“Wala akong panahon makipagbiruan sa’yo, Hannah.”
Tumaas ang kilay niya sa akin. She looked at me from head to toe before giving me a mocking grin.
“Who says that I’m kidding? Tingin mo ba ikaw lang ang puwedeng mabuntis? Partikular ng asawa mo?”
Nagtagis ang bagang ko. Anger gripped me but I tried to stay calm. Sinasabi niyang buntis siya at si Hellios ang ama. Paanong nangyari? Ibig sabihin ay may nangyari sa kanila? Paano? Kailan?
Bakit?
Tila may punyal na tumarak sa puso ko nang maisip pa lang na may nangyari sa kanila ng asawa ko kaya narito siya sa harap ko at sinasabing si Hellios ang ama ng dinadala niya.
Ayokong mag-isip nang hindi maganda. May tiwala ako sa kaniya at alam kong hindi niya ‘yon magagawa sa akin. He loves me and he always proves me that. Walang dahilan para lokohin niya ako. Para saktan niya ako.
Hannah is just making lies. For whatever reason she’s doing this, I don’t know. Isa lang ang sigurado ako — hindi ito magagawa ni Hellios sa akin.
“Umalis ka na, Hannah. Wala akong panahon makipaglokohan sa’yo. Kung totoong buntis ka, nasisiguro ko na hindi ang asawa ko ang ama niyan.”
My hands were starting to feel cold. They were trembling. Imbes na hayaan na makita niya ang epekto ng mga pinagsasabi niya sa akin, ipinatong ko na lang ang palad ko sa ibabaw ng aking tiyan para kumalma.
“Of course. You won’t really believe me until I show you some proof, right?” she said with confident.
Hindi ako nakasagot. Kumuyom ang mga kamao ko. Muli niya akong nginisian bago tumungo at binuksan ang bag niya. She took a a brown envelope there and threw over the center table. Nag angat siya ng tingin sa akin hindi kalaunan.
“There’s my pregnancy test inside that envelope. Nariyan rin ang resulta ng ultrasound ko mula sa OB gynecologist. I’m six weeks pregnant just in case you’re excited to know.”
Mula sa envelope ay nag angat ako ng masamang tingin sa kaniya.
“Whatever you say, I know my husband is not the father of your child. Stop trying to ruin us, Hannah,” I said and narrowed my eyes into slits. “Please take that trash with you and leave.”
Marahan akong pumihit patalikod. Ramdam ko ang panglalambot ng mga tuhod ko at ang kagustuhan na bumagsak sa sahig. My lips are trembling. My heart felt like there were needles stabbed all over it. Maging ang luha sa mga mata ko ay sumisilip na pero pilit akong huminga nang malalim huwag lang tumuloy sa pag iyak.
Bakit ako iiyak? Para ko na rin pinatunayan na naniniwala ako sa sinabi niyang buntis siya at si Hellios ang ama. Para ko na sinabing wala akong tiwala sa sarili kong asawa. Hindi kailanman magiging isa si Hellios sa mga lalaki na magagawang lokohin ang asawa nila.
Mahal ako no’n, e.
“And, Chloe, here’s your husband’s phone. Nakalimutan niya ito nung nagpunta siya sa condo ko. Ngayon ko lang rin naisoli dahil busy ako. Paki abot na lang.”
Awtomatiko akong napahinto sa paghakbang nang sabihin niya ‘yon. Hindi kaagad ako nakagalaw hanggang sa marinig ko ang kalabog ng pintuan. Humarap ako, ang mga mata ay nasa direksyon ng mesa kung saan naroon ang cell phone.
Suminghap ako dahil literal na nanikip ang dibdib ko habang tinititigan ‘yon. Umusbong ang bikig sa aking lalamunan, ang luha ay muli na namang umaapaw sa gilid ng mga mata ko.
Akala ko nasira? Bakit na kay Hannah? Nagpunta sa condo? Kailan?
“Ano’ng n-nangyayari...” nanginginig ang boses na tanong ko sa sarili.
Nanghihina, inabot ko ang kamay sa isang couch at naupo doon. Hindi ko maintindihan ang sarili kung bakit hindi ko magawang umiyak pagdating sa bagay na ito. Ayaw ko pa rin maniwalang may nangyari sa kanila kahit isa na ang cell phone sa ebidensiya. Ayaw kong maniwala kahit harap harapan nang ipinapamukha sa akin na totoo ang lahat ng sinabi ni Hannah.
I don’t know how long I stayed in that couch doing nothing. Nakatingin lang ako sa kawalan habang ang isip ay gumagawa ng kung ano-anong eksena. Ilang beses akong tinawag ni Nanay Linda para kumain ng tanghalian pero tanging iling lang ang ginagawa ko.
Saka lang ako nag angat ng tingin nang makita ang malaking bulto ni Hellios na papunta sa gawi ko. Ngunit bago pa man siya tuluyang makarating ay dumapo na ang mga mata niya sa cell phone na nasa ibabaw pa rin ng center table.
Nagdilim ang mga mata niya, gumalaw ang panga saka tumingin sa akin. Wala akong naging reaksyon habang pinagmamasdan siyang titigan ako. I don’t want to accept it but I saw fear flashing in his menacing eyes. Sa reaksyon niya pa lang, ramdam kong may mali na.
Nanghihina man, pilit akong tumayo habang ang kamay ay nasa malaking tiyan ko.
“Please get that envelop, Hellios. Sumunod ka sa akin sa kwarto.” kalmadong sabi ko saka tumalikod.
Mabagal akong naglakad patungong kwarto. At nang makapasok ay mas tumindi ang kirot na nararamdaman ko sa puso ko. Nagdiretso ako sa gilid ng kama, tumayo doon habang tintanaw ang malawak na siyudad ng Maynila.
Bumukas ang pintuan. Hindi ako lumingon para tingnan siya. His perfume lingered in my nose, a sign that he was just near me.
“Open the envelope. Tell me what’s written in there.”
“Let’s talk first-”
“Read the envelope. Saka tayo mag-uusap pagkatapos mo sabihin sa akin kung ano’ng mayroon diyan.”
Ang hirap para sa akin ang makabuo ng salita nang hindi nababasag ang boses. I’m already on the verge of crying. Kaunti na lang ay bibigay na ako lalo pa sa klase ng reaksyon na ibinibigay sa akin ni Hellios.
Ano ang pag-uusapan? Tungkol ba sa cell phone mo na naiwan mo sa condo ni Hannah? Cell phone na sinabi mong nasira mo kaya ka nagpalit ng bago.
Ilang sandaling nanahimik ang paligid. Sa mga oras na ito, alam kong binabasa niya na ang kung ano mang kalokohan na nasa papel. Kalokohang hinihiling ko na sana ay huwag maging dahilan para masira ang pagsasama namin mag-asawa.
“This is Hannah’s ultrasound result. What am I going to do with this?” he asked irritatedly.
I turned around and looked at him. Nagkatinginan kami. Salubong ang makakapal niyang mga kilay, nakakunot ang noo at halos malukot na ang papel sa higpit ng pagkakawak.
“Ask yourself. Why do you think you are holding that?”
Umiling siya at hinagis ang mga papel sa kama. “Look, Chloe, I know Hannah came here. Whatever she told you-”
“She told me that you are the father of the baby she’s carrying.”
Umawang ang labi niya, nagdilim ang mga mata. “That’s bullshit! Nothing happened to us-”
“But you were in her condo, Samael. That night you came home late, you were with her, right?”
Little by little, tears streamed down my cheeks. Nalukot ang mukha ko, ang bikig sa lalamunan ay nagsilbing harang para hindi na ako makapagsalita pang muli.
His lips pursed, jaw clenching tight. Tumalikod ako, yumuko at tahimik na humagulgol. Sa bawat reaksyon na ibinibigay niya sa akin, pakiramdam ko ay wala nang dahilan para hindi ako maniwala sa mga sinabi ni Hannah.
“Tell me you didn’t cheat on me-”
“I did not! Fuck! I would never cheat on you, Elizabeth. Alam mo kung gaano kita kamahal-”
“Then why?!” I yelled and glanced at him while vision became blurry with these tears. “Why were you with her that night?! Bakit ka nagsinungaling sa akin? Bakit kayo magkasama nang gabing ‘yon at madaling araw na umuwi?! You even left your cell phone there, Samael! Anong gusto mong isipin ko?!”
Inihilamos ko ang palad sa aking mukha at hindi nagtagal ay nanatili na roon para histerikal na humagulgol. Habol ang aking hininga ay malungkot ko siyang binalingan.
“Kailan mo pa ako niloloko? Bakit mo ginawa? Kasi pangit na ako? Kasi mataba na ako at malayo na sa babaeng nagustuhan mo noon-”
“You are talking nonsense, Chloe. Nothing happened between us. Aaminin kong siya ang kasama ko nang gabing hindi ako nakauwi kaagad. I was with her not because I wanted to. Her father Jaime escaped the jail days before that. I didn’t tell you because you’d worry about your parents’ safety. Iniingatan ko ang mag-alala ka dahil malapit ka na manganak at ayokong may mangyari sa’yo at sa anak natin...”
Hindi pa rin ako tumig sa paghagulgol kahit ramdam ko ang kaunting kirot sa bandang balakang ko.
“Hannah called me while I was driving on my way home. I have no idea how she got my number but I didn’t pay attention to that. Nang sabihin niyang nakita niya si Jaime na umaaligid doon, walang alinlangan akong pumunta. She promised my father that she would cooperate on catching her own father. I even want to catch him with my own hands, Chloe. I want him to pay for what she did to my grandmother. At sa ginawa na rin niya sa inyo ng pamilya mo...”
Inalis ko ang mga kamay mula sa mukha ko at malamig siyang tiningnan. Diretso siyang nakatingin sa akin, gustong ipamukha na nagsasabi siya ng totoo.
“Did you catch him? May naging kapalit ba ang pagsisinungaling mo sa akin?”
Tumungo siya, hindi nakasagot.
Mariin akong napapikit habang ipinilig ang ulo. “Kung si Jaime ang ipinunta mo doon, bakit darating si Hannah dito at sasabihing buntis siya? Sinabi mong trabaho ang dahilan mo kung bakit ka hindi nakauwi. Si Hannah ang tinrabaho mo kung gano’n?”
“No. Nothing happened to us, Chloe.” he repeate. “Maniwala ka sa akin-”
“Ayan na nga ang ebidensya, Hellios!” turo ko sa mga papel na nakalatag sa kama habang humahagulgol. “Ano pa ba ang gusto mong isipin ko? Magkasama kayo buong gabi-”
“I don’t know how impregnating her become possible when nothing really happened to us! I lost my conscious, Chloe. And I believe that the water she made me drink has something to with that. Nagising akong magkatabi kami sa kama-”
“Stop. Please. I don’t want to h-hear it.” Inilagay ko ang mga kamay sa tainga at paulit-ulit na umiling bago tumingin sa kung saan. “Ayokong marinig, Hellios.”
I kept on crying hysterically when I felt him embrace me from behind. He nuzzled his face across the side of my neck as my sobs became uncontrollable.
“Walang nangyari, Chloe. Maniwala ka. I will check the cctv there as soon as tomorrow to prove you that nothing happened to us. Wala akong aakuin na bata maliban sa anak natin. I never touch her. Please believe me...” his voice cracked while slowly telling those words. “I’m sorry if I lied to you. I know how much you hate her and I was worried that it would raise a fight between us if I told you that I’d be there.”
Pumihit ako paharap sa kaniya at mahigpit siyang niyakap, halos maglambitin na.
“Hindi ko kakayanin, Hellios. Hindi ko kayang malaman na niloko mo. Please, please do everything to prove me that you didn’t cheat on me...” My voice drowned with my own tears. “Nagmamakaawa ako. Patunayan mong hindi mo anak ang batang dinadala niya.”
Kumalas siya mula sa pagkakayakap sa akin. Wala akong nagawa nang hawakan niya ang magkabilang pisngi ko at pilitin akong tingnan siya sa mga mata. His dark eyes were bloodshot and glassy, his jaw clenching hard. He was wiping the tears out of my cheeks with his thumb.
I held on to his arms. I held on to his promises. To his words.
“I’ll do everything to show you the truth,” he whispered and I could taste the sincerity in them. “I promise you.”
Tumango ako sa kabila ng takot na baka totoong siya ang ama ng dinadala ni Hannah. At kapag nangyari ‘yon, hindi ko alam kung hanggang saan ko makakayang kumapit...
O, kung magagawa ko ba an
g kumapit.