ភាគ:10_ឃាតករ..
#នៅក្រុមហ៊ុនគីម...
ថេយ៉ុងនៅអង្គុយនៅតុធ្វេីការយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ពេលដែលលែងមានមនុស្សនៅតាមរំខាន ជុងគុកមិនបាននៅជិតថេយ៉ុងនោះទេគឺនាយបានចេញមកក្រៅដេីម្បីនិយាយរឿងខ្លះជាមួយហុីសាដោយទុកអោយថេយ៉ុងនៅសំងំធ្វេីការតែម្នាក់អែង...
<<ទៅងាប់បាត់ហេីយដឹង!!?.ហេុីយ ទៅណាទៅៗរឿងរបស់គេតេី!ហេតុអីអែងចាំបាច់ខ្វល់ពីគេ?!.អាខួក្បាលចង្រៃឈប់គិតភ្លាម!>>ថេយ៉ុង ក៏លេីកដៃវាយថ្ងាស់ផាច់ៗដេីម្បីដាសសតិអោយត្រឡប់មកវិញ...មិនដឹងជាថីគេទេចេះតែមានអារម្មណ៍ល្អៗជាមួយនឹងជុងគុករហូតមិចមិនដឹងទេ!?.រឺមកពីនាយយកចិត្តទុកដាក់មេីលថែខ្លួនពេក!?.អែងមិនអាចជឿគេត្រឹមអំពេីល្អបន្តិចបន្តួចនោះបានទេ!.ត្រូវចាំថាចនជុងគុកជាមនុស្សគួរអោយស្អប់..
ក្រាក...ក្រឹក
សម្លេងបេីកទ្វាបន្ទប់ក៏បន្លឺឡេីងបង្ហាញកាយក្រាសដេីរចូលមកទាំងបែកញេីសអោយសស្រាក់.ពេញខ្លួនដេីរតម្រង់មករកថេយ៉ុងទាំងដង្ហេីយហៅឈ្មោះនាយតូច..
<<ថេយ៍!!.ថេយ៍ជួយយេីងផង ហឹស..ថេយ៍.>>ជុងគុកក៏ដេីរទៅចាប់ទាញថេយ៉ុងយកមកអោបដេីម្បីទប់លំនឹងតែក៏ធ្វេីអោយថេយ៉ុងឆ្ងល់ស្លឺភ្នែក នាយទេីបមកពីណាមិចក៏សភាពខុសគ្នាពេលមកជាមួយខ្លួនមុននេះម្លេះ?
<<លែង!.លែងខ្ញុំ..លោកចង់ធ្វេីអី?>>ថេយ៉ុង ក៏សួរនាំទាំងមុខស្លេកស្លាំងសម្លឹងមេីលអ្នកខាងមុខដែលកំពុងតែដោះអាវចោលបណ្តេីរៗនោះទាំងភិតភ័យ..
<<ថេយ៍ ត្រូវតែជួយយេីង!.យេីងត្រូវការតែអែងម្នាក់អែងទេ!.>>ជុងគុក ក៏និយាយឡេីងទាំងសម្លេងស្អកៗសម្លឹងមេីលមុខនាយតូចដោយក្តីអង្វរករដៃក៏ដោះអាវចេញមិនឈប់.
<<លោ...លោកកេីតអី?!.ខ្ញុំមិនដឹងជួយលោកយ៉ាងមិចទេ?>>ថេយ៉ុង
<<យេីងក្តៅក្នុងខ្លួនណាស់ ហ្អឹស យេីងត្រូវថ្នាំសម្រេីប ជួយយេីងបន្តិចទៅ!>>ជុងគុក ក៏បន្ទន់សម្លេងនិយាយលួងលោមនាយតូចដោយសម្តីផ្អែមប្រេីកែវភ្នែកពោពេញទៅដោយក្តីស្រឡាញ់សម្លឹងមេីលមុខតូចច្រមិចនៅចំពោះមុខ
<<ខ្ញុំ...ខ្ញុំ..អឹុម!!>>ថេយ៉ុងក៏រារែកចិត្តរកថានឹងប្រកែកតែក៏ត្រូវបបូមាត់ក្រាសទម្លាក់មកថែថេីបលេីបបូមាត់ខ្លួនបាត់ទៅហេីយ ថេយ៉ុងក៏ខំប្រឹងប្រកែកក្នុងបំពង់ករណាស់ដែលតែនៅមិនបានផល ស្នាមថេីបដ៏សែនផ្អែមល្ហែមពោពេញទៅដោយភាពថ្នាក់ថ្នមបានល្បួងលួងអោយថេយ៉ុងព្រមហេីបមាត់ថេីបតបតរនាយវិញដោយបេីកមាត់ទទួលរាក់ទាក់អណ្តាតក្តៅសេីមរបស់នាយក្រាសដោយភាពមិនដឹងខ្យល់អី...ជុងគុកក៏ញញឹមសប្បាយចិត្តកាលបេីធ្វេីវាម្តងនេះថេយ៉ុងព្រមតាមនាយដោយមិនប្រកែក....
ជុងគុកក៏លេីកបីរថេយ៉ុងឡេីងដោយការថេីបនៅតែបន្តរដដែលនាយក៏ដេីរទៅប៉ះកូនសៀវភៅខ្មៅមួយក្បាលរួចទូរដាក់សៀវភៅក៏បេីកបង្ហាញទ្វាធំល្មមដែលជាបន្ទប់គេងសំងាត់របស់នាយក្រាសនាយក៏ចុចបិទកន្លឹះទ្វារួចសឹមដេីរទៅរកគ្រែធំហួសខ្នាតដាក់នាយតូចគេងនៅលេីពូកទន់ៗថ្នមៗ ដោយសារតែស្នាមថេីបពង្វក់អោយថេយ៉ុងលែងដឹងលឺនៅអ្វីទាំងអស់អ្វីដែលគេលឺនឹងចងចាំគឺជុងគុកនៅក្នុងពេលនេះ!!.
បានមួយស្របក់ក្រោយខោអាវរបស់អ្នកទាំងពីរក៏រសាតៀប្រោសចាកទៅនៅក្រោមគ្រែទាំងអស់កាយអាក្រាតទាំងពីក៏បង្ហាញដាក់គ្នាថេយ៉ុងងាកមុខចេញដោយកល់ទឹកភ្នែក ហេតុអីចូលចិត្តជាន់ឈ្លីកិត្តិយសគេម្លេះ?!..
ដោយសារតែថ្នាំវាខ្លាំងពេកទេីបជុងគុកសាប់នាគរាជពីយឺតទៅលឿនរហូតដល់បែកសរសៃអោយរវាមសឹមចាប់លេីកជេីងស្រលូនម្ខាងដាក់លេីស្មានាយនឹងម្ខាងសង្កត់ជាប់ពូកមិនអោយខាតពេលនាយក៏យកភាពមហិមារបុកទំលុះចូលច្រកស្នេហ៍នាយតូចមួយទំហឹងគប់ដល់គល់បណ្តាលអោយនាយតូចត្រូវស្រែកថ្ងូរស្ទេីបែកបន្ទប់ព្រោះវាឈឺ!!..
<<អាយ៎....ហ្អឹស ហឹុក!!>>ថេយ៉ុង ក៏ខាំមាត់ស្រែកថ្ងូរដោយក្តីឈឺចាប់ ពេលសុំគេនិយាយឡេីងផ្អែមដល់ពេលធ្វេីក៏ធ្វេីយកតែចិត្តខ្លួនអែង មានយល់ដល់អារម្មណ៍អ្នកដែលត្រូវគេបំពានរាងកាយខ្លះអត់?!.គេឈឺ!.វាឈឺជាងមុនរាប់រយដងព្រោះនាយមិនបានថ្នមខ្លួននោះទេ
<<ហ្អាស៎!..ហ្អឹស..>>ជុងគុក គិតតែពីអុកធ្វេីចលនាលឿនទៅៗរហូតដល់ទឹកទីមួយទេីបនាយព្រមបន្ថយល្បឿនមកយឺតៗវិញតែវាជ្រៅហេីយអួលឈឺលេីសមុនទៅទៀត..
<<ហ្អាស៎..អាមនុស្សអាក្រក់.អ្ហឹស!!.ហឹុក..>>ថេយ៉ុង ក៏ហេីបមាត់និយាយខ្សាវៗទាំងល្វេីយទឹកភ្នែកក៏ហូរចុះមកឥតស្រាកស្រាន ថេយ៉ុងពេលនេះប្រៀបដូចជាទាសករនាយយ៉ាងអញ្ចឹងដែលពេលត្រូវការក៏និយាយលួងលោមតែមិនព្រមក៏បង្ខំគេ!!..ដោយសារតែសម្លេងនាយតូចខ្សោយពេកទេីបជុងគុកមិនបានចាប់អារម្មណ៍ស្តាប់ព្រោះអីពេលនេះនាយកំពុងតែមានក្តីសុខរកពាក្យថ្លែងមិនបាន មិននឹកស្មានថារាងកាយថេយ៉ុងអាចអោយនាយបញ្ចេញកម្លាំងមកច្រេីនដោយមិនហត់!!.
<<អ្ហាស៎..ហ្អឹស ថេយ៍..ស្រួលណាស់!!>>ផ្លាប់ៗៗ សម្លេងអុកលឺសូសម្លេងផ្លាប់ៗក៏លាន់លឺពេញបន្ទប់សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរប្រៀបដូចជាតន្ត្រីក៏ចាប់ប្រគុំឡេីងពីមួយក្តាទៅមួយក្តារហូតដល់ម៉ោង1រសៀលទេីបជុងគុកព្រមបញ្ឈប់វាទាំងមិនចង់ ចំណែកថេយ៉ុងស្ទេីតែដាច់ខ្យល់ស្លាប់ម្តងៗទៅហេីយពេលនាយលេងមិនចេះថ្នមបែបនេះ ថេយ៉ុងត្រូវបានជុងគុកគេងអោបពីក្រោយដោយដណ្តប់ភួយមួយពីរនាក់ ដោយសារតែឃេីញដូចជាស្ងាត់ពេកជុងគុកក៏ចាប់ផ្តេីមនិយាយឡេីងមុនថា÷
<<ថេយ៍..យេីងមានរឿងចង់សួរ?!.ហេីយក៏ត្រូវឆ្លេីយតែការពិត!>>ជុងគុក ក៏ដាក់មុខទៅថេីបសក់ក្បាលនាយតូចស្រាលៗ..
<<និយាយទៅ!!>>ថេយ៉ុង ក៏ឆ្លេីយទាំងបិទភ្នែកព្រោះអីគេហត់ខ្លាំងណាស់ ចំណែកជុងគុកក៏ញញឹមស្ងួត
<<ថេយ៍ ដែលស្រឡាញ់យេីងខ្លះទេកន្លងមក!?>>ជុងគុក ក៏ញញឹមខ្សោះព្រោះដឹងថាចម្លេីយដែលទទួលបានវាមិនដូចអ្វីដែលនាយចង់បាន!.កុហកនាយខ្លះក៏បាន!..
ថេយ៉ុងក៏សំងំស្ងៀមបន្តិចរួចសឹមនិយាយឡេីងទាំងសម្លេងស្មេីរថា÷
<<ទេ!!.មិនសូម្បីគិតថាខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់លោកមួយភាគរយសម្រាប់លោកគឺគ្មានដាច់ខាត!>>ថេយ៉ុង ចម្លេីយរបស់នាុតូចវាប្រៀបដូចជាគ្រាប់ព្រួញដែលបានបាញ់ទម្លុះបេះដូងរបស់នាយអោយបែកខ្ទិចខ្ទីយ៉ាងអញ្ចឹង មិនស្រឡាញ់ចុះហេតុអីព្រមនឹងនាយ!.
<<តែយេីងស្រឡាញ់អែង!!.យេីងចង់បានក្តីស្រឡាញ់ពីអែងបន្តិចមិនបានទេ?.តែបន្តិចតែប៉ុណ្ណោះអីក៏កំណាញ់ម្លេះ!!.យេីងបានខ្លួនប្រាណរបស់អែងហេីយមិចមិនគិតស្រឡាញ់យេីងខ្លះផង!?..>>ជុងគុក ញញឹមស្ងួតធ្វេីជានិយាយលេងសេីចបនកលំមែន នាយមិនចង់យំដោយសារតែស្នេហានោះទេ?
<<ទេ!!.ទោះបីជាលោកបានខ្លួនប្រាណរបស់ខ្ញុំរួចហេីយក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃស្រឡាញ់មនុស្សឃោឃៅដូចជាលោកដែល លោកជាមនុស្សគួរអោយស្អប់..>>ថេយ៉ុង ងេីយមុខសម្លក់មុខនាយដោយក្រខ្សែភ្នែកខឹងគុំគួន ផ្តល់ជាសញ្ញាអោយនាយក្រាសអោនមេីលមុខក្មេងដែលនិយាយញ៉ែតៗថាស្អប់នាយមិនលួសថ្ងៃ !!.
<<បំភ្លេចអតីតកាលមិនបានទេហេស៎?!.យេីងដឹងថាពីមុនយេីងជាមនុស្សអាក្រក់ដែលងប់ងុលនឹងស្នេហតែម្ខាង>>ជុងគុក ក៏នឹកស្រមៃរូបភាពពីអតិតកាលដោយក្តីស្តាយក្រោយនឹងដឹងខុស ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តរបស់នាយនៅតែនិយាយថានាយមិនបានខុស!?.អ្នកដែលខុសនោះគឺជាលោកប៉ាថេយ៉ុង!?.
<<ហឹុក លោកអែងជាឃាតករសម្លាប់ឪពុកខ្ញុំ អោយខ្ញុំបំភ្លេចវាដូចជាងាយពេកហេីយ..ហឹុក អាមនុស្សឃោឃៅ ព្រៃផ្សៃយល់តែចិត្តខ្លួនអែង ហេតុអីអែងសម្លាប់លោកប៉ាយេីង
ឆាប់និយាយមោ..>>ថេយ៉ុង ក៏យំស្រែកដាក់នាយយ៉ាងតឹងសរសៃករ គេខំអត់រំលឹករឿងនេះយូរហេីយតែមកពីវាទប់មិនជាប់ រាល់ថ្ងៃនេះគេចង់តែសម្លាប់ជុងគុកចោលទេតែចិត្តបេះដូងវាបញ្ជារមិនកេីត!.
ជុងគុកក៏នៅស្ងៀមមិននិយាយស្តីរឺតបតរអ្វីទៀត ដោយហេតុថារឿងនេះហេីយទេីបថេយ៉ុងស្អប់ខ្លួនដល់ឆ្អឹងនោះ តែនាយធ្វេីវាក៏មកពីអារម្មណ៍ខឹងមួយឆាវតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែនាយមិននឹកស្មានថាធ្វេីអោយក្មេងមិនដឹងខ្យល់អីត្រូវរស់នៅខ្វះភាពកក់ក្តៅពីឪពុកទាំងវ័យក្មេងរស់នៅក្នុងសម្ពាធឯការរាប់ឆ្នាំក៏ដោយសារតែនាយនឹងហេីយ!!.
_____សូមរោងចាំភាគបន្ទាប់..💘
សុំអធ្យាស្រ័យរាល់ការសរសេរខុសឆ្គង..💙
ស្រឡាញ់អ្នកអាន..💞
@ចន ម៉ាយ៉ា...(jeøn MæYää 🍁)