[Unicode]
ချူ၀မ်၀မ် ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်မှုကိုမခံရမှန်းစုရှင်းသိသည်။
ချူ၀မ်၀မ်ကသူမရဲ့ထက်မြက်သောညဏ်ပညာကို အသုံးပြု၍သူမ၏မဟာမိတ်များနှင့် သူငယ်ချင်းများရဲ့အကူအညီဖြင့်နောက်ဆုံးတွင် အပြစ်မရှိကြောင်း တွေ့ရှိလာရလိမ့်မည်ဖြစ်သည်၊အဓိကဇာတ်ဆောင်မင်းသမီးနှင့် ပတ်သက်သည့်စွပ်စွဲချက်အထောက်အထား မလုံလောက်သောကြောင့် ချူ၀မ်၀မ်သည် နောက်ဆုံးတွင် လွတ်မြောက်လာမည်ဖြစ်သည်။
'ဒါပေါ့,ဘာလို့လဲဆိုတော့သူမက နတ်ဘုရားမလိုအဓိကဇာတ်ဆောင်မင်းသမီးမို့လို့လေ,စာဖတ်သူတို့ကဘာတွေမျှော်လင့်နေတာလဲ?!
စုရှင်းနိုးလာတော့ အခန်းကိုကြည့်ကာချက်ချင်း မှတ်မိလိုက်သည်၊ထိတ်လန့်စွာဖြင့်လီဟန်ကို သူမအိပ်ယာဘေးတွေင်တွေ့လိုက်ရသည်၊ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်သွားသော သူမကိုယ်လေးကျုံ့ကာပိုးထည်စောင်ထဲတွင် အသာပြန်ကွေးနေလိုက်၏။သူမရဲ့တုံ့ပြန်မှုကို အဓိကဇာတ်ဆောင်မြင်သွားတော့သူ့ရဲ့မျက်၀န်းတွေကမှေးကျဉ်းလျက် မျက်နှာမှာလည်းမဲမှောင်ကာလည်ပင်းတွင်လည်းသွေးကြောများထောင်နေပြီး ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖိထားသည်။
စုရှင်း တုန်လှုပ်သွားပြီးမျက်လုံးကိုချက်ချင်းမှိတ်လိုက်သည်။
ထိုနက်မှောင်သောမျက်၀န်းများက သူမ၏ မျက်နှာကိုစတင်လေ့လာနေချိန်ဘာတွေတွေးနေလဲမသိပေ၊ခေါင်းပဲထုသတ်ဖို့စဉ်းစားနေတာလား ဒါမှမဟုတ် ရင်ဘတ်ထဲကနှလုံးကိုပဲ တိုက်ရိုက်ဆွဲထုတ်ပစ်မလားဆိုတာဘုရားသခင်ပဲသိပေလိမ့်မည်။
'အရမ်းရက်စက်တာပဲ!'ကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ၊စုရှင်းချွေးအေးများထွက်လာတော့သည်။
အဓိကဇာတ်ဆောင်အားသူမ ဘုရားသခင်အကြောင်းဘယ်လောက်သိလဲဆိုတာ တိတ်တဆိတ်တွေးနေပုံပင်၊စုရှင်း..သူတစ်ခုခုပြောလာဖို့စောင့်နေလိုက်၏။သို့သော် တိတ်ဆိတ်မှုကလွဲလို့ဘာသံမှထွက်မလာချေ၊ခိုးကြည့်ဖို့လည်း မဝံ့ရဲပေ။
'ငါကသစ်ပင်၊ငါကသစ်ပင်၊ငါက သစ်ပင်လို့၊အဓိကဇာတ်ဆောင်ရေ,ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မကိုလျစ်လျူရှုပေးပါ၊ကျွန်မစိတ်ထဲ မထားပါဘူး'
ထို့နောက် သူမအိပ်ယာဘေးကအေးစက်တယ့်ရောင်ဝါတွေကိုလျစ်လျူရှုပြီးသေခြင်းတရားနဲ့ ကစားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတော့သည်.. အဲ့တာမှ..ကျွန်မတို့ရဲ့ချစ်လှစွာသောနန်းဘုရင်ဆီက တစ်ခုခုကြားရမှာမလား။
'သေသာသေလိုက် ချင်တော့တယ်,အမေရေ!'
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော လီဟန်သည်သူမအခန်းထဲတွင်တစ်ညလုံးနေဖို့စီစဉ်နေပုံရသည်-သူမအတွက်တော့တစ်ညက နှစ်တစ်ထောင်လောက်ကြာသလိုခံစားရမှာအသေအချာပင်ဖြစ်၏။
'သူ မပင်ပန်းဘူးလား?'
အာ,အဓိကဇာတ်ဆောင်နှုတ်ဆိတ်နေတာ ကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဟာ၊ငါ့ကိုပြုစုပေးတုန်းကလည်း တစ်ခွန်းမှမဟဘူး၊အဲ့လိုနှုတ်ဆိတ်နေတာကငါ့ကို ပိုနှိပ်စက်နေသလိုပဲ၊သူအရမ်းဒေါသထွက်နေလို့..ငါ့ကို..တိတ်တဆိတ်သတ်ပစ်ဖို့များတွေးနေတာလား?
ဒါတော့အရမ်းများသွားပြီလို့ထင်တယ်!သူမသည်သေမယ့်နေ့ကိုစောင့်နေရသော်လည်းဖြစ်နိုင်သမျှအဆိုးဆုံးဖြင့်အနှိပ်စက်ခံရမည်ဆိုပါက
မည်ကဲ့သို့အကြံအစည်ဖြစ်မည်ကို ခန့်မှန်းရသည်မှာဟာသတော့မဟုတ်ပေ။
ငါ့လက်တွေမကျိုးသေးပါဘူးဟဲ့,ဘာလို့အစားစားတာပါသူ့အကူအညီယူရမှာလဲ?ကိုယ့်တူကိုကိုင်နိုင်တယ်,အိုကေလား!
တစ်ကယ်လို့လူတွေကသာ ဒီလိုမျိုးအဓိကဇာတ်ဆောင်နဲ့ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နေချင်လား ဒါမှမဟုတ် အထပ်၂၀ရှိတယ့်အဆောက်အဦးပေါ်ကနေခုန်ချမလားလို့မေးရင်,ကျွန်မနောက်ကဟာပဲ ရွေးဖြစ်မယ်။
လီဟန်၏ လှပသောမျက်၀န်းများသည်၎င်းတို့အတွင်း ပြင်းထန်တယ့်ရန်လိုမှုကိုဖုံးကွယ်ထားခြင်းမရှိပေ။ထိုမျက်၀န်းများသည် သူမ၏လုပ်ဇာတ်များအားရွံ့ရှာနေပြီးဆိုသည့်အကြည့်မျိုးဖြစ်သည်ဟု စုရှင်းတွေးမိလိုက်သည်၊ထို့နောက် လီဟန်သည်သူမအားဆေးတစ်ခွက်တိုက်လိုက်သည်-ကြည့်ရတာအဆိပ်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်-_-
'ဘုရားသခင်ရော၊မိုးနတ်မင်းကြီးရော၊ကျွန်မကိုကယ်ကြပါအုန်း'ဆေးကအရမ်းခါးတယ်၊မသောက်နိုင်တော့ဘူး၊တစ်ကယ်ပါပဲ!
သူမညစာနဲ့ဆေးသောက်ပြီးသွားတော့ အဓိကဇာတ်ဆောင်က သူမအားအိပ်ယာပေါ်ပြန်အိပ်ဖို့ ကူညီပေးလိုက်သည်၊ထို့နောက် သူသည်သူမအိပ်ယာဘေးတွင်၀င်ထိုင်လိုက်သည်။
ဒီရင်းနှီးတယ့်မြင်ကွင်း..သူမလွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပတ်တွေက ယုံရှုနန်းဆောင်ကို ပြန်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်၊သို့သော် လီဟန်သည်သူမပေါင်ပေါ်အိပ်ခြင်းဖက်ထားခြင်းများမလုပ်ပေ၊သူမအိပ်ယာဘေးတွေစာအုပ်ဖတ်ရင်းထိုင်စောင့်နေသည်၊စုရှင်းအိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်လိုက်သည်၊အဘယ်ကြောင့်ဆိုသောသူတစ်ခုခုလုပ်မည်ကိုစိုးရိမ်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
'ငါ့အလံ၊ငါ့တိုဟူး..အရာအားလုံးဒီခွေးရူးဆီကနေကာကွယ်ရမယ်'
"ကျင်းအာရော?"
စုရှင်းသူမကိုယ်ပိုင်အစေခံကို မတွေ့မိ၍ထူးဆန်းသလိုခံစားလိုက်ရသည်၊သူမရဲ့အန္တရာယ်ရှိတဲ့ အကြံအစည်ကိုသိသွားပြီးရင်တောင်ကျင်းအာကသူမနားကဘယ်တော့မှထွက်မသွားတတ်ဘူးဆိုတာသူမသိသည်။
မဟုတ်မှ...
သူမသံသယစိတ်တွေပိုတိုးလာတော့ကာဇာတ်လမ်းကိုပြန်အမှတ်ရသွား၏။
"အ..အရှင်မင်းသား"
လက်များခဏ္ဏတာရပ်တန့်သွားသော်လည်းလီဟန်သည် သူ့လက်ထဲရှိစာအုပ်ကိုနောက်စာမျက်နှာသို့မလှန်မီ၊မျက်ခုံးတွေကြားက မျက်၀န်းကပိုမိုနက်ရှိုင်းလာပြီးသူမမေးခွန်းကို လုံးဝလျစ်လျူရှုလိုက်၏။
"ကျွန်မ..ကျွန်မအစေခံလိုချင်လို့ပါ"
"အိပ်တော့"
"အ..အရှင့်သား,ကျင်းအာဘယ်မှာလဲဟင်?"
လီဟန်စာအုပ်ကို ပိတ်ပြီးစားပွဲစွန်းတွင်တင်လိုက်ကာပေါ့ပေါ့ပါးပါးမတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်၊သူမလည်း ထထိုင်ပြီးသူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။
"တစ်ယောက်ယောက်,လာကြစမ်း!"
တံခါးပွင့်လာပြီးမင်းသားကိုယ်ရံတော်ထဲကတစ်ယောက်ရောက်လာသည်;ထိုလူသည်မျက်လုံးကိုမြေပြင်တွင်ကြည့်နေကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒူးတစ်ဖက်ထောက်လိုက်သည်။
"အစေခံကို သွားခေါ်လိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့"
အစောင့်ကထွက်သွားပေမယ့် သူပြန်လာချိန်မှာတော့ အစေခံအဝတ်အစားနဲ့ စုတ်ပြတ်သတ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်ကို ဆွဲခေါ်လာသည်၊သူမအသက်ပြင်းပြင်းရှုရှိုက်ကာ
"ကျင်းအာ!"
သူမကျင်းအာဆီသွားပြီး စစ်ဆေးကြည့်ချင်သော်လည်း လီဟန်၏အကြည့်ကသူမကိုသတိပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
သူမစိုးရိမ်တကြီးသာငြိမ်နေလိုက်သည်၊သူမ၏မျက်၀န်းများသည် လီဟန်နှင့်ကျင်းအာကိုတစ်လှည့်စီကြည့်နေသည်။
"ဘာ..လုပ်လိုက်တာလဲ,အ..အရှင့်သား?"
“မင်းရဲ့အစေခံတွေနဲ့သက်တော်စောင့်တွေအကုန်လုံး သူတို့ပြစ်ဒဏ်သူတို့ခံပြီးပြီ”
"ပြစ်..ပြစ်ဒဏ်?"
"သူတို့က သူတို့သခင်ကိုတောင်အန္တာရာယ်ကနေကောင်းကောင်းမကာကွယ်ပေးနိုင်ဘူး,အဲ့တာကြောင့် သူတို့ရဲ့လျှာကိုဖြတ်ပစ်ဖို့အကြံပေးလိုက်တာ"
"ဘာပြောလိုက်တာလဲ?!"သူမအသံသည် ပိုပြင်းထန်လာကာ မျက်လုံးများပင်နီရဲလာတော့၏။
"ဒီမင်းသားကို မနှောင့်ယှက်ဖို့သတိပေးခဲ့တယ် မဟုတ်လား"
'လျှာတွေ?'
ကျင်းအာပါးစပ်က ဆို့ထားတယ့်နီရဲနေတယ့်အ၀တ်စကိုကြည့်လိုက်ပြီးစုရှင်း နှုတ်ခမ်းများပေါ်သို့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်လိုက်ကာ အထိတ်တလန့်ဖြင့်မောဟိုက်သွားသည်၊၀တ္ထုထဲကအတိုင်းပဲ,အဆုံးမှာ,အဓိကဇာတ်ဆောင်က ကျင်းအာရဲ့လျှာကိုဖြတ်ခဲ့သည်၊အတွေးတွေက သူမကိုပျို့အန်ချင်နေသည်!
အခုမြင်နေရတာတွေကိုသူမ တစ်ကယ်မယုံချင်ပေ၊သူမဒီလို ဘယ်တုန်းကမှမဖြစ်လာစေချင်ခဲ့ပါ၊ဒါမဖြစ်နိုင်ဘူး!
'ကျင်းအာ!မဟုတ်ဘူး,ဒီလိုမဖြစ်ရဘူး'သူမမျက်လုံးများမှိတ်ကာ မျက်ရည်များပါးပြင်ပေါ်သို့စီးကျလာတော့သည်။
'အခုကျင်းအာတင်မဟုတ်ဘူး.. တခြားသူတွေတောင်?'သူမအသားများတဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီးထုံကျင်နေတော့သည်။
"အာ,ပြီးတော့မင်းရဲ့ မိန်းကလေးအစေခံတွေကိုလည်း ဂေဟာနီပို့ဖို့စဉ်းစားထားတယ်၊ နန်းတော်မှာလည်း မိန်းမစိုးတွေနည်းပါးနေတယ်လို့ကြားတယ်.. မင်းရဲ့အစေခံယောက်ျားလေးတွေနဲ့အသုံးမကျတဲ့သက်တော်စောင့်တွေကို လွှတ်လိုက်ရင် မကောင်းဘူးလား?"
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်ကသူ့စကားတွေကိုပြန်ကြားယောင်လာသည်။
သူ့သတိပေးချက်..
"ငါပြောတာကို ကြားလား?ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထပ်ပြီးထိခိုက်အောင်လုပ်ရင် မင်းကိုတင်မဟုတ်ဘူး အခြားသူတွေပါ ကြီးမားတဲ့အကျိုးဆက်ကိုခံစားရလိမ့်မယ်"
စုရှင်းတုန်ရီနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့မျက်၀န်းများပွင့်လာကာ သူ့နာမည်ကိုအော်ခေါ်လိုက်၏။
"လီဟန်!"
****
[Zawgyi]
ခ်ဴ၀မ္၀မ္ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈကိုမခံရမွန္းစု႐ွင္းသိသည္။
ခ်ဴ၀မ္၀မ္ကသူမရဲ႕ထက္ျမက္ေသာညဏ္ပညာကို အသုံးျပဳ၍သူမ၏မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕အကူအညီျဖင့္ေနာက္ဆုံးတြင္ အျပစ္မ႐ွိေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိလာရလိမ့္မည္ျဖစ္သည္၊အဓိကဇာတ္ေဆာင္မင္းသမီးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္စြပ္စြဲခ်က္အေထာက္အထား မလုံေလာက္ေသာေၾကာင့္ ခ်ဴ၀မ္၀မ္သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ လြတ္ေျမာက္လာမည္ျဖစ္သည္။
'ဒါေပါ့,ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့သူမက နတ္ဘုရားမလိုအဓိကဇာတ္ေဆာင္မင္းသမီးမို႔လို႔ေလ,စာဖတ္သူတို႔ကဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ေနတာလဲ?!
စု႐ွင္းႏိုးလာေတာ့ အခန္းကိုၾကည့္ကာခ်က္ခ်င္း မွတ္မိလိုက္သည္၊ထိတ္လန္႔စြာျဖင့္လီဟန္ကို သူမအိပ္ယာေဘးေတြင္ေတြ႕လိုက္ရသည္၊ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္သြားေသာ သူမကိုယ္ေလးက်ံဳ႕ကာပိုးထည္ေစာင္ထဲတြင္ အသာျပန္ေကြးေနလိုက္၏။သူမရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈကို အဓိကဇာတ္ေဆာင္ျမင္သြားေတာ့သူ႕ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြကေမွးက်ဥ္းလ်က္ မ်က္ႏွာမွာလည္းမဲေမွာင္ကာလည္ပင္းတြင္လည္းေသြးေၾကာမ်ားေထာင္ေနၿပီး ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖိထားသည္။
စု႐ွင္း တုန္လႈပ္သြားၿပီးမ်က္လုံးကိုခ်က္ခ်င္းမွိတ္လိုက္သည္။
ထိုနက္ေမွာင္ေသာမ်က္၀န္းမ်ားက သူမ၏ မ်က္ႏွာကိုစတင္ေလ့လာေနခ်ိန္ဘာေတြေတြးေနလဲမသိေပ၊ေခါင္းပဲထုသတ္ဖို႔စဥ္းစားေနတာလား ဒါမွမဟုတ္ ရင္ဘတ္ထဲကႏွလုံးကိုပဲ တိုက္႐ိုက္ဆြဲထုတ္ပစ္မလားဆိုတာဘုရားသခင္ပဲသိေပလိမ့္မည္။
'အရမ္းရက္စက္တာပဲ!'ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊စု႐ွင္းေခြၽးေအးမ်ားထြက္လာေတာ့သည္။
အဓိကဇာတ္ေဆာင္အားသူမ ဘုရားသခင္အေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလဲဆိုတာ တိတ္တဆိတ္ေတြးေနပုံပင္၊စု႐ွင္း..သူတစ္ခုခုေျပာလာဖို႔ေစာင့္ေနလိုက္၏။သို႔ေသာ္ တိတ္ဆိတ္မႈကလြဲလို႔ဘာသံမွထြက္မလာေခ်၊ခိုးၾကည့္ဖို႔လည္း မဝံ့ရဲေပ။
'ငါကသစ္ပင္၊ငါကသစ္ပင္၊ငါက သစ္ပင္လို႔၊အဓိကဇာတ္ေဆာင္ေရ,ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈေပးပါ၊ကြၽန္မစိတ္ထဲ မထားပါဘူး'
ထို႔ေနာက္ သူမအိပ္ယာေဘးကေအးစက္တယ့္ေရာင္ဝါေတြကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီးေသျခင္းတရားနဲ႔ ကစားဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ရေတာ့သည္.. အဲ့တာမွ..ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာနန္းဘုရင္ဆီက တစ္ခုခုၾကားရမွာမလား။
'ေသသာေသလိုက္ ခ်င္ေတာ့တယ္,အေမေရ!'
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ လီဟန္သည္သူမအခန္းထဲတြင္တစ္ညလုံးေနဖို႔စီစဥ္ေနပုံရသည္-သူမအတြက္ေတာ့တစ္ညက ႏွစ္တစ္ေထာင္ေလာက္ၾကာသလိုခံစားရမွာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္၏။
'သူ မပင္ပန္းဘူးလား?'
အာ,အဓိကဇာတ္ေဆာင္ႏႈတ္ဆိတ္ေနတာ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာဟာ၊ငါ့ကိုျပဳစုေပးတုန္းကလည္း တစ္ခြန္းမွမဟဘူး၊အဲ့လိုႏႈတ္ဆိတ္ေနတာကငါ့ကို ပိုႏွိပ္စက္ေနသလိုပဲ၊သူအရမ္းေဒါသထြက္ေနလို႔..ငါ့ကို..တိတ္တဆိတ္သတ္ပစ္ဖို႔မ်ားေတြးေနတာလား?
ဒါေတာ့အရမ္းမ်ားသြားၿပီလို႔ထင္တယ္!သူမသည္ေသမယ့္ေန႔ကိုေစာင့္ေနရေသာ္လည္းျဖစ္ႏိုင္သမွ်အဆိုးဆုံးျဖင့္အႏွိပ္စက္ခံရမည္ဆိုပါက
မည္ကဲ့သို႔အၾကံအစည္ျဖစ္မည္ကို ခန္႔မွန္းရသည္မွာဟာသေတာ့မဟုတ္ေပ။
ငါ့လက္ေတြမက်ိဳးေသးပါဘူးဟဲ့,ဘာလို႔အစားစားတာပါသူ႕အကူအညီယူရမွာလဲ?ကိုယ့္တူကိုကိုင္ႏိုင္တယ္,အိုေကလား!
တစ္ကယ္လို႔လူေတြကသာ ဒီလိုမ်ိဳးအဓိကဇာတ္ေဆာင္နဲ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနခ်င္လား ဒါမွမဟုတ္ အထပ္၂၀႐ွိတယ့္အေဆာက္အဦးေပၚကေနခုန္ခ်မလားလို႔ေမးရင္,ကြၽန္မေနာက္ကဟာပဲ ေ႐ြးျဖစ္မယ္။
လီဟန္၏ လွပေသာမ်က္၀န္းမ်ားသည္၎တို႔အတြင္း ျပင္းထန္တယ့္ရန္လိုမႈကိုဖုံးကြယ္ထားျခင္းမ႐ွိေပ။ထိုမ်က္၀န္းမ်ားသည္ သူမ၏လုပ္ဇာတ္မ်ားအား႐ြံ႕႐ွာေနၿပီးဆိုသည့္အၾကည့္မ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု စု႐ွင္းေတြးမိလိုက္သည္၊ထို႔ေနာက္ လီဟန္သည္သူမအားေဆးတစ္ခြက္တိုက္လိုက္သည္-ၾကည့္ရတာအဆိပ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္-_-
'ဘုရားသခင္ေရာ၊မိုးနတ္မင္းႀကီးေရာ၊ကြၽန္မကိုကယ္ၾကပါအုန္း'ေဆးကအရမ္းခါးတယ္၊မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊တစ္ကယ္ပါပဲ!
သူမညစာနဲ႔ေဆးေသာက္ၿပီးသြားေတာ့ အဓိကဇာတ္ေဆာင္က သူမအားအိပ္ယာေပၚျပန္အိပ္ဖို႔ ကူညီေပးလိုက္သည္၊ထို႔ေနာက္ သူသည္သူမအိပ္ယာေဘးတြင္၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
ဒီရင္းႏွီးတယ့္ျမင္ကြင္း..သူမလြန္ခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္ေတြက ယုံ႐ႈနန္းေဆာင္ကို ျပန္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္၊သို႔ေသာ္ လီဟန္သည္သူမေပါင္ေပၚအိပ္ျခင္းဖက္ထားျခင္းမ်ားမလုပ္ေပ၊သူမအိပ္ယာေဘးေတြစာအုပ္ဖတ္ရင္းထိုင္ေစာင့္ေနသည္၊စု႐ွင္းအိပ္ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္၊အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာသူတစ္ခုခုလုပ္မည္ကိုစိုးရိမ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
'ငါ့အလံ၊ငါ့တိုဟူး..အရာအားလုံးဒီေခြး႐ူးဆီကေနကာကြယ္ရမယ္'
"က်င္းအာေရာ?"
စု႐ွင္းသူမကိုယ္ပိုင္အေစခံကို မေတြ႕မိ၍ထူးဆန္းသလိုခံစားလိုက္ရသည္၊သူမရဲ႕အႏၲရာယ္႐ွိတဲ့ အၾကံအစည္ကိုသိသြားၿပီးရင္ေတာင္က်င္းအာကသူမနားကဘယ္ေတာ့မွထြက္မသြားတတ္ဘူးဆိုတာသူမသိသည္။
မဟုတ္မွ...
သူမသံသယစိတ္ေတြပိုတိုးလာေတာ့ကာဇာတ္လမ္းကိုျပန္အမွတ္ရသြား၏။
"အ..အ႐ွင္မင္းသား"
လက္မ်ားခဏၰတာရပ္တန္႔သြားေသာ္လည္းလီဟန္သည္ သူ႕လက္ထဲ႐ွိစာအုပ္ကိုေနာက္စာမ်က္ႏွာသို႔မလွန္မီ၊မ်က္ခုံးေတြၾကားက မ်က္၀န္းကပိုမိုနက္႐ိႈင္းလာၿပီးသူမေမးခြန္းကို လုံးဝလ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္၏။
"ကြၽန္မ..ကြၽန္မအေစခံလိုခ်င္လို႔ပါ"
"အိပ္ေတာ့"
"အ..အ႐ွင့္သား,က်င္းအာဘယ္မွာလဲဟင္?"
လီဟန္စာအုပ္ကို ပိတ္ၿပီးစားပြဲစြန္းတြင္တင္လိုက္ကာေပါ့ေပါ့ပါးပါးမတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္၊သူမလည္း ထထိုင္ၿပီးသူ႕ကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"တစ္ေယာက္ေယာက္,လာၾကစမ္း!"
တံခါးပြင့္လာၿပီးမင္းသားကိုယ္ရံေတာ္ထဲကတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္;ထိုလူသည္မ်က္လုံးကိုေျမျပင္တြင္ၾကည့္ေနကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္လိုက္သည္။
"အေစခံကို သြားေခၚလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့"
အေစာင့္ကထြက္သြားေပမယ့္ သူျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အေစခံအဝတ္အစားနဲ႔ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ဆြဲေခၚလာသည္၊သူမအသက္ျပင္းျပင္း႐ႈ႐ိႈက္ကာ
"က်င္းအာ!"
သူမက်င္းအာဆီသြားၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း လီဟန္၏အၾကည့္ကသူမကိုသတိေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူမစိုးရိမ္တႀကီးသာၿငိမ္ေနလိုက္သည္၊သူမ၏မ်က္၀န္းမ်ားသည္ လီဟန္ႏွင့္က်င္းအာကိုတစ္လွည့္စီၾကည့္ေနသည္။
"ဘာ..လုပ္လိုက္တာလဲ,အ..အ႐ွင့္သား?"
“မင္းရဲ႕အေစခံေတြနဲ႔သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြအကုန္လုံး သူတို႔ျပစ္ဒဏ္သူတို႔ခံၿပီးၿပီ”
"ျပစ္..ျပစ္ဒဏ္?"
"သူတို႔က သူတို႔သခင္ကိုေတာင္အႏၲာရာယ္ကေနေကာင္းေကာင္းမကာကြယ္ေပးႏိုင္ဘူး,အဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕လွ်ာကိုျဖတ္ပစ္ဖို႔အၾကံေပးလိုက္တာ"
"ဘာေျပာလိုက္တာလဲ?!"သူမအသံသည္ ပိုျပင္းထန္လာကာ မ်က္လုံးမ်ားပင္နီရဲလာေတာ့၏။
"ဒီမင္းသားကို မေႏွာင့္ယွက္ဖို႔သတိေပးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား"
'လွ်ာေတြ?'
က်င္းအာပါးစပ္က ဆို႔ထားတယ့္နီရဲေနတယ့္အ၀တ္စကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးစု႐ွင္း ႏႈတ္ခမ္းမ်ားေပၚသို႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္လိုက္ကာ အထိတ္တလန္႔ျဖင့္ေမာဟိုက္သြားသည္၊၀တၳဳထဲကအတိုင္းပဲ,အဆုံးမွာ,အဓိကဇာတ္ေဆာင္က က်င္းအာရဲ႕လွ်ာကိုျဖတ္ခဲ့သည္၊အေတြးေတြက သူမကိုပ်ိဳ႕အန္ခ်င္ေနသည္!
အခုျမင္ေနရတာေတြကိုသူမ တစ္ကယ္မယုံခ်င္ေပ၊သူမဒီလို ဘယ္တုန္းကမွမျဖစ္လာေစခ်င္ခဲ့ပါ၊ဒါမျဖစ္ႏိုင္ဘူး!
'က်င္းအာ!မဟုတ္ဘူး,ဒီလိုမျဖစ္ရဘူး'သူမမ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားပါးျပင္ေပၚသို႔စီးက်လာေတာ့သည္။
'အခုက်င္းအာတင္မဟုတ္ဘူး.. တျခားသူေတြေတာင္?'သူမအသားမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီးထုံက်င္ေနေတာ့သည္။
"အာ,ၿပီးေတာ့မင္းရဲ႕ မိန္းကေလးအေစခံေတြကိုလည္း ေဂဟာနီပို႔ဖို႔စဥ္းစားထားတယ္၊ နန္းေတာ္မွာလည္း မိန္းမစိုးေတြနည္းပါးေနတယ္လို႔ၾကားတယ္.. မင္းရဲ႕အေစခံေယာက်္ားေလးေတြနဲ႔အသုံးမက်တဲ့သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကို လႊတ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား?"
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကသူ႕စကားေတြကိုျပန္ၾကားေယာင္လာသည္။
သူ႕သတိေပးခ်က္..
"ငါေျပာတာကို ၾကားလား?ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထပ္ၿပီးထိခိုက္ေအာင္လုပ္ရင္ မင္းကိုတင္မဟုတ္ဘူး အျခားသူေတြပါ ႀကီးမားတဲ့အက်ိဳးဆက္ကိုခံစားရလိမ့္မယ္"
စု႐ွင္းတုန္ရီေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔မ်က္၀န္းမ်ားပြင့္လာကာ သူ႕နာမည္ကိုေအာ္ေခၚလိုက္၏။
"လီဟန္!"
****