BELLE'S POV
"Belle..." seryosong tawag ni Art sakin pero hindi ko sya nilingon.
"...do you like Troy?..." pagpapatuloy nya ng hindi ako sumagot. Ano bang pinagsasabi nitong lalaking to.
"...because if you do-"
"Ano bang pinagsasabi mo Art?" Putol ko sa mga sinasabi nya saka humarap sya kanya.
Wala akong mabasa sa mukha nya.
"Im asking if you do like Troy." Seryosong sabi nya.
"What if I said yes? What will you do?" I answered him with a question I want to know what will he do if I do like Troy
"I don't know. It seems that you are happy when his around." Seryoso sya ngayon at hindi ko gusto ang mga sinasabi nya.
"What!? What are you talking about?" Hindi ko maintindihan ang mga pinagsasabi nya.
Yes Im happy when his around because Troy is my friend and that's all. Whats with this guy?
"Kanina. Kahit minsan ng magsama ulit tayo hindi kita nakitang masaya yung totoong masaya maybe you-"
"For goodness sake Art if I really like the guy sa London pa lang sinagot ko na sya at nagpakasal na kami. Ano ba talagang problema mo kay Troy? And Troy being with me? Huh? Tell me." Napataas na ang boses ko at halatang naiiritia ako sa mga sinasabi nya.
"I have no problem with that Troy guy my problem is you." Halata na ang frustration sa boses nya. At bakit naman ako ang problema nya. Wala naman akong ginagawa.
"Me? As far as I can remeber I did not do anything to you." Inis na pakli ko sa kanya.
"Yes you did something but your not aware of it you are so insesnsitive you know that." Halos sumigaw na sya habang nagsasalita
"Ako pa ang insensitive sating dalawa ha. Ang galing naman. Ikaw nga itong walang pakialam kung may masaktan kang iba sa mga pinaggagagawa mo." Pasigaw kong sambit sa kanya. His pushing me again. Lalabas sana ako ng kwarto ng magsalita sya ulit.
"Ano aalis ka nanaman. Tatakbo ka nanaman. Hindi mo nanaman ako pakikinggan. Sige umalis ka jan ka naman magaling ang takbuhan ang problema." Inis na sabi nya.
"Anung gusto mong gawin ko magpakatanga sa mga panloloko mo. Umalis ako noon dahil nasakta ako dahil kung hindi ako umalis noon tuluyan mo nang dinurog ang puso at pagkatao ko at kung hindi ako umalis noon hindi ako magiging matatag ngayon." Galit na sambit ko sa kanya. Wala syang alam sa mga pinagdaanan ko noong umalis ako sa puder nya at nagpakalayolayo.
"That's not the topic here Belle. I know I hurted you that's why Im making up to you but what are you doing? Distancingnyourself to me and making me jealous over some guy." nagulat naman ako sa sinabi nya. Me? Making him jealous.
"Making you jealous?" Tumawa ako ng pagak. "Why would I make you jealous knowing that it will not affect you" totoo naman. Hindi sya maapektuhan dahil wala naman syang nararamdaman para sakin.
"You think its not working huh. Guess what Im freaking jealous over that Troy. You know why?" he asked looking at me intently. Pero hindi ako sumagot
"Because my children spend more time with him than with their own father. You are with him for almost six years in London. Habang ako nandito halos mabaliw kakahanap sayo. Halos patayin ako ng papa mo at mga kapatid mo ng malaman nila ang nangyari at halos itakwil ni daddy dahil sa ginawa ko sayo. At ngayon nandito sya napapasaya ka nya habang ako puro sakit at luha ang nadudulot sayo." Mahabang nyang paliwanag at halata sa mukha nya ang inis.
Habang ako napatulala lang sa mga sinasabi nya.
"Why?" Yun lang ang nabigkas ko at buti hindi ako nautal.
"Why? You are asking me why Im jealous." Papalapit sya sakin habang sinasabi nya yun hanggang nasa harap ko na sya. "What do you think the reason Belle? Because I know you know exactly why Im being like this." He said while having an evil smile on his face. Pero nag iba ang boses nya.
"I... dont k...know. that is why im asking" putol putol kong sambit. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko ngayong nasa malapit sya at take not kung makatitig naman sya parang mangangain sya ng buhay.
"Fine I will tell you" nilapit nya ang mukha nya sa may bandang tenga ko saka bumulong. "Because I..." tumingin sya sakin ng diretso bago tinuloy ang sinasabi nya "...love... you"
At bigla na lang nya akong hinalikan gusto ko syang itulak pero hindi ko magawa dahil may part sakin gusto rin sya at mas nanaig iyon kesa sa galit ko sa kanya.
I will lie if I say that I dont love this man anymore but the truth is, he is the only man that I will love for the rest of my life.
He carried me to bed and started to remove my clothes and his own clothes. Nagpadala na ako sa mga ginagawa nya.(and the rest of it , I leave it all on your imaginations. Sorry guys hindi ko carry BS eh :P)
Nagising ako ng madaling araw nakayakap pa rin sakin si Art. I looked at his face. His sleeping peacefully. I gave in again with the man who hurted me countless of times and the same man who I really love the most.
"Do you really love me this time Art?" Para akong ewan alam ko namang hindi nya ako naririnig.
May tumulong luha sa mga mata ko habang iniisip ang bagay na iyon. Tinanggal ko ang braso ni Art na nakayakap sakin at buti na lang hindi sya nagising. Kinuha ko yung damit na nadampot ko sa sahig at dumeretso sa banyo at doon ako umiyak. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Pano kung niloloko nanaman nya ako. Ayoko ng masaktan pa ulit. Hindi ko na kaya baka bigla na lang akong magpakamatay dahil hindi ko na kinaya ang sakit. Hindi ko alam kung tama pa ba ang ginawa namin natatakot na akong buksan muli ang puso ko sa kanya. What if..-
Naputol ang pag iyak at pag iisip ko ng biglang bumukas ang pinto ng banyo at niluwa noon si Art na nag aalalang lumapit sakin.
"Why are you crying Belle?" Tanong nya sakin pero tiningnan ko lang sya pero tuloy tuloy parin ang pagluha ko. "Please tell me ayoko kitang nakikitang umiiyak. Dahil ba to sa nangyari. Sorry Belle hindi ko lang napigilan ang sarili ko dahil sobra na kitang mahal eh that is the only way I know to prove to you that I really love you. Please Belle stop crying" kita sa mukha nya na nag aalala talaga sya sakin.
"I...Im sca....scared" umiiyak na sambit ko sa kanya. Yun na lang ang mga salitang lumabas sa bibig ko.
"Scared of what Belle?" He aaked again.
"Being hurt again" I looked into his eyes.
"Dont be Belle. Alam kong nasaktan kita pero hindi ko ginusto yun." Nakatingin ako sa mga mata nya habang nakikinig sa mga sinasabi nya.
"Mahal na mahal kita Belle. Noong nawala ka halos mabaliw ako kakahanap sayo. Noong nakita mo kami ni Lorraine sa bahay six years ago hindi ko inaasahan na pupunta sya sa bahay. Nagpaplano akong isurprise ka noon. Aamin na sana ako sa iyo nun kaya ko suot ang wedding ring natin" nagulat naman ako sa mga rebelasyon nya. Did he said he was about to confess that he love me six years ago?
"But it did not went well dahil umalis ka nagtago. Hinanap kita. Alam mo bang binugbog ako ng papa at kuya mo ng nalaman nila ang nangyari at-"
"Wait alam nila papa ang nagyari?" Gulat na tanong ko sa kanya.
"Hinanap kasi kita sa kanila. Tapos sinabi ko sa kanila ang nagyari nagalit sila kaya binubog nila ako" natawa pa sya ng sinabi nyang binugbog sya nila papa. Aba baliw talaga tong lalaking to.
"Pati sila daddy nagalit sakin muntikan pa nga ako nilang itakwil dahil sa nagyari. Hinanap kita kung saang saang lugar I hired investigators but they did not found you. nilunod ko ang sarili ko sa trabaho para lang makalimot saglit. At kung inaalala mo si Lorraine. Matagal ng tapos samin ang lahat. Noong umalis ka pinagpipilitan nya ang sarili pero hindi ko sya tinanggap dahil mahal na kita noon pa man." He already love me before? If only I knew I did not hide from him.
"Ilang years syang nawala but last year nagpakita sya and we become friends. Hanggang friends na lang kami at noong sa office naman hindi ko inaasahang hahalikan nya ako itutulak ko na sya noon nung bigla kang pumasok at sinapak mo kaming dalawa at umalis ka nanaman. Kala ko hindi ka na babalik kaya halos mabaliw nanaman ako kakaisip kung nasaan ka. Kaya noong umuwi ka kinabukasan laking pasasalamat ko hindi mo ako iniwan ulit.
Tumigil na ako sa kakaiyak dahil sa mga revelationa nya.
"Hindi ko alam ang sasabihin ko. But I regret for not hearing your explanation, for running away and hiding our children. Dahil sa kaduwagan ko 6 years ang nawala sa atin. Im sorry Art. Sorry I did not know" guilt is eating me right now umiyak nanaman ako.
I felt his arms around me hugging me. "Dont be sorry Belle. Its not your fault. If only I said everything earlier,none of this things will happen." He said sicerely.
"Its not also you fault Art. Its no one's fault. Lets just forget everything and start a new." We are still hugging each other and I can hear his heart beats.
"We will, together with our angels. I love you so much Belle and I promise not to hurt you intentionally." -Art
Tumingala ako para makita ang mukha nya and say this words with sincerity
"I love you too Art and dont make promises just do it." And with that he carried me in a bridal way.
"And as start my dear wife let's make another angel" and he flashed an evil smile habang papunta kami sa kama. (And the rest is history)
Next morning
Nagising ako sa sigaw at katok sa labas ng kwarto namin.
"Mommy, daddy wake up na po malalate na po kami ni kuya." Rain's voice can be heard from the whole house.
Anung oras na ba at nagwawala ang anak ko sa labas. Kinuha ko ang phone ko para tingnan ang oras and its 7 in the morning ang pasok ng mga bata ay 8 am.
"Art wake up. Art!" Niyuyugyog ko si Art pero ayaw nyang gumising. Kasalanan nya ito kung bakit ako late nagising. Kainis.
"SANTILLIAN bumangon ka na jan kung hindi lalayas ako." Sigaw ko sa kanya and its effective napabalikwas sya ng bangon at nahulog sya sa kama. Natawa ako sa itsura nya.
"What!" Taranta nyang sambit pagkagising nya. Ang epic ng itsura nya. Ang sarap kuhaan ng picture. Hahaha.
"Sabi ko Good morning bumangon ka na at malelate na ang mga bata." And I smiled at him.
"Belle naman wag ka namang manggigising ng ganoon. Baka tumakbo na lang ako sa labas ng nakaganito para habulin ka." He stand up and I realize that he was naked. Agad ko syang binato ng unan at tumalikod sa kanya and I heard him chuckled
"Mommy!" Sigaw ng dalawang bata sa labas. Oo nga pala.
"Mag-ayos ka na Art bilisan mo at malelate na sila. Hala pumasok ka na sa banyo at magreready ako ng breakfast."
"Yes dear wife and Good Morning" and he stole a kiss from me again.
Dinampot ko na ang damit ko at nagbihis. Habang sya ay pumunta na ng banyo para maligo.
Nagready na ako ng breakfast nila yung pangmadalian lang dahil parepareho kaming malelate. At nag ayos na rin ako.
Nagmamadali kaming mag anak para lang makarating sa mga patutunguhan namin.
Habang nasa kotse biglang nagsalita si Winter.
"Mommy bakit po kayo na late ng gising? yan tuloy late po kami Rain sa school." Parang matanda ang nagsasalita pag si Winter na ang kausap. Naghihintay sya ng sagot mula sakin
"Ah....eh..." wala akong masagot sa anak ko kaya tiningnan ko sa Art at sumenyas na tulungan nya ako he just shrugged his shoulder. Bwisit na lalaki to sya itong may kasalanan tapos ayaw akong tulungan magpaliwanag.
"Babies gusto nyong pumunta mamaya kina mamita?" Tanong ni Art na nagpagaan sa loob ko. Save by the Art.
"We love to daddy. I miss them na po lalo na po si mamita kasi ang dami nya pong shoes and all of it were pretty." Rain excitedly said.
Nahatid na namin sina Rain and Winter sa school at nandiyo kami ngayon sa harap ng buiding ng firm na pinagtatrabahuhan ko.
"Open the door Art" utos ko sa kanya. Dahil nakalock ang pinto at late na ko.
"Ayoko. Goodbye kiss ko muna." Nagpout pa sya pagkatapos magsalita. Parang bata talaga to.
"Art isa. Late na ko. Wala akong time sa kalokohan mo. Open the door." I intentionally made my voice irritated para malaman nyang hindi ako natutuwa but deep inside kinikilig ako dahil may ganitong side pala ang isang Art Santillian.
"I wont open that door unless you give me my kiss. I dont care if you and me are going to be." And he crossed his arms to his chest.
Alam ko namang hindi sya mapipigilan sa kakulitan nya kaya kiniss ko na lang sya para matapos na pero sa cheeks lang.
"Happy? Now open the door." Nakasimangot na humarap sya sakin.
"What?" Painosenteng tanong ko sa kanya.
"Not like that like this" and he grabbed me and kiss me fully on the lips.
"Bye honey take care." After the kiss he open the door.
"Ewan ko sayo umalis ka na and behave."
"Yes mam" sumaludo pa sya.
SOMEONE'S POV
Magsaya lang kayo. I will give you time to cherish your happy moments but after that everything will be madness.