#For Zawgyi
လမင္းေမွ်ာ္သူ (Extra Final)
December 31 ရက္ေန႔ ။
ဒီေန႔ည New year ပြဲေလးက်င္းပဖို႔ ထင္းထင္သာတို႔အိမ္ေလးမွာ မိသားစုအကုန္ လူစံုေနၾကသည္ ။ ဘြားဘြား ၊ ေဖေဖ ၊ ေမေမ ၊ အန္တီခင္ ၊ အကို႔ေမေမ...ၿပီးေတာ့ ကိုဆက္ေန နဲ႔ မမ ။ ေနာက္ထပ္ကေတာ့ ကိုဆက္ေန နဲ႔ မမ ရဲ႕ အမႊာသားေလးႏွစ္ေယာက္ ။ ေက်ာင္းနာမည္မေပးရေသး၍ ဝမ္းဝမ္းနဲ႔တူးတူး ဟု အလြယ္ေပးထားေသာ ထိုနာမည္ပိုင္ရွင္ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ေလးႏွစ္ျပည္႔ခါနီးအရြယ္ေလးေတြမို႔ တီတီတာတာနဲ႔ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းၾကသည္ ။ ထိုကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ထူးျခားခ်က္က အခ်င္းခ်င္းခြၽတ္စြပ္ႀကီးမတူၾကဘဲ ဝမ္းဝမ္းက အကိုနဲ႔ မ်က္ႏွာေပါက္ဆင္ကာ တူးတူးကေတာ့ သူနဲ႔ဆင္ေနတာပင္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္က သူနဲ႔အကိုရဲ႕ အသည္းေက်ာ္ေလးေတြျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္ေပါ့ ။
မမက ဝမ္းဝမ္းနဲ႔တူးတူးကို ကိုယ္ဝန္လြယ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြအကုန္လံုးက "ေမြးလာမယ့္ကေလးေလးေတြက ဆက္ေစတို႔ အသာတို႔နဲ႔ တူရင္ေကာင္းမယ္ ၊ အေဖ အေမနဲ႔ တူရင္ေတာ့ ေခါင္းေၾကာမာၿပီး ေျပာရဆိုရလက္ေပါက္ကပ္မွာစိုးရတယ္" ဟု ခဏခဏေျပာၾကလို႔လားမသိ ။ တကယ္တမ္းေမြးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္လာၾကေတာ့တာပင္ ။ အကိုတို႔ဘက္မွာေရာ သူတို႔ဘက္မွာပါ ဝမ္းဝမ္းနဲ႔တူးတူးက ေျမးဦးေလးေတြမို႔ အကုန္လံုးရဲ႕သဲသဲလႈပ္ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းကိုခံရေလေသာ ဖိုးကံေကာင္းေလးေတြျဖစ္ေနေတာ့သည္ ။
" အသာ အသာ "
သူ႔ေဘာင္းဘီစကိုဆြဲကာေခၚေနတဲ့ ဝမ္းဝမ္းေၾကာင့္ အလွမီးသီးေလးေတြ ခ်ိတ္ဆြဲေနရာက ငံု႔ၿပီးထူးရေသးသည္ ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မထူးမခ်င္းကို ဆက္တိုက္ေခၚေနေတာ့မည္ေလ ။
" ဘာလဲ ဝမ္းဝမ္းေလးရဲ႕ "
သူ႔အား ဦးငယ္လို႔ေခၚဖို႔ လူႀကီးေတြက ဘယ္လိုပဲသင္ေပးသင္ေပး ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အကိုေခၚသလို အသာဟုပင္ ေခၚၾကေလ၏ ။ တစ္ခါတစ္ခါ အကိုက ကေလးေတြႏွင့္အၿပိဳင္ စိတ္လုပ္ကာ "အသာ ဆိုတာ ငါေခၚတဲ့နာမည္ ၊ မင္းတို႔လိုက္ေခၚစရာမလိုဘူး" ဟု ဘုေတာတတ္ေသးသည္ ။ ဘယ္သူေတြကပဲ ဘာေျပာလို႔ေနေန အႏွီကေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခၚခ်င္သလိုေခၚျမဲပါပင္ ။
" ေဖေဖေလ...ေဖေဖ "
" အင္း ေဖေဖက ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" အသာဝယ္လာတဲ့ပန္းသီးေတြကို ေဖေဖက ႏိႈက္စားေနတယ္ "
သူ႔ထံ တိုင္တမ္းသလိုလာေျပာေနေသာ ဝမ္းဝမ္းေလးေၾကာင့္ သူ,ရယ္မိေတာ့သည္ ။
" အဲဒါ ဝမ္းက အသာ့ကို လာတိုင္တာ ၊ ဝမ္းဝမ္းမ႐ွိတုန္း ေဖေဖထပ္ၿပီးႏိႈက္စားမွာစိုးလို႔ တူးတူးကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းခဲ့တယ္ "
" ဟုတ္လား ၊ စားပါေစ ဝမ္းဝမ္းရဲ႕ ၊ ပန္းသီးေတြက အားလံုးစားဖို႔ အသာကဝယ္ထားတာေလ ၊ ဝမ္းေဖေဖလည္း စားလို႔ရပါတယ္ "
" ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း ၊ အသာကက်ေတာ့မစားဘဲ အလုပ္ေတြလုပ္ေနၿပီး ေဖေဖကက်ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေမေမလွီးထားသမ်ွေတြကို စားပစ္ေနတာ ၊ မစားရဘူး မစားရဘူး "
ဦးေလးျဖစ္သူက ဝယ္လာတဲ့ပန္းသီးေတြကိုမစားဘဲ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး အေဖျဖစ္သူကေတာ့ အလုပ္ကူမလုပ္ဘဲ ပန္းသီးဝင္စားေနတာကိုျမင္ခဲ့ကာ အလိုမက်ျဖစ္သြားပံုရသည္ဟု သူ သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။ စိတ္ထဲ မတရားသလိုႀကီးခံစားေနရျခင္းအေပၚ ဥာဏ္မီသေလာက္ေလးေျပာျပေနတဲ့ ဝမ္းဝမ္းေလးအား သေဘာက်စိတ္နဲ႔ေကာက္ခ်ီကာ ပါးျပင္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ေမႊးၾကဴပစ္ရင္း
" ဟုတ္ၿပီကြာ ၊ လာ...ဝမ္းဝမ္းတို႔ေဖေဖကို ရန္သြားေတြ႔ၾကမယ္ "
" ေတြ႔မယ္ ေတြ႔မယ္ "
ကေလးေတြငယ္စဥ္ကတည္းက တစ္ေယာက္ကအလုပ္လုပ္ေနရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း အတူတူကူလုပ္ေပးသင့္ေၾကာင္း ၊ အပါးခိုေနတာမ်ိဳးက ႐ွက္စရာေကာင္းတာမို႔ ကေရာ္ကေရာ္လုပ္သင့္ေၾကာင္း စသျဖင့္ အကိုက သင္ေပးထားခဲ့သည္ ။ ထိုကဲ့သို႔သင္ေပးထားမႈေတြဟာ အလကားမျဖစ္ဘဲ ကေလးေတြစိတ္ထဲ နားလည္လက္ခံေနေၾကာင္းကို ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးက သက္ေသျပေနေလသည္ ။ အကိုနဲ႔သူ႔ထံမွ မ်ိဳးဆက္႐ွိလာဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္မိသားစုရဲ႕ ႐ွား႐ွားပါးပါးမ်ိဳးဆက္ျဖစ္တဲ့ ဒီကေလးေလးႏွစ္ေယာက္ကို သူေရာ အကိုေရာက လိမၼာေရးျခားရႇိေစခ်င္လွပါသည္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုယ့္ရင္ေသြးေလးေတြလိုသေဘာထားကာ အစစအရာရာ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ျပဳစုသင္ၾကားေပးျဖစ္သည္ ။
ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တူးတူးက သူ႔အေဖနားမွာ ႐ုပ္တည္ႏွင့္မတ္တပ္ရပ္ကာျပဴးၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ ကိုဆက္ေနခမ်ာမွာေတာ့ သူ႔သားငယ္ကို ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္ကာ ႐ွံဳ႕မဲ့ေနလ်က္ ။ မမကေတာ့ အေခ်အတင္ျဖစ္ေနေသာ သားအဖေတြေၾကာင့္ ပန္းသီးစိတ္ေနရင္းမွ ျပံဳးစိစိ ။
" ဖိုးထင္ေရ ၊ မင္းတူေတြကို ေျပာပါဦးကြာ ၊ ငါ့မွာပန္းသီးေလးေတာင္ ဝ,ေအာင္ မစားရဘူး "
" ေဖေဖက အလုပ္,လုပ္ေလ "
" ဟမ္ "
ဝမ္းဝမ္းဆိုလိုခ်င္တာကို သူ႔အေဖက နားမလည္ ။
" အသာက ပန္းသီးဝယ္လာတယ္ ၊ အလုပ္လည္းလုပ္တယ္ ၊ ေဖေဖက ပန္းသီးမဝယ္ဘူး ၊ အလုပ္လည္းမလုပ္ဘူး ၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ပန္းသီးမစားရဘူး "
ဝမ္းဝမ္းေျပာခ်င္တာကို မနည္းဆက္စပ္စဥ္းစားၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ကိုဆက္ေနက သေဘာေပါက္သြားကာ
" ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ၊ ေဖေဖမွားတယ္...ေနာ္ ၊ အခု ေဖေဖလည္း အလုပ္ေတြဝိုင္းကူလုပ္မယ္ ၊ ၿပီးမွ အားလံုးတူတူစားၾကမယ္ ဟုတ္လား "
" ဟုတ္ ေဖေဖ "
" အမေလး မလြယ္လိုက္တာ ၊ ေျပာေနပံုေတြက ကိုဆက္ေစအတိုင္းပါပဲလား ၊ ငါလည္း ဒီအရြယ္ေရာက္မွ သားေတြဆံုးမတာ,ခံေနရတယ္ "
အဖိုးအဖြားေတြကေတာ့ ေျမးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ပီတိေတြျဖာကာ သေဘာတက်ေပါ့ ။
ထမင္းစားၾကေတာ့လည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္လံုးက သူ႔ေပါင္ေပၚမွာပဲ အလုအယက္ထိုင္ကာ အတင္းကပ္တြယ္ေနၾကသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ေပါင္ေပၚတင္ၿပီးခြံ႕ေကြၽးဖို႔ရာက အဆင္မေျပ,မလြယ္ကူတာမို႔ အကိုက
" အသာ့ေပါင္ေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုးထိုင္စားလို႔ေတာ့မရဘူး ၊ တစ္ေယာက္က ဦးဆီလာရမယ္ "
အကိုကသူ႔ထက္စာရင္ စည္းကမ္းနည္းနည္းႀကီးသည္မို႔ ကေလးေတြက မသြားခ်င္ ။ ေတာင္းဆိုသမ်ွအကုန္ အလိုလိုက္ေပးတတ္သည့္ သူ႔ထံမွာသာ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ေနခ်င္ၾကသည္ ။
" ကဲ ဦးေမးမယ္ ၊ အမွန္အတိုင္းေျဖ ၊ ဟိုတေလာက ဦးတို႔ထမင္းတူတူစားၾကေသးတာ မွတ္မိတယ္မဟုတ္လား ၊ အဲ့ဒီတုန္းက အသာ့ေပါင္ေပၚမွာ ဘယ္သူထိုင္လဲ "
ဝမ္းက တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္ႏွင့္ လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္လာသည္ ။
" ဒါဆို ဒီေန႔ တူးတူးကို အလွည့္ေပးရမယ္ေလ ဟုတ္လား ၊ ဝမ္းဝမ္းက လိမၼာတယ္ ဦးဆီကိုလာ "
အခြင့္အေရးအား တန္းတူပဲယူရမည္ဆိုသည္ကို အရင္ကတည္းက အကိုကသင္ထားေပးၿပီးသားျဖစ္၍ ယခုအေျခအေနမွာ ဝမ္းဝမ္းက အသာတၾကည္ပင္လက္ခံၿပီး အကို႔ေပါင္ေပၚသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားေလသည္ ။ ကေလးတစ္ေယာက္စီႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း ေဖေဖက
" ကေလးေတြက သားငယ္ကိုအရမ္းကပ္ၾကတာပဲ "
" ဟုတ္ပါ့ ေဖေဖရယ္ ၊ ေဖေဖ့ေျမးေတြက အေမျဖစ္တဲ့လင္းနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာင္ အသာ့ကိုပိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျဖၾကတာ ၊ တျခားသူေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ ပိုဆိုးေရာ ေဖေဖေရ႕ "
မမစကားကို လူႀကီးေတြအကုန္လံုးက ေထာက္ခံသည့္သေဘာနဲ႔ ျပံဳးေနၾကကာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ။အကိုကလည္း သူ႔ထံၾကည့္လာကာ ေက်နပ္ေနဟန္နဲ႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳး ။ သူလည္းဒီအေျခအေနေလးေပၚမွာၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔ ေပါင္ေပၚက တူးတူးရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ငံု႔ေမႊးမိေလသည္ ။
ေမတၱာေတြၾကားမွာ အမွန္တကယ္ပင္ ေနေပ်ာ္ရပါသည္ ။
******************
အားလံုးစားေသာက္ၿပီးစီးၾကၿပီမို႔ ညဦးပိုင္းမွာ ကေလးေတြနဲ႔အတူတူ ျခံထဲဆင္းၿပီး မီးပန္းေတြေဖာက္ကာ အေဖာ္လုပ္ကစားေပးေနရာမွ
" ဖိုးထင္ေရ...ဘြားဘြားက လာခဲ့ပါဦးတဲ့ ၊ ကေလးေတြထားခဲ့ ၊ ငါ အတူတူကစားေပးလိုက္မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုဆက္ေန ၊ ဒါျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဘြားဘြားဆီသြားလိုက္ဦးမယ္ "
သူ အခန္းထဲဝင္ခဲ့ေတာ့ ဘြားဘြားကို ကုတင္ေပၚမွာ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးအမီွျပဳ၍ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္မို႔ ဘြားဘြားေဘးက ကုတင္အစြန္းေလးမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း
" ဘြားဘြား ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚတယ္ဆို "
ဘြားဘြားက သူ႔ေမးခြန္းကိုေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ေဘးနားမွာမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ အကို႔ရဲ႕လက္နဲ႔သူရဲ႕လက္ကို တစ္ဖက္စီဆြဲယူကာ ထပ္ေပးလာေလေတာ့....
" ဘြားဘြား.... "
ထင္မွတ္မထားမိတဲ့အျပဳအမူမို႔ သူ႔မွာတအံ့တၾသ ။ အကိုသည္လည္း သူ႔လိုပင္အံ့ၾသေနဟန္႐ွိသည္ ။ တစ္ဆက္တည္းမွာ သူတို႔ရဲ႕လက္ထဲသို႔ ထည့္ေပးလာေသာ ကတၱီပါဘူးနီနီေလးတစ္ခု ။
" ဒါ...ဒါ ဘာလဲဟင္ ဘြားဘြား "
" ဖြင့္ၾကည့္ေလ ေျမးရဲ႕ "
ဘူးေလးကိုဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ျမင္လိုက္ရတဲ့ပစၥည္းေလးႏွစ္ခုေၾကာင့္ သူ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်မိေတာ့သည္ ။ ဝမ္းနည္း၍က်တာမဟုတ္ဘဲ ဝမ္းသာလြန္း၍က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြပါ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မေမ်ွာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ဒီဒဂၤါးျပားေလးေတြဟာ သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာခဲ့ေခ်ၿပီ ။
ကတၱီပါဘူးေလးထဲက ပစၥည္းေတြဆိုတာ ဆက္ေစဓန နဲ႔ ထင္းထင္သာ ဆိုတဲ့နာမည္ကိုယ္စီ ထြင္းထားတဲ့ ေရႊဒဂၤါးျပားေလးႏွစ္ခုပါ ။ သူက ေရႊထည္ပစၥည္းမို႔ မက္ေမာျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဘြားဘြားရဲ႕ဒီပစၥည္းေလးေတြအေပၚမွာထား႐ွိတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔သေကၤတကိုသိေန၍ ဝမ္းသာသြားရျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ ဒီလို နာမည္ထြင္းထားတဲ့ ေရႊဒဂၤါးျပားမ်ိဳးကို သူ႔တစ္သက္ ႏွစ္ခုသာေတြ႔ခဲ့ဖူးသည္ ။ ေဖေဖ့နာမည္နဲ႔တစ္ခု မမနာမည္နဲ႔တစ္ခု ။ ေမေမ့နာမည္နဲ႔ဒဂၤါးျပားကိုလည္း မေတြ႕ခဲ့ဖူးသလို....အဆံုးစြန္ ဘြားဘြားရဲ႕အတူေန သမီးအရင္းျဖစ္တဲ့ အန္တီ့ခင့္ဆီမွာေတာင္ ဒီလိုနာမည္ထိုးထားေသာ ဒဂၤါးေလးမ႐ွိပါေခ် ။ ဒီေရႊဒဂၤါးေလးေတြက တန္ဖိုးအားျဖင့္ေတာ့ အလြန္တရာႀကီးမားလွသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ဘြားဘြားရဲ႕အခ်စ္ဆံုးဟူေသာျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္ အစဥ္အဆက္အသိအမွတ္ျပဳလာတာမို႔ ေဖေဖနဲ႔မမတို႔က ထိုဒဂၤါးေလးေတြအေပၚမွာ တန္ဖိုးတထား႐ွိခဲ့ၾကသည္ ။ ေမေမနဲ႔အန္တီခင့္ဆီမွာေတာင္ မ႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီပစၥည္းေလးေတြကို သူ႔တစ္သက္ ဘြားဘြားထံမွ ေပးလာလိမ္႔မည္လို႔ အိပ္မက္ေတာင္,မမက္ခဲ့ဖူးပါေလ ။
အခုေတာ့....ဘြားဘြားက အကိုေရာ သူေရာကို အတူတူေပးအပ္လာေလၿပီ ။ ဒီပစၥည္းေလးေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကိုသိေနၿပီးသားျဖစ္တာမို႔ ဘြားဘြားနဲ႔သူ႔ၾကား ႐ွင္းျပ ေျပာျပစရာစကားေတြ အမ်ားႀကီးမလိုအပ္ေတာ့ပါ ။ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔က်လာမိတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို ဘြားဘြားက တယုတယသုတ္ေပးေလေတာ့ ဘြားဘြားရင္ခြင္ထဲမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္မ်က္ႏွာအပ္ကာ ငိုမိေတာ့သည္ ။
ဘြားဘြားကေတာ့ သူ႔ေက်ာျပင္ကို ခပ္ဖြဖြေလးသပ္ေပးလို႔...။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ေပမယ့္ ဘြားဘြားရင္ခြင္က သူ႔အတြက္ တကယ္ကိုပဲေႏြးေထြးေနပါ၏ ။
သူဝေအာင္ငိုၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာ အကိုက သူ႔လက္ဖဝါးထဲကို ပစၥည္းေလးတစ္ခု ထည့္ေပးလာျပန္သည္ ။ လက္ဝါးကိုျဖန္႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာက္အျပာရင့္ရင့္ေတြနဲ႔ စီျခယ္ထားေသာ ျမန္မာျပည္ေျမပံုရင္ထိုးကေလးတစ္ခု ။
" ဒီရင္ထိုးက ဘာအတြက္လဲ အကို "
" အသာ့အတြက္ေလ...ကိုယ္က ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ လက္ဝတ္ရတနာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိပ္မသိေတာ့ ဘြားဘြားကိုေမးျမန္း အကူအညီေတာင္းၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကူးေလးကိုေျပာျပတာနဲ႔ ဘြားဘြားက သူ႔မွာ႐ွိတဲ့ နီလာေက်ာက္ေလးေတြကို ထုတ္ေပးေတာ့တာပါပဲကြာ ၊ အဲ့ေတာ့ ဒါေလးက အသာ့အတြက္ ဘြားဘြားနဲ႔ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္လက္ေဆာင္ေပါ့ "
" ရင္ထိုးက မိန္းကေလးေတြမွ ထိုးၾကတာမဟုတ္ဘူးလားဟင္ "
" ေယာက္်ားေလးေတြက ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ မထိုးတတ္ၾကေပမယ့္ အသာကေတာ့ မၾကာခင္မွာ ဒီရင္ထိုးေလးကို ထိုးရေတာ့မယ္ေလ "
" ဟင္ ဘယ္လို...အကို "
" မၾကာခင္က်င္းပမယ့္ အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲတက္တဲ့အခါ အသာဝတ္မယ့္ တိုက္ပံုေပၚမွာထိုးဖို႔ "
" အကိုကဗ်ာ....."
သူ မ်က္ရည္ဝဲရျပန္ပါ၏ ။
" အကယ္ဒမီဆုေတြအတြက္ တစ္ေျပးေနတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကားႀကီးရဲ႕ ဇာတ္လမ္းနဲ႔ဇာတ္ၫႊန္းေရးသားသူက ပြဲတက္တဲ့အခါ တင့္တယ္ေနရမယ္ေလ...မဟုတ္ဘူးလား ၊ ၿပီးေတာ့ ဒါက အသာ့ရဲ႕ပထမဦးဆံုး အကယ္ဒမီပြဲတက္ႏွစ္ေလ ၊ လူေတြက ဘယ္ေတာ့မဆို ဘဝရဲ႕ပထမဦးဆံုးေတြကိုပဲ မွတ္မွတ္ရရပို႐ွိတတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား ၊ ဒါေၾကာင့္ အသာ့ရဲ႕အျမဲအမွတ္ထင္ထင္႐ွိေနမယ့္ ပထမဦးဆံုးပြဲေလးမွာ ကိုယ့္အေနနဲ႔လည္း တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန အမွတ္တရအျဖစ္ ပါဝင္ခ်င္လို႔ "
အကိုဟာ သူ႔အတြက္ဆိုရင္ အေသးစိတ္ကို စဥ္းစားေပးတတ္လြန္းပါသည္ ။
" ဒီလိုမလုပ္ေပးလည္း အကိုက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အမွတ္တရေကာင္းေတြတိုင္းမွာ ထိပ္ဆံုးကပါၿပီးသားပါ အကိုရယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုဇာတ္လမ္း,ဇာတ္ၫႊန္းပညာေတြဆိုတာလည္း အကိုဖန္တီးေပးထားတာပဲကို ၊ အကို႔ေၾကာင့္သာ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေနရာမွာ အခုလိုရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တာပါ "
အကိုသည္သာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ အလင္းေရာင္႐ွင္ပါ ။
****************
ညသန္းေခါင္ယံကို ေတာ္ေတာ္ေလးေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကတိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။
ႏွစ္သစ္ကိုကူးေျပာင္းတဲ့ ဆယ့္ႏွစ္နာရီအခ်ိန္တုန္းက မိသားစုစံုစံုညီညီ countdown ေရတြက္ရင္း Happy New Year ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာႀကိဳဆိုခဲ့ၾကသည္ ။ ထို႔ေနာက္မွာ ေအာ္ရဟစ္ရ ကစားထားရ၍ ပင္ပန္းၿပီး တစ္အိမ္လံုး အိပ္ရာဝင္သြားၾကေလၿပီ ။
အခုေတာ့ သူတို႔အခန္းေဘးက ဝရံတာငယ္ေလးမွာ အကိုနဲ႔သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ။ လေရာင္ကလည္း သူတို႔႐ွိေနရာ ဝရံတာေလးဆီကို ျဖာက်လို႔ေနသည္ ။
" ဒီေန႔ လသာတယ္ေနာ္ အကို "
" ကိုယ္တို႔ရဲ႕မဂၤလာဦးညေလးကိုေတာင္ သတိရမိတယ္ ၊ အဲ့ဒီေန႔ကလည္း အခုလိုပဲ လသာတယ္ေလ "
သူ ျပံဳးမိရသည္ ။ အကိုဟာ အိမ္ေထာင္သက္ေတြၾကာလာသည့္တိုင္ေအာင္ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အမွတ္တရေတြဆိုရင္ မေမ့မေလ်ာ့နဲ႔ မွတ္မွတ္ထင္ထင္႐ွိေနေပးတတ္ဆဲ ။
" ကြၽန္ေတာ္ လမင္းႀကီးကို ေငးၾကည့္ရတာကို သေဘာက်မွန္းသိလို႔ မွန္ေခါင္မိုးနဲ႔အိမ္ကို ရေအာင္ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့အကိုက ကြၽန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ လမင္းႀကီးကိုသေဘာက်မွန္းေရာ သိလား "
" ဟင့္အင္း မသိဘူး ၊ ကိုယ့္အတြက္က ကေလးေလး ဘာေၾကာင့္သေဘာက်တယ္ဆိုတာကို သိရဖို႔ထက္ ဘာကိုသေဘာက်လဲဆိုတာကို သိရဖို႔က ပိုအေရးႀကီးခဲ့တယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ကေလး ေျပာလိုတဲ့ဆႏၵ႐ွိမွသာ ေနာက္ဆက္တြဲ သိခ်င္တာမ်ိဳး "
သူခ်စ္ရတဲ့အကိုဆိုတာ ထိုကဲ့သို႔ေသာသူပါေလ ။
" ကြၽန္ေတာ္လမင္းႀကီးကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာ ဒီတိုင္းသေဘာက်ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး "
ထိုကဲ့သို႔ေျပာျပမိေတာ့လည္း သူ႔စကားလံုးေတြမွာ အကိုဟာ စိတ္ဝင္စားစြာနဲ႔ ငံ့လင့္ေနလ်က္သား ။
" တကယ္ေတာ့ေလ အကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္က လမင္းႀကီးနဲ႔ထပ္တူျပဳထားတာေၾကာင့္ပါ "
" ဟင္ ဘယ္လို? "
" ဟုတ္တယ္ အကို ၊ အကို႔ကို စေတြ႔ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အကိုက ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးမွာသာေနတဲ့ လမင္းႀကီးလိုလူမ်ိဳးပဲ "
" ဘာေၾကာင့္လဲ ကေလးေလးရဲ႕ "
" အ႐ွိန္အဝါတစ္ခုနဲ႔ေတာက္ပေနၿပီး ကြၽန္ေတာ္လက္လွမ္းလို႔မမီႏိုင္တဲ့ ဟိုးအျမင့္တစ္ေနရာမွာ႐ွိေနတဲ့သူမို႔လို႔ပါ "
သူ႔စကားဆံုးေတာ့ အကိုက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲယူကာ ေပြ႔ဖက္လိုက္ရင္းက
" ကေလးေလးရယ္.... "
ဟု ခပ္ညည္းညည္းေလး ေရရြတ္လာသည္ ။
" အခုေတာ့ လက္လွမ္းမမီႏိုင္တဲ့အဓိပၸါယ္မ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေမွာင္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို အလင္းျပေပးတဲ့ အလင္းေရာင္႐ွင္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးျဖစ္သြားၿပီ "
အကိုက သူ႔ဆံပင္အုပ္အုပ္ေတြဆီကို ဖိကပ္နမ္း႐ိႈက္လာကာ
" ကိုယ့္ရဲ႕ဒီကေလးေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကြာ "
" ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ ဒီအတိုင္းေလးပဲ ခ်စ္ေပးရင္း ကြၽန္ေတာ့့ဘဝကို ဆက္ၿပီးအလင္းျပေပးဦးေပါ့ အကိုရဲ႕ "
" ကိုယ့္အခ်စ္ေတြက အျမဲတမ္း မင္းတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပါ ကေလးေလးရယ္ "
အကိုက သူ႔လက္ေတြကိုေထြးဆုပ္ရင္း ေလးေလးနက္နက္ေျပာလာတဲ့အခါ သူ႔မွာၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔အတူ တသိမ့္သိမ့္ပီတိျဖစ္ရျပန္ေလသည္ ။
အေဝးကလမင္းႀကီးကို ေမ်ွာ္ေငးေနခဲ့ရတဲ့ လမင္းေမ်ွာ္သူဘဝကေန....အခုေတာ့ ထိုလမင္းႀကီးရဲ႕အရိပ္မွာခိုလႈံရင္း သူဘဝေလး တကယ္ေအးျမေနရပါၿပီ ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ေတြဟာ ယေန႔ႏွစ္သစ္မွသည္ ေနာင္ႏွစ္သစ္....ႏွစ္သစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္တဲ့အထိ.....။
(The End)
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
Phyu Layy.
A/N
ဒီ Extra အပိုင္းေလးက ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ၊ စာအုပ္ေလးထဲမွာ ထည့္ေရးေပးထားတဲ့ New Year အပိုင္းပိုေလးပါ ။ စာအုပ္ဝယ္တဲ့သူေလးေတြက ဖတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနေလာက္ေပမယ့္ စာအုပ္မဝယ္ျဖစ္တဲ့ စာဖတ္သူေလးေတြအတြက္ အခုႏွစ္ New Year ကာလေလးမွာ အမွတ္တရ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ေအးခ်မ္းႏိုင္ၾကပါေစ.....။
Phyu Layy.
_____________________________________
#For Unicode
လမင်းမျှော်သူ (Extra Final)
December 31 ရက်နေ့ ။
ဒီနေ့ည New year ပွဲလေးကျင်းပဖို့ ထင်းထင်သာတို့အိမ်လေးမှာ မိသားစုအကုန် လူစုံနေကြသည် ။ ဘွားဘွား ၊ ဖေဖေ ၊ မေမေ ၊ အန်တီခင် ၊ အကို့မေမေ...ပြီးတော့ ကိုဆက်နေ နဲ့ မမ ။ နောက်ထပ်ကတော့ ကိုဆက်နေ နဲ့ မမ ရဲ့ အမွှာသားလေးနှစ်ယောက် ။ ကျောင်းနာမည်မပေးရသေး၍ ဝမ်းဝမ်းနဲ့တူးတူး ဟု အလွယ်ပေးထားသော ထိုနာမည်ပိုင်ရှင်ကလေးနှစ်ယောက်မှာ လေးနှစ်ပြည့်ခါနီးအရွယ်လေးတွေမို့ တီတီတာတာနဲ့ အလွန်ချစ်စရာကောင်းကြသည် ။ ထိုကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ထူးခြားချက်က အချင်းချင်းချွတ်စွပ်ကြီးမတူကြဘဲ ဝမ်းဝမ်းက အကိုနဲ့ မျက်နှာပေါက်ဆင်ကာ တူးတူးကတော့ သူနဲ့ဆင်နေတာပင် ။ ဒါကြောင့်လည်း ဒီကလေးနှစ်ယောက်က သူနဲ့အကိုရဲ့ အသည်းကျော်လေးတွေဖြစ်နေကြတော့သည်ပေါ့ ။
မမက ဝမ်းဝမ်းနဲ့တူးတူးကို ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားတဲ့အချိန်မှာ နှစ်ဖက်မိဘတွေအကုန်လုံးက "မွေးလာမယ့်ကလေးလေးတွေက ဆက်စေတို့ အသာတို့နဲ့ တူရင်ကောင်းမယ် ၊ အဖေ အမေနဲ့ တူရင်တော့ ခေါင်းကြောမာပြီး ပြောရဆိုရလက်ပေါက်ကပ်မှာစိုးရတယ်" ဟု ခဏခဏပြောကြလို့လားမသိ ။ တကယ်တမ်းမွေးလာတဲ့အချိန်မှာ ကလေးလေးနှစ်ယောက်လုံးဟာ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာကြတော့တာပင် ။ အကိုတို့ဘက်မှာရော သူတို့ဘက်မှာပါ ဝမ်းဝမ်းနဲ့တူးတူးက မြေးဦးလေးတွေမို့ အကုန်လုံးရဲ့သဲသဲလှုပ် ဂရုစိုက်ခြင်းကိုခံရလေသော ဖိုးကံကောင်းလေးတွေဖြစ်နေတော့သည် ။
" အသာ အသာ "
သူ့ဘောင်းဘီစကိုဆွဲကာခေါ်နေတဲ့ ဝမ်းဝမ်းကြောင့် အလှမီးသီးလေးတွေ ချိတ်ဆွဲနေရာက ငုံ့ပြီးထူးရသေးသည် ။ မဟုတ်လို့ကတော့ မထူးမချင်းကို ဆက်တိုက်ခေါ်နေတော့မည်လေ ။
" ဘာလဲ ဝမ်းဝမ်းလေးရဲ့ "
သူ့အား ဦးငယ်လို့ခေါ်ဖို့ လူကြီးတွေက ဘယ်လိုပဲသင်ပေးသင်ပေး ဒီကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ အကိုခေါ်သလို အသာဟုပင် ခေါ်ကြလေ၏ ။ တစ်ခါတစ်ခါ အကိုက ကလေးတွေနှင့်အပြိုင် စိတ်လုပ်ကာ "အသာ ဆိုတာ ငါခေါ်တဲ့နာမည် ၊ မင်းတို့လိုက်ခေါ်စရာမလိုဘူး" ဟု ဘုတောတတ်သေးသည် ။ ဘယ်သူတွေကပဲ ဘာပြောလို့နေနေ အနှီကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်မြဲပါပင် ။
" ဖေဖေလေ...ဖေဖေ "
" အင်း ဖေဖေက ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" အသာဝယ်လာတဲ့ပန်းသီးတွေကို ဖေဖေက နှိုက်စားနေတယ် "
သူ့ထံ တိုင်တမ်းသလိုလာပြောနေသော ဝမ်းဝမ်းလေးကြောင့် သူ,ရယ်မိတော့သည် ။
" အဲဒါ ဝမ်းက အသာ့ကို လာတိုင်တာ ၊ ဝမ်းဝမ်းမရှိတုန်း ဖေဖေထပ်ပြီးနှိုက်စားမှာစိုးလို့ တူးတူးကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းခဲ့တယ် "
" ဟုတ်လား ၊ စားပါစေ ဝမ်းဝမ်းရဲ့ ၊ ပန်းသီးတွေက အားလုံးစားဖို့ အသာကဝယ်ထားတာလေ ၊ ဝမ်းဖေဖေလည်း စားလို့ရပါတယ် "
" ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ၊ အသာကကျတော့မစားဘဲ အလုပ်တွေလုပ်နေပြီး ဖေဖေကကျတော့ ဘာမှမလုပ်ဘဲ မေမေလှီးထားသမျှတွေကို စားပစ်နေတာ ၊ မစားရဘူး မစားရဘူး "
ဦးလေးဖြစ်သူက ဝယ်လာတဲ့ပန်းသီးတွေကိုမစားဘဲ အလုပ်လုပ်နေပြီး အဖေဖြစ်သူကတော့ အလုပ်ကူမလုပ်ဘဲ ပန်းသီးဝင်စားနေတာကိုမြင်ခဲ့ကာ အလိုမကျဖြစ်သွားပုံရသည်ဟု သူ သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ စိတ်ထဲ မတရားသလိုကြီးခံစားနေရခြင်းအပေါ် ဉာဏ်မီသလောက်လေးပြောပြနေတဲ့ ဝမ်းဝမ်းလေးအား သဘောကျစိတ်နဲ့ကောက်ချီကာ ပါးပြင်ဖောင်းဖောင်းလေးကို မွှေးကြူပစ်ရင်း
" ဟုတ်ပြီကွာ ၊ လာ...ဝမ်းဝမ်းတို့ဖေဖေကို ရန်သွားတွေ့ကြမယ် "
" တွေ့မယ် တွေ့မယ် "
ကလေးတွေငယ်စဉ်ကတည်းက တစ်ယောက်ကအလုပ်လုပ်နေရင် နောက်တစ်ယောက်ကလည်း အတူတူကူလုပ်ပေးသင့်ကြောင်း ၊ အပါးခိုနေတာမျိုးက ရှက်စရာကောင်းတာမို့ ကရော်ကရော်လုပ်သင့်ကြောင်း စသဖြင့် အကိုက သင်ပေးထားခဲ့သည် ။ ထိုကဲ့သို့သင်ပေးထားမှုတွေဟာ အလကားမဖြစ်ဘဲ ကလေးတွေစိတ်ထဲ နားလည်လက်ခံနေကြောင်းကို ဒီအဖြစ်အပျက်လေးက သက်သေပြနေလေသည် ။ အကိုနဲ့သူ့ထံမှ မျိုးဆက်ရှိလာဖို့မဖြစ်နိုင်တာကြောင့် နှစ်ဖက်မိသားစုရဲ့ ရှားရှားပါးပါးမျိုးဆက်ဖြစ်တဲ့ ဒီကလေးလေးနှစ်ယောက်ကို သူရော အကိုရောက လိမ္မာရေးခြားရှိစေချင်လှပါသည် ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုယ့်ရင်သွေးလေးတွေလိုသဘောထားကာ အစစအရာရာ ဂရုတစိုက်နဲ့ ပြုစုသင်ကြားပေးဖြစ်သည် ။
ထမင်းစားခန်းထဲရောက်တော့ တူးတူးက သူ့အဖေနားမှာ ရုပ်တည်နှင့်မတ်တပ်ရပ်ကာပြူးကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ကိုဆက်နေခမျာမှာတော့ သူ့သားငယ်ကို ပေစောင်းစောင်းကြည့်ကာ ရှုံ့မဲ့နေလျက် ။ မမကတော့ အချေအတင်ဖြစ်နေသော သားအဖတွေကြောင့် ပန်းသီးစိတ်နေရင်းမှ ပြုံးစိစိ ။
" ဖိုးထင်ရေ ၊ မင်းတူတွေကို ပြောပါဦးကွာ ၊ ငါ့မှာပန်းသီးလေးတောင် ဝ,အောင် မစားရဘူး "
" ဖေဖေက အလုပ်,လုပ်လေ "
" ဟမ် "
ဝမ်းဝမ်းဆိုလိုချင်တာကို သူ့အဖေက နားမလည် ။
" အသာက ပန်းသီးဝယ်လာတယ် ၊ အလုပ်လည်းလုပ်တယ် ၊ ဖေဖေက ပန်းသီးမဝယ်ဘူး ၊ အလုပ်လည်းမလုပ်ဘူး ၊ အဲ့ဒါကြောင့် ပန်းသီးမစားရဘူး "
ဝမ်းဝမ်းပြောချင်တာကို မနည်းဆက်စပ်စဉ်းစားပြီးနောက်တွင်တော့ ကိုဆက်နေက သဘောပေါက်သွားကာ
" ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ၊ ဖေဖေမှားတယ်...နော် ၊ အခု ဖေဖေလည်း အလုပ်တွေဝိုင်းကူလုပ်မယ် ၊ ပြီးမှ အားလုံးတူတူစားကြမယ် ဟုတ်လား "
" ဟုတ် ဖေဖေ "
" အမလေး မလွယ်လိုက်တာ ၊ ပြောနေပုံတွေက ကိုဆက်စေအတိုင်းပါပဲလား ၊ ငါလည်း ဒီအရွယ်ရောက်မှ သားတွေဆုံးမတာ,ခံနေရတယ် "
အဖိုးအဖွားတွေကတော့ မြေးနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး ပီတိတွေဖြာကာ သဘောတကျပေါ့ ။
ထမင်းစားကြတော့လည်း ကလေးနှစ်ယောက်လုံးက သူ့ပေါင်ပေါ်မှာပဲ အလုအယက်ထိုင်ကာ အတင်းကပ်တွယ်နေကြသည် ။ နှစ်ယောက်လုံးကို ပေါင်ပေါ်တင်ပြီးခွံ့ကျွေးဖို့ရာက အဆင်မပြေ,မလွယ်ကူတာမို့ အကိုက
" အသာ့ပေါင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်လုံးထိုင်စားလို့တော့မရဘူး ၊ တစ်ယောက်က ဦးဆီလာရမယ် "
အကိုကသူ့ထက်စာရင် စည်းကမ်းနည်းနည်းကြီးသည်မို့ ကလေးတွေက မသွားချင် ။ တောင်းဆိုသမျှအကုန် အလိုလိုက်ပေးတတ်သည့် သူ့ထံမှာသာ နှစ်ယောက်လုံးက နေချင်ကြသည် ။
" ကဲ ဦးမေးမယ် ၊ အမှန်အတိုင်းဖြေ ၊ ဟိုတလောက ဦးတို့ထမင်းတူတူစားကြသေးတာ မှတ်မိတယ်မဟုတ်လား ၊ အဲ့ဒီတုန်းက အသာ့ပေါင်ပေါ်မှာ ဘယ်သူထိုင်လဲ "
ဝမ်းက တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နှင့် လက်ညှိုးတစ်ချောင်းထောင်လာသည် ။
" ဒါဆို ဒီနေ့ တူးတူးကို အလှည့်ပေးရမယ်လေ ဟုတ်လား ၊ ဝမ်းဝမ်းက လိမ္မာတယ် ဦးဆီကိုလာ "
အခွင့်အရေးအား တန်းတူပဲယူရမည်ဆိုသည်ကို အရင်ကတည်းက အကိုကသင်ထားပေးပြီးသားဖြစ်၍ ယခုအခြေအနေမှာ ဝမ်းဝမ်းက အသာတကြည်ပင်လက်ခံပြီး အကို့ပေါင်ပေါ်သို့ ပြောင်းရွှေ့သွားလေသည် ။ ကလေးတစ်ယောက်စီနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေကြသော သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း ဖေဖေက
" ကလေးတွေက သားငယ်ကိုအရမ်းကပ်ကြတာပဲ "
" ဟုတ်ပါ့ ဖေဖေရယ် ၊ ဖေဖေ့မြေးတွေက အမေဖြစ်တဲ့လင်းနဲ့ယှဉ်ရင်တောင် အသာ့ကိုပိုချစ်တယ်လို့ ဖြေကြတာ ၊ တခြားသူတွေနဲ့ယှဉ်ရင်တော့ ပိုဆိုးရော ဖေဖေရေ့ "
မမစကားကို လူကြီးတွေအကုန်လုံးက ထောက်ခံသည့်သဘောနဲ့ ပြုံးနေကြကာ ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ။အကိုကလည်း သူ့ထံကြည့်လာကာ ကျေနပ်နေဟန်နဲ့ ခပ်ပြုံးပြုံး ။ သူလည်းဒီအခြေအနေလေးပေါ်မှာကြည်နူးစိတ်နဲ့ ပေါင်ပေါ်က တူးတူးရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို ငုံ့မွှေးမိလေသည် ။
မေတ္တာတွေကြားမှာ အမှန်တကယ်ပင် နေပျော်ရပါသည် ။
******************
အားလုံးစားသောက်ပြီးစီးကြပြီမို့ ညဦးပိုင်းမှာ ကလေးတွေနဲ့အတူတူ ခြံထဲဆင်းပြီး မီးပန်းတွေဖောက်ကာ အဖော်လုပ်ကစားပေးနေရာမှ
" ဖိုးထင်ရေ...ဘွားဘွားက လာခဲ့ပါဦးတဲ့ ၊ ကလေးတွေထားခဲ့ ၊ ငါ အတူတူကစားပေးလိုက်မယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကိုဆက်နေ ၊ ဒါဖြင့် ကျွန်တော် ဘွားဘွားဆီသွားလိုက်ဦးမယ် "
သူ အခန်းထဲဝင်ခဲ့တော့ ဘွားဘွားကို ကုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအမှီပြု၍ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်မို့ ဘွားဘွားဘေးက ကုတင်အစွန်းလေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း
" ဘွားဘွား ကျွန်တော့်ကိုခေါ်တယ်ဆို "
ဘွားဘွားက သူ့မေးခွန်းကိုခေါင်းညိတ်ပြပြီး ဘေးနားမှာမတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ အကို့ရဲ့လက်နဲ့သူရဲ့လက်ကို တစ်ဖက်စီဆွဲယူကာ ထပ်ပေးလာလေတော့....
" ဘွားဘွား.... "
ထင်မှတ်မထားမိတဲ့အပြုအမူမို့ သူ့မှာတအံ့တသြ ။ အကိုသည်လည်း သူ့လိုပင်အံ့သြနေဟန်ရှိသည် ။ တစ်ဆက်တည်းမှာ သူတို့ရဲ့လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလာသော ကတ္တီပါဘူးနီနီလေးတစ်ခု ။
" ဒါ...ဒါ ဘာလဲဟင် ဘွားဘွား "
" ဖွင့်ကြည့်လေ မြေးရဲ့ "
ဘူးလေးကိုဖွင့်ကြည့်ပြီး မြင်လိုက်ရတဲ့ပစ္စည်းလေးနှစ်ခုကြောင့် သူ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျမိတော့သည် ။ ဝမ်းနည်း၍ကျတာမဟုတ်ဘဲ ဝမ်းသာလွန်း၍ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေပါ ။ နောက်ဆုံးတော့ မမျှော်လင့်ခဲ့တဲ့ ဒီဒင်္ဂါးပြားလေးတွေဟာ သူ့မျက်စိရှေ့ကိုရောက်လာခဲ့ချေပြီ ။
ကတ္တီပါဘူးလေးထဲက ပစ္စည်းတွေဆိုတာ ဆက်စေဓန နဲ့ ထင်းထင်သာ ဆိုတဲ့နာမည်ကိုယ်စီ ထွင်းထားတဲ့ ရွှေဒင်္ဂါးပြားလေးနှစ်ခုပါ ။ သူက ရွှေထည်ပစ္စည်းမို့ မက်မောခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဘွားဘွားရဲ့ဒီပစ္စည်းလေးတွေအပေါ်မှာထားရှိတဲ့ အဓိပ္ပါယ်နဲ့သင်္ကေတကိုသိနေ၍ ဝမ်းသာသွားရခြင်းဖြစ်ပါသည် ။ ဒီလို နာမည်ထွင်းထားတဲ့ ရွှေဒင်္ဂါးပြားမျိုးကို သူ့တစ်သက် နှစ်ခုသာတွေ့ခဲ့ဖူးသည် ။ ဖေဖေ့နာမည်နဲ့တစ်ခု မမနာမည်နဲ့တစ်ခု ။ မေမေ့နာမည်နဲ့ဒင်္ဂါးပြားကိုလည်း မတွေ့ခဲ့ဖူးသလို....အဆုံးစွန် ဘွားဘွားရဲ့အတူနေ သမီးအရင်းဖြစ်တဲ့ အန်တီ့ခင့်ဆီမှာတောင် ဒီလိုနာမည်ထိုးထားသော ဒင်္ဂါးလေးမရှိပါချေ ။ ဒီရွှေဒင်္ဂါးလေးတွေက တန်ဖိုးအားဖြင့်တော့ အလွန်တရာကြီးမားလှသည်မဟုတ်သော်လည်း ဘွားဘွားရဲ့အချစ်ဆုံးဟူသောပြယုဂ်တစ်ခုအဖြစ် အစဉ်အဆက်အသိအမှတ်ပြုလာတာမို့ ဖေဖေနဲ့မမတို့က ထိုဒင်္ဂါးလေးတွေအပေါ်မှာ တန်ဖိုးတထားရှိခဲ့ကြသည် ။ မေမေနဲ့အန်တီခင့်ဆီမှာတောင် မရှိခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီပစ္စည်းလေးတွေကို သူ့တစ်သက် ဘွားဘွားထံမှ ပေးလာလိမ့်မည်လို့ အိပ်မက်တောင်,မမက်ခဲ့ဖူးပါလေ ။
အခုတော့....ဘွားဘွားက အကိုရော သူရောကို အတူတူပေးအပ်လာလေပြီ ။ ဒီပစ္စည်းလေးတွေရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကိုသိနေပြီးသားဖြစ်တာမို့ ဘွားဘွားနဲ့သူ့ကြား ရှင်းပြ ပြောပြစရာစကားတွေ အများကြီးမလိုအပ်တော့ပါ ။ ဝမ်းသာကြည်နူးစိတ်နဲ့ကျလာမိတဲ့မျက်ရည်တွေကို ဘွားဘွားက တယုတယသုတ်ပေးလေတော့ ဘွားဘွားရင်ခွင်ထဲမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်မျက်နှာအပ်ကာ ငိုမိတော့သည် ။
ဘွားဘွားကတော့ သူ့ကျောပြင်ကို ခပ်ဖွဖွလေးသပ်ပေးလို့...။ ပထမဆုံးအကြိမ်ပေမယ့် ဘွားဘွားရင်ခွင်က သူ့အတွက် တကယ်ကိုပဲနွေးထွေးနေပါ၏ ။
သူဝအောင်ငိုပြီးသည့်အချိန်မှာ အကိုက သူ့လက်ဖဝါးထဲကို ပစ္စည်းလေးတစ်ခု ထည့်ပေးလာပြန်သည် ။ လက်ဝါးကိုဖြန့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျောက်အပြာရင့်ရင့်တွေနဲ့ စီခြယ်ထားသော မြန်မာပြည်မြေပုံရင်ထိုးကလေးတစ်ခု ။
" ဒီရင်ထိုးက ဘာအတွက်လဲ အကို "
" အသာ့အတွက်လေ...ကိုယ်က ကျောက်မျက်ရတနာတွေ လက်ဝတ်ရတနာတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး သိပ်မသိတော့ ဘွားဘွားကိုမေးမြန်း အကူအညီတောင်းပြီး ကိုယ့်စိတ်ကူးလေးကိုပြောပြတာနဲ့ ဘွားဘွားက သူ့မှာရှိတဲ့ နီလာကျောက်လေးတွေကို ထုတ်ပေးတော့တာပါပဲကွာ ၊ အဲ့တော့ ဒါလေးက အသာ့အတွက် ဘွားဘွားနဲ့ကိုယ့်ရဲ့ နှစ်သစ်လက်ဆောင်ပေါ့ "
" ရင်ထိုးက မိန်းကလေးတွေမှ ထိုးကြတာမဟုတ်ဘူးလားဟင် "
" ယောက်ျားလေးတွေက ပုံမှန်အားဖြင့်တော့ မထိုးတတ်ကြပေမယ့် အသာကတော့ မကြာခင်မှာ ဒီရင်ထိုးလေးကို ထိုးရတော့မယ်လေ "
" ဟင် ဘယ်လို...အကို "
" မကြာခင်ကျင်းပမယ့် အကယ်ဒမီဆုပေးပွဲတက်တဲ့အခါ အသာဝတ်မယ့် တိုက်ပုံပေါ်မှာထိုးဖို့ "
" အကိုကဗျာ....."
သူ မျက်ရည်ဝဲရပြန်ပါ၏ ။
" အကယ်ဒမီဆုတွေအတွက် တစ်ပြေးနေတဲ့ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကြီးရဲ့ ဇာတ်လမ်းနဲ့ဇာတ်ညွှန်းရေးသားသူက ပွဲတက်တဲ့အခါ တင့်တယ်နေရမယ်လေ...မဟုတ်ဘူးလား ၊ ပြီးတော့ ဒါက အသာ့ရဲ့ပထမဦးဆုံး အကယ်ဒမီပွဲတက်နှစ်လေ ၊ လူတွေက ဘယ်တော့မဆို ဘဝရဲ့ပထမဦးဆုံးတွေကိုပဲ မှတ်မှတ်ရရပိုရှိတတ်ကြတယ်မဟုတ်လား ၊ ဒါကြောင့် အသာ့ရဲ့အမြဲအမှတ်ထင်ထင်ရှိနေမယ့် ပထမဦးဆုံးပွဲလေးမှာ ကိုယ့်အနေနဲ့လည်း တစ်ထောင့်တစ်နေရာကနေ အမှတ်တရအဖြစ် ပါဝင်ချင်လို့ "
အကိုဟာ သူ့အတွက်ဆိုရင် အသေးစိတ်ကို စဉ်းစားပေးတတ်လွန်းပါသည် ။
" ဒီလိုမလုပ်ပေးလည်း အကိုက ကျွန်တော့်ရဲ့အမှတ်တရကောင်းတွေတိုင်းမှာ ထိပ်ဆုံးကပါပြီးသားပါ အကိုရယ် ၊ ပြီးတော့ ဒီလိုဇာတ်လမ်း,ဇာတ်ညွှန်းပညာတွေဆိုတာလည်း အကိုဖန်တီးပေးထားတာပဲကို ၊ အကို့ကြောင့်သာ ကျွန်တော် ဒီနေရာမှာ အခုလိုရပ်တည်နိုင်ခဲ့တာပါ "
အကိုသည်သာ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ အလင်းရောင်ရှင်ပါ ။
****************
ညသန်းခေါင်ယံကို တော်တော်လေးကျော်လွန်ခဲ့ပြီမို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကတိတ်ဆိတ်နေသည် ။
နှစ်သစ်ကိုကူးပြောင်းတဲ့ ဆယ့်နှစ်နာရီအချိန်တုန်းက မိသားစုစုံစုံညီညီ countdown ရေတွက်ရင်း Happy New Year ကို ပျော်ရွှင်စွာကြိုဆိုခဲ့ကြသည် ။ ထို့နောက်မှာ အော်ရဟစ်ရ ကစားထားရ၍ ပင်ပန်းပြီး တစ်အိမ်လုံး အိပ်ရာဝင်သွားကြလေပြီ ။
အခုတော့ သူတို့အခန်းဘေးက ဝရံတာငယ်လေးမှာ အကိုနဲ့သူနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ။ လရောင်ကလည်း သူတို့ရှိနေရာ ဝရံတာလေးဆီကို ဖြာကျလို့နေသည် ။
" ဒီနေ့ လသာတယ်နော် အကို "
" ကိုယ်တို့ရဲ့မင်္ဂလာဦးညလေးကိုတောင် သတိရမိတယ် ၊ အဲ့ဒီနေ့ကလည်း အခုလိုပဲ လသာတယ်လေ "
သူ ပြုံးမိရသည် ။ အကိုဟာ အိမ်ထောင်သက်တွေကြာလာသည့်တိုင်အောင် သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့အမှတ်တရတွေဆိုရင် မမေ့မလျော့နဲ့ မှတ်မှတ်ထင်ထင်ရှိနေပေးတတ်ဆဲ ။
" ကျွန်တော် လမင်းကြီးကို ငေးကြည့်ရတာကို သဘောကျမှန်းသိလို့ မှန်ခေါင်မိုးနဲ့အိမ်ကို ရအောင်ဖန်တီးပေးခဲ့တဲ့အကိုက ကျွန်တော်ဘာကြောင့် လမင်းကြီးကိုသဘောကျမှန်းရော သိလား "
" ဟင့်အင်း မသိဘူး ၊ ကိုယ့်အတွက်က ကလေးလေး ဘာကြောင့်သဘောကျတယ်ဆိုတာကို သိရဖို့ထက် ဘာကိုသဘောကျလဲဆိုတာကို သိရဖို့က ပိုအရေးကြီးခဲ့တယ် ၊ ဘာကြောင့်ဆိုတာကတော့ ကိုယ့်ကလေး ပြောလိုတဲ့ဆန္ဒရှိမှသာ နောက်ဆက်တွဲ သိချင်တာမျိုး "
သူချစ်ရတဲ့အကိုဆိုတာ ထိုကဲ့သို့သောသူပါလေ ။
" ကျွန်တော်လမင်းကြီးကို သဘောကျတယ်ဆိုတာ ဒီတိုင်းသဘောကျနေတာမျိုးမဟုတ်ဘူး "
ထိုကဲ့သို့ပြောပြမိတော့လည်း သူ့စကားလုံးတွေမှာ အကိုဟာ စိတ်ဝင်စားစွာနဲ့ ငံ့လင့်နေလျက်သား ။
" တကယ်တော့လေ အကို့ကို ကျွန်တော်က လမင်းကြီးနဲ့ထပ်တူပြုထားတာကြောင့်ပါ "
" ဟင် ဘယ်လို? "
" ဟုတ်တယ် အကို ၊ အကို့ကို စတွေ့ပြီးတဲ့အချိန်မှာ အကိုက ကျွန်တော့်အနေနဲ့တော့ ကောင်းကင်ကြီးမှာသာနေတဲ့ လမင်းကြီးလိုလူမျိုးပဲ "
" ဘာကြောင့်လဲ ကလေးလေးရဲ့ "
" အရှိန်အဝါတစ်ခုနဲ့တောက်ပနေပြီး ကျွန်တော်လက်လှမ်းလို့မမီနိုင်တဲ့ ဟိုးအမြင့်တစ်နေရာမှာရှိနေတဲ့သူမို့လို့ပါ "
သူ့စကားဆုံးတော့ အကိုက သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲယူကာ ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်းက
" ကလေးလေးရယ်.... "
ဟု ခပ်ညည်းညည်းလေး ရေရွတ်လာသည် ။
" အခုတော့ လက်လှမ်းမမီနိုင်တဲ့အဓိပ္ပါယ်မျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ မှောင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ဘဝကို အလင်းပြပေးတဲ့ အလင်းရောင်ရှင်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်မျိုးဖြစ်သွားပြီ "
အကိုက သူ့ဆံပင်အုပ်အုပ်တွေဆီကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လာကာ
" ကိုယ့်ရဲ့ဒီကလေးလေးကို ချစ်လွန်းလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲကွာ "
" ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတော့ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ချစ်ပေးရင်း ကျွန်တော့ဘဝကို ဆက်ပြီးအလင်းပြပေးဦးပေါ့ အကိုရဲ့ "
" ကိုယ့်အချစ်တွေက အမြဲတမ်း မင်းတစ်ယောက်တည်းအတွက်ပါ ကလေးလေးရယ် "
အကိုက သူ့လက်တွေကိုထွေးဆုပ်ရင်း လေးလေးနက်နက်ပြောလာတဲ့အခါ သူ့မှာကြည်နူးစိတ်နဲ့အတူ တသိမ့်သိမ့်ပီတိဖြစ်ရပြန်လေသည် ။
အဝေးကလမင်းကြီးကို မျှော်ငေးနေခဲ့ရတဲ့ လမင်းမျှော်သူဘဝကနေ....အခုတော့ ထိုလမင်းကြီးရဲ့အရိပ်မှာခိုလှုံရင်း သူဘဝလေး တကယ်အေးမြနေရပါပြီ ။
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အချစ်တွေဟာ ယနေ့နှစ်သစ်မှသည် နောင်နှစ်သစ်....နှစ်သစ်ပေါင်းများစွာတိုင်တဲ့အထိ.....။
(The End)
ချစ်ခြင်းအားဖြင့်
Phyu Layy.
A/N
ဒီ Extra အပိုင်းလေးက ပြီးခဲ့တဲ့နှစ် ဒီလိုအချိန်မှာ ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ ၊ စာအုပ်လေးထဲမှာ ထည့်ရေးပေးထားတဲ့ New Year အပိုင်းပိုလေးပါ ။ စာအုပ်ဝယ်တဲ့သူလေးတွေက ဖတ်ပြီးသားဖြစ်နေလောက်ပေမယ့် စာအုပ်မဝယ်ဖြစ်တဲ့ စာဖတ်သူလေးတွေအတွက် အခုနှစ် New Year ကာလလေးမှာ အမှတ်တရ ပြန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ် ။
နှစ်သစ်မှာ စိတ်အေးချမ်းနိုင်ကြပါစေ.....။
PhyuLayy.