Gusto ko siya na maging akin na nang tuluyan. Gustong gusto kong makita ang mukha niya personal.
Nakatatak na sa aking isipan ang mukha niya. Lagi kong tinititigan ang litrato niya paggustong gusto kong makita ang maamo niyang mukha.
Para akong na love at first sight dahil lang sa isang litrato.
Wala sa sariling napatingin ako sa likod ng litrato. Nagbabakasaling may na nakasulat na pangalan.
Yes, I'm right. I see a name at the back. Patricia Faye.
'What a beautiful name.' i told in my mind.
Mula noon hindi na siya naalis sa isipan ko. Kapag stress ako. Ang picture niya ang gustong gusto kong makita. Nawawala agad ang stress ko sa kaniya.
HANGGANG medyo hindi ko na napagtutuunan ng pasin ang pag-aaral ko dahil sa kaniya. Dahil lang siya ang laman nang isip ko. Para akong baliw kakaisip sa kanya.
Dahil gustong gusto ko malaman ang pagkatao niya. Agad 'kong tinawag ang private investigator ko.
Kahit ayaw ko sanang ibigay ang panglan ng babaeng gustong gusto ko. Ibinigay ko parin alang ala para lang malaman ko ang pagkatao niya.
Hindi ko alam kung pagka-gusto pa ang tawag sa nararamdaman ko sa kaniya. Kahit dalawang linggo na ang makalipas. Pinipigilan ko na huwag siyang pagtuunan ng pansin, huwag siyang isipin pero kahit anong pag-iiwas ang gawin ko bigla bigla na lang siyang susulpot sa isipan ko. Kaya minsan wala nang pumapasok sa isipan ko dahil sa kakaisip sa kaniya.
Tumawag ang private investigator ko. Nalaman ko kung ano ang pagkatao niya. Hanggang nalaman ko na lang na tumigil na pala siya sa pag-aaral dahil sa malaki ang problema nang kanilang pamilya. Nasa hospital pala ang kaniyang papa. Dahil sa sakit sa puso. Hindi pa ito nao-operahan dahil hindi pa sila nakakakita ng heart donor.
Lahat sa kaniya ay nalaman ko. Hanggang nalaman ko na wala pala siyang boyfriend, na mas lalo kong kinatuwa.
May pumasok sa isip ko. "I want to help her."
Gusto kong tulungan ang pamilya niya. Habang inaaalala ko ang kaniyang malungkot na mukha. Bigla na lang din ako nalulungkot. I don't know why I fell this kind of felling? Maybe I love her. I really really love her.
Bigla akong napaisip. Paano ako makakalapit sa kaniya? Hindi naman niya ako kilala? Baka masapak niya ako kung bigla bigla na lang akong susulpot sa harap niya at magpakilala. At aminin na may gusto ako sa kaniya.
Iba't-ibang mga bagay ang naiisip ko para mapalapit sa kanya. Parang sirang plaka ang isipan ko.
"Damn! Kaya naman pala palaging tulala ang pinsan nating ito dahil in-love na siya. Haha." Tinapunan ko ng nakakamatay na tingin si Damien.
Tsk. Here we come again. Hindi na naman nila ako tatantanan.
"Witwiw! Who is she? She look cute with her dress."
Agad kong binaba ang hawak hawak kong baso ng alak. At Biglang napayukom ang kamao ko dahil lahat sila nagsitayuhan para tignan kung ano ang tinititigan ni Damien.
Hindi ko namalayan na nakuha nila ang hawak kong picture. Nawala sa isip ko na kasama ko pala ang mga ito.
'damn them! Sinong nagsabi na tignan o puriin nila siya? Wala silang karapatan para titigan ang mukha niya. She's mine. Mine alone.' nagngingitngit ang ngipin kong sabi sa isipan ko.
"Chill bro! Ibigay niyo na ang picture sa kaniya kung ayaw niyong hindi na masikatan ng araw bukas. Baka bugbog sarado kayong imuwi."saway sa kanila ni Aidan. At sumimsim ng alak sa baso.
"Damn it! Give me that." Inis kong bulyaw sa kanila. Hindi parin naaalis ang salubong kong kilay.
"Hmm! Your in-love ha? Who is she again?"
And they smirked to me. Pero tinaasan ko lang sila ng middle finger. Bumalik naman ako sa pagkakaupo sa counter ng bar. Nakahirera kaming lima dito.
Hindi ko na lang pinansin ang baliw kong pinsan. Tsk.
Nandito kami sa ***bar. Nagkayayaan ang mga pinsan ko. I don't know with them. Wala silang ginawa kundi ang maglakwatsa. Dinamay pa nila ako na nananahimik.
"Your new chicks?"bored na tanong ni Aidan. Kami ang magkatabi.
Tumingin ako sa kaniya. Pero agad ko ding binalik ang tingin sa baso ko. Pero bigla na lang sumilay ang ngiti sa aking labi.
"Hmm!" Iyon na lang ang tinging tugon ko sa kaniya. Habang iniisip ang mukha niya. Halos kabisado ko na ang lahat ng anggulo ng kaniyang mukha.
"Damn guys. Look our cousin. He's really in love." Malakas na hiyaw ni Xzavier. Habang patalon tapon pa, parang nasa isang consert siya.
Para silang baliw sa totoo lang. They like takas mental. Tss.
Hindi ko na lang sila pinansin ulit. At hinayaan na lang sila kung ano ang isipan nila.
But I think I in love now. In love with that girl. I'm not denying it now.
Alam kong para akong baliw dahil kanina pa ako nakangiti habang nakatingin sa baso ko. Sino naman kasi ang hindi mag-iisip. Alam nila na hindi ako 'yun tao na palangiti. Hindi ko naman sila masisisi kung ganun ang isipin nila.
I don't care, anyway.
"So, cousin. Kailangan mo siya ipapakilala sa amin?"panimulang tanong ni Damien...
"Saan ba kayo nag-kakilala?"
"Ikaw pinsan ha, may tinatago ka na pala sa amin. Akala ko walang lihim na itatago bawat sa atin. Tapos malalaman na lang namin na may pupusuhan kana pala."
I rolled my eyes on them. They like gay. Patampo silang tinignan ako. Tss.
"Why I should I told to you? Alam ko ang ugali niyo."walang reaction kong prangka sa kanila.
Agad akong nagsalin ng alak sa baso ko. Sinalinan ko din ang baso ni Aidan nang makita kong wala ng laman ang baso niya.
"How rude. Psh! We're cousin, if you forget." Hendrix pouted. Tsk.
"Don't give me that looked Drix. It's disgusting me."
"Tsk!"
"So, ano nga? Kailan mo siya ipapakilala sa amin?"makulit na tanong ulit ni Xzavier.
Huminga ako ng malalim. At nagkabit balikat. "She don't know my feelings. And she don't me."
They all gashed and shocked in my said. Ang epic ng mga mukha nila.
"Damn! Haha! Is that truth?"
"Are you kidding, right? Pfft!"
"Couz, huwag mo nga kaming patawanin."
"Nicholas Evan is in love. I can't believe it. And the girl isn't know that. Haha! Shit! Hindi ko mapigilan na huwag tumawa."
Tinignan ko sila ng nakakamatay na tingin pero hindi sila nagpatinag. Patuloy parin sila sa katatawa because what I say. Tsk. What a lunatics.
"Shup the fvcking up guys. Tsk."inis kong bulyaw sa kanila. At dire diretsong ininom ang alak sa baso ko. Medyo marami ang laman ng baso ko pero hindi ko iyon pinansin.
"Fvck!" Medyo humapdi ang lalamunan ko dahil sa bigla ko itong tinungga.
"Okay, okay. We'll stop na."
"Pero naka-usap mo ba siya?" Tanong ni Damien nang tumigil itong tumawa.
Agad siyang umupo sa kina-uupuan niya kanina. Ganun ang ginawa nina Hendrix at Xzavier. Si Aidan. Nandito lang sa tabi ko. Hindi nakikisali sa kabaliwan ng mga pinsan namin. Siya pa, halos parehas din kami niyan. Ang pinagka-ibahan lang namin ay siya na medyo hindi gaano kainitin ang ulo, hindi madaling mainis. Kung talagang nasagad mo na Siya, mas malala na siya sa akin. Tahimik lang pero ang lakas magmura kung nagagalit na. Ako, madaling mainis, minsan mainitin din ang ulo ko. Gustong gusto ko 'yung hindi ako ini-istorbo.
But, minsan din nakikisali sali din siya sa kabaliwan ng pinsan namin.
"No,"nakakahiya 'man aminin."sa picture ko lang nakita ang buong mukha niya. Naka-side view siya noon."
Dahil sa pag-aamin ko. Bigla na naman silang natahimik. Tinignan ko sila. Kitang kita ko kung paano sila natulala dahil sa pag-aamin ko. Kaya napailing na lang ako dahil dun.
"D*mn! How come? Na love at first sight ka dahil sa isang picture?"hindi makapaniwalang tugon ni Hendrix.
Wala naman masama kung aminin ko sa kanila ang totoo. Pinsan ko naman sila at isa pa hindi naman ako 'yung taong mahilig maglihim. Pero may mga bagay din naman na hindi ko sinasabi sa mga pinsan ko.
"Parang ganun na nga,"simpleng sagot ko. At tumungga ng alak. Medyo nahihilo na din ako dahil sunod sunod akong tumungga ng alak.
"Whoa! Tinamaan ang gago. Haha! Ngayon lang ito a."
"Hindi man lang niya nakita ang buong mukha 'nung babae, personal. Psh."
"Wala talagang pinipili ang pagmamahal. Tinamaan ni kupido ang ating pinsan na bato."
Iba't ibang mga kutyaw ang naririnig ko sa kanila nang matapos kong sabihin 'yun. Tss.
'Sige lang, tawana niyo ako. Pag kayo pinana din ni kupido, tatawanan ko din kayo ng walang humpay.' demonyong untag sa aking isipan.
"Anong gusto mo, couz? Gusto mong kami ang gagawa para magpaglapit kayo sa isa't isa." Pangisi ngising pagtatanong sa akin ni Xzavier.
Napatigil naman ako sa sinabi ni Xzavier. Biglang napatitig ako sa basong hawak hawak ko.
HINDI ko alam kung ano ang ginawa ang mga baliw kong pinsan. Pumayag ako sa kanilang alok. Pero sila na lang daw ang bahala na gumawa ng paraan.
Hindi ko alam ang mga plano nila. Ilang araw pinag-isipan nila ang plano nila. Hindi ko mapigilan ang huwag kabahan sa gagawin nila. Ang sabi pa nila, basta hintayin ko na lang ang hudyat nila.
Hindi ko alam kung bakit ayaw nilang sabihin sa akin kung ano ba talaga ang gagawin nila.
Nandito ako sa loob ng library namin. Dito sa bahay. May tinatapos akong basahin tungkol sa pagpapatakbo ng kumpanya namin. Pero walang pumapasok sa isip ko kundi ang mukha lang niyang maamo. Hindi nakakasawang titigan at pagmasdan.
"Hey couz. Para kang timang diyan. Siya ba ang iniisip mo kaya mag-isa kang nakangiti?"bungad ni Xzavier pagkapasok dito sa loob ng library.
Pinaningkitan ko naman siya ng mata.
"What are you doing here?"iyon na lang ang lumabas sa bibig ko. Hindi ko pinagtuunan ng pansin ang tanong niya. Baka kung saan na naman mapunta ang usapan.
Biglang lumawak ang ngisi sa kaniyang labi.
"Come with me. May magandang surprise kami sa'yo."makahulugang sabi niya habang nakangisi.
Parang may iba siyang pinapahiwatig.
"Okay. Wait for me. Magpapalit lang ako."simpleng sagot ko.
Pero bago ako pumunta sa kwarto ko. Tignan ko lang siya ng mariin. Mukha siyang gagawa ng masama sa nakikita ko sa kaniyang pagmumukha.
"What kind of look is that, cousin? Psh!"inosente niyang tanong sa akin. Habang pataas baba ang kaniyang kilay.
Tinaasan ko lang siya ng kilay. "Siguraduhin mo na matino itong surprise na sinasabi mo. Kung ito talaga kagaguhan lang.. sasapakin talaga kita." Banta ko at linagpasan.
Kahit malayo na ako sa library, narinig ko parin ang sigaw niya mula sa loob.
"Don't worry, cousin. Alam kong magugustuh mo ang surpresa namin sa'yo. Baka mahimatay ka pa pagnalaman mo."sigaw niya.
Napailing na lang ako dahil dun. Tsk.
"WHAT are we here? Ano na naman ba ito, Xzavier? Anong kalokohan na naman ang pinag-gagawa niyo?" May inis kong tanong sa kaniya.
Nandito lang kami sa labas ng bar. Seriously? Ano na naman ang pakulong ito? Huwag nilang sabihin na mag-iiniman na naman kami? Tsk.
Kung ito lang ang sinasabi niyang surprise. Ang pumunta sa bar. Edi sana hindi na lang ako pumunta. Hindi na sana ako sumama sa pinsan kong ito. Mas gugustuhin ko na lang ang magdamag na tumunganga sa library.
Sa totoo lang, wala naman talaga akong interest sa mga bar. Kung hindi pa ako yayayahin o kakaladkarin ang mga ito, hindi talaga ako sasama. Marami pang importante na pwedeng pagtuunan ng pansin kaysa mag-bar. Tsk.
"Chill lang cousin, high blood ka ba agad. Meron ka ba? Diba sinabi ko kanina na hindi ka magsisisi at magugustuhan mo itong mangyayari ngayon."makahulugan niya pahayag.
Tinapik tapik naman niya ang balikat ko.
Pinaningkitan ko lang siya ng mata. "Siguraduhin mo lang."may pagbabanta kong ani.
"Relax! Look at your face? Psh! Let's go inside."
Mga hiyawan ang sumalubong sa amin pagkapasok dito sa loob. Halos mabingi ako sa lakas ng hiyawan.
Tumingin ako sa paligid. Marami akong nakikita na halos wala nang pang-itaas kaka-make out sa isang tabi. Maraming ding naghahalikan sa isang tabi, akala mo wala ng bukas kung maghalikan.
Parang bakla man sabihin pero, para akong naduduwal sa nakikita. Inaamin ko marami na din akong nahalikan pero hindi sa ganitong Lugar. Shit. Hindi nila alam ang privacy. Hindi man lang sila mahiya. Tsk. But the hell I care, any way? It's none my business.
Nakakahiya man sabihin ito, pero virgin pa ako. Hanggang halik lang ako sa mga flings ko. That's its. Hindi ako 'yung taong mahilig sa sex. Okay na ako sa kamay ko. Gusto ko sa babaeng mamahalin at papakasalan ko lang ibibigay.
Sa babaeng mamahalin ko habang buhay. Siya ang babaeng para sa akin. Ang magiging asawa ko habang buhay. Siya ang babaeng gusto kong makasa hanggang pagtanda. Kasama ang mga anak namin.
>>>>>>><<<<<<<
"Hey!"bating bungad ni Damien. At nakipag bro-hug.
"Hey!" Simpleng sagot ko at umupo sa counter.
Tinignan lang niya ako ng may takang tingin. Hindi ko na lang siya pinansin.
"Anyare sa kaniya? Bakit ganyan niyan?" Takang tanong niya kay Xzavier.
"Ewan ko diyan. Mukhang napilitan lang na sumama sa akin. Kanina pa 'yan nakabusangot, mula sa mansion nila hanggang dito. Tsk."untag ni Xzavier. At umupo sa tabi ko.
"Baka inistorbo mo na naman kasi siya e. Alam mo naman ayaw niya ang ini-istorbo pag-iniisip niya ang 'love of my life' niya. Tsk. Look at him. Parang siyang nalugi."natatawang sagot ni Damien.
At mga loko, nag-apiran pa. Akala mo wala ako sa harap nilang dalawa. Kung pagkwentuhan ako akala mo hindi ko naririnig ang sinasabi nila.
Tumingin naman ako sa kanila at tinignan ng masamang tingin.
"Kung pag-usapan niyo ako akala niyo wala lang ako na nakakarinig sa mga sinasabi niyo tungkol sa akin. Tss. Bakit niyo ba kasi ako pinapunta dito? Isinama niyo pa ako sa mga kalokohan niyo." Inis kong bulyaw sa kanila.
May nakakalokang ngisi naman ang sumilay sa kanilang labi. Parang may kahulugan ang binibigay nilang tingin sa akin.
Kunot noo ko naman silang tinignan dalawa.
"What's wrong you two. You two look like a crazy. Ang creepy ng mga ngiti niyo."
Natawa na lang sila sa sinabi ko at tinapik-tapik ang balikat ko.
"Ang high blood mo talaga cousin. Akala ko magbabago na ang pakikitungo at magiging mabait ka na dahil naranasan mo na ang ma-inlove pero nagkamali pala kami. Tsk." Komento ni Damien.
Hinarap ko naman silang dalawa. At tinignan sila ng hindi makapaniwala. Nag-cross arm naman ako.
"At sino naman kayo para maging mabait sa inyo. Ako parin ito, yung laging nabubwisit dahil sa ang kaingayan niyo. Tsk!. Hindi kayo siya." Bored kong sagot.
"Ouch!"
Sinamahan ko lang sila ng tingin.
"Again. Bakit niyo ako pinapunta dito? Can you tell me what surprise Xzavier told to me earlier?"mariin kong tanong ulit sa kanila.
Bigla naman silang tumigil sa ginagawa nila. At napa-ayos ng pagkakaupo.
"This is about the woman you love." sagot ni Damien. Habang malawak ang ngisi niyang nakatingin sa akin.
Bigla akong napa-ayos ng pagkakaupo. Biglang tumambol ng malakas ang puso ko. Alam kong hindi ako nabingi pero para akong nabingi sa sagot niya sa akin.
Hindi ako makapaniwala na tumingin ako sa kanya.
"What the fvck you say?"
"Whoa! Dude! Can you see that? Sinabi mo lang na tungkol sa babaeng gusto niya, agad na nag-heart ang dalawa niyang mata. Whoa! I can't believe it!" Maang na bulaslas ni Xzavier.
Binalingan ko siya ng tingin at binigyan siya ng nakakamatay na tingin. Damn this guys.
"Shut up." Inis kong bulyaw.
Binalik ko naman ang tingin kay Damien.
"What did you say?"mariin kong tanong ulit sa kanya.
Ngumisi siya sa akin. "Sorry, couz. I will not repeat what I said. If you want, just follow what I tell you." Agap niyang sabi.
Napayukom ako ng kamao.
"Tsk!" Sinamahan ko siya ng tingin. Hindi pa kasi sabihin.
"Haha! Chill!"
"Doon muna tayo Nicholas sa table nila Hendrix." Aya ni Xzavier.
PIGIL na h'wag bulyawan ang mga pinsan ko ngayon. Napapikit na lang ako dahil sa kaingayan nila..
Ang iingay nila sa kanilang mga kinauupuan. Habang ako tahimik sa isang tabi habang sumisimsim ng alak sa baso ko.
At kanina ko pa napapansin na parang may iba sa alak na iniinom ko. Parang unti-unti akong nakaramdam ng pagkahilo, hindi naman ako madaling malasing. Parang naiinitan ako. Hindi naman mainit dito sa loob dahil may aircon. By the way, si Damien pala ang may ari itong bar. Minsan siya ang nagiging bartender sa bar niya. Pagbored siya sa buhay niya. Psh.
Hindi ko na lang pinansin ang mga kasama ko dito sa table namin. Nagmuni muni lang ako sa paligid. Napapailing na lang ako pagmay nakikita akong naghahalikan o ano ano pa ang ginagawa. This is a bar, kaya kung ano ano ang nakikita dito.
Maraming mga babae ang lumalapit sa akin. Hindi pa sila nakaka-upo sa tabi ko. Agad ko silang bubulyawan. I don't know, baka may sakit silang nakakahawa, mahirap na.
Habang nakatingin ako sa paligid, biglang may nahagip ang mata ko. Biglang kumabog ang dibdib ko. Hindi ko mapigilan na huwag siyang titigan.
Siya lang ang nakikita ngayon oras na ito. Biglang nawala ang lahat ng tao dito sa loob ng bar. Siya lang ang nakikita ko. Hindi ko mapigilan ang huwag mamangha sa kaniya.
Shit! Ramdam na ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso ko. Parang gusto kumawala sa katawan ko at lumapit sa kanya.
Pero nagun na lang sumiklab ang galit ko nang makita ko na titig na titig siya kay Damien. Ano mang oras gusto ko nang tanggalin ang mukha ni Damien para hindi na matitigan ni Patricia. Parang gustong gusto ko nang magwala para matanggal ang titig niya sa pinsan ko.
Kahit gustong gusto ko nang sugurin si Damien. Nagpanggap parin akong kalmado. Hindi ko pinahalata na tinitingnan ko siya ng masama.
Kung nakakapatay lang sana ang matatalim na tingin. Kanina pa pinagkakaguluhan ang pinsan ko. Dahil may natitira naman akong bait, kaya hindi ko na tinuloy ang pagsugod sa kanya.
Maling galaw lang niya, maiihagis ko talaga siya palabas ng kanyang bar.
At isa pa'ng nakaka bad trip ay ang suot niyang ang iksi. Kitang kita ko ang mapuputi niyang binti. Kahit medyo malayo siya, alam kong makinis ang kanyang binti.
Kaya medyo nag-init naman ang pakiramdam doon. Hindi ko alam kung marami na akong tama ng alak kaya iba ang nararamdaman ko.
Pero agad kong ding winaksi sa isapan ko ang bagay na iyon. Baka mamaya kung ano pa ang magawa ko sa mga kahalayang iniisip ko.
Halos mangdilim ang paningin ko nang makita kong maraming mga matang nakatingin sa pagmamay-ari ko. Parang gusto kong tanggalin lahat ng mga mata nila para hindi nila makita ang balat ng pagmamay-ari kong babae. Gustong gusto ko silang paalisin lahat dito sa loob para hindi nila siya matitigan.
Baka mamaya makakitil ako ng buhay wala sa oras.
Kahit ngayon ko lang na naman siya nakita. Bakit gustong gusto ko siyang maging akin na nang tuluyan? Bakit pakiramdam ko, gusto siyang maangkin? Gusto kong maging akin siya habang buhay?
Noon una ko siyang nakita biglang na-blangko ang isip ko. Parang biglang walang pumasok na kahit ano. Ang mukha niyang kahit kalahati ang nakita ko. Hanggang ngayon bigla bigla na lang na-blangko ang isip ko dahil sa kaniya.
Tanging ang lakas ng tibok ng puso ko ang naririnig ko. Ang puso kong ang lakas ng tibok nang dahil sa kaniya.
Huminga ako ng malalim. Palihim ko naman silang tinitignan. Biglang pumasok sa isip ko kung bakit siya nandito. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang siyang nandito? Hindi ko alam kung anong ginawa ng mga pinsan ko sa kaniya upang pumunta siya sa ganitong lugar. Halata sa kaniya na hindi siya sanay na pumasok sa ganitong lugar.
Tingin ko, wala pa siya sa eighteen. Pinagmasdan ko ang buong pagkatao niya. But shit. She's freaking hot.
Biglang inalis ko ang tingin sa kanya ng bigla siyang tumingin sa pwesto ko. Kahit medyo malayo nakita ko kung paano nanlaki ang mata niya ng mata naming dalawa. Halos sabay kaming umiwas ng tingin.
Dahil na rin sa gulat, halos masapak ko na si Hendrix sa tabi ko. Kanina pa siyang maingay. Nakakarindi na ang boses niya. Mukha lasing na lasing na.
Kabadong-kabado ako. Halos hindi ko narinig ang tunog ng music dito sa loob. Ang tanging naririnig ko na lang ay ang lakas ng tibok ng puso ko. Para akong aatakihin sa puso. Hindi naman ako ganito sa ibang babae. Kahit magtama ang mata namin ng mga flings ko noon, hindi naman ako nakakaramdam ng paglalakas ng tibok ng puso ko. Parang normal lang. Habang siya, halos hindi na ako makahinga.
Nagsalin naman ako ng alak sa baso ko medyo naparami ang paglalagay ko. Pero ininom ko lahat ng iyon, dire diretso kong linagok. Nang dahil doon, halos umikot ang paningin ko. Medyo tinatamaan na ako.
Tumingin naman ako sa kanya, medyo matagal ko siyang tinitigan. Hindi niya nakatingin sa pwesto ko. Mukhang naramdaman niya ang titig ko, bigla na naman siya tumingin sa pwesto ko. Kaya medyo nagkatitigan na naman kami.
Para kaming ewan. Hindi nagtagal sabay na naman kaming umiwas ng tingin.
Kinagat kagat ko naman ang ibabang labi ko. Titingin sana ulit ako sa kanya ng biglang may lumapit sa akin at walang pasintabing umupo sa tabi ko. Dahil medyo nahihilo na ako hindi ko agad niya naitulak. Gusto ko sana siyang bulyawan pero medyo nag-iikot parin ang paningin ko.
Nakita ko naman sa gilid ko na uupo sa siya sa kandungan ko, hindi niya yun natuloy nang biglang may nagsalita sa harapan namin kaya biglang tumahimik dito sa pwesto namin.
"Get out"
Mabilis akong napaangat ang tingin ko sa nagsalita. Parang may kung ano ang sa dibdib ko ang naramdaman ko nang marinig ko ang kaniyang boses.
Shit! Ang ganda niya malapitan.
"And who the hell you to command me, b*tch? And who the f*ck are you?"
Parang gusto kong ihagis palabas itong babaeng katabi ko. Kung hindi lang ako nagpipigil na huwag siyang sigawan at itulak papalayo sa tabi ko.
Hindi ko gusto ang babaeng maingay at malandi. Medyo nag-iinit na rin ang ulo sa taong nasa tabi ko.
Gustong gusto na siyang bulyawan pero parang may pumipigil sa akin na gawin yun. Hindi ko alam kung bakit gusto kong makita ang magiging reaksyon niya.
"I'm his fiancé."shit. What is she said?
"Why should I believe you. Tsk."
"Hindi ka naniniwala? See what I doing."
Napako ako sa kinauupuan ko dahil sa ginawa niya. Para akong hindi ako makagalaw, halos pigil pigil na rin ang hininga ko.
Hindi ako makapaniwala na hinalikan niya ako sa labi. Gulat na gulat ako dahil sa pangyayari.
Hindi ko na namalayan na wala na pala ang babae kanina na katabi ko. Ang tanging nasa isip ko na lang ay ang babaeng nasa harapan ko, habang hinahalikan niya ako sa labi.
Parang na-blangko ang isip ko sa mga oras na ito. Halos hindi ko na makilala ang sarili ko. Dahil sa dala na rin ng alak sa katawan ko. Hindi ko na alam kung ano ang pinaggagawa ko sa kanya. Parang may mga sarili ang mga kamay ko. Para hawakan siya.
Hindi ko din namalayan na naka-upo na pala siya sa kandungan ko. Habang patuloy parin kami sa halikan.
'Fvck! Nakaka-adik ang labi niya. Parang ayaw kong tumigil sa ginagawa ko.'
"Damn baby, your hand feel good." Parang nagsitaasan ang balahibo ko sa katawan ng maramdaman kong naglakbay ang kamay niya mula sa likuran ko.
"Hmmm!"
"Fuck! Your moan, turn me on."
Hindi ko parin siya tinigilan.
"Damn it guys. Get a room. Fuck. I watching live porn."
Bigla kaming napatigil ng marinig namin ang malakas na boses ni Hendrix. Ramdam ko na biglang nailang siya dahil doon. Laking gulat ko na lang na bigla na lang siyang sumubsob sa leeg ko. Ramdam ko ang pagkahiya niya sa nangyari.
Tumingin naman ako kay Hendrix. At tinignan siya ng nakakamatay na tingin.
"Fuck off."bulyaw ko sa kanya.
Pero ang loko, tawang tawa lang siya. At sinabayan pa ng loko kong pinsan na si Xzavier. Sabay pa silang nag-apir. Kung hindi lang naka-upo sa lap ko siya baka kanina pa na sila nakatikim sa akin ng tagisang batok.
"Chill dude."
"Tsk!"
NANG gabing 'yun, hindi ko inaakala na may mangyayari sa aming dalawa. Ang gabi iyon ang una naming ginawa ang bagay na 'yun.
Yes, siya ang unang babaeng nakatalik ko. And I know na ganun din siya. Alam kong ako ang naka-una dahil nakita ko na may dugo sa bed sheet kung saan namin ginawa ang bagay na 'yun.
Sa araw na iyon sari saring mga emosyon ang nararamdaman ko. Hindi ko maipaliwanag ang mga time na 'yun. Pero nangingibabaw parin ang saya ko. Pero may konting kaba din ang naramdaman ko.
Nagising ako kinabukasan habang nakayakap ako sa kanya. Ganun din siya, nakahiga siya sa dibdib ko at nakayakap sa hubad kong katawan. Hanggang ngayon hindi parin ako nakakapag bihis. Tanging ang kumot lang ang nakakapag takip ng hubad kong katawan.
Hindi ko mapigilan na huwag sumilay ang ngiti kong nabibilang lang kung kailan ko pinapakita. Ang sarap sa pakiramdam na ginito ang pwesto pagkagising ko kapag umaga. Ang sarap gumising ng ganito kapag kayakap mo ang taong mahal na mahal mo.
Nakangiti pa rin ako. Inilapit ko naman ang mukha ko mukha niya at hinalikan ang kanyang noo.
"I love you" mahinang bulong ko. Sa huling pagkakataon hinalikan ko ang kanyang labi at ang panghuli ay ang kanyang noo.
'sana hindi mo pinagsisisihan ang nangyari sa atin.' bulong kong sabi sa aking isipan.
Pinikit ko ang mata ko at nagpanggap na tulog parin. Naramdaman ko na bigla siyang gumawa. Pinakiramdaman ko siya.
Naramdaman ko naman ang pagdali dali niyang pagbihis. Medyo nadismaya naman ako dahil doon. Pero hindi parin ako gumalaw.
Nagtaka naman ako ng biglang tumahimik ang paligid. Hindi ko alam kung umalis sa siya, pero kung umalis na hindi ko man lang narinig ang pinto bumukas.
Biglang kumabog ang dibdib ko ng may maramdaman akong mainit na hangin ang dumampi sa pisngi ko.
'shit! Akala ko umalis na siya?' Takang tanong ko sa aking isipan.
Naramdaman ko naman ang pagdampi ng malambot na palad sa pisngi ko. Ramdam ko na parang may kuryente akong nararamdaman dahil doon.
Hindi parin ako nagmulat ng mata.
"Sana marinig mo itong sasabihin ko sa'yo. Hmm. Sana malaman mo na hindi ko pinagsisisihan ang nangyari sa atin. Hindi ko alam kung bakit hindi ako nakaramdam ng galit sa'yo matapos ang nangyari sa atin. Masaya ako dahil ikaw na pinaglaanan ng kinaingat ingatan ko. Masaya ako nang malapitan kita at nakita ng personal. Hindi ako makapaniwala na ang gwapo mo pala malapitan." Linaw na linaw sa pandinig ko ang mga katagang mga sinabi niya sa akin.
Gusto kong imulat ang mata ko para yakapin siya ng mahigpit. Gusto kong sabihin sa kanya ang nararamdaman ko. Pero may pumipigil sa akin na gawin iyon. Kaya hinayaan ko na siyang magsalita.
"Sana hindi pa ito ang huling beses na magkikita tayo, Nicholas."
Naramdaman ko naman ang paghalik niya sa noo ko at naramdaman ko din ang paghalik niya sa labi ko. Gusto kong gantihan ang halik niya pero ayokong malaman niya na nagpapanggap lang akong tulog.
Hanggang narinig ko na lang ang pagbukas at pagsara ng pinto. Agad kong minulat ang mata ko. At wala sa sariling napatitig sa ceiling. Iniisip ko ang mga sinabi niya sa akin.
'sana nga. Sana nga hindi pa ito ang huling pagkikita natin. Dahil sisiguraduhin kong hindi pa ito ang huli nating pagkikita. Hindi ako papayag na hindi tayo ulit magkita.' sabi ko sa isipan ko.
Dahil sa sinabi niya sa akin kanina. Parang may kutob na ako.
"ANO cousin nagustuhan mo ba ang surpresa namin sa'yo? Sabi naman namin sa'yo na magugustuhan mo 'yun e."nakangising untag ni Damien.
Nandito kami ngayon sa mansyon namin. At nandito na naman ang mga pinsan kong loko loko. Hindi ko alam kung bakit narito na lang sila palagi. Parang wala silang magawa sa buhay kundi ang guluhin ang mapayapa kong buhay. Tsk.
Tinignan ko sila isa isa. Kitang kita ko ang naglalarong mga ngisi sa kanilang mga labi. Agad ko naman silang tinignan ng masama.
"Sabihin niyo nga sa akin. Ano bang plano ang sinasabi niyo noon na gagawin niyo? Yung nangyari noong nakaraan, kayo ba ang may plano 'nun? Pinapunta niyo ba siya sa bar? Anong ginagawa niyo para mapapayag siya?" Mariin na sunod sunod kong tanong sa kanila.
Nakakunot ang noo ko habang nakatingin parin sa kanila. Hinihintay ang sagot nila.
Nakita ko naman ang pagbuntong hininga nila.
"Yes, pinapunta namin siya sa bar. May sasabihin kami sana huwag kang magalit. Dahil ginawa lang namin 'yun dahil sa kalagayan mo, halos mabaliw ka na kasi e. Dahil sa babaeng nasa litrato na lagi mong hawak hawak." Panimula ni Xzavier.
Humugot naman siya ng buntong hininga. At diretsong tumingin sa akin.
Hindi naman ako agad umimik. Hinintay ko siyang magsalita. Hanggang ngayon nalilito parin ako kung bakit nangyayari ang mga ito. Kung bakit bigla bigla na lang susulpot sa harapan ko.
"Kinidnap namin siya at tinakot."
Nanlaki ang mata ko sa pinagtapat ni Aidan. Hindi ko namalayan na napatayo na pala ako mula sa pagkakaupo. At hindi makapaniwalang tinignan silang apat.
"What?!!" Gulat kong tanong.
Bigla naman nilang iniwas ang tingin sa akin. Nagsikuhan naman silang apat. Tumalim naman ang tingin ko.
'Shit? ano na naman ang ginawa ang mga ito?' anya ko sa aking isipan.
"G-Ganito kasi couz. Ah! Shit! Paano ko ba ito ipapaliwanag? Bakit kasi ako pa e?" May binulong si Hendrix pero hindi ko iyon narinig.
"Ehem! Gusto lang naman namin na magkakilala kayong dalawa. Kaya gumawa kami ng plano. Kinidnap namin siya at tinakot. Nag-imbistiga kami tungkol sa kaniya, hanggang nalaman namin na nasa hospital pala ang papa niya. Ginamit namin yun para pumayag siya sa plano namin. May isa pa akong sasabihin. Pero sana huwag kang magagalit at bubulyawan ha.."
".... dahil gusto namin na lapitan ka niya. Sinabi namin na kailangan sirain niya ang kasal mo. Which means hindi naman talaga totoo. Kahit naman ikaw hindi mo alam na may fiancé na. Hehe. Dahil sa gawa gawa naming iyon."
"What the heck?!!!"
IT'S BEEN A YEARS...
Ten years later. Maraming taon na ang lumipas pero hanggang ngayon hindi parin siya nawawala sa sistema ko.
Biglang po pumasok sa isip ko ang pinaggagawa ko noon. Matapos ang nangyari noon, hindi ko na muli siya nakita. Nalaman ko na lang na wala na pala siya dito sa bansa. Pinagpatuloy ang pagpapagamot ng papa niya sa ibang bansa.
Hindi ako makapaniwala na magagawa kong sundan siya sa ibang bansa para lang masilayan ang kanyang mukha. Gustong gusto kong makita ang mukha niya personal kahit malayo.
Sa loob ng isang dekada nagawa ko ang bagay na iyon. Hindi ako nagpakita sa kanya. Kahit gustong gusto ko na siyang lapitan pero agad kong sinasaway ang sarili ko. Ayaw ko siyang mabigla. Sinabi ko sa sarili ko na darating din ako diyan.
Ang mas lalong ikinasaya ko nang malaman kong nagbunga ang nangyari sa amin. Hindi lang isa ang naging bunga, kundi dalawa. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko nang malaman ko iyon. Hindi ko pinagsisihan na naging anak ko sila. I know na anak ko sila dahil alam kong hindi siya ganung babae. Ako ang naka-una sa kaniyang.
Isang araw pumunta ako sa mall. Hindi ko naman inaakala na makikita ko siya doon. Kasa kasama ang anak naming dalawa. Gustong gusto ko silang lapitan noong time na 'yun pero natatakot ako sa kahihinatnan ng gagawin ko.
Sa hindi ko inaasahan na pagkakataon biglang nagtama ang mata naming dalawa. Dahil sa gulat mabilis akong nagtago. Abo't langit ang kaba ko ng oras na iyon. Binalik ko ang tingin sa kanya pero nakatago parin ako. Na-dismayado ako ng hindi ko na sila makita pa.
Hanggang nabalitaan ko na pupunta sila sa Pilipinas. Nag-isip ako ng plano para malapit ako sa kanila. Para akong baliw na stalker dahil sa lagi akong nakatanaw mula sa kanila. Pero wala akong pakielam sa sasabihin ng iba. Ang mahalaga ay ang makita ang mga-iina ko.
Gusto ko din na makasama ang mag-iina ko sa birthday ng mga bata. Alam ko din kung kailan ang birthday nila. Kung paano ko nalaman? I'm not Nicholas Evan Clarkson for nothing. Gagawin ko lahat para sa kanila.
Matagal ko nang gusto ang magpakita sa kanya, siguro ito na ang panahon para magkaharap kami.
Hindi ko alam kung nararamdaman niya ang presensya ko kapag lagi akong nakatingin sa kanya mula sa malayo. Pakiramdam ko alam niya na may laging nakatingin sa kanya.
Kahit na nandito na kami sa Pilipinas. Lagi parin akong nakatanaw sa kanya mula sa malayo.
Para na daw akong baliw na stalker sa pinaggagawa ko sabi ng mga pinsan kong loko loko. Kahit naman ngayon hindi parin nila ako pinapanahimik, kahit may kaniya kaniya na kaming pinagkakaabalahan hindi parin nila ako tinitigilan. Lagi na lang nila ako binubulabog. Tsk.
DUMATING na ang araw. Araw na magkaharap kaming dalawa. Halos hindi ako makapagsalita sa harap niya. Akala ko madali lang na kausapin siya, pero mali pala ako. Hindi ko pinakita ang kabang nararamdaman ko.
"Done checking my face, woman?" I said.
Napakurap naman siya. Shit! She's so beautiful.
"You look familiar to me. Nagkita na ba tayo noon?" Of course. What kind of question is that, you dumbass.
"N-no, hindi pa tayo n-nagkikita. N-ngayon lang tayo n-nagkita."
Ouch!
"Really?"
"Y-yes!"
Bigla naman may pumasok sa isipan ko.
"How sad. My fiancee did not remember me."
Dahil sa halo halong emosyon ang nararamdaman ko. Kung ano ano na ang mga pinagsasabi ko. Nakaka distract ang presensya niya.
Nag-init ang pakiramdam ko nang magkalapat ang mga katawan namin. Pigil na pigil na huwag ko siyang halikan ng oras na iyon. Nakaka-adik ang kaniyang pabango, parang gustong gusto kong kagatin ang kanyang leeg.
Nang araw na iyon. Yun ang isa sa pinakamasaya araw ko. Dahil sa wakas nakita ko malapitan ang dalawa kong anak.
Hindi ko pinahalata na kinakabahan ako. Habang nakatingin ako sa kanila. Hindi ko mapigilan ang saya sa puso ko. Kamukhang kamukha ko si Nico noong bata ako. Nakuha nila ang kulay abo kong mata. Hindi ako makapaniwala na sa murang edad pa lang sila, kitang kita na ang tangkad nila.
Sabik na sabik akong yakapin sila nang araw na iyon. Pero natatakot ako sa magiging reaksyon nila.
Pinanood ko lang sila habang naglalakad sila papalayo sa pwesto ko. Ramdam na ramdam ko ang sakit sa dibdib ko habang nakatingin sa kanila papalayo. Kahit na gusto ko pa silang makita ng malapitan pero hindi pwede.
Lahat ng nangyari, planado na lahat. Plinano ko din na takutin siya. Na kukunin ko ang mga bata mula sa kaniya. Wala na kasi akong maisip na iba pa.
Nagpanggap pa ako na nakaka-alam ko na may anak kami. Kahit na matagal ko nang alam iyon. Wala e, desperado na ako sa kanila. Ayoko ko pa na maagaw pa siya ng iba sa akin. Dahil akin lang siya.
Tuwang tuwa ako dahil sa wakas makakasama ko na rin at malalapitan ko na ang mga bata. At tsaka ang nanay na rin nila.
Parang ito na ang pinakamasayang araw para sa akin. Dahil nakasama ko ang mga anak ko sa birthday nila.
Naging emosyonal kami nang magkakaharap kaming apat. Hindi ko mapigilang hindi maluha ng mayakap ko sila.
Hindi ko din inaakala na doon ako matutulog sa bahay ng babaeng mahal ko.
Napangiti na lang ako ng magising ako na nakahiga siya sa dibdib ko. Habang mahigpit na nakayakap sa akin. Kaya hindi ko na din napigilan na hindi siya yakapin pabalik. Laking gulat ko ng makita ko ang dalawa naming anak sa paanan ng kama. Habang nakatingin sila sa amin, may hawak hawak na cellphone. Mukhang kinukuhanan nila kami ng picture.
Nang mga oras na iyon, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman kong saya. Para kaming mag-asawa na sweet pagka-gising. Pagmulat mo sa umaga mukha niya agad ang nakikita mo.
Ang mas lalo kong ikinagalak ay ang iisa na lang kami ng bubong ng bahay. Titira na kami sa pinagawa kong mansion para lang sa amin. Abo't langit ang saya ko. Kulang na lang ang ikasal na kaming talaga para masasabi ko na ako na ang pinakasiwerte at pinaka-masayang lalaki sa buong mundo.
Pero alam ko na darating din kami diyan. Hindi magtatagal, ikakasal din kami. Hindi ako papayag na mapunta siya sa ibang lalaki. Matagal ko siyang hinintay, naabot ko ang sampung taon para sa kaniya.
Kinain ako ng selos ng makita kong may humawak sa kaniyang beywang. Parang gustong gusto kong putulin ng braso ang kamay ng gagong lalaking iyon.
Hindi ko mapigilan ang huwag sumigaw ng,
"Bakit ang tagal mo, wife? Kanina pa naghihintay ang sampung anak natin. Kanina ka pa nila hinahanap."
Agad ko siyang hinila papalayo sa gagong lalaking humawak sa beywang niya. Hanggang masubsob siya sa dibdib ko dahil sa paghila ko sa kaniya. Naramdaman ko na natigilan siya. Pero hindi ko 'yun pinansin.
Tinignan ko ng masama ang lalaki. Agad naman siyang tumakbo papalayo.
Kagabihan nang araw na iyon, hindi ko inaakalang maririnig niya ang pinag-uusapan naming magpipinsan.
Namutla ang mukha ko. Mas lalo akong namutla ng iniwan ako ng mga pinsan ko na mag-isang haharap kay Patricia. Abo't langit ang kaba ko ng Gabing iyon.
Hindi na ako nagsayang ng oras at sinabi ko ang lahat lahat sa kaniya.
Sa araw na din iyon. Iyon ang araw na pinakahihintay ko.
"I love you.... fiance."
"I love you too.... fiance."
Ang araw na iyon. Araw na inamin na din niyang mahal na din niya ako. Hindi ko alam ang ire-react ko dahil sa pag-aamin niya. Halo halo ang emosyon na naramdaman ko. Parang gusto kong ipagsigawan sa buong mundo na mahal ako nang taong mahal ko.
Ramdam ko sa mga yakap niya ang pagmamahal. Kaya halos ayaw ko na siyang pakawalan pa.
"Ang picture na yan, yan ang dahilan kung bakit ako baliw na baliw sa'yo. Ang picture na 'yan, 'yan ang dahilan kung bakit ko nahanap ang babaeng mamahalin ko habang buhay. Maybe na-love at first sight ako sa'yo dahil sa picture mong iyan."
>>>>><<<<<
PRESENT...
Hanggang ngayon nandito parin kami sa rooftop ng mansion. Magkatabi na naka-upo, pero yakap yakap ko siya mula sa likuran. Nakatingin kami pareho sa mga bituin sa langit.
"Alam mo, hanggang ngayon hindi parin ako makapamiwala sa mga nangyari. Nalaman ko na mahal mo pala ako. Noon pinapangarap ko na sana magustuhan din ako nang mahal ko. Hindi ko ina-akala na parehas pala kami ng nararamdaman. Na halos sabay naming naramdaman ang sinasabi nilang pagmamahal. Sana tayo na ang para sa isa't isa dahil alam kong ikaw na ang lalaking para sa akin." Narinig kong pagkukwento niya. Pero nakatingin parin siya sa mga bituin.
Bigla akong napatingin sa kaniya. Nakita ko may sumilay na ngiti sa kaniyang labi. Kaya wala sa sariling napangiti din ako.
"Then, Marry me. Para sa'yong sa iyo na ako."
End...
>>>>
a/n: hey guys, sa wakas tapos ko na ang Epilogue ng first series ko. Alam kong Hindi perpekto ang Mga character ko. Kaya pasensya po, hindi ko man lang naabot ang expectation niyo. Sensya po ulit.
Maraming salamat po sa walang sawang pagsuporta. Marami po akong sasabihin sa inyo pero hindi ko alam kung saan magsisimula. Basta gusto ko sa sabihin na maraming maraming salamat po sa inyong lahat. ❤️💕 Sana huwag po kayong magsawa.
Ps. Ano guys, lalagyan ko pa ba ng Special Chapter? Yes or No?