Uni...
အလုပ်ကနေပါလာတဲ့လက်ကျန်တွေလုပ်နေရင်း တခဏနားကာ Kris နာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ညဆယ်နာရီကျော်...
Haera ဆေးထိုးပေးသွားတာရဲ့နောက်ဆက်တွဲ ဆေးရှိန်ကြောင့် လူကလည်း အိပ်ချင်လာသည်မို့ စာရွက်စာတမ်းတို့ကို သေချာသိမ်းပြီးတာနဲ့ စာဖတ်ခန်းထဲကနေထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...
ရေခဲသေတ္တာထဲမှရေတစ်ဘူးကိုသွားယူကာ အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့ တစ်လှမ်းချင်းဖြည်းညင်းစွာတက်သွားခဲ့လိုက်သည်...
Krisအခန်းဆီမရောက်ခင် ကလေးငယ်အခန်းရှေ့မှအဖြတ် ဂီတာသံခပ်တိုးတိုးကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့် Krisခြေလှမ်းတို့ရပ်သွားသည်...
သီဆိုသံမပါပဲ ကြားနေရသောဂီတာသံသပ်သပ်က ဟိုတစ်ခါက ကလေးငယ် Krisကို တီးပြသော သီချင်းဖြစ်သည်...
ကလေးငယ် အဲ့သီချင်းကို တော်တော်ကြိုက်ပုံရသည်... Kris အချိန်အနည်းငယ်လောက် ရပ်နားထောင်ပြီးနောက် Krisအခန်းဘက်သို့ သွားမည်ပြုပြီးမှ ညနေက ကလေးငယ် ထမင်းစားဝိုင်းမှထသွားသည့်ကိစ္စကို သတိရမိသွားကာ...
ကလေးငယ်နဲ့ ပြောစရာစကားအချို့လည်းရှိသလို မေးစရာလည်း ရှိနေတာကြောင့် Kris ကလေးငယ်၏ အခန်းတံခါးခေါက်ရင်း အသံပြုလိုက်သည်...
"ကလေးငယ်... ကလေးငယ်..."
"ကလေးငယ်... ကလေးငယ်... hyungပြောစရာရှိလို့ မအိပ်သေးဘူးဆိုရင် ခဏလောက် တံခါးဖွင့်ပေးလို့ရမလား..."
ပထမတစ်ခါခေါ်တော့ ဂီတာသံကြောင့်ကြားသည့်ပုံ မပေါ်တာကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ်အသံမြှင့်ကာခေါ်လိုက်သည်...
ခဏနေတော့ တိတ်သွားသောဂီတာသံနဲ့ တံခါးဆီသို့ လှမ်းလာနေသော ခြေသံကိုကြားလိုက်ရသည်...
လော့ခ်ချထားပုံရသော အခန်းတံခါးဆီမှ ဂျောက်ခနဲမြည်သံထွက်ပေါ်လာပြီး ပွင့်လာတဲ့တံခါးနောက်မှာ ရပ်နေသော ကလေးငယ်...
"Hyungပြောစရာလေးရှိလို့... ကလေးငယ် မအိပ်သေးရင်ပြောလို့ရမလား..."
ခွင့်ပြုသည့်သဘော ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြကာ တံခါးကို ဖွင့်ထားခဲ့ပြီး ပြန်လှည်သွားသည်က အခန်းမီးကို သွားဖွင့်ရန် ရွယ်နေသည်မို့ Kris လှမ်းတားလိုက်သည်...
"ကလေးငယ် မီးမဖွင့်နဲ့တော့... hyungတို့ ဝရန်တာဘက်သွားကြတာပေါ့..."
ကလေးငယ်အခန်းရှိ လရောင်ဖြာကျနေသော ဝရန်တာကို လှမ်းကြည့်ကာ Krisဆိုလိုက်သည်...
ကျောက်ပတ်တီးဖြည်ထားတာ မကြာသေးတာကြောင့် လှမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ထော့နဲ့ထော့နဲ့ဖြစ်နေသေးသော ကလေးငယ်က အရှေ့မှသွားနှင့်သလို Krisကတော့ ကလေးငယ် အခန်းထဲရှိ ခုံတစ်ခုံကို ဆွဲယူကာ ကလေးငယ်အနောက်ကနေလိုက်သွားခဲ့လိုက်သည်...
Krisအခန်းက ဝရန်တာမှာ ထိုင်ခုံတွေချထားပေမယ့် ကလေးငယ်ကတော့ ခုံပေါ်ထိုင်တာထက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ရတာပိုသဘောကျတာမို့ ကလေးငယ်ရဲ့ ဝရန်တာတွင်တော့ ဘာထိုင်ခုံမှမရှိပေ...
ထို့ကြောင့်လည်း ခြေထောက်သေချာမကောင်းသေးသော ကလေးငယ် ထိုင်ဖို့ရာ ခုံယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်....
"ကလေးငယ် ကြာကြာရပ်နေမိရင် ခြေထောက်အတွက်မကောင်းဘူး ဒီမှာထိုင်..."
Kris ချပေးလိုက်သော ခုံတွင် ကလေးငယ် ထိုင်လိုက်သည်...
"ခြေထောက်ရော သက်သာလား..."
လက်ထဲကိုင်ထားသော ရေဘူးကို ဝရန်တာလက်ရန်းပေါ်တင်ကာ ကလေးငယ်၏ ခြေထောက်ကို ဦးတည်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်...
"သက်သာပါတယ်..."
"ကလေးငယ်..."
Krisခေါ်လိုက်တော့ ထိုင်နေရာမှ Krisထံမော့ကြည့်လာသည်...
"Hyung ကလေးငယ်ကို ပြောစရာလည်း ရှိသလို... မေးစရာလည်းရှိတယ်..."
"အင်း..."
Kris စကားပြောလိုက်တိုင်း မော့မော့ကြည့်နေရသော ကလေးငယ်ကြောင့် Kris ပြောစရာရှိသည်တို့ကို မပြောခင် ကလေးငယ် အရှေ့ဒူးတစ်ဖက်ထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်...
"ကလေးငယ်... hyungပြောမှာတွေ သေချာနားထောင်နော်..."
ကလေးငယ် လက်နှစ်ဖက်ကို ယူကာအုပ်ကိုင်ပြီး အကြည့်ချင်းဆုံကာပြောလိုက်တော့ Krisကို ခေါင်းညိတ်ပြသည်...
"ကလေးငယ်... နောက်ဆို Haeraလာရင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောဆိုဆက်ဆံပေးလို့ရမလား... Haeraက hyungနဲ့ လက်ထပ်ဖို့မရည်ရွယ်ခင်ထဲက hyungရဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းဖြစ်ခဲ့တာ... သူ့လောက်လည်း hyungတို့ မိသားစုအကြောင်းကို သိတဲ့သူမရှိသလို hyungပေါ် နားလည်နိုင်တဲ့သူလည်းမရှိဘူး..."
"Krisက ကျွန်တော့်ကို ပြောစရာရှိတယ်ဆိုတာ noonaကို ကျွန်တော်က ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံပေးဖို့လား... ကျွန်တော် ပြောဖူးပါတယ်... Kris အနားဘယ်မိန်းကလေးမှရှိနေတာ မကြိုက်သလို... Krisအနားရှိတဲ့ မိန်းကလေးတွေကိုလည်း ကျွန်တော်သဘောမကျပါဘူးလို့..."
Kris အုပ်ကိုင်ထားသော သူ့လက်တွေကို ဆတ်ခနဲဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်ကာ ပြောလာသည့်လေသံတို့ကလည်း အေးစက်စက်... သူပြောစရာဆုံးသွားတာနဲ့ ထသွားတော့မည့်ဟန်ပြင်နေတာကြောင့် Krisလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကလေးငယ်၏ ပေါင်ကို ဖိထားလိုက်မိသည်...
"နေဦး ကလေးငယ် hyungပြောစရာတွေကျန်သေးတယ်..."
Kris စကားကို နာခံပေမယ့် မျက်နှာတစ်ခုလုံးကိုတော့ Krisထံမှလွှဲထားလေသည်...
"Hyung တကယ်ပြောချင်နေတာက ခုမှရောက်မှာ... Haeraနဲ့ hyungက ခုချိန်မှာ သူငယ်ချင်းတွေထက်ပိုတဲ့ ဆက်ဆံရေးမရှိတော့ဘူး... ပြောရမယ်ဆို နှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်ပွဲကို ဖျက်သိမ်းထားကြတာကြာပြီ..."
Kris ခဏရပ်လိုက်ချိန်မှာ ဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်လာတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေထဲ အံ့ဩရိပ်တွေအပြည့်...
"Haeraမှာ ချစ်သူရှိတယ်... အဲ့ဒါ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်ထဲကပဲ သူ့ချစ်သူနဲ့ မိတ်ဆက်လာပေးထဲက hyungတို့ရဲ့ လက်ထပ်ပွဲက ဖျက်သိမ်းထားခဲ့တာ... ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမပေးသေးတာက Haera ချစ်သူက အခုနိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းဆက်တက်နေသေးတယ်... Haeraကလည်း သိပ်မကြာခင်လိုက်သွားတော့မှာ...
သူတို့နှစ်ယောက်ဘဝကိုလျှောက်လှမ်းဖို့ အားလုံးအသင့်ဖြစ်တဲ့အချိန်ကျရင် Haera မိဘတွေအပါဝင် အားလုံးကို hyungတို့လက်ထပ်ပွဲဖျက်သိမ်းကြောင်း ပြောပြမှာ... အဲ့ဒါကြောင့် hyungက ကလေးငယ်ကိုလည်း မပြောဖြစ်သေးတာ... ဒါပေမယ့် ကလေးငယ်ရဲ့ အပြုမူတွေကြောင့် Haeraကို hyung အားနာလာမိတယ်... ဒါကြောင့်လည်း အခုလိုမျိုး ကလေးငယ်ကို hyungဖွင့်ပြောပြရတာပဲ..."
Krisရဲ့ သေချာရှင်းပြမှုအဆုံး ပါးစပ်လေးဟ မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနဲ့ Krisကို သေချာကြီးကို ကြည့်နေသော ကလေးငယ်... မျက်ဝန်းတွေထဲတော့ ဝမ်းသာရိပ်တွေက အထင်းသား...
Kris လက်ထပ်ပွဲပျက်သွားကြောင်းပြောပြတာ အဲ့လောက်တောင် ဝမ်းသာစရာကောင်းနေခဲ့လား...
"ဘယ်လိုနေလဲ..."
"ဘယ်လိုမှ မနေဘူး..."
တကယ်လည်း Krisစိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေခဲ့... Haera လူကောင်းသူကောင်းမို့ လက်လွှတ်လိုက်ရတာကို နှမြောတာကလွဲရင်ပေါ့...
"နောက်တစ်ယောက်ကိုရော ရှာဦးမှာလား..."
ထိုမေးခွန်းတွင်တော့ စိုးရိမ်နေဟန်လေးတွေက မသိမသာပါဝင်နေသည်...
"ဟင့်အင်း... Haeraကိုတောင်မှ သူငယ်ချင်းဖြစ်တာရယ် လူကြီးတွေသဘောကျတာရယ်ကြောင့်... ပြီးတော့ ကလေးငယ်ကြောင့်..."
"ကျွန်တော့်ကြောင့်..."
ကလေးငယ်က သူ့ကိုယ်သူ လက်ညှိုးလေးပြန်ထိုးရင်း Krisကို မေးလာသည်က ဘာလို့သူကြောင့်လည်းဆိုတာ သိချင်နေဟန်...
ကလေးငယ်ကို ရှင်းပြစရာတွေများနေသည်မို့ Kris ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သေချာထိုင်ချလိုက်သည်... ခပ်ကျဲကျဲရှိနေသော ဝရန်တာလက်တန်းရှိဖရိန်ချောင်းလေးတွေကြားကနေ လှမ်းမြင်နေရသော ခြံထဲသို့ ဘာရယ်မဟုတ်လှမ်းကြည့်နေမိသည်...
ညအခါမို့ လေအေးအေးလေးက ညင်သာစွာတိုက်ခတ်နေကာ Krisတို့ဆီလည်း လာရောက်ထိခတ်လို့နေသည်...
"Hyung ဘာလို့ဆေးကျောင်းကို ရွေးတက်ခဲ့လဲ သိလား..."
ပြောပြဖို့ရာ အကြောင်းရာကို အစချီလိုက်သည်...
"ဝါသနာပါလို့ ဆရာဝန်ဖြစ်ချင်လို့..."
ဖြေလာသံလေးကြောင့် အဖြေသိနေသော မေးခွန်းကို မေးမိသည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သဘောကျကာ ပြုံးမိလိုက်သည်... ဘယ်သူ့မေးမေး ဒီအဖြေပဲထွက်လာမှာပဲလေ... ဆေးကျောင်းတက်မှတော့ ဝါသနာပါလို့ ဆရာဝန်ဖြစ်ချင်လို့ တက်ကြတာတွေပဲလေ...
"တစ်ခုတော့မှန်တယ်..."
"အမ်!!!..."
Krisအဖြေကြောင့် ထူးဆန်းသွားဟန် အသံလေးထွက်လာသည်... Krisအကြည့်တွေက ခြံထဲမှာပင်ရှိနေသေးပေမယ့် ကလေးငယ်ရဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေမှာလည်း နားမလည်ခြင်းတွေ ကပ်ငြိနေမှာကိုတော့ Kris မကြည့်လည်း သိနေပါသည်...
"Hyung ဆေးကျောင်းတက်တာ ဝါသနာပါလို့မဟုတ်ပဲ ဆရာဝန်ဖြစ်ချင်လို့တက်ခဲ့တာ..."
ဒီတစ်ခါတော့ ကလေးငယ်ထံ လှမ်းကာမော့ကြည့်ရင်း ပြောမိ၏... ပြန်ကြည့်လာတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေကတော့ ဘာလို့လဲဟု သိချင်နေပုံ...
"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကလေးငယ်ကြောင့်... ငယ်ငယ်ထဲက ခဏခဏနေမကောင်းဖြစ်တက်တဲ့ ကလေးငယ်ကြောင့် hyungကိုယ်တိုင် ဆရာဝန်ဖြစ်မှဆိုတဲ့ အသိကဝင်နေခဲ့တာ... ဒါကြောင့်လည်း ဆရာဝန်ဖြစ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တာလေ... ကံမကောင်းတာကတော့ ကျောင်းပြီးအောင်မတက်လိုက်ရလို့ ဆရာဝန်ဖြစ်မလာခဲ့တာပဲ... Haeraကို လက်ထပ်ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တာကလည်း Haeraက ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့အပြင် hyungတို့မိသားစုအကြောင်းကို အကုန်သိနေတဲ့သူမို့ ကလေးငယ်အတွက်လည်း အဆင်ပြေမယ်ထင်လို့လေ..."
"Kris..."
"ပြောစရာရှိရင် ပြောနော် ကလေးငယ်..."
Krisကို ခေါ်ပြီးမှ ပြောရခက်နေဟန်ကြောင့် Krisကပဲ စကားထောက်ပေးလိုက်သည်...
"ဘာလို့ ကျွန်တော့်အတွက်နဲ့ အချစ်မပါတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တည်ဆောက်ဖို့စဥ်းစားရတာလဲ..."
"ကလေးငယ်က hyungအတွက် အရေးပါတဲ့သူမို့... hyungအတွက် တစ်ဦးတည်းသော မိသားစုဝင်လေ... အဲ့တော့ တခြားသူစိမ်းထက်စာရင် Haeraက ကလေးငယ်နဲ့အဆင်ပြေမယ့်သူတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့်... အချစ်ဆိုတာကတော့ hyungအတွက် ခုချိန်ထိ မစဥ်းစားဖူးသေးတဲ့အရာပဲ... hyung ဘဝမှာ အရေးကြီးဆုံးက ကလေးငယ်ပြီးရင် အလုပ်ပဲ..."
"တကယ်လို့ တစ်ချိန်မှာ Kris ချစ်သူရမယ့်တွေ့လာခဲ့ရင်ရော..."
ထက်မြက်သော လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ပီပီ ကလေးငယ် ဘာကိုဆိုလိုချင်လဲဆိုတာ Krisသိသည်...
"Hyungအတွက် ကလေးငယ်က အဓိကပဲ..."
Krisအဖြေကို သဘောကျပုံရသည်မှာ ကလေးငယ်၏ အပြုံးတို့က သက်သေပင်...
"ဒီတစ်သက်တော့ လက်ထပ်မယ့်သူလည်း တွေ့မယ်မထင်တော့ပါဘူး... အဲ့တော့ ကလေးငယ် အိမ်ထောင်ပြုလို့ ရလာမယ့် ကလေးတွေကိုပဲ ထိန်းပြီး လူပျိုကြီးပဲလုပ်တော့မယ်..."
"ကျွန်တော်က အိမ်ထောင်မပြုဘူးဆိုရင်ရော..."
"အဲ့တော့လည်း ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်အတူတူ လူပျိုကြီးတွေလုပ်ကြတာပေါ့..."
Krisပြောတာကို သဘောကျစွာရယ်နေတဲ့ ကလေးငယ်ဟာ Haeraနဲ့ ပတ်သတ်လို့ စိတ်ရှင်းသွားပြီလို့တော့ Krisထင်မိပါသည်...
"ဒါနဲ့ ကလေးငယ် နောက်လ ကလေးငယ် မွေးနေ့နော်... ဘာတွေလုပ်ချင်တာရှိလဲ လုပ်ချင်တာရှိရင်ပြောနော်..."
"ကျွန်တော် စဥ်းစားဦးမယ်..."
"ကောင်းပြီ... စဥ်းစားလို့ရရင်လည်း hyungကိုကြိုပြောဦးနော်... နောက်အပတ်ကစလို့ hyung လုပ်ငန်းအသစ်တစ်ခုစမှာဆိုတော့ အလုပ်တွေရှုပ်ပြီး ကလေးငယ် လိုချင်သလို မစီစဥ်ပေးနိုင်မှာစိုးလို့..."
"အွန်း... ခုတော့ ကျွန်တော် အိပ်ချင်နေပြီမို့ အိပ်လို့ရမလား..."
ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ကာ အိပ်ချင်နေပြီဖြစ်ကြောင်း ပြောလာတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ဖုန်းကို Krisထုတ်ကာ နာရီကိုကြည့်မိတော့ ညတစ်နာရီတောင်ကျော်နေပြီ...
ကလေးငယ်နဲ့ စကားတွေပြောနေခဲ့တာက အချိန်တွေကုန်လို့ကုန်သွားမှန်းလည်းမသိသလို ဆေးရှိန်ကြောင့် အိပ်ချင်နေခဲ့သော စိတ်တို့သည်လည်း ဘယ်ဆီရောက်သွားလဲ မသိတော့... ကလေးငယ်နဲ့ Kris ဒီလိုအချိန်အကြာကြီး စကားမပြောဖြစ်တာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာခဲ့ပြီလဲ...
"ဟာ ဟုတ်တာပေါ့ စကားတွေပြောနေတာနဲ့ အိပ်ချိန်တောင် လွန်နေပြီ... လာ သွားအိပ်ကြမယ်..."
Kris ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ကာပြောရင်း ရပ်နေသော ကလေးငယ်ကိုပါ ပွေ့ချီလိုက်သည်...
အရပ်တို့လည်းရှည်လာကာ မကြာခင်ပင် တစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်တော့မည့်ကလေးငယ်က Krisအတွက်တော့ ငယ်ငယ်တုန်းကအတိုင်း ကလေးတစ်ယောက်လိုပင် ဘယ်အခါမှမပြောင်းလဲခဲ့...
ပွေ့ချီထားသည့်အတိုင်း ငြိမ်သက်စွာပါလာသော ကလေးငယ်ကို ကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်ကနေပြန်ဆင်းဟန်ပြင်နေတာမို့ မေးမိတော့...
"ဆေးဘူး သွားယူမလို့... ခြေထောက်က ပတ်တီးဖြည်ပြီးပေမယ့် ဆေးဆက်လိမ်းနေရသလို လေ့ကျင့်ခန်းလည်း လုပ်နေရသေးတာ..."
"ဆေးဘူးက ဘယ်မှာလဲ... hyungယူပေးမယ်..."
"ဟိုစားပွဲမှာ... ဘူးအဖြူအရှည်လေး..."
ကလေးငယ်ကို ကုတင်ထက်တွင် ပြန်ထိုင်စေပြီးနောက် ကလေးငယ် ညွှန်ပြသော စားပွဲပေါ်ရှိ ဆေးဘူးအဖြူရောင်လေးကိုယူကာ Krisကလေးငယ်၏ ကုတင်ပေါ်တွင်တက်ထိုင်လိုက်သည်...
"လှဲလိုက် ကလေးငယ်..."
ခေါင်းအုံးရှိရာပုတ်ပြပြီး ပြောလိုက်တဲ့ Krisကို ဘာလို့လည်းဆိုသော အမေးအကြည့်တွေနဲ့ကြည့်လာသည်...
"Hyungလုပ်ပေးမလို့လေ..."
"ရတယ် ကျွန်တော့်ဟာကျွန်တော် လုပ်မယ်..."
"လှဲစမ်းပါကွာ... ငယ်ငယ်က ကလေးငယ် ဘာဖြစ်ဖြစ် hyungပဲ လုပ်ပေးနေကျကို..."
လက်ထဲကဆေးဘူးကို အတင်းလုနေသော ကလေးငယ်ကြောင့် ဆေးဘူးဘေးချကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကလေးငယ်၏ ပခုံးတို့ကို ကိုင်တွန်းကာလှဲစေလိုက်သည်...
ဆေးဘူးကိုပြန်ယူကာ အဖုံးဖွင့်လိုက်တော့ စပရေးအမျိုးအစားဖြစ်နေသည်...
"ဆေးကဖျန်းရုံပဲလား..."
"ဟုတ်တယ်... သူကဖျန်းဆေးလေ..."
အလုပ်တွေရှုပ်နေခဲ့သော Krisက ကလေးငယ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး တချို့အရာတွေမှာ လစ်ဟင်းမှုတွေရှိနေခဲ့သည်ကို Krisခုမှပဲ သဘောပေါက်မိသည်...
ကျောက်ပတ်တီးဖြည်တဲ့နေ့ကလည်း Kris မအားတာကြောင့် ကလေးငယ်ကို Baekhyunနဲ့သာ လွှတ်ခဲ့လိုက်ရသည်လေ... ခုလည်း ခြေထောက်ကို ခုလိုမျိုး လုပ်ပေးနေရတယ်ဆိုတာတွေကိုလည်း Kris မသိခဲ့...
"အချိန်ဘယ်လောက်ထိ ခုလိုမျိုးလုပ်ပေးရဦးမှာတဲ့လည်း..."
ခြေဆင်းပေးထားသော ကလေးငယ်၏ ခြေထောက်အနှံ့ဆေးတို့ကို ဖျန်းရင်း Krisမေးမိသည်... ဒူးအထက်ဘောင်းဘီအတိုကို ဝတ်ထားတာကြောင့် ဆေးလိမ်းရာတွင်လည်း နှောင့်အယှက်မဖြစ်ပဲ လွတ်လပ်စွာ လုပ်လို့သည်....
"ခြေထောက် ကိုက်တာတွေဘာတွေ မဖြစ်အောင်လို့ လိမ်းရတဲ့ဆေးပါ... မလိမ်းချင်လည်းရတယ်... တစ်ချက်တစ်ချက် ကိုက်တက်လို့ လိမ်းဖြစ်နေတာ..."
ကလေးငယ်၏ အပြောကြောင့် Kris စိုးရိမ်မိသွားသည်... ကလေးငယ် ခြေထောက် လုံးဝမသက်သာသေးတာများလားဟုလည်း တွေးမိသွားသည်...
နောက်ရက်တော့ ဆေးခန်းခေါ်သွားပြီး ဓါတ်မှန်တွေဘာတွေ ပြန်ရိုက်ကြည့်ရမည်ဟုတွေးထားလိုက်သည်...
"မပူပါနဲ့... ခြေထောက်က ကောင်းနေပါပြီ... Kris မနက် အလုပ်သွားရဦးမှာမလား အိပ်တော့လေ... ကျွန်တော်လည်း အိပ်တော့မယ်..."
Krisရဲ့ မျက်နှာထက်က စိုးရိမ်မှုတွေကို မြင်သွားပုံရတဲ့ ကလေးငယ်က Krisကို စိတ်မပူရန်ပြောပြီး အိပ်တော့ဖို့ပါပြောလာသည်...
Krisကိုယ့်အခန်းလည်း ကိုယ်မပြန်ချင်တော့တာကြောင့် ကလေးငယ် ဘေးက နေရာလွတ်တွင်လှဲချလိုက်ပြီး...
"ဒီည hyung ဒီမှာပဲ အိပ်တော့မယ်..."
"Kris!..."
နေမကောင်းသည့်အချိန်မှလွဲ၍ ကျန်အချိန်တွေဆို Krisကို ခပ်တန်းတန်းသာ ပြောဆိုတက်သလို အတူလည်း မအိပ်တဲ့သူမို့ အခုလည်း သူ့အခန်းထဲမှ သွားခိုင်းချင်နေပုံပင်....
"Haera ထိုးပေးထားတဲ့ ဆေးကြောင့် တအားကို အိပ်ချင်လာပြီ ဝှား..."
Kris တအားအိပ်ချင်နေဟန်ပြောလိုက်လေတော့ ကလေးငယ်ထံမှ အသံထွက်လာသည်က "ချက်ချင်းကြီး..."တဲ့...
ထို့နောက် ကလေးငယ်ဖက်အိပ်နေကျ Rilakuma အရုပ်ကြီးက Krisတို့ နှစ်ယောက်ကြား နေရာယူလာသည်...
Krisလည်း နှစ်ယောက်သားကြား စည်းခြားထားသော အရုပ်ကြီးကို ဆွဲဖက်ပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တော့သည်...
ဘေးကကောင်လေးကတော့ သူဒီနေ့ကြားခဲ့ရသော စကားတို့ကို ပြန်တွေးရင်း ဘေးတွင်အိပ်နေသောသူကို ကြည့်ကာ ရင်ခုန်ခြင်းတို့ကြောင့် အိပ်မပျော်ခဲ့ပေ...
ခဏအကြာမှာတော့ ကြားလိုက်ရသော အသက်ရှူသံမျှင်းမျှင်းလေးကြောင့် အသာပြုံးကာ နှစ်ယောက်သားကြားရှိ Rilakumaအရုပ်ကြီးကို ဖက်ထားသောသူထံမှ ဆွဲဖယ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ပစ်ချလိုက်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ကတော့ လစ်ဟာသွားသော အရုပ်အစား မြင်နေရသော ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ တိုးဝင်လိုက်သည်...
သူတိုးဝင်လိုက်သည်နှင့် ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်ခံလိုက်ရခြင်းကြောင့် နှစ်ယောက်သားကြားနေရာလွတ်တောင် မရှိတော့...
နိုးနေသည်များလာဟု အသာမော့ကြည့်မိတော့ ပိတ်ထားသော မျက်ဝန်းတို့နှင့် အသက်ရှူသံမျှင်းမျှင်းက အိပ်မောကျနေဟန်...
"ချစ်တယ် hyung..."
အကြိမ်ကြိမ်ပြောချင်နေမိသောစကားကို ခပ်တိုးတိုးလေးရေရွတ်ပြီးနောက် သူချစ်ရသူ၏ နှလုံးသားရှိရာနေရာ ရင်ခွင်ထက် နှုတ်ခမ်းတို့ဖြင့် အသာဖိကပ်လိုက်သည်...
ထို့နောက်တွင်တော့ ကြားနေရသော အသက်ရှူသံလေးကို နားထာင်ပြီး သူလည်း အိပ်ပျော်ခြင်းဆီသို့ ရောက်သွားတော့သည်...
#05042022
*****************************************************
Zawgyi...
အလုပ္ကေနပါလာတဲ့လက္က်န္ေတြလုပ္ေနရင္း တခဏနားကာ Kris နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညဆယ္နာရီေက်ာ္...
Haera ေဆးထိုးေပးသြားတာရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ ေဆးရွိန္ေၾကာင့္ လူကလည္း အိပ္ခ်င္လာသည္မို႔ စာ႐ြက္စာတမ္းတို႔ကို ေသခ်ာသိမ္းၿပီးတာနဲ႔ စာဖတ္ခန္းထဲကေနထြက္လာခဲ့လိုက္သည္...
ေရခဲေသတၱာထဲမွေရတစ္ဘူးကိုသြားယူကာ အိပ္ခန္းရွိရာ အေပၚထပ္သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းျဖည္းညင္းစြာတက္သြားခဲ့လိုက္သည္...
Krisအခန္းဆီမေရာက္ခင္ ကေလးငယ္အခန္းေရွ႕မွအျဖတ္ ဂီတာသံခပ္တိုးတိုးကိုၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ Krisေျခလွမ္းတို႔ရပ္သြားသည္...
သီဆိုသံမပါပဲ ၾကားေနရေသာဂီတာသံသပ္သပ္က ဟိုတစ္ခါက ကေလးငယ္ Krisကို တီးျပေသာ သီခ်င္းျဖစ္သည္...
ကေလးငယ္ အဲ့သီခ်င္းကို ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပုံရသည္... Kris အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလာက္ ရပ္နားေထာင္ၿပီးေနာက္ Krisအခန္းဘက္သို႔ သြားမည္ျပဳၿပီးမွ ညေနက ကေလးငယ္ ထမင္းစားဝိုင္းမွထသြားသည့္ကိစၥကို သတိရမိသြားကာ...
ကေလးငယ္နဲ႔ ေျပာစရာစကားအခ်ိဳ႕လည္းရွိသလို ေမးစရာလည္း ရွိေနတာေၾကာင့္ Kris ကေလးငယ္၏ အခန္းတံခါးေခါက္ရင္း အသံျပဳလိုက္သည္...
"ကေလးငယ္... ကေလးငယ္..."
"ကေလးငယ္... ကေလးငယ္... hyungေျပာစရာရွိလို႔ မအိပ္ေသးဘူးဆိုရင္ ခဏေလာက္ တံခါးဖြင့္ေပးလို႔ရမလား..."
ပထမတစ္ခါေခၚေတာ့ ဂီတာသံေၾကာင့္ၾကားသည့္ပုံ မေပၚတာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္အသံျမႇင့္ကာေခၚလိုက္သည္...
ခဏေနေတာ့ တိတ္သြားေသာဂီတာသံနဲ႔ တံခါးဆီသို႔ လွမ္းလာေနေသာ ေျခသံကိုၾကားလိုက္ရသည္...
ေလာ့ခ္ခ်ထားပုံရေသာ အခန္းတံခါးဆီမွ ေဂ်ာက္ခနဲျမည္သံထြက္ေပၚလာၿပီး ပြင့္လာတဲ့တံခါးေနာက္မွာ ရပ္ေနေသာ ကေလးငယ္...
"Hyungေျပာစရာေလးရွိလို႔... ကေလးငယ္ မအိပ္ေသးရင္ေျပာလို႔ရမလား..."
ခြင့္ျပဳသည့္သေဘာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပကာ တံခါးကို ဖြင့္ထားခဲ့ၿပီး ျပန္လွည္သြားသည္က အခန္းမီးကို သြားဖြင့္ရန္ ႐ြယ္ေနသည္မို႔ Kris လွမ္းတားလိုက္သည္...
"ကေလးငယ္ မီးမဖြင့္နဲ႔ေတာ့... hyungတို႔ ဝရန္တာဘက္သြားၾကတာေပါ့..."
ကေလးငယ္အခန္းရွိ လေရာင္ျဖာက်ေနေသာ ဝရန္တာကို လွမ္းၾကည့္ကာ Krisဆိုလိုက္သည္...
ေက်ာက္ပတ္တီးျဖည္ထားတာ မၾကာေသးတာေၾကာင့္ လွမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္ေနေသးေသာ ကေလးငယ္က အေရွ႕မွသြားႏွင့္သလို Krisကေတာ့ ကေလးငယ္ အခန္းထဲရွိ ခုံတစ္ခုံကို ဆြဲယူကာ ကေလးငယ္အေနာက္ကေနလိုက္သြားခဲ့လိုက္သည္...
Krisအခန္းက ဝရန္တာမွာ ထိုင္ခုံေတြခ်ထားေပမယ့္ ကေလးငယ္ကေတာ့ ခုံေပၚထိုင္တာထက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ရတာပိုသေဘာက်တာမို႔ ကေလးငယ္ရဲ႕ ဝရန္တာတြင္ေတာ့ ဘာထိုင္ခုံမွမရွိေပ...
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေျခေထာက္ေသခ်ာမေကာင္းေသးေသာ ကေလးငယ္ ထိုင္ဖို႔ရာ ခုံယူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္....
"ကေလးငယ္ ၾကာၾကာရပ္ေနမိရင္ ေျခေထာက္အတြက္မေကာင္းဘူး ဒီမွာထိုင္..."
Kris ခ်ေပးလိုက္ေသာ ခုံတြင္ ကေလးငယ္ ထိုင္လိုက္သည္...
"ေျခေထာက္ေရာ သက္သာလား..."
လက္ထဲကိုင္ထားေသာ ေရဘူးကို ဝရန္တာလက္ရန္းေပၚတင္ကာ ကေလးငယ္၏ ေျခေထာက္ကို ဦးတည္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္...
"သက္သာပါတယ္..."
"ကေလးငယ္..."
Krisေခၚလိုက္ေတာ့ ထိုင္ေနရာမွ Krisထံေမာ့ၾကည့္လာသည္...
"Hyung ကေလးငယ္ကို ေျပာစရာလည္း ရွိသလို... ေမးစရာလည္းရွိတယ္..."
"အင္း..."
Kris စကားေျပာလိုက္တိုင္း ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနရေသာ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ Kris ေျပာစရာရွိသည္တို႔ကို မေျပာခင္ ကေလးငယ္ အေရွ႕ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္...
"ကေလးငယ္... hyungေျပာမွာေတြ ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္..."
ကေလးငယ္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယူကာအုပ္ကိုင္ၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာေျပာလိုက္ေတာ့ Krisကို ေခါင္းညိတ္ျပသည္...
"ကေလးငယ္... ေနာက္ဆို Haeraလာရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာဆိုဆက္ဆံေပးလို႔ရမလား... Haeraက hyungနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔မရည္႐ြယ္ခင္ထဲက hyungရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းျဖစ္ခဲ့တာ... သူ႔ေလာက္လည္း hyungတို႔ မိသားစုအေၾကာင္းကို သိတဲ့သူမရွိသလို hyungေပၚ နားလည္ႏိုင္တဲ့သူလည္းမရွိဘူး..."
"Krisက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုတာ noonaကို ကြၽန္ေတာ္က ေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံေပးဖို႔လား... ကြၽန္ေတာ္ ေျပာဖူးပါတယ္... Kris အနားဘယ္မိန္းကေလးမွရွိေနတာ မႀကိဳက္သလို... Krisအနားရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္သေဘာမက်ပါဘူးလို႔..."
Kris အုပ္ကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ေတြကို ဆတ္ခနဲဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္ကာ ေျပာလာသည့္ေလသံတို႔ကလည္း ေအးစက္စက္... သူေျပာစရာဆုံးသြားတာနဲ႔ ထသြားေတာ့မည့္ဟန္ျပင္ေနတာေၾကာင့္ Krisလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကေလးငယ္၏ ေပါင္ကို ဖိထားလိုက္မိသည္...
"ေနဦး ကေလးငယ္ hyungေျပာစရာေတြက်န္ေသးတယ္..."
Kris စကားကို နာခံေပမယ့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကိုေတာ့ Krisထံမွလႊဲထားေလသည္...
"Hyung တကယ္ေျပာခ်င္ေနတာက ခုမွေရာက္မွာ... Haeraနဲ႔ hyungက ခုခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြထက္ပိုတဲ့ ဆက္ဆံေရးမရွိေတာ့ဘူး... ေျပာရမယ္ဆို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လက္ထပ္ပြဲကို ဖ်က္သိမ္းထားၾကတာၾကာၿပီ..."
Kris ခဏရပ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဆတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြထဲ အံ့ဩရိပ္ေတြအျပည့္...
"Haeraမွာ ခ်စ္သူရွိတယ္... အဲ့ဒါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ထဲကပဲ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ မိတ္ဆက္လာေပးထဲက hyungတို႔ရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲက ဖ်က္သိမ္းထားခဲ့တာ... ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိမေပးေသးတာက Haera ခ်စ္သူက အခုႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ေနေသးတယ္... Haeraကလည္း သိပ္မၾကာခင္လိုက္သြားေတာ့မွာ...
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဝကိုေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ အားလုံးအသင့္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ Haera မိဘေတြအပါဝင္ အားလုံးကို hyungတို႔လက္ထပ္ပြဲဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေျပာျပမွာ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ hyungက ကေလးငယ္ကိုလည္း မေျပာျဖစ္ေသးတာ... ဒါေပမယ့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ အျပဳမူေတြေၾကာင့္ Haeraကို hyung အားနာလာမိတယ္... ဒါေၾကာင့္လည္း အခုလိုမ်ိဳး ကေလးငယ္ကို hyungဖြင့္ေျပာျပရတာပဲ..."
Krisရဲ႕ ေသခ်ာရွင္းျပမႈအဆုံး ပါးစပ္ေလးဟ မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔ Krisကို ေသခ်ာႀကီးကို ၾကည့္ေနေသာ ကေလးငယ္... မ်က္ဝန္းေတြထဲေတာ့ ဝမ္းသာရိပ္ေတြက အထင္းသား...
Kris လက္ထပ္ပြဲပ်က္သြားေၾကာင္းေျပာျပတာ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ဝမ္းသာစရာေကာင္းေနခဲ့လား...
"ဘယ္လိုေနလဲ..."
"ဘယ္လိုမွ မေနဘူး..."
တကယ္လည္း Krisစိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေနခဲ့... Haera လူေကာင္းသူေကာင္းမို႔ လက္လႊတ္လိုက္ရတာကို ႏွေျမာတာကလြဲရင္ေပါ့...
"ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေရာ ရွာဦးမွာလား..."
ထိုေမးခြန္းတြင္ေတာ့ စိုးရိမ္ေနဟန္ေလးေတြက မသိမသာပါဝင္ေနသည္...
"ဟင့္အင္း... Haeraကိုေတာင္မွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တာရယ္ လူႀကီးေတြသေဘာက်တာရယ္ေၾကာင့္... ၿပီးေတာ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္..."
"ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္..."
ကေလးငယ္က သူ႔ကိုယ္သူ လက္ညႇိဳးေလးျပန္ထိုးရင္း Krisကို ေမးလာသည္က ဘာလို႔သူေၾကာင့္လည္းဆိုတာ သိခ်င္ေနဟန္...
ကေလးငယ္ကို ရွင္းျပစရာေတြမ်ားေနသည္မို႔ Kris ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေသခ်ာထိုင္ခ်လိုက္သည္... ခပ္က်ဲက်ဲရွိေနေသာ ဝရန္တာလက္တန္းရွိဖရိန္ေခ်ာင္းေလးေတြၾကားကေန လွမ္းျမင္ေနရေသာ ၿခံထဲသို႔ ဘာရယ္မဟုတ္လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္...
ညအခါမို႔ ေလေအးေအးေလးက ညင္သာစြာတိုက္ခတ္ေနကာ Krisတို႔ဆီလည္း လာေရာက္ထိခတ္လို႔ေနသည္...
"Hyung ဘာလို႔ေဆးေက်ာင္းကို ေ႐ြးတက္ခဲ့လဲ သိလား..."
ေျပာျပဖို႔ရာ အေၾကာင္းရာကို အစခ်ီလိုက္သည္...
"ဝါသနာပါလို႔ ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္လို႔..."
ေျဖလာသံေလးေၾကာင့္ အေျဖသိေနေသာ ေမးခြန္းကို ေမးမိသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သေဘာက်ကာ ၿပဳံးမိလိုက္သည္... ဘယ္သူ႔ေမးေမး ဒီအေျဖပဲထြက္လာမွာပဲေလ... ေဆးေက်ာင္းတက္မွေတာ့ ဝါသနာပါလို႔ ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္လို႔ တက္ၾကတာေတြပဲေလ...
"တစ္ခုေတာ့မွန္တယ္..."
"အမ္!!!..."
Krisအေျဖေၾကာင့္ ထူးဆန္းသြားဟန္ အသံေလးထြက္လာသည္... Krisအၾကည့္ေတြက ၿခံထဲမွာပင္ရွိေနေသးေပမယ့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေလးေတြမွာလည္း နားမလည္ျခင္းေတြ ကပ္ၿငိေနမွာကိုေတာ့ Kris မၾကည့္လည္း သိေနပါသည္...
"Hyung ေဆးေက်ာင္းတက္တာ ဝါသနာပါလို႔မဟုတ္ပဲ ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္လို႔တက္ခဲ့တာ..."
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကေလးငယ္ထံ လွမ္းကာေမာ့ၾကည့္ရင္း ေျပာမိ၏... ျပန္ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြကေတာ့ ဘာလို႔လဲဟု သိခ်င္ေနပုံ...
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္... ငယ္ငယ္ထဲက ခဏခဏေနမေကာင္းျဖစ္တက္တဲ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ hyungကိုယ္တိုင္ ဆရာဝန္ျဖစ္မွဆိုတဲ့ အသိကဝင္ေနခဲ့တာ... ဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာဝန္ျဖစ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာေလ... ကံမေကာင္းတာကေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္မတက္လိုက္ရလို႔ ဆရာဝန္ျဖစ္မလာခဲ့တာပဲ... Haeraကို လက္ထပ္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာကလည္း Haeraက ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ hyungတို႔မိသားစုအေၾကာင္းကို အကုန္သိေနတဲ့သူမို႔ ကေလးငယ္အတြက္လည္း အဆင္ေျပမယ္ထင္လို႔ေလ..."
"Kris..."
"ေျပာစရာရွိရင္ ေျပာေနာ္ ကေလးငယ္..."
Krisကို ေခၚၿပီးမွ ေျပာရခက္ေနဟန္ေၾကာင့္ Krisကပဲ စကားေထာက္ေပးလိုက္သည္...
"ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္နဲ႔ အခ်စ္မပါတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို တည္ေဆာက္ဖို႔စဥ္းစားရတာလဲ..."
"ကေလးငယ္က hyungအတြက္ အေရးပါတဲ့သူမို႔... hyungအတြက္ တစ္ဦးတည္းေသာ မိသားစုဝင္ေလ... အဲ့ေတာ့ တျခားသူစိမ္းထက္စာရင္ Haeraက ကေလးငယ္နဲ႔အဆင္ေျပမယ့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္... အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ hyungအတြက္ ခုခ်ိန္ထိ မစဥ္းစားဖူးေသးတဲ့အရာပဲ... hyung ဘဝမွာ အေရးႀကီးဆုံးက ကေလးငယ္ၿပီးရင္ အလုပ္ပဲ..."
"တကယ္လို႔ တစ္ခ်ိန္မွာ Kris ခ်စ္သူရမယ့္ေတြ႕လာခဲ့ရင္ေရာ..."
ထက္ျမက္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ပီပီ ကေလးငယ္ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္လဲဆိုတာ Krisသိသည္...
"Hyungအတြက္ ကေလးငယ္က အဓိကပဲ..."
Krisအေျဖကို သေဘာက်ပုံရသည္မွာ ကေလးငယ္၏ အၿပဳံးတို႔က သက္ေသပင္...
"ဒီတစ္သက္ေတာ့ လက္ထပ္မယ့္သူလည္း ေတြ႕မယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး... အဲ့ေတာ့ ကေလးငယ္ အိမ္ေထာင္ျပဳလို႔ ရလာမယ့္ ကေလးေတြကိုပဲ ထိန္းၿပီး လူပ်ိဳႀကီးပဲလုပ္ေတာ့မယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္က အိမ္ေထာင္မျပဳဘူးဆိုရင္ေရာ..."
"အဲ့ေတာ့လည္း ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္အတူတူ လူပ်ိဳႀကီးေတြလုပ္ၾကတာေပါ့..."
Krisေျပာတာကို သေဘာက်စြာရယ္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ Haeraနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ စိတ္ရွင္းသြားၿပီလို႔ေတာ့ Krisထင္မိပါသည္...
"ဒါနဲ႔ ကေလးငယ္ ေနာက္လ ကေလးငယ္ ေမြးေန႔ေနာ္... ဘာေတြလုပ္ခ်င္တာရွိလဲ လုပ္ခ်င္တာရွိရင္ေျပာေနာ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားဦးမယ္..."
"ေကာင္းၿပီ... စဥ္းစားလို႔ရရင္လည္း hyungကိုႀကိဳေျပာဦးေနာ္... ေနာက္အပတ္ကစလို႔ hyung လုပ္ငန္းအသစ္တစ္ခုစမွာဆိုေတာ့ အလုပ္ေတြရႈပ္ၿပီး ကေလးငယ္ လိုခ်င္သလို မစီစဥ္ေပးႏိုင္မွာစိုးလို႔..."
"အြန္း... ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခ်င္ေနၿပီမို႔ အိပ္လို႔ရမလား..."
ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္ကာ အိပ္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလာေတာ့ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဖုန္းကို Krisထုတ္ကာ နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ညတစ္နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ...
ကေလးငယ္နဲ႔ စကားေတြေျပာေနခဲ့တာက အခ်ိန္ေတြကုန္လို႔ကုန္သြားမွန္းလည္းမသိသလို ေဆးရွိန္ေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္ေနခဲ့ေသာ စိတ္တို႔သည္လည္း ဘယ္ဆီေရာက္သြားလဲ မသိေတာ့... ကေလးငယ္နဲ႔ Kris ဒီလိုအခ်ိန္အၾကာႀကီး စကားမေျပာျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီလဲ...
"ဟာ ဟုတ္တာေပါ့ စကားေတြေျပာေနတာနဲ႔ အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ လြန္ေနၿပီ... လာ သြားအိပ္ၾကမယ္..."
Kris ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္ကာေျပာရင္း ရပ္ေနေသာ ကေလးငယ္ကိုပါ ေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္...
အရပ္တို႔လည္းရွည္လာကာ မၾကာခင္ပင္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည့္ကေလးငယ္က Krisအတြက္ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကအတိုင္း ကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္ ဘယ္အခါမွမေျပာင္းလဲခဲ့...
ေပြ႕ခ်ီထားသည့္အတိုင္း ၿငိမ္သက္စြာပါလာေသာ ကေလးငယ္ကို ကုတင္ေပၚခ်ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚကေနျပန္ဆင္းဟန္ျပင္ေနတာမို႔ ေမးမိေတာ့...
"ေဆးဘူး သြားယူမလို႔... ေျခေထာက္က ပတ္တီးျဖည္ၿပီးေပမယ့္ ေဆးဆက္လိမ္းေနရသလို ေလ့က်င့္ခန္းလည္း လုပ္ေနရေသးတာ..."
"ေဆးဘူးက ဘယ္မွာလဲ... hyungယူေပးမယ္..."
"ဟိုစားပြဲမွာ... ဘူးအျဖဴအရွည္ေလး..."
ကေလးငယ္ကို ကုတင္ထက္တြင္ ျပန္ထိုင္ေစၿပီးေနာက္ ကေလးငယ္ ၫႊန္ျပေသာ စားပြဲေပၚရွိ ေဆးဘူးအျဖဴေရာင္ေလးကိုယူကာ Krisကေလးငယ္၏ ကုတင္ေပၚတြင္တက္ထိုင္လိုက္သည္...
"လွဲလိုက္ ကေလးငယ္..."
ေခါင္းအုံးရွိရာပုတ္ျပၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ Krisကို ဘာလို႔လည္းဆိုေသာ အေမးအၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္လာသည္...
"Hyungလုပ္ေပးမလို႔ေလ..."
"ရတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ဟာကြၽန္ေတာ္ လုပ္မယ္..."
"လွဲစမ္းပါကြာ... ငယ္ငယ္က ကေလးငယ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ hyungပဲ လုပ္ေပးေနက်ကို..."
လက္ထဲကေဆးဘူးကို အတင္းလုေနေသာ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ ေဆးဘူးေဘးခ်ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကေလးငယ္၏ ပခုံးတို႔ကို ကိုင္တြန္းကာလွဲေစလိုက္သည္...
ေဆးဘူးကိုျပန္ယူကာ အဖုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ စပေရးအမ်ိဳးအစားျဖစ္ေနသည္...
"ေဆးကဖ်န္း႐ုံပဲလား..."
"ဟုတ္တယ္... သူကဖ်န္းေဆးေလ..."
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနခဲ့ေသာ Krisက ကေလးငယ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တခ်ိဳ႕အရာေတြမွာ လစ္ဟင္းမႈေတြရွိေနခဲ့သည္ကို Krisခုမွပဲ သေဘာေပါက္မိသည္...
ေက်ာက္ပတ္တီးျဖည္တဲ့ေန႔ကလည္း Kris မအားတာေၾကာင့္ ကေလးငယ္ကို Baekhyunနဲ႔သာ လႊတ္ခဲ့လိုက္ရသည္ေလ... ခုလည္း ေျခေထာက္ကို ခုလိုမ်ိဳး လုပ္ေပးေနရတယ္ဆိုတာေတြကိုလည္း Kris မသိခဲ့...
"အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ထိ ခုလိုမ်ိဳးလုပ္ေပးရဦးမွာတဲ့လည္း..."
ေျခဆင္းေပးထားေသာ ကေလးငယ္၏ ေျခေထာက္အႏွံ႔ေဆးတို႔ကို ဖ်န္းရင္း Krisေမးမိသည္... ဒူးအထက္ေဘာင္းဘီအတိုကို ဝတ္ထားတာေၾကာင့္ ေဆးလိမ္းရာတြင္လည္း ေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ပဲ လြတ္လပ္စြာ လုပ္လို႔သည္....
"ေျခေထာက္ ကိုက္တာေတြဘာေတြ မျဖစ္ေအာင္လို႔ လိမ္းရတဲ့ေဆးပါ... မလိမ္းခ်င္လည္းရတယ္... တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကိုက္တက္လို႔ လိမ္းျဖစ္ေနတာ..."
ကေလးငယ္၏ အေျပာေၾကာင့္ Kris စိုးရိမ္မိသြားသည္... ကေလးငယ္ ေျခေထာက္ လုံးဝမသက္သာေသးတာမ်ားလားဟုလည္း ေတြးမိသြားသည္...
ေနာက္ရက္ေတာ့ ေဆးခန္းေခၚသြားၿပီး ဓါတ္မွန္ေတြဘာေတြ ျပန္႐ိုက္ၾကည့္ရမည္ဟုေတြးထားလိုက္သည္...
"မပူပါနဲ႔... ေျခေထာက္က ေကာင္းေနပါၿပီ... Kris မနက္ အလုပ္သြားရဦးမွာမလား အိပ္ေတာ့ေလ... ကြၽန္ေတာ္လည္း အိပ္ေတာ့မယ္..."
Krisရဲ႕ မ်က္ႏွာထက္က စိုးရိမ္မႈေတြကို ျမင္သြားပုံရတဲ့ ကေလးငယ္က Krisကို စိတ္မပူရန္ေျပာၿပီး အိပ္ေတာ့ဖို႔ပါေျပာလာသည္...
Krisကိုယ့္အခန္းလည္း ကိုယ္မျပန္ခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ ကေလးငယ္ ေဘးက ေနရာလြတ္တြင္လွဲခ်လိုက္ၿပီး...
"ဒီည hyung ဒီမွာပဲ အိပ္ေတာ့မယ္..."
"Kris!..."
ေနမေကာင္းသည့္အခ်ိန္မွလြဲ၍ က်န္အခ်ိန္ေတြဆို Krisကို ခပ္တန္းတန္းသာ ေျပာဆိုတက္သလို အတူလည္း မအိပ္တဲ့သူမို႔ အခုလည္း သူ႔အခန္းထဲမွ သြားခိုင္းခ်င္ေနပုံပင္....
"Haera ထိုးေပးထားတဲ့ ေဆးေၾကာင့္ တအားကို အိပ္ခ်င္လာၿပီ ဝွား..."
Kris တအားအိပ္ခ်င္ေနဟန္ေျပာလိုက္ေလေတာ့ ကေလးငယ္ထံမွ အသံထြက္လာသည္က "ခ်က္ခ်င္းႀကီး..."တဲ့...
ထို႔ေနာက္ ကေလးငယ္ဖက္အိပ္ေနက် Rilakuma အ႐ုပ္ႀကီးက Krisတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေနရာယူလာသည္...
Krisလည္း ႏွစ္ေယာက္သားၾကား စည္းျခားထားေသာ အ႐ုပ္ႀကီးကို ဆြဲဖက္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္...
ေဘးကေကာင္ေလးကေတာ့ သူဒီေန႔ၾကားခဲ့ရေသာ စကားတို႔ကို ျပန္ေတြးရင္း ေဘးတြင္အိပ္ေနေသာသူကို ၾကည့္ကာ ရင္ခုန္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ...
ခဏအၾကာမွာေတာ့ ၾကားလိုက္ရေသာ အသက္ရႉသံမွ်င္းမွ်င္းေလးေၾကာင့္ အသာၿပဳံးကာ ႏွစ္ေယာက္သားၾကားရွိ Rilakumaအ႐ုပ္ႀကီးကို ဖက္ထားေသာသူထံမွ ဆြဲဖယ္ကာ ကုတင္ေပၚမွ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ လစ္ဟာသြားေသာ အ႐ုပ္အစား ျမင္ေနရေသာ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ တိုးဝင္လိုက္သည္...
သူတိုးဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္ခံလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားၾကားေနရာလြတ္ေတာင္ မရွိေတာ့...
ႏိုးေနသည္မ်ားလာဟု အသာေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ပိတ္ထားေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ႏွင့္ အသက္ရႉသံမွ်င္းမွ်င္းက အိပ္ေမာက်ေနဟန္...
"ခ်စ္တယ္ hyung..."
အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာခ်င္ေနမိေသာစကားကို ခပ္တိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္ၿပီးေနာက္ သူခ်စ္ရသူ၏ ႏွလုံးသားရွိရာေနရာ ရင္ခြင္ထက္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္ အသာဖိကပ္လိုက္သည္...
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ၾကားေနရေသာ အသက္ရႉသံေလးကို နားထာင္ၿပီး သူလည္း အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းဆီသို႔ ေရာက္သြားေတာ့သည္...
#05042022