(Host! ထေတာ့ ဇာတ္လိုက္ေရာက္ေနတယ္)
(အဲ့ေတာ့ငါကထမင္းခူးေကြၽးရမလား အိပ္ပါရ
ေစအံုးကြာ)
(Host missionက ဇာတ္လိုက္စီကေနာ္)
(အားး စိတ္တိုလိုက္တာ ထၿပီးကြာ)
ေအာက္ထပ္တြင္ေတာ့...
" ေငြ႔ အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အဟြတ္...ေျပပါတယ္ မေန႔ကနဲနဲထိပ္
လန္႔သြားမိလို႔ပါ"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
ေငြ႔ mom- "ဒီလိုသားေရမေန႔က အန္တီက
ဟိုေကာင္ကို ေဆးရံုျပေတာ့အဟာရမျပည့္
လို႔႐ိုးတြင္းခ်ဥ္စီထုတ္မရဘူးတဲ့အဲ့ဒါအိမ္ေရာက္
ေတာ့အဲ့ေကာင္ကေလ သားရဲ႕ေငြ႔ေလးကို
မေပးေတာ့ဘူးေျပာလ္ို႔ မင္းရဲ႕ဦးေလးကထိုး
လိုက္တာ အဲ့ဒါအဲ့ေကာင္ကျပန္ထိုးတယ္ေလ"
"ေအာ္..အဲ့ဒါကိုလန္႔သြားတာလား ဒါနဲ႔အေဒၚ
တို႔ေျပာတဲ့တစ္ေယာက္ကိုက်ေတာ္မေတြ႔ဖူးေသးဘူး"
"ဘာကိစၥေတြ႔ခ်င္တာလဲ"
အသံလာရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ေလွကားရင္း
တြင္ရပ္ေနသည့္ ပံုနရိတ္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
အရင္ကဆိုပံုနရိတ္ကအခန္းထဲမွာသာေနၿပီး
ဧည့္သည္လာရင္လံုးဝထြက္မေတြ႔ခဲ့ေပ။
"ပံုနရိတ္ ဘာဆင္းလုပ္တာလဲ"-အဘြားႀကီး
"မနက္စာစားမလို႔ေလ... အိုဟုတ္သား
က်ေတာ့ကို တစ္ေန႔လံုးမွထမင္းတစ္နပ္ဘဲေကြၽး
တာေမ့သြားတယ္ ဟက္ဟက္"
"နင္... ဧည့္သည္ေ႐ွ႕မွာမဟုတ္တာမေျပာနဲ႔"
"ဟမ့္ ဧည့္သည္ ဟုတ္လားဧည့္သည္ဆိုတာ
အိမ္႐ွင္ႀကိဳဆိုမွလာရတာ ဧည့္သည္ေရာက္တာ
အိမ္႐ွင္ေတာင္မသိရပါလား"
"အစ္ကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲဟင္ က်ေတာ္
တို႔ကဒီအိမ္ကအိမ္႐ွင္ဘဲဟာကို"
"ဖြီးး..မယားငယ္မသားကငါ့ေနရာကိုလုခ်င္
ေနတယ္ ဒီအိမ္ကငါ့အိမ္ကုမၸဏီကလဲငါ့အပိုင္
အေဖ မေသခင္အကုန္ငါ့ကိုေပးခဲ့တာ
နင့္အေမကသာမယားငယ္ျဖစ္ၿပီး အေဖေသတာေတာင္ခုထိအိမ္ေပၚကမဆင္းတဲ့အျပင္
လင္ငယ္ကိုပါထပ္ေခၚတင္ထားတယ္ ေရာဂါ
သည္ညီေလးရဲ႕"
ပံုနရိတ္စကားေၾကာင့္ ႐ွင္းေငြ႔လံုတို႔သားမိ
မ်က္ႏွာဟာနီရဲကုန္သည္။ေရေျမ့သခင္ကေတာ့
စကားေတြနားေထာင္ၿပီး ပံုနရိတ္နဲ႔ဒီသားမိဘာ
မွမဆိုင္တာသိသြားသည္၊
"ခနေလး...ဒီအိမ္မွာက သားတစ္ေယာက္ဘဲ
႐ွိတာမဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ေလ အဲ့ဒါက်ေတာ္ဘဲ အဲ့ေကာင္က
ငယ္ငယ္ထဲကအိပ္ယာထဲလဲေနလို႔အိမ္
ျပင္ေတာင္မထြက္ရဘူး"
"အစ္ကို!!မနက္စာစားမလို႔ဆိုသြားစားေလ"
"ဟမ့္"
ပံုနရိတ္က ႐ွင္းေငြ႔လံုျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုၾကည့္
ၿပီးေလွာင္ျပံဳးျပံဳးကာ ထမင္းစားခန္းထဲဝင္သြား
လိုက္သည္။ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေတာ့...
"အဲ့ေကာင္ေလးကအဲ့လိုဘဲ အ႐ိုင္းစိုင္း
ငယ္ငယ္ထဲကေစာင့္ေ႐ွာက္လာတာေတာင္
ခုထိအျမင္မၾကည္ဘူး သားေလးမင္းအစ္ကိုနဲ႔
ေနအံုး အေမ အျပင္သြားမလို႔"
"ဟုတ္အေမ"
အဘြားႀကီးထြက္သြားမွ...
"အစ္ကို ခုနကစကားေတြကိုစိတ္ထဲမထားပါနဲ႔"
"ကိုယ္သိခ်င္တာတစ္ခုဘဲ မင္းကတကယ္ဘဲ
သူလား"
(A/N ေရေျမ့သခင္ေျပာတာငယ္ငယ္ကတူတူကစားခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးကိုပါ)
"ဟုတ္ပါတယ္ ဘာလို႔လဲဟင္ က်ေတာ့ကိုမယံု
ဘူးလား ဟင့္ ပံုနရိတ္ကငယ္ငယ္ထဲက
က်ေတာ့္ကိုဆိုအႏိုင္ယူတာ ခုလဲအစ္ကိုနဲ႔က်
ေတာ့ကိုမနာလိုလို႔... "
"ထားပါေတာ့ ကိုယ္ျပန္လိုက္အံုးမယ္လုပ္စရာ
ေတြ႐ွိတယ္"
"ဟုတ္ က်ေတာ္လိုက္ပို႔မယ္"
ေရေျမ့သခင္ျပန္ေတာ့ ႐ွင္းေငြ႕လံဳက ကားနားထိလိုက္ပို႔ေပးသည္။ကားေလးျခံထဲကထြက္
တာနဲ႔မ်က္ႏွာတည္ကာ ထမငး္စားခန္းထဲသို႔
ဝင္သြားလိုက္သည္။
ခလြမ္း!
"မင္းဘာလုပ္တာလဲ႐ွင္းေငြ႔လံု"
"ပစ္ခြဲလိုက္တာေလ မင္းဘာလို႔အစ္ကို႔ေ႐ွ႕မွာ
ခုလိုေျပာတာလဲ"
"ေျပာခ်င္လို႔ေျပာတာ ဘာလို႔လဲသိလား သူ
လက္ထပ္မယ္လို႔ကတိေပးခဲ့တဲ့လူကငါျဖစ္ေန
လို႔ မင္းကငါ့ေနရာဝင္ယူထားတာ!!"
"ပါးစပ္ပိတ္ထား! ေရေျမ့သခင္ကငါနဲ္လက္
ထပ္မွာ"
တစ္ဖက္ကေရေျမ့သခင္ကေတာ့..
"ငါ့ကို ပံုနရိတ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးအေၾကာင္း
စံုစမ္းေပး က ကေန အ ထိသီခ်င္တယ္"
——
Uni
(Host! ထတော့ ဇာတ်လိုက်ရောက်နေတယ်)
(အဲ့တော့ငါကထမင်းခူးကျွေးရမလား အိပ်ပါရ
စေအုံးကွာ)
(Host missionက ဇာတ်လိုက်စီကနော်)
(အားး စိတ်တိုလိုက်တာ ထပြီးကွာ)
အောက်ထပ်တွင်တော့...
" ငွေ့ အဆင်ပြေရဲ့လား"
"အဟွတ်...ပြေပါတယ် မနေ့ကနဲနဲထိပ်
လန့်သွားမိလို့ပါ"
"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ"
ငွေ့ mom- "ဒီလိုသားရေမနေ့က အန်တီက
ဟိုကောင်ကို ဆေးရုံပြတော့အဟာရမပြည့်
လို့ရိုးတွင်းချဉ်စီထုတ်မရဘူးတဲ့အဲ့ဒါအိမ်ရောက်
တော့အဲ့ကောင်ကလေ သားရဲ့ငွေ့လေးကို
မပေးတော့ဘူးပြောလို့ မင်းရဲ့ဦးလေးကထိုး
လိုက်တာ အဲ့ဒါအဲ့ကောင်ကပြန်ထိုးတယ်လေ"
"အော်..အဲ့ဒါကိုလန့်သွားတာလား ဒါနဲ့အဒေါ်
တို့ပြောတဲ့တစ်ယောက်ကိုကျတော်မတွေ့ဖူးသေးဘူး"
"ဘာကိစ္စတွေ့ချင်တာလဲ"
အသံလာရာကြည့်လိုက်တော့လှေကားရင်း
တွင်ရပ်နေသည့် ပုံနရိတ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
အရင်ကဆိုပုံနရိတ်ကအခန်းထဲမှာသာနေပြီး
ဧည့်သည်လာရင်လုံးဝထွက်မတွေ့ခဲ့ပေ။
"ပုံနရိတ် ဘာဆင်းလုပ်တာလဲ"-အဘွားကြီး
"မနက်စာစားမလို့လေ... အိုဟုတ်သား
ကျတော့ကို တစ်နေ့လုံးမှထမင်းတစ်နပ်ဘဲကျွေး
တာမေ့သွားတယ် ဟက်ဟက်"
"နင်... ဧည့်သည်ရှေ့မှာမဟုတ်တာမပြောနဲ့"
"ဟမ့် ဧည့်သည် ဟုတ်လားဧည့်သည်ဆိုတာ
အိမ်ရှင်ကြိုဆိုမှလာရတာ ဧည့်သည်ရောက်တာ
အိမ်ရှင်တောင်မသိရပါလား"
"အစ်ကို ဘာတွေပြောနေတာလဲဟင် ကျတော်
တို့ကဒီအိမ်ကအိမ်ရှင်ဘဲဟာကို"
"ဖွီးး..မယားငယ်မသားကငါ့နေရာကိုလုချင်
နေတယ် ဒီအိမ်ကငါ့အိမ်ကုမ္ပဏီကလဲငါ့အပိုင်
အဖေ မသေခင်အကုန်ငါ့ကိုပေးခဲ့တာ
နင့်အမေကသာမယားငယ်ဖြစ်ပြီး အဖေသေတာတောင်ခုထိအိမ်ပေါ်ကမဆင်းတဲ့အပြင်
လင်ငယ်ကိုပါထပ်ခေါ်တင်ထားတယ် ရောဂါ
သည်ညီလေးရဲ့"
ပုံနရိတ်စကားကြောင့် ရှင်းငွေ့လုံတို့သားမိ
မျက်နှာဟာနီရဲကုန်သည်။ရေမြေ့သခင်ကတော့
စကားတွေနားထောင်ပြီး ပုံနရိတ်နဲ့ဒီသားမိဘာ
မှမဆိုင်တာသိသွားသည်၊
"ခနလေး...ဒီအိမ်မှာက သားတစ်ယောက်ဘဲ
ရှိတာမဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ်လေ အဲ့ဒါကျတော်ဘဲ အဲ့ကောင်က
ငယ်ငယ်ထဲကအိပ်ယာထဲလဲနေလို့အိမ်
ပြင်တောင်မထွက်ရဘူး"
"အစ်ကို!!မနက်စာစားမလို့ဆိုသွားစားလေ"
"ဟမ့်"
ပုံနရိတ်က ရှင်းငွေ့လုံဖြစ်ပျက်နေတာကိုကြည့်
ပြီးလှောင်ပြုံးပြုံးကာ ထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွား
လိုက်သည်။ဧည့်ခန်းထဲတွင်တော့...
"အဲ့ကောင်လေးကအဲ့လိုဘဲ အရိုင်းစိုင်း
ငယ်ငယ်ထဲကစောင့်ရှောက်လာတာတောင်
ခုထိအမြင်မကြည်ဘူး သားလေးမင်းအစ်ကိုနဲ့
နေအုံး အမေ အပြင်သွားမလို့"
"ဟုတ်အမေ"
အဘွားကြီးထွက်သွားမှ...
"အစ်ကို ခုနကစကားတွေကိုစိတ်ထဲမထားပါနဲ့"
"ကိုယ်သိချင်တာတစ်ခုဘဲ မင်းကတကယ်ဘဲ
သူလား"
(A/N ရေမြေ့သခင်ပြောတာငယ်ငယ်ကတူတူကစားခဲ့တဲ့ကောင်လေးကိုပါ)
"ဟုတ်ပါတယ် ဘာလို့လဲဟင် ကျတော့ကိုမယုံ
ဘူးလား ဟင့် ပုံနရိတ်ကငယ်ငယ်ထဲက
ကျတော့်ကိုဆိုအနိုင်ယူတာ ခုလဲအစ်ကိုနဲ့ကျ
တော့ကိုမနာလိုလို့... "
"ထားပါတော့ ကိုယ်ပြန်လိုက်အုံးမယ်လုပ်စရာ
တွေရှိတယ်"
"ဟုတ် ကျတော်လိုက်ပို့မယ်"
ရေမြေ့သခင်ပြန်တော့ ရှင်းငွေ့လုံက ကားနားထိလိုက်ပို့ပေးသည်။ကားလေးခြံထဲကထွက်
တာနဲ့မျက်နှာတည်ကာ ထမင်းစားခန်းထဲသို့
ဝင်သွားလိုက်သည်။
ခလွမ်း!
"မင်းဘာလုပ်တာလဲရှင်းငွေ့လုံ"
"ပစ်ခွဲလိုက်တာလေ မင်းဘာလို့အစ်ကို့ရှေ့မှာ
ခုလိုပြောတာလဲ"
"ပြောချင်လို့ပြောတာ ဘာလို့လဲသိလား သူ
လက်ထပ်မယ်လို့ကတိပေးခဲ့တဲ့လူကငါဖြစ်နေ
လို့ မင်းကငါ့နေရာဝင်ယူထားတာ!!"
"ပါးစပ်ပိတ်ထား! ရေမြေ့သခင်ကငါနဲ်လက်
ထပ်မှာ"
တစ်ဖက်ကရေမြေ့သခင်ကတော့..
"ငါ့ကို ပုံနရိတ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးအကြောင်း
စုံစမ်းပေး က ကနေ အ ထိသီချင်တယ်"
——