"ေဩာ္..ေက်ာင္းဆင္းခါနီး နင္တို႔ကို ေသခ်ာမွာရဦးမယ္..မနက္ျဖန္က်ရင္ စာမသင္ဘူးဆိုၿပီး လြယ္အိတ္ေတြ ထားခဲ့တာမ်ိဳး မလုပ္နဲ႕..စာေမးမယ္..ေနာက္မွ တလြဲေတြလုပ္ၿပီး သားတို႔သမီးတို႔ စာမသင္ဘူးထင္လို႔
လြယ္အိတ္မယူလာဘူး ဆိုတာမ်ိဳးမလုပ္နဲ႕..ထပ္ေျပာမယ္..လြယ္အိတ္ယူလာခဲ့ပါ..စာမသင္ေပမဲ့ စာေမးမယ္..
ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ ပြဲအတြက္ ေဝယ်ာဝစၥ လုပ္ရမွာမို႔အပ်င္းတစ္ၿပီး မလာမ်ိဳးမလုပ္နဲ႕..တကယ္ေနမေကာင္းရင္ မိဘက ခြင့္တိုင္.. "
မနက္ျဖန္ ဝါဆိုသကၤန္းကပ္ပြဲမတိုင္ခင္ ေဝယ်ာဝစၥ လုပ္ရမည့္ေန႕ ။ ဘုန္းႀကီးလည္းပင့္မည္ ၊ ဧည့္သည္မ်ားလည္း ဖိတ္မည္ ဟုဆိုသျဖင့္ စစ္ တို႔ အလုပ္မ်ားၾကရျပန္သည္ ။ တစ္ေက်ာင္းလုံး သပ္ရပ္ေနဖို႔က
နံပါတ္ (၁) ျဖစ္ေလာက္သည္ ။ အတန္းပိုင္ဆရာမသည္စစ္ တို႔အား ေဝယ်ာဝစၥ မလုပ္ခ်င္၍ ေက်ာင္းေျပးမည္စိုး၍ ယခုကတည္း အတန္တန္မွာေနသည္ ။
စစ္တို႔သည္ ေက်ာင္းသား မ္ားလား ၊ အခမဲ့သန႔္ရွင္းေရးလုပ္သားမ်ားလား ဟု ဆရာမအား ေမးခ်င္ေသာ္လည္း ေမးခြင့္မရွိ ။ သို႔ရာတြင္ အတန္းတိုင္းရွိ အတန္းပိုင္ဆရာမတိုင္းသည္ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ယုတိၱရွိစြာ ရွင္းျပလိမ့္မည္ ။ ယခုလည္း ရွင္းျပရန္ ဟန္ျပင္ေနသည္ ။
ေက်ာင္းသားမ်ား အတန္းျပင္သိ့ု အတင္းထြက္ေျပးမည္ ေၾကာက္၍ ထင္သည္ ။ ဆရာမသည္ အခန္းေပါက္ဝတြင္ ပိတ္ရပ္ထားသည္ ။ စစ္တို႔သည္ ဆရာမ ရွိရာ သို႔ မ်က္ႏွာမူထားရသည္ ။ အျခားအတန္းမ်ားတြင္လည္းသူတို႔ဆရာမမ်ားမွ အာလူးဖုတ္ေနဟန္တူသည္ ။မည္သူကိုမွ် အျပင္တြင္ မေတြ႕ရ ။ ေကာ္ရစ္တာမွ ျဖတ္ပ်ံသြားေသာ ငွက္တစ္ေကာင္မွ ႀလဲ၍ ေပါ့ ။
" မင္းတို႔ကိုခ်ည္း ဒါေတြ ခိုင္းေနလို႔..စိတ္ပ်က္ၾကလား.."
"မပ်က္ပါဘူး.."
(စိတ္မပ်က္ဘူး... ဝမ္းသာတာ..ဝမ္းသာတာ..။ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ဆရာမကိုေတာင္ တြန္းတိုက္ၿပီး အျပင္ကို ခုန္ထြက္ခ်င္တယ္...။)
ပါးစပ္မွ အၿပဳံးမပ်က္ေျဖလိုက္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္မူ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ေတြးလိုက္သည္ ။ စိတ္ လည္း ခဏခဏ ႐ြဲ႕ရလြန္း၍အေၾကာဆြဲဖို႔သာ က်န္ေတာ့သည္ ။
"ေကာင္းတယ္..ဒီ ေက်ာင္းမွာ တက္တဲ့ ေက်ာင္းသား အမ္ားစုက မိဘက ဘာမွမခိုင္းဘဲ ဖူးဖူးမႈတ္ထားတာ မ်ားတယ္..အဲ့ဒီ့ေတာ့ ဘာမွမလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္နဲ႕
ႀကီးလာရင္ အခက္ေတြ႕မွာစိုးတယ္..မင္းတို႔ အိမ္ ၊ ေက်ာင္း ၊
ပတ္ဝန္းက်င္ ကို သန႔္ရွင္းဖို႔က မင္းတို႔မွာ တာဝန္ရွိလား...ဘယ္သူ႕မွာ တာဝန္ရွိလဲ.."
"သားတို႔မွာ တာဝန္ရွိပါတယ္.."
"သမီးတို႔မွာ တာဝန္ရွိပါတယ္ "
(စည္ပင္သာယာ....။)
ကိုယ့္စိတ္မွ စကား အျပင္ထြက္သြားလွ်င္ စစ္လည္းဒီ ေက်ာင္းအျပင္ ေရာက္သြားလိမ့္မည္ ။ ဆရာမႀကီးသည္ ေဂ်ာင္း ဆိုၿပီး ေဘာလုံးကန္သလို တစ္ခါတည္းကန္လႊတ္လိုက္လိမ့္သည္ ။
"မွန္တယ္..မင္းတို႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္..။ ကိုယ့္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ပြဲေတာ္အတြက္ တတ္အားသေ႐ြ႕ ပါဝင္အားျဖည့္ရမယ္..
အသင္းအဖြဲ႕နဲ႕ လုပ္ေတာ့ ေပ်ာ္ဖို႔လည္း ေကာင္းသလိုကုသိုလ္လည္း ရတယ္..
ဒီလိုမ်ိဳး မင္းတို႔ ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ ကို သန႔္ရွင္းတဲ့အက်ိဳးကအခုဘဝသာမက ေနာင္ဘဝေတြအတြက္လည္း ေကာင္းတယ္ကြဲ႕..နားလည္လား..ကဲ..ေက်ာင္းဆင္းလို႔ရၿပီ..
ဆရာမ ေျပာတာေတြကို မွတ္ထားၾက.."
(ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလား မေကာင္းလားေတာ့ မသိဘူး..မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ့ ငါ နားထဲဂြမ္းစို႔ထားရမွာ ျမင္ေယာင္တယ္...။)
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ.."
အျပင္တြင္ လိမၼာယဥ္ေက်းေနေသာ ကေလးမ်ားသည္စိတ္ထဲ၌ စစ္ေတြးသကဲ့သိ့ု ေတြးေနေလမလား..။သူတို႔ကိုယ္တိုင္သာ သိလိမ့္မည္ ။
ဆရာမသည္ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ဆိုသည္ႏွင့္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ထ ေျပးခ်င္စိတ္အား ၿမိဳသိပ္ကာဆင္မယဥ္သာ ေျခလွမ္းေလးႏွင့္ အျပင္သို႔ ထြက္လာရသည္ ။
"ကားထဲကို ေနာက္က်မွ ေရာက္တဲ့လူ ႏြား.."
"စိန္လိုက္ေလ.."
အျခားသူမ်ားသည္ ေက်ာင္းကားအား ပန္းတိုင္ဟု သတ္မွတ္ေနၾကေသာ္လည္း စစ္ ႏွင့္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ ေက်ာင္းကား မတူသျဖင့္ တပန္းရံႈးသြားသည္ ။အကယ္၍ တူပါက မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္
စစ္ဧ။္ ဆံပင္အား ငွက္သိုက္ျဖစ္သည္အထိ ဖြ၍ ကားေပၚသို႔ တက္ေျပးလိမ့္မည္ ။
"အ..မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ရပ္စမ္း..ဇက္ေၾကာလြဲရင္ ဘယႅိုလုပၼလဲ..ေသပါၿပီ.."
စစ္ ေအၾတး အရမ္း မွားသည္ ။ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္စစ္ ဧ။္ ဇကၸိုးအား မျပင္းလြန္းေသာ အားျဖင့္ ရိုက္၍သူဧ။္ ေက်ာင္းကားဘက္သိ့ု ေျပးသြားသည္ ။ အားမျပင္းေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ အငိုက္မိသြား၍
တမင္ အာၿပဲေနေအာင္ ေအာ္လိုက္သည္ ။
"မင္း နဲ႕ ငါ အိမၠ္မွ ေတြ႕မယ္..Delivery နဲ႕ အေခါင္းမွာထား..."
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ေက်ာင္းကားေပၚသို႔ တက္သြားသည့္တိုင္ စစ္ သည္ bus(1) အနားေမြန၍ အသံက်ယ္ႀကီး ႏွင့္ ကုန္းေအာ္ပစ္လိုက္သည္ ။ အနားတြင္ ဆရာမ မရွိသျဖင့္ ဆူမည့္သူမရွိ ။ စစ္ အားရေအာင္ေအာ္ၿပီးမွ ကားေပၚသို႔ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီး ႏွင့္ တက္သြားသည္ ။
အေနာက္ဘက္ရွိ မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ အခ်င္းခ်င္းတြတ္ထိုးကာ က်န္ခဲ့သည္ ။ ထို မိန္းကေလးမ်ားမွာ စစ္တို႔ဧ။္ အတန္းထဲမွ ျဖစ္ေလသည္ ။
"တစ္အိမ္တည္း ေနတာလား.."
"ဟဲ့..အိမ္နီးခ်င္းေတြ ျဖစ္မွာေပါ့...ေကာင္းလိုက္တာ...ေန႕တိုင္းေတြ႕ရမွာပဲ.."
"ေန႕တိုင္းေတြ႕မေတြ႕ေတာ့ မသိဘူး..ေက်ာင္းမွာေတာ့ ေန႕တိုင္းသတ္ေနတာပဲ..ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာပဲ.."
"လာလာ..ေလေပါမေနနဲ႕..ေနာက္က်ေတာ့မယ္ "
မိန္းကေလး ႏွစ္ဦးသည္ bus (2)ဘက္သိ့ု ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္သြားၾကသည္ ။
_____________________
ယေန႕ အတန္းတြင္းရွိ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အစာရွာေနေသာ ပု႐ြက္ဆိတ္မ်ားကဲ့သိ့ု တစ္ေနကုန္ ဟိုသြားလို္က္ ၊ ဒီသြားလိုက္ႏွင့္ အနားရသည္ကို မရွိ ။အေကြၽးအေမြးရွိ၍ ေကြၽးေမြးမည့္ေနရာမွာ စစ္တို႔ဧ။္ ကံေကာ္ရိပ္ ေဆာင္ ျဖစ္သည္ ။ဧည့္သည္ မ္ား လာမည္ျဖစ္၍ ၾကမ္းျပင္မ်ားအား သပ္ရပ္စြာ လြဲကာ ထိုင္ခုံမ်ားအား အခန္းေထာင့္သို႔ ေ႐ြ႕ေနၾကသည္ ။
ထို ခုံမ်ားအား ေက်ာင္းေစာင့္မ်ားသည္ သင့္ေတာ္သည့္ေနရာသိ့ု ယူၾသားကာ စားပြဲခုံႀကီးမ်ား ၊ထိုင္ခုံမ်ား ယူလာလိမ့္မည္ ။ စစ္တို႔သည္ ထိုင္ခုံမ်အား သယ္ယူရန္မလိုအပ္ ။ ဧည့္သည္မ်ားသည္ မ်ားမ်ားစားစားလာမည္ ဟုဆိုသည္ ။ ေက်ာင္းသား ၊ ေက်ာင္းသားမိဘ မ်ားႏွင့္ပင္ အေတာ္စည္ေနၿပီ ။
"လိမၼာေနပါလား..ေနခုႏွစ္စင္းထြက္ေတာ့မွာပဲ.."
"ဆံပင္မဖြနဲ႕..ၿပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ပါလား..ေနတစ္စင္းထဲ မျမင္ဘူးလား.."
နားညီးမည္စိုး၍ တမင္ ေက်ာင္းေရာက္တည္းက လြယ္အိတ္ခ်၍ တံျမက္စည္ေကာက္ကိုင္ လိုက္ေသာ္လည္း သေကာင့္သားက စစ္ ဆံပင္အား ႀဆဲႀဆဲဖြ သြားသည္ ။
စစ္ လည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္ ႏွင့္ ျပန္ေအာ္လိုက္ေတာ့သူ က စစ္အား ၾကည့္၍ ရယ္ေနသည္ ။
"ေအာ္..မင္းဘုန္း နဲ႕လက်ာ္.. ဒီေန႕တည့္ေနပါလား.ေနခုႏွစ္စင္း ထြက္ၿပီထင္တယ္.."
ေမာ္နီတာသည္ ဓမၼရိပ္ အေဆာင္ဘက္မွ စစ္တို႔ ဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ႏွင့္ ေကာင္းကင္ ေပၚသို႔ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။ သို႔ရာတြင္ စစ္ဧ။္ မ်က္ႏွာႀကီးသည္ အိုးမည္းသုတ္လိုက္သကဲ့သို႔ မည္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။
"လာျပန္ၿပီ..ဒီေနခုႏွစ္စင္း..ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၾကပါလား.."
"ေကာင္းကင္ေတာ့ မေမာ့ၾကည့္ေတာ့ပါဘူး.. အတန္းထဲမွာ လွည္းၿပီးရင္ ဓမၼရိပ္ဘက္ကို လာခဲ့ဦး..ဒါလာေျပာတာ.."
စစ္ သည္ သူ႕ဧ။္ အက်င့္အတိုင္း တံျမက္စည္အား လႊတ္ခ်ကာ ေမာ္နီတာ ႏွင့္ အတူ လိုက္သြားရန္ ျပင္သည္ ။
"ေခၚတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး.. ငါလည္း ဒီေကာင္နဲ႕ ေနခ်င္တာ မဟုတၻဴး.."
"မင္းတစ္ေယာက္တည္း ဟိုသြားၿပီး အပါးခိုလို႔ မရပါဘူး.."
ထိုအခါ စစ္ သည္ က်ေနေသာ တံျမက္စည္အား ေကာက္ကိုင္လို္က္သည္ ။ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား ေျခေထာက္ျဖင့္ မထိတထိ ခတ္ လိုက္သည္ ။
"မင္းသြား..ငါ ဒီမြာ လွည္းမယ္.."
"ဒါဆို မင္းက ဒီမြာ အပါးခိုေနမယ္ေပါ့.."
"ေ-ာက္အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ..ငါ့ပါးစပ္ကလည္း အဖိတ္ေန႕မို႔ မဆဲပါဘူးဆိုမြ "
ၾကားထဲရွိ ေမာ္နီတာသည္ စစ္ ႏွင့္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ ပုခုံးတစ္ဖက္ဆီအား လက္ျဖင့္ ဆြဲကိုင္ကာ ဓမၼရိပ္ အေဆာင္ဘက္သို႔ တြန္းလႊတ္ကာ..
"အရွင္မင္းႀကီးတို႔ပဲ သြားၾကပါ..ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ဒီမြာ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ပါ့မယ္ ခင္ဗ်.."
ဟု သံပုရာသီး ကိုကၳားရ၍ မဲ့႐ြဲ႕ေနေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေျပာေသာအခါ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ ေမာ္နီတာ အား လက္မ ေထာင္ျပကာ..
" ေမာင္မင္း..ေတာ္တယ္ "
ေမာ္နီတာသည္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား အံႀကိတ္ကာ လက္ထဲမွ တံျမက္စည္အား ေထာင္ျပလိုက္သည္ ။
စေစၠတာ့ အေရွ႕မွေန နန္းေတာ္ထဲမွ ဘုရင့္မိဖုရား ကဲ့သို႔ အေရွ႕မွ ႂကြႂကြေလး ထြက္သြားသည္ ။မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ကလည္း ေျပးမလိုက္ဘဲ အေနာက္မွ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ေလွ်ာက္သြားသျဖင့္ အေနာက္တြင္ ရပ္ေနေသာ
ေမာ္နီတာသည္..
" ေနာက္ဆို သူတို႔သြားမယ့္ လမ္းမွာ ဓမၼရိပ္အေဆာင္ထဲကေကာ္ေဇာေတြ ခင္းေပးထားရေတာ့မယ္ထင္တယ္.."
အေရွ႕တြင္ ေကာ့ေက်ာ့ေကာ့ေက်ာ့ျဖင့္ သြားေနေသာစစ္ တို႔မွာ မၾကားနိုင္ေတာ့ ။
___________________
ဓမၼရိပ္အေဆာင္သည္ တစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ေက်ာင္းလုံးဆန႔္သည္အထိ က်ယ္ဝန္းသည္ ။ ေဟာခန္းတစ္ခုစာေလာက္ရွိသည္ ။
အေဆာင္ဧ။္ ပတ္ပတ္လည္တြင္ စံပယ္ပန္းပင္မ်ား ၊ ႏွင္းဆီပင္မ်ား စသည့္ပန္းပင္မ်ားအား ေမႊးအီေနတဲ့အထိစိုက္ပ်ိဳးထားသည္ ။ အခန္းဧ။္ အတြင္း၌ ဗုဒၶျဖစ္စဥ္ မ္ားအား သ႐ုပ္ေဖာ္သည့္ ပန္းခ်ီကားမ်ားအား နံရံအျမင့္ပိုင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ ။ အဲယားကြန္းမ်ားကိုလည္း ေအးစိမ့္သည္အထိ တပ္ထားသည္ ။
အခန္းဧ။္ ေခါင္းရင္းပိုင္းတြင္ မွန္ျဖင့္ကာရံထားေသာဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ အား ေတြ႕ရသည္ ။ ေ႐ႊခ်ထားေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ား ႏွင့္ ရွင္သီဝလိ ရဟန္း အားလည္း ထို ေက်ာင္းေဆာင္၌ ပူေဇာ္ထားလ်က္ ေက်ာင္းေဆာင္ အား ပို၍ သပၸယ္ေစရန္ LED မီးသီးမ္ား တပ္ဆင္ထား၏ ။ ေက်ာင္းေဆာင္ အျပင္ဘက္တြင္ ပန္းမ်ိးစုံ ၊ ေရခ်မ္း ႏွင့္ သစ္သီးမ္ားအား ကပ္လႉထားသည္ ။
" ႏွစ္ေယာက္သား အခုမွ ေပၚေတာ္မူလာတယ္ေနာ္..ပိုင္..ငါ့နင့္ကို ရွာေနေသးတာ.."
အခန္းထဲတြင္ ခင္းထားေသာ ေကာ္ေဇာမ်ားအား ဖုန္ခါေနေသာ ျမင့္ျမတ္သူ ဟူေသာ ေကာင္မေလးသည္စစ္ တို႔ ဝင္လာသည္ကို ေတြ႕ေသာအခါ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဘက္သို႔ လွည့္၍ စကားေျပာ သည္ ။
"ဘာကိစၥလဲ "
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ပါးစပ္ေတာင္ မဟရေသးခင္ စစ္ သည္စုံေထာက္တစ္ဦးကဲ့သို႔ ျဖတ္ခနဲ ေမးလိုက္သည္ ။
"ေအာ္..ငါက သူ႕ဆီက eng စာအုပ္ေလး ငွါးခ်င္လို႔..နင္က မေပးေတာ့ေလ.."
"ဟုတ္တယ္..ငါက ငါ့စာအုပ္ဆို ေတာ္႐ုံလူမေပးတတ္ဘူး..ျပန္မေပးဘဲ အပိုင္ယူထားရင္ ငါပဲေသမွာ..ဟုတ္တယ္မလား ပိုင္ "
ၾကတ္ေမႊးအားယူ၍ ပန္းခ်ီကားအား ဖုန္သုတ္ေနေသာစစ္ သည္ ေကာ္ေဇာမ်ားအား လိပ္ေနေသာ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား မ်က္ေထာင့္ေလးႏွင့္ ၾကည့္ကာေမးလိုက္သည္ ။ ထို႔အတူ ျမင့္ျမတ္သူ ဧ။္ မ်က္ႏွာႀကီး ညို သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
" မဟုတ္ပါဘူး.. အဲ့လိုလုပ္ရမယ့္သူလည္း ငါတို႔ ေက်ာင္းမွာ မရွိပါဘူး.. နင့္ဟာသာ သံသေယၾတ လိုက္မ်ားေနတာ..ဟုတ္ တယၼလား ပိုင္.."
ျမင့္ျမတ္သူ သည္ အားက္မခံ စစ္ ဧ။္ တေလသံတည္း တုကာ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား ေမးလိုက္သည္ ။
"ငါေကတာ့ ပုံေသ မသတ္မွတ္ဘူး..ျမင့္ျမတ္သူ ေျပာသလို
အဲ့လိုလုပ္မယ့္လူမရွိေလာက္ဘူး ဆိုေပမယ့္ လူေတြရဲ႕ စိတၠို ျမင္ရတာမွမဟုတ္ဘဲ..စစ္ ေျပာသလို အပိုင္ယူလိုက္ရင္ ဒုကၡေရာက္မွာေပါ့..စစ္ ကလည္းအဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ့ကိုေတာင္ သိပ္ငွါးခ်င္တာ မဟုတၻဴး..ထားလိုက္ပါ.. အဂၤစာ စာအုပ္လိုခ်င္ရင္ ငါေန႕လည္က် ငွါးမယ္..ေက်ာင္းလႊတ္ရင္ေတာ့ ျပန္ေပးေပါ့.."
(ပညာသားပါလိုကၱာ....ငါဆို ဒီေနရာမွာ စိတ္ရႈပ္လာရင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ထဆဲမြာ..။)
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ စကားသည္ မည္သူ႕ဘက္မွ တစ္ဖက္သတ္ႀကီး မလိုက္သြားေသာေၾကာင့္ အားလုံးတိတ္ဆိတ္ သြား႐ုံမက စစ္ ပင္ စိတ္ထဲမွ ခ်ီးက်ဴးမိေသးသည္ ။ အမွန္တိုင္းေျပာရ ရင္ အျခားသူမ်ားအား စာအုပ္မငွါးတတ္ေသာ စစ္ သည္
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား ရက္ရက္ေရာေရာ ထုတ္ငွါးတတ္သည္ ။ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ စစ္အားတမင္ ကာကြယ္ေျပာလိုက္ဟန္တူသည္ ။
စစ္ တို႔ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ လုပ္ေနရသျဖင့္ ေခတၱတိတ္ဆိတ္ သြားသည္ ။ အေမာေဖာက္မတတ္ စကားေျပာစဥ္တုန္းက ေရမဆာရဘဲ ယခုမြ အာေျခာက္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖုန္ခါျခင္း အမႈအား ခဏရပၠာ အခန္းေထာင့္ရွိWater cooler စက္ ဆီသို႔ ေရေသာက္ရန္ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။
ကံက ဆိုးခ်င္ေတာ့ Water cooler စက္တြင္ တင္ထားေသာ ေရဗူးထဲ၌ ေရတစ္စက္မွ်မရွိ ။ အနည္းငယ္ရွိသည္ ဆိုလွ်င္ပဲ စစ္ အတြက္ လုံေလာက္ပါသည္ ။
(ေရတစ္စက္ေလာက္ရွိရင္ပဲ ထိုင္ရွစ္ခိုးရမလို ျဖစ္ေနၿပီ..။)
ေရသန႔္ဗူးကလည္း အတန္းထဲတြင္ က်န္ခဲ့၍ ျပန္ယူရဦးမည္။ မတတ္နိုင္ ..။ ထမင္းအသက္ ခုႏွစ္ရက္ ၊ေရအသက္ တစ္မနက္ မဟုတႅား..။
"စစ္..ဘယ္သြားမလို႔လဲ.."
"ေရေသာက္မလို႔.."
ထင္သည့္အတိုင္း မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ စစ္ အားလွမ္းေမးသည္ ။ စစ္ လည္း လိုရင္းတိုရွင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။
"ဒီမြာ မရွိဘူးလား.."
"ရွိရင္ ငါ ေသာက္ၿပီးတာ ၾကာၿပီ.."
"မရွိဘူးလို႔ ရိုးရိုး ေျပာလည္းရပါတယ္.."
"မင္းက ပုလိပ္စစ္လာစစ္ေနတာကို.."
သို႔ေသာ္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ကမသကၤာသလို လာေမးလာသျဖင့္ ဘုကလန႔္တိုက္ၿပီးေျဖပလိုက္သည္ ။မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား စစ္ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး ျပန္ေျပာကာ အျပင္သို႔ထြက္လာလိုက္သည္ ။
အျပင္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ႏွင္းဆီပန္းရနံ႕ စစ္ ဧ။္ ႏွာေခါင္းအတြင္းသို႔ တိုးဝင္လာေသာအခါ အားရပါးရ ရႈရွိုက္လိုက္မိသည္ ။
ေကာ္ရစ္တာ အား ျဖတ္၍ ေလွ်ာက္လာရင္း ကံ့ေကာ္ရိပ္ေဆာင္ ေရာက္ခါနီးတြင္ ေက်ာင္းဝန္ထမ္းတန္းလ်ား ရွိ အေဒၚႀကီးတစ္ဦးသည္
စစ္ အား ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ဝမ္းသာအားရျဖင့္..
"ေကာင္ေလး..အခန္းျပန္မွာလား.."
"ဟုတ္ "
စစ္ လည္း လူခ်င္းမရင္းႏွီးသျဖင့္ ခပ္ေခ်ေခ် ျပန္ေျပာကာအေဆာင္သို႔ ျပန္မည္အျပဳတြင္ အေဒၚႀကီးသည္စစ္ အေရွ႕မွ ဆီးရပၠာ..
"အေဒၚ့ကို ကူညီပါကြယ္..ဒီအာလူးထုပ္ေလးကို အစြန္ဆုံး က အိမၠို သြားေပးေပးပါ.."
" ကြၽန္ေတာ္ မအားဘူး.."
မကူညီခ်င္၍ မဟုတ္ေသာ္လည္း စစ္ မွာလည္း ကိုယ့္အေၾကာင္းႏွင့္ ကိုယ္ ရွိသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ စကားကိုပင္ ေျပာရန္အခ်ိန္မရွိသည့္ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးယူလိုက္သည္ ။
"မင္းလည္း ဒီဘက္ၾသားမြာမလား..အေဒၚက ၿပီးရင္ ၾကာဇံဝယ္ ရဦးမယ္..ေက်ာင္းအလႉအတြက္ခ်က္ရဦးမွာ..အဲ့ဒါ အေဒၚ့အိမ္အတြက္ ဟင္းခ်က္ေနာက္က် မွာစိုးလို႔ပါ.."
"အာ..ဟုတ္ကဲ့.. "
စစ္ လည္း အာလူးထုပ္အား အေဒၚႀကီးလက္ထဲမွ ယူကာတန္းလ်ားဘက္သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္လာခဲ့သည္ ။စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မေက်နပ္ ..။
တန္းလ်ားဟု ေခၚေသာ္လည္းပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ငယ္ေလးမ်ား ခပ္ခ်ဲခ်ဲ ေဆာက္ထားေသာ ေနရာတစ္ခုသာျဖစ္သည္ ။အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ကုကၠိုလ္ပင္မ်ား စိုက္ထားသျဖင့္ အုပ္ဆိုင္းေနသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္ စစ္ လာရသည္မွာ အလြန္ ေျခာက္ျခားေနသည္ ။ ေနေပ်ာက္ပင္ သိပ္မထိုးေတာ့ဘဲ မသိလွ်င္ ညေနေရာက္ေနသည့္အတိုင္းပင္ ။ အစြန္ဆုံး သို႔ ို႔ေရာက္ေလပို ေမွာင္ေလျဖစ္ၿပီး လမ္းစြန္းေရာက္မွသာ အပင္မရွိသျဖင့္ လင္းထိန္ေနသည္ ။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တြင္ မည္သူမွ် မရွိ ။ အလႉအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ရန္ေနရာမွာ ယခင္က မုန႔္ေဈးတန္းျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးေသာ မုန႔္ေဈးတန္းေဟာင္း တြင္ ျဖစ္သည္ ။ အိမ္ရွိလူမ်ားသည္ ထိုေနရာသို႔ သြားၾကဟန္တူသည္ ။
"အိမ္ရွင္တို႔..အိမ္ရွင္တို႔ "
ပတ္ဝန္းက်င္ သည္ ပိုမိုတိတ္ဆိတၠာ ေအးစက္လာသည္။အိမ္ထဲတြင္ မည္သူမွ် မရွိမွန္း အလြန္သိသာသည္ ။
ေလတိုက္ရင္ တရွဲရွဲမည္ေနေသာ ကုကၠိုလ္ပင္ႀကီးသည္ စစ္ ၾကားဖူးေသာ အဖြားႀကီး သရဲပုံျပင္အား သတိရေစသည္ ။
"ဒုန္း.."
ထိုစဥ္ အိမ္အတြင္းမွ ဒႏၡၾက္သံမ္ားအား စစ္ နားျဖင့္ ဆတ္ဆတ္ ၾကားလိုက္ရသည္ ။
စစ္ ကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ခင္မွာ လက္ထဲမွ အာလူးထုပ္အား ပစၡ္၍ တ႐ုတ္ျပည္မွ တင္လႊတ္ေသာ ဒုံးက်ည္ထက္မႏွေးေသာ အရွိန္ျဖင့္ ထြက္ေျပးေတာ့သည္ ။
ကံ့ေကာ္ရိပ္ အေဆာင္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ခါးေထာက္ကာ စစ္အား မဲ့၍ ၾကည့္ေနေသာ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ႏွင့္ ဆုံေတာ့သည္ ။
"ကိုယ္ေတာ္... ေရကို တန္းလ်ားမွာ သြားေတာင္းေသာက္တာလား.."
ဟု ခပ္မဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေမးလာသည္ ။
"မင္းဘိုးေအ..သရဲေျခာက္ခံရလာတာ.."
စစ္ သည္ ေနာက္ေက်ာမလုံသကဲ့သို႔ လွည့္ၾကည့္ကာ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား တြန္းတိုက္၍ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ေျပးသြားသည္ ။ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ မွာေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ က်န္ခဲ့ရသည္ ။
တန္းလ်ားေရွ႕တြင္မူ ထဘီမနိုင္ ၊ ပဝါမနိုင္ႏွင့္ ဖိုးသိုးဖတ္သတ္ ထြက္လာေသာ မိန္းမႀကီး တစ္ဦးသည္ စစ္ ပစ္ခ်သြားေသာ အာလူးထုပ္အားေကာက္ယူရင္း ပြစိပြစိ ေရ႐ြတ္ကာ အိမ္အတြင္းသို႔
ျပန္ဝင္သြားသည္ ။
"ထမင္းခ်က္ေနပါတယ္ဆိုမွ ကုန္းေအာ္ေနတယ္..ၿပီးေတာ့ လည္း ကိုယ္ေပ်ာက္ဝဇၨာလို လြစၡနဲ ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ..သရဲမ္ား ေျခာက္သြားလားလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္ "
Diana_Lin
To Be Continube